پاپ فرانسیس که بود؟ جانشین او کیست؟
گفتگوی زنده اینستاگرامی
مجری
ماهمنیر رحیمی، روزنامه‌نگار
با حضور
میهمان
ایقان شهیدی، پژوهشگر اندیشه سیاسی
فردا جمعه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۴ / ۲ که ۲۰۲۵
ساعت ۲۰ به وقت ایران
با ما همراه باشید
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech

بنگلادش، ۲۰۱۳؛ مبارزه علیه بردگی کارگران
محمد رعنا، اصرار داشت که «ساختمان آسیب اندکی دیده است و خیلی جدی نیست و برای صد سال باقی می‌ماند.» کارگران که جمع شده بودند مضطربانه یکدیگر را نگاه ‌کردند، اما زمانی‌ که صاحب کارخانه تهدید کرد که دستمزد آن‌ها را قطع می‌کند، با اکراه به مجتمع پلازای‌ رعنا در داکا بازگشتند. چند ساعت قبل شکافی در ساختمانِ پنج‌طبقه ظاهر شد و کارگران‌ هراسان از ساختمان بیرون آمده و به خیابان ریخته بودند. درست ۴۵ دقیقه پس از بازگشت کارگران به کارخانه، یکی از خاموشی‌های معمول بنگلادش کارخانه را در تاریکی فرو برد و ژنراتور‌های پشت بام به کار افتادند. ارتعاشات ناشی از ژنراتورها، دیوارهای سست ساختمان را لرزاند و ساختمان به کلی فرو ریخت. آن روز ۲۴ آوریل ۲۰۱۳ بود، حادثه‌ای که به کشته‌شدن هزار کارگر و مجروح‌شدن تعداد زیادی منجر شد، مجروحانی که دیگر قادر به کار کردن نبودند. این فاجعه خشم جهانی را برانگیخت و جامعه جهانی خواستار تغییراتی بنیادی شد.
سایت:
https://tavaana.org/bangladesh_labors/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=VyY0p4DPp-g&t=756s
نسخه نوشتاری فارسی:
https://tavaana.org/workers_bangladesh/
نسخه نوشتاری انگلیسی:
https://en.tavaana.org/workers_bangladesh/
#کتاب
#کتاب_صوتی
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی
#کارگران #روز_جهانی_کارگر


@Tavaana_TavaanaTech

امروز اول ماه می روز جهانی کارگر است در بسیاری از کشورها این روز گرامی داشته می‌شود تعطیل رسمی است و نسبت به حقوق کارگران آگاه‌سازی می‌شود در ایران اما ...
کارگران اجازه برگزاری تجمع ندارند این روز تعطیل نیست و فعالان کارگری به دلیل آگاه‌سازی درباره حقوق کار به زندان می‌افتند.
در حال حاضر ۱۹ فعال کارگری در زندان محبوس هستند و حتی شریفه محمدی، فعال کارگری، هم به اعدام محکوم شده است.

طرح از رضا عقیلی

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #روز_جهانی_کارگر #شریفه_محمدی


@Tavaana_TavaanaTech

‌
ناصر رفیعی،‌ مدرس حوزه علمیه و سخنران دفتر علی خامنه‌ای، با استناد به روایات مذهبی گفت: «اگر کسی دخترش را خوشحال کند گویا برده‌ای را در راه خدا آزاد کرده است.» او افزود: «پدران باید به دختران خود بیشتر توجه کنند و بیشتر محبت نمایند تا مبادا دختران دچار لغزش شوند.»

‼️این سخنان بازتولید کننده یکی از کلیشه‌های رایج جنسیتی در سنت پدرسالارانه است؛ اینکه دختران موجوداتی آسیب‌پذیر، نیازمند مراقبت ویژه و لطیف‌تر از پسران‌اند.
چنین نگاهی، به‌جای پذیرش برابری ذاتی انسان‌ها، دختر را به موقعیتی نیازمند لطف و توجه خاص فرو‌می‌کاهد، و ناخودآگاه جایگاه او را تابعی از قدرت و رحمت پدر معرفی می‌کند.
در این روایت، ارزش‌گذاری بر احساسات دختر، نه از سر حقوق برابر، بلکه با وعده پاداش الهی صورت می‌گیرد و این خود، دامی‌ست در لباس دین که روابط انسانی را از بنیان اخلاقی و عاطفی تهی و آن را به نوعی بده‌بستان معنوی تبدیل می‌کند.

از سوی دیگر، تشبیه خوشحال کردن دختر به «آزاد کردن برده» حامل یک استعاره سنتی است، که به‌نوعی تایید ضمنی بر وجود و پذیرش نهاد برده‌داری در متن روایت‌های دینی دارد. در دنیای امروز که برده‌داری صراحتا نقض کرامت انسانی تلقی می‌شود، تکرار و استناد به چنین مفاهیمی بدون نقد این پدیده مذموم تاریخی، تداوم‌بخش باور به این امر و نگاه‌ تبعیض‌آمیز است.

#برده_داری #کرامت_انسانی #گفتمان_دینی #کلیشه_جنسیتی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

هنگامه چوبین، مادر جاویدنام آرتین رحمانی، در روز جهانی کارگر ضمن انتشار این تصویر از فرزند نوجوانش، از آرزوی او نوشت:


همیشه وقتی لباسا آرتین رو می‌بینم، لباسای روغنی که بوی شرافت می‌دن، حسرت می‌خورم که به آرزوش نرسید.
همیشه بهم میگفت:
«به نظرت یه روز خودم مغازه می‌زنم؟ میشه یه روز بشم استادکار تعمیرات ماشینای خارجی؟»
و من همیشه می‌گفتم: آره، معلومه که می‌شی پسرم.

اما نذاشتن آرتین به آرزوهاش برسه،آرتین رو کشتن.

روز کارگر مبارک.

hengameh_choobin

#آرتین_رحمانی
#آرتین_رحمانی_پیانی
#روز_جهانی_کارگر #روز_کارگر #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

پهلوان رسول خادم تصاویری از کار سخت در معدن و عدم امنیت جانی کارگران معدن منتشر کرد و این روز را گرامی داشت.
یادآور می‌شویم یکی از حوادث تلخ کارگری و از جنایات جمهوری اسلامی
انفجار معدن زغال‌سنگ طبس، بوده است.
۳۱ شهریور ۱۴۰۳ در معدن طبس به دلیل نشت گاز متان ۵۲ کارگر معدن جان باختند و حداقل ۲۰ کارگر هم مصدوم شدند.
انفجار این معدن با وجود هشدار کارگران نسبت به نشت گاز، از حوادث هولناک که از جنایات هولناک جمهوری اسلامی بود. هر چند جمهوری اسلامی اعلام کرده در این جنایت ۵۲ کارگر فوت شده‌اند اما بنا به اعلام آمار محلی تعداد فوت‌شدگان بس بیشتر است و البته نکته مهم این‌که آن‌ها از حق و حقوق خود چه در زمان حیات و چه اکنون پس از مرگ محروم بوده‌اند.

دادخواهیم

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #روز_جهانی_کارگر


@Tavaana_TavaanaTech

یازدهم اردیبهشت، سالگرد بازداشت خشونت‌بار رضا محمدحسینی‌ست؛ زندانی سیاسی‌ای که فردا، دوازدهم اردیبهشت، سی‌ودومین تولدش را در زندان می‌گذراند. این ششمین تولد او در زندان است.

۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲، مأموران اطلاعات سپاه، با یورش به خانه، مقابل چشمان پدرش او را به‌شدت کتک زدند، به زمین کوبیدند، دست و پایش را بستند و یکی از آن‌ها اسلحه را روی پیشانی‌اش گذاشت تا رمز گوشی‌اش را بگیرد. پدر با صدایی لرزان فریاد زد: «مگر تروریست گرفته‌اید؟» این آخرین صحنه‌ای بود که از فرزندش دید. چند ماه بعد، در مهر ۱۴۰۲، پدر دق کرد و از دنیا رفت. رضا حتی از حضور بر مزارش هم محروم شد.

رضا، تنها به‌خاطر گفتن جمله‌ای ساده و شرافتمندانه: «ما شما را نمی‌خواهیم»، تهیه یک کلیپ اعتراضی، دیدار با خانواده محسن شکاری، و مقاومت در برابر تحقیر، به ۷ سال و ۹ ماه حبس محکوم شد. پیش‌تر نیز، در سال ۱۳۹۸، قاضی مقیسه به دلیل نوشتن «مرگ بر دیکتاتور» بر دیوار، ۷ سال زندان برایش بریده بود. در حکم دوم، حتی صراحتاً نوشته شده بود که دلیل مجازات، نه گفتن به جمهوری اسلامی است.

پس از انتقال اجباری از اوین به قزل‌حصار، هدایت‌الله فرزادی، رئیس وقت زندان، به او گفت: «کاری می‌کنم راه خانه‌ات را گم کنی!» و همین‌طور هم شد؛ رضا از خانه، از مغازه پدری، و حتی از ارث پدر محروم شد.
در بهمن ۱۴۰۳، به خاطر اعتراض به شرایط غیرانسانی، در سلول انفرادی مورد ضرب و شتم قرار گرفت و از سوی افسر زندان به تجاوز گروهی تهدید شد. بارها در کنار اعدامیان، شب‌های آخر زندگی‌شان را دیده، و با این‌حال هرگز تسلیم نشده.

۱۸ فروردین ۱۴۰۴، با اعلام اعتصاب غذای نامحدود نوشت:
«وقتی همه صداها را خفه می‌کنند، جسم‌مان می‌شود فریاد.»
او از بنیان‌گذاران کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام است.
و صدای او، هنوز از پشت دیوارها می‌گوید:
«ما گروگانیم، نه مجرم. این حکومت غیرقانونی‌ست، نه ما.»

رضا محمدحسینی، جوان شریفی که شش سال از جوانیش را در زندان گذرانده، همچنان با شهامت، فریاد «مرگ بر دیکتاتور» سر می‌دهد و بر سر آرمان‌هایش ایستاده است، به این امید که روزی شاهد برقراری آزادی و عدالت در ایران باشد.

مرتبط:
روایت بازخوانی شده رضا محمدحسینی از بازداشت وحشیانه:
https://youtu.be/G-mFLq5m6UU?feature=shared

#رضا_محمدحسینی #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

یادی از ریحانه انصاری‌‌نژاد، فعال کارگری زندانی و برخاسته از دل فقر، تبعیض و سرکوب

نوشته‌ای از مریم یحیوی، زندانی سیاسی سابق

«نوشتن از رفقای نزدیکی که در بند زنان اوین با هم زندگی کردیم، شاید یکی از سخت‌ترین کارها باشد. اما امروز، به مناسبت روز جهانی کارگر، می‌خواهم از ریحانه انصاری‌نژاد بنویسم؛ زنی پرتلاش و استوار، کارگری که دفاع از حقوق کارگران و تشکل‌های صنفی و اجتماعی از اصلی‌ترین دغدغه‌های زندگی‌اش بوده و هست.

ریحانه رفیقی است صریح، روشن و مسئول. با دلسوزی نقد می‌کند و اگر احساس کند نیاز به همراهی داری، مشتاقانه در کنارت می‌ماند. او مادری است که به تنهایی سرپرستی دخترش، فرزانه، را بر عهده دارد و دل‌نگرانی‌های مادرانه‌اش برای فرزندش همیشه آشکار است.

آشنایی نزدیک‌ترم با ریحانه برمی‌گردد به روز جهانی کارگر سال گذشته. حدود دو هفته پیش از آن روز، جمعی از زنان علاقه‌مند و دغدغه‌مندِ حوزه کارگری، تصمیم گرفتیم مراسمی به این مناسبت برگزار کنیم. کارها را تقسیم کردیم و قرار شد من و ریحانه پوسترهایی درباره صد سال مبارزه کارگران و تشکل‌های کارگری تهیه کنیم. زمان محدود بود و منابع‌مان فقط کتابخانه کوچک بند و حافظه تاریخی‌مان. اما شروع کردیم. ریحانه هنگام بازگو کردن وقایع مربوط به جنبش کارگری، با چنان شور و شفافیتی حرف می‌زد که انگار آن اتفاقات همین دیروز رخ داده‌اند. چشمانش برق می‌زد، و گاه صدایش از اندوه می‌لرزید. در گفت‌وگوهای‌مان درباره «چه باید کرد»، نقدهای عملکردی، و آینده جنبش، اشتراک‌های بسیاری داشتیم.

او مسئولیت‌پذیر، جدی، و هم‌زمان مهربان است. خود را یک کارگر و فعال کارگری می‌داند؛ کسی که فقر، تبعیض و سرکوب جامعه کارگری را نه در تئوری، بلکه در زیست روزمره‌اش لمس کرده. سال‌هاست برای بهبود شرایط کارگران تلاش کرده. هنوز روزی که خبر حکم اعدام شریفه را شنیدیم از خاطرم نرفته؛ اشک‌های در چشمانش حلقه زده بود و خشم‌اش را در سکوتی عمیق فرو خورده بود.

ریحانه باور داشت که نباید در برابر بی‌عدالتی سکوت کرد، و منش و رفتارش در زندان گواه همین باور بود. ماه‌ها از ملاقات با فرزندش و تماس تلفنی محروم بود، اما همچنان ایستادگی کرد. اهل نمایش و خودنمایی نیست، و سلبریتی شدن را آفت جنبش کارگری می‌داند.

او با اتهام واهی «اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی» به چهار سال زندان محکوم شده و از آبان ۱۴۰۲ دوران محکومیت خود را در اوین می‌گذراند. با دردهای جسمی در نواحی مفاصل، گواتر و مشکلات گوارشی دست و پنجه نرم می‌کند. روند درمانش ناکافی و اعزام‌های پزشکی‌اش یا انجام نمی‌شود یا آن‌قدر با تأخیر و بی‌نظم است که موجب تشدید بیماری‌ها شده.

من به رفاقت با ریحانه و مبارزاتش افتخار می‌کنم و به او خسته نباشید می‌گویم.

اما روز جهانی کارگر فقط یک روز نیست. کارگری که هر روز سفره‌اش کوچک‌تر می‌شود، امنیت شغلی و جانی ندارد و زیر چرخ‌های سرمایه‌داریِ متکی به قدرت و ثروت له می‌شود، صدایش به گوش حاکمان نمی‌رسد. نادیده گرفته می‌شود. بنابراین مبارزه با این ستم طبقاتی، تبعیض ساختاری و سرکوب سیستماتیک وظیفه‌ای هرروزه است.

تهدیدها، فشارها، زندان‌ها، و احکام ناعادلانه همچون اعدام، ابزاری برای ایجاد رعب در جامعه و در هم شکستن تشکل‌های صنفی و اجتماعی‌اند. اما تنها راه ایستادگی در برابر این ماشین سرکوب، اتحاد، آگاهی و ایجاد تشکل‌های مستقل است؛ برای برهم زدن بازی‌ای که زورمندان برای‌مان طراحی کرده‌اند.»


مرتبط:
بررسی پروند ریحانه انصاری‌نژاد
https://youtu.be/oXciMbgu6gI

#ریحانه_انصاری_نژاد #مریم_یحیوی #روز_جهانی_کارگر
#روز_کارگر #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«۱۰ اردیبهشت، جمع زیادی از خانواده‌های دادخواه جنبش #زن_زندگی_آزادی و #ps752 به مناسبت سالروز تولد پسر نوجوان و مبارزمان، جاویدنام متین نادرخانی، گرد هم آمدند؛ پسری که جانش را در راه آزادی وطن فدا کرد. آمده بودند تا به خانواده‌ی متین بگویند: در این داغ بزرگ تنها نیستید. ما هم‌صدا و هم‌دل، کنار شماییم. مرهم این درد، چیزی نیست جز قدرت جمعی و پیوند ناگسستنی ما دادخواهان.

ما آمده‌ایم تا پیام محکمی به قاتلان فرزندان‌مان بدهیم:
این داغ نه ما را خاموش می‌کند، نه از پا می‌اندازد؛ برعکس، خون به‌ناحق ریخته‌ی عزیزان‌مان، آتش خشم و اراده‌مان را شعله‌ورتر می‌کند.
ما تا روزی که زنده‌ایم، نام و یادشان را فریاد خواهیم زد، و عدالت را با قدرت، در فردای آزادی، فریاد خواهیم زد.»

ما خانواده‌ها با همبستگی‌مان، پای محکم عدالت را بر زمین می‌کوبیم و آن را به ارمغان می‌آوریم؛ صدایمان، صدای اتحاد مردم ایران خواهد شد.

ما دادخواهان، دست‌های‌مان را محکم در هم گره زده‌ایم و به هیچ‌کس اجازه نخواهیم داد میان ما شکاف بیندازد.
ما درد مشترکیم، و این درد، پیوند ماست.

#ما_درد_مشترکیم
#متین_نادرخانی
#زن_زندگی_آزادی
#ایران #کوردستان
#بندر_عباس #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech