💧🍀🍀💧
@AdabSar
🔅آشنایی با جشن‌های ایرانی
💧جشن‌های آب
"آبسالان"، "وخشنکام" و "نوروز رودها"
🌱🌱 جشن‌های ماه اسپند(اسفند) در ایران، جشن‌های پیشواز بهار، نو شدن زیستگاه و فرا رسیدن گرما و پایان یافتن سرمای توان‌فرسای زمستان بود.
ویژگی یکسان بیشتر جشن‌های ایرانی، ارج نهادن به زیست‌بوم، زیبایی‌های پَرهام(طبیعت) و آخشیج‌های(عناصر) چهارگانه بود. به‌ویژه ایرانیان برای آب، این پیشکش یکتا و بی‌مانند هستی ارزش بسیاری می‌نهادند. می‌توان گفت آیین‌های ایرانیان پاک‌نهاد برای بهتر و زیباتر شدن زندگی بود.
از میان هشت جشن ماه اسپند که ما امروز می‌شناسیم، سه جشن در پاسداشت آب بودند و جشن‌های دیگری هم در دیگر ماه‌ها برای گرامی‌داشت آب برگزار می‌شد.
🌱🌱 "جشن آبسالان"
جشن آبسالان که به آن جشن روباه و بهارجشن نیز می‌گفتند، در روز یکم اسپند برگزار می‌شد. این جشن به بهانه‌ی پایان یخ‌زدگی جویبارها، آب شدن برف و جاری شدن آب چشمه‌ها و همچنین دیده شدن دوباره‌ی روباهان که ایرانیان دیدن آن را فرخنده می‌دانستند، برگزار می‌شد. آبسالان جشنی برای پایان یافتن سرما و به گوش رسیدن سدا(صدا)ی دلنواز رودخانه‌ها و آواز پرندگان و شکفتن گیاهان بود. به باور ایران‌شناسان واژه‌ی آبسالان با آبشار هم‌ریشه است.
بر پایه‌ی افسانه‌ها، در این روز جمشیدشاه برای نخستین‌بار از دریا مروارید بیرون آورد.
🌱🌱 "جشن وخشنکام"
وخشنکام در آبان‌روز از اسپندماه(برابر با چهارم اسپند در گاهشمار یزدگردی و دهم اسپند در گاهشمار خیامی امروز) برای گرامی‌داشت "آمودریا"(رود جیهون)، بزرگترین رود سرزمین‌های ایرانی برگزار می‌شد. نام "وخشنکام" از رود "وخش" یا سرخ‌آب که بزرگترین شاخه‌ی آمودریاست گرفته شده؛ ولی ابوریحان بیرونی وخشنکام را "فرشته‌ی جیهون" می‌داند که در پیوند با "آناهیتا"، ایزدبانوی(الهه) آب بود. همچنین گفته می‌شود وخشنکام جشن سبز شدن زمین بود. رود وخش که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن سد زده‌اند.
🌱🌱 "جشن نوروز رودها"
جشن نوروز رودها در فروردین‌روز از اسپندماه(برابر با سیزدهم اسپند در گاهشمار باستانی یزدگردی و نوزدهم اسپند در گاهشمار امروز) برگزار می‌شد و جشنی به بهانه‌ی روان شدن رودها و شکوفه دادن درختان بود. ایرانیان در این جشن به دشت‌ها و کنار رودها می‌رفتند، پایکوبی می‌کردند، رودخانه‌ها را لایروبی، به‌سازی و پاکسازی می‌کردند و گلاب و خوشبوکننده‌های دیگر به رودها می‌پاشیدند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سالی پرباران و داشتن آب گوارا بود.
🌱🌱 آب و دیگر زیبایی‌های زیسب‌بوم، پیشکش مهرآمیز هستی به ماست. مهر را با مهر پاسخ دهیم. به زیستگاه‌مان مهر بورزیم و از آن مهر دریافت کنیم.
فرتور(عکس) پیوست را ببینید و هم‌سنجی(مقایسه) کنید.
goo.gl/0VQrUD
#پریسا_امام_وردی
#فرهنگ_ایران #اسپندگان
#آبسالان #وخشنکام #نوروز_رودها
برگرفته از:
- #التفهیم و #آثارالباقبه
نویسنده: #ابوریحان_بیرونی
- #گاهشماری_و_جشن_های_ایران_باستان
نویسنده: #هاشم_رضی
- تارنمای #نیستانه نویسنده: #الهه_معروضی
@AdabSar
💧☘💧🍀
@AdabSar
🔅آشنایی با جشن‌های ایرانی
💧جشن‌های آب
"آبسالان"، "وخشنکام" و "نوروز رودها"
🌱🌱 جشن‌های ماه اسپند(اسفند) در ایران، جشن‌های پیشواز بهار، نو شدن زیستگاه و فرا رسیدن گرما و پایان یافتن سرمای توان‌فرسای زمستان بود.
ویژگی یکسان بیشتر جشن‌های ایرانی، ارج نهادن به زیست‌بوم، زیبایی‌های پَرهام(طبیعت) و آخشیج‌های(عناصر) چهارگانه بود. به‌ویژه ایرانیان برای آب، این پیشکش یکتا و بی‌مانند هستی ارزش بسیاری می‌نهادند. می‌توان گفت آیین‌های ایرانیان پاک‌نهاد برای بهتر و زیباتر شدن زندگی بود.
از میان هشت جشن ماه اسپند که ما امروز می‌شناسیم، سه جشن در پاسداشت آب بودند و جشن‌های دیگری هم در دیگر ماه‌ها برای گرامی‌داشت آب برگزار می‌شد.
🌱🌱 "جشن آبسالان"
جشن آبسالان که به آن جشن روباه و بهارجشن نیز می‌گفتند، در روز یکم اسپند برگزار می‌شد. این جشن به بهانه‌ی پایان یخ‌زدگی جویبارها، آب شدن برف و جاری شدن آب چشمه‌ها و همچنین دیده شدن دوباره‌ی روباهان که ایرانیان دیدن آن را فرخنده می‌دانستند، برگزار می‌شد. آبسالان جشنی برای پایان یافتن سرما و به گوش رسیدن سدا(صدا)ی دلنواز رودخانه‌ها و آواز پرندگان و شکفتن گیاهان بود. به باور ایران‌شناسان واژه‌ی آبسالان با آبشار هم‌ریشه است.
بر پایه‌ی افسانه‌ها، در این روز جمشیدشاه برای نخستین‌بار از دریا مروارید بیرون آورد.
🌱🌱 "جشن وخشنکام"
وخشنکام در آبان‌روز از اسپندماه(برابر با چهارم اسپند در گاهشمار یزدگردی و دهم اسپند در گاهشمار خیامی امروز) برای گرامی‌داشت "آمودریا"(رود جیهون)، بزرگترین رود سرزمین‌های ایرانی برگزار می‌شد. نام "وخشنکام" از رود "وخش" یا سرخ‌آب که بزرگترین شاخه‌ی آمودریاست گرفته شده؛ ولی ابوریحان بیرونی وخشنکام را "فرشته‌ی جیهون" می‌داند که در پیوند با "آناهیتا"، ایزدبانوی(الهه) آب بود. همچنین گفته می‌شود وخشنکام جشن سبز شدن زمین بود. رود وخش که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن سد زده‌اند.
🌱🌱 "جشن نوروز رودها"
جشن نوروز رودها در فروردین‌روز از اسپندماه(برابر با سیزدهم اسپند در گاهشمار باستانی یزدگردی و نوزدهم اسپند در گاهشمار امروز) برگزار می‌شد و جشنی به بهانه‌ی روان شدن رودها و شکوفه دادن درختان بود. ایرانیان در این جشن به دشت‌ها و کنار رودها می‌رفتند، پایکوبی می‌کردند، رودخانه‌ها را لایروبی، به‌سازی و پاکسازی می‌کردند و گلاب و خوشبوکننده‌های دیگر به رودها می‌پاشیدند. شاید این کار نمادی از آرزوی داشتن سالی پرباران و داشتن آب گوارا بود.
🌱🌱 آب و دیگر زیبایی‌های زیسب‌بوم، پیشکش مهرآمیز هستی به ماست. مهر را با مهر پاسخ دهیم. به زیستگاه‌مان مهر بورزیم و از آن مهر دریافت کنیم.
فرتور(عکس) پیوست را ببینید و هم‌سنجی(مقایسه) کنید.
goo.gl/0VQrUD
#پریسا_امام_وردی
#فرهنگ_ایران #اسپندگان
#آبسالان #وخشنکام #نوروز_رودها
برگرفته از:
- #التفهیم و #آثارالباقبه
نویسنده: #ابوریحان_بیرونی
- #گاهشماری_و_جشن_های_ایران_باستان
نویسنده: #هاشم_رضی
- تارنمای #نیستانه نویسنده: #الهه_معروضی
@AdabSar
💧☘💧🍀
🏖🏝 @AdabSar
🏖 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🏖 جشن وخشنکام
🛶🛶 "جشن وخشنکام" در آبان‌روز از اسپندماه، برابر با دهم اسپند در ستایش ”آمودریا”(رود جیهون) و بیشتر در سرزمین‌های اَپاختَر خورآیی(شمال شرقی) ایران پهناور برگزار می‌شد.
⛵️⛵️ در کرانه‌ی خورآیی(شرقی) خراسان بزرگ یا سرزمین آفتاب، دو رود بزرگ روان بود که گاه به نام‌های ”سيهون” و ”جيهون” خوانده می‌شدند و سرزمین‌های آن سوی آن‌ها را "فرارود" یا "ورارود" (ماوراءالنهر) می‌نامیدند. نام کهن آن‌ها ”آمودریا” و ”سيردريا” بود. ”آمودریا” در گذشته مرز ”ایران” و ”توران” بود. این رود نزد مردم و فرمانروایان ایران، ارزش و جایگاه ویژه‌ای داشت چرا که ایرانیان باستان همواره ارجدان آب و زیست‌بوم بودند.
🏖🏖 "آمودريا" با نام «آب پنج/پنج‌آب»، از کوهستان‌های "پامیر"(بلندی‌های هُکَر در اوستا) سرچشمه می‌گیرد. این رود در گذشته‌های دور به دریای "کاسپین" (دریای فراخکرت در اوستا) سرازیر می‌شد. ولی امروز به دریاچه‌ی "آرال" می‌ریزد.
🛶🛶 نام "وخشنکام" از رود "وخش" یا "سرخ‌آب" که بزرگترین شاخه‌ی آمودریاست، گرفته شده است.
”ابوریحان بیرونی”، "وخشنکام" را "فرشته‌ی جیهون" می‌دانست که در پیوند با "آناهیتا"، ایزدبانوی(الهه) آب یا شاید نمود دیگری از "آناهید"(آناهیتا) بود. از آیین‌های این جشن هیچ گواهی برای ما نمانده است. گفته می‌شود "وخشنکام" جشن سبز شدن زمین بود.
⛵️⛵️ "آمودریا"، بزرگترين، پرآب‌ترين، بلندترین و پهن‌ترين رود همه‌ی سرزمين‌های ايران و آسیای میانه بود و در گذرگاه بیش از ۲۵۰۰ گز(متر)ی خود از رودها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و آبشارهای بسياری برخوردار می‌شود.
رود "وخش" که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد، به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن آب‌بند زده‌اند.
🏖🏖 آمو، آموی، آمویَه، آبِهی، آب‌بِهی، بِه‌رود، وِه‌رود، وخشو، وخشاب، جیهون، مولیان و جوی مولیان نام‌های دیگر آمودریا در گذر زمان بوده‌اند. در روزگار هخامنشیان به آن ”وخاب” می‌گفتند.
⚡️⚡️ افسانه‌ی نبرد ایزد باران و دیو خشکسالی بر فراز دریای فراخکرت/فراخکرد را بخوانید:
t.me/AdabSar/6609
افسانه‌ی آناهیتا/آناهید، ایزدبانوی آب‌ها، بخوانید:
t.me/AdabSar/8874
t.me/AdabSar/4912
📜📜 سروده‌ای از #رودکی با جستار آمودریا:
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیهون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی!
__________________________
گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
#اسپندگان #وخشنکام #جشن_وخشنکام
🏖🏝 @AdabSar
🏖 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🏖 جشن وخشنکام
🛶🛶 "جشن وخشنکام" در آبان‌روز از اسپندماه، برابر با دهم اسپند در ستایش ”آمودریا”(رود جیهون) و بیشتر در سرزمین‌های اَپاختَر خورآیی(شمال شرقی) ایران پهناور برگزار می‌شد.
⛵️⛵️ در کرانه‌ی خورآیی(شرقی) خراسان بزرگ یا سرزمین آفتاب، دو رود بزرگ روان بود که گاه به نام‌های ”سيهون” و ”جيهون” خوانده می‌شدند و سرزمین‌های آن سوی آن‌ها را "فرارود" یا "ورارود" (ماوراءالنهر) می‌نامیدند. نام کهن آن‌ها ”آمودریا” و ”سيردريا” بود. ”آمودریا” در گذشته مرز ”ایران” و ”توران” بود. این رود نزد مردم و فرمانروایان ایران، ارزش و جایگاه ویژه‌ای داشت چرا که ایرانیان باستان همواره ارجدان آب و زیست‌بوم بودند.
🏖🏖 "آمودريا" با نام «آب پنج/پنج‌آب»، از کوهستان‌های "پامیر"(بلندی‌های هُکَر در اوستا) سرچشمه می‌گیرد. این رود در گذشته‌های دور به دریای "کاسپین" (دریای فراخکرت در اوستا) سرازیر می‌شد. ولی امروز به دریاچه‌ی "آرال" می‌ریزد.
🛶🛶 نام "وخشنکام" از رود "وخش" یا "سرخ‌آب" که بزرگترین شاخه‌ی آمودریاست، گرفته شده است.
”ابوریحان بیرونی”، "وخشنکام" را "فرشته‌ی جیهون" می‌دانست که در پیوند با "آناهیتا"، ایزدبانوی(الهه) آب یا شاید نمود دیگری از "آناهید"(آناهیتا) بود. از آیین‌های این جشن هیچ گواهی برای ما نمانده است. گفته می‌شود "وخشنکام" جشن سبز شدن زمین بود.
⛵️⛵️ "آمودریا"، بزرگترين، پرآب‌ترين، بلندترین و پهن‌ترين رود همه‌ی سرزمين‌های ايران و آسیای میانه بود و در گذرگاه بیش از ۲۵۰۰ گز(متر)ی خود از رودها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و آبشارهای بسياری برخوردار می‌شود.
رود "وخش" که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد، به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن آب‌بند زده‌اند.
🏖🏖 آمو، آموی، آمویَه، آبِهی، آب‌بِهی، بِه‌رود، وِه‌رود، وخشو، وخشاب، جیهون، مولیان و جوی مولیان نام‌های دیگر آمودریا در گذر زمان بوده‌اند. در روزگار هخامنشیان به آن ”وخاب” می‌گفتند.
⚡️⚡️ افسانه‌ی نبرد ایزد باران و دیو خشکسالی بر فراز دریای فراخکرت/فراخکرد را بخوانید:
t.me/AdabSar/6609
افسانه‌ی آناهیتا/آناهید، ایزدبانوی آب‌ها، بخوانید:
t.me/AdabSar/8874
t.me/AdabSar/4912
📜📜 سروده‌ای از #رودکی با جستار آمودریا:
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیهون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی!
__________________________
گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
#اسپندگان #وخشنکام #جشن_وخشنکام
🏖🏝 @AdabSar
Forwarded from ادبسار
🏖🏝 @AdabSar
🏖 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🏖 جشن وخشنکام
🛶🛶 "جشن وخشنکام" در آبان‌روز از اسپندماه، برابر با دهم اسپند در ستایش ”آمودریا”(رود جیهون) و بیشتر در سرزمین‌های اَپاختَر خورآیی(شمال شرقی) ایران پهناور برگزار می‌شد.
⛵️⛵️ در کرانه‌ی خورآیی(شرقی) خراسان بزرگ یا سرزمین آفتاب، دو رود بزرگ روان بود که گاه به نام‌های ”سيهون” و ”جيهون” خوانده می‌شدند و سرزمین‌های آن سوی آن‌ها را "فرارود" یا "ورارود" (ماوراءالنهر) می‌نامیدند. نام کهن آن‌ها ”آمودریا” و ”سيردريا” بود. ”آمودریا” در گذشته مرز ”ایران” و ”توران” بود. این رود نزد مردم و فرمانروایان ایران، ارزش و جایگاه ویژه‌ای داشت چرا که ایرانیان باستان همواره ارجدان آب و زیست‌بوم بودند.
🏖🏖 "آمودريا" با نام «آب پنج/پنج‌آب»، از کوهستان‌های "پامیر"(بلندی‌های هُکَر در اوستا) سرچشمه می‌گیرد. این رود در گذشته‌های دور به دریای "کاسپین" (دریای فراخکرت در اوستا) سرازیر می‌شد. ولی امروز به دریاچه‌ی "آرال" می‌ریزد.
🛶🛶 نام "وخشنکام" از رود "وخش" یا "سرخ‌آب" که بزرگترین شاخه‌ی آمودریاست، گرفته شده است.
”ابوریحان بیرونی”، "وخشنکام" را "فرشته‌ی جیهون" می‌دانست که در پیوند با "آناهیتا"، ایزدبانوی(الهه) آب یا شاید نمود دیگری از "آناهید"(آناهیتا) بود. از آیین‌های این جشن هیچ گواهی برای ما نمانده است. گفته می‌شود "وخشنکام" جشن سبز شدن زمین بود.
⛵️⛵️ "آمودریا"، بزرگترين، پرآب‌ترين، بلندترین و پهن‌ترين رود همه‌ی سرزمين‌های ايران و آسیای میانه بود و در گذرگاه بیش از ۲۵۰۰ گز(متر)ی خود از رودها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و آبشارهای بسياری برخوردار می‌شود.
رود "وخش" که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد، به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن آب‌بند زده‌اند.
🏖🏖 آمو، آموی، آمویَه، آبِهی، آب‌بِهی، بِه‌رود، وِه‌رود، وخشو، وخشاب، جیهون، مولیان و جوی مولیان نام‌های دیگر آمودریا در گذر زمان بوده‌اند. در روزگار هخامنشیان به آن ”وخاب” می‌گفتند.
⚡️⚡️ افسانه‌ی نبرد ایزد باران و دیو خشکسالی بر فراز دریای فراخکرت/فراخکرد را بخوانید:
t.me/AdabSar/6609
افسانه‌ی آناهیتا/آناهید، ایزدبانوی آب‌ها، بخوانید:
t.me/AdabSar/8874
t.me/AdabSar/4912
📜📜 سروده‌ای از #رودکی با جستار آمودریا:
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیهون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی!
__________________________
گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
#اسپندگان #وخشنکام #جشن_وخشنکام
🏖🏝 @AdabSar
🏖 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🏖 جشن وخشنکام
🛶🛶 "جشن وخشنکام" در آبان‌روز از اسپندماه، برابر با دهم اسپند در ستایش ”آمودریا”(رود جیهون) و بیشتر در سرزمین‌های اَپاختَر خورآیی(شمال شرقی) ایران پهناور برگزار می‌شد.
⛵️⛵️ در کرانه‌ی خورآیی(شرقی) خراسان بزرگ یا سرزمین آفتاب، دو رود بزرگ روان بود که گاه به نام‌های ”سيهون” و ”جيهون” خوانده می‌شدند و سرزمین‌های آن سوی آن‌ها را "فرارود" یا "ورارود" (ماوراءالنهر) می‌نامیدند. نام کهن آن‌ها ”آمودریا” و ”سيردريا” بود. ”آمودریا” در گذشته مرز ”ایران” و ”توران” بود. این رود نزد مردم و فرمانروایان ایران، ارزش و جایگاه ویژه‌ای داشت چرا که ایرانیان باستان همواره ارجدان آب و زیست‌بوم بودند.
🏖🏖 "آمودريا" با نام «آب پنج/پنج‌آب»، از کوهستان‌های "پامیر"(بلندی‌های هُکَر در اوستا) سرچشمه می‌گیرد. این رود در گذشته‌های دور به دریای "کاسپین" (دریای فراخکرت در اوستا) سرازیر می‌شد. ولی امروز به دریاچه‌ی "آرال" می‌ریزد.
🛶🛶 نام "وخشنکام" از رود "وخش" یا "سرخ‌آب" که بزرگترین شاخه‌ی آمودریاست، گرفته شده است.
”ابوریحان بیرونی”، "وخشنکام" را "فرشته‌ی جیهون" می‌دانست که در پیوند با "آناهیتا"، ایزدبانوی(الهه) آب یا شاید نمود دیگری از "آناهید"(آناهیتا) بود. از آیین‌های این جشن هیچ گواهی برای ما نمانده است. گفته می‌شود "وخشنکام" جشن سبز شدن زمین بود.
⛵️⛵️ "آمودریا"، بزرگترين، پرآب‌ترين، بلندترین و پهن‌ترين رود همه‌ی سرزمين‌های ايران و آسیای میانه بود و در گذرگاه بیش از ۲۵۰۰ گز(متر)ی خود از رودها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و آبشارهای بسياری برخوردار می‌شود.
رود "وخش" که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد، به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن آب‌بند زده‌اند.
🏖🏖 آمو، آموی، آمویَه، آبِهی، آب‌بِهی، بِه‌رود، وِه‌رود، وخشو، وخشاب، جیهون، مولیان و جوی مولیان نام‌های دیگر آمودریا در گذر زمان بوده‌اند. در روزگار هخامنشیان به آن ”وخاب” می‌گفتند.
⚡️⚡️ افسانه‌ی نبرد ایزد باران و دیو خشکسالی بر فراز دریای فراخکرت/فراخکرد را بخوانید:
t.me/AdabSar/6609
افسانه‌ی آناهیتا/آناهید، ایزدبانوی آب‌ها، بخوانید:
t.me/AdabSar/8874
t.me/AdabSar/4912
📜📜 سروده‌ای از #رودکی با جستار آمودریا:
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیهون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی!
__________________________
گردآوری و نگارش: #پریسا_امام_وردی
#اسپندگان #وخشنکام #جشن_وخشنکام
🏖🏝 @AdabSar
🏖🏝 @AdabSar
🏖 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🏝 #جشن_وخشنکام
🛶 "جشن وخشنکام" در آبان‌روز از اسپندماه، برابر با دهم اسپند در ستایش ”آمودریا”(رود جیهون) و بیشتر در سرزمین‌های اَپاختَر خورآیی(شمال شرقی) ایران پهناور برگزار می‌شد.
⛵️ در کرانه‌ی خورآیی(شرقی) خراسان بزرگ یا سرزمین آفتاب، دو رود بزرگ روان بود که گاه به نام‌های ”سيهون” و ”جيهون” خوانده می‌شدند و سرزمین‌های آن سوی آن‌ها را "فرارود" یا "ورارود" (ماوراءالنهر) می‌نامیدند. نام کهن آن‌ها ”آمودریا” و ”سيردريا” بود. ”آمودریا” در گذشته مرز ”ایران” و ”توران” بود. این رود نزد مردم و فرمانروایان ایران، ارزش و جایگاه ویژه‌ای داشت چرا که ایرانیان باستان همواره ارجدان آب و زیست‌بوم بودند.
🏖 "آمودريا" با نام «آب پنج/پنج‌آب»، از کوهستان‌های "پامیر"(بلندی‌های هُکَر در اوستا) سرچشمه می‌گیرد. این رود در گذشته‌های دور به دریای "کاسپین" (دریای فراخکرت در اوستا) سرازیر می‌شد. ولی امروز به دریاچه‌ی "آرال" می‌ریزد.
🛶 نام #وخشنکام از رود "وخش" یا "سرخ‌آب" که بزرگترین شاخه‌ی آمودریاست، گرفته شده است.
”ابوریحان بیرونی”، "وخشنکام" را "فرشته‌ی جیهون" می‌دانست که در پیوند با آناهیتا، ایزدبانوی آب یا شاید نمود دیگری از آناهید یاآناهیتا بود. از آیین‌های این جشن هیچ گواهی برای ما نمانده است. گفته می‌شود "وخشنکام" جشنی در پیوند با #اسپندگان و برای سبز و بارور شدن زمین هم بود.
⛵️ "آمودریا"، بزرگترين، پرآب‌ترين، بلندترین و پهن‌ترين رود همه‌ی سرزمين‌های ايران و آسیای میانه بود و در گذرگاه بیش از ۲۵۰۰ گز(متر)ی خود از رودها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و آبشارهای بسياری برخوردار می‌شود.
رود "وخش" که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد، به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن آب‌بند زده‌اند.
🏖🏖 آمو، آموی، آمویَه، آبِهی، آب‌بِهی، بِه‌رود، وِه‌رود، وخشو، وخشاب، جیهون، مولیان و جوی مولیان نام‌های دیگر آمودریا در گذر زمان بوده‌اند. در روزگار هخامنشیان به آن ”وخاب” می‌گفتند.
⚡️ افسانه‌ی نبرد ایزد باران و دیو خشکسالی بر فراز دریای فراخکرت/فراخکرد را بخوانید:
t.me/AdabSar/6609
☔️ افسانه‌ی آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها را بخوانید:
t.me/AdabSar/8874
t.me/AdabSar/4912
📜 سروده‌ای از #رودکی با جستار آمودریا:
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیهون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی!
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
🏖🏝 @AdabSar
🏖 آشنایی با جشن‌های ایرانی
🏝 #جشن_وخشنکام
🛶 "جشن وخشنکام" در آبان‌روز از اسپندماه، برابر با دهم اسپند در ستایش ”آمودریا”(رود جیهون) و بیشتر در سرزمین‌های اَپاختَر خورآیی(شمال شرقی) ایران پهناور برگزار می‌شد.
⛵️ در کرانه‌ی خورآیی(شرقی) خراسان بزرگ یا سرزمین آفتاب، دو رود بزرگ روان بود که گاه به نام‌های ”سيهون” و ”جيهون” خوانده می‌شدند و سرزمین‌های آن سوی آن‌ها را "فرارود" یا "ورارود" (ماوراءالنهر) می‌نامیدند. نام کهن آن‌ها ”آمودریا” و ”سيردريا” بود. ”آمودریا” در گذشته مرز ”ایران” و ”توران” بود. این رود نزد مردم و فرمانروایان ایران، ارزش و جایگاه ویژه‌ای داشت چرا که ایرانیان باستان همواره ارجدان آب و زیست‌بوم بودند.
🏖 "آمودريا" با نام «آب پنج/پنج‌آب»، از کوهستان‌های "پامیر"(بلندی‌های هُکَر در اوستا) سرچشمه می‌گیرد. این رود در گذشته‌های دور به دریای "کاسپین" (دریای فراخکرت در اوستا) سرازیر می‌شد. ولی امروز به دریاچه‌ی "آرال" می‌ریزد.
🛶 نام #وخشنکام از رود "وخش" یا "سرخ‌آب" که بزرگترین شاخه‌ی آمودریاست، گرفته شده است.
”ابوریحان بیرونی”، "وخشنکام" را "فرشته‌ی جیهون" می‌دانست که در پیوند با آناهیتا، ایزدبانوی آب یا شاید نمود دیگری از آناهید یاآناهیتا بود. از آیین‌های این جشن هیچ گواهی برای ما نمانده است. گفته می‌شود "وخشنکام" جشنی در پیوند با #اسپندگان و برای سبز و بارور شدن زمین هم بود.
⛵️ "آمودریا"، بزرگترين، پرآب‌ترين، بلندترین و پهن‌ترين رود همه‌ی سرزمين‌های ايران و آسیای میانه بود و در گذرگاه بیش از ۲۵۰۰ گز(متر)ی خود از رودها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و آبشارهای بسياری برخوردار می‌شود.
رود "وخش" که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد، به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن آب‌بند زده‌اند.
🏖🏖 آمو، آموی، آمویَه، آبِهی، آب‌بِهی، بِه‌رود، وِه‌رود، وخشو، وخشاب، جیهون، مولیان و جوی مولیان نام‌های دیگر آمودریا در گذر زمان بوده‌اند. در روزگار هخامنشیان به آن ”وخاب” می‌گفتند.
⚡️ افسانه‌ی نبرد ایزد باران و دیو خشکسالی بر فراز دریای فراخکرت/فراخکرد را بخوانید:
t.me/AdabSar/6609
☔️ افسانه‌ی آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها را بخوانید:
t.me/AdabSar/8874
t.me/AdabSar/4912
📜 سروده‌ای از #رودکی با جستار آمودریا:
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیهون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی!
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
🏖🏝 @AdabSar
⛵️ «جشن وخشنکام» جشنی در ستایش «آمودریا» یا «رود جیهون» بود که بیشتر در سرزمین‌های اَپاختَر خورآیی(شمال شرقی) ایران پهناور برگزار می‌شد.
زمان برگزاری آن «آبان‌روز» از اسپندماه برابر با دهم اسپند بود.
در کرانه‌ی خورآیی خراسان بزرگ یا سرزمین آفتاب، دو رود بزرگ «جیهون» و «سیهون» روان است. نام کهن آن‌ها «آمودریا» و «سيردريا» بود. سرزمین میان آن‌ها ورارود یا فرارود(ماوراءالنهر) نام دارد. آمودریا مرز ایران و توران و رودی باارزش نزد مردم و فرمانروایان ایران بود. زیرا ایرانیان همواره ارجدان آب و زیست‌بوم بودند.
آمودريا با نام «آب پنج/پنج‌آب»، از کوه‌های «پامیر»(بلندی‌های هُکَر در اوستا) سرچشمه می‌گیرد. این رود در گذشته‌های دور به «دریای کاسپی» (دریای فراخکرت در اوستا) سرازیر می‌شد. ولی امروز به دریاچه‌ی «آرال» می‌ریزد.
آموی، آمویَه، آبِهی، آب‌بِهی، بِه‌رود، وِه‌رود، وخشو، وخشاب، جیهون، مولیان و جوی مولیان نام‌های آمودریا در گذر زمان بوده‌اند. در روزگار هخامنشیان به آن «وخاب» می‌گفتند.
نمای آمودریا و سیردریا در سوی اپاختر و سوی خورآسان فرتور(عکس) پیداست.
#جشن_های_ایرانی #جشن_وخشنکام #وخشنکام #اسپندگان
⛵️ @AdabSar
زمان برگزاری آن «آبان‌روز» از اسپندماه برابر با دهم اسپند بود.
در کرانه‌ی خورآیی خراسان بزرگ یا سرزمین آفتاب، دو رود بزرگ «جیهون» و «سیهون» روان است. نام کهن آن‌ها «آمودریا» و «سيردريا» بود. سرزمین میان آن‌ها ورارود یا فرارود(ماوراءالنهر) نام دارد. آمودریا مرز ایران و توران و رودی باارزش نزد مردم و فرمانروایان ایران بود. زیرا ایرانیان همواره ارجدان آب و زیست‌بوم بودند.
آمودريا با نام «آب پنج/پنج‌آب»، از کوه‌های «پامیر»(بلندی‌های هُکَر در اوستا) سرچشمه می‌گیرد. این رود در گذشته‌های دور به «دریای کاسپی» (دریای فراخکرت در اوستا) سرازیر می‌شد. ولی امروز به دریاچه‌ی «آرال» می‌ریزد.
آموی، آمویَه، آبِهی، آب‌بِهی، بِه‌رود، وِه‌رود، وخشو، وخشاب، جیهون، مولیان و جوی مولیان نام‌های آمودریا در گذر زمان بوده‌اند. در روزگار هخامنشیان به آن «وخاب» می‌گفتند.
نمای آمودریا و سیردریا در سوی اپاختر و سوی خورآسان فرتور(عکس) پیداست.
#جشن_های_ایرانی #جشن_وخشنکام #وخشنکام #اسپندگان
⛵️ @AdabSar
ادبسار
⛵️ «جشن وخشنکام» جشنی در ستایش «آمودریا» یا «رود جیهون» بود که بیشتر در سرزمین‌های اَپاختَر خورآیی(شمال شرقی) ایران پهناور برگزار می‌شد. زمان برگزاری آن «آبان‌روز» از اسپندماه برابر با دهم اسپند بود. در کرانه‌ی خورآیی خراسان بزرگ یا سرزمین آفتاب، دو رود بزرگ…
🛶 نام #جشن_وخشنکام از رود «وخش» یا «سرخ‌آب»، بزرگترین شاخه آمودریا گرفته شده است.
ابوریحان بیرونی، #وخشنکام را «فرشته‌ی جیهون» می‌دانست که در پیوند با اناهید یا آناهیتا، ایزدبانوی آب یا نمود دیگری از او بود. گفته شده که این جشن در پیوند با #اسپندگان و برای سبز و بارور شدن زمین هم بود.
آمودریا، بزرگترين رود همه سرزمين‌های ايران و آسیای میانه بود و در گذرگاه بیش از ۲۵هزار گز(متر)ی خود از رودها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و آبشارهای بسياری برخوردار می‌شود.
رود وخش که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد، به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن آب‌بند زده‌اند.
🛶 #رودکی سروده است:
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیهون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی!
فرتور(عکس): نگاره نبرد ایران و توران در کرانه جیهون
#جشن_های_ایرانی
🛶 @AdabSar
ابوریحان بیرونی، #وخشنکام را «فرشته‌ی جیهون» می‌دانست که در پیوند با اناهید یا آناهیتا، ایزدبانوی آب یا نمود دیگری از او بود. گفته شده که این جشن در پیوند با #اسپندگان و برای سبز و بارور شدن زمین هم بود.
آمودریا، بزرگترين رود همه سرزمين‌های ايران و آسیای میانه بود و در گذرگاه بیش از ۲۵هزار گز(متر)ی خود از رودها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و آبشارهای بسياری برخوردار می‌شود.
رود وخش که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد، به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن آب‌بند زده‌اند.
🛶 #رودکی سروده است:
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیهون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی!
فرتور(عکس): نگاره نبرد ایران و توران در کرانه جیهون
#جشن_های_ایرانی
🛶 @AdabSar
🌧 جشن وخشنکام؛ جشنی در ستایش آب، این دهش بی‌مانند هستی
🌧 #جشن_وخشنکام در آبان‌روز از اسپندماه، برابر با دهم اسپند در ستایش آمودریا(رود جیهون) و بیشتر در سرزمین‌های اَپاختَر خورآیی(شمال شرقی) ایران پهناور برگزار می‌شد.
🌧 در کرانه‌ی خورآیی(شرقی) خراسان بزرگ یا سرزمین آفتاب، دو رود بزرگ روان بود که گاه به نام‌های سيهون و جيهون خوانده می‌شدند و سرزمین‌های آن سوی آن‌ها را فرارود یا ورارود (ماوراءالنهر) می‌نامیدند. نام کهن آن‌ها آمودریا و سيردريا بود. آمودریا در گذشته مرز ایران و توران بود. این رود نزد مردم و فرمانروایان ایران ارزش و جایگاه ویژه‌ای داشت چرا که ایرانیان باستان همواره ارجدان آب و زیست‌بوم بودند.
🌧 آمودريا با نام آب‌پنج یا پنج‌آب از کوهستان‌های پامیر(بلندی‌های هُکَر در اوستا) سرچشمه می‌گیرد. این رود در گذشته‌های دور به دریای کاسپین (دریای فراخکرت در اوستا) سرازیر می‌شد. ولی امروز به دریاچه‌ی آرال می‌ریزد.
🌧 نام #وخشنکام از رود وخش یا سرخ‌آب که بزرگترین شاخه‌ی آمودریاست، گرفته شده است.
ابوریحان بیرونی، وخشنکام را فرشته‌ی جیهون می‌دانست که در پیوند با آناهیتا، ایزدبانوی آب یا شاید نمود دیگری از آناهید یا آناهیتا بود. از آیین‌های این جشن هیچ گواهی برای ما نمانده است. گفته می‌شود وخشنکام جشنی در پیوند با #اسپندگان و برای سبز و بارور شدن زمین هم بود.
🌧 آمودریا بزرگترين، پرآب‌ترين، بلندترین و پهن‌ترين رود همه‌ی سرزمين‌های ايران و آسیای میانه بود و در گذرگاه بیش از ۲۵۰۰ گز(متر)ی خود از رودها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و آبشارهای بسياری برخوردار می‌شود.
رود وخش که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد، به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن آب‌بند زده‌اند.
🌧 آمو، آموی، آمویَه، آبِهی، آب‌بِهی، بِه‌رود، وِه‌رود، وخشو، وخشاب، جیهون، مولیان و جوی مولیان نام‌های دیگر آمودریا در گذر زمان بوده‌اند. در روزگار هخامنشیان به آن وخاب می‌گفتند.
⚡️ افسانه‌ی نبرد ایزد باران و دیو خشکسالی بر فراز دریای فراخکرت/فراخکرد را بخوانید:
t.me/AdabSar/6609
☔️ افسانه‌ی آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها را بخوانید:
t.me/AdabSar/8874
t.me/AdabSar/4912
📜 سروده‌ای از #رودکی با جستار آمودریا:
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیهون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی!
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی
🏖🏝 @AdabSar
🌧 #جشن_وخشنکام در آبان‌روز از اسپندماه، برابر با دهم اسپند در ستایش آمودریا(رود جیهون) و بیشتر در سرزمین‌های اَپاختَر خورآیی(شمال شرقی) ایران پهناور برگزار می‌شد.
🌧 در کرانه‌ی خورآیی(شرقی) خراسان بزرگ یا سرزمین آفتاب، دو رود بزرگ روان بود که گاه به نام‌های سيهون و جيهون خوانده می‌شدند و سرزمین‌های آن سوی آن‌ها را فرارود یا ورارود (ماوراءالنهر) می‌نامیدند. نام کهن آن‌ها آمودریا و سيردريا بود. آمودریا در گذشته مرز ایران و توران بود. این رود نزد مردم و فرمانروایان ایران ارزش و جایگاه ویژه‌ای داشت چرا که ایرانیان باستان همواره ارجدان آب و زیست‌بوم بودند.
🌧 آمودريا با نام آب‌پنج یا پنج‌آب از کوهستان‌های پامیر(بلندی‌های هُکَر در اوستا) سرچشمه می‌گیرد. این رود در گذشته‌های دور به دریای کاسپین (دریای فراخکرت در اوستا) سرازیر می‌شد. ولی امروز به دریاچه‌ی آرال می‌ریزد.
🌧 نام #وخشنکام از رود وخش یا سرخ‌آب که بزرگترین شاخه‌ی آمودریاست، گرفته شده است.
ابوریحان بیرونی، وخشنکام را فرشته‌ی جیهون می‌دانست که در پیوند با آناهیتا، ایزدبانوی آب یا شاید نمود دیگری از آناهید یا آناهیتا بود. از آیین‌های این جشن هیچ گواهی برای ما نمانده است. گفته می‌شود وخشنکام جشنی در پیوند با #اسپندگان و برای سبز و بارور شدن زمین هم بود.
🌧 آمودریا بزرگترين، پرآب‌ترين، بلندترین و پهن‌ترين رود همه‌ی سرزمين‌های ايران و آسیای میانه بود و در گذرگاه بیش از ۲۵۰۰ گز(متر)ی خود از رودها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و آبشارهای بسياری برخوردار می‌شود.
رود وخش که از آسیای میانه و کشور تاجیکستان سرچشمه می‌گیرد، به آمودریا می‌ریخت. امروز در تاجیکستان بر آن آب‌بند زده‌اند.
🌧 آمو، آموی، آمویَه، آبِهی، آب‌بِهی، بِه‌رود، وِه‌رود، وخشو، وخشاب، جیهون، مولیان و جوی مولیان نام‌های دیگر آمودریا در گذر زمان بوده‌اند. در روزگار هخامنشیان به آن وخاب می‌گفتند.
⚡️ افسانه‌ی نبرد ایزد باران و دیو خشکسالی بر فراز دریای فراخکرت/فراخکرد را بخوانید:
t.me/AdabSar/6609
☔️ افسانه‌ی آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها را بخوانید:
t.me/AdabSar/8874
t.me/AdabSar/4912
📜 سروده‌ای از #رودکی با جستار آمودریا:
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیهون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی!
✍🏼 #پریسا_امام_وردیلو
#جشن_های_ایرانی
🏖🏝 @AdabSar