✨@AdabSar✨

امیدوارم جوانان ما آن‌چنان که باید، به زبان‌های دیرین پدران خود راه یابند و به سرچشمه‌های زبان بومی خود برسند و از آبشخورهای باستانی به پارسی جانی و توانی دهند و هم به میانجی کارنامه‌ی درخشان خویش رازی از آن‌ همه رستگاری و کامیابی بر آنان گشوده گردد و زبان بومی ما پارسی از این تنگنا به‌درآید و کار به جایی نرسد؛ که در نوشته‌های ما جز «است» و «نیست» دیگر نشانی از زبان پارسی کهن‌سال آریایی دیده نشود.

✍🏻 #بهرام_فره_وشی

✨@AdabSar✨

✨@AdabSar✨

امیدوارم جوانان ما آن‌چنان که باید، به زبان‌های دیرین پدران خود راه یابند و به سرچشمه‌های زبان بومی خود برسند و از آبشخورهای باستانی به پارسی جانی و توانی دهند و هم به میانجی کارنامه‌ی درخشان خویش رازی از آن‌ همه رستگاری و کامیابی بر آنان گشوده گردد و زبان بومی ما پارسی از این تنگنا به‌درآید و کار به جایی نرسد؛ که در نوشته‌های ما جز «است» و «نیست» دیگر نشانی از زبان پارسی کهن‌سال آریایی دیده نشود.

✍🏻 #بهرام_فره_وشی

✨@AdabSar✨

🌸🌱 @AdabSar


🏡 خانه تکانی
🕊 آمادگی میزبانی از فَرَوَهَر پاک گذشتگان

خانه‌تکانی پیش از نوروز از آیین‌های چند هزارساله‌ی ایرانیان است که گفته می‌شود هم‌سال با آمدن آریاییان به این سرزمین است.
پیدایش خانه‌تکانی بر این باور استوار بود که ده روز مانده به نوروز، به گفته برخی دیگر پنج روز مانده به نوروز، فَرَوَهَر پاک درگذشتگان به خانه زمینی خود و کنار خانواده بازمی‌گردند تا به آنان سرکشی کنند. اگر خانه پاک باشد آنان از خانواده خود خشنود خواهند شد و اگر خانه پاکیزه نشده باشد دلخور و روی‌گردان می‌شوند. از این‌رو ایرانیان گَردِ فراورده‌های کشاورزی و خاکستر تنور را از خانه می‌تکاندند و خانه را آب و جارو می‌کردند.
آن دسته از کهن‌نگارانی که می‌گویند آیین خانه‌تکانی باید ده روز پیش از نوروز به پایان می‌رسید نوشته‌اند که از پیش از پنجه بزرگ که ۲۰ اسپند است خانه تکانی‌ها به پایان می‌رسید، ابزارهای کهنه دور ریخته می‌شد و ایرانیان زمین‌ها را شخم می‌‌زدند و برای گاهنبار پنجه و آماده کردن هفت‌سین آماده می‌شدند. گروهی هم نوشته‌اند که به باور باستانیان فروهر/فرورها در پنج روز پایانی سال به زمین فرود می‌آیند تا پنج روز در کنار زندگان باشند. اگر میان خویشان و بستگان خود شادمانی، آرامش و آشتی ببینند بی‌گمان با خوشنودی به جهان مردگان باز می‌گردند.
در فروردین یشت آمده است: «فَرَوَشی‌های نیکِ توانای پاکان را می ستاییم که در جشن آفرینش از جایگاه خود فرود آیند و در دَه شبانه‌روز پیاپی در اینجا برای آگاهی به‌سر برند.»
ایرانیان همانگونه که همراه با نو شدن جهان آفرینش گرد کهنگی را از خانه می‌زدودند و رخت تازه برتن می‌کردند، غبار پلیدی و دشمنی را نیز از کاشانه‌ی دل پاک می‌کردند تا نیاکان خود را شاد کنند.
یکی از نشانه‌های به‌جا مانده از این باور اکنون در میان گروهی از زرتشتیان دیده می‌شود. آنان در واپسین شب سال برای پَسواز(بدرقه) فروهرها آتش می‌افروزند، نیایش ویژه‌ی این شب را به‌جا می‌آورند و آرزو می‌کنند که فروهرها از آن‌ها خشنود باشند. همچنین خواهان بازگشت آنان در سال آینده می‌شوند.

بیشتر بخوانید:
t.me/AdabSar/10427
t.me/AdabSar/13296

📚 بهره از:
جهان فروری #بهرام_فره_وشی
نوروز و گاهشماری در ایران باستان #هاشم_رضی

#جشن_های_ایرانی #اسپندگان #نوروز

🌸🌱 @AdabSar

✨@AdabSar✨

امیدوارم جوانان ما آن‌چنان که باید، به زبان‌های دیرین پدران خود راه یابند و به سرچشمه‌های زبان بومی خود برسند و از آبشخورهای باستانی به پارسی جانی و توانی دهند و هم به میانجی کارنامه‌ی درخشان خویش رازی از آن‌ همه رستگاری و کامیابی بر آنان گشوده گردد و زبان بومی ما پارسی از این تنگنا به‌درآید و کار به جایی نرسد؛ که در نوشته‌های ما جز «است» و «نیست» دیگر نشانی از زبان پارسی کهن‌سال آریایی دیده نشود.

✍🏻 #بهرام_فره_وشی

✨@AdabSar✨

🌸🌱 @AdabSar


🏡 خانه تکانی
🕊 آمادگی میزبانی از فَرَوَهَر پاک گذشتگان

خانه‌تکانی پیش از نوروز از آیین‌های چند هزارساله‌ی ایرانیان است که گفته می‌شود هم‌سال با آمدن آریاییان به این سرزمین است.
پیدایش خانه‌تکانی بر این باور استوار بود که ده روز مانده به نوروز، به گفته برخی دیگر پنج روز مانده به نوروز، فَرَوَهَر(روح) پاک درگذشتگان به خانه زمینی خود و کنار خانواده بازمی‌گردند تا به آنان سرکشی کنند. اگر خانه پاک باشد، آنان از خانواده خود خشنود خواهند شد و اگر خانه پاکیزه نباشد، دلخور و روی‌گردان می‌شوند. از این‌رو ایرانیان گَردِ فراورده‌های کشاورزی و خاکستر تنور را از خانه می‌تکاندند و خانه را آب و جارو می‌کردند.
آن دسته از کهن‌نگارانی که می‌گویند آیین خانه‌تکانی باید ده روز پیش از نوروز به پایان می‌رسید نوشته‌اند که از پیش از پنجه بزرگ که ۲۰ اسپند است خانه تکانی‌ها به پایان می‌رسید، ابزارهای کهنه دور ریخته می‌شد و ایرانیان زمین‌ها را شخم می‌‌زدند و برای گاهنبار پنجه و آماده کردن هفت‌سین آماده می‌شدند. گروهی هم نوشته‌اند که به باور باستانیان فروهر/فرورها در پنج روز پایانی سال به زمین فرود می‌آیند تا پنج روز در کنار زندگان باشند. اگر میان خویشان و بستگان خود شادمانی، آرامش و آشتی ببینند بی‌گمان با خوشنودی به جهان مردگان باز می‌گردند.
در فروردین یشت آمده است: «فَرَوَشی‌های نیکِ توانای پاکان را می ستاییم که در جشن آفرینش از جایگاه خود فرود آیند و در دَه شبانه‌روز پیاپی در اینجا برای آگاهی به‌سر برند.»
ایرانیان همانگونه که همراه با نو شدن جهان آفرینش گرد کهنگی را از خانه می‌زدودند و رخت تازه برتن می‌کردند، غبار پلیدی و دشمنی را نیز از کاشانه‌ی دل پاک می‌کردند تا نیاکان خود را شاد کنند.
یکی از نشانه‌های به‌جا مانده از این باور اکنون در میان گروهی از زرتشتیان دیده می‌شود. آنان در واپسین شب سال برای پَسواز(بدرقه) فروهرها آتش می‌افروزند، نیایش ویژه‌ی این شب را به‌جا می‌آورند و آرزو می‌کنند که فروهرها از آن‌ها خشنود باشند. همچنین خواهان بازگشت آنان در سال آینده می‌شوند.

📖 بیشتر بخوانید:
t.me/AdabSar/10427
t.me/AdabSar/13296

📚 بهره از:
۱- جهان فروری #بهرام_فره_وشی
۲- نوروز و گاهشماری در ایران باستان #هاشم_رضی

#جشن_های_ایرانی #اسپندگان #نوروز

🌸🌱 @AdabSar

🎇جشن کهن آتش افروزی، چهارشنبه‌سوری خجسته و شاد باد 🎆

سرگذشتی از #چهارشنبه_سوری و آیین‌های آتش افروزی پیش از سال نو:

«مردم ایران کهن پیش از فرا رسیدن هر جشن آیینی مانند نوروز، به آتشکده‌ها روی می‌آوردند و به نیایش می‌پرداختند؛ ولی افروختن آتش در چهارشنبه شب سال‌ها پس از آغاز روزگار اسلامی در ایران رواگمند گشت.
زیرا در ایران باستان هفته از ارزشمندی آیینی برخوردار نبوده است. ولی آیین آتش‌افروزی پیش از نوروز بسیار کهن است و پیوند به زمان‌های پیش از زرتشت دارد…

واژه‌ی «سوری» پارسی فروزه(صفت) پهلوی سوریک (surik) است. «ایک» (ik-) پسوند وابستگی است و سور به مانک «سرخ» است و این چهارشنبه از آن رو سوری گفته می‌شود که در آن آتش سرخ افروخته می‌شد.

این آتش در هنگام ساسانیان گویا در شب آغاز واپسین گاهنبار سال (هَمَس پَت مَدم) در ۲۶ اسفند (از تش چال خانواده) افروخته می شده است و گویا از این رو بوده است که فرَوَهر ها از دیدن دود آتش، جایگاه دوده و به سخنی دودمان خویش را بازشناسند و بدان سوی پرواز کنند...(فروهر «فروردین» همراه با روان، هنگام درگذشت از تن درگذشته به جهان مینوی روانه می‌شود)
آتش‌افروزی پیش از نوروز و به‌ویژه آتش‌افروزی بر روی بام‌ها که در ایران کهن نهادیک (مرسوم) بوده و امروز نیز در روستاها روامند است، گویا برای راهنمایی فرَوَهرها به سوی دودمان‌هاست، تا دودمان خویش را باز شناسد و ده روز در میان فرزندان خویش به سر برند.
همانگونه که در ایران کهن برای راهنمایی رهروان سرگشته، شب‌هنگام بر بالای دیدبانی‌ها آتش می‌افروختند و به‌هنگام روز دود برپا می‌داشتند.»

🖋 برگرفته از «جهان فروری» نوشته‌ی #بهرام_فره_وشی
با اندکی دگرگونی

✍ فرستنده #بزرگمهر_صالحی
🔥 @AdabSar

🌬🌍
یکی از نکته‌های شایان نگریستن در جشن سال نو و باورهای پیوسته به آن، باور به جهان پسین، رستاخیز مردگان و دنباله‌دار بودن زندگی است. جشن سال نو نمایش نمادین آفرینش و بازکرد(تکرار) همیشگی آن است که پایان سال یا پایان زندگی را به زمان نو و زندگی نو پیوند می‌زند. این باور در دین‌ها و باور به رستاخیز مردگان نیز دیده می‌شود. از این‌رو است که یادکرد رفتگان و بزرگداشت آنان از آیین‌های نو شدن سال است.

این باور تنها برای #نوروز ایرانی نیست که روان درگذشتگان در آستانه‌ی نوروز به زمین و میان خانواده بازمی‌گردد. این یک باور استوره‌ای جهانی برای امیدبخشی به زندگان است. امید به این که یک کیهان و جهان نابسامان از نو آفریده و بسامان می‌شود و مردگان نیز به زندگی دوباره باز می‌گردند.

جشن سال نو، یادمان دوباره‌ی نخستین آفرینش است. پس در این نوزایی آفرینش پس از نابودی، مردگان نیز زندگی دوباره می‌یابند.
از این‌رو هرجا که باور به رستاخیز تن باشد، باورمندان بر آنند که تن پسین در نوروز یا آغاز سال نو که زمان تازه‌ای آغاز می‌شود، زندگی می‌یابد.


🖋 خوانش و نگارش: #پریسا_امام_وردیلو
برگرفته از: جهان فروری #بهرام_فره_وشی
ماه فروردین روز خرداد #بیژن_غیبی
گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
b2n.ir/Rastakhiz

در «جشن فروردگان» درباره‌ی باور ایرانیان باستان به بازگشت ده روزه‌ی روان رفتگان به زمین سخن رفت:
t.me/AdabSar/15951

فرتور(عکس): نگاره‌های نمادین رستاخیز زمین و مردگان

🌬🌍 @AdabSar

🌸🌱 @AdabSar


🏡 خانه تکانی
🕊 آمادگی میزبانی از فَرَوَهَر پاک گذشتگان

خانه‌تکانی پیش از نوروز از آیین‌های چند هزارساله‌ی ایرانیان است که گفته می‌شود هم‌سال با آمدن آریاییان به این سرزمین است.
پیدایش خانه‌تکانی بر این باور استوار بود که ده روز مانده به نوروز، به گفته برخی دیگر پنج روز مانده به نوروز، فَرَوَهَر(روح) پاک درگذشتگان به خانه زمینی خود و کنار خانواده بازمی‌گردند تا به آنان سرکشی کنند. اگر خانه پاک باشد، آنان از خانواده خود خشنود خواهند شد و اگر خانه پاکیزه نباشد، دلخور و روی‌گردان می‌شوند. از این‌رو ایرانیان گَردِ فراورده‌های کشاورزی و خاکستر تنور را از خانه می‌تکاندند و خانه را آب و جارو می‌کردند.
آن دسته از کهن‌نگارانی که می‌گویند آیین خانه‌تکانی باید ده روز پیش از نوروز به پایان می‌رسید نوشته‌اند که از پیش از پنجه بزرگ که ۲۰ اسپند است خانه تکانی‌ها به پایان می‌رسید، ابزارهای کهنه دور ریخته می‌شد و ایرانیان زمین‌ها را شخم می‌‌زدند و برای گاهنبار پنجه و آماده کردن هفت‌سین آماده می‌شدند. گروهی هم نوشته‌اند که به باور باستانیان فروهر/فرورها در پنج روز پایانی سال به زمین فرود می‌آیند تا پنج روز در کنار زندگان باشند. اگر میان خویشان و بستگان خود شادمانی، آرامش و آشتی ببینند بی‌گمان با خوشنودی به جهان مردگان باز می‌گردند.
در فروردین یشت آمده است: «فَرَوَشی‌های نیکِ توانای پاکان را می ستاییم که در جشن آفرینش از جایگاه خود فرود آیند و در دَه شبانه‌روز پیاپی در اینجا برای آگاهی به‌سر برند.»
ایرانیان همانگونه که همراه با نو شدن جهان آفرینش گرد کهنگی را از خانه می‌زدودند و رخت تازه برتن می‌کردند، غبار پلیدی و دشمنی را نیز از کاشانه‌ی دل پاک می‌کردند تا نیاکان خود را شاد کنند.
یکی از نشانه‌های به‌جا مانده از این باور اکنون در میان گروهی از زرتشتیان دیده می‌شود. آنان در واپسین شب سال برای پَسواز(بدرقه) فروهرها آتش می‌افروزند، نیایش ویژه‌ی این شب را به‌جا می‌آورند و آرزو می‌کنند که فروهرها از آن‌ها خشنود باشند. همچنین خواهان بازگشت آنان در سال آینده می‌شوند.

📖 بیشتر بخوانید:
t.me/AdabSar/10427
t.me/AdabSar/13296

📚 بهره از:
۱- جهان فروری #بهرام_فره_وشی
۲- نوروز و گاهشماری در ایران باستان #هاشم_رضی

#جشن_های_ایرانی #اسپندگان #نوروز

🌸🌱 @AdabSar

‌
امیدوارم جوانان ما آن‌چنان که باید به زبان‌های دیرین پدران خود راه یابند و به سرچشمه‌های زبان بومی خود برسند و از آبشخورهای باستانی به پارسی جانی و توانی دهند و هم به میانجی کارنامه‌ی درخشان خویش رازی از آن‌ همه رستگاری و کامیابی بر آنان گشوده گردد و زبان بومی ما پارسی از این تنگنا به‌درآید و کار به جایی نرسد که در نوشته‌های ما جز «است» و «نیست» دیگر نشانی از زبان پارسی کهن‌سال آریایی دیده نشود.


✍🏻 #بهرام_فره_وشی

✨ @AdabSar ✨

🧹🏡 خانه تکانی، آمادگی میزبانی از فَرَوَهَر پاک گذشتگان


خانه‌تکانی پیش از نوروز از آیین‌های چند هزارساله‌ی ایرانیان است که گفته می‌شود هم‌سال با آمدن آریاییان به این سرزمین است.
پیدایش خانه‌تکانی بر این باور استوار بود که ده روز مانده به نوروز، به گفته برخی دیگر پنج روز مانده به نوروز، فَرَوَهَر(روح) پاک درگذشتگان به خانه زمینی خود و کنار خانواده بازمی‌گردند تا به آنان سرکشی کنند. اگر خانه پاک باشد، آنان از خانواده خود خشنود خواهند شد و اگر خانه پاکیزه نباشد، دلخور و روی‌گردان می‌شوند. از این‌رو ایرانیان گَردِ فراورده‌های کشاورزی و خاکستر تنور را از خانه می‌تکاندند و خانه را آب و جارو می‌کردند.

آن دسته از کهن‌نگارانی که می‌گویند آیین خانه‌تکانی باید ده روز پیش از نوروز به پایان می‌رسید نوشته‌اند که از پیش از پنجه بزرگ که ۲۰ اسپند است خانه تکانی‌ها به پایان می‌رسید، ابزارهای کهنه دور ریخته می‌شد و ایرانیان زمین‌ها را شخم می‌‌زدند و برای گاهنبار پنجه و آماده کردن هفت‌سین آماده می‌شدند. گروهی هم نوشته‌اند که به باور باستانیان فروهر/فرورها در پنج روز پایانی سال به زمین فرود می‌آیند تا پنج روز در کنار زندگان باشند. اگر میان خویشان و بستگان خود شادمانی، آرامش و آشتی ببینند بی‌گمان با خوشنودی به جهان مردگان باز می‌گردند.

ایرانیان همانگونه که همراه با نو شدن جهان آفرینش گرد کهنگی را از خانه می‌زدودند و رخت تازه برتن می‌کردند، غبار پلیدی و دشمنی را نیز از کاشانه‌ی دل پاک می‌کردند تا نیاکان خود را شاد کنند. یکی از نشانه‌های به‌جا مانده از این باور اکنون در میان گروهی از زرتشتیان دیده می‌شود. آنان در واپسین شب سال برای پَسواز(بدرقه) فروهرها آتش می‌افروزند، نیایش ویژه‌ی این شب را به‌جا می‌آورند و آرزو می‌کنند که فروهرها از آن‌ها خشنود باشند. همچنین خواهان بازگشت آنان در سال آینده می‌شوند.
در فروردین یشت آمده است: «فَرَوَشی‌های نیکِ توانای پاکان را می ستاییم که در جشن آفرینش از جایگاه خود فرود آیند و در دَه شبانه‌روز پیاپی در اینجا برای آگاهی به‌سر برند.»


✍ #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #اسپندگان #نوروز


درباره‌ی فرزانِش (حکمت) نوروز و خانه‌تکانی بیشتر بخوانید:
t.me/AdabSar/10427

درباره‌ی جشن فرورگان که همتای خانه‌تکانی بود، بیشتر بخوانید:
t.me/AdabSar/13296


📚 بهره از:
۱- جهان فروری #بهرام_فره_وشی
۲- نوروز و گاهشماری در ایران باستان #هاشم_رضی

🌸🌱 @AdabSar

🌬🌍 نوروز و باور به پیوستگی رستاخیز تن و زمین


یکی از نکته‌های شایان نگریستن در جشن سال نو و باورهای پیوسته به آن، باور به جهان پسین، رستاخیز مردگان و دنباله‌دار بودن زندگی است. جشن سال نو نمایش نمادین آفرینش و بازکرد(تکرار) همیشگی آن است که پایان سال یا پایان زندگی را به زمان نو و زندگی نو پیوند می‌زند. این باور در دین‌ها و باور به رستاخیز مردگان نیز دیده می‌شود. از این‌رو است که یادکرد رفتگان و بزرگداشت آنان از آیین‌های نو شدن سال است.

این باور تنها برای #نوروز ایرانی نیست که روان درگذشتگان در آستانه‌ی نوروز به زمین و میان خانواده بازمی‌گردد. این یک باور استوره‌ای جهانی برای امیدبخشی به زندگان است. امید به این که یک کیهان و جهان نابسامان از نو آفریده و بسامان می‌شود و مردگان نیز به زندگی دوباره باز می‌گردند.

جشن سال نو، یادمان دوباره‌ی نخستین آفرینش است. پس در این نوزایی آفرینش پس از نابودی، مردگان نیز زندگی دوباره می‌یابند.
از این‌رو هرجا که باور به رستاخیز تن باشد، باورمندان بر آنند که تن پسین در نوروز یا آغاز سال نو که زمان تازه‌ای آغاز می‌شود، زندگی می‌یابد.


✍ #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #فروردینگان


برگرفته از: جهان فروری #بهرام_فره_وشی
ماه فروردین روز خرداد #بیژن_غیبی
گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
b2n.ir/Rastakhiz

در «جشن فروردگان» درباره‌ی باور ایرانیان باستان به بازگشت ده روزه‌ی روان رفتگان به زمین سخن رفت:
t.me/AdabSar/20639

فرتور(عکس): نگاره‌های نمادین رستاخیز زمین و مردگان

🌬🌍 @AdabSar