دکتر کمال جعفری یزدی در یک تماس تلفنی درباره حامیان حکومت می‌گوید:
آن‌ها عقل درستی ندارند و از خودشان نمی‌پرسند و فکر نمی‌کنند که چرا کسی مثل من که کلکسیون ایثارگری است و تا سال ۸۸ هم اصلاح‌طلب بود و می‌توانست در کنارشان باشد و از قدرت بهره ببرد، حاضر نشده سر سفره خون بنشیند. نخواسته در جمع فندق مغزها باشد. خواسته آزاده باشد. آلوده به فساد نبوده و نمی‌ترسد. ما چهل سال پیش در جنگ کشته شدیم و چیزی برای از دست دادن نداریم. آن هم تخریبچی غواص، نه پشت خط و تدارکات که اکثر این سردارها در آن قسمت‌ها بودند.
او می‌گوید اینها نابود شده‌اند و پول خونشان را می‌گیرند. این حقوقی که می‌گیرند، پول خونشان است.
این دوران هم می‌گذرد. خاطرات تلخ و شیرین باقی می‌ماند، در ما هم می‌گذرد. اشکالی ندارد.

زخم‌هایی که صدام زد، بالاخره او دشمن بود، می‌جنگیدیم با او. اما زخم‌هایی که از صدام بدترها زدند، التیام پیدا نمی‌کند. به هیچ وجه. این زخم‌ها به کینه و نفرتی عمیق تبدیل می‌شوند.

اینها بخش‌هایی از سخنان دکتر کمال جعفری یزدی بود.

او همچنین در بخشی از سخنانش می‌گوید که وعده آب و برق رایگانشان در زندان نصیب ما شده است.

لازم به ذکر است، دکتر جعفری یزدی که بیستم آذرماه ۱۴۰۳ با هجوم وحشیانه مأموران و با ضرب و شتم بازداشت شده است.
او پس از آنکه مدتی در قرنطینه زندان نگهداری شد به بند ۶/۱ منتقل شد و در کنار هاشم خواستار و محمدحسین سپهری در اتاق پنج است.
آقای جعفری یزدی که از امضاکنندگان بیانیه ۱۴ است، پیشتر چهار سال حبس را تحمل کرده است. این برادر «شهید» و جانباز جنگ ایران و عراق، چهار سال را هم در اسارت رژیم عراق گذرانده است.


#کمال_جعفری_یزدی #زندان_وکیل_آباد_مشهد #نه_به_جمهورى_اسلامى #بیانیه #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

علی سپهری، برادر خانم فاطمه سپهری، درباره آخرین وضعیت سلامتی خواهرش چنین نوشت:

فاطمه سپهری، به دلیل بیماری و جراحی قلب، نیازمند معاینات دوره‌ای سه‌ماهه است. در تاریخ ۵ دی‌ماه، توسط جراح قلب معاینه شده است. به دلیل درد شدید در هر دو دست، در تاریخ ۸ دی‌ماه توسط متخصص ارتوپد معاینه و برای کاهش درد، تزریق آمپول انجام شد. پزشک همچنین ۱۰ جلسه فیزیوتراپی تجویز کرده است. به گفته پزشک، دلیل اصلی این دردها فشارهای روانی و استرس محیط زندان است. در سال ۱۴۰۱، با دستور رئیس زندان مرکزی مشهد، هادی اسماعیل‌زادگان، تغییرات ساختمانی در زندان انجام شد. پنجره‌های بندها مسدود شدند و به دلیل بی‌توجهی در تعمیر سرویس‌های بهداشتی، بوی تعفن ناشی از آن‌ها شرایط زندگی در بند را بسیار دشوار کرده است. از تاریخ ۱۵ آذر، همزمان با سقوط بشار اسد، به دستور قاضی زندان وکیل‌آباد، نوید طباطبایی، و رئیس زندان، هادی اسماعیل‌زادگان، همه بندهای بخش بانوان زندان وکیل‌آباد قفل شدند. در نتیجه، خواهرم تنها یک ساعت در صبح و یک ساعت در بعدازظهر اجازه هواخوری دارد، آن هم با حضور یک نگهبان. مسئولان زندان به وضوح تلاش می‌کنند تا زندانیان سیاسی را بیش‌ از‌ پیش کنترل و منزوی کنند. این شرایط طاقت‌فرسا فشار روانی بسیاری بر خواهرم وارد کرده و موجب تشدید دردهای جسمی او شده است. در تاریخ ۷ اسفند ۱۴۰۲، بازپرس علی سلیمانی مارشک در دیداری با خواهرم اعلام کرد که او می‌تواند از زندان آزاد شود، به شرط آنکه با هیچ رسانه‌ای مصاحبه نکند. اما او این شرط را نپذیرفت. خواهرم، ضمن گرامیداشت یاد هایده، می‌گوید: «امیدم را مگیر از من خدایا، دل‌تنگ من را مشکن خدایا، می‌زنم فریاد هرچه باداباد، وای از این طوفان، وای از این بیداد!»


#فاطمه_سپهری #محمدحسین_سپهری #زندان_وکیل_آباد_مشهد #بیانیه۱۴ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech