پس از اعتراضات هفته‌های اخیر بند زنان زندان اوین به احکام اعدام و اعتراض ۱۶ مرداد آنها به اعدام رضا رسایی، گارد حفاظت زندان با آنها درگیر شده و شماری از زنان زندانی سیاسی مجروح شدند. اکنون تماس‌های تلفنی بند زنان قطع شده و خانواده‌های زندانیان از حال آنها بی‌خبرند.
حسین رزاق زندانی سیاسی سابق نوشت:
«بند زنان اوین چند زندانی سیاسی در خطر اعدام دارد و روزها اعتراض یکپارچه به این احکام ادامه داشته اما امروز اعتراض زنان به اعدام رضا رسايى با ورود یگان حفاظت به شدت سرکوب شده که فرماندهی سرکوبگران را رییس زندان بر عهده داشته. انتقام سخت از مردم هنوز ادامه دارد.»
#بند_زنان_زندان_اوین #رضا_رسایی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
حسین رزاق زندانی سیاسی سابق نوشت:
«بند زنان اوین چند زندانی سیاسی در خطر اعدام دارد و روزها اعتراض یکپارچه به این احکام ادامه داشته اما امروز اعتراض زنان به اعدام رضا رسايى با ورود یگان حفاظت به شدت سرکوب شده که فرماندهی سرکوبگران را رییس زندان بر عهده داشته. انتقام سخت از مردم هنوز ادامه دارد.»
#بند_زنان_زندان_اوین #رضا_رسایی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
جمعی از زنان بند زنان اوین در بیانیه‌ای ضمن اعلام نگرانی از صدور و اجرای احکام برای مخالفان در سایه شرایط جنگی، اعلام کردند که : «نه به کشتار سیستماتیک را فریاد می‌کنیم»
متن این بیانیه به شرح زیر است:
«این روزها که خاورمیانه به خاک و خون کشیده شد و شرایط روزبه‌روز وخیم‌تر و بی‌ثبات‌تر می‌شود، ما جمعی از زنان بند زنان اوین از پشت دیوارهایی که قرار بود از دنیا و وقایع آن دور و جدایمان کنند، هوشیارتر از پیش اعلام می‌کنیم، آن دم که برای #نه_به_جنگ دستانمان را مشت می‌کنیم، اگر #نه_به_اعدام را فریاد نکنیم، خطایی بزرگ مرتکب شده‌ایم. به گواه تاریخ جنگِ دولت‌ها، چه رخدادشان و چه خطر وقوع‌شان، همواره راه را برای سرکوبِ بیشتر مردم و صدور و اجرای احکام اعدام برای مخالفان سیاسی، معترضان و دگراندیشان هموار کرده و بی‌آنکه دستاوردی داشته باشد، هزینه‌ی هر گونه مخالفتی را برای حاکمیت کم می‌کند. مقاوم‌تر از پیش علیه قتل حکومتی، تحت هر عنوان و با هر شکلی و با اتکا به هر قانون و سیاستی می‌ایستیم و نه به کشتار سیستماتیک را فریاد می‌کنیم.
جمعی از زنان زندانی سیاسی بند زنان زندان اوین مهرماه ۱۴۰۳ »
#بیانبه #بند_زنان_زندان_اوین #بند_زنان_اوین #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
متن این بیانیه به شرح زیر است:
«این روزها که خاورمیانه به خاک و خون کشیده شد و شرایط روزبه‌روز وخیم‌تر و بی‌ثبات‌تر می‌شود، ما جمعی از زنان بند زنان اوین از پشت دیوارهایی که قرار بود از دنیا و وقایع آن دور و جدایمان کنند، هوشیارتر از پیش اعلام می‌کنیم، آن دم که برای #نه_به_جنگ دستانمان را مشت می‌کنیم، اگر #نه_به_اعدام را فریاد نکنیم، خطایی بزرگ مرتکب شده‌ایم. به گواه تاریخ جنگِ دولت‌ها، چه رخدادشان و چه خطر وقوع‌شان، همواره راه را برای سرکوبِ بیشتر مردم و صدور و اجرای احکام اعدام برای مخالفان سیاسی، معترضان و دگراندیشان هموار کرده و بی‌آنکه دستاوردی داشته باشد، هزینه‌ی هر گونه مخالفتی را برای حاکمیت کم می‌کند. مقاوم‌تر از پیش علیه قتل حکومتی، تحت هر عنوان و با هر شکلی و با اتکا به هر قانون و سیاستی می‌ایستیم و نه به کشتار سیستماتیک را فریاد می‌کنیم.
جمعی از زنان زندانی سیاسی بند زنان زندان اوین مهرماه ۱۴۰۳ »
#بیانبه #بند_زنان_زندان_اوین #بند_زنان_اوین #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
شکیلا منفرد در زندان اوین سی و یک ساله شد.
روز ۲۹ آذر ماه، زادروز شکیلا منفرد بود. اشکان منفرد، برادرش، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:
«شکیلا امروز در اوین؛ سی و یک ساله شد. ششمین تولد در زندان و حبس. مجموع کل حکم‌هایی که گرفته سی و یک سال و هفت ماه شده که تقریبا نصف این سال‌ها قابل اجرا است.
مملکت ساختن که طرف سی و یک سال عمر کرده، بیشتر از سن‌ش حکم گرفته.»
شکیلا منفرد و خانواده‌اش در طی چند سال اخیر بارها تحت فشار و آزار قرار گرفته‌اند. این زن جوان با بیماری‌های متعددی دست به گریبان است و بهترین سال‌های جوانیش را در زندان می‌گذراند.
جرم او تنها انتقاد کردن و حرف زدن است. سکوت نکردن در برابر ظلم و ظالم.
#شکیلا_منفرد #زندان_اوین #بند_زنان_زندان_اوین #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
روز ۲۹ آذر ماه، زادروز شکیلا منفرد بود. اشکان منفرد، برادرش، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:
«شکیلا امروز در اوین؛ سی و یک ساله شد. ششمین تولد در زندان و حبس. مجموع کل حکم‌هایی که گرفته سی و یک سال و هفت ماه شده که تقریبا نصف این سال‌ها قابل اجرا است.
مملکت ساختن که طرف سی و یک سال عمر کرده، بیشتر از سن‌ش حکم گرفته.»
شکیلا منفرد و خانواده‌اش در طی چند سال اخیر بارها تحت فشار و آزار قرار گرفته‌اند. این زن جوان با بیماری‌های متعددی دست به گریبان است و بهترین سال‌های جوانیش را در زندان می‌گذراند.
جرم او تنها انتقاد کردن و حرف زدن است. سکوت نکردن در برابر ظلم و ظالم.
#شکیلا_منفرد #زندان_اوین #بند_زنان_زندان_اوین #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
بلاتکلیفی زهرا کرمی در زندان اوین؛ ۴۰ روز پس از بازداشت با انتساب چندین عنوان اتهام
زهرا کرمی، زندانی سیاسی، نزدیک به ۴۰ روز است که به‌صورت بلاتکلیف در بند زنان زندان اوین نگهداری می‌شود. وی در تاریخ ۲۲ آبان‌ماه به این بند منتقل شد و با اتهاماتی چند از جمله "اهانت به بنیان‌گذار جمهوری اسلامی"، "اهانت به رهبری"، "تبلیغ علیه نظام"، "تشویش اذهان عمومی" و "حمایت از اسرائیل در فضای مجازی" مواجه است.
حدود ۲۰ روز پیش، خانم کرمی به شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری احضار شد. با این حال، جلسه رسیدگی به پرونده ایشان برگزار نشد. در این جلسه، تنها کیفرخواست علیه او قرائت شد و سپس به زندان اوین بازگردانده شد.
#زهرا_کرمی #بند_زنان_زندان_اوین
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
زهرا کرمی، زندانی سیاسی، نزدیک به ۴۰ روز است که به‌صورت بلاتکلیف در بند زنان زندان اوین نگهداری می‌شود. وی در تاریخ ۲۲ آبان‌ماه به این بند منتقل شد و با اتهاماتی چند از جمله "اهانت به بنیان‌گذار جمهوری اسلامی"، "اهانت به رهبری"، "تبلیغ علیه نظام"، "تشویش اذهان عمومی" و "حمایت از اسرائیل در فضای مجازی" مواجه است.
حدود ۲۰ روز پیش، خانم کرمی به شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری احضار شد. با این حال، جلسه رسیدگی به پرونده ایشان برگزار نشد. در این جلسه، تنها کیفرخواست علیه او قرائت شد و سپس به زندان اوین بازگردانده شد.
#زهرا_کرمی #بند_زنان_زندان_اوین
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
گلرخ ایرایی از زندان اوین:
حالِ خوبِ ما نقطه‌ی مرگِ ستمگر است
نامه‌ی گلرخ ایرایی روایت‌هایی از رنج، مقاومت و امید در سخت‌ترین شرایط زندان است. او تجربه‌های شخصی و مشاهدات خود را از زندان‌های مختلف ایران بازگو می‌کند و به قصه‌های هم‌بندی‌هایش که محکوم به اعدام بودند، می‌پردازد. برخی بخش‌های نامه به شکل عینی در ادامه آورده شده است:
"رنج زندان نه دیوارهاست و نه بیهودگی مدامی‌ست که رهایت نمی‌کند. دستان بسته‌ات است آن‌گاه که با فوجی از مأموران می‌رود و پشت درهایی که یک به یک قفل می‌شوند جا می‌مانی، با صدایت که گم می‌شود در هیاهوی بی‌حوصلگی‌های شبی دیگر که آخرین شب زندگی‌اش است. آخرین شب زندگی او که کمی آن‌سوتر در سلولی ایستاده یا نشسته، اذان صبح را انتظار می‌کشد و طلوع آفتاب را که غروب بودنش خواهد شد."
او از لحظاتی می‌گوید که با رفتن هم‌بندی‌ها به سوی مرگ، بند زنان خلأیی عمیق تجربه می‌کرد:
"دو هفته بعد از ورودم به زندان قرچک در سال ۱۳۹۸، «فاطمه قزل» و «نرگس طباطبایی» را هم‌زمان برای اجرای حکم مرگ از بند خارج کردند و به سلول انفرادی بردند... نرگس را می‌بردند، اشک می‌ریخت و به بچه‌ها دل‌داری می‌داد. می‌گفت شرایط را پذیرفته و از چیزی نمی‌ترسد. می‌گفت بعد از رفتنش گریه نکنند و شاد باشند و مثل روزهای دیگر عصرها رادیو آوا گوش کنند."
او همچنین از لحظات مقاومت و شادی در بند می‌نویسد، زمانی که با وجود تهدید مأموران، شادی را به زندان برمی‌گرداندند:
"رقصیدن در زندان قرچک ممنوع بود... اما فضا را شکسته بودیم و بچه‌ها از دستور مأموران سرپیچی می‌کردند. قزل و نرگس رفته بودند اما لحظات شادی که کنارمان بودند تا مدت‌ها مرور می‌شد. حتی کمی بعد یکی از بچه‌ها رقص قزل را هم‌زمان با آهنگ مورد علاقه‌اش تقلید می‌کرد. برخی اشک می‌ریختند و برخی می‌خواستند ادامه بدهد."
یکی از تأثیرگذارترین روایت‌های او مربوط به معصومه زارعی است، زنی که در روزهای آخر زندگی‌اش نیز روحیه‌اش را از دست نداد:
"معصومه زارعی... با شوری وصف‌ناشدنی بچه‌ها را که پنهانی اشک می‌ریختند از تخت‌ها بیرون کشید. چند دقیقه بعد همه وسط اتاق بودند. برخی با اشک و برخی هم برای دقایقی همه چیز را فراموش کرده بودند... غروبِ چند روز بعد معصومه را از بند خارج کردند... در برابر چشمان دخترش به دار آویخته شد. صدای نعره‌های دختر نوجوان معصومه را از پشت دیوارها می‌شنیدیم که می‌خواست مادرش را از طناب جدا کند."
در پایان، گلرخ پیام مقاومت و امید را برجسته می‌کند:
"حالِ خوبِ ما نقطه‌ی مرگِ ستمگر است... در اوج سختی‌ها و در فضایی که مدام رنج و اندوه بر سر آوار می‌شود، می‌توان وجه مثبتِ داشته‌ها را دید و آن را به همبستگیِ بیشتر، تمرینِ مقاومت و رمز ایستادگی بدل کرد."
#گلرخ_ایرایی #بیانیه #بند_زنان_زندان_اوین #رقص #مقاومت_زندگیست #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
حالِ خوبِ ما نقطه‌ی مرگِ ستمگر است
نامه‌ی گلرخ ایرایی روایت‌هایی از رنج، مقاومت و امید در سخت‌ترین شرایط زندان است. او تجربه‌های شخصی و مشاهدات خود را از زندان‌های مختلف ایران بازگو می‌کند و به قصه‌های هم‌بندی‌هایش که محکوم به اعدام بودند، می‌پردازد. برخی بخش‌های نامه به شکل عینی در ادامه آورده شده است:
"رنج زندان نه دیوارهاست و نه بیهودگی مدامی‌ست که رهایت نمی‌کند. دستان بسته‌ات است آن‌گاه که با فوجی از مأموران می‌رود و پشت درهایی که یک به یک قفل می‌شوند جا می‌مانی، با صدایت که گم می‌شود در هیاهوی بی‌حوصلگی‌های شبی دیگر که آخرین شب زندگی‌اش است. آخرین شب زندگی او که کمی آن‌سوتر در سلولی ایستاده یا نشسته، اذان صبح را انتظار می‌کشد و طلوع آفتاب را که غروب بودنش خواهد شد."
او از لحظاتی می‌گوید که با رفتن هم‌بندی‌ها به سوی مرگ، بند زنان خلأیی عمیق تجربه می‌کرد:
"دو هفته بعد از ورودم به زندان قرچک در سال ۱۳۹۸، «فاطمه قزل» و «نرگس طباطبایی» را هم‌زمان برای اجرای حکم مرگ از بند خارج کردند و به سلول انفرادی بردند... نرگس را می‌بردند، اشک می‌ریخت و به بچه‌ها دل‌داری می‌داد. می‌گفت شرایط را پذیرفته و از چیزی نمی‌ترسد. می‌گفت بعد از رفتنش گریه نکنند و شاد باشند و مثل روزهای دیگر عصرها رادیو آوا گوش کنند."
او همچنین از لحظات مقاومت و شادی در بند می‌نویسد، زمانی که با وجود تهدید مأموران، شادی را به زندان برمی‌گرداندند:
"رقصیدن در زندان قرچک ممنوع بود... اما فضا را شکسته بودیم و بچه‌ها از دستور مأموران سرپیچی می‌کردند. قزل و نرگس رفته بودند اما لحظات شادی که کنارمان بودند تا مدت‌ها مرور می‌شد. حتی کمی بعد یکی از بچه‌ها رقص قزل را هم‌زمان با آهنگ مورد علاقه‌اش تقلید می‌کرد. برخی اشک می‌ریختند و برخی می‌خواستند ادامه بدهد."
یکی از تأثیرگذارترین روایت‌های او مربوط به معصومه زارعی است، زنی که در روزهای آخر زندگی‌اش نیز روحیه‌اش را از دست نداد:
"معصومه زارعی... با شوری وصف‌ناشدنی بچه‌ها را که پنهانی اشک می‌ریختند از تخت‌ها بیرون کشید. چند دقیقه بعد همه وسط اتاق بودند. برخی با اشک و برخی هم برای دقایقی همه چیز را فراموش کرده بودند... غروبِ چند روز بعد معصومه را از بند خارج کردند... در برابر چشمان دخترش به دار آویخته شد. صدای نعره‌های دختر نوجوان معصومه را از پشت دیوارها می‌شنیدیم که می‌خواست مادرش را از طناب جدا کند."
در پایان، گلرخ پیام مقاومت و امید را برجسته می‌کند:
"حالِ خوبِ ما نقطه‌ی مرگِ ستمگر است... در اوج سختی‌ها و در فضایی که مدام رنج و اندوه بر سر آوار می‌شود، می‌توان وجه مثبتِ داشته‌ها را دید و آن را به همبستگیِ بیشتر، تمرینِ مقاومت و رمز ایستادگی بدل کرد."
#گلرخ_ایرایی #بیانیه #بند_زنان_زندان_اوین #رقص #مقاومت_زندگیست #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech