Forwarded from گفت‌وشنود
فیلم خدایا، هستی؟ منم مارگارت.
Are You There God? It’s Me, Margaret
(۲۰۲۳) اقتباسی صمیمی و لطیف از رمانی کلاسیک با همین نام از جودی بلوم است.
داستان درباره مارگارت، دختربچه‌ای یازده ساله است که با خانواده‌اش به شهری جدید نقل مکان می‌کند و در میانه‌ی بحران بلوغ، تغییرات جسمی، و دغدغه‌های دینی، سعی دارد معنای هویت شخصی‌اش را بیابد.
فیلم با لحنی ملایم و انسانی، تجربه‌ای جهانی را بازتاب می‌دهد: ورود به دنیای پیچیده‌ی بزرگسالی و جست‌وجوی صدا و حقیقتی درونی در میان هیاهوی بیرونی.
در سطحی فلسفی‌تر، فیلم درباره بحران ایمان و جست‌وجوی امر متعالی در جهانی است که پاسخ روشنی ارائه نمی‌دهد.
مارگارت در گفتگوهای ساده و کودکانه‌اش با خدا، در حقیقت در حال کشف نسبت خود با هستی است؛ نوعی مونولوگ اگزیستانسیالیستی که از طریق زبان معصومانه کودکی بیان می‌شود. او در دلِ تردید میان دین یهودی پدری و مسیحیت مادری، با سؤالات بنیادینی مواجه است: من کی هستم؟ به چه چیزی باید ایمان داشته باشم؟ آیا نیرویی بالاتر از من وجود دارد که مرا درک کند؟
نکته‌ی درخشان فیلم، نگاه بدون قضاوتش به موضوع ایمان است.
در جهانی که اغلب دین به شکل ابزار قدرت یا ستیز به تصویر کشیده می‌شود، این فیلم ما را به یاد می‌آورد که ایمان می‌تواند شخصی، تردیدآمیز، و حتی زیبا باشد.
مارگارت به‌جای آنکه پاسخی قطعی بیابد، یاد می‌گیرد که سؤال داشتن خودش بخشی از مسیر است؛ و این درسی است که مخاطب بزرگسال نیز می‌تواند از آن بهره‌مند شود.
از لحاظ سینمایی، فیلم با بازی‌های طبیعی، طراحی صحنه‌ی نوستالژیک دهه‌ی هفتادی و کارگردانی ظریف کلی فرمن، توانسته فضایی ملموس و گرم خلق کند.
این فیلم بیش از آنکه تنها داستان یک کودک باشد، تأملی است درباره انسان بودن: آسیب‌پذیری، رشد، و نیاز همیشگی ما به دیده شدن، شنیده شدن، و درک شدن—چه توسط دیگران، چه توسط خود، و شاید، توسط چیزی فراتر از این جهان مادی.
#ایمان #باور #بحران_هویت #نوجوان #دین #معنا #زندگی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
فیلم خدایا، هستی؟ منم مارگارت.
Are You There God? It’s Me, Margaret
(۲۰۲۳) اقتباسی صمیمی و لطیف از رمانی کلاسیک با همین نام از جودی بلوم است.
داستان درباره مارگارت، دختربچه‌ای یازده ساله است که با خانواده‌اش به شهری جدید نقل مکان می‌کند و در میانه‌ی بحران بلوغ، تغییرات جسمی، و دغدغه‌های دینی، سعی دارد معنای هویت شخصی‌اش را بیابد.
فیلم با لحنی ملایم و انسانی، تجربه‌ای جهانی را بازتاب می‌دهد: ورود به دنیای پیچیده‌ی بزرگسالی و جست‌وجوی صدا و حقیقتی درونی در میان هیاهوی بیرونی.
در سطحی فلسفی‌تر، فیلم درباره بحران ایمان و جست‌وجوی امر متعالی در جهانی است که پاسخ روشنی ارائه نمی‌دهد.
مارگارت در گفتگوهای ساده و کودکانه‌اش با خدا، در حقیقت در حال کشف نسبت خود با هستی است؛ نوعی مونولوگ اگزیستانسیالیستی که از طریق زبان معصومانه کودکی بیان می‌شود. او در دلِ تردید میان دین یهودی پدری و مسیحیت مادری، با سؤالات بنیادینی مواجه است: من کی هستم؟ به چه چیزی باید ایمان داشته باشم؟ آیا نیرویی بالاتر از من وجود دارد که مرا درک کند؟
نکته‌ی درخشان فیلم، نگاه بدون قضاوتش به موضوع ایمان است.
در جهانی که اغلب دین به شکل ابزار قدرت یا ستیز به تصویر کشیده می‌شود، این فیلم ما را به یاد می‌آورد که ایمان می‌تواند شخصی، تردیدآمیز، و حتی زیبا باشد.
مارگارت به‌جای آنکه پاسخی قطعی بیابد، یاد می‌گیرد که سؤال داشتن خودش بخشی از مسیر است؛ و این درسی است که مخاطب بزرگسال نیز می‌تواند از آن بهره‌مند شود.
از لحاظ سینمایی، فیلم با بازی‌های طبیعی، طراحی صحنه‌ی نوستالژیک دهه‌ی هفتادی و کارگردانی ظریف کلی فرمن، توانسته فضایی ملموس و گرم خلق کند.
این فیلم بیش از آنکه تنها داستان یک کودک باشد، تأملی است درباره انسان بودن: آسیب‌پذیری، رشد، و نیاز همیشگی ما به دیده شدن، شنیده شدن، و درک شدن—چه توسط دیگران، چه توسط خود، و شاید، توسط چیزی فراتر از این جهان مادی.
#ایمان #باور #بحران_هویت #نوجوان #دین #معنا #زندگی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
دکتر حاتم قادری، استاد فلسفه سیاسی، در گفت‌وگویی در استودیو پات تأکید کرد که علی خامنه‌ای بیش از هر زمان به مرگ سیاسی نزدیک شده است. او با مرور مواضع تند خامنه‌ای در خطبه‌های سال گذشته درباره زنان، اسرائیل و آمریکا، و مقایسه آن با تحولات داخلی و منطقه‌ای اخیر—از عقب‌نشینی‌های آشکار در مواضع ایدئولوژیک تا تغییر رویکرد به مذاکره با آمریکا—گفت: «این تحولات چیزی نیست جز نشانه‌های مرگ سیاسی.» قادری با اشاره به از دست رفتن مشروعیت و توان مانور سیاسی رهبر جمهوری اسلامی، افزود: «به باور من، مرگ سیاسی او حتی رخ داده، هرچند هنوز بسیاری باور دارند که او همچنان در رأس قدرت است.»
@studio_patt
ویدیوی کامل این گفتگو در یوتیوب:
https://youtu.be/P0_zVbZowLk?feature=shared
#بحران_مشروعیت #حاتم_قادری #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
@studio_patt
ویدیوی کامل این گفتگو در یوتیوب:
https://youtu.be/P0_zVbZowLk?feature=shared
#بحران_مشروعیت #حاتم_قادری #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from گفت‌وشنود
در پی حمله مرگبار به گردشگران هندو در منطقه پهلگام کشمیر تحت کنترل هند، تنش‌های تاریخی میان هند و پاکستان بار دیگر شعله‌ور شده‌اند؛ این بار تا آستانه‌ی رویارویی نظامی. تحلیل‌گران هشدار می‌دهند که اگر روند فعلی مهار نشود، دو قدرت هسته‌ای جنوب آسیا ممکن است وارد یکی از خطرناک‌ترین بحران‌های چند دهه اخیر شوند.
حمله‌ای که جرقه زد
در تاریخ ۲۲ آوریل، پنج مهاجم مسلح با حمله به گروهی از گردشگران در منطقه‌ی توریستی بایساران، ۲۶ تن را که بیشترشان از زائران هندو بودند، به قتل رساندند. مهاجمان ظاهراً پس از پرسش از قربانیان درباره دین‌شان، افراد غیرمسلمان را هدف قرار دادند. در ابتدا گروه «جبهه مقاومت» که با شبه‌نظامیان پاکستانی مرتبط دانسته می‌شود مسئولیت حمله را بر عهده گرفت، اما سپس این ادعا را پس گرفت.
دولت هند به‌سرعت انگشت اتهام را به‌سوی پاکستان نشانه رفت و اقداماتی بی‌سابقه از جمله تعلیق معاهده‌ی تاریخی آب‌های ایندوس و بستن مرزها را در پیش گرفت.
قطع آب؛ ابزار جدید جنگ
یکی از ابعاد نگران‌کننده بحران اخیر، تعلیق یک‌جانبه معاهده‌ی آب‌های ایندوس توسط هند است. این معاهده از سال ۱۹۶۰ تحت نظارت بانک جهانی، توزیع منابع آبی میان دو کشور را تنظیم می‌کرد. رود سند که شریان حیاتی پاکستان محسوب می‌شود، اکنون به ابزار فشار سیاسی تبدیل شده است. پاکستان هشدار داده که هرگونه تلاش برای قطع یا انحراف جریان آب، «اعلان جنگ» تلقی خواهد شد.
هشدار درباره حمله نظامی قریب‌الوقوع
در جدیدترین واکنش، عطاءالله طارر، وزیر اطلاعات پاکستان، اعلام کرد که اطلاعات موثقی در اختیار دارند که نشان می‌دهد هند طی ۲۴ تا ۳۶ ساعت آینده حمله‌ای نظامی را تدارک دیده است. این هشدار باعث آماده‌باش نیروهای پاکستانی شده و واکنش فوری شورای امنیت ملی این کشور را در پی داشته است.
ریشه‌های دینی بحران
در بطن این درگیری‌ها، شکاف عمیق مذهبی میان هندوهای هند و مسلمانان پاکستان نهفته است. تقسیم هند در سال ۱۹۴۷، که به جدایی پاکستان به عنوان کشوری با اکثریت مسلمان انجامید، زخم‌هایی تاریخی برجای گذاشت که هنوز التیام نیافته‌اند. کشمیر، تنها منطقه‌ی با جمعیت عمدتاً مسلمان در هند، همواره محل منازعه و بی‌اعتمادی دو کشور بوده است.
افزایش ملی‌گرایی هندو در دولت فعلی هند و نفوذ گروه‌های اسلام‌گرا در پاکستان، شکاف دینی را تشدید کرده‌اند. حمله‌ی اخیر نه تنها تلفات انسانی به‌بار آورد، بلکه بار دیگر مذهب را به ابزار خشونت بدل کرد و زمینه‌ساز نفرت‌پراکنی بیشتر در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی شد.
خطر در پیش
اگرچه هر دو کشور در گذشته بحران‌هایی مشابه را از طریق فشارهای دیپلماتیک پشت‌سر گذاشته‌اند، اما به‌نظر می‌رسد این بار ماجرا به‌دلیل ابعاد مذهبی، شدت بیشتری یافته است. ابزار شدن منابع حیاتی چون آب، تضعیف معاهدات تاریخی، و زبان تهدید، همگی حاکی از آن‌اند که صلح در جنوب آسیا بار دیگر در وضعیت شکننده‌ای قرار گرفته است.
نتیجه‌گیری:
در دنیایی که جنگ‌های مذهبی باید به تاریخ سپرده شده باشند، تقابل مذهبی در جنوب آسیا همچنان آتشی زیر خاکستر است. اگر راهی برای کاهش تنش‌های دینی و بازسازی اعتماد میان هند و پاکستان پیدا نشود، آینده‌ای پرآشوب و خطرناک در انتظار منطقه خواهد بود.
#هند #پاکستان #بحران_مذهبی #اختلاف_دینی #جنگ #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
حمله‌ای که جرقه زد
در تاریخ ۲۲ آوریل، پنج مهاجم مسلح با حمله به گروهی از گردشگران در منطقه‌ی توریستی بایساران، ۲۶ تن را که بیشترشان از زائران هندو بودند، به قتل رساندند. مهاجمان ظاهراً پس از پرسش از قربانیان درباره دین‌شان، افراد غیرمسلمان را هدف قرار دادند. در ابتدا گروه «جبهه مقاومت» که با شبه‌نظامیان پاکستانی مرتبط دانسته می‌شود مسئولیت حمله را بر عهده گرفت، اما سپس این ادعا را پس گرفت.
دولت هند به‌سرعت انگشت اتهام را به‌سوی پاکستان نشانه رفت و اقداماتی بی‌سابقه از جمله تعلیق معاهده‌ی تاریخی آب‌های ایندوس و بستن مرزها را در پیش گرفت.
قطع آب؛ ابزار جدید جنگ
یکی از ابعاد نگران‌کننده بحران اخیر، تعلیق یک‌جانبه معاهده‌ی آب‌های ایندوس توسط هند است. این معاهده از سال ۱۹۶۰ تحت نظارت بانک جهانی، توزیع منابع آبی میان دو کشور را تنظیم می‌کرد. رود سند که شریان حیاتی پاکستان محسوب می‌شود، اکنون به ابزار فشار سیاسی تبدیل شده است. پاکستان هشدار داده که هرگونه تلاش برای قطع یا انحراف جریان آب، «اعلان جنگ» تلقی خواهد شد.
هشدار درباره حمله نظامی قریب‌الوقوع
در جدیدترین واکنش، عطاءالله طارر، وزیر اطلاعات پاکستان، اعلام کرد که اطلاعات موثقی در اختیار دارند که نشان می‌دهد هند طی ۲۴ تا ۳۶ ساعت آینده حمله‌ای نظامی را تدارک دیده است. این هشدار باعث آماده‌باش نیروهای پاکستانی شده و واکنش فوری شورای امنیت ملی این کشور را در پی داشته است.
ریشه‌های دینی بحران
در بطن این درگیری‌ها، شکاف عمیق مذهبی میان هندوهای هند و مسلمانان پاکستان نهفته است. تقسیم هند در سال ۱۹۴۷، که به جدایی پاکستان به عنوان کشوری با اکثریت مسلمان انجامید، زخم‌هایی تاریخی برجای گذاشت که هنوز التیام نیافته‌اند. کشمیر، تنها منطقه‌ی با جمعیت عمدتاً مسلمان در هند، همواره محل منازعه و بی‌اعتمادی دو کشور بوده است.
افزایش ملی‌گرایی هندو در دولت فعلی هند و نفوذ گروه‌های اسلام‌گرا در پاکستان، شکاف دینی را تشدید کرده‌اند. حمله‌ی اخیر نه تنها تلفات انسانی به‌بار آورد، بلکه بار دیگر مذهب را به ابزار خشونت بدل کرد و زمینه‌ساز نفرت‌پراکنی بیشتر در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی شد.
خطر در پیش
اگرچه هر دو کشور در گذشته بحران‌هایی مشابه را از طریق فشارهای دیپلماتیک پشت‌سر گذاشته‌اند، اما به‌نظر می‌رسد این بار ماجرا به‌دلیل ابعاد مذهبی، شدت بیشتری یافته است. ابزار شدن منابع حیاتی چون آب، تضعیف معاهدات تاریخی، و زبان تهدید، همگی حاکی از آن‌اند که صلح در جنوب آسیا بار دیگر در وضعیت شکننده‌ای قرار گرفته است.
نتیجه‌گیری:
در دنیایی که جنگ‌های مذهبی باید به تاریخ سپرده شده باشند، تقابل مذهبی در جنوب آسیا همچنان آتشی زیر خاکستر است. اگر راهی برای کاهش تنش‌های دینی و بازسازی اعتماد میان هند و پاکستان پیدا نشود، آینده‌ای پرآشوب و خطرناک در انتظار منطقه خواهد بود.
#هند #پاکستان #بحران_مذهبی #اختلاف_دینی #جنگ #گفتگو_توانا
@Dialogue1402