پرستو فروهر : امسال هم نگذاشتند مراسم پدر و مادرم را برگزار کنیم!
پرستو فروهر در مصاحبه اختصاصی با فیس بوک روز آنلاین گفت که امسال هم مانند سالهای گذشته از برگزاری مراسم یادبود مرحوم داریوش فروهر و پروانه فروهر(اسکندری) جلوگیری شد.
وی افزود که روال همان روال گذشته است و ماموران امنیتی به ما اعلام کرده اند ما این حق را برای خودمان قائل هستیم که از برگزاری این مراسم جلوگیری کنیم.
مراسم یادبود امسال #داریوش و #پروانه فروهر با حضور گسترده ماموران امنیتی و لباس شخصی همراه بود. این افراد از حضور مردم، روزنامه نگاران، فعالان سیاسی و مهمانان در مراسم جلوگیری کرده و اقدام به عکس برداری از افراد می کردند. از جمله افرادی که از ورود او به مراسم جلوگیری شد مسعود باستانی؛ روزنامه نگار بود که ماموران لباس شخصی اقدام به #عکسبرداری از او نیز کردند.
مصاحبه کامل با #پرستو_فروهر را بشنوید
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

هما دارابی، استادی که در اعتراص به حجاب اجباری خود را آتش زد
http://bit.ly/1roDB1w

#هما_دارابی، متخصص پزشکی کودکان و روان‌پزشک ایرانی در اعتراض به #حجاب اجباری در میدان تجریش تهران اقدام به #خودسوزی کرد. هما دارابی عضو حزب ملت ایران بود که به هم‌راه پروانه‌ی فروهر سازمان ِ زنان جبهه‌ی ملی را تشکیل داده بود و در کنگره‌ی اول جبهه‌ی ملی در بهمن‌ماه ۱۳۴۱ شرکت و سخنرانی کرده بود. پنج سال پس از تاریخ خودسوزی هما دارابی یعنی در سال ۱۳۷۷پروانه اسکندری-فروهر- به هم‌راه همسرش داریوش فروهر توسط ماموران اطلاعات جمهوری اسلامی در منزل مسکونی خود در تهران سلاخی شد و کشته شد.
#همادارابی و #پروانه‌_فروهر نخستین زنانی بودند که سازمان زنان جبهه ملی را تشکیل دادند و در کنگره‌ی اول جبهه ملی ایران در سال ۱۳۴۱ شرکت جستند. او مدرک #روان‌شناسی خود را در کشور آمریکا دریافت کرد و مدت‌ها در ایالت‌های نیوجرسی، نیویورک و کالیفرنیا طبابت کرده بود. دارابی در سال ۱۳۵۳ به ایران بازگشت و به عنوان استاد دانشگاه به تدریس پرداخت.
وی پس از انقلاب اسلامی به دلیل #بدحجابی از دانشگاه اخراج و پس از آن مطب او نیز تعطیل شد. دارابی در دوم اسفندماه سال ۱۳۷۲ در اعتراض به حجاب اجباری خود را به آتش کشید.
هما دارابی در دوم اسفندماه ۱۳۷۲در یکی از میادین مرکزی شهر تهران در اعتراض به اختناق حاکم بر کشور، خصوصا وضعیت نامناسب زنان در ایران و همین‌طور اعتراض به #حجاب_اجباری خود را به آتش کشید تا صدای اعتراضی باشد به بی‌دادی که بر #زنان ایران می‌رود. پزشکان تلاش بسیار کردند تا جان او را نجات دهند اما سودی نبخشید و بامداد سوم اسفندماه دیده از جهان فروبست.

بیش‌تر بخوانید:
http://bit.ly/1roDB1w

@Tavaana_TavaanaTech

اول آذرماه ۱۳۷۷ در تهران، یک زن و شوهر در مقابل یکدیگر با ضربات متعدد و پیاپی چاقو کشته شدند؛ «داریوش فروهر» و «پروانه فروهر». این دو تنها به جرم دگراندیشی و مخالفت با نظام کشته شدند. بعدها وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی، قاتلان را «نیروهای خودسر» این وزارت معرفی کرد. اما آیت الله خامنه ای انتساب این قتل ها به جمهوری اسلامی را نپذیرفت و از جمله داریوش فروهر را «دشمن بی خطر و بی ضرر» نظام اسلامی معرفی کرد!

اما اعترافات قاتلان ثابت می کند آن ها «خودسر» نبوند. «پرستو فروهر» - دختر داریوش و پروانه - که پرونده قتل های زنجیره ای در شعبه یک دادگاه نظامی تهران را خوانده است، می گوید: «به ویژه چیزی که خیلی تکان دهنده است این است که متهمین بارها و بارها گفته اند که حذف فیزیکی دگراندیشان جزو وظایف سازمانی شان بوده و بارها انجام داده اند و خیلی با تعجب نوشته بودند که نمی دانند چرا این بار دچار چنین مشکلی شده و بسیاری شان می گفتند که دستور از بالا آمده و نمی دانند که چرا آنها که صرفا وظیفه خود انجام داده اند حالا متهم قضیه هستند.» «علی صفایی»، کارمند وزارت اطلاعات در اعترافات تیر ۱۳۷۹ خود درباره چگونگی قتل فروهرها می گوید: «آن شب ابتدا مسلم و صادق به در منزل رفتند، من و فلاح در کوچه‌ای که بن‌بست بود کمی پایین‌تر از منزل قرار گرفتیم، چند نفر بالای کوچه قرار گرفتند و چند نفر حفاظت کوچه را داشتند. برادر مسلم و صادق وارد منزل شدند و بعد برادر فلاح که بنده در حیاط ماندم.
حدوداً بعد از سی دقیقه فلاح برادران دیگر را صدا زدند، با بی‌سیم گفتند و وارد منزل شدند. که گفتند بنده و برادر مسلم و فلاح با خانم پروانه به طبقه بالا رفتیم. بعد از بازرسی عادی فلاح دستور داد کار را شروع کنیم.بنده گردن و دهان ایشان را گرفتم، مسلم دست های ایشان را گرفت و برادر هاشم آمد و با دستمال آغشته به مواد بیهوشی، بیهوش کرد و محسنی چند ضربه چاقو زد که بنده دیدم تکان می‌خورد. گفتم تکان می خورد، چند ضربه دیگر زدند…»

https://goo.gl/nNhR82
منابع مرتبط
قتل محمدجعفر پوینده
http://bit.ly/2kBS8aA
محمد رسول اف و دست نوشته هایی که نمی سوزند
http://bit.ly/2saFwqC
مجید شریف که شریف بود
http://bit.ly/2kbGJOg
قتل احمد تفضلی؛ ایران شناس و پژوهشگر
http://bit.ly/1xqx8Ov

@Tavaana_TavaanaTech

‌یادداشتی از پرستو فروهر درباره اینکه چرا سالانه در سالروز قتل پدر و مادر خود به ایران می‌رود. داریوش فروهر و پروانه فروهر در آذر ۱۳۷۷ توسط عوامل وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی به قتل رسیدند.

خانم پرستو فروهر در بخشی از نوشته خود آورده است: «هر سال در این روزها آماده سفر به تهران می‌شدم تا در یکم آذرماه، روز قتل پدر و مادرم، یاد آن دو را در خانه و قتلگاه‌شان گرامی بدارم. هر سال به همراه برادرم آرش، فراخوانی خطاب به همگان منتشر می‌کردم برای شرکت در این بزرگداشت.

این سالگرد زمینه‌ای فراهم می‌آورد برای یادآوری دادخواهی ناتمام این جنایت‌های سیاسی و پافشاری بر پیشبردش، و نیز فرصتی برای گرامی‌داشت یاد جان‌باختگان: پروانه فروهر، داریوش فروهر، محمد مختاری، محمدجعفر پوینده، مجید شریف، پیروز دوانی، حمید حاجی‌زاده و کارون، فرزند خردسالش.

این آیین، امکانی می‌گشود برای پافشاری بر حق یادآوری، دادخواهی و بزرگداشت قربانیان سرکوب؛ برای ایستادگی بر حق دگراندیشی و آزادی بیان...

هر سال این سفر برای من تجدید عهد بود با پدر و مادر جان‌باخته‌ام، با یادهای زندگی و مبارزه سیاسی آن دو‌، که آن خانه به حافظه سپرده است؛ تجدید مهر بود با مفهوم مردم و میهن، آنگونه که آنها از خود به یادگار گذاشته‌اند؛ یادآوری جنایت گماشتگان حکومتی در آن خانه؛ و تجدید قول و قرار با تک تک یارانی که بار دادخواهی را با آنان تقسیم کرده‌ام.

هر سال این سفر به من امکان و نیروی ایستادگی داده است؛ ایستادگی در برابر ستم و انکار حاکمان، در برابر فراموشی و مماشات مردم. سال‌هاست که "خود بودن" من به این سفر وابسته شده است؛ به آن دو ساعت در عصر روز یکم آذرماه که پدر و مادرم را کشتند، و من هرسال از مردم طلب حضور کرده‌ام در آن خانه...»

متن کامل این یادداشت را در وبسایت بی‌بی‌سی فارسی بخوانید
https://www.bbc.com/persian/blog-viewpoints-54945291‌
‌
#بی_بی_سی_فارسی #پرستو_فروهر #داریوش_فروهر #پروانه_فروهر #قتل_های_زنجیره_ای

@Tavaana_TavaanaTech