یوسف عمادی به بند دو الف منتقل گردیده

یوسف عمادی هنرمند محبوس در بند هشت زندان اوین روز گذشته به دفتر افسر نگهبانی مراجعه کرده برای پیگیری انتقال سازش اما پس از درگیری شدیدی میان وی و افسر نگهبان صورت میگیرد

در پی این درگیری یوسف عمادی را پس از انتقال به دفتر رییس زندان به بند دو الف سپاه منتقل کرده اند و تاکنون به بند بازنگشته است واین انتقال موجب نگرانی همبندیان وی شده است.

آهنگساز و نوازنده سه تار است اما از آذرماه ۹۵ روزگار خود را در زندان اوین می‌گذراند. اتهام او «تبلیغ علیه نظام و توهین به مقدسات» است و حکمش سه سال حبس تعزیری، سه سال حبس تعلیقی و ۲۰ میلیون تومان جریمه نقدی.

یوسف عمادی نخستین بار در مهرماه سال ۹۲ به همراه مهدی و حسین رجبیان دو برادر هنرمند در رابطه با فعالیت وب‌سایتی با نام برگ موزیک بازداشت شد. وب‌سایتی که به تولید، انتشار و معرفی موسیقی زیرزمینی ایران می‌پرداخت.
goo.gl/mLm5Ex

مطلب مرتبط:
کلاس آموزشکده توانا با موضوع حقوق زندانی:
http://bit.ly/1XC6UrO

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز اسدالله ملک

اسدالله ملک، نوازنده ویولون و آهنگساز ایرانی، در ۱۴ مرداد سال ۱۳۲۰در محله «دروازه دولت» تهران متولد شد.
وی در در ایام کودکی و نوجوانی حدود سه سال شاگرد ابولحسن صبا بود و جز شاگردان خاص ایشان محسوب شد.
اسدالله ملک در سن هفده سالگی رسما به رادیو راه یافت و در آن سن با ساختن قطعه «گریه لیلی» در مایه دشتی و اجرای آن با ویولن، اشتهار فراوان یافت.
اسدالله ملک یکی از سلیست های خوب و موفق برنامه«گلها» بود به طوری که هر کس ساز سلوی او را می شنید بی اختیار تحت تاثیر پنجه های شیرین و آرشه سحر آمیزش قرار می گرفت.
از جمله خوانندگانی که ملک با آنها همکاری داشتند می‌توان به اکبر گلپایگانی، محمود محمودی خوانساری، ایرج، بهرام حصیری، محمدرضا شجریان، کوروس سرهنگ زاده و... اشاره نمود که ثمره سالها همکاری آنها با استاد ملک آهنگهای زیبایی چون تک درخت، مرغ شباهنگ، جدایی تو، حکایت دل و... است که سالها مورد اقبال مردم ایران بوده‌است.
جاودان یاد اسدالله ملک پس از سالها خدمت به موسیقی ایران زمین سرانجام در روز سه شنبه ۹ بهمن ۱۳۸۰ بر اثر تومور مغزی در بیمارستان ایران مهر تهران درگذشت.

ویدئو، بخش کوتاهی از نوازندگی اسدالله ملک در سال های اوایل دهه هفتاد در یک بزم خصوصی، همراه تعدادی از اساتید است.
تعدادی ویدئو از دهه شصت و هفتاد از بزم های خصوصی بر جای مانده است که خوانندگانی چون ایرج و دلکش و مرضیه حضور دارند. دورانی که بسیاری از هنرمندان اجازه برگزاری کنسرت نداشتن و به ناچار در محیط های خصوصی و در جمعی محدود از آشنایان هنرنمایی می کردند.
goo.gl/qii5yJ

مطلب مرتبط:
تحسر:تحلیلی بلاغی از اندوه و سرکوب در موسیقی ایران
goo.gl/vBS4hm

@Tavaana_TavaanaTech

سالگرد درگذشت واروژان، موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز ِ خاطره‌ساز
goo.gl/hQtLZ7

واروژان در شهریور سال ۱۳۵۶ در حال ضبط موسیقی فیلم «بر فراز آسمان‌ها» بود که سکته کرد و روز شنبه ۵:۳۰ صبح ۲۶ شهریورماه ۱۳۵۶ پس از ده روز بستری‌بودن در بیمارستان جم در سن ۴۱ سالگی درگذشت.

واروژ هاخباندیان که با نام هنری واروژان شناخته می‌شود در ۱۳ آذرماه ۱۳۱۵ در خانواده‌ای ارمنی در قزوین متولد شد. دو ساله بود که مادرش را از دست داد.

واروژان پس از پایان تحصیلات مقدماتی وارد مدرسه‌ي عالی موسیقی تهران شد و موسیقی را تحت آموزش استادانی هم‌چون روبن گریگوریان و لودویک وازل فراگرفت. پس از این واروژان با بورسیه ی رادیو و تلویزیون برای مدت چهار سال به مدرسه‌ی عالی موسیقی آمریکا رفت.

واروژان از عکس و فیلم بیزار بود و حتا کم‌تر حاضر به مصاحبه بود. او در عمر هنری خود برای ۲۵ فیلم موسیقی ساخت و هم‌چنین برای دو مجموعه‌ی تلویزیونی نیز موسیقی ساخت. آخرین اثر واروژان در آهنگ‌سازی، ساخت ترانه‌ای با نام «اجازه» بود که مرگ اجازه‌ی ساخت به این هنرمندان جوان نداد.او در شهریور سال ۱۳۵۶ در حال ضبط موسیقی فیلم «بر فراز آسمان‌ها» بود که سکته کرد و روز شنبه ۵:۳۰ صبح ۲۶ شهریورماه ۱۳۵۶ پس از ده روز بستری‌بودن در بیمارستان جم در سن ۴۱ سالگی درگذشت.

فعالیت‌های واروژان با گوگوش و شهیار قنبری توانست درخشان‌ترین ترانه‌های تاریخ موسیقی پاپ ایران را به وجود آورد. ترانه‌ی «حرف» یکی از این ترانه‌ها است که در سال ۱۳۵۴ عنوان به‌ترین آهنگ‌ساز سال را برای واروژان به ارمغان آورد.

