#امروز_در_تاریخ / درگذشت مشکوک آیت‌الله طالقانی،۱۹ شهریور ۱۳۵۸؛ سید محمود طالقانی، روحانی مترقی و سیاست‌مدار از فعالان نهضت مقاومت ملی، نخستین امام جمعه تهران پس از انقلاب ۱۳۵۷ بود.
وی پیش از انقلاب و پس از آن حتی روابط خوبی با مارکسیست‌ها و سازمان‌های غیرمسلمان داشت و از محبوبیت خاصی در بین پیروان سایر ادیان چون مسیحیان ایران، بهاییان و اهل سنت برخوردار بود.
طالقانی بارزترین شخصیت روحانی پس از خمینی به شمار می‌رفت اما به لحاظ دیدگاه با وی متفاوت بود.
محبوبیت #آیت_الله_طالقانی آخر دلیل مرگ وی شد، بسیاری مرگ مشکوک طالقانی را از اولین #مرگهای_مشکوک و سرآغاز #قتلهای_زنجیره_ای حذف مخالفان و دگراندیشان در جمهوری اسلامی می‌دانند.
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

در این چهل چهار سال روزی نبوده لیت که در مقابل دانشگاه‌ها، دادگاه‌ها و ادارات تحقیر نشده باسند.
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

۲ نفر از اراذل و اوباش شرق تهران با حمله به یک مغازه‌دار و آزار شهروندان در خیابان نبرد، صحنه‌ای شوکه‌کننده رقم زدند؛ فیلم این حادثه به سرعت در فضای مجازی منتشر و با واکنش گسترده همراه شد.

👈عوضش امنیت داریم!


🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

«در حال شعار دادن بودم که ناگهان دیدم سیل جمعیت مردم دارند به سمت پایین بلوار، جایی که من ایستاده بودم می‌آیند و فریاد می‌زنند می‌کُشم، می‌کُشم، آن که برادرم کشت. جسد پویا را روی دست گرفته بودند.
صورت خونی پویا در حالی که بدنش روی دست مردم حمل می‌شود، آخرین تصویری است که من از او در ذهن دارم. فوراً او را به بیمارستان قائم کرج رساندیم که دیدیم دیر شده و او در همان لحظه شلیک گلوله جان داده است...»
این بخشی از مصاحبه #ناهید_شیرپیشه ، مادر #پویا_بختیاری است.
پویا، جوان ۲۸ ساله‌ای که در نخستین روز اعتراضات مردمی آبان ۱۳۹۸ جان خود را با شلیک گلوله از سوی مأموران گارد ویژه از دست داد.
ناهید شیرپیشه که به «جرم» دادخواهی خون فرزندش در زندان است، پیش‌تر در گفت‌و‌گویی از نحوه مرگ پسرش و روز حادثه به ایران‌وایر گفته بود: «من یک معلم هستم و معمولاً هر روز با وسیله شخصی خودم حدود ساعت یک بعدازظهر از سر کار به منزل می‌رسم. روز ۲۵ آبان به خاطر این که تازه بنزین سهمیه‌بندی و اعتراض مردم شروع شده بود، ساعت پنج بعدازظهر که به خانه رسید، خیلی خوشحال بود و گفت بیرون شلوغ است. رفتیم بیرون. دستم را دور دست پسرم حلقه کردم و با هم به خیابان و در میان مردم رفتیم تا رسالت خودمان را انجام دهیم.
در حال شعار دادن بودیم که شلیک گاز اشک‌آور و تیر هوایی باعث شد دست من و پسرم از هم جدا شود. من هیچ ترسی به دل خودم راه ندادم چون مطمئن بودیم راهی که در پی گرفته‌ایم، راه درستی است. در حال شعار دادن بودم که ناگهان دیدم سیل جمعیت مردم دارند به سمت پایین بلوار، جایی که من ایستاده بودم می‌آیند و فریاد می‌زنند: «می‌کشم، می‌کشم، آن که برادرم کشت.
جسد پویا را روی دست گرفته بودند. صورت خونی پویا در حالی که بدنش روی دست مردم حمل می‌شود، آخرین تصویری است که من از او در ذهن دارم. فوراً او را به بیمارستان قائم کرج رساندیم که دیدیم دیر شده و او در همان لحظه شلیک گلوله جان داده است.
وقتی پزشکان گفتند پویا تمام کرده است، با صدای بلند در بیمارستان شعار دادم. فاجعه بسیار بزرگ بود.شلیک گلوله به صورت مستقیم به مغز پویا انجام شده بود.»
#علیه_فراموشی

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

دریا نظم‌ده‌، دختر ۲۷ ساله اهل کرج، با شور و شوق زندگی و آرزوهای بزرگ برای آینده که در کنار مردمش ایستاد.
او در تاریخ ۱۲ آبان‌ماه ۱۴۰۱ به قصد شرکت در مراسم #چهلم_حديث_نجفی از خانه خارج شد، اما دیگر هرگز بازنگشت.

در مسیر بازگشت، دریا و دوستانش با نیروهای سپاه مواجه شدند. پس از درگیری و تیراندازی، دریا در مواجهه با ماموران اسیر شد.
او مورد ضرب و شتم قرار گرفت و به زور سوار ماشین شد و به مکانی نامعلوم منتقل شد.
خانواده‌اش، در روزهای پس از ناپدید شدن، به تمام کلانتری‌ها، زندان‌ها و بیمارستان‌ها سر زدند، اما هیچ خبری از او نیافتند.

در نهایت، پس از دو هفته جستجو، پدر و عموی دریا جسد او را در سردخانه بهشت سکینه شناسایی کردند.
آثار ضرب و شتم و کبودی بر پیکر او به حدی بود که تنها از طریق خالی که بر دستش داشت، قابل شناسایی شد. با وجود این نشانه‌ها، ماموران حکومتی برای تحویل دادن پیکر او، علت مرگ را تصادف اعلام کردند و خانواده‌اش را تهدید به سکوت کردند.

پیکر #دریا_نظم_ده در بهشت سکینه، در روستایی در کوهسار کرج به خاک سپرده شد. اما او با مرگش هم زنده ماند، چرا که جمعیت بزرگی در مراسم سوم و هفتم او شرکت کردند و یاد او را زنده نگه داشتند. دریا باور داشت که حکومت از خشم و اراده جوانانی مانند او می‌ترسد، اما دریای خون این جوانان سرانجام دیکتاتوری را خواهد برد و آزادی را به ارمغان خواهد آورد.
او متولد ۲۰ شهریور ۱۳۷۳ است.
#علیه_فراموشی
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

آیلار حقی ، بیست وسه ساله، متولد بیست شهریور سال هفتاد و هشت اهل ملکان تبریز، آذربایجان شرقی است.
او دانشجوی سال چهارم رشته‌ی پزشکی، بود که در تاریخ بیست و پنجم آبان ماه ۱۴۰۱ به مردم تبریز پیوست و ازفاصله‌ی نزدیک باگلوله‌ی ساچمه به پشت سرش موردهدف قرار گرفت.
نزدیکان آیلار معتقدند که او به دلیل شرکت در اعتراض‌ها، توسط ماموران شناسایی شده بود.
منبع نزدیک به خانواده می‌گوید که یک روز پیش از کشته شدن آیلار، ماموران برای دستگیری او و دیگر دانشجویان معترض به دانشگاه محل تحصیل او مراجعه کردند، اما موفق نشدند آیلار را دستگیر کنند.
او روز بعد در ۲۵ آبان ماه، بار دیگر برای شرکت در اعتراض‌ها از خانه خارج شد. اما چنانکه منبع مطلع می‌گوید، پس از تمام شدن تظاهرات، آیلار فهمید که ماموران او را تعقیب کرده‌اند. این دقایق، لحظاتی وحشت‌انگیز و دشوار برای آیلار بودند.
منبع مطلع می‌گوید: «برای چند دقیقه درحالی که می‌دویید و نفس نفس می‌زد به چند تا از دوستاش زنگ زد و گفت مامورها دنبالش هستند. ساعت ۹ و ۴۵ دقیقه هم توی اینستاگرامش نوشت که مامورها دنبالش و کمک خواست. نوشت که مامورها دارن همه رو می‌کشن. بعد دیگه خبری ازش نشد.»
خانواده حقی که به شدت نگران بودند به کلانتری رفتند و سراغ دخترشان را گرفتند. در کلانتری گوشی موبایل و کفش آیلار را به خانواده‌اش نشان دادند و آنها را به بیمارستان شهدای تبریز فرستادند.
منبع نزدیک به خانواده معتقد است که مامورها ابتدا او را به شدت کتک زده‌اند و سپس از فاصله نزدیک به او شلیک کرده‌اند. آن‌ها پیکر آیلار را در گودال یک ساختمان نیمه‌کار رها کردند:
روی بدن آیلار آثار ضرب و جرح زیادی بوده. پشت سرش بخیه داشته.
موقعی که خانواده پیکر #آیلار_حقی رو دیدن، موهاش خیس بود. احتمالا خونها رو از روی موهاش شستن. مادر آیلار جلوی بیمارستان شهدای تبریز فریاد می‌زد که شما آیلار رو کشتین. ماموری بی‌سیم به دست میاد طرفش و میگه خودت رو هم می‌بریم.»
#علیه_فراموشی
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

سالار مجاور اهل بوکان بود، متولد ۲۰ شهریور ۱۳۷۵
جوانی ۳۰ ساله که در صف معترضان برای آزادی ایستاد و با شجاعت جان خود را فدای عدالت کرد؛ سالار مجاور در جریان اعتراضات خونین ۲۵ آبان ۱۴۰۱ مردم بوکان به ضرب گلوله‌ی ماموران جمهوری اسلامی کشته شد.
او فارغ‌التحصیل کارشناسی معماری بود.
مراسم خاکسپاری یکی از روزهای پرشور اعتراضات #بوکان بود،
پدرش در مراسم خاکسپاری اش گفت: «من افتخار میکنم، یک قطرە اشک برای پسرم نمی ریزم، پسرم شهید کردستان است. امروز این مزار پسر من است، از فردا مزار پسر همه‌ی شما و این مردم است».
#علیه_فراموشی
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

جان عزیزی که در راه آزادی فدا شد!
۲۰ شهریور سالروز تولد #مهدی_لیلازی است که ۳۰ شهریور در انقلاب مهسا جانش را فدای آزادی ایران مرد.
مهدی جوانی عاشق و آزادی‌خواه بود، پس از آغاز انقلاب، در آخرین روز شهریور، ندای آزادی سر داد و راه خودش را برای همیشه جاودانه کرد.
🖤یادش گرامی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

حسین کریمی علویجه، ۵۴ ساله، کارگر و ساکن اصفهان بود. او دو فرزند داشت که برای تأمین نیازهای زندگی به کارگری مشغول بودند. در طی اعتراضات سراسری به دلیل افزایش قیمت بنزین در #آبان_خونین_۹۸ ، نیروهای سرکوب اعتراضات از گلوله‌های جنگی استفاده کردند.
در دومین روز از اعتراضات در اصفهان، #حسین_کریمی_علویجه در مقابل منزل خود توسط گلوله نیروهای حکومتی زخمی شد و جان خود را از دست داد.
پسر ۱۸ساله او نیز در حین تلاش برای کمک به پدرش، با شلیک گلوله توسط نیروهای سرکوب گر از ناحیه کتف و ریه زخمی شد.
پیکر حسین با حضور گسترده نیروهای امنیتی در گلزار علویجه ملک شهر به خاک سپرده شد و خانواده‌اش را تهدید کردند که هیچگونه اطلاع‌رسانی در رابطه با نحوه شهادت حسین انجام ندهند.
او متولد ۲۰ شهریور ۱۳۴۸بود.
#علیه_فراموشی
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

خامنه‌ای و مزدورانش درجمهوری اسلامی اینچنین جان‌های امیدوار و دل‌های شاد و عاشق به زندگی را پرپر کرده‌اند.
امروز  ۲۰ شهریور سالروز تولد #حسین_کریمی است، حسین دو فرزند داشت و برای گذران زندگی کارگری می‌کرد.
ویدیوی رقص او در یک مراسم عروسی یک هفته قبل از شهادتش نشان از قلب عاشق زندگی او دارد!
خامنه‌ای در #آبان_خونین_۹۸ جان این پدر مهربان را گرفت ...
🖤یادش گرامی
#علیه_فراموشی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

ویدیویی در فضای مجازی منتشر شده که درباره «خرید یک چادر با قیمت ۱۲۸ میلیون تومان» و فخرفروشی با آن، واکنش‌های گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی به همراه داشته است.
کاربران می‌گویند در حالی که بسیاری از مردم حتی برای تأمین نان شب خانواده‌هایشان مشکل دارند، این نمایش ثروت و تجمل‌گرایی توهین به جامعه و سال‌ها مبارزه مردم ایران برای آزادی از حجاب اجباری است.

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

تولد معلمی که به جرم بهایی بودن به مرگ با چوبه دار محکوم شد ...
۲۰ شهریور زادروز #مونا_محمود_نژاد یکی از صدها شهروند ایرانی که در #دهه_شصت به جرم بهایی بودن اعدام شدند.
۱۷ ساله بود و تنها جرم او تدریس در کلاس کودکان بهایی بود.
او به همراه ۱۰ زن بهایی دیگر در خرداد ۱۳۶۲ توسط خلخالی اعدام شد.
#علیه_فراموشی #بهاییان_ایران #بهاییان_تهران
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

نیما شفق‌دوست در ۲۱ شهریور ۱۳۸۴ در ارومیه به دنیا آمد. او تا مقطع ششم ابتدایی تحصیل کرد و سپس در یک غذاخوری در شهرک اسلام‌آباد ارومیه مشغول به کار شد.
#نیما_شفق_دوست از آغاز اعتراضات ۱۴۰۱ در خیابان حضور داشت، خانواده‌اش نگران سلامت و جان وی بودند اما او هر شب به بهانه‌ای خانه را ترک می‌گفت و به #خیابان و اعتراضات می‌پیوست.
شب ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، خانواده نیما از او‌خواسته بودند تا در خانه بماند اما او با دوستانش قرار تجمع در مقابل فرمانداری را گذاشته بودند، نیمای ۱۷ ساله، هنگام اعتراضات مردمی در ارومیه، توسط نیروهای امنیتی مورد اصابت دو گلوله به پاهایش قرار گرفت.
خانواده او، به دلیل نگرانی از بازداشت، از بردن او به بیمارستان صرف‌نظر کردند و نیما را به طور خصوصی درمان کردند. با این حال، پس از ۱۲ روز، در تاریخ ۱۲ مهر، نیما به دلیل شدت جراحات و عفونت شدید در بیمارستان جان باخت.
پس از جاودانگی نیما، نهادهای امنیتی علت مرگ او را حمله سگ اعلام کردند و خانواده‌اش را تحت فشار قرار دادند تا این روایت را تأیید کنند. اما مادر نیما، پروین شفق‌دوست، پس از مدتی سکوت خود را شکست و اعلام کرد که پسرش در نتیجه تیراندازی نیروهای امنیتی جان خود را از دست داده است.
مراسم خاکسپاری نیما تحت نظارت شدید امنیتی برگزار شد.
#علیه_فراموشی

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

نیما شفیق‌دوست متولد ۱۳۸۵ خورشیدی اهل سلماس و ساکن در جریان قیام خو‌نبار ۱۴۰۱ در شهر ارومیه مورد اصابت گلوله نیروهای امنیتی قرار گرفت و به شدت زخمی شد.

▪️او چند روز در زیر زمین خانه‌شان به طور مخفیانه تحت درمان بود که توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. پیگیری خانواده او برای یافتن فرزندشان بی‌نتیجه ماند. در نهایت روز ۱۳مهر ۱۴۰۱ جسد وی به خانواده‌اش تحویل داده شد.

▪️جانیان جان‌باختن #نیما_شفق_دوست در اعتراضات را تکذیب کردند. سرهنگ حسن شیخ‌نژاد فرمانده انتظامی ارومیه گفت فوت نیما شفیق‌دوست ربطی به تجمعات اخیر در این شهر ندارد، نامبرده ۳هفته قبل توسط سگ گاز گرفته شده و بر اثر بیماری درگذشته...
#علیه_فراموشی
‏
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

#تصویرروز / بعد از آن همه رجزخوانی که «به حساب گروسی می‌رسیم»عراقچی و گروسی بر سر بازدید آژانس از سایت های هسته ای توافق کردند این عکس قطعا در تاریخ فلاکت بار جمهوری اسلامی ماندگار خواهد شد.

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

شرق تهران ، نارمک .
جمعه ۲۱ شهریور
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

✅تقدیم جایزه به کسی که هرگز ندیدم !

علی شادمان بازیگر مردمی سینما پس از دریافت جایزه جشن نگاه، حرف هایی زد که نگاه خیلی ها را متوجه خودش کرد.
شادمان گفت:
«من به طرز غریبی ۳ساله که به یاد دوستیم که هرگز ندیدمش، حتی یه‌بار هم‌کلام نشدیم، اما گاهی از خیال اینکه چی داره بش می‌گذره اذیت می‌شم؛ به قدر شعورم. دوست دارم اسمشو بیارم... این جایزه را تقدیم می‌کنم به حسین محمدی که ۳ساله در زندانه...»

🔺محمدی ۲۶ ساله و بازیگر تئاتر است. او یکی از شرکت کننده‌ها در مراسم چهلم حدیث نجفی از کشته شده های سال ۱۴۰۱ بود.

حسین محمدی در زندان به سر می‌برد و برای او حکم افساد فی الارض صادر شده‌ است.

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

#تصویرجنگ/ بین فرزند شهدا هم فرق هست،یکی سهمیه رو بغل میکنه
یکی وطن رو
#بپاخیزیم
#به_خیابان_برمیگردیم

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing

پنجشنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۴، در آرامستان اراک صحنه‌ای رقم خورد که نشان داد هیچ قدرتی نمی‌تواند یاد و نام آزادی‌خواهان را خاموش کند. نوجوانی از شهر، با دستان کوچک اما قلبی بزرگ، آرامگاه مهرشاد عزیز را گلباران کرد؛ آرامگاهی که زیر باران گل، هنوز زنده و پرشکوفه است.

در هفته‌های اخیر، شهرداری با بستن بسیاری از گل‌فروشی‌های اطراف آرامستان، تلاش کرده راه مردم برای ادای احترام را سد کند. اما مردم نشان دادند گل را نمی‌شود پلمب کرد؛ دل‌ها خودشان راهی پیدا می‌کنند.

هر شاخه گل بر مزار مهرشاد، فریاد خاموش‌نشدنی مردم است؛ اعتراضی که از لابه‌لای گل‌ها برمی‌خیزد و به آسمان می‌رود.

📌 این گلباران، فقط یاد یک جوان را زنده نمی‌کند، بلکه یادآور حقیقتی بزرگ‌تر است: هیچ سرکوبی توان خاموش کردن صدای مردم را ندارد.

🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing