تصاویری از برگزاری مراسم روز سیزده‌به‌در در پارک لاله تهران، منتشر شده است. زنان و مردان ایرانی این‌گونه بدون حجاب اجباری نوروز را جشن می‌گیرند.
رقصیدن به مبارزه‌ مدنی تبدیل شده آنهم توسط زنان.
البته جمهوری اسلامی با اذیت و آزار شهروندان ایرانی سعی در اعمال محدودیت علیه آنان داشته برای مثال افراد شرکت‌کننده در جشن نوروز را بازداشت کرده یا علیه افرادی که شب پیش از سیزده‌به‌در در رشت رقصیده بودند پرونده قضائی گشوده اما ایران همچنان شاهد این صحنه‌ها ست.
مبارزه مدنی میان ایرانیان و جمهوری اسلامی.
همین تصاویر به‌خوبی نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی وجاهت و پشتوانه مردمی ندارد و علیرغم صرف بودجه‌ و هزینه‌های گزاف برای برساخت ایدئولوژی و تحمیل آن بر ایرانیان همچنان شکست خورده است.

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#ایران
@Tavaana_TavaanaTech

مهسا یزدانی، مادر جاویدنام محمدجواد زاهدی، در ویدیوئی که در اینستاگرام صفحه دخترش منتشر شده، اعلام کرد که روز ۱۴ فروردین‌ماه از زندان دیکتاتور جمهوری اسلامی آزاد شده است.

مهسا یزدانی از سوی دادگاه انقلاب ساری به ۱۳ سال حبس تعزیری (پنج سال قابل اجرا) محکوم شده بود که با پابند در حبس خانگی به سر می‌برد.
او از حمایت جامعه ایران سپاسگزاری کرد.

معصومه (مهسا) یزدانی ولشکلایی، مادر محمد جواد زاهدی ساروی، به پنج سال حبس بابت اتهام «اهانت به مقدسات» و «تحریک مردم به برهم زدن امنیت ملی» و دو سال حبس تعزیزی به اتهام «توهین به رهبری» و از محل «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به حبس محکوم شده بود.

محمدجواد زاهدی، فرزند خانم یزدانی در روز ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ در ساری و در جریان اعتراضات پس از کشته‌شدن مهسا امینی بر اثر اصابت گلوله به قتل رسیده بود.
اکانت ایشان در اینستاگرام

@_mitratattoo_


#مادران_دادخواه
#زن_زندگی_آزادی
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#مهسا_یزدانی
#محمدجواد_زاهدی
#دادخواهی
@Tavaana_TavaanaTech

شور آزادی‌ و دانش کنشگری!

قطعا بسیاری از ما رنجیده‌خاطر از حضور سروقامتان جوان در زندان‌های ایران هستیم. اسیران بند ستم و استبداد که علیه بیداد به پا خاستند و اکنون در زندان بسر می‌برند.
تردیدی نیست تا زمانی که یک دولت ملی و دموکراتیک در ایران استقرار نیابد این خیزش‌های ملی و دموکراسی‌خواهانه نیز فرو نخواهند نشست.

اما این شور مقدس بایستی به درک و دانش لازم پیرامون یک کنشگری موثر و تاثیرگذار گره بخورد تا بتواند تاثیری گسترده بگذارد.

دستکم اگر یاد آن اسرای در بند استبداد دینی برای ما گرامی است چه خوب است به پاس یاد آنان، خود نیز دانش کنشگری را جدی‌تر بگیریم و عملا در راه رهایی ملت و کشور بیشتر کوشا باشیم.
در این راستا، دوره «کنشگری در ایران؛ پایه‌ها و روش‌ها» یک دوره کاملا متناسب با چنین خواستی است. این دوره با همکاری آموزشکده توانا و مرکز بین‌المللی مبارزه بدون خشونت (ICNC) برگزار شده بود.

به وبسایت مراجعه کنید تمام جلسات دوره در دسترس هستند:

https://tavaana.org/activism_iran/
طرح از مانا نیستانی

#کنشگری #دوره_آموزشی #مبارزه_مدنی #مقاومت_مدنی #یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی


@Tavaana_TavaanaTech

اجرای حکم جدید یک‌ساله برای ضیا نبوی، هم‌زمان با پایان یک سال حبس قبلی

ضیا نبوی، فعال شناخته‌شده‌ دانشجویی و زندانی سیاسی باسابقه، در حالی یک سال حبس خود بابت اعتراض به مسمومیت‌های سریالی در مدارس دخترانه را به اتمام رسانده که بلافاصله اجرای حکم دیگری علیه او آغاز شده است.
امیر رئیسیان، وکیل این زندانی سیاسی، روز یازدهم فروردین ۱۴۰۴ در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) نوشت:
«یازدهم فروردین ۱۴۰۴ اجرای حکم یک سال زندان آقای ‎#ضیا_نبوی بابت پرونده اعتراض به مسمومیت دختران دانش‌آموز، صادرشده در سال ۱۴۰۲، به پایان رسید و اجرای حکم دیگر ایشان مبنی بر یک سال محکومیت به زندان بابت پرونده اعتراض به ساقط‌کردن هواپیمای اوکراینی که در سال ۱۳۹۹ صادر شده بود، آغاز شد.»

ضیا نبوی، که بیشتر سال‌های جوانی خود را در زندان گذرانده، از چهره‌هایی‌ست که پیش‌تر نیز به دلیل فعالیت‌های مدنی و اعتراض‌هایش به سیاست‌های حاکم، بارها بازداشت و زندانی شده است. او پس از اعتراض به فاجعه‌ سرنگونی هواپیمای مسافربری اوکراینی و جان‌باختن ۱۷۶ انسان بی‌گناه، با حکم یک‌ساله‌ زندان مواجه شد که حالا پس از پایان دوران حبس قبلی‌اش، وارد مرحله‌ اجرا شده است.

حکم تازه علیه ضیا نبوی، بازتابی از سیاست‌های امنیتی و سرکوب‌گرانه‌ای‌ است که در سال‌های اخیر فعالان مدنی و سیاسی ایران را نشانه گرفته است؛ روندی که نه‌تنها نقض آشکار حقوق بشر محسوب می‌شود، بلکه تلاشی‌ست برای خفه‌کردن صداهای معترض، به‌ویژه آن‌ها که از درون دانشگاه‌ها و نهادهای مدنی برخاسته‌اند.

#نه_به_جمهوری_اسلامی
#یاری_مدنی_توانا
#زندانیان_سیاسی
@Tavaana_TavaanaTech

ماموریت گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران تمدید شد.
شورای حقوق بشر سازمان ملل روز گذشته سوم آوریل، ۱۴ فروردین، با تصویب قطعنامه‌ای مأموریت هیئت حقیقت‌یاب درباره ایران را تمدید کرد و مسئولیت آن را گسترش داد.

هیئت حقیقت‌یاب درباره ایران در واکنش به سرکوب مرگبار اعتراضات "زن، زندگی، آزادی" در سال ۱۴۰۱ تشکیل شده بود.

عفو بین‌الملل در واکنش به تمدید ماموریت گزارشگر ویژه و گسترش حوزه کاری هیئت حقیقت‌یاب، این دستاورد را پاسخی حیاتی به درخواست‌های پیاپی بازماندگان نقض حقوق بشر در ایران دانست و اعلام کرد مقامات ایران باید بدانند نقض حقوق بشر دیگر برایشان بدون پیامد نخواهد بود.

سارا حشاش، معاون بخش خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بین‌الملل گفت:
«اکنون ماموریت حقیقت‌یاب از اعتراض‌های زن، زندگی، آزادی فراتر رفته است و این هیئت می‌تواند دیگر موارد نقض جدی و مستمر حقوق بشر در ایران و جنایت‌های تحت قوانین بین‌الملل را بررسی کند. افزون بر این، کمیته می‌تواند اطمینان حاصل کند که نظارت بین‌المللی تنها به بخشی از سرکوب‌ها محدود نباشد، بلکه الگوهای تکرارشونده نقض جدی حقوق‌بشر را هم در برگیرد.»

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#ایران
@Tavaana_TavaanaTech

تصاویری از سیزده‌به‌در هم‌وطنان‌مان در استان کهگیلویه و بویراحمد منتشر شده که نشان می دهد هم‌وطنان‌مان با رقص و شادی و لباس‌های شاد و زیبا نوروز را جشن گرفتند.
انتشار این تصاویر نشان می‌دهد ۴۶ سال حاکمیت جمهوری اسلامی که با سرکوب ایران و ایرانی همراه بوده شکست خورده.

همین تصاویر به‌خوبی نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی وجاهت و پشتوانه مردمی ندارد و علیرغم صرف بودجه‌ و هزینه‌های گزاف برای برساخت ایدئولوژی و تحمیل آن بر ایرانیان همچنان شکست خورده است.

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#ایران
@Tavaana_TavaanaTech

این جمله هولناک پاسخ خمینی، رهبر انقلاب اسلامی، در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸، در واکنش به اعتراضات سازمان‌های حقوق بشری درباره نبود تشریفات قانونی و نقض حقوق متهم در نظام قضایی جمهوری اسلامی بود.

«.. اصلاً معنی ندارد محاکمه مجرم، محاکمه مجرم یک امری است که مخالف با حقوق بشر است.  حقوق بشر اقتضا می‌کند که ما آنها را همان روز اول کشته باشیم برای اینکه مجرمند و معلوم است که اینها مجرم هستند. آن که باید برای او وکیل گرفت، آن که باید به ادعای او گوش کرد او متهم است نه مجرم.... آیا جامعۀ حقوق بشر تصور نمی‌کند که مجرم را باید کشت برای حقوق بشر؟....و لاکن اعتقاد ما این است که مجرم محاکمه ندارد و باید کشت...»


ـ این سخنان روح‌الله خمینی، که در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ در واکنش به اعتراضات سازمان‌های حقوق بشری بیان شد، نشانگر نگاه او به مفهوم عدالت و حقوق بشر در نظامی بود که بنا نهاد. او محاکمه‌ی مجرمان را "مخالف حقوق بشر" می‌دانست و معتقد بود که افرادی که او و دستگاهش آن‌ها را "مجرم" تشخیص می‌دهند، باید بدون هیچ‌گونه دادرسی و تشریفات قانونی، فوراً اعدام شوند. این اظهارات، که اصل "بی‌گناهی تا اثبات جرم" را به‌طور کامل نفی می‌کند، پایه‌گذار سیستمی شد که در آن احکام اعدام، بازداشت‌های گسترده، و سرکوب مخالفان، بدون هیچ‌گونه رعایت اصول دادرسی عادلانه اجرا شد. خمینی، در واقع، با این موضع‌گیری، نه‌تنها حقوق بشر را نقض، بلکه آن را وارونه تعبیر کرد؛ به‌گونه‌ای که "اعدام بدون محاکمه" را یک ضرورت حقوق بشری معرفی کرد!

خمینی این سخنان را در زمانی گفته بود که عده زیادی مسخ شده بودند! عکسش را در ماه می‌دیدند و در خصوص سخنانش چون و چرا نمی‌کردند، اگر کسی هم حرفی می‌زد به شدت سرکوب می‌شد. او بنیانگذار حکومت اعدامی بود حکومتی که تا کنون همان مشی را ادامه می‌دهد.


#خمینی #حقوق_بشر #اعدام #نه_به_اعدام
#نه_به_جمهورى_اسلامى
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

آنان که چیزی ﺭﺍ بر ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺗﺮﺟﻴﺢ می‌ﺩهند، در نهایت «ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ» خود ﺭﺍ
اﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍهند ﺩﺍﺩ.
کاری از هنرمندان داخل ایران
امید که در ایران آزاد نام آنها را منتشر کنیم

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهورى_اسلامى
#قدم_شجاعت
#نمیترسیم

@Tavaana_TavaanaTech

آنچه‌باقی‌ماند…

از این همه جنایت چطور میشه گذشت!؟

‏نه فراموش می‌کنیم و نه میبخشیم!
mahsapiraei

آن‌چه باقی ماند» فقط نمایشگاه اندوه نیست. موزه‌ی مبارزه است. حافظه‌ی صدها جان عزیزی که صدایشان، آرام یا بلند، در روان ما می‌پیچد؛ صدایی که هر روز آزادی را در گوش‌مان زمزمه می‌کند.

این نمایشگاه که با همکاری خانواده‌های دادخواه و فعالان حقوق بشر برپا شده، مجموعه‌ای از اشیاء شخصی، عکس‌ها، نامه‌ها و یادگاری‌های جان‌باختگان سرکوب‌ها را به نمایش می‌گذارد. هدف اصلی این نمایشگاه جلوگیری از فراموشی، مبارزه با تبدیل قربانیان به اعداد و ارقام آماری، و تأکید بر ارزش تک‌تک جان‌های از دست‌رفته است.

نمایشگاه حاوی اشیائی است که هر کدام داستانی تلخ و غم‌انگیز را روایت می‌کنند؛ از کفش‌های قرمز کوردیا تا لباس عروسی‌ای که سفیدی‌اش به سرخی خون آغشته است، از کلاه بچگانه‌ی خونین تا عینک‌هایی که زمانی برای دیدن زیبایی‌های جهان به چشم عزیزانمان بود، و اکنون تنها نمادی از جنایات ظالمانه‌اند. این اشیاء، که بسیاری از آن‌ها به تازگی از ایران منتقل شده‌اند، نه تنها یادآور دردها و رنج‌های خانواده‌های قربانیان‌اند، بلکه تجسمی از اراده‌ی مردم ایران برای آزادی و عدالت به شمار می‌روند.

اهمیت این نمایشگاه فراتر از یک یادآوری تاریخی است؛ این ابتکار بخشی از جنبش دادخواهی است که در تلاش است جنایات جمهوری اسلامی را در سطح جهانی آشکار کند. برگزارکنندگان نمایشگاه بر این باورند که یادآوری و بازگو کردن این وقایع نه تنها برای جلوگیری از تکرار تاریخ بلکه برای تقویت اراده‌ی جهانی در برابر ظلم و استبداد ضروری است. این نمایشگاه همچنین تأکید می‌کند که مبارزه برای عدالت، همدلی با خانواده‌های قربانیان، و حفظ یاد و خاطره‌ی آن‌ها بخشی از هویت هر انسانی است که به آزادی و کرامت انسان اعتقاد دارد.

مرتبط:
آنچه باقی ماند، نمایشگاهی برای پاسداشت دادخواهی

https://tavaana.org/advocacy-exhibition-cologne/

#نه_به_جمهوری_اسلامی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«برای حمیدرضا، در زادروزی که نیستی اما هنوز در دل‌ ما زنده‌ای

امروز، روز تولد توست حمیدرضا. اما نه شمعی هست، نه کیکی، نه لبخندی روی لب‌های خانواده‌ات. آمدم بر سر مزارت تا با تو تجدید عهد کنم. تا بگویم به یادت هستم.

تو جوانی بودی که شعر و زندگی را با هم زندگی می‌کردی، با همان صدای آرام و آن نگاه پرشور.
هنوز صدای شعارهایت در گوشم هست، هنوز تصویر خونت روی آسفالت تهران از ذهنم پاک نشده.
ما در تو، شجاعت نسل‌مان را دیدیم.
در سکوت خونین تو، صدای فریادمان را پیدا کردیم.
تو رفتی، اما بیدار شدیم.
تو "شهید" شدی، اما ما سرباز شدیم.
حمیدرضای عزیز، روز تولدت نه فقط روز به دنیا آمدنت، بلکه یادآور آغاز راهی‌ست که تو جانت را پای آن گذاشتی؛ راه آزادی، راه "زن، زندگی، آزادی".
ما عهد بسته‌ایم صدایت را خاموش نکنیم، نامت را از یاد نبریم، و راهت را ادامه دهیم.
زادروزد مبارک، پسر آزادی.
تو در قلب ما همیشه ۱۹ ساله می‌مانی.»

— متن و عکس از یکی از مخاطبان «توانا»

حمیدرضا روحی، متولد ۱۶ فروردین ۱۳۸۲، جوانی نوزده ساله بود که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱، پنج‌شنبه شب، ۲۶ آبان‌ ۱۴۰۱ در شهر زیبا با شلیک مستقیم نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی کشته شد.

#حمیدرضا_روحی #پسر_ایران #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

شانزدهم فروردین ۱۴۰۲ پیکر آقای پوراحمد در ویلایی در دهکده ساحلی بندر انزلی پیدا شد، پیکر حلق‌آویز شده او دارای جراحت‌هایی بود و تصاویر از همان ابتدا شک و شبهه زیادی در خصوص ادعای حکومت مبنی بر خودکشی او برانگیخته بود. ولی وکیل او و برخی نزدیکانش با اشاره به نامه ۸ صفحه‌ای به جا مانده و برخی صحبت‌های دیگر احتمال خودکشی را تایید کردند.

با این حال به باور بسیاری از افراد، با توجه به سوابق جمهوری اسلامی آن نامه و برخی شواهد دیگر می‌توانست صحنه‌سازی قلمداد شود.

به فاصلهٔ کوتاهی پس از مرگ مشکوک آقای پوراحمد، یک انتشاراتی ایرانی خارج کشور، با اعلام رسمی نام نویسنده یکی از کتاب‌های قبلی خود، ابعاد تازه‌ای از تفکرات و دیدگاه‌های سال‌های اخیر این فیلمساز سرشناس سینما را روشن کرد.
نشر مهری در لندن روز شنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۲ با درج نام کیومرث پوراحمد به‌عنوان نویسنده رمان *«همه ما شریک جرم هستیم»* مشخص کرد که او، نویسنده این اثر صریح و انتقادی علیه انقلاب سال ۵۷ و حاکمان کنونی ایران است.
این نام اشاره‌ روشنی به نام اول دو شخصیت اصلی فیلم‌های «هامون» و «شب یلدا» دارد. فیلم «شب یلدا» از فیلم‌های شناخته‌شده کیومرث پوراحمد است و فیلم «هامون» نیز اثر معروف داریوش مهرجویی است که از آثار محبوب کیومرث پوراحمد محسوب می‌شد و پیشتر هم مطلبی در ستایش آن نوشته بود
نویسندهٔ کتاب به صریح‌ترین شکل ممکن حاکمان کنونی ایران را به انتقاد می‌گیرد
پوراحمد رمان «همهٔ ما شریک جرم هستیم» را با ذکر تاریخ آذرماه ۱۳۹۹ به پایان برده است.

از کیومرث پوراحمد فایل‌های تصویری و صوتی مصاحبه‌هایی باقی مانده است که او به صراحت از مسئولان انتقاد کرده است.

چندی بعد تصاویری از ملاقات چند سال پیش آقای پوراحمد با شهبانو فرح پهلوی منتشر شد و مدتی پس از گمانه‌زنی‌های مختلف، برخی نزدیکان دفتر شهبانو، این ملاقات و اصالت تصاویر را تایید کردند.

برخی افراد، اطلاع‌یافتن حکومت از این دیدار را موجب کشته‌شدن آقای پوراحمد اعلام کردند به ویژه آنکه خواهر و دختر آقای پوراحمد خودکشی ایشان را رد کرده‌اند.

یگانه پوراحمد گفته بود: «پدرم می‌دانست چه بلایی می‌خواهد سرش بیاید، ولی اینکه خودش را کشته باشد به هیچ‌وجه درست نیست».

خواهر کیومرث پوراحمد همزمان با اولین سالروز درگذشت این کارگردان سینما، در زیر یکی از پست‌های صفحه اینستاگرام خانه سینمای ایران، نوشتە بود: «برادرِ من پایش به جایی گیر نکرد ولی اول شکنجه‌اش کردند و بعد جسد بی‌جانش را به دار آویختند...».

#کیومرث_پوراحمد #نه_به_جمهورى_اسلامى
#یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

منوچهر بختیاری ۱۷ روز است که از تماس با خانواده خود محروم بوده.
پدر دادخواه پویا بختیاری که در زندان چوبیندر قزوین محبوس است و بارها از طرف مسئولان زندان تهدید شده است۔

سارا عباسی، همسر این زندانی سیاسی، اعلام کرده است که منوچهر بختیاری از ۲۹ اسفند ۱۴۰۳ به دستور مسئولان زندان چوبیندر قزوین از حق تماس محروم شده است۔

محکومیت اصلی او شامل سه سال و شش ماه حبس، دو سال و شش ماه تبعید و دو سال ممنوعیت خروج از کشور بود که حدود سه ماه پیش به پایان رسید. با این حال، پرونده‌ای جدید به دلیل انتشار فایل صوتی از زندان برای او تشکیل شده است.

منوچهر بختیاری به دلیل شرایط جسمانی نامناسب و نیاز به درمان، تحت فشار قرار دارد و کماکان از حق درمان محروم بوده است.

صدای زندانیان باشیم صدای خانواده‌های دادخواهی که سکوت نکردند

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#منوچهر_بختیاری

@Tavaana_TavaanaTech

دکتر حسن باقری‌نیا، استاد دانشگاه اخراج شده و تحلیلگر اجتماعی، در متن کوتاهی خطاب به رهبر جمهوری اسلامی، حمایت خود را از دکتر مصطفی مهرآئین اعلام کرد.

نوشته آقای باقری‌نیا به شرح زیر است:

«جناب آقای خامنه‌ای
این شیوه حکمرانی که منتقدان را به بند می‌کشید و صدای حق‌طلبی را خاموش می‌کنید، نه تنها راهی به سوی پیشرفت نمی‌برد، بلکه به تیره‌تر شدن اوضاع و سلب اعتماد عمومی می‌انجامد. به یاد داشته باشید که سرکوب و اختناق نمی‌تواند باعث دوام حکومت شما شود. هر روزی که در سایه ظلم سپری می‌شود، روزی است که فرصت‌های رشد و پیشرفت جامعه از میان می‌رود و شما نیز به سقوط نزدیک‌تر می‌شوید.
در خانه اگر کس است، یک حرف بس است!

دکتر مصطفی مهرآئین تنها نیست.

حسن باقری‌نیا، عضو پیشین هیئت علمی دانشگاه حکیم سبزواری»

ـ لازم به ذکر است، دکتر مهرآئین اخیرا سه نامه انتقادی درباره شیوه حکمرانی علی خامنه‌ای نوشته است، بلافاصله پس از نامه اول علیه او پرونده‌سازی شد و برای دفاع از اتهام انتسابی به دادسرا فراخوانده شده است.

او در بخشی از نامه سومش نوشت:

«جناب آقای خامنه‌ای، من به عنوان یک اهل فرهنگ برده شما نیستم و شما ارباب ملت ایران نیستید. بنابراین، در نظام سیاسی که کل نهادهای آن به تعطیلی کشیده شده اند و نشانی از فعالیت آن ها وجود ندارد، دستگاه قضایی ظلم و زور خود را هم متوقف کنید و بیش از این با اعمال زور لخت و عریان بر اهل فرهنگ نپردازید.این را هر دانشجوی جامعه شناسی می‌داند که کد میدان فرهنگ، گفتگو است و نمی‌توان کد زور و قدرت که متعلق به حوزه سیاست است را بر میدان فرهنگ حاکم ساخت.»
«من در دادگاه ظلم و جور شما حاضر نخواهم شد. بیایید با هم گفتگو و مناظره کنیم تا بر این مردم آشکار شود که هر یک از ما چه در درون داریم، چه می‌گوییم و برای این سرزمین چه می‌خواهیم.»

#حسن_باقری_نیا
#مصطفی_مهرآیین
#نه_به_سرکوب #آزادی_بیان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
نگار ثابت دختر مهوش ثابت، زندانی عقیدتی، از نهادهای حقوق بشری و رسانه‌ها برای نجات زندانیان سیاسی و عقیدتی در خطر اعدام با انتشار این ویدیو و متن زیر خواستار اقدام فوری شد.

 پارلمان اروپا اخیراً بیانیه‌ای در محکومیت آزار سیستماتیک زنان و اقلیت‌ها در ایران منتشر کرده و از جمله به نام مادرم، مهوش ثابت، در کنار اسامی محکومان به اعدام اشاره شده است.
او به تومور ریه و پوکی استخوان شدید مبتلاست و بازگشتش به زندان، اعدام خاموش خواهد بود.
از نهادهای حقوق بشری و رسانه‌ها خواستار اقدام فوری برای نجات جان عزیزان بی گناه هستیم.

The European Parliament recently condemned the systematic persecution of women and minorities in Iran, mentioning my mother, Mahvash Sabet, alongside names of death row inmates.

‌The gravity of our mother’s situation has been underscored during this recent speech at the European Parliament. She suffers from a lung tumor and severe osteoporosis—returning her to prison would be a silent execution.

‌I urge human rights organizations and the media to act urgently in shedding further light on these grave injustices.


#euparliament #europeanparliament #freemahvash #humanrights #beingabahaiisnotacrime

#نه_به_اعدام #اقلیت_دینی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

در بهمن‌ماه ۱۳۵۷ عده‌ای از انقلابیان که حسن شماعی‌زاده بر آن‌ها نام «متعصبین» می‌گذارد به خانه‌ی او حمله کردند. برخی از همسایه‌ها پیش از این به او خبر داده بودند که انقلابیان به خانه‌ی او حمله خواهند کرد و او در منزل سرگرد ولیعهد مخفی می‌شود و از گزند انقلابیان در امان می‌ماند. فردای آن روز، شماعی‌زاده علی‌رغم میل باطنی‌اش مجبور به ترک ایران می‌شود. البته چهار ماه بعد او به ایران بازمی‌گردد و پنج ماه در ایران می‌ماند اما فشارها بر او افزایش می‌یابد و او مجبور می‌شود که ایران را برای همیشه ترک کرده و به آمریکا برود. انقلابیان بر پلاکاردهای بزرگی نوشته بودند که شماعی‌زاده‌ی سرمایه‌دار اعدام باید گردد ماجرای فشار بر این خواننده و آهنگ‌ساز در همین جا متوقف نمی‌شود، اموال حسن شماعی‌زاده به حکم دادگاه انقلاب #مصادره شد، در حکم دادگاه دلیل مصادره اموال، اشتغال او به «شغل کثیف خوانندگی» و سرودن آهنگ «نفرین بر جنگ» ذکر شد.
.

آقای شماعی‌زاده چندی پیش خبر داد که می‌خواهند خانه‌اش را خراب کنند و آپارتمان‌سازی کنند. آقای شماعی‌زاده در توییتر نوشت:
«من دنبال مال دنیا در ٨١ سالگی نیستم
اما فرزندان من بخاطر اسم پدرشان اهنگ‌های شادی که اجرا کرده‌ام مورد غضب حکومت قرار گرفته‌اند، همسر من بخاطر فرزندانش سه بار به ایران مسافرت و در دادکاه انقلاب حضور یافت
راًی حسین علی نیری علیه من عینا این جمله بود
شغل کثیف خوانندگی بود
باور کنید اگر اهنگ های من شاد نبود با من و خانواده‌ام چنین نمی‌کردند
خود می‌دانید که این حکومت با شادی سر سازش ندارد»

او روز گذشته بعد از انتشار خبر مرگ حسینعلی نیری، بار دیگر مصادره اموالش را در توییتی که تصویرش را مشاهده می‌کنید، یادآوری کرد.

این مطلب را بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Hassan_Shamaizadeh

#حسن_شماعی_زاده #نه_به_جمهوری_اسلامی #حسینعلی_نیری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

چهارمین نمایشگاه آنچه باقی ماند در وین اتریش برگزار شده است.
مادر دادخواه یوسف قنبرزادگان این تصاویر را منتشر کرده است. او نوشته:

«دورت بگردم مادر تو صدای منو فریاد زدی وقتی عکستو تو اتریش با صدای خودم شنیدم دونستم ک چقدر زنده ای ودر قلبم تا ابد مانا»

در ویدیو صدای مادر یوسف را می‌شنوید که ترانه ای ساربان ای کاروان از رهی معیری را می‌خواند.

یوسف قنبرزادگان، از جان‌باختگان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ از شهر شیراز است که در بر اثر شلیک مستقیم عوامل حکومتی به تاریخ ۲۷آبان در شیراز جانش را نثار راه آزادی کرد.
خانواده یوسف را زیر فشار گذاشتند که علت مرگ او را تصادف اعلام کنند.
اکانت ایشان در اینستاگرام
yousef__ghanbarzadegan

«آن‌چه باقی ماند» فقط نمایشگاه اندوه نیست. موزه‌ی مبارزه است. حافظه‌ی صدها جان عزیزی که صدایشان، آرام یا بلند، در روان ما می‌پیچد؛ صدایی که هر روز آزادی را در گوش‌مان زمزمه می‌کند.

این نمایشگاه که با همکاری خانواده‌های دادخواه و فعالان حقوق بشر برپا شده، مجموعه‌ای از اشیاء شخصی، عکس‌ها، نامه‌ها و یادگاری‌های جان‌باختگان سرکوب‌ها را به نمایش می‌گذارد. هدف اصلی این نمایشگاه جلوگیری از فراموشی، مبارزه با تبدیل قربانیان به اعداد و ارقام آماری، و تأکید بر ارزش تک‌تک جان‌های از دست‌رفته است.

نمایشگاه حاوی اشیائی است که هر کدام داستانی تلخ و غم‌انگیز را روایت می‌کنند؛ از کفش‌های قرمز کوردیا تا لباس عروسی‌ای که سفیدی‌اش به سرخی خون آغشته است، از کلاه بچگانه‌ی خونین تا عینک‌هایی که زمانی برای دیدن زیبایی‌های جهان به چشم عزیزانمان بود، و اکنون تنها نمادی از جنایات ظالمانه‌اند. این اشیاء، که بسیاری از آن‌ها به تازگی از ایران منتقل شده‌اند، نه تنها یادآور دردها و رنج‌های خانواده‌های قربانیان‌اند، بلکه تجسمی از اراده‌ی مردم ایران برای آزادی و عدالت به شمار می‌روند.

اهمیت این نمایشگاه فراتر از یک یادآوری تاریخی است؛ این ابتکار بخشی از جنبش دادخواهی است که در تلاش است جنایات جمهوری اسلامی را در سطح جهانی آشکار کند. برگزارکنندگان نمایشگاه بر این باورند که یادآوری و بازگو کردن این وقایع نه تنها برای جلوگیری از تکرار تاریخ بلکه برای تقویت اراده‌ی جهانی در برابر ظلم و استبداد ضروری است. این نمایشگاه همچنین تأکید می‌کند که مبارزه برای عدالت، همدلی با خانواده‌های قربانیان، و حفظ یاد و خاطره‌ی آن‌ها بخشی از هویت هر انسانی است که به آزادی و کرامت انسان اعتقاد دارد.

مرتبط:
آنچه باقی ماند، نمایشگاهی برای پاسداشت دادخواهی
https://tavaana.org/advocacy-exhibition-cologne/

#نه_به_جمهوری_اسلامی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

علی روحی، پدر جاویدنام حمیدرضا روحی در زادروز او این ویدیو از مزار غرق در گل پسرش را منتشر کرد و نوشت:

«برای بیست و دومین زادروز پسرمان حمیدرضا؛
زندگی همانند صحنهٔ یک فیلم است
کارگردانش خدا و بازیگرانش ما انسان‌ها
هر کداممان در این فیلم نقش خودمان را داریم
بعضی نقش بلند و بعضی دیگر نقشی کوتاه ولی تأثیرگذار،
مطمعنٱ آنهائی که نقششان کوتاه است برای ایفای نقشی خاص و رسالتی خاص در فیلم حضور داشته اند
که پایان نقش آنها همراه میشود با غم و حسرتی برای بازمانده ها و یا رسیدن و رساندن به آگاهی و شروع یک تغییر و رشد عمیق برای ادامه زندگی
هیچ کداممان در این فیلم حضور دائمی نداریم،
این انتخاب من و شماست که بخواهیم چگونه نقش خود را اجرا کنیم و در اذهان آیندگان باقی بمانیم
محبوب یا منفور»

ali_rouhi1401

#حمیدرضا_روحی #دادخواهی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTecj