صبح امروز، شنبه ۸ شهریورماه ۱۴۰۴، جلسه رسیدگی به پرونده عبدالله مومنی، فعال سیاسی، در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران برگزار شد.
هوشنگ پوربابایی، وکیل دادگستری، وکالت مومنی را برعهده داشت، در این جلسه اتهامات «تبلیغ علیه نظام» و «نشر اکاذیب» به عبدالله مومنی تفهیم شد.
چندی پیش، عبدالله مومنی به همراه ۱۶ نفر دیگر بیانیه‌ای را با عنوان "نگران سرنوشت ایرانیم" امضا و منتشر کردند و در آن خواستار برگزاری رفراندوم و تشکیل مجلس موسسان قانون اساسی شدند. پس از انتشار این بیانیه آزار و اذیت این فعالان شدت گفت.
عبدالله مومنی پیش از این نیز برای فعالیت‌های خود سابقه بازداشت و تحمل حبس را داشته است. او در شهریور ۱۴۰۳، به دنبال مختومه‌شدن پرونده خود از زندان اوین آزاد شده بود.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانیان_سیاسی #عبدالله_مومنی

@Tavaana_TavaanaTech

تصاویری از تجمع اعتراضی مردم جمال‌آباد شهر لوشان در استان گیلان منتشر شده است. آنها نسبت به نبود آب آشامیدنی اعتراض کردند و با آتش‌زدن لاستیک در مسیر جاده قدیم قزوین_رشت تجمع اعتراضی بر پا کردند.
از پیامدهای حاکمیت جمهوری اسلامی بر کشورمان، عدم دسترسی مردم به آب آشامیدنی در استان گیلان، پربارش‌ترین استان کشور است.

ایران‌مان را تبدیل به ویرانه‌ای کرده‌اند قطعی آب و برق در ساعات متمادی و طولانی، عدم دسترسی به آب آشامیدنی در شهرها و روستاهای کشور، گرانی فقر تورم عدم دسترسی به بهداشت
نتیجه حاکمیت جمهوری اسلامی بر کشورمان بوده است.

دلیل شما برای گفتن نه به جمهوری اسلامی چیست؟

#نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا #ایران

@Tavaana_TavaanaTech

بیانیه‌ جمعی از فعالان سیاسی درباره آزادی بیان و رسانه در چارچوب «چشم‌انداز ایران دموکراتیک»
جمعی از فعالان سیاسی داخل کشور با انتشار بیانیه‌ای، اصول و ضرورت‌های آزادی بیان و آزادی رسانه‌ها را تشریح کرده و آن را یکی از ارکان اصلی «چشم‌انداز ایران دموکراتیک» دانسته‌اند. در این متن آمده است که آزادی بیان پایه‌گذار جامعه‌ای آزاد و دموکراتیک است و بدون آن، هیچ اصلاح یا تغییر پایداری امکان‌پذیر نخواهد بود.
بیانیه تأکید می‌کند که آزادی بیان تنها به معنای سخن گفتن نیست، بلکه شامل شنیده‌شدن، دسترسی به اطلاعات و امکان نقد قدرت نیز می‌شود. به باور نویسندگان، در نظام موجود این حق به‌طور سیستماتیک سرکوب شده است.
استفاده از اتهاماتی چون «تبلیغ علیه نظام»، «توهین به مقامات»، «تشویش اذهان عمومی» و «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» از جمله ابزارهایی دانسته شده که برای خاموش‌سازی صداهای منتقد به کار می‌رود. همچنین به فیلترینگ گسترده، انسداد شبکه‌های اجتماعی و انحصار رسانه‌ای در اختیار صداوسیما و کارتل‌های حکومتی به‌عنوان عواملی اشاره شده که جامعه را در فضای بسته سانسور و تبلیغات یک‌سویه قرار داده‌اند.
امضاکنندگان، که خود را جمهوریخواه معرفی کرده‌اند، اصولی را برای آینده ایران برشمرده‌اند: لغو جرم‌انگاری اندیشه و بیان، پایان دادن به قوانین محدودکننده آزادی بیان، استقلال و تنوع رسانه‌ها، رفع سانسور و تضمین دسترسی آزاد به اینترنت، شفافیت و دسترسی عمومی به قراردادها و بودجه‌های کلان، حمایت از روزنامه‌نگاران و کنشگران مدنی در برابر تهدید و پیگرد، ترویج فرهنگ نقدپذیری و تفکر انتقادی در نظام آموزشی، و تعیین مرزهای آزادی بیان بر پایه معیارهای جهانی حقوق بشر، محدود به مواردی مانند دعوت به خشونت یا نفرت‌پراکنی.
در پایان بیانیه آمده است:
«تضمین آزادی بیان و آزادی رسانه‌ها نه تنها پیش‌شرط استقرار جمهوری دموکراتیک است، بلکه ابزاری حیاتی برای جلوگیری از بازتولید استبداد و فساد در آینده به شمار می‌رود. ایران آزاد و دموکراتیک تنها زمانی تحقق خواهد یافت که هر شهروند بتواند بدون ترس از سانسور، سرکوب یا مجازات، اندیشه و نظر خود را بیان کند.»

این متن به امضای ۳۲ تن رسیده است. از جمله آنان می‌توان به سپیده ابطحی، رضا ابراهیم‌زاده، صدیقه اکبری، سروش افخمی، علیرضا احمدی‌راد، فرزانه امینی، تیرداد بنکدار، مریم جعفری، هادی خورشیدی، مطهره گونه‌ای، مائده دلبری، علی رحیمی مقدم، آرش زمانی، امید سجنی، حسین سربندی، علی فراهانی، احمد قدیانی، سعید ملائی، آزادی مقدم، لیلا میرغفاری و کامبیز نوروززاده اشاره کرد.
#نه_به_جمهوری_اسلامی  #یاری_مدنی_توانا  #ایران
@Tavaana_TavaanaTech

کفالت سیاسی؛ فراتر از اقدام نمادین و حامل فشار سیاسی

پس از انقلاب ۱۴۰۱، و سرکوب معترضان توسط جمهوری اسلامی، شماری از سیاستمداران اروپایی کفالت سیاسی معترضان زندانی را به عهده گرفته‌اند که با احکام سنگین از جمله اعدام مواجه شده بودند.
آذر ۱۴۰۱ مسئله پذیرفتن کفالت سیاسی برخی از زندانیان سیاسی ایرانی توسط برخی از سیاستمداران اروپایی برجسته شد. سیاستمدارانی که اغلب آنان نمایندگان پارلمان‌های کشورهای خود هستند، اعلام کردند که کفالت سیاسی برخی از زندانیان سیاسی را پذیرفته‌اند.
به عنوان نمونه می‌توان مشخصا از این موارد نام برد:

مارتین دیدنهوفن، نماینده پارلمان آلمان، که کفالت سیاسی محمد بروغنی را پذیرفت.
محمد بروغنی ابتدا به اعدام محکوم شده بود بعدتر حکم اعدام او به ۵ سال حبس و ۱۰ سال تبعید تبدیل شد.

کارلوس کاسپر، نماینده پارلمان آلمان که کفالت سیاسی سامان صیدی (یاسین) را پذیرفت.
سامان یاسین ابتدا به اعدام محکوم شده بود بعدتر با وثیقه ۴ میلیاردتومانی برای درمان آزاد شد و از کشور خارج شد.
آزاده رجحان، نماینده ایرانی‌تبار پارلمان سوئد کفالت سیاسی فرزانه قره‌حسنلو را پذیرفت.
فرزانه قره‌حسنلو ابتدا به ۲۵ سال حبس محکوم شده بود بعدتر این حکم به ۵ سال حبس در تبعید تبدیل شد.

اردلان شکرآبی نماینده ایرانی‌تبار پارلمان سوئد، کفالت سیاسی مهدی کرمی را پذیرفت.
مهدی کرمی به اعدام محکوم شده بود و در تاریخ ۱۷ دی‌ماه ۱۴۰۱ اعدام شد.
آرین کاراپت، نماینده ارمنی‌تبار پارلمان سوئد، کفالت سیاسی آرین فرزام‌نیا را پذیرفت.
آرین نوجوان ۱۶ ساله‌ای است که به ۲۵ سال حبس و تبعید محکوم شده است.

این صرفا نام تعدادی از نمایندگان اروپایی است که اعلام کرده‌اند کفالت سیاسی برخی از زندانیان در ایران را که در شرایط بسیار نامطلوبی بسر می‌برند پذیرفته‌اند و تعداد نمایندگان کفیل بیش از این‌هاست.
اما پرسش اصلی برای مخاطب ایرانی احتمالا اینجاست که این کفالت چه تاثیری در حال زندانیان دارد و آیا می‌تواند به بهبود وضعیت آنان و رهایی آنان از خطر مرگ و اعدام یاری برساند؟

در بیانی خلاصه و ساده بایستی گفت که کفالت سیاسی به معنای تضمین امنیت زندانی در ایران نیست؛ بلکه این کفالت کمک می‌کند که نام زندانی در افکار عمومی جهان - و از جمله کشورهای اروپایی - بیشتر و بیشتر مطرح شده و هزینه اعمال نقض حقوق او توسط جمهوری اسلامی بسیار بالا برود.

به بیان دیگر، کفالت سیاسی ضمانت حقوقی برای فرد کفیل یا جمهوری اسلامی ایجاد نمی‌کند بلکه از لحاظ اخلاقی، فشار را از سمت کفیل بر جمهوری اسلامی بالا می‌برد....

ادامه را بخوانید:
https://tavaana.org/fa/PolitischePatenschaften

#کفالت_سیاسی #یاری_حقوقی_توانا #مهسا_امینی #انقلاب_۱۴۰۱

@Tavaana_TavaanaTech

«ما سپر انسانی بودیم!»
روایت هولناک مطهره گونه‌ای از بمباران زندان اوین. مطهره گونه‌ای، فعال سیاسی در گفت‌وگو با حسین رزاق از لحظات سخت بازداشت خود می‌گوید.
این ویدئو را استودیو پات منتشر کرده است.
مطهره گونه‌ای، در این گفتگو و پیشتر هم با نوشتن پست‌هایی درباره حمله موشکی اسرائیل به جمهوری اسلامی و بی‌توجهی جمهوری اسلامی به زندانیان گفته است.
او بارها به ترس و وحشت حاکم بر زندانیان اشاره کرده و گفت:
«طبق برنامه ‌ریزی‌شان قرار نبود زنده بمانیم. حتی موقع انفجارها، درهای سلول را خودمان شکستیم. پاسیارها دستور گرفته بودند که درهای انفرادی و سلول‌ها را باز نکنند.»
او می‌گوید که در جریان این حمله هوایی، بخشهایی از زندان از جمله بند ۲۰۹ هدف اصابت قرار گرفت. درهای سلولها، حتی در زمان انفجار، همچنان بسته ماندند و جان ۱۵ زن زندانی، از جمله خودش، به شدت در خطر افتاد؛ بدون آنکه کوچکترین اقدامی از سوی مسئولان برای نجات جان آنان صورت گیرد.
صدای زندانیان باشیم
#نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا #زندانیان_سیاسی

@Tavaana_TavaanaTech

زرتشت احمدی راغب از زندان قزل‌حصار: «نظام با سرکوب و فساد، مردم را به خاک سیاه نشانده است»

زرتشت احمدی راغب، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، در پیامی صوتی از روند سرکوب، فساد گسترده و نقض آزادی‌های اساسی در جمهوری اسلامی انتقاد کرد.
او با یادآوری پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه خود از سال ۱۳۹۷ گفت: «کار مرا به زور گرفتند و از همان‌جا اعتراضاتم را آغاز کردم. دفاع من از حق کار، حق آزادی و حق زندگی بود، نه تبلیغ علیه نظام. جمهوری اسلامی خودش بیشترین تبلیغ منفی را علیه خود می‌کند.»
این فعال مدنی با اشاره به فقر، فساد، بی‌آبی و بحران معیشتی در کشور افزود: «در قرن بیست‌ویکم، مردم ایران در منجلاب فساد و فقر گرفتار شده‌اند، در حالی‌که ثروت‌های ملی صرف جنگ‌افروزی و حمایت از گروه‌ها و حکومت‌های خارجی در لبنان، فلسطین، سوریه و دیگر کشورها شده است.»
او حکومت جمهوری اسلامی را متهم کرد که با سوءاستفاده از نیروهای نظامی، امنیتی و قضایی، مخالفان و آزادی‌خواهان را روانه زندان کرده است: «کسانی که برای آزادی و پیشرفت ایران اندیشه‌های بلند داشتند، امروز پشت میله‌ها هستند.»
احمدی راغب تأکید کرد مردم ایران خواهان ارتباط با جهان آزاد و صلح‌جو هستند، نه وابستگی به چین و روسیه: «فرهنگ ایران فرهنگ عشق، دوستی و صلح است. این حکومت است که با سرکوب، پرونده‌سازی و برچسب‌زنی‌هایی مانند جاسوسی و تروریسم، کشور را به قهقرا برده است.»

#بیانیه #زرتشت_احمدی_راغب #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‏🔷امید در آستانه مرگ؛
اعدامی دیگر برای نمایش قدرت پوشالی

✍مهدی محمودیان/زندان اوین

🔹من این روزها در کنار جوانی زندانی هستم که نامش امید تباری مقدم است. گذشته از آنکه او نیز مانند بسیاری از ما قربانی یک پرونده سازی پر از تناقض و دروغ شده، اکنون در آستانه‌ی مرگ قرار گرفته است؛ مرگی که نه بر اساس قانون، نه بر اساس عدالت، بلکه صرفاً محصول اراده‌ی جنایتکارانه نهادهای امنیتی و سیاسی است.

🔹امید در مهرماه سال گذشته در تهران بازداشت شد، به خانه‌های امن منتقل شد، و بعد از هفته‌ها بازجویی و بلاتکلیفی، دادگاه قم حکم برائت او را صادر کرد؛ به صراحت اعلام کرد هیچ دلیلی برای ادامه‌ی تعقیب این جوان وجود ندارد. وزارت اطلاعات بلافاصله پس از آزادی او را دوباره بازداشت کرد و اینبار به تهران منتقل کرد؛ گویی قانون و حکم دادگاه هیچ اعتباری ندارد.

🔹بعد از انتقال به اوین و تشکیل پرونده‌ی جدید، بازهم بازپرس جدید به او می‌گوید نهایتاً حکم یک سال زندان در انتظار اوست. نماینده دادستان در جلسات اول محاکمه نه‌تنها در خواست حکم اعدام نمی‌کند، بلکه با توجه به عدم سوسابقه امید و قاعدتا محتویات پرونده از دادگاه درخواست حداقل مجازات را می‌کند.

🔹به ناگاه و درست پس از آغاز جنگ اخیر، همه چیز تغییر می‌کند. قاضی صلواتی که در این سال‌ها بارها نشان داده احکامش تابع سیاست است نه عدالت، در جلسه سوم که پس از جنگ برگزار می‌شود با دست علامت بریدن گردن را به امید نشان داده و می‌گوید: «میکشمت بالا.»

🔹امروز امید تباری مقدم در حالی محکوم به اعدام است که پرونده‌اش از آغاز تا امروز مملو از تضاد و بی‌منطقی بوده. او هیچ مدرکی علیه خود ندیده، هیچ فرصت دفاع واقعی نداشته و تنها قربانی شرایط سیاسی و نیاز دستگاه امنیتی به «قربانی گرفتن» است.

انچه این روند کثیف و جنایت‌بار را سخیف تر و غمبارتر میکند این است که این روزها و پس از صدور حکم اعدام، با فشار و تهدید، او را بارها به اتاق‌های بازجویی برده‌اند و خواسته‌اند مقابل دوربین بنشیند و چیزهایی بگوید که نه ربطی به پرونده‌اش دارد و نه هیچ ارتباطی با او. چیزهایی از پیش نوشته‌شده که تنها قرار است در سناریوی رسانه‌ای نهادهای امنیتی مصرف شود؛

همان نمایش‌های تکراری که سال‌ها برای توجیه بازداشت‌ها و اعدام‌های غیرقانونی ساخته‌اند.

🔹امید در برابر این فشارها تا امروز مقاومت کرده و حاضر نشده تن به اعترافات دروغین بدهد، اما هیچ‌کس نمی‌داند تا کی می‌تواند در برابر این شکنجه‌ی روانی و تهدید به مرگ ایستادگی کند. آن‌ها به‌خوبی می‌دانند که اگر پرونده را بر اساس واقعیات بسنجند، حتی یک روز زندان هم برای او قابل توجیه نیست؛ به همین دلیل به دروغ و اعتراف ساختگی متوسل شده‌اند تا بعداً حکم اعدامش را به «مدرک» تبدیل کنند.

🔹اعدام امید، تنها پایان زندگی یک جوان نیست؛ بلکه نشانه‌ای است از تداوم همان چرخه‌ی سیاهی که دهه‌هاست در این کشور جان بهترین فرزندانش را گرفته است. امروز نوبت امید است، فردا میتواند نوبت هر کدام از ما باشد کافی است در زمان و مکانی باشیم که مطلوب سناریوی جنایکتاران امنیتی است.

🔹اعدام امید نه یک حکم قضایی، بلکه قتل حکومتی است، قتلی که تنها به خاطر بقا و نمایش این قدرت پوشالی انجام می‌شود.

🔹امید تباری مقدم امروز میان مرگ و زندگی ایستاده است. مرگ او تنها یک تراژدی شخصی نیست، بلکه نمادی است از شکستن قانون، لگدمال شدن عدالت و تحقیر کرامت انسانی در برابر چشم همه‌ی ما. اگر اعدام شود، نه فقط جان یک بی‌گناه گرفته شده، بلکه لکه‌ی ننگی بر وجدان جمعی ما باقی خواهد ماند؛ بر سکوت‌ها، بی‌تفاوتی‌ها و تأخیرهای ما. حفظ جان او تنها مطالبه‌ای انسانی نیست، بلکه محک جدی برای جامعه‌ای است که باید تصمیم بگیرد
میخواهد در برابر این چرخه‌ی مرگ بایستد یا همچنان نظاره‌گر قربانی شدن انسان‌های بی‌گناه بماند.


- منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی مهدی محمودیان، زندانی سیاسی

#امید_تباری_مقدم #نه_به_اعدام #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر جاویدنام جواد موسوی، از جان‌باختگان انقلاب مهسا، در اینستاگرام نوشت:

«جواد من برای خودش رسالتی تعریف کرده بود؛ می‌خواست صدای مردمش باشد، از دردها و رنج‌هایشان بگوید و چشم‌ها را به حقیقت باز کند. او جانش را در این راه گذاشت. امروز که او نیست، من ـ مادری داغدار ـ این رسالت را بر دوش خودم می‌دانم. صدای خاموش‌نشدنی او در گلوی من ادامه پیدا خواهد کرد.

شما عزت و شرافت یک ملت را از بین بردید؛ پدر را شرمنده زن و فرزندش کردید و مردم را از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم ساختید. زندان‌ها را از نخبگان و دلسوزان پر کرده‌اید، در حالی‌که بی‌لیاقتان بر مسند قدرت نشسته‌اند. برای به بار آوردن چنین حجم از خرابی و فساد، باید بی‌وجدان و خائن بود، باید فرق خوب و بد را دانست و آگاهانه راه نابودی را انتخاب کرد. شما عامدانه کمر به ویرانی ایران بسته‌اید. طرفدارانتان هم از دروغ‌های تکراری‌تان خسته شده‌اند و دیگر حتی در میان همان اندک عرزشی‌ها جایگاهی ندارید.

مردم ایران با خرد و آگاهی که در این سال‌ها به دست آورده‌اند، شایسته‌ی زندگی شرافتمندانه و همراه با آرامش و آسایش‌اند.
مطمئنم که با آگاهی و اتحاد نور بر تاریکی پیروز خواهد شد.
۷ شهریور ۱۴۰۴»

dadkhahe_javadmousavi

#سید_جواد_موسوی
#دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

منصوره بهکیش از خانواده‌های دادخواه دهه شصت:

«خاوران، جمعه هفتم شهریور ۱۴۰۴!

جمعه تعداد زیادی از خانواده‌های خاوران و یارانِ همراه به مناسبت سی‌و‌هفتمین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷، در خاوران گردهم آمدند، اما باز هم با درِ بسته و اذیت و آزار و تهدید سیلی از ماموران روبرو شدند.

عزیزی گفت: " امروز #خاوران قیامتی بود. از سر خیابان لپه زنک تا دم دربِ سبز خاوران، کلی ماشین نیروی انتظامی، گارد‌ ویژه و لباس شخصی بود. داخل هم بیست نفر بیشتر بودند. خیلی به خانواده‌ها اصرار می‌کردند که بیایید و داخل بروید. کارت ملی نمی‌خواستند، اما شماره آن‌را می‌خواستند. بعد گفتند اگر شماره ملی‌تون رو حفظ نیستید، شماره موبایل بدهید. تعداد زیادی داخل رفتند و بقیه مخالف بودیم. آن‌ها نیم ساعتی در حضور ماموران داخل بودند و در قسمت دسته جمعی‌ها دور گشتند و سرود خواندند و بعد بیرون آمدند. از همه‌ نیز تک به تک فیلم و عکس گرفتند. بعد در کنار دیوار عکس‌ها را کنار همدیگر گذاشتیم و آنجا سالگرد را برگزار کردیم و با دلی خونین و خشمگین از این همه ظلم به خانه بازگشتیم.".

سی و هفت سال پیش درست در چنین روزهایی از پنجم تا پانزدهم شهریور ۶۷، زندانیان سیاسی سوسیالیست که پیشتر در دادگاه‌های ناعادلانه به حبس محکوم شده بودند را به بیدادگاه‌های چند دقیقه‌ای کشاند و آن‌ها که حاضر نشدند عقیده‌ و آرمان خود را انکار کنند را دسته دسته و بدون اطلاع زندانیان و خانواده‌ها، مخفیانه حلق آویز کردند. سپس وحشیانه در کانتینرها ریختند و مخفیانه در گورهای جمعی خاوران و دیگر گورهای بی‌نام و نشان به خاک دادند و مسئولان حکومتی شریک در این قتل عام، هم‌چنان حقیقت را تحریف یا انکار می‌کنند.

درود درود به آن جان‌های شیفته و سروهای ایستاده که تا پای جان برای دستیابی به آزادی، برابری و عدالت اجتماعی و ساختن دنیایی انسانی و عادلانه ایستادند. 🌹

درودهای گرم به مادران و خانواده‌های خاوران که بیش از چهار دهه است پیگیر و پایدار برای گرامی‌داشت یاد عزیزان‌شان و دادخواهی ایستاده‌اند. 🌻»

"تا که در بند یکی بندم هست
با تو ای سوخته، پیوندم هست
نبرم راز، مگر با خورشید
تا به خون ریشه سوگندم هست
خنجر خاری در خون دهان
گر ز گلزار بپرسندم هست
داغ سرسختی اندیشه سرخ
زخم خونین خطرمندم هست
گل خون می‌شکنم، می‌روم
آ... ی باغ را گل گل، مانندم هست
تو برآنی که مرا پشتی نیست
من برآنم که دماوندم هست
شفقی ریخته در سرب و سرود
روی دلتای فرآیندم هست
دل اکنونم اگر خفته به‌خون
دل فردایی خرسندم هست." سعید سلطان‌پور

mansoureh.behkish

#دادخواهی
#دهه_شصت #کشتار۶۷ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech