مرگ جان‌گداز کیانوش سنجری زخمی ناسور بر قلب جامعه‌ای است که هنوز در بند استبداد و نابرابری اسیر است. او در سکوتِ پرمعنای رفتنش، حقیقتی عریان را پیش چشمانمان گذاشت: حکومتی که نمی‌تواند صدای آزادگان را تحمل کند، زخم‌هایی عمیق‌تر از مرگ بر پیکر جامعه وارد می‌کند.
کیانوش، فراتر از یک فرد، نماد یک مسیر بود؛ مسیری پر از صداقت، شجاعت و عشقی بی‌پایان به ایران و آزادی، که در نهایت به بهای جانش تمام شد.
قطعا مسئول جان‌باختن کیانوش، جمهوری اسلامی است و جز این نیست. حکومتی که او را از ۱۷ سالگی‌اش آزار داد و بارها و بارها زندانی کرد تا او را خاموش کند. ولی او هیچوقت خاموش نشد و حتی آخرین کنش او فریادی رسا بود، تلنگری بود برای بیداری.

مرگ او تنها یک فاجعه نبود؛ صدایی بود که از میان سکوت برخاست و ما را فراخواند به بیداری، به مبارزه برای عدالت، و به بازپس‌گیری انسانیت گم‌شده‌مان. او، حتی در تلخ‌ترین لحظه‌های زندگی‌اش، درس مقاومت را به ما آموخت؛ گویی با آخرین نگاهش فریاد می‌زد: «برای حقیقت برخیزید، حتی اگر بهایش جان شما باشد.»

کیانوش سنجری دیگر در میان ما نیست، اما یاد او، زنده‌تر از هر شعاری، تلنگری است برای تغییر. مرگ او آینه‌ای است که واقعیت دردناک جامعه‌مان را بازتاب می‌دهد و ما را به پرسش وامی‌دارد: چه زمانی بر زنجیرهای جهل و بی‌عدالتی غلبه خواهیم کرد؟

باید کیانوش را نه به‌عنوان یک قربانی، بلکه به‌عنوان یک مشعل‌دار یاد کنیم؛ نمادی از ایستادگی در برابر سیاهی. مرگ او، هرچند تلخ و اندوه‌بار، می‌تواند نقطه آغاز باشد؛ آغازی برای رهایی، برای ساختن جهانی که هیچ آزادی‌خواهی در آن قربانی نشود. باشد که یادش چراغ راهی باشد برای همه ما. بادا که تلنگری باشد برای بیداری و بازیابی شهامت و ایستادن در برابر ناراستی‌ها، برای ایران، برای آزادی

طرح از شهرزاد
artdeshaz

#شاید_تلنگری_باشد
#کیانوش_سنجری
#ایستادگی
#آزادی
#یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

حسین رونقی ضمن انتشار متنی در کانال تلگرام خود از تداوم کنش اعتراضی خود خبر داد.
او تاکید کرد که «چه در بازداشت و چه خارج از زندان، مسئولیت هر اتفاقی که با لب‌های دوخته برای من بیفتد، بر دوش حکومت جمهوری اسلامی خواهد بود.»

نوشته آقای رونقی به شرح زیر است:

«‏آمدم، نگذاشتید. با لب‌های دوخته به شکل دیگری ادامه خواهم داد.

کیانوش شریف و ایران‌دوست بود و تن به ذلت نداد. چون عده‌ای، خود و شرافتش را نفروخت. ایستاد و با جانش فریاد زد؛ راهی که من ادامه‌اش خواهم داد.

ممانعت از تحصن به‌جای بازداشت، روش برخورد حکومت است. هر چند در ظاهر، جمهوری اسلامی مرا در بازداشت نگه نمی‌دارد تا برای بی‌اعتبار کردن و تخریب بهانه دست سایبری‌های خود بدهد؛ اما مسئله این است که «جمهوری اسلامی، نمی‌خواهد مسئولیت مرگ یا هر اتفاقی در مورد یک چهره‌ی سیاسی که لب‌های خود را به‌خاطر اعتراض سیاسی دوخته، بر گردنش باشد.» چه در بازداشت و چه خارج از زندان، مسئولیت هر اتفاقی که با لب‌های دوخته برای من بیفتد، بر دوش حکومت جمهوری اسلامی خواهد بود.

علیه حیله‌های شما خواهم ایستاد. حتی اگر اجازه ندهید از در خانه خارج شوم، لب‌های من دوخته باقی خواهد ماند تا خواسته‌های کیانوش یعنی آزادی نسرین شاکرمی، فاطمه سپهری، آرشام رضایی و توماج صالحی محقق شود.

عقب نمی‌کشم.

پاینده ایران»

طرح استفاده شده در پوستر از شهرزاد
artdeshaz


#کیانوش_سنجری #حسین_رونقی #شاید_تلنگری_باشد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

کاملیا سجادیان مادر دادخواه جاویدنام محمدحسن ترکمان درباره خانم فاطمی سپهری نوشت:

«زنی را می‌شناسم که هم محکم است و هم مقاوم، هم مبارز است، هم صبور و شجاع، هم جسارت را در اعتقادات و باورهایش نهادینه کرده، هم زندگی با عزت را سرلوحه‌ی رفتار و عملش کرده تا با شهامت، پایداری و اقتدار به مصاف با تزویر رود. او که شجاعانه در مقابل ظلم و ستم و بی‌عدالتی‌ها قرار گرفته و آرامش و سلامتی‌اش را برای ایجاد عدالت، آزادی و حقانیت به خطر انداخته، زنی که بارها و بارها قهرمان بودن را به زیبایی به عرصه‌ی نمایش گذاشته است. بانویی که از مردم و قشر به‌خواب‌رفته خواسته تا در برابر ستمگران قرار بگیرند. همان جمله‌ی معروف که: ملت ایران بیدار شوید! همه‌چیزمان به غارت رفت. اما به‌نظرم کسانی که خود را به خواب زده‌اند، مستحق مرگی با خفت و ذلت‌اند. خوابی که اگر خواب مرگ هم بود، روزی پایانی داشت. ترسوها و بزدلانی که برای حفظ جانشان حاضرند تن به هر ذلت و خفتی دهند و فقط تماشاگر باشند و باری‌به‌هر‌جهت زندگی کنند. بانو فاطمه سپهری، اسوه‌ی صبر، ایمان، شجاعت، جسارت و صداقت است. کسی که حاضر نیست منافع خود را در نظر بگیرد و حرف و عملش را یکی کرده. قهرمان واقعی کسانی هستند که انسانیت داشته باشند و شجاعت را در بندبند وجودشان تزریق کرده و خدا را مهمان روح و جانشان کنند. قهرمانان هرگز متوقف نمی‌شوند، بلکه راه و مسیر را برای دیگر شجاعان هموارتر کرده و برای همیشه ماندگار خواهند شد. بانو فاطمه سپهری، قهرمانی‌اش را در تاریخ به زیبایی به ثبت رسانید.
kamelia_sajadian

طرح از شهرزاد
artdeshaz

#محمدحسن_ترکمان #سیدمحمد_حسینی #کاملیا_سجادیان #فاطمه_سپهری #کیانوش_سنجری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حسین رونقی، با انتشار متنی ضمن ارایه گزارش از وضعیت جسمی‌اش در دوازدهمین روز لب‌دوختن و انتشار تصویری از خود، تاکید کرد که با آب‌های دوخته ادامه خواهد داد:

با لب‌های دوخته ادامه خواهم داد. چند روز دیگر برمی‌گردم. چون اعتراضم یک امر سیاسی است، هر جای ایران که باشم، مسئولیت هر اتفاقی با جمهوری اسلامی خواهد بود.

آخرین وضعیت جسمی (روز دوازدهم):

لب‌ها متورم و زخم شده‌اند.
کاهش وزن زیاد.
ضعف جسمانی به همراه سرگیجه شدت گرفته و عضلات تحلیل رفته‌اند.
نوسان فشار خون، نوسان شدید قند خون و افت شدید قند خون.
خون‌ریزی گوارشی و ادراری.
درد مفاصل و استخوان‌ها.
درد کلیه.

سهم امروز: چهار لیوان آب، دو لیوان چای و دریافت داروها به‌صورت وریدی، عضلانی و خوراکی.

خواسته‌ام همان خواسته‌های کیانوش است.

چند روز دیگر دوباره باز خواهم گشت:

آن اوباش متجاوز یگان ویژه و آن ماموران ناشریف وزارت اطلاعات را بیاورید، منتظرم تا من را «زن» خودشان بکنند، «گردنم را بشکنند»، من بچه خوشگل را بفرستند همان‌جا که شب‌ها مرا بک...؛ با همه‌ی این‌ها، «استخوان لای زخم‌تان خواهم شد». عقب نمی‌کشم.

@Hosseinronaghi


طرح از شهرزاد
artdeshaz

#حسین_رونقی #کیانوش_سنجری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بیش از صد نفر از فعالان و کنشگران مدنی، طی نامه‌ای خطاب به حسین رونقی، خواستار پایان‌دادن به اعتصاب غذای او شدند.

متن نامه به شرح زیر است:

«برای حسین رونقی واراده راستینش»

به نام انسانیت

حسین عزیز:
این نامه را برای تو که بارها رنج زندان و سختی‌های بی‌پایانش را برای آرمانی والا و انسانی تحمل کرده ای می نویسیم.
تو شایسته بالاترین قدردانی ها هستی و نشان داده‌ای که صدای عدالت و آزادی می‌تواند حتی از دل تاریک‌ترین سلول‌ها شنیده شود.

ما می‌دانیم که دوختن لب‌ها و اعتصابت، نشانی از اراده‌ای قوی و عشقی بی‌نهایت به حق زندگی و نه گفتن به اعدام است. اما این تصمیم، ما را عمیقاً نگران کرده است. سلامتی جسم و جان تو برای ما و برای کسانی که به تو دل بسته‌اند و در آرمان‌های تو رادر سر دارند؛ بی‌نهایت ارزشمند است.

ما، نه از سر بی‌اعتنایی به دردهایت، بلکه با ایمان به تأثیر حضورت خواهش می کنیم به اعتصابت پایان دهی و لب‌ های دوخته ات را باز کنی.
پذیرش این خواسته، نه به معنای عقب‌نشینی است و نه به معنای خاموشی؛ بلکه نشان‌دهنده زندگی دوباره‌ای است که با تو، برای ما، و برای آرمان‌های مشترکمان ادامه خواهد داشت. ما به تداوم حضورت، به سخنانت و به نوری که میان تاریکی‌ها می آوری، نیازمندیم.

از تو می‌خواهیم، با همان شجاعتی که تاکنون نشان داده‌ای، به ما اجازه دهی شاهد سلامتی و استواری بیشتر تو باشیم.

با احترام و عشق
دوستداران و هم پیمانانت

 ۱۱ آذر ۱۴۰۳
اسدالله فخیمی  
مریم  قلی‌زاده 
فاطمه ملکی 
کوروش زعیم 
هلن منشی‌زاده
رضا ایلور 
علی جلیلی
ناصر نوریزاده
لیلا خزایی
پویا جگروند
اشرف سلگی
ازیتا جگروند 
مهسا  حسبن‌زاده
عیسی‌خان حاتمی 
فاضل  موسوی
زرتشت احمدی راغب
زهرا باغبان
معصومه  دهقان 
شعله زمینی
حسن نایب‌هاشم
رسول اکبری
احسان دهکردی 
ملیحه حیاتی 
علی  محبی زاده 
امیر  آزموده
آریا پور فریاد 
روزبه یقینی
شهلا علیزاده
سهیلا دارم
منوچهر محمدی
مصطفی بابا کمالی
منظر ضرابی
محبوبه فرخزادی 
عباس صادقی
بهنام ابراهیم‌زاده
شیوا رشیدی  فعال حقوق کودکان 
حسین غلامی‌‌آذر زندانی سیاسی سابق 
مهدی علی‌زاده فخراباد زندانی سیاسی سابق
منصوره خسرو شاهی
ارش  نیلگون
فریده شاهگلی
لادن کرمی
فرهاد برادران
پرویز مختاری
حوریه فرج زاده طارانی
مهناز خوشچین
حبیب بهره من
رضا آزموده 
فرح گودرزی 
مجید ناصری
دیاکو مرادی
سیمین صبری
حمید بی آزار 
شهلا انتصاری
شیدا احمدی 
حسین بسطامی
پروین صیادی
عبدالله مرداثی
حسین جعفری 
سمیه محمدی
سالومه  وزیری
ملیحه کریم الدینی
مهدی آشوغ
رضا مهرگان
نوشین خواجه 
امیر کیانی
اصغر کیانی
نیما بهرامی
امین نعامی برادر جان فدا  عاطفه نعامی
رضا اسدی
اسفندیار جاوید
ارش اذرخش
مریم عینی
حسین موسوی
اکبر مرادخانی
ارغوان موسوی
عشرت بستجانی
نیکو نیکوکار
یوسف کر
رضا مریدی
رحیم بندویی
احمد وحدانی 
حوری گلستانی
جعفر قلی رمضانی
شهاب فروزنده
کیوان کابلی 
رضا اسماعیلی
رفعت شهابی
مریم بحری
طیبه نظری، (مادر جاوید نام مریم آروین وکیل نخبه سیرجانی )
خدیجه کشاورز
مهران کهن پور
احمد عالی‌نژاد
محمد ولی حیدربیگی
مسعود اکبر ابادی
سیران  محمد حسینی
خلیل خلیل پور
فاطمه میر احمدی
مصطفی دهباشی‌زاده
سیروس اخوان
اسماعیل عبدی
نادیا عنبری
سیدجلال مدبر
مهرزاد نکوروح

#حسین_رونقی #بیانیه #کیانوش_سنجری #شاید_تلنگری_باشد #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

‌
«برای آزادی ایرانمون ❤️🕊💚
برای کیانوشو لبهای دوخته ی حسین 💔🖤
برای بچه های اکباتانو، تمام زندانیان در بند ✌️»

vahidsilentofficial

#شاید_تلنگری_باشد #کیانوش_سنجری #حسین_رونقی #فاطمه_سپهری #نسرین_شاکرمی #ارشام_رضایی #توماج_صالحی #بچه‌های_اکباتان #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

هرگز قتل حکومتی کیانوش سنجری را فراموش نمی‌کنیم.
حکومتی که یک آزادی‌خواه را آنقدر آزار و شکنجه داد را فراموش نمی‌کنیم.
شکی نیست که عامل و مسئول مرگ کیانوش، به هر ترتیبی که اتفاق افتاده باشد، رژیم جمهوری اسلامی است و هر عاملی جز آن آدرس اشتباهی است.
کیانوش جانش را نهاد تا «شاید تلنگری باشد» تا بیدار شویم و علیه ظلم و جور بشوریم. کیانوش مصمم بود تا پیامش را برساند.
گرچه حکومت با انواع فشارها و آزارها، انواع ستم‌هایی که بر آزادی‌خواهان روا داشته، باعث این اقدام شد.
مسئولان حکومت می‌توانستند، اگر می‌خواستند جلوی او را بگیرند، چه می‌شد اگر توماج و نسرین شاکرمی را زودتر آزاد می‌کردند؟ چه می‌شد اگر فاطمه سپهری و آرشام را آزاد می‌کردند؟ در زندان نبودن این عزیزان چه خطری برای جامعه دارد؟! چرا حکومتی که ادعای اقتدار دارد، از این افراد می‌ترسد و آن‌ها را زندانی می‌کند؟!

ما ملت ایران، باید بیدار بشویم... وگرنه هر روز جمهوری اسلامی با محدودیت‌های بیشتر ما را به بند می‌کشد.

طرح از مرتضی رخت‌اعلا

morteza_aala

برای #کیانوش_سنجری
آن بی گناهیم که در آغوش آتشم.
.
.
.
#زن_زندگی_آزادی
#مرتضی_رخت_اعلا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#هنر_اعتراض #شاید_تلنگری_باشد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر جاویدنام محمدحسن ترکمان، در تولد ۲۹ سالگی فرزندش، یادش را بر سر مزارش گرامی داشت

خانم کاملیا سجادیان ضمن انتشار این ویدیو نوشت:

«امروز دوازدهم آذرماه، تولد #محمدحسن_ترکمان ، است،، قابل توجه عرزشی های بی وجود و بی خاصیت، اینکه خوب در گوش‌های کرتان فرو کنید، پرواز فرزندان نیلی و محمدحسن نه برای لخت شدن بود و نه برای مطرح شدن ،بلکه فرزندان نیلی فقط برای اجرای عدالت و آزادی و مقابله با زور گویی و بی قانونی هایی که علیه زنان و دختران این سرزمین روا داشته اند بود،، آنها با دست خالی به خیابان آمدند، تمام آرزوها و جوانی شان را زیر پا گذاشتند تا خواهران و مادران و زنان سرزمین شان در امنیت و عدالت و برابری زندگی کنند،، پس دهان گشادتان را برای همیشه ببندید و خوب به حجاب و پوشش اختیاری و شخصی من #کاملیا_سجادیان، مادر جاوید نام قهرمان #محمدحسن_ترکمان نگاه کنید تا ببینید که پسر قهرمانم در دامان چه زنی تربیت شده و بدانید که هرگز من به عنوان یک بانوی معتقد و مذهبی، پا بر روی خون فرزندم و دیگر فرزندان نیلی، نخواهم گذاشت،، فریاد فرزندان نیلی و #محمدحسن_ترکمان، تنها برای ایجاد عدالت و آزادی و حقانیت و انسانیت بوده و هست و در ادامه ی این مسیر ناجوانمردانه، آنها را مورد هدف قرار داده و خون پاکشان را به زمین ریختند،، اما از هر قطره خون پاک فرزندان نیلی، عشق و نوری جاودانه، متولد شده که تا رسیدن به عدالت و آزادی این نور و روشنایی، بر فراز آسمان ایران خواهد درخشید و نام تک تک آزادی خواهان در تاریخ این سرزمین به عنوان قهرمانان ابدی، به ثبت خواهد رسید،، امروز دوازدهم آذرماه هزار و چهارصد و سه، من به عنوان مادر# محمدحسن_ترکمان، اعلام کرده و میکنم که راه و مسیر فرزندم را برای رسیدن به عدالت و حق قانونی و الهی ام ادامه داده و اجازه نخواهم داد که به شان و منزلت انسان‌ها و زنان و دختران سرزمینم بی حرمتی شود،، این راه و مسیر تا پای جان ادامه دارد.»



#محمدحسن_ترکمان #سیدمحمد_حسینی #کاملیا_سجادیان #توماج_صالحی #کیانوش_سنجری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

توماج صالحی به دیدار حسین رونقی رفت و پس از ۱۹ روز حسین رونقی لب‌های دوخته‌اش را باز کرد.

روز گذشته در یک طوفان توییتری، تعداد زیادی از کاربران ضمن ابراز نگرانی بابت وضعیت سلامتی آقای رونقی، خواهان بارکردن لب‌های او و تداوم مسیر مبارزه با لب‌های باز شدند.

پیش از این بسیاری از فعالان مدنی و زندانیان سیاسی سابق و خانواده‌های دادخواه، خواهان پایان دادن به اعتصاب غذا شده بودند.
طبق خبرهای دریافتی مادر جاویدنام سعید زینالی در تماسی تلفنی با مادر حسین رونقی ضمن ابراز همدلی، خواهان خاتمه دادن به اعتصاب غذا شده بود.

حسین رونقی از ۱۹ روز پیش در اعتراض به عدم اجازه برگزاری مراسم تشییع پیکر جاویدنام کیانوش سنجری و با اعلام اینکه خواسته‌هایش خواسته‌های کیانوش است، لب‌هایش را دوخته و تنها مایعات و دارو مصرف می‌کرد.

او چندین بار در چند نقطه تهران، از جمله بلوار کشاورز و شهرک اکباتان اقدام به تحصن کرده بود که هر بار ساعاتی بازداشت شد.

#توماج_صالحی #حسین_رونقی #کیانوش_سنجری #شاید_تلنگری_باشد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دقایقی قبل حسین رونقی پس از دیدار توماج صالحی با او لب‌های دوخته‌اش را پس از ۱۹ روز باز کرد.

او همچنین دقایقی قبل، با انتشار این متن، بر تداوم مبارزه تا برچیدن بساط ظلم در ایران، تاکید کرد.

نوشته آقای رونقی به شرح زیر است:

از سکوت به عمل؛ ادامه خواهیم داد، زیرا هیچ اولویتی بالاتر از «ایران و مردمش» وجود ندارد.

لب‌های دوخته، فریاد علیه حکومتی بود که بیش از چهار دهه، پس از فاجعه‌ی ویرانگر پنجاه‌وهفت، کمر به ویرانی سرزمین غنی ایران بسته و زندگی، امنیت و رفاه را از ملت ایران سلب کرده است.

لب‌هایم را دوختم تا همان‌طور که کیانوش گفت: «شاید تلنگری باشد.» کیانوش از جانش گذشت تا رنج مردم ایران را آشکارتر کند. این اقدام او پیامی برای همگان داشت: «ما تا پای جان برای ایران ایستاده‌ایم.» او نه برای آزردن مردم، بلکه برای برانگیختن آگاهی و همبستگی گام برداشت. هدف او و هدف من از ادامه‌ی مسیر او به شکلی دیگر، هرگز آسیب به جامعه‌ای نبوده که روزانه با رنج‌ها و آسیب‌های بی‌شمار مواجه است؛ بلکه تلنگری بود به کسانی که می‌توانند تغییری ایجاد کنند اما گویی اولویت‌ها و بحران‌های جامعه ایران را به فراموشی سپرده‌ و نادیده می‌گیرند. مسئله من نبودم و نیستم؛ لب‌های دوخته، تلنگری برای یادآوری رنج‌های جامعه‌ای بود که هر روز در مقابل یک حکومت ظالم، درگیر سرکوب، فقر، مرگ و تقلا برای بقاست.

از همه‌ی آن‌هایی که در این روزهای سخت و سیاه، ترس را کنار گذاشتند و کنار هم ایستادیم و هم‌صدا شدیم، صادقانه ممنونم. هر کدام از شما به‌تنهایی نور امیدی برای ادامه‌ی این راه پرچالش و سخت هستید که یقین دارم به تحقق یافتن خواسته‌ی قلبی مشترک‌مان ختم خواهد شد.

این پایان نیست چون خاموشی کار من نیست.

به احترام رنج‌های مادر، پدر، خانواده‌، عزیزان و اطرافیانم و درخواست مردم شریفی که رنج‌مان با هم مشترک است، لب‌هایم را باز کردم. اما این پایان نیست. برای تحصن و حتی اعتصاب (اگر نیاز باشد) برمی‌گردم و تا جان در بدن دارم برای کشورم، خواست مردمم و خواست کیانوش که آزادی و آبادانی ایران است، خواهم جنگید و ادامه خواهم داد. فاطمه سپهری، آرشام رضایی و همه‌ی زندانیان سیاسی و عقیدتی باید آزاد شوند. این خواست عموم مردم ایران است. تصمیم من قاطع است: «سکوت نمی‌کنم چون خاموشی کار من نیست. حتی اگر جمهوری اسلامی مرا بازداشت کند یا حتی بکشد.» این راهی است که برای پایان دادن به سرکوب، تحقیر و پایمال کردن کرامت انسانی‌مان باید کنار هم طی کنیم. هر چند یک تن بودم، اما تنها نبودم و می‌دانم به‌زودی طغیان ما مردم کنار هم، بساط ظلم را برمی‌چیند.

پاینده ایران
زن، زندگی، آزادی

@Hosseinronaghi

#حسین_رونقی #کیانوش_سنجری #توماج_صالحی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حسین رونقی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، بر سر مزار جاویدنام کیانوش سنجری حاضر شد و پرچم شیر و خورشید بر آن گذاشت و ضمن انتشار این تصاویر نوشت:

برای کیانوش...

اهل سر مزار رفتن نیستم، اما در این مدت کوتاه، چندین‌بار سر مزار کیانوش رفته‌ام. ساکت در گوشه‌ای ایستاده یا نشسته‌ام و پس از مدتی برگشته‌ام. هر بار غم بزرگی بر قلبم نشسته است. غمی که این روزها تبدیل به خشم شده است. خشمی که مرا به جنگیدن برای ایران ترغیب می‌کند. آن‌چنان‌که برای دوباره تپیدن قلب ایران، می‌جنگم و می‌ایستم، حتی اگر قلب من بایستد.

بوی عطری را حس می‌کنم و یاد کیانوش می‌افتم. آن روز در اتاق کیانوش نشسته بودیم، بلند شد، عطر ساواج را برداشت و روی خودش و در فضای اتاق اسپری کرد و گفت: «بوی مورد علاقه‌ام.» همان عطر را دارم، اما از آن روز، دیگر آن را نزده‌ام.

حرف‌های کیانوش را مرور می‌کنم. چقدر به آزادی ایران باور داشت. می‌گفت باید اصول و ارزش‌ها را حفظ کنیم، حتی اگر مخالف سیاسی باشیم. چقدر از دیسیپلین سیاسی و رفتاری می‌گفت. چه جان باارزشی داشت.

برای خواسته‌های او که آزادی ایران و زندانیان سیاسی-عقیدتی بود، تا جان دارم خواهم ایستاد. او همیشه از آزادی بیان و عقیده هر شهروند می‌گفت و یقین دارم که به آن خواهیم رسید.

کاش می‌توانستیم در مراسم خاکسپاری‌اش، پرچم ملی ایران را بر پیکرش بگذاریم و هم‌صدا با هم سرود «ای ایران» را برایش بخوانیم. امروز رفتم، پرچم ملی ایران (شیر و خورشید) را بر سر مزارش گذاشتم و قول دادم روزی، به‌زودی و در ایران آزادمان، مراسمی باشکوه به‌یاد او و همه جان‌باختگان راه آزادی و میهن برگزار خواهیم کرد. ایستاده‌ایم بر عهدی که بسته‌ایم.

@Hosseinronaghi

#کیانوش_سنجری #شاید_تلنگری_باشد #حسین_رونقی #نه_به_جمهورى_اسلامى #پرچم_شیروخورشید #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech