در دهمین سالگرد اسیدپاشی زنجیره‌ای اصفهان، سهیلا جورکش یکی از قربانیان این جنایت، ضمن انتشار این ویدیو نوشت:

«۱۰ سال از حادثه اسیدپاشی‌های زنجیره‌ای اصفهان می‌گذرد من با تمام رنج‌هایی که کشیدم ایمان دارم که می‌تونم بینایی هر دو چشمم را به دست بیاورم من در این مدت تاریکی را به نور ظلم را به صلح و خشم را به مهربانی تبدیل کردم .
به امید رسیدن به صلح جهانی


خانه ات راباد برد
تو هنوزم نگرانِ وزشِ باد، در موی منی!؟
مسخِ افیونی افسانه ی اصحابِ کدامین غاری؟
در کدامین خوابی؟
خواب در چشمِ تو ویرانی صد طایفه است
تشتِ رسوایی دزدانِ امارت افتاد
تو نگهدار، هنوزم دو سرِ شالِ مرا
پشتِ این پرده ی پوسیده، تو در خوابی و من
با همین زلفکِ ممنوعه ی خود
نردبانی به بلندای سحر می بافم
تا برآرم خورشید
و تو در خوابی و آب
از سرت می گذرد
و ندیدی هرگز
توی جنگل، کاج را
شب به شب، جای سپیدار زدند
و نبودند پلنگان، وقتی
که دماوندِ اساطیری را
از کمر، دار زدند
و به هر دانه برنجی که به رنج
بر سرِ سفره ی ما آمده بود
توی شالیزاران
آهن و آجر و دیوار زدند
و تو در خوابی و آب
تشنه ی هامون شد
خونِ زاینده برید
و نفس های شبِ شرجی هور
زیر گِل، مدفون شد
خانه ات را باد برد
تشتِ رسوایی و غارت افتاد
تو نگهدار به چنگت، شبِ گیسوی مرا
تا مبادا شبِ قحطی زده ی سفره ی ما
مشتِ خالی ترا باز کند
تا مبادا که ببینند همه خوی ترا
موی مرا
من حجابم
نه حجابِ تنِ آزاده ی خود
من حجابِ تنِ یغما زده و خوابِ توام
پشتِ این پرده ی پوسیده تو در خوابی و من
با همین زلفکِ ممنوعه ی خود
نردبانی به بلندای سحر می بافم
تا برآرم خورشید

هیلا صدیقی»


- هنوز که هنوز است، اسیدپاشان اصفهان و آمران و مشوقان آن‌ها نه تنها مجازات نشده‌اند، بلکه همچنان در رده‌های مختلف حکومت حضور دارند.

ظلم بزرگی که هیچگاه لکه ننگ آن از دامن جمهوری اسلامی پاک نخواهد شد.

امام جمعه اصفهان پیش از جنایت اسیدپاشی اصفهان که در مهرماه ۱۳۹۳ اتفاق افتاد گفته بود:

«مسئلهٔ حجاب دیگر از حد تذکر گذشته است و، برای مقابله با بدحجابی، باید چوب تر را بالا برد و از نیروی قهریه استفاده کرد.»

سخنان این امام جمعه باعث شده بود که بر روی تعدادی از زنان در اصفهان اسید پاشیده شود که هنوز عاملان آن دستگیر نشده‌اند.

#سهیلا_جورکش #اسیدپاشی #نه_به_خشونت_علیه_زنان #نه_به_حجاب_اجباری #نهم_مهر #نور_پیروز_است #هیلا_صدیقی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

🟠 ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان است.

این روز به یاد سه خواهر مبارز جمهوری دومینیکن، میرابال‌ها نامگذاری شده است. این سه زن به‌دلیل مبارزه با دیکتاتوری رافائل تروخیو در سال ۱۹۶۰ به طرز وحشیانه‌ای کشته شدند. داستان آن‌ها نه تنها نمادی از مقاومت در برابر ظلم، بلکه الهام‌بخش حرکتی جهانی برای پایان دادن به خشونت علیه زنان شد.

هر سال، این روز فرصتی است برای یادآوری این حقیقت تلخ که هنوز میلیون‌ها زن در سراسر جهان از خشونت‌های فیزیکی، روانی، و اجتماعی رنج می‌برند. خشونت علیه زنان، نه یک مسئله شخصی، بلکه یک بحران جهانی است که همه ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

- خشونت علیه زنان، یکی از شایع‌ترین نقض‌های حقوق بشر است که هنوز در سایه سکوت یا بی‌تفاوتی پنهان می‌ماند.
- هدف از این روز، افزایش آگاهی، همبستگی جهانی و اقدام عملی برای پایان دادن به این نابرابری است.

رافائل لئونیداس تروخیو مولینا، معروف به «ال هِفه» (رئیس)، از سال ۱۹۳۰ تا زمان ترورش در ۱۹۶۱، به‌عنوان حاکم نظامی جمهوری دومینیکن فعالیت کرد. او در دو دوره، از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۸ و سپس از ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۲، رسماً رئیس‌جمهور بود و در سایر دوره‌ها به‌صورت غیررسمی و با قدرت نظامی بر کشور حکمرانی می‌کرد.

تروخیو هیچ‌گونه مخالفتی را تحمل نمی‌کرد. افرادی که جرأت ابراز مخالفت داشتند، زندانی، شکنجه یا کشته می‌شدند. معمولاً اجساد آنان ناپدید می‌شد و شایع بود که خوراک کوسه‌ها شده‌اند.
او نام پایتخت را به «سیوداد تروخیو» تغییر داد و بلندترین کوه کشور را «پیکو تروخیو» نام‌گذاری کرد. این اقدامات نشان‌دهنده تمایل او به پرستش شخصیت خود بود.
در سال ۱۹۳۷، تروخیو دستور قتل‌عام نژادی هزاران نفر از مردم هائیتی را که در این کشور زندگی می‌کردند، صادر کرد. این واقعه به «کشتار پارسلی» معروف است.
تروخیو شبکه مخوفی از جاسوسان داشت که هر مخالفتی را با کشتن معترضان پاسخ می‌دادند. شایعه بود که قربانیان دیکتاتوری تروخیو اکثراً خوراک کوسه‌ها می‌شدند.
پایان دیکتاتوری:

در ۳۰ مه ۱۹۶۱، تروخیو در یک درگیری مسلحانه در جاده‌ای که از پایتخت به سن کریستوبال می‌رفت، کشته شد. نقشه این سوءقصد را مردانی از جمله ژنرال خوان توماس دیاس، آنتونیو دلامازا، آمادو گارسیا گررو و ژنرال آنتونیو ایمبرت باررا کشیده بودند.

داستان دوران حکمرانی و مرگ تروخیو و ماجراهای پس از آن را ماریو بارگاس یوسا در رمان «سور بز» روایت کرده‌است.

دوران حکومت تروخیو به‌عنوان یکی از خشن‌ترین دوره‌ها در تاریخ جمهوری دومینیکن شناخته می‌شود و تأثیرات عمیقی بر فرهنگ و تاریخ این کشور داشته است.


#خشونت_علیه_زنان #نه_به_خشونت #روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان #StopViolenceAgainstWomen
@dialogue1402

قانون نابرابر مروج خشونت علیه زنان است

طرح از مانا نیستانی

از ۲۵ نوامبر تا دهم دسامبر، روزهای نارنجی نام نهاده شده است. روزهایی که به آگاه‌سازی درباره خشونت علیه زنان اختصاص دارد.

به نظر شما چگونه می‌توان به خشونت سیستماتیک علیه زنان پایان داد؟ شهروندان چه کارهایی می‌توانند بکنند؟ در خانواده خود چگونه درباره این موضوع گفت‌وگو می‌کنید؟

#نه_به_خشونت_علیه_زنان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

صفحه گرشاد چند روز پیش این ویدیو را با متن زیر منتشر کرد و نوشت:

🔴 روز جهانی منع خشونت علیه زنان «بدن من، تصمیم من»

امروز روز جهانی منع خشونت علیه زنان است، اما در ایران، این روز به تلخی یادآور واقعیتی روزمره است؛ جایی که بسیاری از زنان به دلیل قوانین حجاب اجباری هر روز با خشونت قانون و جامعه روبه‌رو می‌شوند.

حجاب اجباری چیزی فراتر از یک قانون ساده‌ی پوشش است؛ بهانه‌ای برای کنترل بدن زنان، تحمیل تصمیمات بر زندگی‌شان، و تنبیه هر کسی که جرات کند این «نظم» را برهم بزند.

حجاب اجباری، نه انتخاب بلکه دستوری‌ست که زنان را از اختیار خودشان محروم می‌کند. برای بسیاری از زنان، سرپیچی از این اجبار ممکن است به بازداشت، ضرب و شتم، یا حتی محرومیت از حقوق اجتماعی بیانجامد. با این حال، روزانه زنانی در خیابان‌های ایران شجاعانه ریسک می‌کنند؛ آن‌ها حجاب اجباری را کنار می‌گذارند و به دنیا نشان می‌دهند که دیگر از دخالت و نظارت خسته‌اند و خواهان حق انتخاب بر بدن و زندگی خود هستند.

این روز نه تنها نمادی برای اعتراض به خشونت‌های آشکار است، بلکه فرصتی برای افشای خشونت‌های پنهانی است که در قوانین و عرف‌های به‌ظاهر «عادی» ریشه دوانده‌اند. زنانی که در ایران این قوانین را به چالش می‌کشند، به دنیا نشان می‌دهند که مبارزه‌شان فراتر از پوشش است؛ آن‌ها برای حق انتخاب، برای حفظ کرامت انسانی، و برای داشتن زندگی‌ای آزادتر ایستادگی می‌کنند.

با جسارت و اراده، زنان ایران پیامی روشن به جهانیان می‌فرستند: «بدن من، تصمیم من.»

@gershadapp
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#نه_به_تبعیض_جنسیتی
#روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان
#نه_به_پوشش_اجباری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سال‌ها ست که زنان ایرانی با تحجر تحت هر عنوانی مبارزه می‌کنند و تاسف‌آور این‌که جمهوری اسلامی مروج زن‌ستیزی در جامعه است.
۱۶ روز نارنجی، از ۲۵ نوامبر تا ۱۰ دسامبر روزهای آگاه‌سازی در مورد خشونت علیه زنان است و فعالان حقوق زنان در سراسر دنیا فعالیت‌هایی را ترتیب می‌دهند.
سکوی قهرمانی
طرح از رضا عقیلی
https://tavaana.org/march8womenday/

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_خشونت_علیه_زنان #خشونت_علیه_زنان
@Tavaana_TavaanaTech

‌
در گزارش‌ها آمده زنی را به‌خاطر حجاب ۷۴ ضربه شلاق زده‌اند. در دورانی که انسان‌ها به سیاره‌های دیگر سفر می‌کنند زنان ایران به واسطه ج.ا از حقوق ابتدایی یک انسان محرومند و بدوی‌ترین رفتارها با آنها صورت می‌گیرد.

به این توحش و به این دوران سیاهی پایان خواهیم داد.

زن، زندگی، آزادی

Reports indicate that a woman was  lashed 74 times for her hijab. In an era where humanity is traveling other planets, Iranian woman are deprived of the most basic human rights due to the Islamic Republic, facing the most primitive forms of treatment.

We will put an end to this barbarity and this dark era.

Woman, Life, Freedom

برگرفته از تلگرام حسین رونقی

@Hossrinronaghi


ـ تصویر را برای انتشار در اینستاگرام تار کردیم، به خاطر محدودیت‌های شرکت متا
تصویر واضح در تلگرام و توییتر موجود است.

#نه_به_پوشش_اجباری #نه_به_جمهورى_اسلامى #آپارتاید_جنسیتی #نه_به_خشونت_علیه_زنان #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

لایحه عفاف و حجاب، شکل جدیدی از «برده‌داری» و «اعلان جنگ» علیه همه شهروندان است
✍️حسین رونقی

لایحه عفاف و حجاب نه یک قانون، بلکه شکل جدیدی از برده‌داری است که به‌نوعی «اعلان جنگ علیه همه شهروندان» به‌ویژه زنان محسوب می‌شود. این لایحه، تلاشی برای نقض آزادی‌های فردی و سرکوب عمومی است و به‌ویژه از فقر تحمیل شده به مردم در این سال‌ها (که خود جمهوری اسلامی عامل آن است) سوءاستفاده می‌کند تا فقر را به شکل جدیدی از ابزار سرکوب تبدیل کند. مشخصا فشار اقتصادی به عنوان ابزاری برای اعمال این سیاست‌ها و اهرم فشار به کار گرفته می‌شود.

این لایحه در واقع یک تیر و دو نشان است: اول، ایجاد فرصت‌های مالی برای عده‌ای خاص در حکومت و دستگاه سرکوب و دوم، ایجاد تشویش و برهم زدن آسایش و امنیت عمومی. هدف آن، تبدیل کردن مردم به جاسوسی کردن از یکدیگر و ایجاد فضای بی‌اعتمادی در جامعه در آستانه انفجار و فروپاشی است.

اجرایی شدن این قانون، با توجه به ماهیت غیرعقلانی و بی‌سابقه آن، ممکن است با هدف فرستادن ناجی برای منحل کردن آن باشد.

حکومت خوب می‌داند که اکثر مردم مخالف او هستند و توانایی مالی برای تبعیت از این دستورات را ندارند، اما به هر حال، برای سرکوب بیشتر و تسلط بر جامعه، به پیش می‌رود.

دوران قلدری تحت عنوان «قانون» گذشته است.

دوران قلدری تحت عنوان «قانون» گذشته است. اعتراضات مدنی مردم، آشوب نیست. آن‌چه که این سیستم در پی ایجاد آن است، بیشتر از هر چیز دامن زدن به بی‌ثباتی و ایجاد شرایطی است که تنها برای آزار و اذیت عمومی به‌ویژه زنان طراحی شده است. ما در برابر چنین سیاست‌های غیرانسانی که مستقیما حقوق و آزادی‌های ایرانیان به‌ویژه زنان را هدف قرار داده است خواهیم ایستاد. ایستادگی در مقابل چنین بربریت و تحجری، ایستادن برای آزادی و بازگرداندن کرامت انسانی و ترسیم آینده پیش‌رو است.

ـ متن از صفحه حسین رونقی
@hosseinronaghi

طرح از رضا جوزانی
reza.arts

#نه_به_خشونت_علیه_زنان #آپارتاید_جنسیتی #نه_به_جمهوری_اسلامی #نه_به_حجاب_اجباری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

۱۶ روز نارنجی، از ۲۵ نوامبر تا ۱۰ دسامبر، برای مبارزه با خشونت علیه زنان نامگذاری شده است.
خبرهای این چند روز را مرور کنیم:
روشنک مولایی‌علیشاه، پس از تعرض جنسی در خیابان و مقاومت در برابر آزارگر، بازداشت شد به حبس شلاق ممنوعیت خروج از کشور محکوم شد او پس از اجرای حکم شلاق از زندان آزاد شد.
وریشه مرادی به اعدام محکوم شده
پخشان عزیزی به اعدام محکوم شده
مطهره گونه‌ای و ویدا ربانی در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی به نرگس محمدی دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
راحله راحمی‌پور علیرغم بیماری‌ و کهولت سن در حبس است.
مهوش ثابت با وجود بیماری و کهولت سن همچنان در حبس است.

و البته اخبار تجاوز قتل شکنجه بریدن گوش‌های یک دختر نوجوان اجبار به خودکشی و هزاران خبر دردناک دیگر که روزانه می‌شنویم ... نشان می‌دهد کشورمان در سایه عدم آگاهی و آموزش و البته حمایت حکومت از زن‌ستیزی چگونه به جنگ با زنان رفته است.

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#زن_زندگی_آزادی


@Tavaana_TavaanaTech

جمهوری اسلامی امروز را «روز زن» نامگذاری کرده است.

اما سیاست جمهوری اسلامی در قبال زنان چه بوده؟
اول زنان را انکار کنید، سپس مشکلات‌شان ناپدید خواهد شد!

به نظر شما چگونه می‌توان به خشونت سیستماتیک علیه زنان پایان داد؟ شهروندان چه کارهایی می‌توانند بکنند؟ در خانواده خود چگونه درباره این موضوع گفت‌وگو می‌کنید؟
کدام زنان؟
طرح از رضا عقیلی
https://tavaana.org/there-is-no-woman/


#نه_به_خشونت_علیه_زنان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

هفت سال پیش در چنین روزی، ویدا موحد با شجاعتی بی‌بدیل بر سکوی خیابان انقلاب ایستاد و با برداشتن روسری‌اش، صدای اعتراض زنانی شد که سال‌ها علیه خشونت سازمان‌یافته حجاب اجباری مبارزه کرده‌اند. این حرکت، نه تنها نقطه عطفی در مبارزه زنان بود، بلکه نشان داد مقاومت آنان از حالت تدافعی بیرون آمده و به شکلی تعرضی و پیشرو بدل شده است.
.
ویدا تنها نبود. او آغازی شد برای صدای هزاران زن و دختر دیگر، از نرگس حسینی، اعظم جنگروی، شاپرک شجری‌زاده، مریم شریعتمداری، تا همراز صادقی و بسیاری دیگر که در شهرهای مختلف ایران با همان جسارت و ایستادگی، روسری‌هایشان را به نشانه اعتراض برداشتند. ویدا موحد روسری خود را بر سر چوب گرفت و بنیانگذار حرکتی شد که بعدها به نام «دختران خیابان انقلاب» شناخته شد.
.
این اقدام، امتداد جنگی بود که زنان ایران از ۸ مارس ۱۳۵۷، در اعتراض به حجاب اجباری آغاز کردند؛ جنگی که با وجود سرکوب‌ها، زندان‌ها و فشارهای اجتماعی، هرگز متوقف نشد و در نهایت، خیزش دی ۹۶ را به بستری برای جهش این مبارزه تبدیل کرد. ویدا موحد، نماد زنانی است که به‌جای سکوت، مبارزه را انتخاب کردند و نشان دادند که حجاب اجباری نه مسئله‌ای جزئی، بلکه محوری‌ترین ابزار خشونت و سرکوب زنان در جمهوری اسلامی است.
.
این حرکت همچنین پاسخ قاطع زنان به تفکراتی بود که سال‌ها تلاش کردند موضوع حجاب اجباری را بی‌اهمیت یا محدود به بخشی از جامعه جلوه دهند. اما زنان، با جسارت و ایستادگی، خط بطلانی بر این تفکرات کشیدند و به رژیم اعلام کردند که مبارزه‌شان، ریشه‌دارتر و رادیکال‌تر از آن است که بتوان آن را نادیده گرفت.

امروز، حرکت ویدا موحد و هزاران زن دیگر، در شعار «زن، زندگی، آزادی» ادامه دارد. شعاری که نه فقط علیه حجاب اجباری در جمهوری اسلامیست، بلکه علیه کلیت نظام‌های سرکوب‌گر و مردسالار است. این مبارزه، نشان‌دهنده قدرت و اراده زنانی است که برای بازپس‌گیری حقوق انسانی‌شان، تا آخرین لحظه می‌جنگند.
.
.
.

iranianpopart
.
ویدئو: مهرداد فرخ‌پور

#نه_به_ححاب_اجباری #نه_به_خشونت_علیه_زنان #نه_به_پوشش_اجباری #نه_به_جمهورى_اسلامى #ویدا_موحدی #ویدا_موحد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

برای تو که ایستاده‌ای...

طرح از رضا جوزانی
reza.arts

#زن_زندگی_آزادی #نه_به_جمهورى_اسلامى #نه_به_ححاب_اجباری #نه_به_خشونت_علیه_زنان #نه_به_پوشش_اجباری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دانیال مقدم، هنرمند معترض، در مقابل زندان اوین این ویدیو را ضبط کرده است. او امروز با در دست داشتن نام برخی از زندانیان در معرض خطر اعدام، به مقابل زندان اوین رفت و به این صورت مخالفت خود با اعدام را اعلام کرد

«امروز در مقابل زندان اوین
#نه_به_اعدام
خشونتی که پرورش می‌دهید جامعه را در بر میگیرد و به خودتان برمیگردد...
#نه_به_خشونت
با یاد بچه های اکباتان
پخشان عزیزی، وریشه مرادی
مجاهد کورکور ، محمدامین مهدوی شایسته ، احمدرضا جلالی ، سید عدنان موسوی غبیشاوی ، علی مجدم ، بهروز احسانی اسلاملو ، ادریس عالی ، فرهاد شاکردی ، حبیب دریس ، مهدی حسنی ، معین خنفری ، مهراب عبدالله زاده ، محمد جواد وفایی ، عباس دریس ، محمدرضا مقدم ، پویا قبادی ، وحید بنی عامریان و ….»


#نه_به_اعدام #مجاهد_کورکور #عباس_دریس #وریشه_مرادی #پخشان_عزيزى #مهدی_حسنی #بهروز_احسانی #دانیال_مقدم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

آخرین مچ اندازی
The last arm wrestling
قتل هانیه بهبودی ورزشکار رشته مچ اندازی توسط همسرش. انگیزه: نارضایتی همسر از فعالیت ورزشی و تصویر اجتماعی او ! همچنان پانزده سال است که قانون منع خشونت خانگی منتظر تصویب در مجلس مانده، یال و دم و اشکم شیر لایحه را هم گرفته اند اما باز تصویبش نمی کنند
Iranian Woman Killed By Her Husband After Posting Arm Wrestling Victory

کارتون از مانا نیستانی
@mananey

#نه_به_خشونت_خانگی
#نه_به_زن_کشی
#notoviolenceagainstwomen
#هانیه_بهبودی #کارتون #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

علیه فراموشی

مردادماه ۱۴۰۱ سیدمحمدمهدی حسینی‌همدانی، امام‌جمعه کرج، گفته بود:

«به صورت افرادی که با انقلاب همراه نیستند چنگ بیاندازید.»

او که نماینده خامنه‌ای، «ولی فقیه»، در استان البرز است، با هدف ترویج خشونت در جامعه، گفته بود:

«عده‌ای که خود را عضو خانواده انقلاب می‌دانند چرا چنگ به صورت افرادی که با انقلاب همراه نیستند و خزعبلات می‌گویند نمی‌اندازند، نشان دهید زنده‌اید وگرنه مرده و به کنار گذاشته شده‌اید.»

- به یاد می‌آورید چند سال پیش هم در پی سخنان تحریک‌آمیز امام جمعه اصفهان، افرادی به صورت تعدادی از زنان اسید پاشیدند؟
حالا امام جمعه کرج، فرمان «چنگ‌زدن» می‌دهد و می‌گوید اگر واکنش نشان ندهید، انگار مرده‌اید.

آنها از چه می‌هراسند؟ چرا اصرار دارند که سبک خاصی از زندگی را بر مردم با چنگ‌ودندان هم که شده، تحمیل کنند؟ دود این ترویج خشونت به چشم چه‌کسی می‌رود؟


#ترویج_خشونت #نه_به_خشونت #سبک_زندگی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سهیلا جورکش از قربانیان جنایت اسیدپاشی های زنجیره‌ای اصفهان (با آمریت امام جمعه این شهر)، در یازدهمین سالگرد این فاجعه همچنان با امید زندگی می‌کند. او ضمن انتشار این ویدئو نوشت:

«یازده سال گذشت از آخرین باری که زیبایی‌های دنیا را با چشم‌هایم نظاره کردم.
یازده سال است که در سکوت شب و روز، زخم‌هایم را بر دوش می‌کشم و بغضم را پنهان می‌کنم.
فقط خدا می‌داند در این سال‌ها بر من چه گذشته… هر یک روزش هزار روز گذشت…
یازده سال است که چشم‌هایم از دیدن نور و زیبایی‌های دنیا محروم مانده‌اند، و من به روزی که بینایی چشمانم را به دست بیاورم و بتوانم زیبایی‌های دنیا را ببینم ایمان دارم.
من دلتنگ دیدن آسمان، دریا و زیبایی‌ها هستم.
گرچه در تاریکی نشسته‌ام، اما ایمان دارم که با صبر می‌توانم تاریکی را به نور تبدیل کنم و بینایی چشمانم را به دست بیاورم.
امید من، چراغی‌ست که حتی در سیاه‌ترین شب‌ها خاموش نمی‌شود.
باور دارم که تقدیر در آینه انعکاس می‌یابد و آن کس که بینایی چشمم را گرفت، قبل از من با جهل و خرافات و تعصبات، کوردل شده بود؛ وگرنه مگر می‌شود با اسید امر به معروف کرد؟
ایمان دارم جهان آینه است و همه ما یکی هستیم؛ هر آسیبی که به من رسیده، بازتابی از جهل و کوردلی آن فرد بوده است.
در آینهٔ چشمانم، وطن و نور و یکی شدن ما دیده می‌شود.
به امید روزی که جهان در آینهٔ حقیقت و نور، و در مهر و مهربانی بدرخشد…
به امید رسیدن به صلح جهانی، نور پیروز است.»


#۹مهر
#زاینده_رود
#فرونشست
#اسیدپاشی_اصفهان
#سهیلا_جورکش
#نه_به_حجاب_اجباری
#زن_زندگی_آزادی
#نه_به_خشونت
#تولد_مولانا #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

عدالت با مرگ برقرار نمی‌شود

✍️ مریم یحیوی

افزایش نگران‌کننده‌ی صدور و اجرای احکام اعدام، به‌خصوص در زندان قزل‌حصار، بار دیگر نگاه‌ها را متوجه پیوند میان خشونت ساختاری، فقر و سیاست کیفری در ایران کرده است. در این ساختار، اعدام نه صرفاً یک مجازات قضایی، بلکه بخشی از سازوکار کنترل اجتماعی و حفظ نظم موجود است؛ نظمی که بر پایه‌ی سرکوب، تبعیض و ترس بنا شده است.

بخش عمده‌ای از محکومان به اعدام از میان طبقات فرودست و حاشیه‌نشین جامعه هستند؛ کسانی که بیشتر قربانی شرایط نابرابر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی‌اند تا عامل آن. در چنین بسترهایی، «جرم» اغلب حاصل انتخاب آگاهانه‌ی فردی نیست، بلکه پیامد اجتناب‌ناپذیر فقر، تبعیض و فقدان فرصت‌های برابر است. از این‌رو، مجازات مرگ نه عادلانه است و نه بازدارنده؛ تنها تکرار همان چرخه‌ی خشونت و نابرابری‌ست که آن جرم را زاده است.

اعتصاب غذای ۱۵۰۰ زندانی غیرسیاسی در واحد ۲ زندان قزل‌حصار و تداوم کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» — که اکنون بیش از ۹۰ هفته در ۵۲ زندان کشور جریان دارد و از دل زندان قزل‌حصار شکل گرفت — یادآور این واقعیت است که مخالفت با اعدام، واکنشی صرفاً انسانی نیست، بلکه پاسخی آگاهانه به سیاست‌هایی‌ست که حذف انسان را جایگزین اصلاح اجتماعی کرده است.

در نگرش عدالت‌محور، مجازات باید فرصتی برای ترمیم رابطه‌ی فرد و جامعه باشد، نه پایانی بر آن. عدالت واقعی زمانی معنا دارد که به انسان امکان جبران، رشد و بازگشت داده شود. اعدام این امکان را به‌کلی نابود می‌کند و خود در تضاد کامل با مفهوم عدالت قرار می‌گیرد.

اصرار بر مجازات مرگ، به‌ویژه در ابعاد گسترده، بیش از هر چیز گواه ناتوانی یک ساختار در مواجهه با ریشه‌های جرم است. جامعه‌ای که مسیر اصلاح را کنار گذاشته و تنها به حذف متوسل می‌شود، خشونت را از سطح فردی به سطح نهادی ارتقا می‌دهد.

صدایی که از دل زندان قزل‌حصار برخاسته، صدای هشدار است؛ هشداری علیه روندی ضدانسانی که نباید نادیده گرفته شود. وظیفه‌ی اخلاقی، انسانی و مدنی تمامی وجدان‌های بیدار است که در برابر این خشونت سازمان‌یافته سکوت نکرده و خواست لغو احکام اعدام را به مطالبه‌ای جدی و ضروری در سطح جامعه بدل سازند.

نه به اعدام، آری به زندگی
نه به خشونت ساختاری، آری به عدالت ترمیمی


#مریم_یحیوی
#نه_به_اعدام
#از_قزلحصار_بگو
#زندان_قزلحصار
#سه_شنبه_های_نه_به_اعدام
#نه_به_استبداد
#نه_به_دیکتاتوری
#نه_به_خشونت #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech