روایت زندانی سیاسی محسن قشقایی از حمله به زندان اوین و شرایط غیرانسانی حاکم بر انتقال زندانیان:

«در روزهای قبل، صدای انفجار زیاد شنیده بودیم که همگی از دور بودند؛ اما این صدا، صدای انفجار نبود، بلکه صدای غرش جنگنده بود که شدیدتر شد و بعد یک سوت و انفجاری با صدای مهیب که باعث شد تمام ساختمان بند ۴ به لرزه بیفتد.
تپش قلبم بالا بود و مغزم درست فرمان نمی‌داد که چه باید بکنم. آیا وقت فرار بود؟ آیا وقت کمک بود یا باید کماکان در پناه تخت‌خواب آهنی اتاق می‌ماندم؟

یکی از هم اتاقی‌هایم، شوک زده و با وحشت زیاد داد زد: «چرا این بی‌شرف‌ها ما رو ول نمی‌کنن بریم، حتما باید بمیریم؟»
حوالی غروب عده‌ای مسلح آمدند و صریحا با کشیدن اسلحه روی بچه‌ها تهدید کردند که ما دستور داریم شما را منتقل کنیم یا خودتان می‌روید یا جنازه‌های‌تان را می‌بریم. بازهم از دشمن قوی‌تر خورده بودند و برای مردم دست خالی قدرت‌نمایی می‌کردند.

به ناچار مشغول جمع کردن وسایل شدیم اما اصلا نمی دانستیم چه برداریم و چه برنداریم. حتی یکی از مسئولان زندان نیامده بود ما را راهنمایی کند و صادقانه حرف بزند و بگوید چه در انتظار ما ست و چه باید بکنیم.
ما را دو نفر دو نفر با دستبند و پابند به هم می‌بستند و بعد در صف قرار می‌دادند. یعنی خفت‌بارترین و سخت‌ترین راهپیمایی عمرمان، در مسیری سنگلاخ و پر از شیشه‌های حاصل انفجار، با باری سنگین به دست و دست‌وپای بسته به زنجیری آهنی به شخصی دیگر. فضا به شدت خشک و خشن بود بیش از صد نیروی مسلح از یگان ویژه و نوپو و لباس شخصی‌های وزارت اطلاعات و سپاه، مامور کنترل و حرکت‌دادن ما بودند. با ما طوری رفتاری کردند که انگار ما آنجا را مورد حمله قرار داده ایم یا ما عمری با تهدید و دشمن تراشی مسبب این جنگ شده‌ایم.

شاهد غارت وسایل یک زندانی بودم، غارت یک زندانی که هم غریب بود هم جنگ‌زده و هم فقیر، فقط از این حشرات الأرض بر می‌آمد که از این ناجوانمردی هم فروگذار نکردند و لابد چند روز بعدش هم قرار بود در روضه امام حسین شرکت کنند.

از آن روز و آن شب تا الان که دو هفته از آن جریانات می‌گذرد، هنوز یک چیز فکر و ذهنم را به شدت آزار می‌دهد و آنهم پایمال‌شدن شان و کرامت انسانی ما ست. افول انسانیت را نه تنها به چشم دیدم، که با همه وجود لمس کردم و این برایم از هر چیزی در این روزها سخت‌تر است.»

در جریان جنگ جمهوری اسلامی و اسرائیل، منابع حقوق‌بشری و خانواده‌های زندانیان بارها خواهان اجرای قانون «آزادی مشروط زندانیان در شرایط جنگی» شده بودند اما جمهوری اسلامی مانع آزادی مشروط یا حتی موقت زندانیان شد و بار دیگر نشان داد هیچ ابایی از قراردادن غیرنظامیان به عنوان سپر انسانی ندارد.
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانیان_سیاسی #ایران


@Tavaana_TavaanaTech