کتاب«قدرت بی‌قدرتان» واتسلاو هاول حداقل ده صفحه درخشان دارد.هاول کتاب را زمانی نوشت که رژیم جبار کمونیستی هر گونه مخالف سیاسی خودش را نابود کرده بود و اجازه هیچ فعالیت سیاسی را نمی‌داد.ایده درخشانی که هاول ارایه کرد راهگشا بود. او از مردم درخواست ساده‌ای کرد:«بیایید از حالا به بعد، از چنبره دروغی که رژیم برایتان درست کرده و شما را به درون آن سوق داده خارج شوید و در دایره حقیقت زندگی کنید» هاول به همه آن‌ها‌یی که طعم تلخ ستم و سرکوب را چشیده‌اند گفت:«حالا که کار سیاسی و ریختن به خیابان‌ها هزینه دارد و شاید ناممکن باشد، قدم به عرصه پیشا_سیاسی بگذارید و با زیستن در دایره حقیقت، رژیم را از قدرتمندترین سلاحش، دروغ، محروم بکنید.» او اضافه کرد:« رژیم در واقع بنایی است ساخته شده بر ستون‌های دروغ، و این بنا تا زمانی دوام خواهد آورد که مردم حاضر باشند زیر سقف دروغ زندگی کنند.» هاول به ما گفت:« من اصلا اعتقاد ندارم که فقط کسانی که فعال سیاسی‌اند و علیه رژیم و ساختارهای سیاسی‌اش می‌جنگند شایسته ستایش ما هستند. من برای این افراد ارزش بسیاری قایلم اما کسان دیگری هم هستند که شایسته ستایشند.این‌ها کسانی هستند که تصمیم گرفته‌اند از این پس در هیچ حرکتی که در آن رگه‌ای از دروغ و ناراستی باشد شرکت نکنند.من از شما،که از کار سیاسی پرمخاطره بیمناکید فقط یک درخواست دارم: قد راست کنید و به فردیت خودتان عزت و کرامت بیشتری ببخشید و به حقیقت خدمت کنید تا رژیم دروغ فرو ریزد.»
از اینستاگرام بیژن اشتری، نویسنده و مترجم
bijan_ashtari
«هاول» در «قدرت بی‌قدرتان» از هم وطنانش مصرانه می‌خواهد فعالیت سیاسی خود را به نفع استراتژی‌ای که به باور او موفقیت بیشتری به بار خواهد آورد، تغییر دهند: استراتژی تقویت و پرورش حوزه حقیقت در روان هر فرد به امید آن که پرورش این حوزه پنهان به نیرویی غیرقابل مقاومت برای دگرگونی جامعه تبدیل شود. برخلاف آنچه که بسیاری از نویسندگان علیه کمونیسم نوشته‌اند، «واسلاو هاول» به دگرگونی روی داده در روان آدمی در جامعه می‌پردازد؛ جامعه‌ای که مردم یاد می‌گیرند برای زنده ماندن، دروغی به نام دروغ کمونیسم را حفظ و ترویج کنند. هاول به تشریح آن دروغ و چگونگی نهادینه شدن آن می‌پردازد.
https://tinyurl.com/acnjps7t
#مهسا_امینی #نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_دروغ #واسلاو_هاول #قدرت_بی_قدرتان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
از اینستاگرام بیژن اشتری، نویسنده و مترجم
bijan_ashtari
«هاول» در «قدرت بی‌قدرتان» از هم وطنانش مصرانه می‌خواهد فعالیت سیاسی خود را به نفع استراتژی‌ای که به باور او موفقیت بیشتری به بار خواهد آورد، تغییر دهند: استراتژی تقویت و پرورش حوزه حقیقت در روان هر فرد به امید آن که پرورش این حوزه پنهان به نیرویی غیرقابل مقاومت برای دگرگونی جامعه تبدیل شود. برخلاف آنچه که بسیاری از نویسندگان علیه کمونیسم نوشته‌اند، «واسلاو هاول» به دگرگونی روی داده در روان آدمی در جامعه می‌پردازد؛ جامعه‌ای که مردم یاد می‌گیرند برای زنده ماندن، دروغی به نام دروغ کمونیسم را حفظ و ترویج کنند. هاول به تشریح آن دروغ و چگونگی نهادینه شدن آن می‌پردازد.
https://tinyurl.com/acnjps7t
#مهسا_امینی #نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_دروغ #واسلاو_هاول #قدرت_بی_قدرتان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍88❤10🔥2👌1
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
محمد عمرانی، هنرپیشه پیش‌کسوت، در این ویدیو با بیان خاطره‌ای از زیست دوگانه و دروغینی سخن می‌گوید که بر جامعه ایران تحت سیطره جمهوری اسلامی، تحمیل شده است. او در ادامه از شکستن این دروغ توسط نسل جدید می‌گوید.
mohammad_omrani1332
آقای محمد عمرانی در انتشار این ویدیو از هشتگ «قدرت بی‌قدرتان» استفاده کرده است که اشاره به کتابی از واسلاو هاول دارد.
«هاول» در «قدرت بی‌قدرتان» از هم وطنانش مصرانه می‌خواهد فعالیت سیاسی خود را به نفع استراتژی‌ای که به باور او موفقیت بیشتری به بار خواهد آورد، تغییر دهند: استراتژی تقویت و پرورش حوزه حقیقت در روان هر فرد به امید آن که پرورش این حوزه پنهان به نیرویی غیرقابل مقاومت برای دگرگونی جامعه تبدیل شود. برخلاف آنچه که بسیاری از نویسندگان علیه کمونیسم نوشته‌اند، «واسلاو هاول» به دگرگونی روی داده در روان آدمی در جامعه می‌پردازد؛ جامعه‌ای که مردم یاد می‌گیرند برای زنده ماندن، دروغی به نام دروغ کمونیسم را حفظ و ترویج کنند. هاول به تشریح آن دروغ و چگونگی نهادینه شدن آن می‌پردازد.
https://tinyurl.com/acnjps7t
متن دیگری که در این رابطه خواندنش توصیه می‌شود، مقاله «زندگی نه با دروغ» نوشته اکساندر سولژنیتسین است.
سولژنیتسین در قسمتی از این مقاله می‌گوید:
«ساده‌‌ترین و دستیافتنی‌ترین شاه‌کلید دستیابی به آزادی اهمال شده‌مان این است:
خودداری فرد از دروغ.
دروغ همه‌چیز را می‌پوشاند، دروغ همه‌چیز را
در بر می‌گیرد... اما نه به تنهایی، نه بدون «من»
وقتی مردم از دروغ می‌پرهیزند، در واقع دروغ را از چرخه هستی خارج می‌کنند. مثل عفونتها، دروغ تنها در موجودات زنده امکان حیات دارد.
اگر جسم و پوست مرده ایدئولوژی‌ها را به زور به هم نچسبانیم، خود از شتاب نشست و تجزیه وامانده دروغ‌ها به شگفت خواهیم آمد.»
زندگی نه با دروغ، اثر الکساندر سولژنیتسین را اینجا بخوانید؛
https://goo.gl/Uv5JxG
#مهسا_امینی #نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_دروغ #واسلاو_هاول #قدرت_بی_قدرتان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
mohammad_omrani1332
آقای محمد عمرانی در انتشار این ویدیو از هشتگ «قدرت بی‌قدرتان» استفاده کرده است که اشاره به کتابی از واسلاو هاول دارد.
«هاول» در «قدرت بی‌قدرتان» از هم وطنانش مصرانه می‌خواهد فعالیت سیاسی خود را به نفع استراتژی‌ای که به باور او موفقیت بیشتری به بار خواهد آورد، تغییر دهند: استراتژی تقویت و پرورش حوزه حقیقت در روان هر فرد به امید آن که پرورش این حوزه پنهان به نیرویی غیرقابل مقاومت برای دگرگونی جامعه تبدیل شود. برخلاف آنچه که بسیاری از نویسندگان علیه کمونیسم نوشته‌اند، «واسلاو هاول» به دگرگونی روی داده در روان آدمی در جامعه می‌پردازد؛ جامعه‌ای که مردم یاد می‌گیرند برای زنده ماندن، دروغی به نام دروغ کمونیسم را حفظ و ترویج کنند. هاول به تشریح آن دروغ و چگونگی نهادینه شدن آن می‌پردازد.
https://tinyurl.com/acnjps7t
متن دیگری که در این رابطه خواندنش توصیه می‌شود، مقاله «زندگی نه با دروغ» نوشته اکساندر سولژنیتسین است.
سولژنیتسین در قسمتی از این مقاله می‌گوید:
«ساده‌‌ترین و دستیافتنی‌ترین شاه‌کلید دستیابی به آزادی اهمال شده‌مان این است:
خودداری فرد از دروغ.
دروغ همه‌چیز را می‌پوشاند، دروغ همه‌چیز را
در بر می‌گیرد... اما نه به تنهایی، نه بدون «من»
وقتی مردم از دروغ می‌پرهیزند، در واقع دروغ را از چرخه هستی خارج می‌کنند. مثل عفونتها، دروغ تنها در موجودات زنده امکان حیات دارد.
اگر جسم و پوست مرده ایدئولوژی‌ها را به زور به هم نچسبانیم، خود از شتاب نشست و تجزیه وامانده دروغ‌ها به شگفت خواهیم آمد.»
زندگی نه با دروغ، اثر الکساندر سولژنیتسین را اینجا بخوانید؛
https://goo.gl/Uv5JxG
#مهسا_امینی #نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_دروغ #واسلاو_هاول #قدرت_بی_قدرتان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍88❤17👏6
به زودی...
طرح از اسد بیناخواهی
https://tavaana.org/soon_khamenei/
گرچه اعدام می‌کنن ، اما نه تنها علی خامنه‌ای که تمام جنایت‌کاران این حکومت اعدامی و کودک‌کش شب و روزشان را با ترس و اضطراب سپری می‌کنند، آنها خوب می‌دانند که خشم مردم از ترس آنها بزرگتر شده است. خشمی که سرنوشتی محتوم برای دیکتاتوری را رقم خواهد زد.
#کارتون #جمهوری_اعدامی #مهسا_امینی #نه_به_جمهوری_اسلامی #انقلاب_ملی #قدرت_بی_قدرتان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
طرح از اسد بیناخواهی
https://tavaana.org/soon_khamenei/
گرچه اعدام می‌کنن ، اما نه تنها علی خامنه‌ای که تمام جنایت‌کاران این حکومت اعدامی و کودک‌کش شب و روزشان را با ترس و اضطراب سپری می‌کنند، آنها خوب می‌دانند که خشم مردم از ترس آنها بزرگتر شده است. خشمی که سرنوشتی محتوم برای دیکتاتوری را رقم خواهد زد.
#کارتون #جمهوری_اعدامی #مهسا_امینی #نه_به_جمهوری_اسلامی #انقلاب_ملی #قدرت_بی_قدرتان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍69🕊7🔥3❤2
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
چه چیزی باعث دوام و ماندگاری نظام‌های تمامیت خواه می‌شود؟
عادت‌کردن شهروندان به دروغ و پرهیز از زیستن در دایره حقیقت رمز ماندگاری نظام‌های تمامیت‌خواه است.
اگر شهروندان این جرات و جسارت را داشته باشند که دورویی و ریاکاری را کنار بگذارند و صادقانه با خود و دیگری مواجه شوند نظام استبدادی فرو می‌ریزد.
در این کتاب از سبزی فروشی نام برده شده که برای دوام کسب و کارش شعاری از حزب کمونیست را بر روی دیوارش نصب نموده است...
جمعی از هموطنان در گروه تلگرامی زیر به خوانش این کتاب پرداخته‌اند، اگر دوست داشتید به این جمع پیوندید.
https://t.me/+N7PWZpsZb5Y2MzU8
#قدرت_بی_قدرتان #حسن_باقری_نیا #توتالیتاریسم #نه_به_دروغ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
عادت‌کردن شهروندان به دروغ و پرهیز از زیستن در دایره حقیقت رمز ماندگاری نظام‌های تمامیت‌خواه است.
اگر شهروندان این جرات و جسارت را داشته باشند که دورویی و ریاکاری را کنار بگذارند و صادقانه با خود و دیگری مواجه شوند نظام استبدادی فرو می‌ریزد.
در این کتاب از سبزی فروشی نام برده شده که برای دوام کسب و کارش شعاری از حزب کمونیست را بر روی دیوارش نصب نموده است...
جمعی از هموطنان در گروه تلگرامی زیر به خوانش این کتاب پرداخته‌اند، اگر دوست داشتید به این جمع پیوندید.
https://t.me/+N7PWZpsZb5Y2MzU8
#قدرت_بی_قدرتان #حسن_باقری_نیا #توتالیتاریسم #نه_به_دروغ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍31💯2❤1
علیه فراموشی؛
تصاویری از قدرت و رشادت مردم ایران در مهر ماه ۱۴۰۱
مردم ایران اگر با هم در میدان مبارزه حضور داشته باشند، می‌توانند بر دیکتاتوری فائق آیند و آن روز دور نیست که خیابان‌های شهرهای ایران در تسخیر آزادی‌خواهان در آید.
#علیه_فراموشی #زن_زندگى_آزادى #قدرت_مردم #قدرت_بی_قدرتان #همبستگی #یاری_مدنی_توانا
@Ravaana_TavaanaTech
تصاویری از قدرت و رشادت مردم ایران در مهر ماه ۱۴۰۱
مردم ایران اگر با هم در میدان مبارزه حضور داشته باشند، می‌توانند بر دیکتاتوری فائق آیند و آن روز دور نیست که خیابان‌های شهرهای ایران در تسخیر آزادی‌خواهان در آید.
#علیه_فراموشی #زن_زندگى_آزادى #قدرت_مردم #قدرت_بی_قدرتان #همبستگی #یاری_مدنی_توانا
@Ravaana_TavaanaTech
👍36❤8🕊4
«آیا هرگز اندیشیده‌ایم که اگر میخی نباشد، چکش بودن چه معنایی دارد؟ چکش بدون میخ، چیزی جز توده‌ای از فلز بی‌هویت نیست. قدرتش را از کوبیدن می‌گیرد، اما هویت و کارکردش را از آنانی که بر سرشان فرود می‌آید. این میخ‌ها هستند که ساختن را ممکن می‌کنند، که جهان را به هم پیوند می‌زنند، که وزن تخت، دیوار، سقف و حافظه‌ها را تحمل می‌کنند. چکش تنها ضربه می‌زند؛ اما این میخ است که باقی می‌ماند. در سپهر سیاست نیز، حاکم تنها زمانی حاکم است که مردم به او معنا ببخشند. مردم، همان میخ‌هایی‌اند که قدرت را ممکن کرده‌اند. اما اگر همین میخ‌ها از بودن زیر چکش سر باز زنند، اگر به‌جای پراکندگی، به پیوندی آگاهانه برسند، خود می‌توانند چکشی نو بسازند—نه برای کوبیدن، بلکه برای واژگون کردن آن که سال‌ها از آنها هویت‌زدایی کرده است. پس بیاییم میخ بودن را حقیر نپنداریم. چراکه این ما هستیم که نگه داشته‌ایم، ساخته‌ایم، تاب آورده‌ایم—و اگر بخواهیم، می‌توانیم واژگون کنیم.»
متن و طرح از صفحه دانیش سارویی
danishsaroee
#نه_به_جمهوری_اسلامی #قدرت_بی_قدرتان #همبستگی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
متن و طرح از صفحه دانیش سارویی
danishsaroee
#نه_به_جمهوری_اسلامی #قدرت_بی_قدرتان #همبستگی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
🕊26👍10👌4
زندگی خوب به مثابه مبارزه، انقلاب و سیاست اصیل!
✍️دکتر حسین اکبری‌نسب
هاول جایی در متن کتابش (قدرت بی‌قدرتان) می‌گوید: یک نظام خوب یا بهتر، لزوماً باعث یک زندگی بهتر نمی‌شود، بلکه برعکس، یک زندگی خوب یا بهتر است که منجر به یک نظام خوب یا بهتر می‌شود. مسئله‌ی هاول صرفاً تغییر یک رژیم سیاسی خاص نیست؛ بلکه موضوع پروژه‌ی او، علاوه بر تغییر، تداوم، پایداری و بهبود است. گیرم که ما توانستیم نظام حاکم را به هر شکل ممکن تغییر دهیم؛ وقتی در معدل کلی جامعه، انسان‌های خوبی نیستیم و زندگی متناسب با حقیقت و پایبند به ارزش‌های انسانی نداریم، آیا می‌توانیم آن تغییر را در راستای زیستن بهتر و اصیل‌تر هدایت نماییم و حفظ کنیم؟
شرط تضمین این اتفاق، این است که ما زندگی بهتری داشته باشیم؛ انسان‌هایی باشیم فضیلت‌مند که در دایره‌ی حقیقت زندگی می‌کنیم. اگر چنین باشد، بسیار بعید است نظامی که برای حکومت و تدبیر امور برمی‌گزینیم، نظامی دیکتاتور و کنترل‌گر و مخربِ زندگی جامعه باشد.
شاید پاسخ به این سؤال بسیار دشوار به نظر برسد که مگر می‌شود در سایه‌ی حکومت پساتوتالیتر، زندگی خوب داشت و در دایره‌ی حقیقت زندگی کرد؟ هاول معتقد است بخش مهمی از ماهیت حاکمیت پساتوتالیتر را زیستن تک‌تک ما در چنبره‌ی دروغ تشکیل می‌دهد. زیستن ما در چنبره‌ی دروغ و ریاکاری‌ها و رفتارهای سراسر تزویرآمیزمان، در واقع تاروپود نظام پساتوتالیتر را تشکیل می‌دهد. بنابراین، اگر بخش قابل‌توجهی از ما مصمم به خروج از چنبره‌ی دروغ و پیوستن به دایره‌ی حقیقت شویم، به‌ناچار تار و پود نظام پساتوتالیتر از هم می‌گسلد و شیرازه‌اش از هم می‌پاشد. و آنچه از آن باقی می‌ماند، عملاً یک هستی سست و بی‌بنیاد است که در مواجهه با اولین اتفاق مهم، از هم می‌پاشد و عملاً به پایان می‌رسد.
این موضوع صرفاً امری انتزاعی و رویا و خیال نیست؛ بلکه آنچه در انقلاب مخملی پراگ رخ داده است، تأیید همین حقیقت است که هاول بیان می‌کند.
ـ این مطلب دکتر اکبری‌نسب از گروه تلگرامی خوانش کتاب «قدرت بی‌قدرتان» برداشته شده است.
نسخه شنیداری کتاب قدرت بی‌قدرتان را در سایت آموزشکده توانا بشنوید
https://www.tavaana.org/the_power_of_the_powerless/
#ایران #قدرت_بی_قدرتان #واتسلاو_هاول #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
✍️دکتر حسین اکبری‌نسب
هاول جایی در متن کتابش (قدرت بی‌قدرتان) می‌گوید: یک نظام خوب یا بهتر، لزوماً باعث یک زندگی بهتر نمی‌شود، بلکه برعکس، یک زندگی خوب یا بهتر است که منجر به یک نظام خوب یا بهتر می‌شود. مسئله‌ی هاول صرفاً تغییر یک رژیم سیاسی خاص نیست؛ بلکه موضوع پروژه‌ی او، علاوه بر تغییر، تداوم، پایداری و بهبود است. گیرم که ما توانستیم نظام حاکم را به هر شکل ممکن تغییر دهیم؛ وقتی در معدل کلی جامعه، انسان‌های خوبی نیستیم و زندگی متناسب با حقیقت و پایبند به ارزش‌های انسانی نداریم، آیا می‌توانیم آن تغییر را در راستای زیستن بهتر و اصیل‌تر هدایت نماییم و حفظ کنیم؟
شرط تضمین این اتفاق، این است که ما زندگی بهتری داشته باشیم؛ انسان‌هایی باشیم فضیلت‌مند که در دایره‌ی حقیقت زندگی می‌کنیم. اگر چنین باشد، بسیار بعید است نظامی که برای حکومت و تدبیر امور برمی‌گزینیم، نظامی دیکتاتور و کنترل‌گر و مخربِ زندگی جامعه باشد.
شاید پاسخ به این سؤال بسیار دشوار به نظر برسد که مگر می‌شود در سایه‌ی حکومت پساتوتالیتر، زندگی خوب داشت و در دایره‌ی حقیقت زندگی کرد؟ هاول معتقد است بخش مهمی از ماهیت حاکمیت پساتوتالیتر را زیستن تک‌تک ما در چنبره‌ی دروغ تشکیل می‌دهد. زیستن ما در چنبره‌ی دروغ و ریاکاری‌ها و رفتارهای سراسر تزویرآمیزمان، در واقع تاروپود نظام پساتوتالیتر را تشکیل می‌دهد. بنابراین، اگر بخش قابل‌توجهی از ما مصمم به خروج از چنبره‌ی دروغ و پیوستن به دایره‌ی حقیقت شویم، به‌ناچار تار و پود نظام پساتوتالیتر از هم می‌گسلد و شیرازه‌اش از هم می‌پاشد. و آنچه از آن باقی می‌ماند، عملاً یک هستی سست و بی‌بنیاد است که در مواجهه با اولین اتفاق مهم، از هم می‌پاشد و عملاً به پایان می‌رسد.
این موضوع صرفاً امری انتزاعی و رویا و خیال نیست؛ بلکه آنچه در انقلاب مخملی پراگ رخ داده است، تأیید همین حقیقت است که هاول بیان می‌کند.
ـ این مطلب دکتر اکبری‌نسب از گروه تلگرامی خوانش کتاب «قدرت بی‌قدرتان» برداشته شده است.
نسخه شنیداری کتاب قدرت بی‌قدرتان را در سایت آموزشکده توانا بشنوید
https://www.tavaana.org/the_power_of_the_powerless/
#ایران #قدرت_بی_قدرتان #واتسلاو_هاول #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍12🕊11❤4👎1
Forwarded from گفت‌وشنود
زندگی در حقیقت؛
نیرویی که جهان را تکان می‌دهد
واتسلاو هاول در کتاب قدرت بی‌قدرتان می‌نویسد: «حتی یک عمل کوچک در راستای حقیقت می‌تواند امواجی بزرگ ایجاد کند.» این جمله ساده اما عمیق، ما را به درنگ وامی‌دارد: آیا صدای فردی بی‌قدرت، در برابر قدرتی عظیم شنیده می‌شود؟ پاسخ هاول روشن است: بله، وقتی آن صدا از دل حقیقت برخاسته باشد. هر عمل راستین، هر ایستادگی در برابر دروغ، می‌تواند آغازگر تغییری بزرگ باشد؛ تغییری که از دل سکوت‌ها و سازش‌ها می‌جوشد.
نمونه‌ای بارز از این قدرت را می‌توان در جنبش زنان ایران برای دستیابی به حقوق فردی و آزادی‌های اجتماعی دید. زنانی که تنها با برداشتن حجاب یا حضور بی‌هراس در خیابان، نشان دادند چگونه یک کنش شخصی می‌تواند به بیانی سیاسی بدل شود. آنها با انتخاب زیستن در حقیقتِ خواسته‌های خود، ساختارهایی را به لرزه درآوردند که سال‌ها بر اساس انکار، اجبار و دروغ شکل گرفته بودند.
در داستان مشهور «لباس جدید پادشاه» نوشته‌ی هانس کریستین اندرسن، این یک کودک است که حقیقت را بر زبان می‌آورد: «اما پادشاه که لخت است!» هیچ‌کس جرأت گفتن این را نداشت، چون دروغی جمعی همه را در سکوت نگاه داشته بود. این داستان نمادی است از شجاعت گفتن حقیقت، حتی وقتی همه ساکت‌اند. کودک، بی‌آن‌که قصد براندازی یا شورش داشته باشد، تنها با گفتن واقعیت، پرده‌ای از تزویر را درید.
زیستن در حقیقت، همیشه آسان نیست؛ گاه هزینه دارد، گاه خطر. اما سکوت در برابر دروغ، انسان را از درون تهی می‌کند. وقتی انسان، هرچند اندک، به آنچه می‌داند درست است عمل می‌کند، به خود احترام می‌گذارد و به دیگران نشان می‌دهد که انتخابی دیگر ممکن است. حقیقت، بر خلاف دروغ، نیاز به تبلیغ ندارد؛ کافی‌ست که آشکار شود.
در نهایت، قدرت بی‌قدرتان، همان نیرویی‌ست که از زندگی در حقیقت زاده می‌شود. همان‌طور که زنان ایران، همان‌طور که کودک داستان اندرسن، و همان‌طور که هر فردی که در برابر دروغ ایستاده است. حقیقت اگرچه بی‌سلاح است، اما روشن می‌سازد، رسوا می‌کند و راه می‌گشاید. به تعبیر هاول، حتی اگر تنها یک نفر بگوید «پادشاه لخت است»، دروغی بزرگ فرو خواهد ریخت.
#حقیقت #قدرت_بی_قدرتان #هاول #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
زندگی در حقیقت؛
نیرویی که جهان را تکان می‌دهد
واتسلاو هاول در کتاب قدرت بی‌قدرتان می‌نویسد: «حتی یک عمل کوچک در راستای حقیقت می‌تواند امواجی بزرگ ایجاد کند.» این جمله ساده اما عمیق، ما را به درنگ وامی‌دارد: آیا صدای فردی بی‌قدرت، در برابر قدرتی عظیم شنیده می‌شود؟ پاسخ هاول روشن است: بله، وقتی آن صدا از دل حقیقت برخاسته باشد. هر عمل راستین، هر ایستادگی در برابر دروغ، می‌تواند آغازگر تغییری بزرگ باشد؛ تغییری که از دل سکوت‌ها و سازش‌ها می‌جوشد.
نمونه‌ای بارز از این قدرت را می‌توان در جنبش زنان ایران برای دستیابی به حقوق فردی و آزادی‌های اجتماعی دید. زنانی که تنها با برداشتن حجاب یا حضور بی‌هراس در خیابان، نشان دادند چگونه یک کنش شخصی می‌تواند به بیانی سیاسی بدل شود. آنها با انتخاب زیستن در حقیقتِ خواسته‌های خود، ساختارهایی را به لرزه درآوردند که سال‌ها بر اساس انکار، اجبار و دروغ شکل گرفته بودند.
در داستان مشهور «لباس جدید پادشاه» نوشته‌ی هانس کریستین اندرسن، این یک کودک است که حقیقت را بر زبان می‌آورد: «اما پادشاه که لخت است!» هیچ‌کس جرأت گفتن این را نداشت، چون دروغی جمعی همه را در سکوت نگاه داشته بود. این داستان نمادی است از شجاعت گفتن حقیقت، حتی وقتی همه ساکت‌اند. کودک، بی‌آن‌که قصد براندازی یا شورش داشته باشد، تنها با گفتن واقعیت، پرده‌ای از تزویر را درید.
زیستن در حقیقت، همیشه آسان نیست؛ گاه هزینه دارد، گاه خطر. اما سکوت در برابر دروغ، انسان را از درون تهی می‌کند. وقتی انسان، هرچند اندک، به آنچه می‌داند درست است عمل می‌کند، به خود احترام می‌گذارد و به دیگران نشان می‌دهد که انتخابی دیگر ممکن است. حقیقت، بر خلاف دروغ، نیاز به تبلیغ ندارد؛ کافی‌ست که آشکار شود.
در نهایت، قدرت بی‌قدرتان، همان نیرویی‌ست که از زندگی در حقیقت زاده می‌شود. همان‌طور که زنان ایران، همان‌طور که کودک داستان اندرسن، و همان‌طور که هر فردی که در برابر دروغ ایستاده است. حقیقت اگرچه بی‌سلاح است، اما روشن می‌سازد، رسوا می‌کند و راه می‌گشاید. به تعبیر هاول، حتی اگر تنها یک نفر بگوید «پادشاه لخت است»، دروغی بزرگ فرو خواهد ریخت.
#حقیقت #قدرت_بی_قدرتان #هاول #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
👍23
Forwarded from گفت‌وشنود
گفت‌وگو؛
شرط زیستن در حقیقت
گفت‌وگو، بنیان اصلی جامعه‌ای است که در آن حقیقت مجال بروز می‌یابد. زیستن در حقیقت، بدون امکان گفتگو، به امری فردی و محصور در درون بدل می‌شود. در گفت‌وگو است که انسان‌ها می‌توانند دیدگاه‌های متفاوت خود را بی‌واسطه بیان کنند، سوءتفاهم‌ها را کاهش دهند و به درکی مشترک از واقعیت برسند. یورگن هابرماس، فیلسوف آلمانی، گفت‌وگوی آزاد و عقلانی را شرط تحقق کنش ارتباطی می‌داند؛ او معتقد است تنها از خلال گفت‌وگوی مبتنی بر احترام متقابل، حقیقت جمعی و تصمیم‌گیری دموکراتیک ممکن می‌شود.
در جامعه‌ای که گفت‌وگو وجود ندارد، دروغ و سوءظن ریشه می‌دوانند. عدم گفت‌وگو میان اقشار مختلف، اقلیت‌ها و نهادهای قدرت، منجر به شکل‌گیری «زیستن در دروغ» می‌شود؛ حالتی که در آن افراد یا از ترس، یا از بی‌اعتمادی، آنچه را می‌اندیشند پنهان می‌کنند. نمونه‌اش را می‌توان در جوامعی دید که کنترل و سانسور، امکان گفتگو را از میان برده‌اند و شهروندان در انزوای فکری و شکاکیت مزمن نسبت به یکدیگر گرفتارند. هاول در قدرت بی‌قدرتان به همین وضعیت اشاره می‌کند: انسان‌هایی که حتی در درون خود نیز به زبان قدرت سخن می‌گویند، چرا که امکان گفت‌وگوی راستین را از دست داده‌اند.
فقدان گفت‌وگو، همچنین زمینه‌ساز خشونت، بی‌اعتمادی و قطبی شدن جامعه است. اعتراضات اجتماعی‌ای که با سرکوب یا بی‌توجهی مواجه می‌شوند، در غیاب مجرای گفت‌وگوی واقعی، به شکل‌های رادیکال و گاه ویرانگر بروز می‌یابند. جنبش‌های مدنی، مانند جنبش زنان در ایران یا جنبش سیاه‌پوستان در آمریکا، وقتی با شنیدن، همدلی و مذاکره همراه می‌شوند، امکان حل مسالمت‌آمیز مطالبات را فراهم می‌کنند. اما وقتی راه گفت‌وگو بسته می‌شود، جامعه به سوی تنش دائمی می‌رود.
در نهایت، گفت‌وگو نه تنها راه رسیدن به حقیقت است، بلکه خود نوعی کنش در راستای حقیقت به شمار می‌آید. گفت‌وگو یعنی پذیرفتن این‌که دیگری نیز سهمی از حقیقت دارد. به تعبیر گادامر، فیلسوف هرمنوتیک، «گفت‌وگو، فرآیندی است که در آن حقیقت بین طرفین اتفاق می‌افتد، نه در مالکیت هیچ‌یک از آن‌هاست.» بنابراین، اگر بخواهیم در جامعه‌ای زیست کنیم که حقیقت در آن زنده باشد، باید فرهنگ گفت‌وگو را نه‌فقط در سیاست، بلکه در خانواده، آموزش و زندگی روزمره نهادینه کنیم.
#گفتگو #قدرت_بی_قدرتان #زندگی_در_حقیقت #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
گفت‌وگو؛
شرط زیستن در حقیقت
گفت‌وگو، بنیان اصلی جامعه‌ای است که در آن حقیقت مجال بروز می‌یابد. زیستن در حقیقت، بدون امکان گفتگو، به امری فردی و محصور در درون بدل می‌شود. در گفت‌وگو است که انسان‌ها می‌توانند دیدگاه‌های متفاوت خود را بی‌واسطه بیان کنند، سوءتفاهم‌ها را کاهش دهند و به درکی مشترک از واقعیت برسند. یورگن هابرماس، فیلسوف آلمانی، گفت‌وگوی آزاد و عقلانی را شرط تحقق کنش ارتباطی می‌داند؛ او معتقد است تنها از خلال گفت‌وگوی مبتنی بر احترام متقابل، حقیقت جمعی و تصمیم‌گیری دموکراتیک ممکن می‌شود.
در جامعه‌ای که گفت‌وگو وجود ندارد، دروغ و سوءظن ریشه می‌دوانند. عدم گفت‌وگو میان اقشار مختلف، اقلیت‌ها و نهادهای قدرت، منجر به شکل‌گیری «زیستن در دروغ» می‌شود؛ حالتی که در آن افراد یا از ترس، یا از بی‌اعتمادی، آنچه را می‌اندیشند پنهان می‌کنند. نمونه‌اش را می‌توان در جوامعی دید که کنترل و سانسور، امکان گفتگو را از میان برده‌اند و شهروندان در انزوای فکری و شکاکیت مزمن نسبت به یکدیگر گرفتارند. هاول در قدرت بی‌قدرتان به همین وضعیت اشاره می‌کند: انسان‌هایی که حتی در درون خود نیز به زبان قدرت سخن می‌گویند، چرا که امکان گفت‌وگوی راستین را از دست داده‌اند.
فقدان گفت‌وگو، همچنین زمینه‌ساز خشونت، بی‌اعتمادی و قطبی شدن جامعه است. اعتراضات اجتماعی‌ای که با سرکوب یا بی‌توجهی مواجه می‌شوند، در غیاب مجرای گفت‌وگوی واقعی، به شکل‌های رادیکال و گاه ویرانگر بروز می‌یابند. جنبش‌های مدنی، مانند جنبش زنان در ایران یا جنبش سیاه‌پوستان در آمریکا، وقتی با شنیدن، همدلی و مذاکره همراه می‌شوند، امکان حل مسالمت‌آمیز مطالبات را فراهم می‌کنند. اما وقتی راه گفت‌وگو بسته می‌شود، جامعه به سوی تنش دائمی می‌رود.
در نهایت، گفت‌وگو نه تنها راه رسیدن به حقیقت است، بلکه خود نوعی کنش در راستای حقیقت به شمار می‌آید. گفت‌وگو یعنی پذیرفتن این‌که دیگری نیز سهمی از حقیقت دارد. به تعبیر گادامر، فیلسوف هرمنوتیک، «گفت‌وگو، فرآیندی است که در آن حقیقت بین طرفین اتفاق می‌افتد، نه در مالکیت هیچ‌یک از آن‌هاست.» بنابراین، اگر بخواهیم در جامعه‌ای زیست کنیم که حقیقت در آن زنده باشد، باید فرهنگ گفت‌وگو را نه‌فقط در سیاست، بلکه در خانواده، آموزش و زندگی روزمره نهادینه کنیم.
#گفتگو #قدرت_بی_قدرتان #زندگی_در_حقیقت #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
💯16💔3❤2👍2
سبزی‌فروش فرمان‌بر؛ تابلویی که حقیقت را پنهان می‌کند!
پیام همراهان
در یکی از تأمل‌برانگیزترین نوشته‌های سیاسی سده گذشته، واتسلاف هاول – نویسنده، نمایشنامه‌نویس و رئیس‌جمهور بعدی چک – از یک سبزی‌فروش ساده سخن می‌گوید که در ویترین مغازه‌اش تابلویی نصب کرده: «کارگران جهان متحد شوید!»
او این شعار را نه از سر باور، بلکه از سر ترس و عادت آویخته است. او می‌داند که نادیده گرفتن این «وظیفه‌ی نمایشی» ممکن است هزینه داشته باشد؛ پس تن می‌دهد. در ظاهر، این یک حرکت بی‌اهمیت است؛ اما به‌زعم هاول، همین رفتارهای ظاهراً بی‌خطر، ستون‌های رژیم‌های تمامیت‌خواه را نگاه می‌دارند.
هاول نشان می‌دهد که قدرت نظام‌های توتالیتر، فقط در اسلحه و زندان نیست؛ بلکه در نمایش‌های روزمره‌ی اطاعت از سوی شهروندان است. هر فردی که تابلو را بی‌اعتقاد نصب می‌کند، هر کارمندی که شعار را بدون فکر تکرار می‌کند، و هر انسانی که از ترس یا مصلحت، دروغ رسمی را بازتولید می‌کند، بخشی از ماشین سرکوب می‌شود.
اما همین سبزی‌فروش، اگر تصمیم بگیرد تابلو را برندارد، اگر دروغ را تکرار نکند، حتی بی‌سروصدا، در حقیقت زندگی کرده است. این، به‌زعم هاول، یک کنش سیاسی است. مقاومتی آرام اما ریشه‌دار.
ما امروز در ایران، زیر سایه‌ی رژیمی زندگی می‌کنیم که مانند همه‌ی حکومت‌های تمامیت‌خواه، از طریق ترس و نمایش وفاداری ظاهری ادامه می‌یابد. نه فقط با سرکوب، که با سکوت، با همراهی ناخواسته، با آیین‌های تکرارشونده‌ی دروغ.
تکرار شعارها، حضور در مراسم حکومتی، امضای طومارهای فرمایشی، یا حتی فقط وانمود کردن به همراهی — همه تابلوهایی‌اند در ویترین زندگی‌مان.
شاید وقت آن رسیده باشد که تابلو را برداریم.
نه لزوماً با فریاد،
بلکه با حقیقت.
#واتسلاو_هاول #قدرت_بی_قدرتان #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری__مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
پیام همراهان
در یکی از تأمل‌برانگیزترین نوشته‌های سیاسی سده گذشته، واتسلاف هاول – نویسنده، نمایشنامه‌نویس و رئیس‌جمهور بعدی چک – از یک سبزی‌فروش ساده سخن می‌گوید که در ویترین مغازه‌اش تابلویی نصب کرده: «کارگران جهان متحد شوید!»
او این شعار را نه از سر باور، بلکه از سر ترس و عادت آویخته است. او می‌داند که نادیده گرفتن این «وظیفه‌ی نمایشی» ممکن است هزینه داشته باشد؛ پس تن می‌دهد. در ظاهر، این یک حرکت بی‌اهمیت است؛ اما به‌زعم هاول، همین رفتارهای ظاهراً بی‌خطر، ستون‌های رژیم‌های تمامیت‌خواه را نگاه می‌دارند.
هاول نشان می‌دهد که قدرت نظام‌های توتالیتر، فقط در اسلحه و زندان نیست؛ بلکه در نمایش‌های روزمره‌ی اطاعت از سوی شهروندان است. هر فردی که تابلو را بی‌اعتقاد نصب می‌کند، هر کارمندی که شعار را بدون فکر تکرار می‌کند، و هر انسانی که از ترس یا مصلحت، دروغ رسمی را بازتولید می‌کند، بخشی از ماشین سرکوب می‌شود.
اما همین سبزی‌فروش، اگر تصمیم بگیرد تابلو را برندارد، اگر دروغ را تکرار نکند، حتی بی‌سروصدا، در حقیقت زندگی کرده است. این، به‌زعم هاول، یک کنش سیاسی است. مقاومتی آرام اما ریشه‌دار.
ما امروز در ایران، زیر سایه‌ی رژیمی زندگی می‌کنیم که مانند همه‌ی حکومت‌های تمامیت‌خواه، از طریق ترس و نمایش وفاداری ظاهری ادامه می‌یابد. نه فقط با سرکوب، که با سکوت، با همراهی ناخواسته، با آیین‌های تکرارشونده‌ی دروغ.
تکرار شعارها، حضور در مراسم حکومتی، امضای طومارهای فرمایشی، یا حتی فقط وانمود کردن به همراهی — همه تابلوهایی‌اند در ویترین زندگی‌مان.
شاید وقت آن رسیده باشد که تابلو را برداریم.
نه لزوماً با فریاد،
بلکه با حقیقت.
#واتسلاو_هاول #قدرت_بی_قدرتان #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری__مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍31💯5🕊4❤3
از استبداد به تمامیت‌خواهی: چهره‌ی پیچیده‌تر سرکوب در جمهوری اسلامی!
پیام همراهان
در طول تاریخ، بسیاری از مردم زیر سلطه‌ی حکومت‌های استبدادی زیسته‌اند. در چنین حکومت‌هایی، قدرت بی‌واسطه و خشن است: یک پادشاه، یک دیکتاتور نظامی یا یک فرمانده مطلق، همه‌چیز را با زور و تهدید پیش می‌برد. در این نوع رژیم، مردم به‌خوبی می‌دانند که چه کسی بر آنها سلطه دارد و چرا باید بترسند.
اما خطرناک‌تر از استبداد آشکار، حکومت‌های تمامیت‌خواه (پساتوتالیتری) هستند؛ نظام‌هایی که با ابزار دروغ، سانسور، ظاهر‌سازی و ایدئولوژی، چهره‌ای معقول و مشروع از خود به نمایش می‌گذارند، اما در باطن، حقیقت را خفه و آزادی را دفن می‌کنند.
واتسلاو هاول، نویسنده و روشنفکر اهل چکسلواکی، در کتاب قدرت بی‌قدرتان توضیح می‌دهد که در این نوع حکومت، مردم ناخواسته به نگهبانان دروغ تبدیل می‌شوند. این دیگر فقط پلیس مخفی نیست که مراقب است، بلکه خودِ مردم به دیده‌بان‌های نظام بدل می‌شوند، چون ساختار حکومت آنان را وادار می‌کند در نمایش مشروعیت شرکت کنند.
تصور کنید کارمندی در یک اداره‌ی دولتی. از او خواسته می‌شود گزارشی را امضا کند که حاوی اطلاعات دروغین درباره پیشرفت پروژه‌ای شکست‌خورده است. او می‌داند این آمار ساختگی است. اما اگر امضا نکند، امنیت شغلی‌اش به خطر می‌افتد، یا ممکن است به «بی‌وفایی به نظام» متهم شود. پس امضا می‌کند. نه از روی باور، بلکه برای بقا. این کارمند، نماد انسانی‌ست که میان حقیقت و امنیت، دومی را انتخاب می‌کند — و همین انتخاب‌های کوچک، پایه‌های یک نظام تمامیت‌خواه را پابرجا نگه می‌دارد.
در حکومت‌های تمامیت‌خواه، دیگر فقط ترس از زندان نیست که مردم را ساکت نگه می‌دارد؛ بلکه ترس از طرد شدن، بیکار شدن، حذف شدن از اجتماع، یا برچسب خوردن. در این فضا، دروغ رسمی به یک «عرف» تبدیل می‌شود، و زندگی در حقیقت به یک «خطر».
این الگو برای ما آشناست. نظامی که با شعار عدالت، بی‌عدالتی را نهادینه کرده است. با ادعای اخلاق، دروغ را به زبان رسمی بدل کرده. نظامی که مشارکت در دروغ را معیار وفاداری می‌داند و سکوت را فضیلت.
اما قدرت در چنین نظام‌هایی، برخلاف ظاهرش، شکننده است. وقتی مردم تصمیم بگیرند دیگر در این بازی دروغ شرکت نکنند، نظام شروع به ترک برداشتن می‌کند.
وقتی کارمندی از امضای گزارش ساختگی سر باز زند، وقتی معلمی از تکرار یک دروغ ایدئولوژیک در کلاس خودداری کند، وقتی دانشجویی از نمایش ظاهری وفاداری بیرون بزند — این‌ها گام‌هایی کوچک‌اند، اما گسل‌هایی عمیق در پیکره‌ی سلطه.
هاول می‌نویسد: «زندگی در حقیقت» راه رهایی است.
ما نیز، اگر می‌خواهیم از این ساختار پوسیده عبور کنیم، باید تصمیم بگیریم از زیر بار دروغ بیرون بیاییم.
با نه گفتن، با امتناع، با آشکار کردن واقعیت – هرچند کوچک و شخصی.
قدرت ما، قدرت بی‌قدرتان است.
قدرت کسانی که تصمیم می‌گیرند دیگر در نمایش دروغ شرکت نکنند.
و این، آغاز فروپاشی هر نظامی‌ست که بر دروغ استوار است.
#قدرت_بی_قدرتان #نافرمانی_مدنی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
پیام همراهان
در طول تاریخ، بسیاری از مردم زیر سلطه‌ی حکومت‌های استبدادی زیسته‌اند. در چنین حکومت‌هایی، قدرت بی‌واسطه و خشن است: یک پادشاه، یک دیکتاتور نظامی یا یک فرمانده مطلق، همه‌چیز را با زور و تهدید پیش می‌برد. در این نوع رژیم، مردم به‌خوبی می‌دانند که چه کسی بر آنها سلطه دارد و چرا باید بترسند.
اما خطرناک‌تر از استبداد آشکار، حکومت‌های تمامیت‌خواه (پساتوتالیتری) هستند؛ نظام‌هایی که با ابزار دروغ، سانسور، ظاهر‌سازی و ایدئولوژی، چهره‌ای معقول و مشروع از خود به نمایش می‌گذارند، اما در باطن، حقیقت را خفه و آزادی را دفن می‌کنند.
واتسلاو هاول، نویسنده و روشنفکر اهل چکسلواکی، در کتاب قدرت بی‌قدرتان توضیح می‌دهد که در این نوع حکومت، مردم ناخواسته به نگهبانان دروغ تبدیل می‌شوند. این دیگر فقط پلیس مخفی نیست که مراقب است، بلکه خودِ مردم به دیده‌بان‌های نظام بدل می‌شوند، چون ساختار حکومت آنان را وادار می‌کند در نمایش مشروعیت شرکت کنند.
تصور کنید کارمندی در یک اداره‌ی دولتی. از او خواسته می‌شود گزارشی را امضا کند که حاوی اطلاعات دروغین درباره پیشرفت پروژه‌ای شکست‌خورده است. او می‌داند این آمار ساختگی است. اما اگر امضا نکند، امنیت شغلی‌اش به خطر می‌افتد، یا ممکن است به «بی‌وفایی به نظام» متهم شود. پس امضا می‌کند. نه از روی باور، بلکه برای بقا. این کارمند، نماد انسانی‌ست که میان حقیقت و امنیت، دومی را انتخاب می‌کند — و همین انتخاب‌های کوچک، پایه‌های یک نظام تمامیت‌خواه را پابرجا نگه می‌دارد.
در حکومت‌های تمامیت‌خواه، دیگر فقط ترس از زندان نیست که مردم را ساکت نگه می‌دارد؛ بلکه ترس از طرد شدن، بیکار شدن، حذف شدن از اجتماع، یا برچسب خوردن. در این فضا، دروغ رسمی به یک «عرف» تبدیل می‌شود، و زندگی در حقیقت به یک «خطر».
این الگو برای ما آشناست. نظامی که با شعار عدالت، بی‌عدالتی را نهادینه کرده است. با ادعای اخلاق، دروغ را به زبان رسمی بدل کرده. نظامی که مشارکت در دروغ را معیار وفاداری می‌داند و سکوت را فضیلت.
اما قدرت در چنین نظام‌هایی، برخلاف ظاهرش، شکننده است. وقتی مردم تصمیم بگیرند دیگر در این بازی دروغ شرکت نکنند، نظام شروع به ترک برداشتن می‌کند.
وقتی کارمندی از امضای گزارش ساختگی سر باز زند، وقتی معلمی از تکرار یک دروغ ایدئولوژیک در کلاس خودداری کند، وقتی دانشجویی از نمایش ظاهری وفاداری بیرون بزند — این‌ها گام‌هایی کوچک‌اند، اما گسل‌هایی عمیق در پیکره‌ی سلطه.
هاول می‌نویسد: «زندگی در حقیقت» راه رهایی است.
ما نیز، اگر می‌خواهیم از این ساختار پوسیده عبور کنیم، باید تصمیم بگیریم از زیر بار دروغ بیرون بیاییم.
با نه گفتن، با امتناع، با آشکار کردن واقعیت – هرچند کوچک و شخصی.
قدرت ما، قدرت بی‌قدرتان است.
قدرت کسانی که تصمیم می‌گیرند دیگر در نمایش دروغ شرکت نکنند.
و این، آغاز فروپاشی هر نظامی‌ست که بر دروغ استوار است.
#قدرت_بی_قدرتان #نافرمانی_مدنی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤19💯8🕊2
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
علیه فراموشی؛
تصاویری از قدرت و همبستگی ایرانیان در مهرماه ۱۴۰۱
مردم ایران اگر با هم در میدان مبارزه حضور داشته باشند، می‌توانند بر دیکتاتوری فائق آیند و آن روز دور نیست که خیابان‌های شهرهای ایران در تسخیر آزادی‌خواهان در آید. تاریخ نشان داده که همبستگی مردم، دیکتاتورها را به زانو درمی‌آورد.
از یاد نبریم جمهوری اسلامی با ایجاد اختلاف بین گروه‌های مخالف، سعی در تضعیف ما دارد. اما ما می‌توانیم با تمرکز بر اشتراکاتمان، مانند خواست آزادی و عدالت، این ترفند را خنثی کنیم. بیایید از اتهام‌زنی به یکدیگر دست بکشیم و به جای آن، کمپین‌های مشترکی برای اعتراضات بی‌خشونت راه‌اندازی کنیم. اعتصابات سراسری، تحصن‌های مسالمت‌آمیز، و انتشار پیام‌های متحد در فضای مجازی می‌تواند رژیم را تحت فشار قرار دهد و جهانیان را با ما همراه کند.
#علیه_فراموشی #زن_زندگى_آزادى #قدرت_مردم #قدرت_بی_قدرتان #همبستگی #یاری_مدنی_توانا
@Ravaana_TavaanaTech
تصاویری از قدرت و همبستگی ایرانیان در مهرماه ۱۴۰۱
مردم ایران اگر با هم در میدان مبارزه حضور داشته باشند، می‌توانند بر دیکتاتوری فائق آیند و آن روز دور نیست که خیابان‌های شهرهای ایران در تسخیر آزادی‌خواهان در آید. تاریخ نشان داده که همبستگی مردم، دیکتاتورها را به زانو درمی‌آورد.
از یاد نبریم جمهوری اسلامی با ایجاد اختلاف بین گروه‌های مخالف، سعی در تضعیف ما دارد. اما ما می‌توانیم با تمرکز بر اشتراکاتمان، مانند خواست آزادی و عدالت، این ترفند را خنثی کنیم. بیایید از اتهام‌زنی به یکدیگر دست بکشیم و به جای آن، کمپین‌های مشترکی برای اعتراضات بی‌خشونت راه‌اندازی کنیم. اعتصابات سراسری، تحصن‌های مسالمت‌آمیز، و انتشار پیام‌های متحد در فضای مجازی می‌تواند رژیم را تحت فشار قرار دهد و جهانیان را با ما همراه کند.
#علیه_فراموشی #زن_زندگى_آزادى #قدرت_مردم #قدرت_بی_قدرتان #همبستگی #یاری_مدنی_توانا
@Ravaana_TavaanaTech
👍25❤7💯1