ایرج جنتی عطایی در مورد آهنگ‌سازی واروژان می‌گوید: «واروژان از آن‌جایی که در تنظیم و ارکستراسیون بی‌همتا بود، خیلی زود به یک آهنگ‌ساز و تنظیم‌کننده‌ی بی‌نظیر بدل شد. در واقع می‌توان گفت واروژان اعتبار ترانه‌ی نوین ایران بود.» شهیار قنبری، ترانه‌سرا، واروزان را هنرمندی می‌شناسد که با زبان موسیقی روز جهان آشنا بود.

داریوش از واروژان با ذکر خاطره‌ای این‌گونه یاد می‌کند: «با آهنگ‌های او ترانه‌های بسیار خواندم و از او چیزهای زیادی آموختم، یک روز برای تمرین ترانه «بوی خوب گندم» به منزل او رفته بودم و در حالی که پیانو می‌نواخت چشمم به قاب عکسی افتاد که بالای پیانو بود. عکس یه پسر بچه‌ای که با چشمان گریان به اطراف خود خیره شده بود نظرم را جلب کرد و به او گفتم: واروژ ببین این بچه هم از نواختن تو به گریه افتاده که او در پاسخ گفت: اتفاقاً این آهنگ از گریه‌های او ساخته شده و واقعاً موسیقی پاپ به او بدهکار است و به راستی جایش خالی است.»

بیش‌تر بخوانید:

https://goo.gl/il5H9O

@Tavaana_TavaanaTech

۲۹ شهریور سالروز درگذشت پرویز مشکاتیان
goo.gl/uDQgvD

مشکاتیان آهنگساز، موسیقی‌دان، نوازنده سرشناس سنتور، استاد دانشگاه و پژوهشگر نامی ایران که خود آهنگ‌هایی در هم‌راهی با موج مردمی ِ انقلاب اسلامی ساخته بود پس از مدتی توسط همین انقلابیان آزار دید. «یکی از یاران نزدیک او، برایمان از شبی تعریف کرد که مشکاتیان را هم مثل بقیه گرفته بودند. محکوم به چند ضربه شلاق شده بود نمی‌دانیم. اما شلاق‌زن ِ حرفه‌ای، از دستش در رفته بود و یک ضربه اضافی هم مشکاتیان را مهمان کرده بود. تازه صحبت از قصاص و این مسائل پیش آمده بود. حاکم شرع، فرصتی به مشکاتیان داد تا آن یک ضربه را بر پشت گزمه جبران کند. مشکاتیان اما می‌گوید: من انسان هستم، و حرمت انسانیت را نگاه می‌دارم. انسان، انسان را نمی‌زند. من نمی‌خواهم قصاص کنم.»

درباره پرویز مشکاتیان بیش‌تر بخوانید:
http://bit.ly/1K6RwzB

@Tavaana_TavaanaTech

سالگرد درگذشت مرتضا حنانه، موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز ایرانی
goo.gl/szCKW7
مرتضی حنانه یازدهم اسفندماه ۱۳۰۱ در تهران دیده به جهان گشود. او پس از پایان دوران ابتدایی و به اصرار پدر در هنرستان موسیقی به تحصیل پرداخت.

در سال ۱۳۳۲ و در جشن هزاره‌ی بوعلی سینا حنانه موفق شد آثار خود را در حضور شرق‌شناسانی که برای شرکت در این جشن به ایران آمده بودند با هم‌سرایی و ارکستر سمفونیک اجرا کند که این اجرا موجب شد که آقای چرولی سفیر وقت ایتالیا، بورس هنری کشور خود را در اختیار حنانه قرار دهد و حنانه برای تکمیل تحصیلات و تحقیقات خود در حوزه‌ی موسیقی به ایتالیا برود. او در مرکز عالی موسیقی واتیکان به تحصیل پرداخت و هم‌چنین در زمینه‌ی موسیقی مذهبی مقدس ایتالیا تحقیق بسیار کرد. در همین زمان بود که موسیقی فیلم «عروس دجله» به کارگردانی نصرت‌الله محتشم را ساخت. در هنگام تحصیل در رم به همراه حسین سرشار و پروین زرین‌پور به کار دوبله فیلم‌های ایتالیایی به زبان فراسی پرداخت. حنانه پس از پایان تحصیلات در سال ۱۳۴۰ به ایران بازگشت.

حنانه در سال ۱۳۴۵ از طرف رادیوی ایران و با دعوت یونسکو به «تریبون انترناسیونال آهنگ‌سازان رادیو و تلویزیون» رفت و در آنجا قطعاتی از ساخته‌های خود را اجرا کرد که از رادیوی ایرلند و سوئیس پخش شد.
او در دوران فعالیت هنری خود آهنگ‌های بسیاری برای فیلم ساخت. او هم‌چنین آثار و تالیفات بسیاری از خود بر جا گذاشت.

مرتضا حنانه روز سه‌شنبه ۲۴ مهرماه ۱۳۶۸ درگذشت.

@Tavaana_TavaanaTech

سال‌مرگ بابک بیات؛ آهنگ‌ساز بزرگ
goo.gl/Vz6qKQ

علی‌حسین بیات زرندی مطلق که به بابک بیات معروف شد، آهنگ‌ساز، نوازنده، تنظیم‌کننده و آهنگ‌ساز فیلم بود که در بیست‌وسوم خردادماه ۱۳۲۵ در تهران به دنیا آمد. بیات در جنوب شهر تهران به دنیا آمد و کودکی‌اش در خیابان‌های سرآسیاب دولاب، شکوفه و … گذشت.
بیات می‌گوید شروع آهنگ‌سازی‌اش از همان خانه‌ی چهل‌وهشت‌متری و محقرشان در همان محله‌ها شروع شد. پدرش مصر بود که بابک ورزش‌کار شود و به مدرسه نظامی برود اما او از سن ۱۹ سالگی زیر نظر اولین باغچه‌بان و ثمین باغچه‌بان و همین‌طور نصرالله زابلی با #موسیقی کلاسیک آشنا شد.
بیات در سال‌های پیش از انقلاب بیش‌ترین همکاری را در زمینه‌ ترانه با ایرج جنتی عطایی داشته است. اولین کار بابک بیات پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۶۰ ساختن موسیقی برای «مرگ یزدگرد» اثر بهرام بیضایی بود. او در همکاری‌های بعدی‌اش با بهرام بیضایی برای دو فیلم دیگر بیضایی یعنی «مسافران» و «شاید وقتی دیگر» نیز موسیقی ساخت. بابک بیات موسیقی فیلم «شاید وقتی دیگر» را در کنار کارهایی که برای فیلم‌های «طلسم» و «نقطه ضعف» ساخته است از به‌ترین کارهای خود می‌داند.
او هم در ساختن موسیقی فیلم و هم در موسیقی ترانه سبکی منحصر به فرد داشت و توانسته بود بر معاصران خود تاثیر به‌سزایی بگذارد.
بابک بیات در پنجم آذرماه ۱۳۸۵ به علت نارسایی کبدی درگذشت و در بهشت‌زهرا به خاک سپرده شد.
بهرام بیضایی در مراسم تشییع جنازه بابک بیات پیام فرستاد و در آن به ویژگی‌های شخصیتی بابک بیات اشاره کرد: «آن مرد مهربان بود. آن مرد نواهایی در سر داشت كه رهایش نمی‌كردند. آن مرد وقت كمی داشت، نه آن قدر كه صداهای سرش را ردیف كند یا به دستگاهی بسپارد...آن مرد گله‌های ما همه را شنید و گله‌هایش را با خود برد.بیش از هر چیز متاسف هستم به خاطر دل‌آزردگی‌هایی که موجب مرگ این هنرمند شد و متاسف هستم به دلیل این‌که هیچ‌یک از کارهای او به صورت قابل قبولی در دست‌رس مردم قرار نگرفت.»
با همه پر کاری‌ای که بابک بیات داشت اما تا روزهای پایانی عمر از خدمات بیمه‌ی درمانی بی‌بهره بود و وضع مالی چندان خوبی نداشت. او خود در این‌باره گفته بود: «از این‌که یک #آهنگساز با این‌همه زحمت چنین زندگی می‌کند و درآمد کمی در حد یک کارمند داشته باشد خنده‌تان می‌گیرد.»
#بابک_بیات وصیت کرده بود که در امام‌زاده طاهر و در کنار احمد شاملو دفن شود اما به دلیل آن‌که در کنار شاملو قبر خالی وجود نداشت او را در قطعه‌ی هنرمندان بهشت‌زهرا به خاک سپردند.

بیش‌تر بخوانید:
bit.ly/2AcERMT

@Tavaana_TavaanaTech

«سه تار نوازی#مهدی_رجبیان آهنگساز ایرانی بصورت همزمان به دلیل ممنوع خروجی با کمک اینترنت در گردهمایی امسال مالمو در کشور سوئد برای حمایت از هنرمندان مستقل جهان و آزادی هنر. «ساف هاونس» یکی از مهم ترین نشست هنری سالانه کشور سوئد است.

مهدی رجبیان آهنگساز و نوازنده سه تار که بدلیل فعالیت هنری حدود یکسال و نیم در زندان اوین بسر میبرد فعلا وی مدت کوتاهی با قید وثیقه به دلیل فشار نهادهای معتبر و رسانه های خارجی بیرون از زندان می باشد، رجبیان بیش از سی روز برای آزادی خود در اعتصاب غذا بوده است و الان درحال درمان بیماری می باشد.

آقای رجبیان در حال ضبط پژوهش تاریخ ایران به روایت سه‌تار بود که تمامی آن پروژه با توقیف استودیوی شخصی و هارد دیسک‌های حاوی صداهای ضبط شده متوقف شده است.

دفتر کمیسر عالی حقوق‌بشر ملل‌متحد گزارش داد: «کریمه بنون گزارشگر ویژه ملل‌متحد در زمینه حقوق فرهنگی و دیوید کی گزارشگر ویژه ملل‌متحد در آزادی بیان از مقامات ایران خواستار آزاد کردن موزیسین‌ مهدی رجبیان شدند... .
پیش‌تر گروهی از نهادها و شخصیت‌های فرهنگی و هنری اروپا، در نامه به حسن روحانی، رئیس‌جمهوری ایران، خواستار آزادی مهدی رجبیان شده بودند؛ از جمله شورای هنرمندان اروپا، سازمان ملل، انجمن جهانی قلم، بنیاد فری میوز، سازمان ینسکو، و سازمان عفو بین‌الملل و... .
سازمانی با نام «طرح‌های متحد» در فرانسه با آغاز کارزاری در حمایت از مهدی رجبیان، نوازنده سه تار از کاریکاتوریست‌های جهان دعوت کرده تا برای او طرح بزنند.

یوهان ورمینن موزیسین معروف بلژیکی (برنده گرامی) ساز سه تار مهدی رجبیان را به رسم اعتراض و یادبود از او گرفت و به حکم ناعادلانه او اعتراض کرد.

هم‌چنین گروهی از هنرمندان و کنش‌گران شناخته‌شده در کارزاری به نام \"هنر، جرم نیست\" از وی حمایت کرده و خواستار آزادی‌ رجبیان شده بودند؛ .
.
حمایت هنرمندان غیر ایرانی:
آی‌وی‌وی (هنرمند اعتراضی چینی)، جرالد لتو (بازیگر برنده اسکار)، جانی دپ (بازیگر برنده اسکار)، و پیتر گابریل (آهنگ‌ساز و خواننده)، یوهان ورمینن و... .
.
حمایت هنرمندان ایرانی:

#کیهان_کلهر ، #رضادقتی ، #شیرین_نشاط ، #بهمن_قبادی،#جعفرپناهی ، #مانانیستانی ، #افیشن_ناغونی ، #نازنین_بنیادی ،#مهدی_باقری ، #شهرام_میرجلالی ، #بهمن_رجبی ،#اسفندیارمنفردزاده ، #نسرین_ستوده (کنش‌گر حقوق بشری)،#شیرین_عبادی (برنده جایزه صلح نوبل) و...»

از صفحه اینستاگرام iranian_artist_art
https://goo.gl/9D9NXS

درباره برادران رجبیان بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/rajabian

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز سیاوش قمیشی، هنرمندی برای همه فصول
bit.ly/2MiULsr

سیاوش قمیشی، آهنگ‌ساز و خواننده‌ سرشناس ایرانی روز بیست‌ویکم خردادماه سال ۱۳۲۴در قمیش، محله‌ای در شهر دزفول در استان خوزستان دیده به جهان گشود. «قميش جايی است در دزفول، يک قطعه زمينی است که پدران من از اونجا می‌آيند. من متولد ۲۱ خرداد ۱۳۲۴ صادره از اهواز، شماره شناسنامه ۱۷۳.هشت ماهه بودم که آمدم تهران، از هشت ماهگی تهران بودم تا چهارده سالگی، چهارده سالگی رفتم لندن ، بيست و پنج سالگی برگشتم، سه چهار سال ديگه موندم، انقلاب شد. از سال ۱۹۷۸ که می‌شه بيست و پنج ، بيست و شش سال پيش در لس‌آنجلس زندگی می‌کنم و الان توی اين فکر هستم که هر چه زودتر از اين لس‌آنجلس يک جوری بزنم بيرون!»

سیاوش در خانه‌ای بالید که برادرش آکاردئون می‌آموخت و مادرش نیز نزد یک معلم روس به نام «اُلگا» پیانو می‌آموخت. سیاوش کودکی بود که هنوز پاهایش به پدال‌های #پیانو نمی‌رسید که پشت یاز پیانوی مادر می‌نشست و با پدال‌های آن بازی می‌کرد و این‌گونه شد که سیاوش به موسیقی علاقه‌مند شد. سیاوش قمیشی تنها ۱۴ سال داشت که اولین آهنگ را برای ضیا ساخت. او چند سال پیش در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی و در پاسخ این پرسش که «بعد از ۳۰ سال آهنگ سازی به چه نتيجه ای رسيديد؟» می‌گوید: «من ۳۰ ساله که آهنگ‌‌‌سازی می‌کنم ؟!!! من آهنگ «ای قايقران به کجا می روی» که ضياء خونده رو ۱۴ سالم بود ساختم و الان ۵۸ سالمه که ميشه ۴۴ سال آهنگ‌سازی! .... به نتيجه خوبی رسيدم. جايی ايستادم که م‌ دونم وقتی آلبوم‌هام مياد بيرون ملت باهاش حال می‌کنند و زنگ می‌زنند، جوان‌ها پيغام می‌گذارند ، E-Mail می‌زنند ... کيف می‌کنم که اين‌ها با من هستند و من هم باهاشون هستم.»

#سیاوش_قمیشی در لندن موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد #موسیقی در رشته‌ی آهنگ‌سازی از دانشگاه Royal Society Of Arts می‌شود. سیاوش قمیشی در سال ۱۹۷۱ و پس از حدود دوازده‌سال زندگی در لندن، در سن بیست‌وپنج سالگی تصمیم می‌گیرد که به تهران بازگردد. پس از بازگشت به ایران، قمیشی به هم‌کاری با کورش یغمایی می‌پردازد.« کورش يغمايی دوست زمان بچگی من بود و ما با هم خيلی خيلی زياد دوست بوديم. کلاس هفتم که من در ايران دبيرستان البرز می‌رفتم کورش دبيرستان هدف می‌رفت و ما با همديگه همون موقع می‌زديم و می‌خونديم. بعدها هم من باز می‌رفتم و بر می‌گشتم.» سیاوش پس از ورد به ایران گروهی به نام Stars تشکیل داد و در آن گروه به بازخوانی آهنگ‌های خارجی پرداخت.

بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/Y8XXSJ

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز مرتضا حنانه، موسیقی‌دان و #آهنگساز ایرانی

-و همچنین به کام طوفان / مرضیه / مرتضی حنانه / تالار رودکی ۱۳۴۷-

مرتضی حنانه یازدهم اسفندماه ۱۳۰۱ در تهران دیده به جهان گشود. او پس از پایان دوران ابتدایی و به اصرار پدر در هنرستان موسیقی به تحصیل پرداخت.

در سال ۱۳۳۲ و در جشن هزاره‌ی بوعلی سینا حنانه موفق شد آثار خود را در حضور شرق‌شناسانی که برای شرکت در این جشن به ایران آمده بودند با هم‌سرایی و ارکسترسمفونیک اجرا کند که این اجرا موجب شد که آقای چرولی سفیر وقت ایتالیا، بورس هنری کشور خود را در اختیار حنانه قرار دهد و حنانه برای تکمیل تحصیلات و تحقیقات خود در حوزه‌ی #موسیقی به ایتالیا برود. او در مرکز عالی موسیقی واتیکان به تحصیل پرداخت و هم‌چنین در زمینه‌ی موسیقی مذهبی مقدس ایتالیا تحقیق بسیار کرد. در همین زمان بود که موسیقی فیلم «عروس دجله» به کارگردانی نصرت‌الله محتشم را ساخت. در هنگام تحصیل در رم به همراه حسین سرشار و پروین زرین‌پور به کار دوبله فیلم‌های ایتالیایی به زبان فراسی پرداخت. حنانه پس از پایان تحصیلات در سال ۱۳۴۰ به ایران بازگشت.

حنانه در سال ۱۳۴۵ از طرف رادیوی ایران و با دعوت یونسکو به «تریبون انترناسیونال آهنگ‌سازان رادیو و تلویزیون» رفت و در آنجا قطعاتی از ساخته‌های خود را اجرا کرد که از رادیوی ایرلند و سوئیس پخش شد.
او در دوران فعالیت هنری خود آهنگ‌های بسیاری برای فیلم ساخت. او هم‌چنین آثار و تالیفات بسیاری از خود بر جا گذاشت.

#مرتضاحنانه روز سه‌نشبه ۲۴ مهرماه ۱۳۶۸ درگذشت و در کنار ابن سینا در همدان به خاک سپرده شد.

ترانه‌ای که می‌بینید «به کام طوفان» نام دارد که در سال ۱۳۴۷ با تنظیم و به رهبری زنده‌یاد مرتضی حنانه و با ارکستر بزرگ در تالار رودکی اجرا شده است. در آن زمان روزنامه‌ها نوشتند که "با ترانه‌ی طوفان در تالار رودکی طوفان به پا شد."

یاد مرتضا حنانه و بانو #مرضیه گرامی!

@Tavaana_TavaanaTech

سالگرد درگذشت ثمین باغچه‌بان

ثمین باغچه‌بان، آهنگساز، شاعر، نویسنده و مترجم ایرانی در سال ۱۳۰۴ در تبریز به دنیا آمد. او کودکی خود را در شیراز گذراند و در ۷ سالگی با خانواده‌اش به تهران رفت و تحصیلاتش را در آنجا گذراند. ثمین باغچه‌بان علاقه به یادگیری پیانو داشت ولی به علت نبود پیانو در خانه و عدم استطاعت مالی خانواده، و از آن‌جا که مادرش ویلون داشت، مجبور به برگزیدن ویلون شد؛ ولی ویلون مادرش هم به علت تعمیر نامناسب صدای مناسبی نداشته و مورد قبول هنرستان موسیقی نبود. از آنجا که می‌توانست ساز ابوا را از هنرستان قرض بگیرد، این ساز را در نهایت برگزید. او طی طرحی که رضاشاه با آتاترک برای اعزام دانشجو امضا شده بود به ترکیه رفت. طی این طرح، ۱۲۰ دانشجو در گروه‌های ۲۰ نفری به ترکیه اعزام می‌شدند. او در گروه آخر اعزام شد.

او در آنکارا با اِولین باغچه‌بان که خواننده و پیانیست اهل ترکیه آشنا شد و با او ازدواج کرد. وی پس از پایان تحصیل در کنسرواتوار دولتی آنکارا، به اتفاق همسر به ایران آمدند و در هنرستان عالی موسیقی (کنسرواتوار تهران) استخدام شدند. ثمین آهنگسازی درس می‌داد و اِولین آواز و پیانو.

ثمین باغچه‌بان و خانواده‌اش چند سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران برای همیشه به ترکیه مهاجرت کردند. او در ۲۹ اسفند ۱۳۸۶ در استانبول درگذشت و در گورستان ایرانیان این شهر به خاک سپرده شد.

ثمین فرزند جبار باغچه‌بان (جبار عسکرزاده) بود و کتابی دربارهٔ پدرش در ایران منتشر کرده‌است که «چهره‌هایی از پدرم» نام دارد.

یکی از نخستین و مشهورترین آثار ثمین باغچه‌بان، «سوییت سمفونیک بومی‌وار» (برای ارکستر سمفونیک) است که در سال ۱۳۳۲ خورشیدی به پایان رسید و برای نخستین بار به رهبری فرشاد سنجری، رهبر میهمان ارکستر سمفونیک تهران به اجرا درآمد. این اثر در سه بخش و با الهام از چند ترانه محلی ایرانی آفریده شده است.

از دیگر آثار معروف باغچه‌بان، آلبوم «رنگین کمون»، برای کودکان است که با همکاری ارکستر سمفونیک رادیو وین به رهبری توماس کریستین داوید، گروه همسرایان میترا (فرح) به رهبری اِولین باغچه‌بان اجرا و ضبط شده است. تکخوانان این آلبوم، بهجت قصری (سوپرانو) و اِولین باغچه‌بان (متسوسوپرانو) هستند. بخش دوم این آلبوم، هشت سال پس از درگذشت ثمین باغچه بان، به کوشش پسرش، کاوه، با عنوان «چهارشنبه سوری» منتشر شد.

باغچه‌بان کتابهایی از عزیز نسین نویسنده طنزنویس ترک و یاشار کمال را نیز به فارسی ترجمه کرده‌است.

برای آشنایی بیش‌تر با اِولین باغچه‌بان مطلب زیر سودمند است:
https://goo.gl/1JMw1v

@Tavaana_TavaanaTech

گیتی پاشایی، هنرمندی هنرشناس

گیتی پاشایی، خواننده، آهنگ‌ساز و بازی‌گر ایرانی در ۲۳ خردادماه ۱۳۱۹ در تهران دیده به جهان گشود....

اواخر دهه‌ی چهل شمسی بود که گیتی با خوانندگی در رادیو و تلویزیون رسما وارد عالم خوانندگی شد. ترانه‌‌هایی مانند «دل بلهوس»، «گل مریم»، «شب من شب تو» و «یه دل دارم» از ترانه‌های آن دوره‌ی گیتی پاشایی محسوب می‌شود. پاشایی در سال ۱۳۵۴ به نوعی مشی عارفانه و تصوف گرایش پیدا کرد که در برخی از ترانه‌های این دوره‌ی پاشایی نیز می‌توان رد پایی از آن گرفت..

او ترانه‌‌های ماندگاری نیز اجرا کرد که اشعار آن از شاعران بنامی چون مهدی اخوان ثالت، احمدرضا احمدی و محمدعلی سپانلو بود. آهنگ‌سازی این ترانه‌ها را نیز خود بر عهده داشت. گیتی پاشایی در سال ۱۳۵۶ در فیلم «سفر سنگ» نیز که هم‌سرش مسعود کیمیایی کارگردانی آن را بر عهده داشت به ایفای نقش پرداخت.

ویدئو در یوتیوب:
http://bit.ly/307G6r8

فرمت نوشتاری:
http://bit.ly/307FH86

#گیتی_پاشایی #هنرمند #آهنگساز #موسیقیدان #بازیگر #مسعود_کیمیایی #موسیقی #موسیقی_فیلم #توانا #آموزشکده_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سالگرد درگذشت واروژان، موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز ِ خاطره‌ساز
goo.gl/hQtLZ7

واروژان در شهریور سال ۱۳۵۶ در حال ضبط موسیقی فیلم «بر فراز آسمان‌ها» بود که سکته کرد و روز شنبه ۵:۳۰ صبح ۲۶ شهریورماه ۱۳۵۶ پس از ده روز بستری‌بودن در بیمارستان جم در سن ۴۱ سالگی درگذشت.

واروژ هاخباندیان که با نام هنری واروژان شناخته می‌شود در ۱۳ آذرماه ۱۳۱۵ در خانواده‌ای ارمنی در قزوین متولد شد. دو ساله بود که مادرش را از دست داد.

واروژان پس از پایان تحصیلات مقدماتی وارد مدرسه‌ي عالی موسیقی تهران شد و موسیقی را تحت آموزش استادانی هم‌چون روبن گریگوریان و لودویک وازل فراگرفت. پس از این واروژان با بورسیه ی رادیو و تلویزیون برای مدت چهار سال به مدرسه‌ی عالی موسیقی آمریکا رفت.

واروژان از عکس و فیلم بیزار بود و حتا کم‌تر حاضر به مصاحبه بود. او در عمر هنری خود برای ۲۵ فیلم موسیقی ساخت و هم‌چنین برای دو مجموعه‌ی تلویزیونی نیز موسیقی ساخت. آخرین اثر واروژان در آهنگ‌سازی، ساخت ترانه‌ای با نام «اجازه» بود که مرگ اجازه‌ی ساخت به این هنرمندان جوان نداد.او در شهریور سال ۱۳۵۶ در حال ضبط موسیقی فیلم «بر فراز آسمان‌ها» بود که سکته کرد و روز شنبه ۵:۳۰ صبح ۲۶ شهریورماه ۱۳۵۶ پس از ده روز بستری‌بودن در بیمارستان جم در سن ۴۱ سالگی درگذشت.

فعالیت‌های واروژان با گوگوش و شهیار قنبری توانست درخشان‌ترین ترانه‌های تاریخ موسیقی پاپ ایران را به وجود آورد. ترانه‌ی «حرف» یکی از این ترانه‌ها است که در سال ۱۳۵۴ عنوان به‌ترین آهنگ‌ساز سال را برای واروژان به ارمغان آورد.

ایرج جنتی عطایی در مورد آهنگ‌سازی واروژان می‌گوید: «واروژان از آن‌جایی که در تنظیم و ارکستراسیون بی‌همتا بود، خیلی زود به یک آهنگ‌ساز و تنظیم‌کننده‌ی بی‌نظیر بدل شد. در واقع می‌توان گفت واروژان اعتبار ترانه‌ی نوین ایران بود.» شهیار قنبری، ترانه‌سرا، واروزان را هنرمندی می‌شناسد که با زبان موسیقی روز جهان آشنا بود.

داریوش از واروژان با ذکر خاطره‌ای این‌گونه یاد می‌کند: «با آهنگ‌های او ترانه‌های بسیار خواندم و از او چیزهای زیادی آموختم، یک روز برای تمرین ترانه «بوی خوب گندم» به منزل او رفته بودم و در حالی که پیانو می‌نواخت چشمم به قاب عکسی افتاد که بالای پیانو بود. عکس یه پسر بچه‌ای که با چشمان گریان به اطراف خود خیره شده بود نظرم را جلب کرد و به او گفتم: واروژ ببین این بچه هم از نواختن تو به گریه افتاده که او در پاسخ گفت: اتفاقاً این آهنگ از گریه‌های او ساخته شده و واقعاً موسیقی پاپ به او بدهکار است و به راستی جایش خالی است.»

بیش‌تر بخوانید:

https://goo.gl/il5H9O

@Tavaana_TavaanaTech

سالگرد درگذشت ثمین باغچه‌بان

ثمین باغچه‌بان، آهنگساز، شاعر، نویسنده و مترجم ایرانی در سال ۱۳۰۴ در تبریز به دنیا آمد. او کودکی خود را در شیراز گذراند و در ۷ سالگی با خانواده‌اش به تهران رفت و تحصیلاتش را در آنجا گذراند. ثمین باغچه‌بان علاقه به یادگیری پیانو داشت ولی به علت نبود پیانو در خانه و عدم استطاعت مالی خانواده، و از آن‌جا که مادرش ویلون داشت، مجبور به برگزیدن ویلون شد؛ ولی ویلون مادرش هم به علت تعمیر نامناسب صدای مناسبی نداشته و مورد قبول هنرستان موسیقی نبود. از آنجا که می‌توانست ساز ابوا را از هنرستان قرض بگیرد، این ساز را در نهایت برگزید. او طی طرحی که رضاشاه با آتاترک برای اعزام دانشجو امضا شده بود به ترکیه رفت. طی این طرح، ۱۲۰ دانشجو در گروه‌های ۲۰ نفری به ترکیه اعزام می‌شدند. او در گروه آخر اعزام شد.

او در آنکارا با اِولین باغچه‌بان که خواننده و پیانیست اهل ترکیه آشنا شد و با او ازدواج کرد. وی پس از پایان تحصیل در کنسرواتوار دولتی آنکارا، به اتفاق همسر به ایران آمدند و در هنرستان عالی موسیقی (کنسرواتوار تهران) استخدام شدند. ثمین آهنگسازی درس می‌داد و اِولین آواز و پیانو.

ثمین باغچه‌بان و خانواده‌اش چند سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران برای همیشه به ترکیه مهاجرت کردند. او در ۲۹ اسفند ۱۳۸۶ در استانبول درگذشت و در گورستان ایرانیان این شهر به خاک سپرده شد.

ثمین فرزند جبار باغچه‌بان (جبار عسکرزاده) بود و کتابی دربارهٔ پدرش در ایران منتشر کرده‌است که «چهره‌هایی از پدرم» نام دارد.

یکی از نخستین و مشهورترین آثار ثمین باغچه‌بان، «سوییت سمفونیک بومی‌وار» (برای ارکستر سمفونیک) است که در سال ۱۳۳۲ خورشیدی به پایان رسید و برای نخستین بار به رهبری فرشاد سنجری، رهبر میهمان ارکستر سمفونیک تهران به اجرا درآمد. این اثر در سه بخش و با الهام از چند ترانه محلی ایرانی آفریده شده است.

از دیگر آثار معروف باغچه‌بان، آلبوم «رنگین کمون»، برای کودکان است که با همکاری ارکستر سمفونیک رادیو وین به رهبری توماس کریستین داوید، گروه همسرایان میترا (فرح) به رهبری اِولین باغچه‌بان اجرا و ضبط شده است. تکخوانان این آلبوم، بهجت قصری (سوپرانو) و اِولین باغچه‌بان (متسوسوپرانو) هستند. بخش دوم این آلبوم، هشت سال پس از درگذشت ثمین باغچه بان، به کوشش پسرش، کاوه، با عنوان «چهارشنبه سوری» منتشر شد.

باغچه‌بان کتابهایی از عزیز نسین نویسنده طنزنویس ترک و یاشار کمال را نیز به فارسی ترجمه کرده‌است.

برای آشنایی بیش‌تر با اِولین باغچه‌بان مطلب زیر سودمند است:
https://goo.gl/1JMw1v

@Tavaana_TavaanaTech

سالگرد درگذشت ثمین باغچه‌بان

ثمین باغچه‌بان، آهنگساز، شاعر، نویسنده و مترجم ایرانی در سال ۱۳۰۴ در تبریز به دنیا آمد. او کودکی خود را در شیراز گذراند و در ۷ سالگی با خانواده‌اش به تهران رفت و تحصیلاتش را در آنجا گذراند. ثمین باغچه‌بان علاقه به یادگیری پیانو داشت ولی به علت نبود پیانو در خانه و عدم استطاعت مالی خانواده، و از آن‌جا که مادرش ویلون داشت، مجبور به برگزیدن ویلون شد؛ ولی ویلون مادرش هم به علت تعمیر نامناسب صدای مناسبی نداشته و مورد قبول هنرستان موسیقی نبود. از آنجا که می‌توانست ساز ابوا را از هنرستان قرض بگیرد، این ساز را در نهایت برگزید. او طی طرحی که رضاشاه با آتاترک برای اعزام دانشجو امضا شده بود به ترکیه رفت. طی این طرح، ۱۲۰ دانشجو در گروه‌های ۲۰ نفری به ترکیه اعزام می‌شدند. او در گروه آخر اعزام شد.

او در آنکارا با اِولین باغچه‌بان که خواننده و پیانیست اهل ترکیه آشنا شد و با او ازدواج کرد. وی پس از پایان تحصیل در کنسرواتوار دولتی آنکارا، به اتفاق همسر به ایران آمدند و در هنرستان عالی موسیقی (کنسرواتوار تهران) استخدام شدند. ثمین آهنگسازی درس می‌داد و اِولین آواز و پیانو.

ثمین باغچه‌بان و خانواده‌اش چند سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران برای همیشه به ترکیه مهاجرت کردند. او در ۲۹ اسفند ۱۳۸۶ در استانبول درگذشت و در گورستان ایرانیان این شهر به خاک سپرده شد.

ثمین فرزند جبار باغچه‌بان (جبار عسکرزاده) بود و کتابی دربارهٔ پدرش در ایران منتشر کرده‌است که «چهره‌هایی از پدرم» نام دارد.

یکی از نخستین و مشهورترین آثار ثمین باغچه‌بان، «سوییت سمفونیک بومی‌وار» (برای ارکستر سمفونیک) است که در سال ۱۳۳۲ خورشیدی به پایان رسید و برای نخستین بار به رهبری فرشاد سنجری، رهبر میهمان ارکستر سمفونیک تهران به اجرا درآمد. این اثر در سه بخش و با الهام از چند ترانه محلی ایرانی آفریده شده است.

از دیگر آثار معروف باغچه‌بان، آلبوم «رنگین کمون»، برای کودکان است که با همکاری ارکستر سمفونیک رادیو وین به رهبری توماس کریستین داوید، گروه همسرایان میترا (فرح) به رهبری اِولین باغچه‌بان اجرا و ضبط شده است. تکخوانان این آلبوم، بهجت قصری (سوپرانو) و اِولین باغچه‌بان (متسوسوپرانو) هستند. بخش دوم این آلبوم، هشت سال پس از درگذشت ثمین باغچه بان، به کوشش پسرش، کاوه، با عنوان «چهارشنبه سوری» منتشر شد.

باغچه‌بان کتابهایی از عزیز نسین نویسنده طنزنویس ترک و یاشار کمال را نیز به فارسی ترجمه کرده‌است.

برای آشنایی بیش‌تر با اِولین باغچه‌بان مطلب زیر سودمند است:
https://goo.gl/1JMw1v

@Tavaana_TavaanaTech

خانم ملیحه مرادی، از اساتید آواز و از شاگردان برجسته زنده‌یاد استاد محمدرضا شجریان، این تصنیف ای شادی آزادی را به زیبایی اجرا کردند و این کلیپ زیبا را در صفحه اینستاگرامشان منتظر کردند.

 🙌🏻🕊ای شادی آزادی

ای شادی، آزادی
ای شادی آزادی
روزی که تو باز آیی؟
با این دل غم‌پرورد
من با تو چه خواهم کرد؟

#زن_زندگی_آزادی #مهسا_امینی #دانشگاه_شریف #هوشنگ_ابتهاج
#آواز #ملیحه_مرادی #آهنگساز #احسان_مطوری #علی_منتظری
#ویدیو #محیا_فرمانی #میکس #پویان_رمضانی #برای_ایران #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
«میم و آ
خواننده: #ایران
ترانه: #ندا_آقاسلطان
#آهنگساز: #مهسا_امینی
ای ایران بهشت جاودان ما
ای ایران بریده شد زبان ما
آزادی کشیده قامتش به خون
ای ایران دیار خون‌فشان ما


به پا خیزید کشته شد برادرت
به پا خیزید غرق خون است خواهرت
به پا خیزید شکست سرو مادرت
به پا خیزید ویران گشت کشورت


میم و آ رمز اتحاد و بقا
همدلی شکفته در همه لحظه‌ها
هر زمان که خصم سر برآورد
خشم ما کند محشر به پا


به پا خیزید ای تیشه‌تان شرر
به پا خیزید ای پیشه‌تان ظفر
میندیشید که شب می‌دمد فسون
به پا خیزید دو دم مانده تا سحر
#تار:
#نیکا_شاکرمی، #غزاله_چلابی، #مائده_جوانفر
#عود: 
#سارینا_اسماعیل زاده، #بهناز_افشاری، #سارینا_ساعدی
#کمانچه: 
#حدیث_نجفی، #روشنا_احمدی، #پریسا_بهمنی 
#قیچک:
#خدانور_لجعی، #فرشته_احمدی، #پارمیس_همنوا
#بمتار:
#نسرین_قادری، #مهسا_موگویی
#تمبک:
#آرنیکا_قائم مقامی، #نسیم_صدقی 
#کاخن:
#حنانه_کیا، #نگین_عبدالملکی »

این اثر هنری با شرح فوق برای ما ارسال شده است.

#انقلاب_۱۴۰۱ #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
«می‌تونیم»

«🌱 تا زمانی که توده #مردم برای بهبود حال یکدیگر احساس مسئولیت نکنند، #عدالت اجتماعی تحقق نمی‌یابد، نقطه»

aria.radmehr.music
.
📝 #ترانه و #ملودی: @aria.radmehr.music
🎹 #آهنگساز: mr_musakhani
🎶 #هارمونیکا: mojtaba_shokoei
🎙 #بک_وکال: ghazalehtunes
.
.
.
#زن_زندگی_آزادی #مهسا_امینی #حدیث_نجفی #حمیدرضا_روحی #نیکا_شاکرمی #اعتراضات_سراسری #اعتصابات_سراسری #کیان_پیرفلک #انقلاب_۱۴۰۱ #woman_life_freedom #mahsaamini #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

‌
حسین رجبیان، فیلمساز مستقل ایرانی، که چند سال پیش همراه برادرش چند سال را در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس بود و بارها اعتصاب غذا کرده بود و حالا در خارج از مرزها در تبعید است در ویدیویی مملو از خشم و اندوه، خطاب به جمهوری اسلامی می‌گوید: «جمهوری اسلامی تو کثافتی...در تاریخ از تو به ننگ یاد میشه» او که به تازگی پدرش را از دست داده، از این خشمگین است که جمهوری اسلامی کاری کرده که او نمی‌تواند حتی در مراسم خاکسپاری پدرش شرکت کند. این درد بسیاری از ایرانیان در تبعید است...

hosseinrajabian
در مهر ۱۳۹۲ در ساری در استان مازندران، نیروهای امنیتی سپاه پاسداران مهدی رجبیان و حسین رجبیان – دو برادر #هنرمند – را به همراه یوسف عمادی، #آهنگساز، #نوازنده سه‌تار بازداشت کردند. مهدی رجبیان نوازنده سه‌تار و فعال عرصه #موسیقی بود و #حسین_رجبیان نیز به عنوان «فیلم‌ساز مستقل» فعالیت می‌کرد. از جمله فعالیت‌های حسین رجبیان که متولد ۱۳۶۳ است می‌توان از ساخت فیلم «مثلث واژگون» سخن گفت که به موضوع حق طلاق زنان در ایران می‌پرداخت و علی‌رغم صدور مجوز رسمی از طرف وزارت ارشاد اسلامی برای آن، نیروهای امنیتی سپاه پاسداران پس از بازداشت آن را توقیف کردند.

#مهدی_رجبیان #حسین_رجبیان #نه_به_جمهوری_اسلامی #تبعید #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شاهرخ، خواننده سرشناس ایرانی پس از چند سال مبارزه با بیماری سرطان درگذشت. این خواننده و آهنگسار علاوه بر آثاری که مورد توجه عموم قرار داشت، مواضع سیاسی ضد جمهوری اسلامی داشت و در بستر بیماری نیز از اعتراضات مردمی در جنبش «زن زندگی آزادی» حمایت کرده بود.

شاهرخ از پیش از بهمن ۵۷ در آمریکا زندگی می‌کرد. طبعا او نیز مثل بسیاری از هنرمندان دوست داشت به میهن خود برگردد و در ایران هنرنمایی کند، اما جمهوری اسلامی امکان ارائه هنر بسیاری از هنرمندان را در اوج دوران زندگی هنری‌شان از آن‌ها گرفت.


#شاهرخ_شاهید #خواننده #آهنگساز #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

چرا این صدای زیبا و این اجرای تحسین‌برانگیز از این خواننده شریف و میهن‌دوست، در ایران ممنوعه بود و ۴۵ سال نتوانست به سرزمین مادری راه یابد و در ایران اجرا داشته باشد؟
در عوض شاهرخ در قلب ایرانیان جای گرفت او خواننده‌ای مردمی بود.

شاهرخ شاهید، خواننده سرشناس ایرانی پس از چند سال مبارزه با بیماری سرطان، دو روز پس از تولد هفتادسالگی‌اش درگذشت. این خواننده و آهنگسار علاوه بر آثاری که مورد توجه عموم قرار داشت، مواضع سیاسی ضد جمهوری اسلامی داشت و در بستر بیماری نیز از اعتراضات مردمی در جنبش «زن زندگی آزادی» حمایت کرده بود.

شاهرخ از پیش از بهمن ۵۷ در آمریکا زندگی می‌کرد. طبعا او نیز مثل بسیاری از هنرمندان دوست داشت به میهن خود برگردد و در ایران هنرنمایی کند، اما جمهوری اسلامی امکان ارائه هنر بسیاری از هنرمندان را در اوج دوران زندگی هنری‌شان از آن‌ها گرفت.


#شاهرخ_شاهید #خواننده #آهنگساز #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech