‌
امروز پدر و مادر #بهنام_موسیوند برای گرفتن خبر از فرزندشان در مقابل زندان رجایی شهر تحصن کردند، اما با دستور مسئولین زندان تعدادی از مامورین کلانتری برای بازداشت پدر و مادر وی اقدام کردند که با مقاومت خانواده مواجه شدند.

روز گذشته خواهر بهنام موسیوند در توییتر نوشته بود:
«‏حال برادرم بهنام موسیوند خوب نیست...درحالی که از سردرد شدید دل درد رنج میبره ودچار ضعف شدید بدنی شده رهایش کرده اند بدون هیچ رسیدگی...کجای دنیا زندانی بیمار به جای مداوا شدن کوچ داده میشد.در این دوسال چندبار جابجا شده .این خود از مصادیق بارز شکنجه سفید است»



- لازم به ذکر است، بهنام موسیوند، از بیماری‌های متعددی رنج می‌برد اما از حق درمان محروم مانده‌اند. طبق تشخیص پزشک زندان، او باید فوری جراحی شود، ولی مسئولان زندان تاکید دارند که او را با دستبند و پابند به بیمارستان ببرند، اما او نمی‌پذیرد و بر حفظ کرامت انسانی تاکید دارد. رئیس جدید زندان اوین، بهنام را با ضرب و شتم به رجایی‌شهر منتقل کرد، او به انفرادی منتقل شده و اعتصاب غذا کرده و حالش خوب نیست و در تماس با دوستانش حلالیت طلبیده است.

خواهر بهنام موسیوند که چند روز پیش با او ملاقات داشت در توییتر نوشت:
«برادرم ‎بهنام موسیوند قادر به ایستادن و راه رفتن نبود و برای دیدن من با ویلچری شکسته او را نزد من آوردند.»

بهنام موسیوند اعلام کرده که با وجود خونریزی معده، به اعتصاب غذای خود تا برخورداری از حق درمان ادامه خواهد داد. او اعلام کرده که هیچ رسیدگی درمانی به وی نشده و حتی فشار و قند خونش نیز چک نمی‌شود. او همچنان فقط آب می‌نوشد.

#اعتصاب_غذا #سلول_انفرادی #حق_درمان #شکنجه_سفید #یاری_حقوقی_توانا
#جنایت_سیستماتیک
@Tavaana_TavaanaTech

شهریار شمس، دانشجویی که در دو ماه اخیر دو بار بازداشت شده، در توییتر خود، درباره یک زندانی گمنام نوشت. نام این زندانی اکبر غفاری است که با فشار بازجویان و به دلیل نداشتن سواد، برگه‌ای را امضا کرد که باعث انتساب اتهام محاربه به او شده است. متن رشته توییت شهریار شمس به شرح زیر است:

«اکبر غفاری؛ اولین بار بند عمومی ۲۴۱ دیدمش. از قشر بسیار ضعیف جامعه بود، انقدر ضعیف که حتی سواد هم نداشت. توی فلاح بازداشت شده بود و جرمش این بود که در خونشون رو باز گذاشته و چند نفر از معترض ها رو پناه داده بود. شبش بازداشتش میکنن و چون ظاهر غلط‌اندازی داشته بهش میگن «یه مامور رو توی فلاح کشتن و تو کشتیش» و میارنش بند ما و فقط چند ساعت پیش ما بود و بعد میره انفرادی. اینبار وقتی رفتم ۲۰۹، دوباره اکبر رو دیدم، خیلی لاغرتر شده بود و حدود یه ماه انفرادی نگه‌اش داشته و ممنوع التماسش کرده بودن! آسیب انفرادی کامل توی روحیات و رفتارش معلوم بود. دیروز فهمیدم اکبر رو منتقل کردن زنذان تهران بزرگ و وقتی اوضاعش رو پرسیدم، جواب مثل آب یخی بود که روم ریخته شده بود!
برای اکبر نوشته بودن «من آدم کشتم، خوبم کردم که کشتم!» و اکبر تحت فشار انفرادی و برای اینکه سواد نداشت، امضا کرده بود و الان بهش اتهام محاربه زدن! اکبر از کف خیابونه، همونجایی که همه‌ی ما به حضور توی اونجا افتخار می‌کنیم و اگه خودمون چیزی ازش نگیم، کسی نیست که حرفی ازش بزنه و با کمترین هزینه اعدامش میکنن.
اجازه ندیم هر بلایی که خواستن رو با کمترین هزینه سر ناشناس‌ها بیارن.»

- سال پیش عده‌ای از زندانیان سابق شکایتی را علیه استفاده از سلول انفرادی تنظیم کردند. اغلب آن‌ها بازداشت شدند و همین شکایت از موارد اتهامی آن‌ها شد. داستان اکبر غفاری مشخص می‌کند که چرا بازجویان و دستگاه امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی وابسته به سلول انفرادی هستند و به آن برای انتساب جرم نکرده نیاز دارند!

- اگر درباره بازجویی، نکاتی که باید رعایت شود و موارد دیگر حقوقی می‌خواهید اطلاعات بیشتری کسب کنید،صفحه دادبان را دنبال کنید و مطالبش را بخوانید:
@daadbaan2021

#اکبر_غفاری #انفرادی #سلول_انفرادی #سلول_انفرادی_شکنجه_است #مهسا_امینی‌ #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

هشت روز است که در زندان رجایی‌شهر، این زندانیان تنبیهی به سلول انفرادی منتقل شده‌اند:
مهدی مسکین‌نواز، امیر دوربین قاضیانی، آرشام رضایی، محمدحسین حقیقت‌منش، رضا نوروزی، علی موسی‌نژاد فرکوش، رضا محمدحسینی، سهراب حسن‌خانی

حالا خبر رسیده که یک هفته دیگر تمدید شده است.

ماجرا از این قرار است که مردم حدود ده شب پیش به زندان نزدیک شده و شعار می‌دادند، ماموران داخل زندان ترسیدند و یک خشاب تیر هوایی زدند،
زندانیان شروع به شعار دادن کردند، زندانیایی که از اوین منتقل شده بودند هم شعار دادند.
زندانیان نام‌برده بالا را از سالن و بند خودشان به بند دیگری منتقل کردند.

با تکرار شعار دادن این زندانیان در شبی دیگر، آن‌ها را به انفرادی منتقل کردند.
حالا در انفرادی‌ بودنشان یک هفته دیگر تمدید شده و آن‌ها در سلول‌هایی سرد، بدون فرش و پتو که دستشویی و حمام هم یکجاست نگهداری می‌شوند.
تعدادی از این زندانیان پیشتر گفته بودند که اگر به انفرادی منتقل شوند، اعتصاب غذا خواهند کرد. از وضعیت کنونی سلامتی آن‌ها هیچ اطلاعی در دست نیست.

- هوای زندانیان سیاسی و خانواده‌های آن‌ها را که روزها و شب‌های پر استرسی را طی می‌کنند، داشته باشیم.

#مهسا_امینی #سلول_انفرادی_شکنجه_است #زندانیان_سیاسی #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

رضا نوروزی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر، از روز سه‌شنبه ۲۲ آذر ماه به سلول انفرادی منتقل شد. او هنگام انتقال اعلام کرد که از همان لحظه دست به اعتصاب غذای خشک خواهد زد.

مطابق گزارش رسیده به آموزشکده توانا، قاسم صحرایی، افسر جانشین و نادر باقری رئیس گارد زندان با چند سرباز با باتوم وارد بند ده سالن ۳۳ شدند، گرچه با مقاومت همبندی‌های آقای نوروزی مواجه شدند، ولی با اعمال زور و ضرب و شتم زندانیان، رضا نوروزی را از بند خارج کرده و به انفرادی منتقل کردند.

علت این امر، شعاردادن رضا نوروزی در هواخوری روز دوشنبه علیه حکومت بوده است.
چندی پیش تعدادی از زندانیان سیاسی نامه‌ای به مجامع بین‌المللی در مورد نقض حقوق بشر در زندان رجایی‌شهر نوشتند، یکی از امضاکنندگان نامه رضا نوروزی بود. پس از آن بیانیه زندانیان با محدودیت تماس تلفنی مواجه شدند. همچنین صحبت‌های تهدیدآمیزی که روز دوشنبه با رضا نوروزی شد، باعث شد که او در واکنش، هنگام حضور در بخش هواخوری، شعارهایی سر دهد.

حالا با دستور الله‌کرم عزیزی، رئیس زندان، آقای نوروزی را به سلول انفرادی منتقل کردند

- در زندان هم حق آزادی بیان از زندانیان سلب می‌شود و تنبیه می‌شوند. در واقع آن‌ها در «زندان در زندان» هستند.
- سلول انفرادی مصداق شکنجه است. انفرادی‌های رجایی‌شهر علاوه بر مشکلات ایزوله کردن فرد از محیط، مشکلات بهداشتی و گرمایشی هم دارند.

#رضا_نوروزی #سلول_انفرادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«میدونی رکورد انفرادی تو ایران و جهان چقدره؟»

این سوال وحید افکاری، زندانی سیاسی از مادرش است.

به نوشته سعید افکاری، برادر نوید افکاری، وحید برادرش ۸۷۰ روز است که در انفرادی به سر می‌برد.

کمی به عدد توجه کنیم، می‌شود حدود سی ماه انفرادی.

سعید افکاری در توییتر خود در این باره نوشت: «در این مدت به درخواست برادرم وحید، بعلت اینکه خللی در شنیدن صدای مردم ایجاد نشه، از وضعیت سختش چیزی نگفتیم.
وحید ۸۷۰ روزه انفرادیه و در آخرین ملاقات، از مادرم پرسیده: میدونی رکورد انفرادی تو ایران و جهان چقدره؟»

بر اساس آیین‌نامه سازمان زندان‌ها، نگه‌داشتن متهم در انفرادی باید در اوایل تحقیقات مقدماتی به منظور پیشگیری از تبانی و عدم انتشار محرمانه اطلاعات یا برای تنبیه زندانی دریک مدت معینی صورت گیرد، نه در هنگام گذراندن دوران مجازات.

حبس زندانی به مدت ۸۷۰ روز در انفرادی، نقض فاحش حقوق بشر و شکنجه محض است.

@daadbaan2021

#مهسا_امینی #سلول_انفرادی_شکنجه_است #سلول_انفرادی #وحید_افکاری #نوید_افکاری #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

نامه‌هایی از زندان: انفرادی، شکنجه‌ای که سفید نیست

سلول انفرادی؛ اتاقکی عمدتا کوچک، بعضا به ابعاد قبر، که زندانی سیاسی محبوس در آن، فرق شب و روز را نمی‌فهمد، و تنها مامن او، می‌شود دل‌نوشته‌هایی که زندانیان پیش از او روی دیوارها حک کرده‌اند. چه رازها و رنج‌ها که در این اتاقک‌های کوچک پنهان است.

اگرچه از سلول انفرادی به شکنجه سفید تعبیر می‌شود اما وقتی سرگذشت آن‌ها که در سلول انفرادی حبس بوده‌اند را می‌شنویم درمی‌یابیم که این شکنجه، سیاهی مطلق است.

سلول انفرادی مصداق بارز شکنجه مطلق روحی و جسمی است. این جمله را بسیاری از آن‌ها که روزها و شب‌های خود را در انفرادی گذرانده‌اند، می‌گویند.

پس از انقلاب اسلامی بسیاری از زندانیان سیاسی و عقیدتی، حبس در سلول انفرادی را تجربه کرده‌اند و حتی با تغییر دولت‌ها در جمهوری اسلامی نیز کاربری این سلول‌ها تفاوتی نکرده و نخواهد کرد.

در این بخش از مجموعه «نامه‌هایی از زندان»‌ به سراغ نامه‌هایی رفته‌ایم که هر کدام بازگوکننده گوشه‌ای کوچک از این شکنجه هولناک است. نامه‌هایی از: بهروز جاویدتهرانی، سعید ملک‌پور، رضا شریفی‌بوکانی، نرگس محمدی و احمد باطبی.
این بخش تقدیم می‌شود به تمام کسانی که بخشی از زندگی‌شان را در سلول‌های انفرادی جمهوری اسلامی گذرانده‌اند و می‌گذرانند.

https://tavaana.org/letters_prison3/

یوتیوب:
https://youtu.be/LDV0deCaVUA
در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id586395212
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/namehai-az-zendan-3-vid

#پادکست #کتاب_صوتی #سلول_انفرادی #انفرادی_شکنجه_است #یاری_مدنی_توانا #نامه_های_زندان

@tavaana

@Tavaana_TavaanaTech

نامه‌هایی از زندان: انفرادی، شکنجه‌ای که سفید نیست

سلول انفرادی؛ اتاقکی عمدتا کوچک، بعضا به ابعاد قبر، که زندانی سیاسی محبوس در آن، فرق شب و روز را نمی‌فهمد، و تنها مامن او، می‌شود دل‌نوشته‌هایی که زندانیان پیش از او روی دیوارها حک کرده‌اند. چه رازها و رنج‌ها که در این اتاقک‌های کوچک پنهان است.

اگرچه از سلول انفرادی به شکنجه سفید تعبیر می‌شود اما وقتی سرگذشت آن‌ها که در سلول انفرادی حبس بوده‌اند را می‌شنویم درمی‌یابیم که این شکنجه، سیاهی مطلق است.

سلول انفرادی مصداق بارز شکنجه مطلق روحی و جسمی است. این جمله را بسیاری از آن‌ها که روزها و شب‌های خود را در انفرادی گذرانده‌اند، می‌گویند.

پس از انقلاب اسلامی بسیاری از زندانیان سیاسی و عقیدتی، حبس در سلول انفرادی را تجربه کرده‌اند و حتی با تغییر دولت‌ها در جمهوری اسلامی نیز کاربری این سلول‌ها تفاوتی نکرده و نخواهد کرد.

در این بخش از مجموعه «نامه‌هایی از زندان»‌ به سراغ نامه‌هایی رفته‌ایم که هر کدام بازگوکننده گوشه‌ای کوچک از این شکنجه هولناک است. نامه‌هایی از: بهروز جاویدتهرانی، سعید ملک‌پور، رضا شریفی‌بوکانی، نرگس محمدی و احمد باطبی.
این بخش تقدیم می‌شود به تمام کسانی که بخشی از زندگی‌شان را در سلول‌های انفرادی جمهوری اسلامی گذرانده‌اند و می‌گذرانند.

https://tavaana.org/letters_prison3/

یوتیوب:
https://youtu.be/LDV0deCaVUA
در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id586395212
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/namehai-az-zendan-3-vid

#پادکست #کتاب_صوتی #سلول_انفرادی #انفرادی_شکنجه_است #یاری_مدنی_توانا #نامه_های_زندان

@tavaana

@Tavaana_TavaanaTech

هزارمین روز زندان انفرادی وحید افکاری‌‎

دیروز _ دهم خرداد ۱۴۰۲_ هزارمین روزی ست که وحید افکاری، برادر زنده‌یاد نوید افکاری، در سلول انفرادی محبوس است. زندان انفرادی مصداق عینی شکنجه زندانیان است.

طرح از بهنام محمدی
منتشر شده در دادبان
@daadbaan2021

#کارتون #نوید_افکاری #وحید_افکاری #انفرادی #سلول_انفرادی #شکنجه_سفید #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پرواز فراموش‌شدنی نیست

اثری از رضا عقیلی

امروز سومین تولد وحید افکاری در انفرادی زندان است.

هزار و ۲۰ روز است که برادر نوید افکاری را، در زندان محبوس کرده‌اند.

وحید افکاری بیش از ۲۴ هزار و ۴۰۰ ساعت است که در انفرادی زندان است، او به همراه دو برادرش‌ نوید و حبیب افکاری در اعتراضات مرداد ماه سال ۱۳۹۷ در شیراز بازداشت شدند.

وحید افکاری در ملاقاتی که پس از ۱۰۰۰ روز انفرادی با خانواده اش داشت، بر روی کاغذی نوشت «آینده از آن ترسوها نیست.»

@dadban2021

#وحید_افکاری #نوید_افکاری #سلول_انفرادی #آینده_از_آن_ترسوها_نیست #کارتون #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

به مناسبت روز جهانی مبارزه با شکنجه و پشتیبانی از قربانیان شکنجه

طرح از بهنام محمدی

۲۶ ژوئن روز جهانی مبارزه با شکنجه و پشتیبانی از قربانیان شکنجه است.

زندان در ایران: جایی که نه خدا هست نه قانون‌
‌
«شکنجه عبارت بود از شلاق با لوله لاستیکی تا حد آش و لاش کردن کف پا. در مورد شخص من در همان اولین روز شکنجه آن‌قدر شلاق زدند که نه تنها پوست کف دو پا، بلکه بخش قابل‌توجهی از عضلات از بین رفت و معالجه آن تا دوباره پوست بیاورد، درست ۳ ماه طول کشید و در این مدت هر روز پانسمان آن نو می‌شد و تنها پس از ۳ ماه من توانستم از هفته‌ای یک بار حمام رفتن بهره‌گیری کنم.

نوع دوم شکنجه که به مراتب از شلاق وحشتناک‌تر است، دستبند قپانی است. تنها کسی که دستبند قپانی خورده می‌تواند درک کند که دستبند قپانی آن هم ۱۰ - ۸ ساعت متوالی در هر شب، یعنی چه؟ در مورد من، پس از اینکه شلاق اولیه که با فحش و توهین و توسری و کشیده تکمیل می‌شد سودی نداد، یعنی آقایان نتوانستند در مورد دروغ شاخ‌دار ساخته شده که در زیر آن را شرح خواهم داد از من تائـیدی بگیرند، مرا به دستبند قپانی بردند.

۱۸ شب پشت سر هم مرا ساعت ۸ بعدازظهر به اطاقی واقع در اشکوب دوم می‌برند و دستبند قپانی می‌زدند و این جریان تا ساعت ۶ – ۵ صبح یعنی ۹ تا ۱۰ ساعت طول می‌کشید. تنها هر ساعت مأمور مربوطه می‌آمد و دست‌ها را عوض می‌کرد. چون ممکن است شما ندانید که دستبند قپانی چگونه است، آن را توضیح می‌دهم...»

آنچه خواندید قسمت‌هایی از نامه نورالدین کیانوری از سران حزب توده بود که در بهمن ۱۳۶۸ به سید علی خامنه‌ای نوشت و شرحی از شکنجه‌ها و مصایب خویش در زندان را توضیح داد. متن کامل این نامه را به همراه ۵۰ نامه دیگر از زندانیان سیاسی ایران از دهه ۶۰ تا ۹۰ را در کتاب «زندان در ایران: جایی که نه خدا هست نه قانون» بخوانید.

برای خواندن این متن ارزشمند به لینک زیر بروید:
https://t.me/Tavaana/1132

#شکنجه #زندان #کارتون #توانا #شکنجه_سفید #سلول_انفرادی #حقوق_زندانی #منع_شکنجه #ایران #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

در سومین سالگرد انتقال برادران افکاری به سلول انفرادی، سعید افکاری، متنی از برادرش حبیب را منتشر کرد:

«‏در انفرادی زمان متوقف می‌شود. هیچ‌چیز قدیمی نمیشود و گذشته را هر لحظه در حال برای هزارمین بار زندگی می‌کنی. صدا‌ها، خنده‌ها، فریادها، پس از ماه‌ها، همچنان تازه‌اند انگار که همان‌موقع اتفاق افتاده‌اند. حتی سکوت‌ها هم در انفرادی جنس دیگری دارند و فراموش نمی‌شوند. رنگ‌ها، حرف‌ها، دیوارها، غذاها، لباس‌ها، زخم‌ها، دردها و تمام تلخی‌ها، همه‌یشان به‌طور مداوم و بی‌هیچ تغییری تکرار میشوند و هیچ داده‌ی جدیدی وارد مغز انسان نمی‌شود تا گذشته را کمرنگ‌تر کند.

تکراری که تا مغز استخوان آدمی را می‌سوزاند.
من لحظه به لحظه‌ی ۵۵۰ روزی را که در انفرادی بودم با صحنه اعدام نوید زندگی کردم. ۵۵۰ روز، روزی هزاربار جلو چشمانم، برادر عزیزتر از جانم را به جوخه‌ی مرگ می‌بردند و من هر روز ناتوان‌تر از روز قبل می‌شدم برای نجات جان عزیزش.

و امروز سه سال است که وحید این تکرار عذاب‌آور را زندگی می‌کند.
اما در میان تمام این تکرارهای زجردهنده، تنها تکرار لذت‌بخشی که در انفرادی، انسان را سرپا نگه می‌دارد لذت مقاومت و تسلیم نشدن برابر ظلم است. تو هر روزی را که در انفرادی می‌گذرانی، می‌دانی تمام رنج‌ها و دردهایی که می‌کشی، آینده‌ی بهتری را برای کشورت رقم خواهد زد. تو در آن نقطه‌ی فراموش‌شده و تاریک از این خاک، ایمان داری، با ایستادگی‌ات، فردای آزادی، زودتر خواهد رسید.

برابر تمامی عذاب‌های انفرادی، این لذت از مقاومت برابر ظلم، آنقدر عمیق است که به‌یاد دارم روزی وحید می‌گفت اگر همین الان در انفرادی را باز کنند و‌ بگویند آزادی اما آزادی‌ات به نفع مردم ایران نیست، هرگز از اینجا بیرون نخواهم رفت.

سه سال از روزی که من‌و وحید و نوید را به انفرادی بردند می‌گذرد. جان نویدمان را گرفتند، من پس از ۵۵۰ روز آزاد شدم و وحید همچنان در انفرادی به سر می‌برد. خاطرم هست نوید یک بار در نزدیکی تاریخ اعدام می‌گفت: «امیدوارم تا تهش طوری برم که وحید بهم افتخار کنه.»
نوید با افتخار رفت و وحید با افتخار مانده، خیره در چشمان ظالم، تا هر لحظه با مقاومتش به آنها یادآوری کند محکومند به شکست چرا که این مردم، این مردم شریف، سر برابر ظلم، خم نمی‌کنند.

حبیب افکاری
شهریور ۱۴۰۲»

#نوید_افکاری #وحید_افکاری #حبیب_افکاری #بیانیه #سلول_انفرادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

طبق گزارش‌ دریافتی، یاشار تبریزی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در پی شادمانی برای آزادی یکی از هم‌بندی‌های خود در بند ۴ زندان اوین و سر دادن شعارهای آزادی‌خواهانه، از روز دوشنبه هفته جاری به سلول انفرادی منتقل شده و از آن روز تا کنون تماسی با خانواده خود نداشته است.
بنا بر این گزارش، علاوه بر یاشار تبریزی تعدادی دیگری از زندانیان (که هویتشان برای ما احراز نشده) در همین وضعیت قرار گرفته‌اند.

انتقال زندانیان به سلول انفرادی و اعمال محدودیت‌های بیشتر برای آن‌ها، از مصادیق شکنجه و «زندان در زندان» است.

#یاشار_تبریژی #سلول_انفرادی #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خاطرات زندان از زندان
قسمت دوم سلول انفرادی
عبدالرسول مرتضوی ۱۲ آذر ۱۴۰۲
زندان مرکزی اصفهان


عبدالرسول مرتضوی، جانباز و فعال سیاسی زندانی، در دومین قسمت از خاطرات خود از زندان، درباره شکنجه سفید و سلول انفرادی سخن می‌گوید.

#بیانیه #سلول_انفرادی #شکنجه_سفید #عبدالرسول_مرتضوی #زندانی_سیاسی #صدامونو_بشنوید #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech