🎈🍭⛵️🔆
من تنها به خدایی ایمان دارم که رقصیدن را بداند!
وقتی به شیطان نگاه کردم
او را جدی، دقیق، عمیق و عبوس یافتم.
از نسک #چنین_گفت_زرتشت
بخش درباره‌ی خواندن و نوشتن
نویسنده #فردریش_نیچه
برگردان #داریوش_آشوری
#ادبیات_جهان
@AdabSar
🔏🔏🔏🔏
برگردان به #پارسی_پاک
من تنها به خدایی باور دارم که پایکوبی را بداند!
ابلیس را که نگاه کردم، او را پُرکوش، تیزبین، ژرف و تُرش‌رو یافتم.
#ادبسار_جهان
@AdabSar
👿👺👿👺
من تنها به خدایی ایمان دارم که رقصیدن را بداند!
وقتی به شیطان نگاه کردم
او را جدی، دقیق، عمیق و عبوس یافتم.
از نسک #چنین_گفت_زرتشت
بخش درباره‌ی خواندن و نوشتن
نویسنده #فردریش_نیچه
برگردان #داریوش_آشوری
#ادبیات_جهان
@AdabSar
🔏🔏🔏🔏
برگردان به #پارسی_پاک
من تنها به خدایی باور دارم که پایکوبی را بداند!
ابلیس را که نگاه کردم، او را پُرکوش، تیزبین، ژرف و تُرش‌رو یافتم.
#ادبسار_جهان
@AdabSar
👿👺👿👺
Forwarded from ادبسار
🎈🍭⛵️🔆
من تنها به خدایی ایمان دارم که رقصیدن را بداند!
وقتی به شیطان نگاه کردم
او را جدی، دقیق، عمیق و عبوس یافتم.
از نسک #چنین_گفت_زرتشت
بخش درباره‌ی خواندن و نوشتن
نویسنده #فردریش_نیچه
برگردان #داریوش_آشوری
#ادبیات_جهان
@AdabSar
🔏🔏🔏🔏
برگردان به #پارسی_پاک
من تنها به خدایی باور دارم که پایکوبی را بداند!
ابلیس را که نگاه کردم، او را پُرکوش، تیزبین، ژرف و تُرش‌رو یافتم.
#ادبسار_جهان
@AdabSar
👿👺👿👺
من تنها به خدایی ایمان دارم که رقصیدن را بداند!
وقتی به شیطان نگاه کردم
او را جدی، دقیق، عمیق و عبوس یافتم.
از نسک #چنین_گفت_زرتشت
بخش درباره‌ی خواندن و نوشتن
نویسنده #فردریش_نیچه
برگردان #داریوش_آشوری
#ادبیات_جهان
@AdabSar
🔏🔏🔏🔏
برگردان به #پارسی_پاک
من تنها به خدایی باور دارم که پایکوبی را بداند!
ابلیس را که نگاه کردم، او را پُرکوش، تیزبین، ژرف و تُرش‌رو یافتم.
#ادبسار_جهان
@AdabSar
👿👺👿👺
ادبسار
🔷🔶🔹🔸 @AdabSar 🔅آشنایی با نام‌های ایرانی «آزیتا» ‼️ نام دخترانه‌ی "آزیتا"، یکی از نام‌هایی است که دیدگاه‌ها درباره‌ی ریشه و چم آن از گمانه‌زنی فراتر نرفته و کسی به روشنی درباره‌ی آن رای نداده است. از این‌رو ادبسار درباره‌ی درستی دیدگاه‌هایی که در دنباله می‌آید،…
🔷💠🔹🔹
@AdabSar
🔅پیام شما
درود بر شما
در برگه ادبسار در باره چمار نام "آزیتا" توضیح داده بودید. خواستم اضافه کنم که نویسنده‌ی مشهور، جناب محمدعلی افغانی در کتاب زیبای "شوهر آهو خانم" در پی‌نوشت یکی از صفحاتش (چون این نوشته را بصورت ذهنی می‌نویسم شماره صفحه را بیاد نمی‌آورم) در باره واژه "آزیتا" چنین می‌گویید که زن پیشگوی هندی در زمان کودکی بودا که نشانه‌های بزرگی و پیامبری را در کف دست بودا می‌بیند و این بشارت را به خانواده‌ی بودا می‌دهد.
اما خودم چون مقداری به ادبیات علاقه‌مند و مقدار کمتری به این مقوله آگاه هستم این نام را این گونه معنا می‌کنم
آزیتا =آز+ی+تا......آز یعنی طمع و حرص که می‌شود به آرزو هم تعبیر شود؛
ی=یای مصدری یا یای وحدت
تا = تک بودن و بی مانندی که با این توضیحات آنرا "آرزوی بیهمتا" معنا می‌کنم.
فرستنده: #داریوش_محمدی_علاسوند
#نام_دخترانه_ایرانی #آزیتا
@AdabSar
🔷💠🔹🔹
@AdabSar
🔅پیام شما
درود بر شما
در برگه ادبسار در باره چمار نام "آزیتا" توضیح داده بودید. خواستم اضافه کنم که نویسنده‌ی مشهور، جناب محمدعلی افغانی در کتاب زیبای "شوهر آهو خانم" در پی‌نوشت یکی از صفحاتش (چون این نوشته را بصورت ذهنی می‌نویسم شماره صفحه را بیاد نمی‌آورم) در باره واژه "آزیتا" چنین می‌گویید که زن پیشگوی هندی در زمان کودکی بودا که نشانه‌های بزرگی و پیامبری را در کف دست بودا می‌بیند و این بشارت را به خانواده‌ی بودا می‌دهد.
اما خودم چون مقداری به ادبیات علاقه‌مند و مقدار کمتری به این مقوله آگاه هستم این نام را این گونه معنا می‌کنم
آزیتا =آز+ی+تا......آز یعنی طمع و حرص که می‌شود به آرزو هم تعبیر شود؛
ی=یای مصدری یا یای وحدت
تا = تک بودن و بی مانندی که با این توضیحات آنرا "آرزوی بیهمتا" معنا می‌کنم.
فرستنده: #داریوش_محمدی_علاسوند
#نام_دخترانه_ایرانی #آزیتا
@AdabSar
🔷💠🔹🔹
👑👑👑👑
@AdabSar
🤴🏻🤴🏻 شانزدهم مهر؛
روز بزرگداشت داریوش هخامنشی
⚜⚜ ۵۲۲ سال پیش از زایش، در چنین روزی، داریوش پرآوازه‌ی هخامنشی به شهریاری ایران رسید. اکنون که در سال ۱۳۹۶ خورشیدی هستیم، ۲۵۳۹ سال از آن می‌گذرد.
در روز پانزدهم مهر، نشستی با هفت‌تن از بزرگان پارسی پیرامون آینده‌ی فرمانروایی هخامنشی برگزار شد و فرداروز آن داریوش بر تخت نشست.
⚜⚜ بر پایه‌ی سنگ‌نبشته‌های بیستون او در روز دهم ماه "بَـگ یادیش" با همراهی یارانش گئومات را در دژش در ماد از پا درآورد. سپس پیرو نوشته هرودوت پنج روز پس از آن نشست بزرگان برگزار شد و پنج‌تن از هفت‌تن پادشاهی دوباره را برمی‌گزینند و فردای آن روز داریوش پس از یک پیکار شهریار شد.
⚜⚜ او یکی از فرمانروایان هنایا/کارساز(موثر) نه‌تنها برای ایران، که برای جهان بود. در زمان او سامانه‌ای با سازوکار برای پیک و چاپار نامه و کالا راه‌اندازی شد و ارزش برخورداری از پول یکسان جهانی برای بازرگانی کشورها شناسانده شد. داریوش به ارزش کهن‌نگاری(تاریخ‌نویسی) و آگاشتن(ثبت) رویدادها برای آیندگان پی برد و به گواه کتسیاس، دستک(سند)های کهن بجا مانده را در نسک‌خانه(کتابخانه)ها نگه‌داری کرد.
در زمان اون کهن‌نگاری مسر(مصر)یان نیز گردآوری و ساماندهی شد و چنین بود که فرهنگ نگارش سرگذشت کشورها به یونان رفت.
⚜⚜ شیوه‌های نخستین نفت‌بیزی(پتروشیمی)، فروش کوزه‌های آب پاک و آشامیدنی، هندازگری(مهندسی) آب، ساخت سازه‌های آبی و دریاگذر و آبراههای بزرگ، شاهراه سازی، یکسان‌سازی پول کشور، ساخت تخت‌جمشید، برپایی سپاه جاویدان، سامانه‌ی آگاهی‌رسانی شهریاری یا شهربانی برای برپایی یکسان بی‌هراسی/آسایش (امنیت) در سراسر کشور و سامانه شناسایی مردم با شیوه‌های نخستین شناسنامه در زمان داریوش بنیادگذاری شد.
او سامانه‌ی خراچ(مالیات) را بر پایه‌ی توانایی مردم برنامه‌ریزی کرد، مرزها را استوار ساخت، دادگستری را سامان و بازرگانی دریایی را گسترش داد.
از این‌رو فرمانروایی و کوشش‌های او را برای جهان ارزشمند می‌دانند.
⚜⚜ یادگار نوشتاری داریوش، سنگ‌نوشته‌های بیستون است که بزرگترین سنگ‌نوشته‌ی جهان و برجسته‌ترین نوشته‌ی کهن ایرانی و گواه(سند) ارزنده‌ای برای کهن‌نگاری(تاریخ) جهان است. به گمان بسیاری از شاهنامه‌پژوهان، فریدون شاهنامه‌ی فردوسی همان داریوش نامدار هخامنشی است.
⚜⚜ "به خواست اهورامزدا من چنینم که راستی را دوست دارم و از دروغ روی‌گردانم. دوست ندارم که ناتوانی از ناروایی(حق‌کشی) در رنج باشد." (از سنگ‌نبشته‌های داریوش)
"ای اهورامزدا، به این کشور نیاید، نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ" (نوشته‌ای بر سنگ آرامگاه داریوش در "نقش رستم" مرودشت پارس)
گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
_________________
✍🏻✍🏻 برگرفته از:
۱- گاهشماری چهارده‌هزار ساله‌ی ایرانی
نویسنده: #فاروق_صفی_زاده
۲- هفته‌نامه‌ی فرهنگی "امرداد"
📷📷 فرتور(عکس) پیوست: سردیس داریوش بر سردر سازمان پیک(پست) شهر برلین آلمان:
goo.gl/me8Cn6
👈🏻👈🏻 برای آشنایی با نام "داریوش" به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/4980
#مهرگان #جشن_مهرگان #داریوش
@AdabSar
👑👑👑👑
@AdabSar
🤴🏻🤴🏻 شانزدهم مهر؛
روز بزرگداشت داریوش هخامنشی
⚜⚜ ۵۲۲ سال پیش از زایش، در چنین روزی، داریوش پرآوازه‌ی هخامنشی به شهریاری ایران رسید. اکنون که در سال ۱۳۹۶ خورشیدی هستیم، ۲۵۳۹ سال از آن می‌گذرد.
در روز پانزدهم مهر، نشستی با هفت‌تن از بزرگان پارسی پیرامون آینده‌ی فرمانروایی هخامنشی برگزار شد و فرداروز آن داریوش بر تخت نشست.
⚜⚜ بر پایه‌ی سنگ‌نبشته‌های بیستون او در روز دهم ماه "بَـگ یادیش" با همراهی یارانش گئومات را در دژش در ماد از پا درآورد. سپس پیرو نوشته هرودوت پنج روز پس از آن نشست بزرگان برگزار شد و پنج‌تن از هفت‌تن پادشاهی دوباره را برمی‌گزینند و فردای آن روز داریوش پس از یک پیکار شهریار شد.
⚜⚜ او یکی از فرمانروایان هنایا/کارساز(موثر) نه‌تنها برای ایران، که برای جهان بود. در زمان او سامانه‌ای با سازوکار برای پیک و چاپار نامه و کالا راه‌اندازی شد و ارزش برخورداری از پول یکسان جهانی برای بازرگانی کشورها شناسانده شد. داریوش به ارزش کهن‌نگاری(تاریخ‌نویسی) و آگاشتن(ثبت) رویدادها برای آیندگان پی برد و به گواه کتسیاس، دستک(سند)های کهن بجا مانده را در نسک‌خانه(کتابخانه)ها نگه‌داری کرد.
در زمان اون کهن‌نگاری مسر(مصر)یان نیز گردآوری و ساماندهی شد و چنین بود که فرهنگ نگارش سرگذشت کشورها به یونان رفت.
⚜⚜ شیوه‌های نخستین نفت‌بیزی(پتروشیمی)، فروش کوزه‌های آب پاک و آشامیدنی، هندازگری(مهندسی) آب، ساخت سازه‌های آبی و دریاگذر و آبراههای بزرگ، شاهراه سازی، یکسان‌سازی پول کشور، ساخت تخت‌جمشید، برپایی سپاه جاویدان، سامانه‌ی آگاهی‌رسانی شهریاری یا شهربانی برای برپایی یکسان بی‌هراسی/آسایش (امنیت) در سراسر کشور و سامانه شناسایی مردم با شیوه‌های نخستین شناسنامه در زمان داریوش بنیادگذاری شد.
او سامانه‌ی خراچ(مالیات) را بر پایه‌ی توانایی مردم برنامه‌ریزی کرد، مرزها را استوار ساخت، دادگستری را سامان و بازرگانی دریایی را گسترش داد.
از این‌رو فرمانروایی و کوشش‌های او را برای جهان ارزشمند می‌دانند.
⚜⚜ یادگار نوشتاری داریوش، سنگ‌نوشته‌های بیستون است که بزرگترین سنگ‌نوشته‌ی جهان و برجسته‌ترین نوشته‌ی کهن ایرانی و گواه(سند) ارزنده‌ای برای کهن‌نگاری(تاریخ) جهان است. به گمان بسیاری از شاهنامه‌پژوهان، فریدون شاهنامه‌ی فردوسی همان داریوش نامدار هخامنشی است.
⚜⚜ "به خواست اهورامزدا من چنینم که راستی را دوست دارم و از دروغ روی‌گردانم. دوست ندارم که ناتوانی از ناروایی(حق‌کشی) در رنج باشد." (از سنگ‌نبشته‌های داریوش)
"ای اهورامزدا، به این کشور نیاید، نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ" (نوشته‌ای بر سنگ آرامگاه داریوش در "نقش رستم" مرودشت پارس)
گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
_________________
✍🏻✍🏻 برگرفته از:
۱- گاهشماری چهارده‌هزار ساله‌ی ایرانی
نویسنده: #فاروق_صفی_زاده
۲- هفته‌نامه‌ی فرهنگی "امرداد"
📷📷 فرتور(عکس) پیوست: سردیس داریوش بر سردر سازمان پیک(پست) شهر برلین آلمان:
goo.gl/me8Cn6
👈🏻👈🏻 برای آشنایی با نام "داریوش" به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/4980
#مهرگان #جشن_مهرگان #داریوش
@AdabSar
👑👑👑👑
👑 @AdabSar
🤴🏻شانزدهم مهر؛
روز بزرگداشت داریوش هخامنشی
⚜ ۵۲۲ سال پیش از زایش، در روز شانزدهم از ماه هفتم گاهشماری کهن ایران، داریوش پرآوازه‌ی هخامنشی به شهریاری ایران رسید. اکنون که در سال ۱۳۹۷ خورشیدی هستیم، ۲۵۴۰ سال از آن می‌گذرد. در روز پانزدهم این ماه و در واپسین روزهای جشن‌های بزرگ #مهرگان، نشستی با هفت تن از بزرگان پارسی پیرامون آینده‌ی فرمانروایی هخامنشی برگزار شد و فرداروزِ آن داریوش بر تخت نشست.
⚜ در سنگ‌نبشته‌های بیستون نوشته شده که او در روز دهم ماه «بَـگ‌یادیش» با همراهی یارانش گئومات را در دژ او در ماد از پا درآورد. سپس پیروِ نوشته‌ی هرودوت، پنج‌روز پس از آن نشست بزرگان برگزار شد و پنج تن از هفت تن پادشاهی دوباره را برگزیدند و فردای آن روز داریوش پس از یک پیکار شهریار شد.
⚜ در نَبیگ(کتاب) «ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان» نوشته شده که در روز پانزدهم از ماه هفتم و پنج روز پس از کنار زدن گئومات مغ از تخت، داریوش و شش یار او نشستی را برگزار کردند که به نشست هفت‌تن نامدار شد. در این نشست «اوتان» که پیشتر پدرزن بردیا(پسر کوروش) و از دیگر یاران پخته‌تر بود سخن از کشورداری مردم‌سالارانه به میان آورد، از سودمندی‌های برخورداری از یک فرمانروایی «رای‌محور» سخن گفت و به نکوهش خودکامگی پرداخت. اندیشه‌پردازی‌های اوتان در نوشتار هرودوت آمده است. دست‌نوشته‌های کتسیاس در بایگانی پادشاهی یونان نیز بر درستی آن گواهی داده است. دوازده سال پیش از مردم‌سالارانه شدن شهر آتن و سیزده سال پیش از مردمپادی(جمهوری) شدن شهر رم، در ایران و از سوی اوتان درباره‌ی آن سخن رفت. به گمان، همین اندیشه‌ی اوتان ایرانی پایه‌گذار چنین دگرگونی‌هایی در یونان و روم شد. سرانجام و در پایان نشست، پس از پذیرش دیدگاهی دیگر به‌جای دیدگاه اوتان، او در کرداری ستایش‌برانگیز و با اینکه خود آغازگر خیزش در برابر فرمانروایی مغ بود، از هَنبازی(شراکت) در هرآنچه از شهریاری به او می‌رسید کنار کشید و یک زندگی ساده را برگزید.
در پی گُزیرش(تصمیم)های نشست هفت‌تن، در بامداد روز سپسین در شانزدهم از ماه هفتم، داریوش پسر ویشتاسپ، شهریار کشور شد.
⚜ داریوش یکی از فرمانروایان هنایا(موثر) نه‌تنها برای ایران، که برای جهان بود. در زمان او سامانه‌ای با سازوکار برای پیک و چاپار نامه و کالا راه‌اندازی شد و ارزش برخورداری از پول یکسان جهانی برای بازرگانی کشورها شناسانده شد. داریوش به ارزش کهن‌نگاری(تاریخ‌نویسی) و آگاشتن(ثبت) رویدادها برای آیندگان پی‌برد و به گواه کتسیاس، دستک(سند)های کهن بجا مانده را در نسک‌خانه(کتابخانه)ها گردآوری و نگه‌داری کرد. در زمان او کهن‌نگاری مسر(مصر)یان نیز گردآوری و ساماندهی شد و چنین بود که فرهنگ نگارش سرگذشت کشورها به یونان رفت.
⚜ شیوه‌های نخستین نفت‌بیزی(پتروشیمی)، فروش کوزه‌های آب پاک و آشامیدنی، هندازگری(مهندسی) آب، ساخت سازه‌های آبی و دریاگذر و آبراههای بزرگ، شاهراه‌سازی، یکسان‌سازی پول کشور، ساخت تخت‌جمشید، برپایی سپاه جاویدان، سامانه‌ی آگاهی‌رسانی شهریاری یا شهربانی برای برپایی یکسان بی‌هراسی(امنیت) در سراسر کشور و سامانه شناسایی مردم با شیوه‌های نخستین شناسنامه در زمان داریوش بنیادگذاری شد و این تنها بخشی از کوشش‌های وی برای میهن بود. او سامانه‌ی خراچ(مالیات) را بر پایه‌ی توانایی مردم برنامه‌ریزی کرد، مرزها را استوار ساخت، دادگستری را سامان و بازرگانی دریایی را گسترش داد. از این‌رو فرمانروایی و کوشش‌های او را برای جهان ارزشمند می‌دانند.
⚜ یادگارِ نوشتاری داریوش، سنگ‌نوشته‌های بیستون است که بزرگترین سنگ‌نوشته‌ی جهان و برجسته‌ترین نوشته‌ی کهن ایرانی و گواه(سند) ارزنده‌ای برای کهن‌نگاری(تاریخ) جهان است. به گمان بسیاری از شاهنامه‌پژوهان، فریدون شاهنامه‌ی فردوسی همان داریوش نامدار هخامنشی است.
«به خواست اهورامزدا من چنینم که راستی را دوست دارم و از دروغ روی‌گردانم. دوست ندارم که ناتوانی از ناروایی(حق‌کشی) در رنج باشد.» (از سنگ‌نبشته‌های داریوش)
«ای اهورامزدا، به این کشور نیاید، نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ» (نوشته‌ای بر سنگ آرامگاه داریوش در "نقش رستم" مرودشت پارس)
✍ گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
_____________
✍🏻 برگرفته از:
1 - گاهشماری چهارده‌هزار ساله‌ی ایرانی #فاروق_صفی_زاده
۲ - هفته‌نامه‌ی فرهنگی "امرداد"
3 - ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان #سورنا_فیروزی
👈🏻 برای آشنایی با نام #داریوش به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/4980
👑 @AdabSar
🤴🏻شانزدهم مهر؛
روز بزرگداشت داریوش هخامنشی
⚜ ۵۲۲ سال پیش از زایش، در روز شانزدهم از ماه هفتم گاهشماری کهن ایران، داریوش پرآوازه‌ی هخامنشی به شهریاری ایران رسید. اکنون که در سال ۱۳۹۷ خورشیدی هستیم، ۲۵۴۰ سال از آن می‌گذرد. در روز پانزدهم این ماه و در واپسین روزهای جشن‌های بزرگ #مهرگان، نشستی با هفت تن از بزرگان پارسی پیرامون آینده‌ی فرمانروایی هخامنشی برگزار شد و فرداروزِ آن داریوش بر تخت نشست.
⚜ در سنگ‌نبشته‌های بیستون نوشته شده که او در روز دهم ماه «بَـگ‌یادیش» با همراهی یارانش گئومات را در دژ او در ماد از پا درآورد. سپس پیروِ نوشته‌ی هرودوت، پنج‌روز پس از آن نشست بزرگان برگزار شد و پنج تن از هفت تن پادشاهی دوباره را برگزیدند و فردای آن روز داریوش پس از یک پیکار شهریار شد.
⚜ در نَبیگ(کتاب) «ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان» نوشته شده که در روز پانزدهم از ماه هفتم و پنج روز پس از کنار زدن گئومات مغ از تخت، داریوش و شش یار او نشستی را برگزار کردند که به نشست هفت‌تن نامدار شد. در این نشست «اوتان» که پیشتر پدرزن بردیا(پسر کوروش) و از دیگر یاران پخته‌تر بود سخن از کشورداری مردم‌سالارانه به میان آورد، از سودمندی‌های برخورداری از یک فرمانروایی «رای‌محور» سخن گفت و به نکوهش خودکامگی پرداخت. اندیشه‌پردازی‌های اوتان در نوشتار هرودوت آمده است. دست‌نوشته‌های کتسیاس در بایگانی پادشاهی یونان نیز بر درستی آن گواهی داده است. دوازده سال پیش از مردم‌سالارانه شدن شهر آتن و سیزده سال پیش از مردمپادی(جمهوری) شدن شهر رم، در ایران و از سوی اوتان درباره‌ی آن سخن رفت. به گمان، همین اندیشه‌ی اوتان ایرانی پایه‌گذار چنین دگرگونی‌هایی در یونان و روم شد. سرانجام و در پایان نشست، پس از پذیرش دیدگاهی دیگر به‌جای دیدگاه اوتان، او در کرداری ستایش‌برانگیز و با اینکه خود آغازگر خیزش در برابر فرمانروایی مغ بود، از هَنبازی(شراکت) در هرآنچه از شهریاری به او می‌رسید کنار کشید و یک زندگی ساده را برگزید.
در پی گُزیرش(تصمیم)های نشست هفت‌تن، در بامداد روز سپسین در شانزدهم از ماه هفتم، داریوش پسر ویشتاسپ، شهریار کشور شد.
⚜ داریوش یکی از فرمانروایان هنایا(موثر) نه‌تنها برای ایران، که برای جهان بود. در زمان او سامانه‌ای با سازوکار برای پیک و چاپار نامه و کالا راه‌اندازی شد و ارزش برخورداری از پول یکسان جهانی برای بازرگانی کشورها شناسانده شد. داریوش به ارزش کهن‌نگاری(تاریخ‌نویسی) و آگاشتن(ثبت) رویدادها برای آیندگان پی‌برد و به گواه کتسیاس، دستک(سند)های کهن بجا مانده را در نسک‌خانه(کتابخانه)ها گردآوری و نگه‌داری کرد. در زمان او کهن‌نگاری مسر(مصر)یان نیز گردآوری و ساماندهی شد و چنین بود که فرهنگ نگارش سرگذشت کشورها به یونان رفت.
⚜ شیوه‌های نخستین نفت‌بیزی(پتروشیمی)، فروش کوزه‌های آب پاک و آشامیدنی، هندازگری(مهندسی) آب، ساخت سازه‌های آبی و دریاگذر و آبراههای بزرگ، شاهراه‌سازی، یکسان‌سازی پول کشور، ساخت تخت‌جمشید، برپایی سپاه جاویدان، سامانه‌ی آگاهی‌رسانی شهریاری یا شهربانی برای برپایی یکسان بی‌هراسی(امنیت) در سراسر کشور و سامانه شناسایی مردم با شیوه‌های نخستین شناسنامه در زمان داریوش بنیادگذاری شد و این تنها بخشی از کوشش‌های وی برای میهن بود. او سامانه‌ی خراچ(مالیات) را بر پایه‌ی توانایی مردم برنامه‌ریزی کرد، مرزها را استوار ساخت، دادگستری را سامان و بازرگانی دریایی را گسترش داد. از این‌رو فرمانروایی و کوشش‌های او را برای جهان ارزشمند می‌دانند.
⚜ یادگارِ نوشتاری داریوش، سنگ‌نوشته‌های بیستون است که بزرگترین سنگ‌نوشته‌ی جهان و برجسته‌ترین نوشته‌ی کهن ایرانی و گواه(سند) ارزنده‌ای برای کهن‌نگاری(تاریخ) جهان است. به گمان بسیاری از شاهنامه‌پژوهان، فریدون شاهنامه‌ی فردوسی همان داریوش نامدار هخامنشی است.
«به خواست اهورامزدا من چنینم که راستی را دوست دارم و از دروغ روی‌گردانم. دوست ندارم که ناتوانی از ناروایی(حق‌کشی) در رنج باشد.» (از سنگ‌نبشته‌های داریوش)
«ای اهورامزدا، به این کشور نیاید، نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ» (نوشته‌ای بر سنگ آرامگاه داریوش در "نقش رستم" مرودشت پارس)
✍ گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
_____________
✍🏻 برگرفته از:
1 - گاهشماری چهارده‌هزار ساله‌ی ایرانی #فاروق_صفی_زاده
۲ - هفته‌نامه‌ی فرهنگی "امرداد"
3 - ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان #سورنا_فیروزی
👈🏻 برای آشنایی با نام #داریوش به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/4980
👑 @AdabSar
👑 @AdabSar
🤴🏻شانزدهم مهر؛
روز بزرگداشت داریوش هخامنشی
⚜ ۵۲۲ سال پیش از زایش، در روز شانزدهم از ماه هفتم گاهشماری کهن ایران، داریوش پرآوازه‌ی هخامنشی به شهریاری ایران رسید. اکنون که در سال ۱۳۹۸ خورشیدی هستیم، ۲۵۴۱ سال از آن می‌گذرد. در روز پانزدهم این ماه و در روزهای جشن‌های بزرگ #مهرگان، نشستی با هفت تن از بزرگان پارسی پیرامون آینده‌ی فرمانروایی هخامنشی برگزار شد و فرداروزِ آن داریوش بر تخت نشست.
⚜ در سنگ‌نبشته‌های بیستون نوشته شده که او در روز دهم ماه «بَـگ‌یادیش» با همراهی یارانش گئومات را در دژ او در ماد از پا درآورد. سپس پیروِ نوشته‌ی هرودوت، پنج‌روز پس از آن نشست بزرگان برگزار شد و پنج تن از هفت تن پادشاهی دوباره را برگزیدند و فردای آن روز داریوش پس از یک پیکار شهریار شد.
⚜ در نَبیگ(کتاب) «ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان» نوشته شده که در روز پانزدهم از ماه هفتم و پنج روز پس از کنار زدن گئومات مغ از تخت، داریوش و شش یار او نشستی را برگزار کردند که به نشست هفت‌تن نامدار شد. در این نشست «اوتان» که پیشتر پدرزن بردیا(پسر کوروش) و از دیگر یاران پخته‌تر بود سخن از کشورداری مردم‌سالارانه به میان آورد، از سودمندی‌های برخورداری از یک فرمانروایی «رای‌محور» سخن گفت و به نکوهش خودکامگی پرداخت. اندیشه‌پردازی‌های اوتان در نوشتار هرودوت آمده است. دست‌نوشته‌های کتسیاس در بایگانی پادشاهی یونان نیز بر درستی آن گواهی داده است. دوازده سال پیش از مردم‌سالارانه شدن شهر آتن و سیزده سال پیش از مردمپادی(جمهوری) شدن شهر رم، در ایران و از سوی اوتان درباره‌ی آن سخن رفت. به گمان، همین اندیشه‌ی اوتان ایرانی پایه‌گذار چنین دگرگونی‌هایی در یونان و روم شد. سرانجام و در پایان نشست، پس از پذیرش دیدگاهی دیگر به‌جای دیدگاه اوتان، او در کرداری ستایش‌برانگیز و با اینکه خود آغازگر خیزش در برابر فرمانروایی مغ بود، از هَنبازی(شراکت) در هرآنچه از شهریاری به او می‌رسید کنار کشید و یک زندگی ساده را برگزید.
در پی گُزیرش(تصمیم)های نشست هفت‌تن، در بامداد روز سپسین در شانزدهم از ماه هفتم، داریوش پسر ویشتاسپ، شهریار کشور شد.
⚜ داریوش یکی از فرمانروایان هنایا(موثر) نه‌تنها برای ایران، که برای جهان بود. در زمان او سامانه‌ای با سازوکار برای پیک و چاپار نامه و کالا راه‌اندازی شد و ارزش برخورداری از پول یکسان جهانی برای بازرگانی کشورها شناسانده شد. داریوش به ارزش کهن‌نگاری(تاریخ‌نویسی) و آگاشتن(ثبت) رویدادها برای آیندگان پی‌برد و به گواه کتسیاس، دستک(سند)های کهن بجا مانده را در نسک‌خانه(کتابخانه)ها گردآوری و نگه‌داری کرد. در زمان او کهن‌نگاری مسر(مصر)یان نیز گردآوری و ساماندهی شد و چنین بود که فرهنگ نگارش سرگذشت کشورها به یونان رفت.
⚜ شیوه‌های نخستین نفت‌بیزی(پتروشیمی)، فروش کوزه‌های آب پاک و آشامیدنی، هندازگری(مهندسی) آب، ساخت سازه‌های آبی و دریاگذر و آبراههای بزرگ، شاهراه‌سازی، یکسان‌سازی پول کشور، ساخت تخت‌جمشید، برپایی سپاه جاویدان، سامانه‌ی آگاهی‌رسانی شهریاری یا شهربانی برای برپایی یکسان بی‌هراسی(امنیت) در سراسر کشور و سامانه شناسایی مردم با شیوه‌های نخستین شناسنامه در زمان داریوش بنیادگذاری شد و این تنها بخشی از کوشش‌های وی برای میهن بود. او سامانه‌ی خراچ(مالیات) را بر پایه‌ی توانایی مردم برنامه‌ریزی کرد، مرزها را استوار ساخت، دادگستری را سامان و بازرگانی دریایی را گسترش داد. از این‌رو فرمانروایی و کوشش‌های او را برای جهان ارزشمند می‌دانند.
⚜ یادگارِ نوشتاری داریوش، سنگ‌نوشته‌های بیستون است که بزرگترین سنگ‌نوشته‌ی جهان و برجسته‌ترین نوشته‌ی کهن ایرانی و گواه(سند) ارزنده‌ای برای کهن‌نگاری(تاریخ) جهان است. به گمان بسیاری از شاهنامه‌پژوهان، فریدون شاهنامه‌ی فردوسی همان داریوش نامدار هخامنشی است.
«به خواست اهورامزدا من چنینم که راستی را دوست دارم و از دروغ روی‌گردانم. دوست ندارم که ناتوانی از ناروایی(حق‌کشی) در رنج باشد.» (از سنگ‌نبشته‌های داریوش)
«ای اهورامزدا، به این کشور نیاید، نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ» (نوشته‌ای بر سنگ آرامگاه داریوش در "نقش رستم" مرودشت پارس)
✍ #پریسا_امام_وردیلو
________________
📚 برگرفته از:
1 - گاهشماری چهارده‌هزار ساله‌ی ایرانی #فاروق_صفی_زاده
۲ - هفته‌نامه‌ی فرهنگی "امرداد"
3 - ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان #سورنا_فیروزی
________________
👈🏻 برای آشنایی با نام #داریوش به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/4980
👑 @AdabSar
🤴🏻شانزدهم مهر؛
روز بزرگداشت داریوش هخامنشی
⚜ ۵۲۲ سال پیش از زایش، در روز شانزدهم از ماه هفتم گاهشماری کهن ایران، داریوش پرآوازه‌ی هخامنشی به شهریاری ایران رسید. اکنون که در سال ۱۳۹۸ خورشیدی هستیم، ۲۵۴۱ سال از آن می‌گذرد. در روز پانزدهم این ماه و در روزهای جشن‌های بزرگ #مهرگان، نشستی با هفت تن از بزرگان پارسی پیرامون آینده‌ی فرمانروایی هخامنشی برگزار شد و فرداروزِ آن داریوش بر تخت نشست.
⚜ در سنگ‌نبشته‌های بیستون نوشته شده که او در روز دهم ماه «بَـگ‌یادیش» با همراهی یارانش گئومات را در دژ او در ماد از پا درآورد. سپس پیروِ نوشته‌ی هرودوت، پنج‌روز پس از آن نشست بزرگان برگزار شد و پنج تن از هفت تن پادشاهی دوباره را برگزیدند و فردای آن روز داریوش پس از یک پیکار شهریار شد.
⚜ در نَبیگ(کتاب) «ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان» نوشته شده که در روز پانزدهم از ماه هفتم و پنج روز پس از کنار زدن گئومات مغ از تخت، داریوش و شش یار او نشستی را برگزار کردند که به نشست هفت‌تن نامدار شد. در این نشست «اوتان» که پیشتر پدرزن بردیا(پسر کوروش) و از دیگر یاران پخته‌تر بود سخن از کشورداری مردم‌سالارانه به میان آورد، از سودمندی‌های برخورداری از یک فرمانروایی «رای‌محور» سخن گفت و به نکوهش خودکامگی پرداخت. اندیشه‌پردازی‌های اوتان در نوشتار هرودوت آمده است. دست‌نوشته‌های کتسیاس در بایگانی پادشاهی یونان نیز بر درستی آن گواهی داده است. دوازده سال پیش از مردم‌سالارانه شدن شهر آتن و سیزده سال پیش از مردمپادی(جمهوری) شدن شهر رم، در ایران و از سوی اوتان درباره‌ی آن سخن رفت. به گمان، همین اندیشه‌ی اوتان ایرانی پایه‌گذار چنین دگرگونی‌هایی در یونان و روم شد. سرانجام و در پایان نشست، پس از پذیرش دیدگاهی دیگر به‌جای دیدگاه اوتان، او در کرداری ستایش‌برانگیز و با اینکه خود آغازگر خیزش در برابر فرمانروایی مغ بود، از هَنبازی(شراکت) در هرآنچه از شهریاری به او می‌رسید کنار کشید و یک زندگی ساده را برگزید.
در پی گُزیرش(تصمیم)های نشست هفت‌تن، در بامداد روز سپسین در شانزدهم از ماه هفتم، داریوش پسر ویشتاسپ، شهریار کشور شد.
⚜ داریوش یکی از فرمانروایان هنایا(موثر) نه‌تنها برای ایران، که برای جهان بود. در زمان او سامانه‌ای با سازوکار برای پیک و چاپار نامه و کالا راه‌اندازی شد و ارزش برخورداری از پول یکسان جهانی برای بازرگانی کشورها شناسانده شد. داریوش به ارزش کهن‌نگاری(تاریخ‌نویسی) و آگاشتن(ثبت) رویدادها برای آیندگان پی‌برد و به گواه کتسیاس، دستک(سند)های کهن بجا مانده را در نسک‌خانه(کتابخانه)ها گردآوری و نگه‌داری کرد. در زمان او کهن‌نگاری مسر(مصر)یان نیز گردآوری و ساماندهی شد و چنین بود که فرهنگ نگارش سرگذشت کشورها به یونان رفت.
⚜ شیوه‌های نخستین نفت‌بیزی(پتروشیمی)، فروش کوزه‌های آب پاک و آشامیدنی، هندازگری(مهندسی) آب، ساخت سازه‌های آبی و دریاگذر و آبراههای بزرگ، شاهراه‌سازی، یکسان‌سازی پول کشور، ساخت تخت‌جمشید، برپایی سپاه جاویدان، سامانه‌ی آگاهی‌رسانی شهریاری یا شهربانی برای برپایی یکسان بی‌هراسی(امنیت) در سراسر کشور و سامانه شناسایی مردم با شیوه‌های نخستین شناسنامه در زمان داریوش بنیادگذاری شد و این تنها بخشی از کوشش‌های وی برای میهن بود. او سامانه‌ی خراچ(مالیات) را بر پایه‌ی توانایی مردم برنامه‌ریزی کرد، مرزها را استوار ساخت، دادگستری را سامان و بازرگانی دریایی را گسترش داد. از این‌رو فرمانروایی و کوشش‌های او را برای جهان ارزشمند می‌دانند.
⚜ یادگارِ نوشتاری داریوش، سنگ‌نوشته‌های بیستون است که بزرگترین سنگ‌نوشته‌ی جهان و برجسته‌ترین نوشته‌ی کهن ایرانی و گواه(سند) ارزنده‌ای برای کهن‌نگاری(تاریخ) جهان است. به گمان بسیاری از شاهنامه‌پژوهان، فریدون شاهنامه‌ی فردوسی همان داریوش نامدار هخامنشی است.
«به خواست اهورامزدا من چنینم که راستی را دوست دارم و از دروغ روی‌گردانم. دوست ندارم که ناتوانی از ناروایی(حق‌کشی) در رنج باشد.» (از سنگ‌نبشته‌های داریوش)
«ای اهورامزدا، به این کشور نیاید، نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ» (نوشته‌ای بر سنگ آرامگاه داریوش در "نقش رستم" مرودشت پارس)
✍ #پریسا_امام_وردیلو
________________
📚 برگرفته از:
1 - گاهشماری چهارده‌هزار ساله‌ی ایرانی #فاروق_صفی_زاده
۲ - هفته‌نامه‌ی فرهنگی "امرداد"
3 - ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان #سورنا_فیروزی
________________
👈🏻 برای آشنایی با نام #داریوش به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/4980
👑 @AdabSar
👑 @AdabSar
🤴🏻شانزدهم مهر؛
روز بزرگداشت داریوش هخامنشی
⚜ ۵۲۲ سال پیش از زایش، در روز شانزدهم از ماه هفتم گاهشماری کهن ایران، داریوش پرآوازه‌ی هخامنشی به شهریاری ایران رسید. اکنون که در سال ۱۳۹۹ خورشیدی هستیم، ۲۵۴۲ سال از آن می‌گذرد. در روز پانزدهم این ماه و در روزهای جشن‌های بزرگ #مهرگان، نشستی با هفت تن از بزرگان پارسی پیرامون آینده‌ی فرمانروایی هخامنشی برگزار شد و فرداروزِ آن داریوش بر تخت نشست.
⚜ در سنگ‌نبشته‌های بیستون نوشته شده که او در روز دهم ماه «بَـگ‌یادیش» با همراهی یارانش گئومات را در دژ او در ماد از پا درآورد. سپس پیروِ نوشته‌ی هرودوت، پنج‌روز پس از آن نشست بزرگان برگزار شد و پنج تن از هفت تن پادشاهی دوباره را برگزیدند و فردای آن روز داریوش پس از یک پیکار شهریار شد.
⚜ در نَبیگ(کتاب) «ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان» نوشته شده که در روز پانزدهم از ماه هفتم و پنج روز پس از کنار زدن گئومات مغ از تخت، داریوش و شش یار او نشستی را برگزار کردند که به نشست هفت‌تن نامدار شد. در این نشست «اوتان» که پیشتر پدرزن بردیا(پسر کوروش) و از دیگر یاران پخته‌تر بود سخن از کشورداری مردم‌سالارانه به میان آورد، از سودمندی‌های برخورداری از یک فرمانروایی «رای‌محور» سخن گفت و به نکوهش خودکامگی پرداخت. اندیشه‌پردازی‌های اوتان در نوشتار هرودوت آمده است. دست‌نوشته‌های کتسیاس در بایگانی پادشاهی یونان نیز بر درستی آن گواهی داده است. دوازده سال پیش از مردم‌سالارانه شدن شهر آتن و سیزده سال پیش از مردمپادی(جمهوری) شدن شهر رم، در ایران و از سوی اوتان درباره‌ی آن سخن رفت. به گمان، همین اندیشه‌ی اوتان ایرانی پایه‌گذار چنین دگرگونی‌هایی در یونان و روم شد. سرانجام و در پایان نشست، پس از پذیرش دیدگاهی دیگر به‌جای دیدگاه اوتان، او در کرداری ستایش‌برانگیز و با اینکه خود آغازگر خیزش در برابر فرمانروایی مغ بود، از هَنبازی(شراکت) در هرآنچه از شهریاری به او می‌رسید کنار کشید و یک زندگی ساده را برگزید.
در پی گُزیرش(تصمیم)های نشست هفت‌تن، در بامداد روز سپسین در شانزدهم از ماه هفتم، داریوش پسر ویشتاسپ، شهریار کشور شد.
⚜ داریوش یکی از فرمانروایان هنایا(موثر) نه‌تنها برای ایران، که برای جهان بود. در زمان او سامانه‌ای با سازوکار برای پیک و چاپار نامه و کالا راه‌اندازی شد و ارزش برخورداری از پول یکسان جهانی برای بازرگانی کشورها شناسانده شد. داریوش به ارزش کهن‌نگاری(تاریخ‌نویسی) و آگاشتن(ثبت) رویدادها برای آیندگان پی‌برد و به گواه کتسیاس، دستک(سند)های کهن بجا مانده را در نسک‌خانه(کتابخانه)ها گردآوری و نگه‌داری کرد. در زمان او کهن‌نگاری مسر(مصر)یان نیز گردآوری و ساماندهی شد و چنین بود که فرهنگ نگارش سرگذشت کشورها به یونان رفت.
⚜ شیوه‌های نخستین نفت‌بیزی(پتروشیمی)، فروش کوزه‌های آب پاک و آشامیدنی، هندازگری(مهندسی) آب، ساخت سازه‌های آبی و دریاگذر و آبراههای بزرگ، شاهراه‌سازی، یکسان‌سازی پول کشور، ساخت تخت‌جمشید، برپایی سپاه جاویدان، سامانه‌ی آگاهی‌رسانی شهریاری یا شهربانی برای برپایی یکسان بی‌هراسی(امنیت) در سراسر کشور و سامانه شناسایی مردم با شیوه‌های نخستین شناسنامه در زمان داریوش بنیادگذاری شد و این تنها بخشی از کوشش‌های وی برای میهن بود. او سامانه‌ی خراچ(مالیات) را بر پایه‌ی توانایی مردم برنامه‌ریزی کرد، مرزها را استوار ساخت، دادگستری را سامان و بازرگانی دریایی را گسترش داد. از این‌رو فرمانروایی و کوشش‌های او را برای جهان ارزشمند می‌دانند.
⚜ یادگارِ نوشتاری داریوش، سنگ‌نوشته‌های بیستون است که بزرگترین سنگ‌نوشته‌ی جهان و برجسته‌ترین نوشته‌ی کهن ایرانی و گواه(سند) ارزنده‌ای برای کهن‌نگاری(تاریخ) جهان است. به گمان بسیاری از شاهنامه‌پژوهان، فریدون شاهنامه‌ی فردوسی همان داریوش نامدار هخامنشی است.
«به خواست اهورامزدا من چنینم که راستی را دوست دارم و از دروغ روی‌گردانم. دوست ندارم که ناتوانی از ناروایی(حق‌کشی) در رنج باشد.» (از سنگ‌نبشته‌های داریوش)
«ای اهورامزدا، به این کشور نیاید، نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ» (نوشته‌ای بر سنگ آرامگاه داریوش در "نقش رستم" مرودشت پارس)
✍ #پریسا_امام_وردیلو
________
📚 برگرفته از:
1 - گاهشماری چهارده‌هزار ساله‌ی ایرانی #فاروق_صفی_زاده
۲ - هفته‌نامه‌ی فرهنگی "امرداد"
3 - ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان #سورنا_فیروزی
________
👈🏻 برای آشنایی با نام #داریوش به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/4980
👑 @AdabSar
🤴🏻شانزدهم مهر؛
روز بزرگداشت داریوش هخامنشی
⚜ ۵۲۲ سال پیش از زایش، در روز شانزدهم از ماه هفتم گاهشماری کهن ایران، داریوش پرآوازه‌ی هخامنشی به شهریاری ایران رسید. اکنون که در سال ۱۳۹۹ خورشیدی هستیم، ۲۵۴۲ سال از آن می‌گذرد. در روز پانزدهم این ماه و در روزهای جشن‌های بزرگ #مهرگان، نشستی با هفت تن از بزرگان پارسی پیرامون آینده‌ی فرمانروایی هخامنشی برگزار شد و فرداروزِ آن داریوش بر تخت نشست.
⚜ در سنگ‌نبشته‌های بیستون نوشته شده که او در روز دهم ماه «بَـگ‌یادیش» با همراهی یارانش گئومات را در دژ او در ماد از پا درآورد. سپس پیروِ نوشته‌ی هرودوت، پنج‌روز پس از آن نشست بزرگان برگزار شد و پنج تن از هفت تن پادشاهی دوباره را برگزیدند و فردای آن روز داریوش پس از یک پیکار شهریار شد.
⚜ در نَبیگ(کتاب) «ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان» نوشته شده که در روز پانزدهم از ماه هفتم و پنج روز پس از کنار زدن گئومات مغ از تخت، داریوش و شش یار او نشستی را برگزار کردند که به نشست هفت‌تن نامدار شد. در این نشست «اوتان» که پیشتر پدرزن بردیا(پسر کوروش) و از دیگر یاران پخته‌تر بود سخن از کشورداری مردم‌سالارانه به میان آورد، از سودمندی‌های برخورداری از یک فرمانروایی «رای‌محور» سخن گفت و به نکوهش خودکامگی پرداخت. اندیشه‌پردازی‌های اوتان در نوشتار هرودوت آمده است. دست‌نوشته‌های کتسیاس در بایگانی پادشاهی یونان نیز بر درستی آن گواهی داده است. دوازده سال پیش از مردم‌سالارانه شدن شهر آتن و سیزده سال پیش از مردمپادی(جمهوری) شدن شهر رم، در ایران و از سوی اوتان درباره‌ی آن سخن رفت. به گمان، همین اندیشه‌ی اوتان ایرانی پایه‌گذار چنین دگرگونی‌هایی در یونان و روم شد. سرانجام و در پایان نشست، پس از پذیرش دیدگاهی دیگر به‌جای دیدگاه اوتان، او در کرداری ستایش‌برانگیز و با اینکه خود آغازگر خیزش در برابر فرمانروایی مغ بود، از هَنبازی(شراکت) در هرآنچه از شهریاری به او می‌رسید کنار کشید و یک زندگی ساده را برگزید.
در پی گُزیرش(تصمیم)های نشست هفت‌تن، در بامداد روز سپسین در شانزدهم از ماه هفتم، داریوش پسر ویشتاسپ، شهریار کشور شد.
⚜ داریوش یکی از فرمانروایان هنایا(موثر) نه‌تنها برای ایران، که برای جهان بود. در زمان او سامانه‌ای با سازوکار برای پیک و چاپار نامه و کالا راه‌اندازی شد و ارزش برخورداری از پول یکسان جهانی برای بازرگانی کشورها شناسانده شد. داریوش به ارزش کهن‌نگاری(تاریخ‌نویسی) و آگاشتن(ثبت) رویدادها برای آیندگان پی‌برد و به گواه کتسیاس، دستک(سند)های کهن بجا مانده را در نسک‌خانه(کتابخانه)ها گردآوری و نگه‌داری کرد. در زمان او کهن‌نگاری مسر(مصر)یان نیز گردآوری و ساماندهی شد و چنین بود که فرهنگ نگارش سرگذشت کشورها به یونان رفت.
⚜ شیوه‌های نخستین نفت‌بیزی(پتروشیمی)، فروش کوزه‌های آب پاک و آشامیدنی، هندازگری(مهندسی) آب، ساخت سازه‌های آبی و دریاگذر و آبراههای بزرگ، شاهراه‌سازی، یکسان‌سازی پول کشور، ساخت تخت‌جمشید، برپایی سپاه جاویدان، سامانه‌ی آگاهی‌رسانی شهریاری یا شهربانی برای برپایی یکسان بی‌هراسی(امنیت) در سراسر کشور و سامانه شناسایی مردم با شیوه‌های نخستین شناسنامه در زمان داریوش بنیادگذاری شد و این تنها بخشی از کوشش‌های وی برای میهن بود. او سامانه‌ی خراچ(مالیات) را بر پایه‌ی توانایی مردم برنامه‌ریزی کرد، مرزها را استوار ساخت، دادگستری را سامان و بازرگانی دریایی را گسترش داد. از این‌رو فرمانروایی و کوشش‌های او را برای جهان ارزشمند می‌دانند.
⚜ یادگارِ نوشتاری داریوش، سنگ‌نوشته‌های بیستون است که بزرگترین سنگ‌نوشته‌ی جهان و برجسته‌ترین نوشته‌ی کهن ایرانی و گواه(سند) ارزنده‌ای برای کهن‌نگاری(تاریخ) جهان است. به گمان بسیاری از شاهنامه‌پژوهان، فریدون شاهنامه‌ی فردوسی همان داریوش نامدار هخامنشی است.
«به خواست اهورامزدا من چنینم که راستی را دوست دارم و از دروغ روی‌گردانم. دوست ندارم که ناتوانی از ناروایی(حق‌کشی) در رنج باشد.» (از سنگ‌نبشته‌های داریوش)
«ای اهورامزدا، به این کشور نیاید، نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ» (نوشته‌ای بر سنگ آرامگاه داریوش در "نقش رستم" مرودشت پارس)
✍ #پریسا_امام_وردیلو
________
📚 برگرفته از:
1 - گاهشماری چهارده‌هزار ساله‌ی ایرانی #فاروق_صفی_زاده
۲ - هفته‌نامه‌ی فرهنگی "امرداد"
3 - ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان #سورنا_فیروزی
________
👈🏻 برای آشنایی با نام #داریوش به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/4980
👑 @AdabSar
🥀🌹
عید یا نوروز؟
سال گذشته از «نوروز» نوشتم و به قرینه‌ی عربی آن و «عید» نامیدن آن. آن را شروع دوباره یا «روز از نو» نامیدم و نوروز را نه روز نو، بلکه روز از نو و تکرار دوباره خواندم. چون عربی ان اعاده و عید از بازگشت و رجعت دوباره و تکرار حکایت می‌کرد!
از سال گذشته تاکنون بسیار فکر کردم که این قیاس به قرینه نمی‌تواند درست باشد و نباید آن را با قرینه عربی آن تفسیر و معنا کرد و پی بردم حداقل به دو دلیل این قیاس مع‌الفارق است.
- یکی اینکه نوروز قدمتی بسیار بیشتر از اعیاد عربی و عید آمدن برای اعراب دارد!
- دوم اینکه با منش ایرانیان چندان نمی‌تواند انطباق داشته باشد.
به هر جهت غوطه خوردم و غوطه خوردم تا یک‌باره به ذهنم آمد که بله درست‌تر همین فرق‌هاست و نه آن انطباق‌ها!
در واقع در اینجا و اکنون نوروز را عید خواندن نوعی الینه شدن فرهنگی و نوعی از خود بیگانگی برای فرهنگ ایرانی رخ داده است. عرب رجعت‌گرا آنچه خود می‌پنداشته را بر جشن فارسی بار کرده است! عید در عرب معنی رجعت به گذشته و اعاده به قبل و شروع دوباره و تکرار را دارد. لیکن نوروز پارسی نگاه به جلو و رو به آینده و نو شدن و نوگرایی دارد.
عید نگاه به سنت دارد و نوروز نگاه به نوگرایی و تجدد!
عید گذشته را ارج می‌نهد و نوروز آینده را گرامی می‌دارد!
عید از گذشته یاد می‌کند و تکرار مجدد گذشته، اما نوروز از نوگرایی و شروعی تازه!
بنا بر این تفاوت، عید با نوروز و جشن در جهت حرکت این دو واژه در دو سوی مخالف پیوستار زمان قرار دارد!
نوروز نو گراست و امیدبخش و آینده‌نگر، اما عید سنت‌گرا و گذشته‌نگر و تکرار مکررات!
بنابراین روا نیست که نوروز، عید نامیده شود. بلکه نوروز، نو روز و پارسی است و عید اعاده است و عربی!
به نظر می‌رسد عید در عربی پایان است و در پارسی آغاز! شاید از همین جهت است که عید فطر و قربان و… مراسم پایانی است و #نوروز مراسم آغاز!
تفاوت، تفاوت دو فرهنگ و دو رویکرد و دو نگاه به جهان و هستی در این دو مفهوم نهفته است: سنت و تجدد. سنت و تجددی که هرگز آشتی نکرده‌اند و به نظر می‌رسد هرگز این انشقاق به اتفاق نخواهد انجامید. گرچه در طول تاریخ با تفسیر و انطباق واژه‌ها سعی در آشتی دادن آن شده است اما هرگز این وصلت صورت نگرفته و انشقاق باقی است! شکاف و انشقاقی که منشا مشکلات ماست.
✍ فرستنده: #داریوش_آریا
⬅️➡️ @AdabSar
عید یا نوروز؟
سال گذشته از «نوروز» نوشتم و به قرینه‌ی عربی آن و «عید» نامیدن آن. آن را شروع دوباره یا «روز از نو» نامیدم و نوروز را نه روز نو، بلکه روز از نو و تکرار دوباره خواندم. چون عربی ان اعاده و عید از بازگشت و رجعت دوباره و تکرار حکایت می‌کرد!
از سال گذشته تاکنون بسیار فکر کردم که این قیاس به قرینه نمی‌تواند درست باشد و نباید آن را با قرینه عربی آن تفسیر و معنا کرد و پی بردم حداقل به دو دلیل این قیاس مع‌الفارق است.
- یکی اینکه نوروز قدمتی بسیار بیشتر از اعیاد عربی و عید آمدن برای اعراب دارد!
- دوم اینکه با منش ایرانیان چندان نمی‌تواند انطباق داشته باشد.
به هر جهت غوطه خوردم و غوطه خوردم تا یک‌باره به ذهنم آمد که بله درست‌تر همین فرق‌هاست و نه آن انطباق‌ها!
در واقع در اینجا و اکنون نوروز را عید خواندن نوعی الینه شدن فرهنگی و نوعی از خود بیگانگی برای فرهنگ ایرانی رخ داده است. عرب رجعت‌گرا آنچه خود می‌پنداشته را بر جشن فارسی بار کرده است! عید در عرب معنی رجعت به گذشته و اعاده به قبل و شروع دوباره و تکرار را دارد. لیکن نوروز پارسی نگاه به جلو و رو به آینده و نو شدن و نوگرایی دارد.
عید نگاه به سنت دارد و نوروز نگاه به نوگرایی و تجدد!
عید گذشته را ارج می‌نهد و نوروز آینده را گرامی می‌دارد!
عید از گذشته یاد می‌کند و تکرار مجدد گذشته، اما نوروز از نوگرایی و شروعی تازه!
بنا بر این تفاوت، عید با نوروز و جشن در جهت حرکت این دو واژه در دو سوی مخالف پیوستار زمان قرار دارد!
نوروز نو گراست و امیدبخش و آینده‌نگر، اما عید سنت‌گرا و گذشته‌نگر و تکرار مکررات!
بنابراین روا نیست که نوروز، عید نامیده شود. بلکه نوروز، نو روز و پارسی است و عید اعاده است و عربی!
به نظر می‌رسد عید در عربی پایان است و در پارسی آغاز! شاید از همین جهت است که عید فطر و قربان و… مراسم پایانی است و #نوروز مراسم آغاز!
تفاوت، تفاوت دو فرهنگ و دو رویکرد و دو نگاه به جهان و هستی در این دو مفهوم نهفته است: سنت و تجدد. سنت و تجددی که هرگز آشتی نکرده‌اند و به نظر می‌رسد هرگز این انشقاق به اتفاق نخواهد انجامید. گرچه در طول تاریخ با تفسیر و انطباق واژه‌ها سعی در آشتی دادن آن شده است اما هرگز این وصلت صورت نگرفته و انشقاق باقی است! شکاف و انشقاقی که منشا مشکلات ماست.
✍ فرستنده: #داریوش_آریا
⬅️➡️ @AdabSar
👑 شهریاری داریوش هخامنشی در جشن مهرگان
⚜ ۵۲۲ سال پیش از زایش (میلاد) در روز شانزدهم از ماه هفتم گاهشماری کهن ایران داریوش پرآوازه‌ی هخامنشی به شهریاری ایران رسید. اکنون که در سال ۱۴۰۳ خورشیدی هستیم، ۲۵۴۶ سال از آن می‌گذرد. در روز پانزدهم این ماه و در روزهای جشن‌های بزرگ مهرگان نشستی با هفت تن از بزرگان پارسی پیرامون آینده‌ی فرمانروایی هخامنشی برگزار شد و فرداروزِ آن داریوش بر تخت نشست.
⚜ در سنگ‌نبشته‌های بیستون نوشته شده که او در روز دهم ماه «بَـگ‌یادیش» با همراهی یارانش گئومات را در دژ او در ماد از پا درآورد. سپس پیروِ نوشته‌ی هرودوت، پنج‌روز پس از آن نشست بزرگان برگزار شد و پنج تن از هفت تن پادشاهی دوباره را برگزیدند و فردای آن روز داریوش پس از یک پیکار شهریار شد.
⚜ در نَبیگ (کتاب) «ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان» نوشته شده که در روز پانزدهم از ماه هفتم و پنج روز پس از کنار زدن گئومات مغ از تخت، داریوش و شش یار او نشستی را برگزار کردند که به نشست هفت‌تن نامدار شد. در این نشست «اوتان» که پیشتر پدرزن بردیا (پسر کوروش) و از دیگر یاران پخته‌تر بود سخن از کشورداری مردم‌سالارانه به میان آورد، از سودمندی‌های برخورداری از یک فرمانروایی «رای‌محور» سخن گفت و به نکوهش خودکامگی پرداخت. اندیشه‌پردازی‌های اوتان در نوشتار هرودوت آمده است. دست‌نوشته‌های کتسیاس در بایگانی پادشاهی یونان نیز بر درستی آن گواهی داده است. دوازده سال پیش از مردم‌سالار شدن شهر آتن و سیزده سال پیش از مردمپادی (جمهوری) شدن شهر رم، در ایران و از سوی اوتان درباره‌ی آن سخن رفت. به گمان، همین اندیشه‌ی اوتان ایرانی پایه‌گذار چنین دگرگونی‌هایی در یونان و روم شد. سرانجام و در پایان نشست پس از پذیرش دیدگاهی دیگر به‌جای دیدگاه اوتان، او در کرداری ستایش‌برانگیز و با اینکه خود آغازگر خیزش در برابر فرمانروایی مغ بود، از هَنبازی (شراکت) در هرآنچه از شهریاری به او می‌رسید کنار کشید و یک زندگی ساده را برگزید.
در پی گُزیرش(تصمیم)های نشست هفت‌تن در بامداد روز سپسین در شانزدهم از ماه هفتم، داریوش پسر ویشتاسپ، شهریار کشور شد.
⚜ داریوش یکی از فرمانروایان هنایا (موثر) نه‌تنها برای ایران که برای جهان بود. در زمان او سامانه‌ای با سازوکار برای پیک و چاپار نامه و کالا راه‌اندازی شد و ارزش برخورداری از پول یکسان جهانی برای بازرگانی کشورها شناسانده شد. داریوش به ارزش کهن‌نگاری (تاریخ‌نویسی) و آگاشتن (ثبت) رویدادها برای آیندگان پی‌برد و به گواه کتسیاس، دستک(سند)های کهن بجا مانده را در نسک‌خانه(کتابخانه)ها گردآوری و نگه‌داری کرد. در زمان او کهن‌نگاری مسر(مصر)یان نیز گردآوری و ساماندهی شد و چنین بود که فرهنگ نگارش سرگذشت کشورها به یونان رفت.
⚜ شیوه‌های نخستین نفت‌بیزی (پتروشیمی)، فروش کوزه‌های آب پاک و آشامیدنی، هندازگری (مهندسی) آب، ساخت سازه‌های آبی و دریاگذر و آبراههای بزرگ، شاهراه‌سازی، یکسان‌سازی پول کشور، ساخت تخت‌جمشید، برپایی سپاه جاویدان، سامانه‌ی آگاهی‌رسانی شهریاری یا شهربانی برای برپایی یکسان بی‌هراسی (امنیت) در سراسر کشور و سامانه شناسایی مردم با شیوه‌های نخستین شناسنامه در زمان داریوش بنیادگذاری شد و این تنها بخشی از کوشش‌های وی برای میهن بود. او سامانه‌ی خراچ (مالیات) را بر پایه‌ی توانایی مردم برنامه‌ریزی کرد، مرزها را استوار ساخت، دادگستری را سامان و بازرگانی دریایی را گسترش داد. از این‌رو فرمانروایی و کوشش‌های او را برای جهان ارزشمند می‌دانند.
⚜ یادگارِ نوشتاری داریوش سنگ‌نوشته‌های بیستون است که بزرگترین سنگ‌نوشته‌ی جهان و برجسته‌ترین نوشته‌ی کهن ایرانی و گواه (سند) ارزنده‌ای برای کهن‌نگاری (تاریخ) جهان است. به گمان بسیاری از شاهنامه‌پژوهان، فریدون شاهنامه‌ی فردوسی همان داریوش نامدار هخامنشی است.
«به خواست اهورامزدا من چنینم که راستی را دوست دارم و از دروغ روی‌گردانم. دوست ندارم که ناتوانی از ناروایی(حق‌کشی) در رنج باشد.» (از سنگ‌نبشته‌های داریوش)
«ای اهورامزدا، به این کشور نیاید، نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ» (نوشته‌ای بر سنگ آرامگاه داریوش در نقش رستم مرودشت)
✍ #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_مهرگان #مهرگان
📚 برگرفته از:
1 - گاهشماری چهارده‌هزار ساله‌ی ایرانی #فاروق_صفی_زاده
۲ - هفته‌نامه‌ی فرهنگی «امرداد»
3 - ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان #سورنا_فیروزی
👈🏻 برای آشنایی با نام #داریوش به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/4980
👑 @AdabSar
⚜ ۵۲۲ سال پیش از زایش (میلاد) در روز شانزدهم از ماه هفتم گاهشماری کهن ایران داریوش پرآوازه‌ی هخامنشی به شهریاری ایران رسید. اکنون که در سال ۱۴۰۳ خورشیدی هستیم، ۲۵۴۶ سال از آن می‌گذرد. در روز پانزدهم این ماه و در روزهای جشن‌های بزرگ مهرگان نشستی با هفت تن از بزرگان پارسی پیرامون آینده‌ی فرمانروایی هخامنشی برگزار شد و فرداروزِ آن داریوش بر تخت نشست.
⚜ در سنگ‌نبشته‌های بیستون نوشته شده که او در روز دهم ماه «بَـگ‌یادیش» با همراهی یارانش گئومات را در دژ او در ماد از پا درآورد. سپس پیروِ نوشته‌ی هرودوت، پنج‌روز پس از آن نشست بزرگان برگزار شد و پنج تن از هفت تن پادشاهی دوباره را برگزیدند و فردای آن روز داریوش پس از یک پیکار شهریار شد.
⚜ در نَبیگ (کتاب) «ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان» نوشته شده که در روز پانزدهم از ماه هفتم و پنج روز پس از کنار زدن گئومات مغ از تخت، داریوش و شش یار او نشستی را برگزار کردند که به نشست هفت‌تن نامدار شد. در این نشست «اوتان» که پیشتر پدرزن بردیا (پسر کوروش) و از دیگر یاران پخته‌تر بود سخن از کشورداری مردم‌سالارانه به میان آورد، از سودمندی‌های برخورداری از یک فرمانروایی «رای‌محور» سخن گفت و به نکوهش خودکامگی پرداخت. اندیشه‌پردازی‌های اوتان در نوشتار هرودوت آمده است. دست‌نوشته‌های کتسیاس در بایگانی پادشاهی یونان نیز بر درستی آن گواهی داده است. دوازده سال پیش از مردم‌سالار شدن شهر آتن و سیزده سال پیش از مردمپادی (جمهوری) شدن شهر رم، در ایران و از سوی اوتان درباره‌ی آن سخن رفت. به گمان، همین اندیشه‌ی اوتان ایرانی پایه‌گذار چنین دگرگونی‌هایی در یونان و روم شد. سرانجام و در پایان نشست پس از پذیرش دیدگاهی دیگر به‌جای دیدگاه اوتان، او در کرداری ستایش‌برانگیز و با اینکه خود آغازگر خیزش در برابر فرمانروایی مغ بود، از هَنبازی (شراکت) در هرآنچه از شهریاری به او می‌رسید کنار کشید و یک زندگی ساده را برگزید.
در پی گُزیرش(تصمیم)های نشست هفت‌تن در بامداد روز سپسین در شانزدهم از ماه هفتم، داریوش پسر ویشتاسپ، شهریار کشور شد.
⚜ داریوش یکی از فرمانروایان هنایا (موثر) نه‌تنها برای ایران که برای جهان بود. در زمان او سامانه‌ای با سازوکار برای پیک و چاپار نامه و کالا راه‌اندازی شد و ارزش برخورداری از پول یکسان جهانی برای بازرگانی کشورها شناسانده شد. داریوش به ارزش کهن‌نگاری (تاریخ‌نویسی) و آگاشتن (ثبت) رویدادها برای آیندگان پی‌برد و به گواه کتسیاس، دستک(سند)های کهن بجا مانده را در نسک‌خانه(کتابخانه)ها گردآوری و نگه‌داری کرد. در زمان او کهن‌نگاری مسر(مصر)یان نیز گردآوری و ساماندهی شد و چنین بود که فرهنگ نگارش سرگذشت کشورها به یونان رفت.
⚜ شیوه‌های نخستین نفت‌بیزی (پتروشیمی)، فروش کوزه‌های آب پاک و آشامیدنی، هندازگری (مهندسی) آب، ساخت سازه‌های آبی و دریاگذر و آبراههای بزرگ، شاهراه‌سازی، یکسان‌سازی پول کشور، ساخت تخت‌جمشید، برپایی سپاه جاویدان، سامانه‌ی آگاهی‌رسانی شهریاری یا شهربانی برای برپایی یکسان بی‌هراسی (امنیت) در سراسر کشور و سامانه شناسایی مردم با شیوه‌های نخستین شناسنامه در زمان داریوش بنیادگذاری شد و این تنها بخشی از کوشش‌های وی برای میهن بود. او سامانه‌ی خراچ (مالیات) را بر پایه‌ی توانایی مردم برنامه‌ریزی کرد، مرزها را استوار ساخت، دادگستری را سامان و بازرگانی دریایی را گسترش داد. از این‌رو فرمانروایی و کوشش‌های او را برای جهان ارزشمند می‌دانند.
⚜ یادگارِ نوشتاری داریوش سنگ‌نوشته‌های بیستون است که بزرگترین سنگ‌نوشته‌ی جهان و برجسته‌ترین نوشته‌ی کهن ایرانی و گواه (سند) ارزنده‌ای برای کهن‌نگاری (تاریخ) جهان است. به گمان بسیاری از شاهنامه‌پژوهان، فریدون شاهنامه‌ی فردوسی همان داریوش نامدار هخامنشی است.
«به خواست اهورامزدا من چنینم که راستی را دوست دارم و از دروغ روی‌گردانم. دوست ندارم که ناتوانی از ناروایی(حق‌کشی) در رنج باشد.» (از سنگ‌نبشته‌های داریوش)
«ای اهورامزدا، به این کشور نیاید، نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ» (نوشته‌ای بر سنگ آرامگاه داریوش در نقش رستم مرودشت)
✍ #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_مهرگان #مهرگان
📚 برگرفته از:
1 - گاهشماری چهارده‌هزار ساله‌ی ایرانی #فاروق_صفی_زاده
۲ - هفته‌نامه‌ی فرهنگی «امرداد»
3 - ریشه‌های دموکراسی و مجلس در ایران باستان #سورنا_فیروزی
👈🏻 برای آشنایی با نام #داریوش به این پیوند بنگرید:
T.me/AdabSar/4980
👑 @AdabSar