روز حکیم #فردوسی و #زبان_فارسی گرامی باد
.
#کارتون روزنامه بی_قانون۲۵اردیبهشت۹۷

@Tavaana_TavaanaTech

صحبت‌های حسن آقامیری درباره تتلو، عادل فردوسی پور، ساختار امنیتی-مذهبی کشور و بودجه‌های فرهنگی میلیاردی سازمان تبلیغات!

آیا بچه‌های ما می‌توانند برگردند؟ یا اگر برگردند آنها را زندانی می‌کنید؟
.
#حسن_آقامیری #تتلو #جمهوری_اسلامی #فردوسی_پور #بودحه_فرهنگی #سانسور

@Tavaana_TavaanaTech

آرامگاه فردوسی و یادی از هوشنگ سیحون
.
امروز روز فردوسی است. نگاهی بیندازیم به نحوه ساخت ساختمان آرامگاه این شاعر بزرگ.
.
ساختمان آرام‌گاه در سال ۱۳۱۱ آغاز شد و ۱۸ ماه طول کشید تا برای جشن هزاره‌ی فردوسی در سال ۱۳۱۳ آماده شود. مساحت ساختمان ۹۴۵ متر بود که به‌ترین سنگ‌تراشان تصاویری از شاه‌نامه بر آن حک کردند.
.
آرامگاه فردوسی روز بیستم مهرماه سال ۱۳۱۳ با سخنرانی رضا شاه در توس ِ خراسان افتتاح شد. این مراسم با حضور برخی از شرق‌شناسان خارجی و هم‌چنین برخی از اندیشمندان ایرانی در هزارمین سال تولد فردوسی برگزار شد که از دوازدهم مهرماه در تهران آغاز شده بود.
.
ساختمان بنا از همان ابتدا به دلیل عدم محاسبه‌ی دقیق مقاومت خاک شروع به جذب رطوبت کرد و این‌گونه شد که به دستور انجمن آثار ملی و در سال ۱۳۴۳ بازسازی بنا با نظارت هوشنگ سیحون آغاز شد و در دهم اردیبهشت ۱۳۴۷ به پایان رسید.
.
هوشنگ سیحون در تشریح تاریخچه‌ی بازسازی و مرمت آرام‌گاه فردوسی می‌گوید که انجمن آثار ملی ایران، در اوایل حکومت رضا شاه پهلوی تصمیم به برگزاری مراسم هزاره‌ی فردوسی و بنای آرام‌گاه این شاعر نامی می‌گیرد. سیحون که در آن زمان دانش‌آموز دوره‌ی ابتدایی بود به خاطر می‌آورد که یک تومان به طرح ساخت آرام‌گاه کمک کرده است. «چون انجمن آثار ملی از خودش پول نداشت، بودجه آنرا گذاشتند به حساب بلیط‌های اعانه ملی که مردم بخرند. دانه‌ای یک تومان بود.» سیحون ادامه می‌دهد که در اوایل دهه‌ی ۱۳۴۰ قرار شد که بنای آرام‌گاه که به شدت آسیب دیده و فرسوده شده بود، تخریب و از نو ساخته شود و انجام این کار به عهده‌ی وی گذاشته شده است.«ساختمان را دیگر از آن حالت اولیه به کلی درآوردیم. یک ساختمان مدرن با طرح جدید در داخل (بنا شد). تصمیم گرفتیم که خارح ساختمان شکل و شمایل قبلی‌اش باقی بماند.»
.
بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/Nd4ssE
.
#روز_فردوسی #فردوسی #هوشنگ_سیحون #رضاشاه #ادبیات #شعر #شاعر #شاهنامه

@Tavaana_TavaanaTech

ابوالحسن صدیقی را میکل‌آنژ ایران لقب داده‌اند. ابوالحسن صدیقی در سال ۱۳۰۱ با ابزاری ابتدایی مجسمه‌ای گچی از نیم‌تنه‌ی کودکی می‌سازد و به کمال‌الملک نشان می‌دهد. کمال‌الملک پس از دیدن این مجسمه به استعداد عجیب ِ این شاگرد خود که اکنون استاد نقاشی مدرسه‌اش شده است پی می‌برد. کمال‌الملک تصمیم می‌گیرد که گُل‌خانه‌ی مدرسه را در اختیار صدیقی قرار دهد تا او علاوه بر تدریس نقاشی به اندوختن تجربه در زمینه‌ی مجسمه‌سازی بپردازد و با خواندن کتاب‌هایی که کمال‌الملک از اروپا آورده بود با مسایل تئوریک مجسمه‌سازی آشنا شود.

صدیقی ظرف مدت دو سه سال تجربه‌های لازم را به دست می‌آورد و چندین مجسمه‌ی گچی می‌سازد. صدیقی از کمال‌الملک می‌خواهد که امکانات ساختن مجسمه‌های سنگی را در اختیار او قرار دهد. کمال‌الملک در ابتدا مخالفت می‌کند و می‌گوید که تجربه‌های صدیقی برای ساخت مجسمه‌های سنگی کافی نیست اما سرانجام موافقت می‌کند. صدیقی تصمیم می‌گیرد که از روی عکسی از مجسمه‌ی ونوس دومیلو کار ساختن مجسمه‌ی ونوس را آغاز کند.

او موفق می‌شود که در سال ۱۳۰۴ این مجسمه را به پایان برساند. کمال‌الملک از کار صدیقی متحیر می‌شود و صدیقی را به هم‌راه مجسمه نزد احمدشاه قاجار می‌برد. احمدشاه پس از دیدن مجسمه مبلغ پنجاه تومان که در آن زمان مبلغ زیادی بود به کمال‌الملک می‌دهد و برای پیش‌برد کار صدیقی تعیین می‌کند که ماهانه ۲۰ تومان پرداخت شود. این‌گونه می‌شود که کمال‌الملک سرپرستی کارگاه تازه‌تاسیس‌شده‌ی مجسمه‌سازی مدرسه‌ی صنایع مستظرفه را به صدیقی می‌سپرد. ابوالحسن‌خان صدیقی در این مدت مجسمه‌های بسیاری می‌سازد که از آن جمله می‌توان به مجسمه‌ی گچی فردوسی، مجسمه‌های نیم‌تنه و تمام قد امیرکبیر، مجسمه‌ی ابوالقاسم، مجسمه‌ی الیاس دوره‌گرد و دلاک حمام اشاره کرد. مجسمه‌ی سیاه نی‌زن (حاج مقبل) که ماندگارترین ِ این مجسمه‌‌ها بود در سال ۱۳۰۵ است از گچ فرنگی پاتینه ساخته شده است و ارتفاع آن ۹۳ سانتی‌متر است و هم‌اکنون در موزه‌ی هنرهای ملی نگه‌داری می‌شود.

مجسمه‌ی فردوسی، میدان فردوسی

سازنده‌ی مجسمه‌ی فردوسی در میدان فردوسی ابوالحسن‌خان صدیقی است. این تندیس از جنس مرمر کارارا و به ارتفاع سه متر است که در سال ۱۳۳۸ ساخته شد. نصب این مجسمه را فرزند ابوالحسن صدیقی، فریدون صدیقی انجام داد.

امروز سالگرد پرده‌برداری از پیکره #فردوسی، در میدان فردوسی تهران، تقاطع خیابان انقلاب(شاهرضا سابق) و خیابان قرنی(فیشرآباد سابق) است.

بیش‌تر بخوانید:
https://bit.ly/3h2pARC

@Tavaana_TavaanaTech

‌«کتاب تاریخ ایران زمین باز به نحوی ورق خورد که دو بزرگ مرد فرهنگ و هنر این مرز و بوم را در خراسان کنار هم جای داد ، در حالی که ایران بعد از هجوم اعراب ،آماده میشد که مثل شام (سوریه) و مصر و ...زبان و فرهنگ عربی به خود بگیرد ناگهان بزرگ مردی از خراسان برخاست که او را ابوالقاسم نام نهادند که یک تنه با اسطوره سازی فرهنگی دوباره به زبان و فرهنگ پارسی جانی دوباره دمید و یک هزاره مردم این مرز و بوم وامدار این حکیم بزرگ بوده و خواهند بود
و اما هزار سال بعد ...
وقتی که فرهنگ و ادبیات و موسیقی ایران ما داشت قربانی گلوبالسیم و جهانی شدن میشد باز از دیار خراسان مردی برخاست که با تلفیق موسیقی و ادبیات فاخر ایران زمین روح زندگی به فرهنگ ما دمید. دوباره اشعار بزرگانی چون مولوی و سعدی و حافظ و عطار در قالب موسیقی اصیل ، وارد خانه های ایرانیان شد و نوعی آشتی دوباره با فرهنگ و هنر
و اما ناگهان انقلاب...
حکومتی که با فرهنگ و هنر و موسیقی ایران، کینه ای دیرینه داشته و دارد. بسیاری از همکاران و دوستان نازنینم یا به ناچار همچون این کمترین ، ترک وطن گفتند ،یا در کنج اتاقهای تاریک خود گوشه عزلت گرفتند یا در سکوتی غریبانه و دردآور چشم از جهان فرو بستند. تاریخ درباره ی این برهه از زمان ،به خود خون خواهد گریست که چه بر سر حسین منزوی ها ،شهریار ها،شهنازها، شریف ها،ملک هاو همایون خرم ها... و و و که نیامد. صداو سیمای جمهوری اسلامی ،هنرمندان موسیقی و شجریان ها را تحریم نکرده بلکه سالهاست که خود را از وجود اینان محروم کرده است و بسی افسوس ...
یادمان باشد که:
نام هنرمند همواره حتی بعد از مرگ با هنرش زنده خواهد ماند ولی نام حاکمین مستبد زمان که با فرهنگ و هنر سرزمین خود به ستیز برخاستند ، در زباله دان تاریخ خاک خواهد خورد و فراموش نکنیم سیاهی هرگز پایدار نبوده است و بی شک نخواهد بود و همیشه نور بر ظلم و تاریکی ، پیروز است.

و از این شنبه ی بی مهرسال ۹۹
طوس زیارتگه رندان جهان خواهد شد»

متن و تصویر از صفحه جناب جلال تقوی، موزیسین ساکن استرالیا‌
‌
طراح این اثر جناب امین سرابندی هستند.

#موسیقی #شجریان #فردوسی #طوس #ایران #استرالیا #جلال_تقوی

@Tavaana_TavaanaTech

آرامگاه فردوسی و یادی از هوشنگ سیحون
.
امروز روز فردوسی است. نگاهی بیندازیم به نحوه ساخت ساختمان آرامگاه این شاعر بزرگ.
.
ساختمان آرام‌گاه در سال ۱۳۱۱ آغاز شد و ۱۸ ماه طول کشید تا برای جشن هزاره‌ی فردوسی در سال ۱۳۱۳ آماده شود. مساحت ساختمان ۹۴۵ متر بود که به‌ترین سنگ‌تراشان تصاویری از شاه‌نامه بر آن حک کردند.
.
آرامگاه فردوسی روز بیستم مهرماه سال ۱۳۱۳ با سخنرانی رضا شاه در توس ِ خراسان افتتاح شد. این مراسم با حضور برخی از شرق‌شناسان خارجی و هم‌چنین برخی از اندیشمندان ایرانی در هزارمین سال تولد فردوسی برگزار شد که از دوازدهم مهرماه در تهران آغاز شده بود.
.
ساختمان بنا از همان ابتدا به دلیل عدم محاسبه‌ی دقیق مقاومت خاک شروع به جذب رطوبت کرد و این‌گونه شد که به دستور انجمن آثار ملی و در سال ۱۳۴۳ بازسازی بنا با نظارت هوشنگ سیحون آغاز شد و در دهم اردیبهشت ۱۳۴۷ به پایان رسید.
.
هوشنگ سیحون در تشریح تاریخچه‌ی بازسازی و مرمت آرام‌گاه فردوسی می‌گوید که انجمن آثار ملی ایران، در اوایل حکومت رضا شاه پهلوی تصمیم به برگزاری مراسم هزاره‌ی فردوسی و بنای آرام‌گاه این شاعر نامی می‌گیرد. سیحون که در آن زمان دانش‌آموز دوره‌ی ابتدایی بود به خاطر می‌آورد که یک تومان به طرح ساخت آرام‌گاه کمک کرده است. «چون انجمن آثار ملی از خودش پول نداشت، بودجه آنرا گذاشتند به حساب بلیط‌های اعانه ملی که مردم بخرند. دانه‌ای یک تومان بود.» سیحون ادامه می‌دهد که در اوایل دهه‌ی ۱۳۴۰ قرار شد که بنای آرام‌گاه که به شدت آسیب دیده و فرسوده شده بود، تخریب و از نو ساخته شود و انجام این کار به عهده‌ی وی گذاشته شده است.«ساختمان را دیگر از آن حالت اولیه به کلی درآوردیم. یک ساختمان مدرن با طرح جدید در داخل (بنا شد). تصمیم گرفتیم که خارح ساختمان شکل و شمایل قبلی‌اش باقی بماند.»
.
بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/Nd4ssE
.
#روز_فردوسی #فردوسی #هوشنگ_سیحون #رضاشاه #ادبیات #شعر #شاعر #شاهنامه

@Tavaana_TavaanaTech

هم‌خوانی سرود ای ایران توسط مسافران نوروزی

آرامگاه فردوسی در خراسان، اول فروردین ۱۴۰۲

#ملت_ایران #یاری_مدنی_توانا #فردوسی #نوروز

لیلی مهدوی، مادر جاویدنام سیاوش محمودی ویدیویی از شاهنامه خوانی بر سر مزار فرزندش منتشر کرده است. او در توییتر خود با انتشار این ویدیو نوشت:

« ۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت فردوسی
شاهنامه خوانی بر مزار سیاوش نامدار. دادخواهی خون سیاوش، نابودی ظلم.
به خاک افکنم این حاکم ظالم را. رسوا میکنم این ظلم را»

سیاوش محمودی نوجوان ۱۶ ساله‌ در روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در جریان انقلاب ملی ایران در محله نازی‌آباد تهران، بر اثر شلیک نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی و اصابت گلوله به سرش جان باخت.

#سیاوش_محمودی #فردوسی #مهسا_امینی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

برای شیردختر ایران زمین، رویا ذاکری دانا و خردمند که دیوانگان جانی حکومت، هماوردش نیستند..

فرود آمد از باره، جنگی پلنگ
دو دست از پس پشت، بستش چو سنگ نشست از بر زین و او را به پیش
دوانید و شد تا بر یار خویش
به بالا برآمد درفشی به دست
به نعره همی کوه را کرد پست
به پیروزی شاه ایران زمین
همی خواند بر پهلوان آفرین

داستان دوازده رخ

m.az.za

#رویا_ذاکری #رویاذاکری #زن_زندگی_آزادی #مهسا_امینی #تبریز #زندانی_سیاسی #اعتراضات_سراسری #نه_به_حجاب_اجباری #فردوسی #شاهنامه_فردوسی #شاهنامه #آرمیتاگراوند #آزادی #آزادی_ایران #هنر_اعتراضی #دختران_ایران #فاطمه_سپهری #الهه_محمدی #نیلوفر_حامدی #دختر_تبریزی #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن محقق، مولف و ادیب بزرگ ایرانی و صاحب صدها تالیف، ترجمه و مقاله بود که اخیرا درگذشت.

او در وصیت‌نامه‌اش تاکیدکرده تا درآمد حاصل از آثارش را صرف نگهداری از آرامگاه فردوسی در توس کنند و پیکرش را در دامنه‌ی کوه بینالود به خاک بسپرند:

«خواست من است که چون روز محتوم فرار رسد جنازه را از دانشگاه تهران گذرانده به نیشابور انتقال دهند و از آنجا ببرند و در دامنه کوه بینالود به خاک بسپارند. خراسان پرتاریخ‌ترین ایالت ایران است و نیشابور فراکشیده‌ترین شهر ایران. اگر فوت من در خارج از ایران صورت گرفت جنازه به ایران انتقال داده شود.

آنچه از من برجای مانده کتاب‌هاست؛ امتیاز چاپ و تجدید چاپ آن را به نهاد آرامگاه فردوسی واگذار می‌کنم. عواید حاصل از آن‌ها به عنوان حق‌التالیف، صرف گل‌کاری و زیباسازی محوطه آرامگاه و جاده مشهد به توس خواهد شد. امیدوارم که این خواست‌ها به خوبی اجرا شود.
از خانواده، همسر، دوستان و خوانندگانم خداحافظی می‌کنم. بر روی گور من علاوه بر اسم، تاریخ تولد، و مرگ، این بیت حافظ نوشته خواهد شد:
اگر از پرده برون شد دل من عیب مکن
شکر ایزد که نه در پرده پندار بماند

#محمدعلی_اسلامی_ندوشن #یاری_مدنی_توانا #فردوسی

@Tavaana_TavaanaTech

توزیع رایگان شاهنامه فردوسی به مردم تاجیکستان
امامعلی رحمان در سمپوزیوم (در معنای دور هم با خوشی نوشیدن، در معنای گردهمایی به کار می‌رود) بین‌المللی در دوشنبه، پایتخت تاجیکستان خبر اهدای کتاب شاهنامه فردوسی را به مردم داد و تاکید کرد که هدف دولت از این اقدام حفظ تاریخ و میراث علمی، ادبی، فرهنگی و تمدنی تاجیکان است.

او گفت: «ما باید بدانیم اجداد و خودمان چه کسانی هستند، یعنی ریشه‌های خود را بشناسیم، به آنها ادای احترام کنیم.»

خوب است یادآور شویم سال گذشته هم رحمان رقص را در کشور اجباری کرده بود و گفته بود: «ما باید جشن های ایران باستان را احیا کنیم و تبدیل به شادترین مردم دنیا شویم نخستین گام پوشیدن لباس با رنگ شاد و رقص است.»
همزمان در ایران به جرم! شادی و رقص، چند ماهی‌فروش را زندان می‌کنند چند مغازه ماهی‌فروشی را پلمب می‌کنند چند نفر که فیلم رقص ماهی‌فروش‌ها را منتشر کرده بودند زندان می‌کنند. چرا؟ چون جمهوری اسلامی بر ایران حاکم است.
یادآور می‌شویم در سال‌ ۱۳۵۸، آیت‌الله خلخالی هم درباره فردوسی گفته بود:
«شاهنامه فردوسی، شاهنامه نیرنگ و دروغ و سرگرم‌کننده مردم بدبخت ما است.»
#یاری_مدنی_توانا
#فردوسی
#شاهنامه
#ایران
#تاجیکستان
@Tavaana_TavaanaTech