ادامه اعتصاب غذا در هفته چهل و سوم از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۲۵ زندان مختلف ؛
اعدام‌های سبعانه در سالگرد قیام آبان ۱۳۹۸
همزمان با پنجمین سالگرد اعتراضات مردمی در قیام آبان ۱۳۹۸ شاهد افزایش اعدام‌های سبعانه و صدور این احکام ضدانسانی بویژه برای جوانانی هستیم که در اعتراضات ۱۴۰۱ بازداشت شده‌اند.
چنان‌که در هفته گذشته برای ۶ تن از متهمان پرونده "اکباتان" (میلاد آرمون ، علیرضا کفایی، علیرضا برمرزپورناک ، حسین نعمتی، نوید نجاران و امیر محمد خوش‌اقبال ) در یک روند دادرسی سرتاپا تناقض، ناعادلانه و مبهم حکم اعدام صادر شد؛ همچنین یک زندانی سیاسی گمنام به اسم محمد مهدی _س که او نیز در اعتراضات ۱۴۰۱ بازداشت شده بود توسط شعبه پنجم دادگاه کیفری یک خراسان رضوی به اعدام محکوم شده است.
حکومت مستبد دینی حاکم بر ایران از سه‌شنبه گذشته تا کنون ۲۸ تن و از ابتدای آبان تا کنون بیش از ۱۳۳ تن شامل ۳ زن و ۱۳ شهروند افغانستانی را اعدام کرده که تنها در ۱۶ آبان ۱۸ تن اعدام شده‌اند.
حکومت اعدامی در ادامه اعدام‌های جنایتکارانه و سبعانه خود هفته پیش یک زندانی را در ملاء عام و یک زندانی به اسم احمد علیزاده را در زندان قزلحصار در یک اقدام ضد انسانی دو بار اعدام کرد.
و یک زندانی به اسم غفار اکبری در بازداشتگاه آگاهی ملکان در استان آذربایجان شرقی را زیر شکنجه‌های شدید به قتل رساند تا کلکسیون اعمال شوم خود را تکمیل کند.
همچنین باخبر شدیم که سیدعلیرضا رضوی، جوانی که از سوی قاضی صلواتی به خاطر درگیری با نیروهای سرکوبگر به افساد و محاربه محکوم شده بود ، مخفیانه و بدون اطلاع خانواده حدود بیست روز پس پیش در زندان قزلحصار اعدام شده‌است.
در ایامی که حکومت، سرکوب و کشتار را علیه مردم در زنجیر به حد اعلا رسانده و ماشین اعدام را به پیش می‌راند، متقابلاً شاهد مقاومت زندانیان دربند هستیم به‌طوری که در ۲۵ زندان زندانیان عضو کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با وجود تمام فشارها، ۴۳ هفته است که هر سه‌شنبه اعتصاب غذا می‌کنند و ندای نه به اعدام سر می‌دهند.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» ضمن محکوم‌نمودن تمامی اعدامها در ایران از گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران خانم مای ساتو می‌خواهد جهت نجات جان زندانیان محکوم به اعدام که در این روزها در ایران بیش از حد افزایش یافته است اقدام جدی به عمل آورده و آمران و عاملان این عمل ضدانسانی را پاسخگو کند.
همچنین اعضای کارزار از مردم شریف می‌خواهد ، با اتحاد عمل و همبستگی به صورت فعالانه از کارزار "سه‌شنبه های نه به اعدام" حمایت نمایند و صدای زندانیان گمنام و بی‌پناه در صف اعدام باشند.
اعضای کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام سه‌شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۳ در هفته چهل و سوم در ۲۵ زندان مختلف در اعتصاب غذا هستند.
زندانیان اعتصابی شامل زندان‌های زیر است:
زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار(واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان اراک، زندان خرم آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان نظام شیراز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان مشهد، زندان قائمشهر، زندان لاکان رشت (بند مردان و زنان )، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان و زندان کامیاران
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
سه‌شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۳
#نه_به_اعدام #بچه‌های_اکباتان #بچه_هاى_اكباتان #بیانبه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
اعدام‌های سبعانه در سالگرد قیام آبان ۱۳۹۸
همزمان با پنجمین سالگرد اعتراضات مردمی در قیام آبان ۱۳۹۸ شاهد افزایش اعدام‌های سبعانه و صدور این احکام ضدانسانی بویژه برای جوانانی هستیم که در اعتراضات ۱۴۰۱ بازداشت شده‌اند.
چنان‌که در هفته گذشته برای ۶ تن از متهمان پرونده "اکباتان" (میلاد آرمون ، علیرضا کفایی، علیرضا برمرزپورناک ، حسین نعمتی، نوید نجاران و امیر محمد خوش‌اقبال ) در یک روند دادرسی سرتاپا تناقض، ناعادلانه و مبهم حکم اعدام صادر شد؛ همچنین یک زندانی سیاسی گمنام به اسم محمد مهدی _س که او نیز در اعتراضات ۱۴۰۱ بازداشت شده بود توسط شعبه پنجم دادگاه کیفری یک خراسان رضوی به اعدام محکوم شده است.
حکومت مستبد دینی حاکم بر ایران از سه‌شنبه گذشته تا کنون ۲۸ تن و از ابتدای آبان تا کنون بیش از ۱۳۳ تن شامل ۳ زن و ۱۳ شهروند افغانستانی را اعدام کرده که تنها در ۱۶ آبان ۱۸ تن اعدام شده‌اند.
حکومت اعدامی در ادامه اعدام‌های جنایتکارانه و سبعانه خود هفته پیش یک زندانی را در ملاء عام و یک زندانی به اسم احمد علیزاده را در زندان قزلحصار در یک اقدام ضد انسانی دو بار اعدام کرد.
و یک زندانی به اسم غفار اکبری در بازداشتگاه آگاهی ملکان در استان آذربایجان شرقی را زیر شکنجه‌های شدید به قتل رساند تا کلکسیون اعمال شوم خود را تکمیل کند.
همچنین باخبر شدیم که سیدعلیرضا رضوی، جوانی که از سوی قاضی صلواتی به خاطر درگیری با نیروهای سرکوبگر به افساد و محاربه محکوم شده بود ، مخفیانه و بدون اطلاع خانواده حدود بیست روز پس پیش در زندان قزلحصار اعدام شده‌است.
در ایامی که حکومت، سرکوب و کشتار را علیه مردم در زنجیر به حد اعلا رسانده و ماشین اعدام را به پیش می‌راند، متقابلاً شاهد مقاومت زندانیان دربند هستیم به‌طوری که در ۲۵ زندان زندانیان عضو کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با وجود تمام فشارها، ۴۳ هفته است که هر سه‌شنبه اعتصاب غذا می‌کنند و ندای نه به اعدام سر می‌دهند.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» ضمن محکوم‌نمودن تمامی اعدامها در ایران از گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران خانم مای ساتو می‌خواهد جهت نجات جان زندانیان محکوم به اعدام که در این روزها در ایران بیش از حد افزایش یافته است اقدام جدی به عمل آورده و آمران و عاملان این عمل ضدانسانی را پاسخگو کند.
همچنین اعضای کارزار از مردم شریف می‌خواهد ، با اتحاد عمل و همبستگی به صورت فعالانه از کارزار "سه‌شنبه های نه به اعدام" حمایت نمایند و صدای زندانیان گمنام و بی‌پناه در صف اعدام باشند.
اعضای کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام سه‌شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۳ در هفته چهل و سوم در ۲۵ زندان مختلف در اعتصاب غذا هستند.
زندانیان اعتصابی شامل زندان‌های زیر است:
زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار(واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان اراک، زندان خرم آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان نظام شیراز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان مشهد، زندان قائمشهر، زندان لاکان رشت (بند مردان و زنان )، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان و زندان کامیاران
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
سه‌شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۳
#نه_به_اعدام #بچه‌های_اکباتان #بچه_هاى_اكباتان #بیانبه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
بیانیه زرتشت احمدی‌راغب، رضا محمدحسینی و آرشام رضایی، از زندان قزلحصار
خواهان لغو حکم اعدام و پایان دیکتاتوری هستیم
زرتشت احمدی‌راغب، آرشام رضایی و رضا محمدحسینی، زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، همزمان با روز جهانی حقوق بشر با صدور بیانیه‌ای ضمن تاکید بر ارزش‌های جهانی اعلامیه جهانی حقوق بشر، خواهان لغو اعدام، آزادی زندانیان سیاسی و پایان دیکتاتوری شدند.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
نقض حقوق بشر در ایران، کشوری که خاستگاه دیرینه اندیشه و رفتارهای انسانی است، به راستی اسباب تأسف و شگفتی است. چرا که منادیان حقوق بشر از هزاران سال پیش، ایرانی بوده‌اند و فرهنگ، ادبیات و هنر بازمانده از نیاکان فرزانه، سراسر اشاره به انسانیت دارد.
جمهوری اسلامی طی ۴۶ سال گذشته، نه‌تنها در ایران، بلکه با دخالت در امور چندین کشور منطقه از جمله سوریه، عراق، یمن، لبنان و فلسطین، از طریق جنگ‌افروزی و حمایت از تروریسم، نام خود را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین ناقضان حقوق بشر در جهان ثبت کرده است.
پس از جنایات، کشتار و خرابی‌های فراوانی که در دو جنگ جهانی اول و دوم رخ داد و میلیون‌ها انسان در این گرداب جان و هستی خود را از دست دادند، اندیشمندان و سیاستمداران به دنبال تشکیل سازمانی برای صلح جهانی برآمدند. در نتیجه، سازمان ملل متحد شکل گرفت که یکی از پایه‌های اساسی آن، علاوه بر آزادی، دموکراسی و امنیت، حقوق بشر بود.
پس از پیوستن اغلب کشورهای جهان به این سازمان، از جمله ایران، اعلامیه جهانی حقوق بشر توسط اعضای سازمان ملل امضا و منتشر شد. مفاد این اعلامیه بر برخورداری تمامی انسان‌ها در همه کشورها از حقوق بنیادی فرهنگی، مدنی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی تأکید دارد.
در بندهایی از این اعلامیه آمده است:
تمامی افراد بشر آزاد به دنیا می‌آیند و از هر لحاظ با هم برابرند. فارغ از هر نژاد، رنگ، جنسیت، مذهب یا عقیده، هر انسانی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد. همچنین، اعلامیه بر آزادی اندیشه، قلم و زبان تأکید می‌کند.
امروز، سه‌شنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۳ (۱۰ دسامبر ۲۰۲۴)، در چهل‌وششمین هفته کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام که با روز جهانی حقوق بشر همزمان شده است، وظیفه ما ایجاب می‌کند که همچنان، هر کجا که هستیم، حتی در زندان ستم و بیداد حاکم، فریادگر مقابله با صدور و اجرای احکام اعدام باشیم. سکوت نکنیم، خفقان را به چالش بکشیم، گریبان ستمگران را بگیریم و به خاطر سال‌ها جنایت، کشتار، اعدام، تاراج، فساد و دروغ، که توسط زمامداران بی‌کفایت و دستگاه سرکوب بر مردم و میهن تحمیل شده، بر پایه حقوق اساسی‌مان آنان را به زیر بکشیم.
در همین راستا، نیروهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی در روز شنبه ۱۷ آذر، سه فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق، مسعود وظیفه، سهراب حسن‌خانی و مجتبی ابراهیمی، را در مقابل ستاد حقوق بشر قوه قضاییه بازداشت کردند. آنها به صدور حکم اعدام برای بچه‌های اکباتان معترض بودند و تنها به جرم ابراز عقیده و اعتراض مسالمت‌آمیز بازداشت شدند. این سه نفر جرمی مرتکب نشده‌اند و تنها صدای اعتراض خود را نسبت به نقض حقوق بشر و احکام غیرانسانی اعدام ابراز کرده‌اند. ما خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط این سه معترض هستیم و اعلام می‌کنیم که سکوت در برابر این ظلم، خیانت به اصول انسانی و حقوق بشری است.
سقوط و سرنگونی بشار اسد جنایتکار در این روزها می‌تواند درسی برای دیکتاتوری حکومت خودکامه خامنه‌ای باشد، که میلیاردها دلار از درآمد و دارایی مردم ایران را بدون اجازه، هزینه بقای استبداد بشار کرد.
کنشگران، آزادی‌خواهان، دلسوزان و زندانیان سیاسی، طی سالیان گذشته بارها و بارها تأکید کردند که ایران نباید در دام جنگ‌افروزی، حمایت از تروریسم و وابستگی به روسیه و چین بیفتد. اما گوش و چشم حاکمان مستبد همواره به روی این خواسته‌ها بسته مانده است.
ما، زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار، که تنها به جرم ابراز عقیده، گروگان دستگاه سرکوبگر استبداد هستیم، اعلام می‌کنیم که خواهان رعایت حقوق بشر، لغو احکام اعدام، آزادی زندانیان سیاسی و پایان دیکتاتوری هستیم.
زرتشت احمدی راغب
آرشام رضایی
رضا محمد حسینی
سه‌شنبه، ۲۰ آذر ۱۴۰۳ (۱۰ دسامبر ۲۰۲۴)
زندان قزلحصار
#بیانبه #رضا_محمدحسینی #آرشام_رضایی #زرتشت_احمدی_راغب #نه_به_اعدام #زندانیان_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
خواهان لغو حکم اعدام و پایان دیکتاتوری هستیم
زرتشت احمدی‌راغب، آرشام رضایی و رضا محمدحسینی، زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، همزمان با روز جهانی حقوق بشر با صدور بیانیه‌ای ضمن تاکید بر ارزش‌های جهانی اعلامیه جهانی حقوق بشر، خواهان لغو اعدام، آزادی زندانیان سیاسی و پایان دیکتاتوری شدند.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
نقض حقوق بشر در ایران، کشوری که خاستگاه دیرینه اندیشه و رفتارهای انسانی است، به راستی اسباب تأسف و شگفتی است. چرا که منادیان حقوق بشر از هزاران سال پیش، ایرانی بوده‌اند و فرهنگ، ادبیات و هنر بازمانده از نیاکان فرزانه، سراسر اشاره به انسانیت دارد.
جمهوری اسلامی طی ۴۶ سال گذشته، نه‌تنها در ایران، بلکه با دخالت در امور چندین کشور منطقه از جمله سوریه، عراق، یمن، لبنان و فلسطین، از طریق جنگ‌افروزی و حمایت از تروریسم، نام خود را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین ناقضان حقوق بشر در جهان ثبت کرده است.
پس از جنایات، کشتار و خرابی‌های فراوانی که در دو جنگ جهانی اول و دوم رخ داد و میلیون‌ها انسان در این گرداب جان و هستی خود را از دست دادند، اندیشمندان و سیاستمداران به دنبال تشکیل سازمانی برای صلح جهانی برآمدند. در نتیجه، سازمان ملل متحد شکل گرفت که یکی از پایه‌های اساسی آن، علاوه بر آزادی، دموکراسی و امنیت، حقوق بشر بود.
پس از پیوستن اغلب کشورهای جهان به این سازمان، از جمله ایران، اعلامیه جهانی حقوق بشر توسط اعضای سازمان ملل امضا و منتشر شد. مفاد این اعلامیه بر برخورداری تمامی انسان‌ها در همه کشورها از حقوق بنیادی فرهنگی، مدنی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی تأکید دارد.
در بندهایی از این اعلامیه آمده است:
تمامی افراد بشر آزاد به دنیا می‌آیند و از هر لحاظ با هم برابرند. فارغ از هر نژاد، رنگ، جنسیت، مذهب یا عقیده، هر انسانی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد. همچنین، اعلامیه بر آزادی اندیشه، قلم و زبان تأکید می‌کند.
امروز، سه‌شنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۳ (۱۰ دسامبر ۲۰۲۴)، در چهل‌وششمین هفته کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام که با روز جهانی حقوق بشر همزمان شده است، وظیفه ما ایجاب می‌کند که همچنان، هر کجا که هستیم، حتی در زندان ستم و بیداد حاکم، فریادگر مقابله با صدور و اجرای احکام اعدام باشیم. سکوت نکنیم، خفقان را به چالش بکشیم، گریبان ستمگران را بگیریم و به خاطر سال‌ها جنایت، کشتار، اعدام، تاراج، فساد و دروغ، که توسط زمامداران بی‌کفایت و دستگاه سرکوب بر مردم و میهن تحمیل شده، بر پایه حقوق اساسی‌مان آنان را به زیر بکشیم.
در همین راستا، نیروهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی در روز شنبه ۱۷ آذر، سه فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق، مسعود وظیفه، سهراب حسن‌خانی و مجتبی ابراهیمی، را در مقابل ستاد حقوق بشر قوه قضاییه بازداشت کردند. آنها به صدور حکم اعدام برای بچه‌های اکباتان معترض بودند و تنها به جرم ابراز عقیده و اعتراض مسالمت‌آمیز بازداشت شدند. این سه نفر جرمی مرتکب نشده‌اند و تنها صدای اعتراض خود را نسبت به نقض حقوق بشر و احکام غیرانسانی اعدام ابراز کرده‌اند. ما خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط این سه معترض هستیم و اعلام می‌کنیم که سکوت در برابر این ظلم، خیانت به اصول انسانی و حقوق بشری است.
سقوط و سرنگونی بشار اسد جنایتکار در این روزها می‌تواند درسی برای دیکتاتوری حکومت خودکامه خامنه‌ای باشد، که میلیاردها دلار از درآمد و دارایی مردم ایران را بدون اجازه، هزینه بقای استبداد بشار کرد.
کنشگران، آزادی‌خواهان، دلسوزان و زندانیان سیاسی، طی سالیان گذشته بارها و بارها تأکید کردند که ایران نباید در دام جنگ‌افروزی، حمایت از تروریسم و وابستگی به روسیه و چین بیفتد. اما گوش و چشم حاکمان مستبد همواره به روی این خواسته‌ها بسته مانده است.
ما، زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار، که تنها به جرم ابراز عقیده، گروگان دستگاه سرکوبگر استبداد هستیم، اعلام می‌کنیم که خواهان رعایت حقوق بشر، لغو احکام اعدام، آزادی زندانیان سیاسی و پایان دیکتاتوری هستیم.
زرتشت احمدی راغب
آرشام رضایی
رضا محمد حسینی
سه‌شنبه، ۲۰ آذر ۱۴۰۳ (۱۰ دسامبر ۲۰۲۴)
زندان قزلحصار
#بیانبه #رضا_محمدحسینی #آرشام_رضایی #زرتشت_احمدی_راغب #نه_به_اعدام #زندانیان_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
گسترش کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به ۳۰ زندان مختلف
پیوستن زندان سپیدار اهواز و زندان رامهرمز در پنجاهمین هفته
به سنت دیرینه در همه جای دنیا، حتی در زمان جنگ‌ها و درگیری‌های دو ملت یا دو کشور، در روزهای عید و مناسبت‌های خاص، آتش‌بس صورت می‌گرفت و یا حاکمان اسیران و زندانیان را آزاد می‌کردند.
اما اکنون، در ایرانِ تحت حاکمیت مستبدان دینی، گویی در یک جهان موازی هستیم و تمام سنت‌ها و ارزش‌ها پایمال و ضد ارزش‌ها ارزش شده‌اند.
این حکومت، تنها در روز ۱۲ دی‌ماه، همزمان با سال نو میلادی، ۲۱ تن از شهروندان این سرزمین را به دار آویخت و از ابتدای دی‌ماه تاکنون بیش از ۸۰ تن اعدام شده‌اند. اعدام ۱۰۰۰ تن در سال میلادی ۲۰۲۴ رکورد دیگری از جنایات این حکومت است.
این در حالی است که بسیاری از دولت‌های دیگر در جهان در حال توقف و لغو اعدام در کشور خود هستند. تاکنون ۱۲۸ کشور این حکم قرون‌وسطایی را لغو کرده‌اند. در همین راستا، چند روز پیش کشور زیمبابوه به‌عنوان هدیه سال نو، حکم اعدام را به‌طور کامل لغو کرد. اما در ایران اشغال‌شده، هر روز شاهد افزایش اعدام، سرکوب و شکنجه هستیم.
مردم آزاده و مقاوم ایران برای دفاع از ارزش‌ها و آزادی‌های خود ثابت کرده‌اند که هرگز مرعوب نخواهند شد و با وجود از دست دادن جان خود، از حقوق انسانی و خواسته‌های به‌حق خود دفاع خواهند کرد. اکنون نیز که حکومت برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه و پیشگیری از خیزش‌های مردم، سرکوب و اعدام می‌کند، کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در حال گسترش است.
در چند روز گذشته، تعدادی از زندانیان در زندان‌های سپیدار اهواز و رامهرمز اعلام کردند در اعتراض به حکم اعدام به این کارزار می‌پیوندند و در اعتصاب غذا خواهند بود.
اعضای کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"، روز سه‌شنبه ۱۸ دی ۱۴۰۳، در اعتصاب غذا هستند؛ همزمان با سالگرد شلیک جنایتکارانه به هواپیمای اوکراینی. خوشبختانه، امروز شاهد اتحاد و همبستگی تمام دادخواهان با خانواده جان‌باختگان این فاجعه هستیم. این اتحاد و همبستگی بسیار ارزشمند است و باید به اتحاد با خانواده اعدام‌شدگان، از جمله زندانیان جرایم اجتماعی و عمومی منجر گردد.
ما ضمن تسلیت به خانواده تمام جان‌باختگان راه آزادی و برابری، یاد و خاطره جان‌باختگان سقوط هواپیمای اوکراینی را گرامی می‌داریم و تأکید می‌کنیم که دادخواهان و قربانیان جنایات حکومت باید با حکم اعدام مخالفت کنند. از آنان می‌خواهیم از «کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام» حمایت کنند.
ضمن قدردانی از تمام فعالان داخلی و خارجی در حوزه‌های مختلف که از کارزار حمایت کرده‌اند، مجدداً از مردم ایران و جهان می‌خواهیم برای نهادینه شدن خواسته به‌حق "نه به اعدام" در جامعه تلاش کرده و در مقابل این حکم غیرانسانی مقاومت کنند. یقین داشته باشید که پیروزی در دسترس است.
کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"، با پیوستن زندان سپیدار اهواز و رامهرمز به ۳۰ زندان مختلف گسترش یافته است. اعضای کارزار در هفته پنجاهم، در زندان‌های زیر در اعتصاب غذا خواهند بود:
زندان اوین (بند زنان، بند چهار و هشت)، قزلحصار (واحد دو و چهار)، مرکزی کرج، تهران بزرگ، خورین ورامین، اراک، خرم‌آباد، اسدآباد اصفهان، دستگرد اصفهان، شیبان اهواز، نظام شیراز، بم، کهنوج، طبس، مشهد، قائمشهر، رشت (بند مردان و زنان)، رودسر، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، سقز، بانه، مریوان، کامیاران، سپیدار اهواز، زندان رامهرمز
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
هفته ۵۰
سه‌شنبه ۱۸ دی ۱۴۰۳
#نه_به_اعدام #بیانبه #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
پیوستن زندان سپیدار اهواز و زندان رامهرمز در پنجاهمین هفته
به سنت دیرینه در همه جای دنیا، حتی در زمان جنگ‌ها و درگیری‌های دو ملت یا دو کشور، در روزهای عید و مناسبت‌های خاص، آتش‌بس صورت می‌گرفت و یا حاکمان اسیران و زندانیان را آزاد می‌کردند.
اما اکنون، در ایرانِ تحت حاکمیت مستبدان دینی، گویی در یک جهان موازی هستیم و تمام سنت‌ها و ارزش‌ها پایمال و ضد ارزش‌ها ارزش شده‌اند.
این حکومت، تنها در روز ۱۲ دی‌ماه، همزمان با سال نو میلادی، ۲۱ تن از شهروندان این سرزمین را به دار آویخت و از ابتدای دی‌ماه تاکنون بیش از ۸۰ تن اعدام شده‌اند. اعدام ۱۰۰۰ تن در سال میلادی ۲۰۲۴ رکورد دیگری از جنایات این حکومت است.
این در حالی است که بسیاری از دولت‌های دیگر در جهان در حال توقف و لغو اعدام در کشور خود هستند. تاکنون ۱۲۸ کشور این حکم قرون‌وسطایی را لغو کرده‌اند. در همین راستا، چند روز پیش کشور زیمبابوه به‌عنوان هدیه سال نو، حکم اعدام را به‌طور کامل لغو کرد. اما در ایران اشغال‌شده، هر روز شاهد افزایش اعدام، سرکوب و شکنجه هستیم.
مردم آزاده و مقاوم ایران برای دفاع از ارزش‌ها و آزادی‌های خود ثابت کرده‌اند که هرگز مرعوب نخواهند شد و با وجود از دست دادن جان خود، از حقوق انسانی و خواسته‌های به‌حق خود دفاع خواهند کرد. اکنون نیز که حکومت برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه و پیشگیری از خیزش‌های مردم، سرکوب و اعدام می‌کند، کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در حال گسترش است.
در چند روز گذشته، تعدادی از زندانیان در زندان‌های سپیدار اهواز و رامهرمز اعلام کردند در اعتراض به حکم اعدام به این کارزار می‌پیوندند و در اعتصاب غذا خواهند بود.
اعضای کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"، روز سه‌شنبه ۱۸ دی ۱۴۰۳، در اعتصاب غذا هستند؛ همزمان با سالگرد شلیک جنایتکارانه به هواپیمای اوکراینی. خوشبختانه، امروز شاهد اتحاد و همبستگی تمام دادخواهان با خانواده جان‌باختگان این فاجعه هستیم. این اتحاد و همبستگی بسیار ارزشمند است و باید به اتحاد با خانواده اعدام‌شدگان، از جمله زندانیان جرایم اجتماعی و عمومی منجر گردد.
ما ضمن تسلیت به خانواده تمام جان‌باختگان راه آزادی و برابری، یاد و خاطره جان‌باختگان سقوط هواپیمای اوکراینی را گرامی می‌داریم و تأکید می‌کنیم که دادخواهان و قربانیان جنایات حکومت باید با حکم اعدام مخالفت کنند. از آنان می‌خواهیم از «کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام» حمایت کنند.
ضمن قدردانی از تمام فعالان داخلی و خارجی در حوزه‌های مختلف که از کارزار حمایت کرده‌اند، مجدداً از مردم ایران و جهان می‌خواهیم برای نهادینه شدن خواسته به‌حق "نه به اعدام" در جامعه تلاش کرده و در مقابل این حکم غیرانسانی مقاومت کنند. یقین داشته باشید که پیروزی در دسترس است.
کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"، با پیوستن زندان سپیدار اهواز و رامهرمز به ۳۰ زندان مختلف گسترش یافته است. اعضای کارزار در هفته پنجاهم، در زندان‌های زیر در اعتصاب غذا خواهند بود:
زندان اوین (بند زنان، بند چهار و هشت)، قزلحصار (واحد دو و چهار)، مرکزی کرج، تهران بزرگ، خورین ورامین، اراک، خرم‌آباد، اسدآباد اصفهان، دستگرد اصفهان، شیبان اهواز، نظام شیراز، بم، کهنوج، طبس، مشهد، قائمشهر، رشت (بند مردان و زنان)، رودسر، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، سقز، بانه، مریوان، کامیاران، سپیدار اهواز، زندان رامهرمز
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
هفته ۵۰
سه‌شنبه ۱۸ دی ۱۴۰۳
#نه_به_اعدام #بیانبه #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
اعلام نگرانی احمدرضا حائری فعال حقوق‌بشر زندانی از توافق حاکمیت بر قربانی کردن زندانیان پس از حادثه ترور در دیوان‌عالی
ازطریق اخبار صداوسیمای جمهوری اسلامی مطلع شدم که درخصوص حادثه روز گذشته دیوان عالی کشور، آقای مسعود پزشکیان گفته‌اند: «... بی‌شک راه و مسیر روشن این قضات پرتلاش و باسابقه دیوان عالی کشور که همه عمر خود را وقف تحقق مقابله با جرایم گوناگون علیه امنیت ملی و دفاع از حقوق ملت کردند، با قوت تداوم خواهد یافت و خللی در روند اجرای عدالت در کشور ایجاد نخواهد شد.»
آقای پزشکیان خود به‌خوبی مستحضر هستند که، بنا بر آموخته‌های دینی ما «عدالت پایه و اساس مملکت‌داری است» و اگر در چند دهه گذشته عدالتی در کار بود و حقوق ملت مندرج در فصل سوم همین قانون اساسی رعایت می‌شد، دیگر کار به اینجا نمی‌رسید که اکثریت از ساختار سیاسی موجود ناامید شده و از آن گذر کرده و ایشان با رأی یک‌چهارم ایرانیان «رئیس‌جمهور» نام بگیرند.
اینجانب که پس از کودتای انتخاباتی ۸۸ بسیاری از دوستان و اعضای خانواده‌ام، توسط قاضی مقیسه به‌دلیل دفاع از حقوق ملت و حقوق بشر محاکمه شدند، شهادت می‌دهم که آنچه پزشکیان «راه روشن» می‌خواندش، چیزی جز «برگزاری دادگاه‌هایی چند دقیقه‌ای و هتاکی و فحاشی به متهمان و خانواده‌های آنان و در آخر تأیید خواسته ضابط امنیتی و صدور احکام ناعادلانه و بدون پشتوانه حقوقی» نبوده است.
پرواضح است که به‌عنوان مدافع حقوق‌بشر و اصل «عدالت انتقالی» در زمان گذار به دموکراسی، هر نوع خشونتی را محکوم می‌کنم؛ اما این واقعیت را هم در نظر می‌گیرم که این حاکمیت است که آغازگر خشونت و بهره‌بردار اصلی از آن است، چه به‌صورت سرکوب خشونت‌بار اعتراضات خیابانی مردم و چه خشونت حکومتی بی‌شرمانه‌ای که در قالب صدور و اجرای احکام گسترده اعدام و زندان‌های طولانی‌مدت برای زندانیان سیاسی و غیرسیاسی صورت می‌گیرد و مهم‌تر از همه با گسترش بی‌سابقه فقر در جامعه ایرانی و پیامدهای ناگوار آن!
پس از حادثه دیروز، نگرانی اینجانب برای زندانیان زیر حکم اعدام صدچندان شده و با خواندن اظهاراتی چون اظهارات مورد اشاره از سوی آقای پزشکیان، این نگرانی بیشتر شده است؛ نگرانی از اینکه مدعیان وفاق در دولت با قوه قضائیه و نهادهای امنیتی "توافق" کنند بر سر قربانی کردن زندانیان و به بهانه "امنیت" حق زندگی زندانیان را به تاراج برند.
اکنون که چند هزار زندانی جرائمی چون مواد مخدر در معرض خطر اعدام هستند و در کنار آن دست‌کم ۶۰ زندانی سیاسی با نام و قطعاً ده‌ها نفر گمنام نیز در معرض خطر اعدام هستند، آن‌هم بدون برخورداری از حق دادرسی منصفانه و با طی مسیرهایی که پزشکیان «روشن» می‌نامدش و ما بر اساس تجربه نزدیک آن را «تاریک» دیده‌ایم.
در هفته‌های اخیر شاهد موج فزاینده‌ای از مخالفت اقشار و گروه‌های مختلف جامعه با احکام اعدام بوده‌ایم و شاید حتی بخشی از صاحبان باندها و محافل قدرت هم برای تسهیل در روند مذاکره با غرب، برای تأخیر در اجرای احکام اعدامها تذکراتی می‌دادند؛ اما اکنون دستگاه اعدام‌درمانی حاکمیت و باورمندان به «النصر بالرعب» در نهادهای امنیتی، فرصت "جولان" دارند، و چه کسانی دم‌دست‌تر از زندانیان برای انتقام‌جویی!؟
چه‌بسا با اوج‌گیری اعتراضات علیه اعدام در روزها و هفته‌های اخیر، آن بخش «آتش‌به‌اختیار» نیازمند چنین حادثه‌ای بودند که با موج رو به افزایش علیه اعدام در جامعه مقابله کرده و زمینه استفاده از این ابزار سرکوب را برای زندانیان سیاسی نیز چون دیگر زندانیان فراهم بیاورند. وگرنه همه می‌دانند جنبش دموکراسی‌خواه و دادخواهی در ایران مبتنی بر اصل خشونت‌پرهیزی و عدالت انتقالی است.
این ترورها که در چند سال اخیر سابقه دارد و هیچ گروه سیاسی در اپوزیسیون مسئولیت آن را بر عهده نگرفته است، اگر با ذره‌ای تعقل در آن نگریسته شود، نشانه شکاف عمیق میان حاکمیت با مردم و خشم و عصیان انباشته میان اکثریتی از مردم است که سیاست‌های چند ده‌ساله حاکمیت آنها را گرفتار فقر و فلاکت کرده و در مقابل اعتراض مسالمت‌آمیز نیز جز مشت آهنین و همان برخوردی که در کمال تأسف کسانی چون پزشکیان "راه روشن!" توصیفش می‌کنند، نمی‌بینند.
اینجانب به مقامات مختلف جمهوری اسلامی در خصوص سوءاستفاده از حادثه دیوان عالی و نقض حقوق زندانیان زیر حکم اعدام هشدار جدی می‌دهم و از همه نهادها و سازمان‌های مدافع حقوق‌بشر، اصحاب رسانه و عموم مردم می‌خواهم با دقت بیشتری وضعیت زندانیان به‌خصوص زندانیان زیر احکام غیرانسانی اعدام را رصد کنند و مانع از بهره‌برداری دستگاه اعدام‌درمانی استبداد حاکم از موضوع ترور اخیر برای تسریع در نقض "حق زندگی" زندانیان سیاسی و غیرسیاسی شوند.
احمدرضا حائری
عضو کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
زندان قزلحصار
۳۰ بهمن ۱۴۰۳
#بیانبه #احمدرضا_حائری #نه_به_اعدام #محمد_مقیسه #علی_رازینی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
ازطریق اخبار صداوسیمای جمهوری اسلامی مطلع شدم که درخصوص حادثه روز گذشته دیوان عالی کشور، آقای مسعود پزشکیان گفته‌اند: «... بی‌شک راه و مسیر روشن این قضات پرتلاش و باسابقه دیوان عالی کشور که همه عمر خود را وقف تحقق مقابله با جرایم گوناگون علیه امنیت ملی و دفاع از حقوق ملت کردند، با قوت تداوم خواهد یافت و خللی در روند اجرای عدالت در کشور ایجاد نخواهد شد.»
آقای پزشکیان خود به‌خوبی مستحضر هستند که، بنا بر آموخته‌های دینی ما «عدالت پایه و اساس مملکت‌داری است» و اگر در چند دهه گذشته عدالتی در کار بود و حقوق ملت مندرج در فصل سوم همین قانون اساسی رعایت می‌شد، دیگر کار به اینجا نمی‌رسید که اکثریت از ساختار سیاسی موجود ناامید شده و از آن گذر کرده و ایشان با رأی یک‌چهارم ایرانیان «رئیس‌جمهور» نام بگیرند.
اینجانب که پس از کودتای انتخاباتی ۸۸ بسیاری از دوستان و اعضای خانواده‌ام، توسط قاضی مقیسه به‌دلیل دفاع از حقوق ملت و حقوق بشر محاکمه شدند، شهادت می‌دهم که آنچه پزشکیان «راه روشن» می‌خواندش، چیزی جز «برگزاری دادگاه‌هایی چند دقیقه‌ای و هتاکی و فحاشی به متهمان و خانواده‌های آنان و در آخر تأیید خواسته ضابط امنیتی و صدور احکام ناعادلانه و بدون پشتوانه حقوقی» نبوده است.
پرواضح است که به‌عنوان مدافع حقوق‌بشر و اصل «عدالت انتقالی» در زمان گذار به دموکراسی، هر نوع خشونتی را محکوم می‌کنم؛ اما این واقعیت را هم در نظر می‌گیرم که این حاکمیت است که آغازگر خشونت و بهره‌بردار اصلی از آن است، چه به‌صورت سرکوب خشونت‌بار اعتراضات خیابانی مردم و چه خشونت حکومتی بی‌شرمانه‌ای که در قالب صدور و اجرای احکام گسترده اعدام و زندان‌های طولانی‌مدت برای زندانیان سیاسی و غیرسیاسی صورت می‌گیرد و مهم‌تر از همه با گسترش بی‌سابقه فقر در جامعه ایرانی و پیامدهای ناگوار آن!
پس از حادثه دیروز، نگرانی اینجانب برای زندانیان زیر حکم اعدام صدچندان شده و با خواندن اظهاراتی چون اظهارات مورد اشاره از سوی آقای پزشکیان، این نگرانی بیشتر شده است؛ نگرانی از اینکه مدعیان وفاق در دولت با قوه قضائیه و نهادهای امنیتی "توافق" کنند بر سر قربانی کردن زندانیان و به بهانه "امنیت" حق زندگی زندانیان را به تاراج برند.
اکنون که چند هزار زندانی جرائمی چون مواد مخدر در معرض خطر اعدام هستند و در کنار آن دست‌کم ۶۰ زندانی سیاسی با نام و قطعاً ده‌ها نفر گمنام نیز در معرض خطر اعدام هستند، آن‌هم بدون برخورداری از حق دادرسی منصفانه و با طی مسیرهایی که پزشکیان «روشن» می‌نامدش و ما بر اساس تجربه نزدیک آن را «تاریک» دیده‌ایم.
در هفته‌های اخیر شاهد موج فزاینده‌ای از مخالفت اقشار و گروه‌های مختلف جامعه با احکام اعدام بوده‌ایم و شاید حتی بخشی از صاحبان باندها و محافل قدرت هم برای تسهیل در روند مذاکره با غرب، برای تأخیر در اجرای احکام اعدامها تذکراتی می‌دادند؛ اما اکنون دستگاه اعدام‌درمانی حاکمیت و باورمندان به «النصر بالرعب» در نهادهای امنیتی، فرصت "جولان" دارند، و چه کسانی دم‌دست‌تر از زندانیان برای انتقام‌جویی!؟
چه‌بسا با اوج‌گیری اعتراضات علیه اعدام در روزها و هفته‌های اخیر، آن بخش «آتش‌به‌اختیار» نیازمند چنین حادثه‌ای بودند که با موج رو به افزایش علیه اعدام در جامعه مقابله کرده و زمینه استفاده از این ابزار سرکوب را برای زندانیان سیاسی نیز چون دیگر زندانیان فراهم بیاورند. وگرنه همه می‌دانند جنبش دموکراسی‌خواه و دادخواهی در ایران مبتنی بر اصل خشونت‌پرهیزی و عدالت انتقالی است.
این ترورها که در چند سال اخیر سابقه دارد و هیچ گروه سیاسی در اپوزیسیون مسئولیت آن را بر عهده نگرفته است، اگر با ذره‌ای تعقل در آن نگریسته شود، نشانه شکاف عمیق میان حاکمیت با مردم و خشم و عصیان انباشته میان اکثریتی از مردم است که سیاست‌های چند ده‌ساله حاکمیت آنها را گرفتار فقر و فلاکت کرده و در مقابل اعتراض مسالمت‌آمیز نیز جز مشت آهنین و همان برخوردی که در کمال تأسف کسانی چون پزشکیان "راه روشن!" توصیفش می‌کنند، نمی‌بینند.
اینجانب به مقامات مختلف جمهوری اسلامی در خصوص سوءاستفاده از حادثه دیوان عالی و نقض حقوق زندانیان زیر حکم اعدام هشدار جدی می‌دهم و از همه نهادها و سازمان‌های مدافع حقوق‌بشر، اصحاب رسانه و عموم مردم می‌خواهم با دقت بیشتری وضعیت زندانیان به‌خصوص زندانیان زیر احکام غیرانسانی اعدام را رصد کنند و مانع از بهره‌برداری دستگاه اعدام‌درمانی استبداد حاکم از موضوع ترور اخیر برای تسریع در نقض "حق زندگی" زندانیان سیاسی و غیرسیاسی شوند.
احمدرضا حائری
عضو کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
زندان قزلحصار
۳۰ بهمن ۱۴۰۳
#بیانبه #احمدرضا_حائری #نه_به_اعدام #محمد_مقیسه #علی_رازینی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
دموکراسی در حصر ۴۶ ساله حاکمیت تمامیت‌خواه دینی
✍️مطهره‌گونه‌ای
مطهره گونه‌ای، فعال دانشجویی و زندانی
سیاسی، در جستاری تحلیلی به تشریح خیزش «زن، زندگی، آزادی» که توسط ایران اینترنشنال منتشر شده است، تبعات سرکوب‌های سیستماتیک جمهوری اسلامی و ضرورت گذار به دموکراسی پرداخته است. او با اشاره به خشمی اصیل و انباشته از سال‌ها دروغ، پنهان‌کاری و حذف کرامت انسانی از سوی حکومت، این خشم را محور اصلی جنبش‌های مدنی و اجتماعی می‌داند.
گونه‌ای با نقد ساختار تمامیت‌خواه دینی جمهوری اسلامی و تشریح سرکوب‌های دهه ۶۰ و سیاست‌های ایدئولوژیک، به ضرورت ایجاد «میز دموکراسی» با مشارکت گروه‌های متکثر اپوزیسیون تأکید می‌کند و بر لزوم شفافیت، خشونت‌پرهیزی، و اتحاد در راستای گذار به دموکراسی اصرار دارد.
او با تحلیل تاریخی انقلاب ۵۷ و حوادث پس از آن، تأکید می‌کند که اصلاحات در حکومت ولایت مطلقه فقیه به سرکوب بیشتر منجر شده و تنها راه‌حل، سرنگونی کامل این نظام و ایجاد حکومتی بر پایه دموکراسی، سکولاریسم و حقوق بشر است.
مطهره گونه‌ای با تجربه شخصی خود از سرکوب حکومتی، به اهمیت نافرمانی مدنی و آگاهی‌بخشی برای تقویت جامعه مدنی اشاره می‌کند و بر توانایی مردم ایران در عبور از استبداد و نیل به آزادی تأکید دارد.
او در مقدمه این یادداشت نوشته:
«آزادی، رایگان نیست!» به یاد ندارم این جمله دقیقا از کیست اما همیشه در ذهنم به مثابه شمعی پرفروغ که به راهی مبهم و مه‌آلود جان تازه می‌بخشد، روشن است؛ خاصه این روزها که حکم غیرانسانی قتل حکومتی (اعدام) دو همبندی‌ام، پخشان عزیزی و وریشه مرادی و ده‌ها جان عزیز دیگر صادر شده است
با تایید حکم اعدام پخشان در دیوان عالی قضایی و ابلاغ آن به اجرای احکام طبق پرونده‌سازی‌ها و کیفرخواستی واهی و در راستای انتقام گرفتن جمهوری اسلامی از خیزش «زن، زندگی، آزادی» و تضعیف موقعیتش در منطقه و جوامع بین‌المللی، بیش از همیشه بر عهد خود استوار شده‌ام که برای سرنگونی این حکومت و پایان تاریخ رعب و وحشت و سیاهی، با امید به ایران آگاه، آزاد و آباد تا پای جان از هیچ تلاشی فروگذار نکنم.
متن کامل نوشته مطهره گونه‌ای را در سایت آموزشکده توانا بخوانید:
https://tavaana.org/democracy-and-totalitarianism-iran
#مطهره_گونه_ای #نه_به_جمهوری_اسلامی #بیانبه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
✍️مطهره‌گونه‌ای
مطهره گونه‌ای، فعال دانشجویی و زندانی
سیاسی، در جستاری تحلیلی به تشریح خیزش «زن، زندگی، آزادی» که توسط ایران اینترنشنال منتشر شده است، تبعات سرکوب‌های سیستماتیک جمهوری اسلامی و ضرورت گذار به دموکراسی پرداخته است. او با اشاره به خشمی اصیل و انباشته از سال‌ها دروغ، پنهان‌کاری و حذف کرامت انسانی از سوی حکومت، این خشم را محور اصلی جنبش‌های مدنی و اجتماعی می‌داند.
گونه‌ای با نقد ساختار تمامیت‌خواه دینی جمهوری اسلامی و تشریح سرکوب‌های دهه ۶۰ و سیاست‌های ایدئولوژیک، به ضرورت ایجاد «میز دموکراسی» با مشارکت گروه‌های متکثر اپوزیسیون تأکید می‌کند و بر لزوم شفافیت، خشونت‌پرهیزی، و اتحاد در راستای گذار به دموکراسی اصرار دارد.
او با تحلیل تاریخی انقلاب ۵۷ و حوادث پس از آن، تأکید می‌کند که اصلاحات در حکومت ولایت مطلقه فقیه به سرکوب بیشتر منجر شده و تنها راه‌حل، سرنگونی کامل این نظام و ایجاد حکومتی بر پایه دموکراسی، سکولاریسم و حقوق بشر است.
مطهره گونه‌ای با تجربه شخصی خود از سرکوب حکومتی، به اهمیت نافرمانی مدنی و آگاهی‌بخشی برای تقویت جامعه مدنی اشاره می‌کند و بر توانایی مردم ایران در عبور از استبداد و نیل به آزادی تأکید دارد.
او در مقدمه این یادداشت نوشته:
«آزادی، رایگان نیست!» به یاد ندارم این جمله دقیقا از کیست اما همیشه در ذهنم به مثابه شمعی پرفروغ که به راهی مبهم و مه‌آلود جان تازه می‌بخشد، روشن است؛ خاصه این روزها که حکم غیرانسانی قتل حکومتی (اعدام) دو همبندی‌ام، پخشان عزیزی و وریشه مرادی و ده‌ها جان عزیز دیگر صادر شده است
با تایید حکم اعدام پخشان در دیوان عالی قضایی و ابلاغ آن به اجرای احکام طبق پرونده‌سازی‌ها و کیفرخواستی واهی و در راستای انتقام گرفتن جمهوری اسلامی از خیزش «زن، زندگی، آزادی» و تضعیف موقعیتش در منطقه و جوامع بین‌المللی، بیش از همیشه بر عهد خود استوار شده‌ام که برای سرنگونی این حکومت و پایان تاریخ رعب و وحشت و سیاهی، با امید به ایران آگاه، آزاد و آباد تا پای جان از هیچ تلاشی فروگذار نکنم.
متن کامل نوشته مطهره گونه‌ای را در سایت آموزشکده توانا بخوانید:
https://tavaana.org/democracy-and-totalitarianism-iran
#مطهره_گونه_ای #نه_به_جمهوری_اسلامی #بیانبه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech