💧🍀🍀💧
@AdabSar
🔅آشنایی با جشن‌های ایرانی
💧جشن‌های آب
"آبسالان"، "وخشنکام" و "نوروز رودها"
🌱🌱 جشن‌های ماه اسپند(اسفند) در ایران، جشن‌های پیشواز بهار، نو شدن زیستگاه و فرا رسیدن گرما و پایان یافتن سرمای توان‌فرسای زمستان بود.
ویژگی یکسان بیشتر جشن‌های ایرانی، ارج نهادن به زیست‌بوم، زیبایی‌های پَرهام(طبیعت) و آخشیج‌های(عناصر) چهارگانه بود. به‌ویژه ایرانیان برای آب، این پیشکش یکتا و بی‌مانند هستی ارزش بسیاری می‌نهادند. می‌توان گفت آیین‌های ایرانیان پاک‌نهاد برای بهتر و زیباتر شدن زندگی بود.
از میان هشت جشن ماه اسپند که ما امروز می‌شناسیم، سه جشن در پاسداشت آب بودند و جشن‌های دیگری هم در دیگر ماه‌ها برای گرامی‌داشت آب برگزار می‌شد.
🌱🌱 "جشن آبسالان"
جشن آبسالان که به آن جشن روباه و بهارجشن نیز می‌گفتند، در روز یکم اسپند برگزار می‌شد. این جشن به بهانه‌ی پایان یخ‌زدگی جویبارها، آب شدن برف و جاری شدن آب چشمه‌ها و همچنین دیده شدن دوباره‌ی روباهان که ایرانیان دیدن آن را فرخنده می‌دانستند، برگزار می‌شد. آبسالان جشنی برای پایان یافتن سرما و به گوش رسیدن سدا(صدا)ی دلنواز رودخانه‌ها و آواز پرندگان و شکفتن گیاهان بود. به باور ایران‌شناسان واژه‌ی آبسالان با آبشار هم‌ریشه است.
بر پایه‌ی افسانه‌ها، در این روز جمشیدشاه برای نخستین‌بار از دریا مروارید بیرون آورد.
🌱🌱 "جشن وخشنکام"
وخشنکام در آبان‌روز از اسپندماه(برابر با چهارم اسپند در گاهشمار یزدگردی و دهم اسپند در گاهشمار خیامی امروز) برای گرامی‌داشت "آمودریا"(رود جیهون)، بزرگترین رود سرزمین‌های ایرانی برگزار می‌شد. نام "وخشنکام" از رود "وخش" یا سرخ‌آب که بزرگترین شاخه‌ی آمودریاست گرفته شده؛ ولی ابوریحان بیرونی وخشنکام را "فرشته‌ی جیهون" می‌داند که در پیوند با "آناهیتا"، ایزدبانوی(الهه) آب بود. همچنین گفته می‌شود وخشنکام جشن سبز شدن زمین بود. رود وخش که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن سد زده‌اند.
🌱🌱 "جشن نوروز رودها"
جشن نوروز رودها در فروردین‌روز از اسپندماه(برابر با سیزدهم اسپند در گاهشمار باستانی یزدگردی و نوزدهم اسپند در گاهشمار امروز) برگزار می‌شد و جشنی به بهانه‌ی روان شدن رودها و شکوفه دادن درختان بود. ایرانیان در این جشن به دشت‌ها و کنار رودها می‌رفتند، پایکوبی می‌کردند، رودخانه‌ها را لایروبی، بهسازی و پاکسازی می‌کردند و گلاب و خوشبوکننده‌های دیگر به رودها می‌پاشیدند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سالی پرباران و داشتن آب گوارا بود.
🌱🌱 آب و دیگر زیبایی‌های زیسب‌بوم، پیشکش مهرآمیز هستی به ماست. مهر را با مهر پاسخ دهیم. به زیستگاه‌مان مهر بورزیم و از آن مهر دریافت کنیم.
فرتور(عکس) پیوست را ببینید و هم‌سنجی(مقایسه) کنید.
goo.gl/0VQrUD
#پریسا_امام_وردی
#فرهنگ_ایران #اسپندگان
#آبسالان #وخشنکام #نوروز_رودها
برگرفته از:
- #التفهیم و #آثارالباقبه
نویسنده: #ابوریحان_بیرونی
- #گاهشماری_و_جشن_های_ایران_باستان
نویسنده: #هاشم_رضی
- تارنمای #نیستانه نویسنده: #الهه_معروضی
@AdabSar
💧☘💧🍀
@AdabSar
🔅آشنایی با جشن‌های ایرانی
💧جشن‌های آب
"آبسالان"، "وخشنکام" و "نوروز رودها"
🌱🌱 جشن‌های ماه اسپند(اسفند) در ایران، جشن‌های پیشواز بهار، نو شدن زیستگاه و فرا رسیدن گرما و پایان یافتن سرمای توان‌فرسای زمستان بود.
ویژگی یکسان بیشتر جشن‌های ایرانی، ارج نهادن به زیست‌بوم، زیبایی‌های پَرهام(طبیعت) و آخشیج‌های(عناصر) چهارگانه بود. به‌ویژه ایرانیان برای آب، این پیشکش یکتا و بی‌مانند هستی ارزش بسیاری می‌نهادند. می‌توان گفت آیین‌های ایرانیان پاک‌نهاد برای بهتر و زیباتر شدن زندگی بود.
از میان هشت جشن ماه اسپند که ما امروز می‌شناسیم، سه جشن در پاسداشت آب بودند و جشن‌های دیگری هم در دیگر ماه‌ها برای گرامی‌داشت آب برگزار می‌شد.
🌱🌱 "جشن آبسالان"
جشن آبسالان که به آن جشن روباه و بهارجشن نیز می‌گفتند، در روز یکم اسپند برگزار می‌شد. این جشن به بهانه‌ی پایان یخ‌زدگی جویبارها، آب شدن برف و جاری شدن آب چشمه‌ها و همچنین دیده شدن دوباره‌ی روباهان که ایرانیان دیدن آن را فرخنده می‌دانستند، برگزار می‌شد. آبسالان جشنی برای پایان یافتن سرما و به گوش رسیدن سدا(صدا)ی دلنواز رودخانه‌ها و آواز پرندگان و شکفتن گیاهان بود. به باور ایران‌شناسان واژه‌ی آبسالان با آبشار هم‌ریشه است.
بر پایه‌ی افسانه‌ها، در این روز جمشیدشاه برای نخستین‌بار از دریا مروارید بیرون آورد.
🌱🌱 "جشن وخشنکام"
وخشنکام در آبان‌روز از اسپندماه(برابر با چهارم اسپند در گاهشمار یزدگردی و دهم اسپند در گاهشمار خیامی امروز) برای گرامی‌داشت "آمودریا"(رود جیهون)، بزرگترین رود سرزمین‌های ایرانی برگزار می‌شد. نام "وخشنکام" از رود "وخش" یا سرخ‌آب که بزرگترین شاخه‌ی آمودریاست گرفته شده؛ ولی ابوریحان بیرونی وخشنکام را "فرشته‌ی جیهون" می‌داند که در پیوند با "آناهیتا"، ایزدبانوی(الهه) آب بود. همچنین گفته می‌شود وخشنکام جشن سبز شدن زمین بود. رود وخش که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن سد زده‌اند.
🌱🌱 "جشن نوروز رودها"
جشن نوروز رودها در فروردین‌روز از اسپندماه(برابر با سیزدهم اسپند در گاهشمار باستانی یزدگردی و نوزدهم اسپند در گاهشمار امروز) برگزار می‌شد و جشنی به بهانه‌ی روان شدن رودها و شکوفه دادن درختان بود. ایرانیان در این جشن به دشت‌ها و کنار رودها می‌رفتند، پایکوبی می‌کردند، رودخانه‌ها را لایروبی، بهسازی و پاکسازی می‌کردند و گلاب و خوشبوکننده‌های دیگر به رودها می‌پاشیدند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سالی پرباران و داشتن آب گوارا بود.
🌱🌱 آب و دیگر زیبایی‌های زیسب‌بوم، پیشکش مهرآمیز هستی به ماست. مهر را با مهر پاسخ دهیم. به زیستگاه‌مان مهر بورزیم و از آن مهر دریافت کنیم.
فرتور(عکس) پیوست را ببینید و هم‌سنجی(مقایسه) کنید.
goo.gl/0VQrUD
#پریسا_امام_وردی
#فرهنگ_ایران #اسپندگان
#آبسالان #وخشنکام #نوروز_رودها
برگرفته از:
- #التفهیم و #آثارالباقبه
نویسنده: #ابوریحان_بیرونی
- #گاهشماری_و_جشن_های_ایران_باستان
نویسنده: #هاشم_رضی
- تارنمای #نیستانه نویسنده: #الهه_معروضی
@AdabSar
💧☘💧🍀
🏖🏝 @AdabSar
🏖 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🏝 جشن "نوروز رودها"
🏖🏝 جشن "نوروز رودها"، جشن لایروبی و پاکسازی رودخانه‌ها، کاریزها و چشمه‌ها در ایران باستان بود.
هنگامی که برفها آب شده و رودها روان می‌شدند، ایرانیان به بهانه‌ی روان‌شدن دوباره‌ی آب‌ها به کنار رودخانه‌ها می‌رفتند و با جشنی شاد رودها را پاکسازی و آنها را برای فرارسیدن بهار آماده می‌کردند و پس از پایان این کار به دستافشانی و پایکوبی میپرداختند. در این جشن، پس از لایروبی، در رودها و پیرامون آن گل، گلبرگ، گلاب و خوشبویه(عطر) می‌ریختند و با این کار از رودها برای روان‌شدن دوبارهشان سپاسداری می‌کردند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سالی پرباران و داشتن آب گوارا بود.
🏖🏝 جشن "نوروز رودها" در فروردین‌روز از اسپندماه، برابر با نوزدهم اسپند در ایران باستان برگزار می‌شد. این جشن همچون بسیاری دیگر از جشن‌های ایرانی، نمایانگر مهر نیاگان ما به زمین و زیست‌بوم بود.
🏖🏝 درباره‌ی پیدایش این جشن گفته شده که در افسانه‌های ایرانی، هوشنگ پیشدادی، نخستین شهرساز، با ساختن شهرها، مردمان بسیاری را یکجانشین کرد. زندگی یکجانشینی وابستگی بسیاری با کشاورزی داشت. آب نیز پیش‌نیاز کشاورزی بوده و است. ازاین‌رو، مردم در نوزدهم اسپندماه جشن "نوروز رودها" را برگزار می‌کردند و با لایروبی رودها و بهسازی راه جویها و چشمه‌ها، برای کشاورزی آماده می‌شدند و با آیینی نمادین از پروردگار، آب فراوان و گوارا و فرآورده‌ی کشاورزی پربار میخواستند.
🏖🏝 نگاه نویسندگان کهن ایرانی درباره جشن "نوروز رودها":
ابوریحان بیرونی: «روز ۱۹ سپندارمذ را به نام "انهار و میاه جاری" جشن می‌گرفتند و آن هنگامی بود که آب در رودخانه‌ها جاری می‌شد و گلها شکوفه می‌کردند و فضا عطرافشان می‌شد. در این روز مردم به دشت و صحرا و جاهایی که جوی‌های روان و چشمهسارها بوده، می‌رفتند و طیّ مراسم و تشریفاتی گلاب و عطر در آب می‌ریختند.»
مکمونی: «نوزدهم این روز را فروردین خوانند و این روز را نوروز خوانند و انهار و میاه جاری سازند و ماء‌ورد و طیبها در آن ریزند.» با نگاه به اینکه اسپندارمذ، واپسین ماهی است که مکمونی پیش از این بریده درباره‌اش سخن گفته است، می‌بایست فردید(منظور) او نوزدهم اسپندماه باشد.
گردیزی: «و اندرین روز، جای‌ها را آب زنند که این روز نام فرشته‌ای است که بر آب موکل است.»
🏖🏝 تا چنددهه پیش از این، جشن "بیل‌گردانی" در نیمه‌وَر یا نیموَر یکی از روستاهای پیرامون شهرستان محلات برگزار می‌شد که جشن پایان لایروبی و آماده‌سازی زمینهای کشاورزی بود و با آیین‌های شاد و نمایشی همراه بود. این آیین در روزی میان آغاز نوروز تا سیزده‌بدر برگزار می‌شد. شیوههای دیگری از جشن‌های بجا مانده از "نوروز رودها" در برخی شهرها و روستاهای استان کرمانشاه برگزار می‌شود.
🏖🏝 فرتور(عکس) پیوست را ببینیم و بسنجیم که کدام یک بهتر است! بیاییم در نوروز پیش رو، کاری کنیم که نه تنها برای ما، که برای زمین و زیبایی‌های آن هم نوروز باشد.
goo.gl/0VQrUD
✍🏻 گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
_________________
📚📚 برگرفته از:
۱- آثار الباقیه و التفهیم #ابوریحان_بیرونی
۲- پنج جشن اسپندماه، یادگارانی از ایران باستان #محمدتقی_یونسی_رستمی
۳- فرهنگنامه ایران #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
_________________
#اسپندگان #جشن_نوروز_رودها #نوروز_رودها #فرهنگ_ایران
🏖🏝 @AdabSar
🏖 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🏝 جشن "نوروز رودها"
🏖🏝 جشن "نوروز رودها"، جشن لایروبی و پاکسازی رودخانه‌ها، کاریزها و چشمه‌ها در ایران باستان بود.
هنگامی که برفها آب شده و رودها روان می‌شدند، ایرانیان به بهانه‌ی روان‌شدن دوباره‌ی آب‌ها به کنار رودخانه‌ها می‌رفتند و با جشنی شاد رودها را پاکسازی و آنها را برای فرارسیدن بهار آماده می‌کردند و پس از پایان این کار به دستافشانی و پایکوبی میپرداختند. در این جشن، پس از لایروبی، در رودها و پیرامون آن گل، گلبرگ، گلاب و خوشبویه(عطر) می‌ریختند و با این کار از رودها برای روان‌شدن دوبارهشان سپاسداری می‌کردند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سالی پرباران و داشتن آب گوارا بود.
🏖🏝 جشن "نوروز رودها" در فروردین‌روز از اسپندماه، برابر با نوزدهم اسپند در ایران باستان برگزار می‌شد. این جشن همچون بسیاری دیگر از جشن‌های ایرانی، نمایانگر مهر نیاگان ما به زمین و زیست‌بوم بود.
🏖🏝 درباره‌ی پیدایش این جشن گفته شده که در افسانه‌های ایرانی، هوشنگ پیشدادی، نخستین شهرساز، با ساختن شهرها، مردمان بسیاری را یکجانشین کرد. زندگی یکجانشینی وابستگی بسیاری با کشاورزی داشت. آب نیز پیش‌نیاز کشاورزی بوده و است. ازاین‌رو، مردم در نوزدهم اسپندماه جشن "نوروز رودها" را برگزار می‌کردند و با لایروبی رودها و بهسازی راه جویها و چشمه‌ها، برای کشاورزی آماده می‌شدند و با آیینی نمادین از پروردگار، آب فراوان و گوارا و فرآورده‌ی کشاورزی پربار میخواستند.
🏖🏝 نگاه نویسندگان کهن ایرانی درباره جشن "نوروز رودها":
ابوریحان بیرونی: «روز ۱۹ سپندارمذ را به نام "انهار و میاه جاری" جشن می‌گرفتند و آن هنگامی بود که آب در رودخانه‌ها جاری می‌شد و گلها شکوفه می‌کردند و فضا عطرافشان می‌شد. در این روز مردم به دشت و صحرا و جاهایی که جوی‌های روان و چشمهسارها بوده، می‌رفتند و طیّ مراسم و تشریفاتی گلاب و عطر در آب می‌ریختند.»
مکمونی: «نوزدهم این روز را فروردین خوانند و این روز را نوروز خوانند و انهار و میاه جاری سازند و ماء‌ورد و طیبها در آن ریزند.» با نگاه به اینکه اسپندارمذ، واپسین ماهی است که مکمونی پیش از این بریده درباره‌اش سخن گفته است، می‌بایست فردید(منظور) او نوزدهم اسپندماه باشد.
گردیزی: «و اندرین روز، جای‌ها را آب زنند که این روز نام فرشته‌ای است که بر آب موکل است.»
🏖🏝 تا چنددهه پیش از این، جشن "بیل‌گردانی" در نیمه‌وَر یا نیموَر یکی از روستاهای پیرامون شهرستان محلات برگزار می‌شد که جشن پایان لایروبی و آماده‌سازی زمینهای کشاورزی بود و با آیین‌های شاد و نمایشی همراه بود. این آیین در روزی میان آغاز نوروز تا سیزده‌بدر برگزار می‌شد. شیوههای دیگری از جشن‌های بجا مانده از "نوروز رودها" در برخی شهرها و روستاهای استان کرمانشاه برگزار می‌شود.
🏖🏝 فرتور(عکس) پیوست را ببینیم و بسنجیم که کدام یک بهتر است! بیاییم در نوروز پیش رو، کاری کنیم که نه تنها برای ما، که برای زمین و زیبایی‌های آن هم نوروز باشد.
goo.gl/0VQrUD
✍🏻 گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
_________________
📚📚 برگرفته از:
۱- آثار الباقیه و التفهیم #ابوریحان_بیرونی
۲- پنج جشن اسپندماه، یادگارانی از ایران باستان #محمدتقی_یونسی_رستمی
۳- فرهنگنامه ایران #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
_________________
#اسپندگان #جشن_نوروز_رودها #نوروز_رودها #فرهنگ_ایران
🏖🏝 @AdabSar
Forwarded from ادبسار
🏖🏝 @AdabSar
🏖 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🏝 جشن "نوروز رودها"
🏖🏝 جشن "نوروز رودها"، جشن لایروبی و پاکسازی رودخانه‌ها، کاریزها و چشمه‌ها در ایران باستان بود.
هنگامی که برفها آب شده و رودها روان می‌شدند، ایرانیان به بهانه‌ی روان‌شدن دوباره‌ی آب‌ها به کنار رودخانه‌ها می‌رفتند و با جشنی شاد رودها را پاکسازی و آنها را برای فرارسیدن بهار آماده می‌کردند و پس از پایان این کار به دستافشانی و پایکوبی میپرداختند. در این جشن، پس از لایروبی، در رودها و پیرامون آن گل، گلبرگ، گلاب و خوشبویه(عطر) می‌ریختند و با این کار از رودها برای روان‌شدن دوبارهشان سپاسداری می‌کردند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سالی پرباران و داشتن آب گوارا بود.
🏖🏝 جشن "نوروز رودها" در فروردین‌روز از اسپندماه، برابر با نوزدهم اسپند در ایران باستان برگزار می‌شد. این جشن همچون بسیاری دیگر از جشن‌های ایرانی، نمایانگر مهر نیاگان ما به زمین و زیست‌بوم بود.
🏖🏝 درباره‌ی پیدایش این جشن گفته شده که در افسانه‌های ایرانی، هوشنگ پیشدادی، نخستین شهرساز، با ساختن شهرها، مردمان بسیاری را یکجانشین کرد. زندگی یکجانشینی وابستگی بسیاری با کشاورزی داشت. آب نیز پیش‌نیاز کشاورزی بوده و است. ازاین‌رو، مردم در نوزدهم اسپندماه جشن "نوروز رودها" را برگزار می‌کردند و با لایروبی رودها و بهسازی راه جویها و چشمه‌ها، برای کشاورزی آماده می‌شدند و با آیینی نمادین از پروردگار، آب فراوان و گوارا و فرآورده‌ی کشاورزی پربار میخواستند.
🏖🏝 نگاه نویسندگان کهن ایرانی درباره جشن "نوروز رودها":
ابوریحان بیرونی: «روز ۱۹ سپندارمذ را به نام "انهار و میاه جاری" جشن می‌گرفتند و آن هنگامی بود که آب در رودخانه‌ها جاری می‌شد و گلها شکوفه می‌کردند و فضا عطرافشان می‌شد. در این روز مردم به دشت و صحرا و جاهایی که جوی‌های روان و چشمهسارها بوده، می‌رفتند و طیّ مراسم و تشریفاتی گلاب و عطر در آب می‌ریختند.»
مکمونی: «نوزدهم این روز را فروردین خوانند و این روز را نوروز خوانند و انهار و میاه جاری سازند و ماء‌ورد و طیبها در آن ریزند.» با نگاه به اینکه اسپندارمذ، واپسین ماهی است که مکمونی پیش از این بریده درباره‌اش سخن گفته است، می‌بایست فردید(منظور) او نوزدهم اسپندماه باشد.
گردیزی: «و اندرین روز، جای‌ها را آب زنند که این روز نام فرشته‌ای است که بر آب موکل است.»
🏖🏝 تا چنددهه پیش از این، جشن "بیل‌گردانی" در نیمه‌وَر یا نیموَر یکی از روستاهای پیرامون شهرستان محلات برگزار می‌شد که جشن پایان لایروبی و آماده‌سازی زمینهای کشاورزی بود و با آیین‌های شاد و نمایشی همراه بود. این آیین در روزی میان آغاز نوروز تا سیزده‌بدر برگزار می‌شد. شیوههای دیگری از جشن‌های بجا مانده از "نوروز رودها" در برخی شهرها و روستاهای استان کرمانشاه برگزار می‌شود.
🏖🏝 فرتور(عکس) پیوست را ببینیم و بسنجیم که کدام یک بهتر است! بیاییم در نوروز پیش رو، کاری کنیم که نه تنها برای ما، که برای زمین و زیبایی‌های آن هم نوروز باشد.
goo.gl/0VQrUD
✍🏻 گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
_________________
📚📚 برگرفته از:
۱- آثار الباقیه و التفهیم #ابوریحان_بیرونی
۲- پنج جشن اسپندماه، یادگارانی از ایران باستان #محمدتقی_یونسی_رستمی
۳- فرهنگنامه ایران #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
_________________
#اسپندگان #جشن_نوروز_رودها #نوروز_رودها #فرهنگ_ایران
🏖🏝 @AdabSar
🏖 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🏝 جشن "نوروز رودها"
🏖🏝 جشن "نوروز رودها"، جشن لایروبی و پاکسازی رودخانه‌ها، کاریزها و چشمه‌ها در ایران باستان بود.
هنگامی که برفها آب شده و رودها روان می‌شدند، ایرانیان به بهانه‌ی روان‌شدن دوباره‌ی آب‌ها به کنار رودخانه‌ها می‌رفتند و با جشنی شاد رودها را پاکسازی و آنها را برای فرارسیدن بهار آماده می‌کردند و پس از پایان این کار به دستافشانی و پایکوبی میپرداختند. در این جشن، پس از لایروبی، در رودها و پیرامون آن گل، گلبرگ، گلاب و خوشبویه(عطر) می‌ریختند و با این کار از رودها برای روان‌شدن دوبارهشان سپاسداری می‌کردند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سالی پرباران و داشتن آب گوارا بود.
🏖🏝 جشن "نوروز رودها" در فروردین‌روز از اسپندماه، برابر با نوزدهم اسپند در ایران باستان برگزار می‌شد. این جشن همچون بسیاری دیگر از جشن‌های ایرانی، نمایانگر مهر نیاگان ما به زمین و زیست‌بوم بود.
🏖🏝 درباره‌ی پیدایش این جشن گفته شده که در افسانه‌های ایرانی، هوشنگ پیشدادی، نخستین شهرساز، با ساختن شهرها، مردمان بسیاری را یکجانشین کرد. زندگی یکجانشینی وابستگی بسیاری با کشاورزی داشت. آب نیز پیش‌نیاز کشاورزی بوده و است. ازاین‌رو، مردم در نوزدهم اسپندماه جشن "نوروز رودها" را برگزار می‌کردند و با لایروبی رودها و بهسازی راه جویها و چشمه‌ها، برای کشاورزی آماده می‌شدند و با آیینی نمادین از پروردگار، آب فراوان و گوارا و فرآورده‌ی کشاورزی پربار میخواستند.
🏖🏝 نگاه نویسندگان کهن ایرانی درباره جشن "نوروز رودها":
ابوریحان بیرونی: «روز ۱۹ سپندارمذ را به نام "انهار و میاه جاری" جشن می‌گرفتند و آن هنگامی بود که آب در رودخانه‌ها جاری می‌شد و گلها شکوفه می‌کردند و فضا عطرافشان می‌شد. در این روز مردم به دشت و صحرا و جاهایی که جوی‌های روان و چشمهسارها بوده، می‌رفتند و طیّ مراسم و تشریفاتی گلاب و عطر در آب می‌ریختند.»
مکمونی: «نوزدهم این روز را فروردین خوانند و این روز را نوروز خوانند و انهار و میاه جاری سازند و ماء‌ورد و طیبها در آن ریزند.» با نگاه به اینکه اسپندارمذ، واپسین ماهی است که مکمونی پیش از این بریده درباره‌اش سخن گفته است، می‌بایست فردید(منظور) او نوزدهم اسپندماه باشد.
گردیزی: «و اندرین روز، جای‌ها را آب زنند که این روز نام فرشته‌ای است که بر آب موکل است.»
🏖🏝 تا چنددهه پیش از این، جشن "بیل‌گردانی" در نیمه‌وَر یا نیموَر یکی از روستاهای پیرامون شهرستان محلات برگزار می‌شد که جشن پایان لایروبی و آماده‌سازی زمینهای کشاورزی بود و با آیین‌های شاد و نمایشی همراه بود. این آیین در روزی میان آغاز نوروز تا سیزده‌بدر برگزار می‌شد. شیوههای دیگری از جشن‌های بجا مانده از "نوروز رودها" در برخی شهرها و روستاهای استان کرمانشاه برگزار می‌شود.
🏖🏝 فرتور(عکس) پیوست را ببینیم و بسنجیم که کدام یک بهتر است! بیاییم در نوروز پیش رو، کاری کنیم که نه تنها برای ما، که برای زمین و زیبایی‌های آن هم نوروز باشد.
goo.gl/0VQrUD
✍🏻 گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
_________________
📚📚 برگرفته از:
۱- آثار الباقیه و التفهیم #ابوریحان_بیرونی
۲- پنج جشن اسپندماه، یادگارانی از ایران باستان #محمدتقی_یونسی_رستمی
۳- فرهنگنامه ایران #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
_________________
#اسپندگان #جشن_نوروز_رودها #نوروز_رودها #فرهنگ_ایران
🏖🏝 @AdabSar
🏖🏝 @AdabSar
🏖 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🏝 جشن "نوروز رودها"
🏖🏝 جشن "نوروز رودها"، جشن لایروبی و پاکسازی رودخانه‌ها، کاریزها و چشمه‌ها در ایران باستان بود.
هنگامی که برفها آب شده و رودها روان می‌شدند، ایرانیان به بهانه‌ی روان‌شدن دوباره‌ی آب‌ها به کنار رودخانه‌ها می‌رفتند و با جشنی شاد رودها را پاکسازی و آنها را برای فرارسیدن بهار آماده می‌کردند و پس از پایان این کار به دستافشانی و پایکوبی میپرداختند. در این جشن، پس از لایروبی، در رودها و پیرامون آن گل، گلبرگ، گلاب و خوشبویه(عطر) می‌ریختند و با این کار از رودها برای روان‌شدن دوبارهشان سپاسداری می‌کردند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سالی پرباران و داشتن آب گوارا بود.
🏖🏝 جشن "نوروز رودها" در فروردین‌روز از اسپندماه، برابر با نوزدهم اسپند در ایران باستان برگزار می‌شد. این جشن همچون بسیاری دیگر از جشن‌های ایرانی، نمایانگر مهر نیاگان ما به زمین و زیست‌بوم بود.
🏖🏝 درباره‌ی پیدایش این جشن گفته شده که در افسانه‌های ایرانی، هوشنگ پیشدادی، نخستین شهرساز، با ساختن شهرها، مردمان بسیاری را یکجانشین کرد. زندگی یکجانشینی وابستگی بسیاری با کشاورزی داشت. آب نیز پیش‌نیاز کشاورزی بوده و است. ازاین‌رو، مردم در چنین روزی جشن "نوروز رودها" را برگزار می‌کردند و با لایروبی رودها و بهسازی راه جویها و چشمه‌ها، برای کشاورزی آماده می‌شدند و با آیینی نمادین از پروردگار، آب فراوان و گوارا و فرآورده‌ی کشاورزی پربار میخواستند.
🏖🏝 نگاه نویسندگان کهن ایرانی درباره جشن "نوروز رودها":
ابوریحان بیرونی: «روز ۱۹ سپندارمذ را به نام "انهار و میاه جاری" جشن می‌گرفتند و آن هنگامی بود که آب در رودخانه‌ها جاری می‌شد و گلها شکوفه می‌کردند و فضا عطرافشان می‌شد. در این روز مردم به دشت و صحرا و جاهایی که جوی‌های روان و چشمهسارها بوده، می‌رفتند و طیّ مراسم و تشریفاتی گلاب و عطر در آب می‌ریختند.»
مکمونی: «نوزدهم این روز را فروردین خوانند و این روز را نوروز خوانند و انهار و میاه جاری سازند و ماء‌ورد و طیبها در آن ریزند.»
با نگاه به اینکه اسپندارمذ، واپسین ماهی است که مکمونی پیش از این بریده درباره‌اش سخن گفته است، می‌بایست فردید(منظور) او نوزدهم اسپندماه باشد.
گردیزی: «و اندرین روز، جای‌ها را آب زنند که این روز نام فرشته‌ای است که بر آب موکل است.»
🏖🏝 تا چنددهه پیش از این، جشن "بیل‌گردانی" در نیمه‌وَر یا نیموَر، یکی از روستاهای پیرامون شهرستان محلات، برگزار می‌شد که جشن پایان لایروبی و آماده‌سازی زمینهای کشاورزی بود و با آیین‌های شاد و نمایشی همراه بود. این آیین در روزی میان آغاز نوروز تا سیزده‌بدر برگزار می‌شد. شیوههای دیگری از جشن‌های بجا مانده از "نوروز رودها" در برخی شهرها و روستاهای استان کرمانشاه برگزار می‌شود.
🏖🏝 فرتور(عکس) پیوست را ببینیم و بسنجیم که کدام روش بهتر است!
goo.gl/0VQrUD
✍🏻 #پریسا_امام_وردیلو
_________
📚 برگرفته از:
۱- آثار الباقیه و التفهیم #ابوریحان_بیرونی
۲- پنج جشن اسپندماه، یادگارانی از ایران باستان #محمدتقی_یونسی_رستمی
۳- فرهنگنامه ایران #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
_________
#جشن_های_ایرانی #جشن_نوروز_رودها #نوروز_رودها #اسپندگان
🏖🏝 @AdabSar
🏖 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🏝 جشن "نوروز رودها"
🏖🏝 جشن "نوروز رودها"، جشن لایروبی و پاکسازی رودخانه‌ها، کاریزها و چشمه‌ها در ایران باستان بود.
هنگامی که برفها آب شده و رودها روان می‌شدند، ایرانیان به بهانه‌ی روان‌شدن دوباره‌ی آب‌ها به کنار رودخانه‌ها می‌رفتند و با جشنی شاد رودها را پاکسازی و آنها را برای فرارسیدن بهار آماده می‌کردند و پس از پایان این کار به دستافشانی و پایکوبی میپرداختند. در این جشن، پس از لایروبی، در رودها و پیرامون آن گل، گلبرگ، گلاب و خوشبویه(عطر) می‌ریختند و با این کار از رودها برای روان‌شدن دوبارهشان سپاسداری می‌کردند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سالی پرباران و داشتن آب گوارا بود.
🏖🏝 جشن "نوروز رودها" در فروردین‌روز از اسپندماه، برابر با نوزدهم اسپند در ایران باستان برگزار می‌شد. این جشن همچون بسیاری دیگر از جشن‌های ایرانی، نمایانگر مهر نیاگان ما به زمین و زیست‌بوم بود.
🏖🏝 درباره‌ی پیدایش این جشن گفته شده که در افسانه‌های ایرانی، هوشنگ پیشدادی، نخستین شهرساز، با ساختن شهرها، مردمان بسیاری را یکجانشین کرد. زندگی یکجانشینی وابستگی بسیاری با کشاورزی داشت. آب نیز پیش‌نیاز کشاورزی بوده و است. ازاین‌رو، مردم در چنین روزی جشن "نوروز رودها" را برگزار می‌کردند و با لایروبی رودها و بهسازی راه جویها و چشمه‌ها، برای کشاورزی آماده می‌شدند و با آیینی نمادین از پروردگار، آب فراوان و گوارا و فرآورده‌ی کشاورزی پربار میخواستند.
🏖🏝 نگاه نویسندگان کهن ایرانی درباره جشن "نوروز رودها":
ابوریحان بیرونی: «روز ۱۹ سپندارمذ را به نام "انهار و میاه جاری" جشن می‌گرفتند و آن هنگامی بود که آب در رودخانه‌ها جاری می‌شد و گلها شکوفه می‌کردند و فضا عطرافشان می‌شد. در این روز مردم به دشت و صحرا و جاهایی که جوی‌های روان و چشمهسارها بوده، می‌رفتند و طیّ مراسم و تشریفاتی گلاب و عطر در آب می‌ریختند.»
مکمونی: «نوزدهم این روز را فروردین خوانند و این روز را نوروز خوانند و انهار و میاه جاری سازند و ماء‌ورد و طیبها در آن ریزند.»
با نگاه به اینکه اسپندارمذ، واپسین ماهی است که مکمونی پیش از این بریده درباره‌اش سخن گفته است، می‌بایست فردید(منظور) او نوزدهم اسپندماه باشد.
گردیزی: «و اندرین روز، جای‌ها را آب زنند که این روز نام فرشته‌ای است که بر آب موکل است.»
🏖🏝 تا چنددهه پیش از این، جشن "بیل‌گردانی" در نیمه‌وَر یا نیموَر، یکی از روستاهای پیرامون شهرستان محلات، برگزار می‌شد که جشن پایان لایروبی و آماده‌سازی زمینهای کشاورزی بود و با آیین‌های شاد و نمایشی همراه بود. این آیین در روزی میان آغاز نوروز تا سیزده‌بدر برگزار می‌شد. شیوههای دیگری از جشن‌های بجا مانده از "نوروز رودها" در برخی شهرها و روستاهای استان کرمانشاه برگزار می‌شود.
🏖🏝 فرتور(عکس) پیوست را ببینیم و بسنجیم که کدام روش بهتر است!
goo.gl/0VQrUD
✍🏻 #پریسا_امام_وردیلو
_________
📚 برگرفته از:
۱- آثار الباقیه و التفهیم #ابوریحان_بیرونی
۲- پنج جشن اسپندماه، یادگارانی از ایران باستان #محمدتقی_یونسی_رستمی
۳- فرهنگنامه ایران #رضا_مرادی_غیاث_آبادی
_________
#جشن_های_ایرانی #جشن_نوروز_رودها #نوروز_رودها #اسپندگان
🏖🏝 @AdabSar
🐠 جشن «نوروز رودها»، جشنی شاد برای لایروبی و پاکسازی رودخانه‌ها، کاریزها و چشمه‌ها بود که در فروردین‌روز (نوزدهم) اسپند برگزار می‌شد.
هنگامی که برفها آب و رودها روان می‌شدند، ایرانیان پس از پاکسازی رودها دستافشانی و پایکوبی می‌کردند و در رود و پیرامونش گل، گلبرگ، گلاب و خوشبویه(عطر) می‌ریختند تا از رودها برای روان‌شدن دوبارهشان سپاسگزاری کنند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سال پرباران و آب گوارا بود.
در افسانه‌های پیدایش جشن گفته‌اند که هوشنگ پیشدادی، نخستین شهرساز، با ساختن شهرها، مردمان بسیاری را یکجانشین کرد. یکجانشینی وابسته به کشاورزی و کشاورزی وابسته به آب بود. ازاین‌رو مردم با آیینی نمادین آماده‌ی کشت‌وکار می‌شدند و از پروردگار، آب فراوان و گوارا و فرآورده‌ی کشاورزی پربار میخواستند.
این جشن چون بسیاری از جشن‌های ایرانی نمایانگر مهر نیاگان ما به زمین و پدیده‌هایش بود. به وارون زندگی خودخواهانه‌ی امروز ما که مایه‌ی گزند بسیار به زمین و هستی‌دارانی شده است که به اندازه‌ی ما از زندگی بهر(سهم) دارند و فرتورها یادآور آن‌اند!
#جشن_های_ایرانی #اسپندگان #جشن_نوروز_رودها #نوروز_رودها
🐡 @AdabSar
هنگامی که برفها آب و رودها روان می‌شدند، ایرانیان پس از پاکسازی رودها دستافشانی و پایکوبی می‌کردند و در رود و پیرامونش گل، گلبرگ، گلاب و خوشبویه(عطر) می‌ریختند تا از رودها برای روان‌شدن دوبارهشان سپاسگزاری کنند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سال پرباران و آب گوارا بود.
در افسانه‌های پیدایش جشن گفته‌اند که هوشنگ پیشدادی، نخستین شهرساز، با ساختن شهرها، مردمان بسیاری را یکجانشین کرد. یکجانشینی وابسته به کشاورزی و کشاورزی وابسته به آب بود. ازاین‌رو مردم با آیینی نمادین آماده‌ی کشت‌وکار می‌شدند و از پروردگار، آب فراوان و گوارا و فرآورده‌ی کشاورزی پربار میخواستند.
این جشن چون بسیاری از جشن‌های ایرانی نمایانگر مهر نیاگان ما به زمین و پدیده‌هایش بود. به وارون زندگی خودخواهانه‌ی امروز ما که مایه‌ی گزند بسیار به زمین و هستی‌دارانی شده است که به اندازه‌ی ما از زندگی بهر(سهم) دارند و فرتورها یادآور آن‌اند!
#جشن_های_ایرانی #اسپندگان #جشن_نوروز_رودها #نوروز_رودها
🐡 @AdabSar
ادبسار
🐠 جشن «نوروز رودها»، جشنی شاد برای لایروبی و پاکسازی رودخانه‌ها، کاریزها و چشمه‌ها بود که در فروردین‌روز (نوزدهم) اسپند برگزار می‌شد. هنگامی که برفها آب و رودها روان می‌شدند، ایرانیان پس از پاکسازی رودها دستافشانی و پایکوبی می‌کردند و در رود و پیرامونش…
🐬 کهن‌نگاران درباره‌ی جشن «نوروز رودها» می‌گویند:
- بیرونی: روز ۱۹ سپندارمذ را به نام "انهار و میاه جاری" جشن می‌گرفتند و آن هنگامی بود که آب در رودخانه‌ها جاری می‌شد و گلها شکوفه می‌کردند و فضا عطرافشان می‌شد. مردم به دشت و صحرا و جاهایی که جوی‌های روان و چشمهسارها بوده، می‌رفتند و طی مراسم و تشریفاتی گلاب و عطر در آب می‌ریختند.
- مکمونی: نوزدهم این روز را فروردین خوانند و این روز را نوروز خوانند و انهار و میاه جاری سازند و ماء‌ورد و طیبها در آن ریزند.
- گردیزی: و اندرین روز، جای‌ها را آب زنند که این روز نام فرشته‌ای است که بر آب موکل است.
🐟 تا چند دهه پیش جشن «بیل‌گردانی» در نیمه‌وَر یا نیموَر از روستاهای محلات برگزار می‌شد که جشن پایان لایروبی و آماده‌سازی زمینهای کشاورزی بود و در روزی میان یکم تا سیزدهم نوروز برگزار می‌شد.
🦑 فرتورها نمایی از دُشامَد زیست‌بومی (فاجعه‌ی زیست‌محیطی) است که رامیاران (سیاست‌مداران) برای سود خود و مردم برای خودخواهی بر سر دَهِش‌های گیتی آورده‌اند. زمینی که مردم در هزاره‌ها برای نیکی‌هایش آن را ستودند.
#جشن_های_ایرانی #اسپندگان #جشن_نوروز_رودها #نوروز_رودها
🦀 @AdabSar
- بیرونی: روز ۱۹ سپندارمذ را به نام "انهار و میاه جاری" جشن می‌گرفتند و آن هنگامی بود که آب در رودخانه‌ها جاری می‌شد و گلها شکوفه می‌کردند و فضا عطرافشان می‌شد. مردم به دشت و صحرا و جاهایی که جوی‌های روان و چشمهسارها بوده، می‌رفتند و طی مراسم و تشریفاتی گلاب و عطر در آب می‌ریختند.
- مکمونی: نوزدهم این روز را فروردین خوانند و این روز را نوروز خوانند و انهار و میاه جاری سازند و ماء‌ورد و طیبها در آن ریزند.
- گردیزی: و اندرین روز، جای‌ها را آب زنند که این روز نام فرشته‌ای است که بر آب موکل است.
🐟 تا چند دهه پیش جشن «بیل‌گردانی» در نیمه‌وَر یا نیموَر از روستاهای محلات برگزار می‌شد که جشن پایان لایروبی و آماده‌سازی زمینهای کشاورزی بود و در روزی میان یکم تا سیزدهم نوروز برگزار می‌شد.
🦑 فرتورها نمایی از دُشامَد زیست‌بومی (فاجعه‌ی زیست‌محیطی) است که رامیاران (سیاست‌مداران) برای سود خود و مردم برای خودخواهی بر سر دَهِش‌های گیتی آورده‌اند. زمینی که مردم در هزاره‌ها برای نیکی‌هایش آن را ستودند.
#جشن_های_ایرانی #اسپندگان #جشن_نوروز_رودها #نوروز_رودها
🦀 @AdabSar
🏖🏝 نوروز رودها، جشنی دیگر در ستایش آب
🏖🏝 جشن «نوروز رودها»، جشنی شاد برای لایروبی و پاکسازی رودخانه‌ها، کاریزها و چشمه‌ها در ایران باستان بود.
هنگامی که برفها آب شده و رودها روان می‌شدند، ایرانیان به این بهانه به کنار رودخانه‌ها می‌رفتند و رودها را پاکسازی و آنها را برای فرارسیدن بهار آماده می‌کردند و پس از پایان این کار به دستافشانی و پایکوبی میپرداختند. پس از بهسازی و لایروبی، در رودها و پیرامون آن گل، گلبرگ، گلاب و خوشبویه(عطر) می‌ریختند و با این کار از رودها برای روان‌شدن دوبارهشان سپاسگزاری می‌کردند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سالی پرباران و داشتن آب گوارا بود. #جشن_نوروز_رودها در فروردین‌روز از اسپندماه، برابر با نوزدهم اسپند در ایران باستان برگزار می‌شد. این جشن همچون بسیاری دیگر از جشن‌های ایرانی، نمایانگر مهر نیاگان ما به زمین و زیست‌بوم بود.
🏖🏝 درباره‌ی پیدایش این جشن گفته شده که در افسانه‌های ایرانی، هوشنگ پیشدادی نخستین شهرساز، با ساختن شهرها، مردمان بسیاری را یکجانشین کرد. یکجانشینی وابسته به کشاورزی و آب بود. ازاین‌رو مردم در جشنی نمادین برای کشاورزی آماده می‌شدند و از پروردگار آب فراوان و گوارا و فرآورده‌ی کشاورزی پربار میخواستند.
بیرونی نوشته است: «روز ۱۹ سپندارمذ را به نام "انهار و میاه جاری" جشن می‌گرفتند و آن هنگامی بود که آب در رودخانه‌ها جاری می‌شد و گلها شکوفه می‌کردند و فضا عطرافشان می‌شد. در این روز مردم به دشت و صحرا و جاهایی که جوی‌های روان و چشمهسارها بوده، می‌رفتند و طیّ مراسم و تشریفاتی گلاب و عطر در آب می‌ریختند.»
مکمونی: «نوزدهم این روز را فروردین خوانند و این روز را نوروز خوانند و انهار و میاه جاری سازند و ماء‌ورد و طیبها در آن ریزند.»
با نگاه به اینکه اسپندارمذ، واپسین ماهی است که مکمونی پیش از این بریده درباره‌اش سخن گفته است، می‌بایست فردید(منظور) او نوزدهم اسپندماه باشد.
گردیزی: «و اندرین روز، جای‌ها را آب زنند که این روز نام فرشته‌ای است که بر آب موکل است.»
🏖🏝 تا چنددهه پیش از این، جشن «بیل‌گردانی» در روستای نیمه‌وَر یا نیموَر یکی از روستاهای پیرامون شهرستان محلات برگزار می‌شد که جشن پایان لایروبی و آماده‌سازی زمینهای کشاورزی بود و با آیین‌های شاد و نمایشی همراه بود. این آیین در روزی میان آغاز نوروز تا سیزده‌بدر برگزار می‌شد. شیوههای دیگری از جشن‌های بجا مانده از #نوروز_رودها در برخی شهرها و روستاهای استان کرمانشاه برگزار می‌شود.
🏖🏝 فرتور(عکس)های پیوست را ببینیم و ردپای امروز خود را در زمین و آب‌ها به سنجش بگذاریم.
B2n.ir/Nowroozroodha
✍🏻 #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #اسپندگان
🏖🏝 @AdabSar
🏖🏝 جشن «نوروز رودها»، جشنی شاد برای لایروبی و پاکسازی رودخانه‌ها، کاریزها و چشمه‌ها در ایران باستان بود.
هنگامی که برفها آب شده و رودها روان می‌شدند، ایرانیان به این بهانه به کنار رودخانه‌ها می‌رفتند و رودها را پاکسازی و آنها را برای فرارسیدن بهار آماده می‌کردند و پس از پایان این کار به دستافشانی و پایکوبی میپرداختند. پس از بهسازی و لایروبی، در رودها و پیرامون آن گل، گلبرگ، گلاب و خوشبویه(عطر) می‌ریختند و با این کار از رودها برای روان‌شدن دوبارهشان سپاسگزاری می‌کردند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سالی پرباران و داشتن آب گوارا بود. #جشن_نوروز_رودها در فروردین‌روز از اسپندماه، برابر با نوزدهم اسپند در ایران باستان برگزار می‌شد. این جشن همچون بسیاری دیگر از جشن‌های ایرانی، نمایانگر مهر نیاگان ما به زمین و زیست‌بوم بود.
🏖🏝 درباره‌ی پیدایش این جشن گفته شده که در افسانه‌های ایرانی، هوشنگ پیشدادی نخستین شهرساز، با ساختن شهرها، مردمان بسیاری را یکجانشین کرد. یکجانشینی وابسته به کشاورزی و آب بود. ازاین‌رو مردم در جشنی نمادین برای کشاورزی آماده می‌شدند و از پروردگار آب فراوان و گوارا و فرآورده‌ی کشاورزی پربار میخواستند.
بیرونی نوشته است: «روز ۱۹ سپندارمذ را به نام "انهار و میاه جاری" جشن می‌گرفتند و آن هنگامی بود که آب در رودخانه‌ها جاری می‌شد و گلها شکوفه می‌کردند و فضا عطرافشان می‌شد. در این روز مردم به دشت و صحرا و جاهایی که جوی‌های روان و چشمهسارها بوده، می‌رفتند و طیّ مراسم و تشریفاتی گلاب و عطر در آب می‌ریختند.»
مکمونی: «نوزدهم این روز را فروردین خوانند و این روز را نوروز خوانند و انهار و میاه جاری سازند و ماء‌ورد و طیبها در آن ریزند.»
با نگاه به اینکه اسپندارمذ، واپسین ماهی است که مکمونی پیش از این بریده درباره‌اش سخن گفته است، می‌بایست فردید(منظور) او نوزدهم اسپندماه باشد.
گردیزی: «و اندرین روز، جای‌ها را آب زنند که این روز نام فرشته‌ای است که بر آب موکل است.»
🏖🏝 تا چنددهه پیش از این، جشن «بیل‌گردانی» در روستای نیمه‌وَر یا نیموَر یکی از روستاهای پیرامون شهرستان محلات برگزار می‌شد که جشن پایان لایروبی و آماده‌سازی زمینهای کشاورزی بود و با آیین‌های شاد و نمایشی همراه بود. این آیین در روزی میان آغاز نوروز تا سیزده‌بدر برگزار می‌شد. شیوههای دیگری از جشن‌های بجا مانده از #نوروز_رودها در برخی شهرها و روستاهای استان کرمانشاه برگزار می‌شود.
🏖🏝 فرتور(عکس)های پیوست را ببینیم و ردپای امروز خود را در زمین و آب‌ها به سنجش بگذاریم.
B2n.ir/Nowroozroodha
✍🏻 #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی #اسپندگان
🏖🏝 @AdabSar