ایستادگی بختیاری در برابر ظلم: فتحی دیگر در دفاع از شرافت و آزادی پس از آنکه لشکرکشی کردید برای حمله به شهر خون و رنگین‌کمان

✍️سارا سیاهپور/ فعال صنفی معلمان

در جریان حمله نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۴۰۳ به خانه‌ای که #ابول_کورکور، جوان شجاع و دلاور #ایذه، و دوستانش در آن پناه گرفته بودند، شخص علی خامنه‌ای مسئول مستقیم و مسبب این فاجعه انسانی است. هیچ‌کس جز او نباید مسئولیت این #جنایت را بر عهده گیرد. حکومت اسلامی، بر پایه جنایت و #سرکوب، بر اراده مردم بختیاری و سایر اقشار آزادی‌خواه ایستاده است. هیچ فرد یا گروهی نمی‌تواند حقیقت را تحریف کرده و #دفاع_مشروع این جوانان وطن پرست را تروریستی بنامد. این جنایت در تاریخ ایران ثبت خواهد شد و مسئولیت آن تنها بر دوش خامنه‌ای و حکومت جنایتکار او است.

پس از کشتار خونین ۲۵ آبان ۱۴۰۱ در ایذه و در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی»، ۷ دوست با هم عهد بستند که دادخواه هم‌تباران خود باشند. برخی که آنان را «ارتش» یا «تروریست»

می‌خوانند، به وضوح از فرهنگ بختیاری و معنای برادرخواندگی در این ایل بی‌اطلاع هستند. در ایل بختیاری، تفنگ (برنو) و پیمان برادری به‌عنوان نمادی از وفاداری، شجاعت و ایستادگی در برابر ظلم تلقی می‌شود، نه ابزار ترور و خشونت.
پیام ما واضح و صریح است: زنان و مردان شجاع بختیاری، هیچ‌گاه سر خود را در برابر هیچ رژیمی خم نمی‌کنند. تاریخ بختیاری‌ها همواره شاهد ایستادگی این سرزمین در برابر ظلم بوده است. هیچ قدرتی نمی‌تواند اراده‌ی مردم بختیاری را بشکند. پس از حملات وحشیانه‌ای که نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی به خانه‌ای که ابول کورکور و دوستانش در آن پناه گرفته بودند انجام دادند، همه دریافتیم که این مقاومت تنها دفاع از خود نبوده، بلکه دفاع از کرامت انسانی بوده است.

نه‌تنها حاکمیت، بلکه همه مردم آزادی‌خواه باید بدانند که ما هرگز در برابر ظلم و سرکوب عقب‌نشینی نخواهیم کرد. هیچ رژیمی، هیچ نیروی سرکوبگری نمی‌تواند ما را از خواسته‌هایمان منصرف کند.

ما از هم‌تباران خود دفاع خواهیم کرد و اجازه نخواهیم داد که صدای اعتراض‌مان خاموش شود. در این مسیر، #اتحاد، برادری و ایمان به #حقوق_انسانی، به‌عنوان اصولی اساسی، همراه ما خواهد بود.
ما یادآور خواهیم شد: هرگز ذره ای از خاک بختیاری در برابر ظلم تسلیم نمی‌شود، و هر فرد بختیاری با عهدی که با تاریخ خود بسته، از شرف، وطن و حقوق خود دفاع خواهد کرد. این یک «نه» بزرگ به سرکوبگران است!
هیچ‌کس نمی‌تواند اراده و عزت بختیاری‌ها را از بین ببرد.

ما ایستاده جان می‌دهیم، چراکه آموخته‌ایم که «بمیریم با نام و نمانیم به ننگ». ما از حقوق خود دفاع خواهیم کرد و همیشه در برابر ظلم و ستم خواهیم ایستاد. این سر، برای هیچ رژیمی خم نمی‌شود.

۱۸ اسفند؛ روزی که حکومت اسلامی در چشم جهانیان رسواتر شد و نام ابول کورکور، جوان مبارزی که برای #آزادی و #وطن ایستاد و جان خود را فدای آزادی کرد، برای همیشه در تاریخ ثبت گردید.

#خداحافظ_ایران #بختیاری #ایذه #ابول_کورکور #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

گفت هیچ راهی دیگر نمانده، نمی‌خواست زنده به دست ماموران بیفتد، نمی‌خواست زیر شکنجه تن به اعتراف اجباری احتمالی بدهد، می‌خواست حسرت آخ شنیدن را بر دل نیروهای اطلاعاتی بگذارد. می‌خواست ایستاده بمیرد، با نام و یاد ایران.

او تسلیم نشد، چون امیدی به برقراری عدالت نداشت.

او به ناچار پنهان از دیده‌ها و گریزان از سرکوب زندگی می‌کرد. دوستان و یارانش را در سال‌های گذشته کشته بودند و همه جا دنبالش بودند. رد او را بالاخره پیدا کردند. (گفته می‌شود از طریق موبایلش)

او آگاهانه، با چشمانی باز، تصمیم گرفت که جان خود را در مسیری بگذارد که دیگران بتوانند فریاد او را بشنوند، حتی اگر خود دیگر فرصتی برای دیدن نتیجه‌اش نداشته باشد.

حکومت ستمگر وقتی که همه راه‌های اعتراض مسالمت‌آمیز را بست، به مخالفانش روش‌های غیر مسالمت‌آمیز را برای بیان اعتراض تحمیل کرد. روشی که هزینه زیادی دارد و احتمال به نتیجه رسیدن آن هم کم است، به دو دلیل یک اینکه حکومت در این زمینه به واسطه بودجه، تجربه و سازماندهی، دست بالا را دارد، دو اینکه احتمال اینکه این روش مردم را به خیابان بکشاند، اندک است. (دلایل دیگری هم هست، که شاید در فرصتی دیگر به آن‌ها بپردازیم)

اما این موضوع چیزی از رشادت و حسن نیت جوانان مبارز ایذه کم نمی‌کند. جوانانی که دادخواه خون کیان و آرتین و میلاد و حامد و سایر جان‌باختگان خیزش انقلابی بودند. جوانانی که آزادی و عدالت می‌خواستند و برایش تا پای جان جنگیدند.

زنده باد ابول کورکور، زنده باد حسین سعیدی، مصطفی احمدپور، کمر طهماسبی، مهدی الماسی و همه جان‌باختگان راه آزادی

ویدیو از پوریا افضلی

#ایذه #ایران_خداحافظ #جوانان_ایذه #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

«شب گذشته مبارزین گروه ققنوس باز هم اقدام به انجام شعارنویسی بر روی در و دیوار شهر کردند؛ امید که این فعالیت‌ها در کنار سایر مبارزه‌ها منجر به آزادی ایرانمان‌ شود.»

ویدیو و پیام دریافتی از مخاطبان

#نه_به_جمهورى_اسلامى #ایذه #فقر_فساد_گرونی #ابول_کورکور #مقاومت_مدنی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

غیرت نشان بدید....

طرح از صفحه اینستاگرام:
kvrkai

ـ سه روز پس از جان‌باختن ابول کورکور پیکرش را به خانواده‌اش تحویل نداده‌اند. خانواده‌ای که تحت فشار است، حق عزاداری برای فرزند دلاورش را ندارد. حق خاکسپاری ندارد. اما در فردای آزادی ایران، تندیس مبارزان را خواهند ساخت ...

#ایران #ایذه #ابول_کورکور #ایران_خداحافظ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

به نوشته فواد چوبین، دایی جاویدنام آرتین رحمانی و از بازداشت شدگان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ در شهر ایذه، مقامات جمهوری اسلامی همچنان از تحویل پیکر جاویدنام اوول (ابول) کورکور به خانواده‌اش، امتناع می‌کنند و حتی آن‌ها را تهدید کرده‌اند که در صورت پیگیری بیشتر بازداشت خواهید شد.

فواد چوبین نوشت:

«شورای تامین استان خوزستان همچنان از تحویل پیکر #ابول_کورکور به خانواده‌اش خودداری می‌کنند و در جریان پیگیری‌های آن‌ها امروز اعضای خانواده با تهدید و بازداشت مواجه شده‌اند. به آن‌ها هشدار داده شده که در صورت ادامه پیگیری‌ها بازداشت خواهند شد. با وجود این فشارها، تنها اجازه برگزاری مراسم یادبود به آن‌ها داده شده است، اما نهادهای امنیتی شرایطی را برای آن تعیین کرده‌اند، از جمله ممنوعیت پخش اعلامیه مراسم.»

@foad_choobin

عدم تحویل پیکر معترضان به خانواده‌ها در جمهوری اسلامی مسبوق به سابقه است. در سال‌های گذشته پیکر مصطفی احمدپور و حسین سعیدی، کمر طهماسبی، لقمان و زانیار مرادی، رامین حسین‌پناهی، فرزاد کمانگر، پژمان فاتحی، محسن مظلوم، وفا آذربار و محمد فرامرزی و چندین نفر دیگر از افرادی که توسط جمهوری اسلامی کشته شده‌اند به خانواده‌ها تحویل داده نشده است.
همچنان محل دفن پیکر سعید زینالی نامشخص است. همچنان محل دفن اعدامی‌های دهه شصت و برخی کشته‌شدگان اعتراضات سال‌های گذشته نامشخص است.
این کار مصداق بارز ناپدیدسازی قهری است.

#اوول_کورکور #ایذه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

به گفته یک منبع آگاه سهراب احمدی، یکی از همرزمهای ابول کورکور کشته شده است. جزییات دیگری در دسترس نیست. هنوز پیکر سهراب به خانواده تحویل داده نشده است.

در حمله به محل زندگی ابول کورکور و همرزمانش، با وجود اعلام تسلیم‌شدن، به سوی آن‌ها از سوی نیروهای حکومتی شلیک شد، ابول به زندگی خود خاتمه داد و سایرین تسلیم شدند ولی شلیک سرکوبگران ادامه یافت و هر سه مجروح شدند.
از دو تن روی تخت بیمارستان اعتراف اجباری گرفتند و از سهراب احمدی خبری در دست نبود. معلوم نیست که آیا او در صحنه درگیری کشته شده است یا تخت شکنجه جان باخته است.
سهراب احمدی هم به ابول و یارانش پیوست و جاودانه شد.

یادش گرامی

#سهراب_احمدی #ابول_کورکور #ایذه #خداحافظ_ایران #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«امروز، تحت نظارت و محدودیت‌های امنیتی و با فشار بر خانواده، مراسم یادبود جاویدنام #ابول_کورکور در شره تخت کاشان، طبق شرایط دستوری مقامات، بدون حضور خواننده، بدون شعار ضد حکومتی و فقط با حضور محدود خانواده برگزار شد. با این حال، پیکرش همچنان به خانواده تحویل داده نشده است.»

از صفحه فواد چوبین

#ایذه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«چین دامن ایذه رو چیدن»

«جمهوری اسلامی سال‌هاست که جنایت می‌کند و انگشت اتهام جنایات خود را برای گمراه کردن اذهان عمومی، به سمت مردم و فعالین مدنی و مبارزان داخلی می‌چرخاند و بر روی جنایت های خود سرپوش می‌گذارد.
اما مردم ما دیگر آگاه شده اند و به خوبی می‌دانند که جنایتهای
۲۵ آبان ۱۴۰۱(کشته شدن کیان پیرفلک، آرتین رحمانی، میلادسعیدیان جو، رضا شریعتی، علی مولایی، اشرف نیکبخت، سپهر مقصودی)
۲۹ آذر ۱۴۰۱ (کشته شدن حسین سعیدی، محموداحمدی و دستگیری مجاهد کورکور که محکوم به اعدام شده است )
۱۸اسفند۱۴۰۳(کشته شدن ابول کورکور و سهراب احمدی،
دستگیری حسین مهری و رضا عبدالله زاده )
و همینطور کشته شدن حامد سلحشور زیر شکنجه و غرق کردن دنیا فرهادی در رودخانه کارون،
همه، توسط جمهوری اسلامی اتفاق افتاده است.
در کنار هم متحد بایستیم و نشان دهیم ما مردم ایران،
همدیگر را تنها نمی‌گذاریم و در کنار همه‌ی هموطنانمان در سراسر ایران هستیم.
و انتقام همه خون های ریخته شده را با «آزادی ایرانِ در رنج» تلافی خواهیم کرد.»

ـ متن و ویدیو ارسالی فعالان میدانی داخل ایران

#ابول_کورکور #سهراب_احمدی #کیان_پیرفلک، #حسین_سعیدی #مصطفی_احمدپور #کمر_طهماسبی #حامد_سلحشور #ایذه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

هر چقدر هم که زمان بگذرد، برای خانواده‌های جان‌باختگان، داغ عزیزانشان تازه است و هر لحظه و هر مکان به یاد آن‌ها هستند.

این ویدیو را زهرا، خواهر جاویدنام میلاد سعیدیان‌جو منتشر کرد و نوشت:

«وقتی عزیزتو از دست میدی
برات فرقی نداره بهار میرسه یا تابستون
چون جای خالیش هر لحظه احساس میشه
نمیتونی بپذیری که دیگه نفس نمیکشه.

داداش میلاد عید داره میاد و تو پیش ما نیستی
چطوری جلوی دلتنگی هامون بگیریم

مامان یه چشمش اشکه، یه چشمش خون🩸
ورد زبانش آه، ناله

کاش میتونستم از لحظات پر از درد، رنج مامان
برات بگم.... »

#میلاد_سعیدیان_جو #ایذه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

طبق گزارش دریافتی از اهالی ایذه، شنبه ۲۵ اسفند ماه ۱۴۰۳ فرمانداری ایذه به خانواده جاویدنام سهراب احمدی اعلام کرد که فرزندتان در درگیری ۱۸ اسفند ایذه در کنار ابول کورکور کشته شده و جنازه‌اش را تحویل نمی‌دهیم!

سهراب احمدی پسر عموی کمر طهماسبی از کشته‌شدگان ایذه بود.
همچنین مطابق این گزارش در درگیری ۱۸ اسفند ۱۴۰۳، برادر سهراب احمدی و سه نفر دیگر که قصد کمک‌کردن به افراد تحت محاصره داشتند، هدف گلوله نیروهای سرکوبگر قرار گرفتند و مجروح شدند.

ابول کورکور، پیش از آنکه مجروح یا بازداشت شود، به زندگی خود خاتمه داد و دو نفر دیگر از همراهانش بازداشت شدند و سهراب احمدی کشته شد.

#ایذه #سهراب_احمدی #ابول_کورکور #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

چهارشنبه سوری پیشاپیش مبارک!
توصیه‌های چهارشنبه‌سوری دانشمند کوچولو ایران
جاوید نام کیان پیرفلک خدای رنگین کمان !🌈💔🥹
💚🤍💔✌️✊🏼

ویدیو از صفحه
iranrevolution_1401_hh

یاد همه جان‌باختگان راه آزادی و قربانیان جنایات جمهوری اسلامی گرامی باد.
اگر جمهوری اسلامی نبود، آن جان‌های شیفته آزادی، آن عزیزان پر شور و شوق، در چهارشنبه این هفته در جشن باستانی چهارشنبه‌سوری شرکت می‌کردند و شادی خود را با دیگران سهیم می‌شدند.


#ایذه
#کیان_پیرفلک
#پویامولایی_راد
#ماه_منیر_مولایی_راد
#میثم_پیرفلک
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#چهارشنبه_سوری
#دادخواهی
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

فرشته تابانیان، وکیل دادگستری در یک رشته توییت از پیگیری وضعیت ایمان خدری اطلاع‌رسانی کرد و نوشت که هیچ نهادی مسئولیت بازداشت او را نمی‌پذیرد و مشخص نیست که او کجاست!!

«چهارده روز جستجو بی‌سرانجام!

موکلم ایمان خدری روز سه شنبه چهارده اسفند ساعت سه بعدازظهر در منزل شخصی مسجدسلیمان توسط چهار خودرو که شخصی بودند ربوده شده و تاکنون علی‌رغم تمام پیگیریهایی که کردم هیچ نهاد، سازمان و شخصی مسئولیت آن را به عهده نگرفتند.

سه‌شنبه بعد از ربودن موکلم همسایه‌ها به برادرش اطلاع دادند.ایشان روز چهارشنبه به من اطلاع دادند.در هفته بعد که من پیگیری کردم هیچ پرونده جدیدی علیه ایمان خدری در اهواز تشکیل نشده بود.بعد از آن من مجبور شدم به ایذه بروم.

چون پرونده قبلی که علیه ایشان تشکیل شده بود در شعبه دوم بازپرسی ایذه بود. شعبه دوم اظهار بی‌اطلاعی کرد و گفت که دستور بازداشتی صادر نشده است. بعد از آن با مراجعه به دادستان ایذه متاسفانه ایشان حاضر به ملاقات نشدند.

مراجعه من به دادستانی مسجدسلیمان با تنش همراه بود. مدیر دفتر دادستان اعلام کرد که ایشان در زندان هستند.در پی اصرار من به اینکه باید به خانواده تلفن بزنند درگیری لفظی بین من و ایشان رخ داد.امروز صبح با مراجعه به دفتر حقوق شهروندی در اهواز وضعیت موکلم را به معاون دادستان شرح دادم.

ایشان باچند نفر تماس گرفتند.بعداز تماس با دادستانی مسجدسلیمان مشخص شد که موکلم در زندان مسجدسلیمان نیست.تماسی با 113 داشتم آنها نیز اعلام کردند که ایمان خدری «موجودی» آنها نیست.تماسم با 114 بدون پاسخ بود.ولی معاون دادستان بامن تماس گرفتندوگفتندکه سپاه نیز اظهار بی‌اطلاعی می‌کند.

من از ایشان خواستم از دادستان کل خوزستان بپرسد: چطور در روز روشن فردی را با نام قانون و ضابط قضایی امنیتی می‌ربایند و بعد از گذشت چهارده روز هنوزهیچ نهادی مسئولیت این بازداشت!!!!را نمی‌پذیرد؟وایشان نیز اظهار بی‌اطلاعی می‌کند.پرسش اصلی این است: #ایمان_خدری_کجاست؟ و چه کسی مسئول است؟»

#ایمان_خدری #ایذه #مسجدسلیمان #مسجد_سلیمان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

فواد جوبین، دایی جاویدنام آرتبن رحمانی، ضمن انتشار این ویدیو از مزار آرتبن در شب چهارشنبه‌سوری، نوشت:

«من هنوز منتظرم که صدای خنده‌هایت را در وزش باد بهاری بشنوم.»

- آرتین رحمانی متولد سال ۱۳۸۴ و ۱۶ ساله بود. او علاوه بر تحصیل، همزمان بطور پاره‌وقت در یک مکانیکی هم کار می‌کرد. آرتین فرزند اول خانواده رحمانی بود با یک خواهر و یک برادر کوچکتر از خودش.

روز ۲۵ آبان همان روزی که کیان پیرفلک و سپهر مقصودی به رگبار بسته‌شدند، آرتین نیز در گوشه‌ای از دیگر از شهر ایذه در خیابان هدف گلوله ماموران قرار گرفت.

مأموران امنیتی به خانواده آرتین فشار آوردند که پیکر او را به عنوان «شهید» در تپه شهدای ایذه به خاک بسپارند اما خانواده قبول نکردند.
مراسم خاکسپاری آرتین با ساز و دهل بختیاری و نواختن ترانه‌های حماسی این منطقه از جمله «دایه دایه وقت جنگه» برگزار شد.

#آرتین_رحمانی #ایذه #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

لحظه تحویل سال نو بر سر مزار جاویدنام حامد سلحشور از جاویدنامان ایذه

ارسالی یکی از مخاطبان توانا از ایذه


حامد سلحشور جوانی که از مبارزان ایذه بود، مثل میلاد سعیدیان‌جو، محمود احمدی، حسین سعیدی، مجاهد کورکور، کمر طهماسبی، مهدی الماسی، ابول کورکور، سهراب احمدی و ...

او با پرایدش از اصفهان به ایذه مسافر جابجا می‌کرد، تا اینکه در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ در روز ۴ آذرماه بازداشت شد، ۵ روز گذشت و خانواده از او خبری نداشت، روز ۹ آذرماه ۱۴۰۱ به پدر او زنگ زدند و او را نیمه‌شب در تاریکی محض در روستای قلعه تل در ۳۰ کیلومتری ایذه دفن کردند، بی‌آنکه پدر و مادر فرزندشان را ببینند و برای آخرین‌بار با او وداع کنند.

یک روز بعد، دهم آذر، خانواده این جان‌باخته به سر مزارش رفتند، با کمک چند تن از جوانان مبارز، پیکر او را از خاک بیرون آوردند و سوار بر صندلی عقب پراید حامد کردند و در زادگاهش با رعایت تشریفات و رسم و رسوم معمول به خاک سپردند.

به روایت چند تن از اعضای این خانواده، پیکر حامد سلحشور پاره پاره بود: «جای کلیه‌‌ها بخیه و از زیر گلو تا شکم دوخته شده بود» و «سر و صورتش کاملا له شده بود.» به‌گفته همین منابع «او را با لباس و کفش و پیچیده در پلاستیک» دفن کرده بودند.

حامد ۲۳ ساله که تجربه سال‌ها کار سخت در پروژه‌های جنوب ایران را داشت، به درخواست مادرش و‌ به‌علت سختی کار به مسافرکشی روی آورده بود.
حامد نامزد داشت و قصد داشت با او ازدواج کند. مهسا (معصومه) احمدی، نامزد حامد سلحشور دو سال پیش پس از برگزاری جشن تولد حامد سلحشور هنگام رفتن به مزار رضا شریعتی، از دیگر کشته‌شدگان ایذه بازداشت شد و یک ماه و نیم بعد آزاد شد.

#ایذه #دادخواهی #حامد_سلحشور #شکنجه #نوروز #نوروز۱۴۰۴ #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

ایذه، مادر جاویدنام میلاد سعیدیان‌جو، بر سر مزار فرزندش در لحظه تحویل سال نو، نوروز را به مردم ایران تبریک می‌گوید.

مادری مقاوم و استوار، از خطه‌ای قهرمان‌پرور

ویدیو از صفحه زهرا سعیدیان‌جو


#ایذه #میلاد_سعیدیان_جو #نوروز #نوروز۱۴۰۴ #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

نگار، خواهر جاویدنام محمود احمدی، این ویدیو را منتشر کرد و نوشت:

«به نام خداوند پیکر نداران شیر........

این سفره آخرین سفره‌ای بود که کنار برادرم چیده بودیم اون عید آخرین عید ما بود؛ بعد از چهار سال دوباره این سفره رو چیدم به امید اینکه روزی کنار پیکرش دور هم جمع بشیم اون روز عید من است. عید من نفس کشیدنش نیست؛ عید من داشتن چهار تکه استخون

سال ۱۴۰۴ رو به تمام ایرانیان در سراسر این کره خاکی تبریک عرض می‌کنم در هر جای این کره خاکی هستین تنی سالم و دل خوش داشته باشین»


پس از کشته‌شدن #کیان_پیرفلک ، سرکوبگران این سناریو را ساختند که این جوانان مبارز ایذه بودند که به ماشین پدر کیان تیراندازی کرده‌اند، ادعایی که همه خانواده‌های دادخواه و شاهدان رد کرده‌اند. به تاریخ ۲۹ آذر ۱۴۰۱ نیروهای حکومتی به روستای پرسوراخ حمله کرده؛ #محمود_احمدی و #حسین_سعیدی را به رگبار بستند. پیکر آن‌ها را با خود برده و تا کنون به خانواده‌های ایشان تحویل نداده‌اند.
محمود و حسین، همان جوانمردانی بودند که پیکر جاویدنام #حامد_سلحشور را از خاک بیرون کشیده و به خانواده وی تحویل دادند و این‌گونه خانواده توانستند حامد را در زادگاهش با رعایت رسم و رسوم معمول به خاک بسپارند.
خانواده محمود اما، لباس‌های جگرگوشه‌اشان را به جای پیکرش، دفن کرده‌اند.

ربودن پیکر کشته‌شدگان و اجازه ندادن ساخت آرامگاه و عزاداری برای کشته‌شدگان، ستم مضاعفی است که رژیم بر خانواده‌های کشته شده‌ها روا می‌دارد

#محمود_احمدی #دادخواهی #ایذه #نوروز #نوروز۱۴۰۴ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«به نام ایران، وطنم، ایرانم
عید آن روز مبارک بادم که تو آبادی و من آزادم.
گویند سالی که نکوست از بهارش پیداست؛ همان بهاری که در نمی‌زند، سر می‌زند... مثل انقلاب.
اگر تمام برگ‌های درختان را از شاخه بچینید، باز جوانه می‌زنند؛
چون کسی نمی‌تواند جلوی آمدن بهار را بگیرد.
و ما جنگلی از درختان هستیم، با زخم‌های بیشمار؛
آتش گرفتیم، ققنوس شدیم، دوباره از خاکسترمان جان گرفتیم،
تکثیر شدیم،
ساقه‌هایمان خم شد ولی نشکستیم،
ایستادیم و در برابر ستم سر خم نکردیم.
ما ادامه داریم...
با "سلام" زمین سبز شدیم،
و با "درود" باران روییدیم.
زنده‌ایم برای فردایی روشن‌تر؛
فردایی که امید داریم زیباست،
و سرشار از مهر و آرامش،
عدالتی از جنس کودکان سیستان و بلوچستان،
که با اشتیاق به کلاس درس می‌روند و
بابت نداشتن شناسنامه ناگزیر به ترک تحصیل نشوند.
نوروز و بهار یادآور سرزندگی، نشاط و زایش دوباره‌ی طبیعت است؛
یادآور شکوه و تمدن ایران،
از تخت جمشید، پاسارگاد، تا نیایشگاه تاریشا.
و یادبودی از رشادت‌ها و دلاوری‌هایی که اکنون جزئی از تاریخ‌اند.
نوروز به ما آموخت که در برابر سیاهی و تاریکی، نور باشیم؛
انسانیت را از یاد نبریم؛
برقصیم، بخندیم،
سفیر امید و صلح در جهان باشیم.
برای آزادی و نوید روزهای پُر امید، راهی نمانده؛
باید نستوه بمانیم.
کسی چه می‌داند؟
شاید نوروز امسال، دست‌های خدای رنگین‌کمان باشد برای بهبود حالمان...
نوروزتان نیکو، نور و خِرَد به راهتان


کوکب بداغی پگاه – معلم و فعال صنفی ایذه»

#کوکب_بداغی #ایذه #نوروز #نوروز۱۴۰۴ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امروز زادروز دو سردار بختیاری ایذه است که در مبارزه با جمهوری اسلامی جان خود را از دست دادند.

سید مصطفی احمدپور، (اهل ایذه، درگذشته ۲۹ تیر ۱۴۰۲، جاده یاسوج-اصفهان) یکی از معترضان فعال در خیزش انقلابی ۱۴۰۱، بود. مصطفی احمدپور تا زمان جان‌باختن تحت‌تعقیب نهادهای حکومتی بود. محسن احمدپور برادر مصطفی نیز در ۲۶ آبان ۱۴۰۱، به اتهام محاربه و افساد فی‌الارض، دستگیر و به زندان شیبان اهواز منتقل شد. هم‌چنین خانواده مصطفی احمدپور هم در روز ۲۴ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲، توسط نهادهای امنیتی در ایذه به گروگان گرفته شدند و تحت فشار قرار گرفتند تا بلکه مصطفی احمدپور را وادار به تسلیم کنند، اما مصطفی تن به تسلیم نداد. سرانجام مصطفی احمدپوردر روز ۲۹ تیرماه ۱۴۰۲، در جاده‌ی یاسوج-اصفهان، پس یک درگیری مسلحانه با نیروهای حکومتی مورد اصابت تیر مستقیم قرار گرفت و جان باخت. در این درگیری دو تن از نیروهای انتظامی رژیم ایران به نام‌های مهدی امینی و حمید درخشان‌فر کشته شدند. رسانه‌های حکومتی وقوع این حادثه را به‌عنوان درگیری با قاچاقچیان اعلام کردند. اما تلگرام رسمی سپاه پاسداران در سی‌ام تیرماه ۱۴۰۲، اعتراف کرد که فرد کشته‌شده در درگیری یعنی مصطفی احمدپور از معترضان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ بوده است.

حمید (اوول یاابول) کورکور یکی از معترضان خیزش ۱۴۰۱ بود که دو سال پس از خیزش در حین درگیری مسلحانه در ایذه در حالی که توسط نیروهای مسلح محاصره شده بود خودکشی کرد. جریان این درگیری در روز شنبه ۱۸ اسفند ۱۴۰۳ در ویدئویی به صورت زنده در اینستاگرام منتشر شد. در این ویدئو ابول کورکور و سه نفر دیگر دیده می‌شوند. کورکور برای لحظاتی رو به بیرون خانه تیراندازی می‌کند و به جمهوری اسلامی ایران دشنام می‌دهد. همچنین در ویدئو صدای فریاد چند نفر شنیده می‌شود که می‌گویند قصد تسلیم شدن دارند. ابول کورکور چندین بار فریاد زد: «تسلیم می‌شویم»، اما تیراندازی ادامه پیدا کرد. وی سپس در مقابل دوربین سلاح را زیر گلویش گذاشت و گفت: «نه هیچ راهی ندارد. ایران خداحافظ.» و شلیک کرد.

کورکور که از معترضان اعتراضات ۱۴۰۱ بود دو سال در خفا زندگی می‌کرد.

#اوول_کورکور #ابول_کورکور #مصطفی_احمدپور #ایذه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دیروز تولدش بود، ولی خودش نبود، صدای کل کشیدن با صدای گریه در هم آمیخته بود، صدای گریه و شیون، برای تولد کسی که ایستاده جان داد و تا واپسین ثانیه‌ها به ایران عشق ورزید. تولد کسی که هنوز پیکرش را تحویل نداده‌اند و مزار ندارد.

ویدئو از صفحه فواد چوبین

ـ حمید (اوول یاابول) کورکور یکی از معترضان خیزش ۱۴۰۱ بود که دو سال پس از خیزش در حین درگیری مسلحانه در ایذه در حالی که توسط نیروهای مسلح محاصره شده بود خودکشی کرد. جریان این درگیری در روز شنبه ۱۸ اسفند ۱۴۰۳ در ویدئویی به صورت زنده در اینستاگرام منتشر شد. در این ویدئو ابول کورکور و سه نفر دیگر دیده می‌شوند. کورکور برای لحظاتی رو به بیرون خانه تیراندازی می‌کند و به جمهوری اسلامی ایران دشنام می‌دهد. همچنین در ویدئو صدای فریاد چند نفر شنیده می‌شود که می‌گویند قصد تسلیم شدن دارند. ابول کورکور چندین بار فریاد زد: «تسلیم می‌شویم»، اما تیراندازی ادامه پیدا کرد. وی سپس در مقابل دوربین سلاح را زیر گلویش گذاشت و گفت: «نه هیچ راهی ندارد. ایران خداحافظ.» و شلیک کرد.

کورکور که از معترضان اعتراضات ۱۴۰۱ بود دو سال در خفا زندگی می‌کرد.

#اوول_کورکور #ابول_کورکور #خداحافظ_ایران #ایذه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech