به گزارش «هرانا» جمهوری اسلامی در آذر ۱۴۰۴، دست‌کم ۳۳۸ انسان را اعدام کرده است، ۲ مورد اجرای حکم اعدام در ملأعام بوده است.
از یاد نبریم که اعدام مجازات هیچ جرمی نیست. اعدام جنایت علیه بشریت است.
سلب حق حیات انسان به هردلیل سالهاست در اکثر جوامع بشری امری مذموم به دور از عقلانیت، مدنیت وتهی از شعور متعالی انسان تلقی می‌شود.
اعدام در ایران نه‌تنها یک مجازات بلکه ابزاری برای ارعاب و ایجاد وحشت در جامعه‌ای است که در شرایط انفجاری به‌سر می‌برد. از نظر این حکومت، هر اعتراض و اعتراض‌کننده‌ای را باید با اعدام و زندان مرعوب کرد.

#نه_به_جمهوری_اسلامی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

اپیکور، فیلسوف لذت‌گرای عقلانی یونان باستان، در نگاه خود به خدا کوشید یکی از عمیق‌ترین سرچشمه‌های اضطراب انسانی را از میان بردارد.

او وجود خدایان را انکار نمی‌کرد، اما آن‌ها را موجوداتی کامل، آرام و بی‌نیاز می‌دانست که هیچ دخالتی در جهان و زندگی انسان ندارند.

از نظر اپیکور، خدایی که خشم می‌گیرد، پاداش می‌دهد یا مجازات می‌کند، خدایی ناقص است؛ زیرا دخالت در امور جهان مستلزم رنج، نگرانی و دلبستگی است.

بنابراین ترس از خدایان و داوری پس از مرگ، زاییده‌ توهم انسانی است و نه واقعیت، و رهایی از این ترس شرط رسیدن به آرامش روانی است.

این نگاه در تقابل آشکار با فلسفه‌ رواقی قرار دارد.
رواقیون به خدایی فعال و درون‌ماندگار باور داشتند؛ خدایی که همان عقل کیهانی یا «لوگوس» است و سراسر جهان را به‌صورت عقلانی و هدفمند اداره می‌کند.

در اندیشه‌ رواقی، خدا از جهان جدا نیست، بلکه در ذات طبیعت و قانون آن حضور دارد و سرنوشت انسان نیز بخشی از همین نظم الهی است.

از این رو، انسان خردمند نه با فاصله گرفتن از خدا، بلکه با هماهنگ شدن با اراده و نظم او به آرامش می‌رسد.

در نگاه دینی، به‌ویژه در ادیان ابراهیمی، خدا شخصی، خالق، آگاه و ناظر است؛ خدایی که سخن می‌گوید، فرمان می‌دهد، داوری می‌کند و در تاریخ و زندگی فردی انسان دخالت دارد.

ایمان دینی معمولا با مفاهیمی چون مسئولیت اخلاقی، حسابرسی، پاداش و کیفر اخروی همراه است.

این تصویر از خدا دقیقا در نقطه‌ مقابل اندیشه‌ اپیکور قرار می‌گیرد، زیرا آنچه دین اغلب مایه‌ معنا و هدایت می‌داند، اپیکور یکی از اصلی‌ترین منابع ترس و ناآرامی انسان تلقی می‌کرد.

#اپیکور #خدا #رواقیون #دین #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
خانواده جاویدنام بهنام لایق‌پور، شب یلدا در کنار مزار او بودند. بیتا، خواهر بهنام، نوشت:

«طولانی‌ترین شب زندگی ما، شبی بود که خبر رفتن‌ بهنامم رو به ما دادن ، نه هیچ شب و روز دیگه ای اینقدر برای ما طولانی نبود ، از همون سی شهریور هزار و چهارصد و یک، دیگه زندگی برای ما شب موند و صبح نشد.
امسال چهارمین یلدایی بود که بدون حضور عزیزت برای ما گذشت، ولی اینو بهت قول میدم بهنامم تا وقتی نفس میکشم، مثل تمام سال‌های زندگیمون کنارت باشیم و تنهات نمی‌ذاریم عزیز‌تر از جانم
به یاد عزیزی که دیگر کنارمون نیست، ولی عشقش و یادش تا ابد در قلبمون زنده است ، جاوید نام ، نام قشنگت»
bita_lgh

ـ یاد عزیزانی که جانشان را در راه وطن از دست دادند، ما را به همبستگی برای دادخواهی فرامی‌خواند. برای آنکه خون این عزیزان، ثمر دهد، باید از تفرقه و ورود به بازی‌هایی که در زمین دستگاه امنیتی برای فحاشی و تهمت به فعالان سیاسی و حقوق بشر طراحی شده، خودداری کنیم و صدای همه دادخواهان و همه زندانیان سیاسی باشیم.

#بهنام_لایق_پور 🕊️✨🤍 #شب_یلدا #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

فردا زادروز هستی امیری است و او در حالی سی ساله می‌شود که در سلول‌ انفرادی نهاد امنیتی در حال بازجویی شدن است. جوانی که بهترین سال‌های جوانیش با محرومیت از تحصیل و زندانی شدن به خاطر عقیده گذشته است و اینک یازده روز است که خبری از او در دست نیست.

هستی امیری، ۲۹ ساله (متولد ۲ دی ۱۳۷۴) فعال مدنی و دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق، که در مراسم هفتم خسرو علیکردی بازداشت شده، در سال جاری به ۳ سال حبس محکوم شده بود و با درخواست واخواهی،‌ در انتظار بررسی مجدد پرونده قبلی‌اش بود. او که همیشه پیگیر وضعیت دانشجویان زندانی بوده ‌به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود از جمله مخالفت با مجازات اعدام و شرکت در تجمعات اعتراضی، بارها با پیگرد قضایی و محدودیت‌های امنیتی مواجه شده است. هستی نخستین بار در اسفند ۱۴۰۰، در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به یک سال حبس و مجازات‌های تکمیلی شامل ضبط تلفن همراه، ممنوعیت عضویت در احزاب و منع فعالیت در فضای مجازی به مدت دو سال محکوم شد. مصادیق اتهامی او انتشار تصاویر روز ۸ مارس و توییت‌هایی در مخالفت با اعدام بود. این حکم در دادگاه تجدیدنظر تأیید شد و او در مرداد ۱۴۰۱، هم‌زمان با آمادگی برای دفاع از پایان‌نامه خود، برای اجرای حکم بازداشت و به زندان اوین منتقل شد و پس از شش ماه آزاد شد.

یک ماه پس از آزادی، هستی امیری به‌دلیل شرکت در تجمعات اعتراضی علیه حملات شیمیایی به مدارس دخترانه، به همراه شماری از دانشجویان با ممنوعیت ورود به دانشگاه مواجه شد و برای او پرونده قضایی جدیدی تشکیل شد. در تیر ۱۴۰۲، بار دیگر در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست ایمان افشاری، به اتهاماتی از جمله شرکت در تجمعات اعتراضی و مخالفت با مجازات اعدام، به یک سال حبس دیگر بابت «تبلیغ علیه نظام» محکوم شد. این حکم نیز در دادگاه تجدیدنظر تأیید شد و او در ۱۸ فروردین ۱۴۰۳ برای اجرای حکم به زندان اوین منتقل و در ۱۴ مرداد ۱۴۰۳ آزاد شد.

هستی امیری در اردیبهشت ۱۴۰۴، پس از مراجعه به دادسرای امنیت برای تفهیم اتهام، به‌طور موقت بازداشت و به بند زنان زندان اوین منتقل شد و یک روز بعد با تودیع وثیقه آزاد شد. چند ماه بعد، در حکمی غیابی، به سه سال حبس، پرداخت جزای نقدی و دو سال ممنوعیت خروج از کشور و عضویت در گروه‌های سیاسی و اجتماعی محکوم شد. این حکم در شهریور ۱۴۰۴ با واکنش مری لاولر، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور مدافعان حقوق بشر، مواجه شد که آن را نگران‌کننده دانست و خواستار لغو این حکم ناعادلانه شد.

اکنون تحقیقات مقدماتی پرونده با انتساب اتهاماتی چون «اجتماع و تبانی»، «اخلال در نظم و آسایش عمومی»، «اهانت به رهبری» و «تبلیغ علیه نظام» در جریان است. به گفته برادر هستی امیری، برای این پرونده وقت نظارت تا تاریخ ۲۱ دی‌ماه تعیین شده و پیش‌بینی می‌شود تا آن زمان بازداشت‌شدگان همچنان تحت بازجویی قرار داشته باشند.

صدای هستی امیری باشیم، او که همیشه صدای زندانیان سیاسی بود و درباره همبندی‌های سابقش می‌نوشت و به خصوص نامه‌هایی خطاب به نسیم سیمیاری، محبوبه رضایی، گلرخ ایرایی، و ریشه مرادی و پخشان عزیزی نوشته و در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده بود. او در آستانه روز دانشجو هم خطاب به دو دانشجوی زندانی سیاسی و محکوم به اعدام نامه‌هایی منتشر کرده بود.
#هستی_امیری
#بازداشت_شدگان_مشهد
#دانشجوی_محروم_از_تحصیل #سرکوب_سوگواری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دومین روز اعتراضات دانشجویان دانشگاه تهران در تجمع اعتراضی دانشگاه تهران؛ نه به سرکوب و کالایی‌سازی آموزش

دانشجویان دانشگاه تهران، روز ۱ دی ۱۴۰۴ با برگزاری تجمعی اعتراضی، بیانیه‌ای علیه سرکوب، خصوصی‌سازی و کالایی‌سازی آموزش قرائت کردند. در این بیانیه تأکید شده است که مقاومت دانشگاه در برابر سازوکارهای خشونت، سرکوب و سودمحور کردن آموزش همچنان زنده است.
در این بیانیه، دانشجویان با پیوند زدن وضعیت دانشگاه به شرایط کلی جامعه، اعلام کردند همان سیاست‌هایی که کارگران، معلمان، پرستاران، زنان، اقلیت‌ها و فرودستان را تحت فشار قرار داده، امروز دانشجویان را نیز هدف قرار داده است؛ سیاست‌هایی که انسان را به ابزار بهره‌کشی و آموزش را به کالا تبدیل می‌کنند.
دانشجویان با تأکید بر اینکه ریشه این بحران‌ها مشترک است، خواستار بازآفرینی یک «زبان مشترک» برای همبستگی اجتماعی شدند و عدالت، آزادی و برابری را نه مفاهیمی انتزاعی، بلکه ارزش‌هایی دانستند که باید در عمل روزمره و کنش جمعی محقق شوند. آنان دانشگاه را «وجدان بیدار جامعه» خوانده و بر حق انسان‌ها برای زیستن شرافتمندانه در وطن خود تأکید کردند.
در بخش دیگری از بیانیه آمده است که عادی‌سازی رنج‌های اجتماعی و زیست در شرایط بحرانی، غیرقابل‌پذیرش است و «واقع‌بینی» به معنای پذیرش این وضعیت نیست، بلکه باید «ناممکن» را طلب کرد. دانشجویان همچنین از مقاومت به‌عنوان دفاع از نهادهای جمعی مستقل همچون دانشگاه‌های دولتی، نظام سلامت، آموزش عمومی و تشکل‌های مردمی یاد کردند.
دانشجویان پیشرو، با محکوم کردن تجاری‌سازی آموزش، خصوصی‌سازی، برون‌سپاری خدمات رفاهی و حذف دانشجویان از فرایند تصمیم‌گیری، اعلام کردند در برابر طرح‌هایی نظیر «طرح نوین تغذیه دانشجویی»، کاهش یارانه‌ها، محدودیت خوابگاه و سیاست‌های رفاهی تبعیض‌آمیز عقب‌نشینی نخواهند کرد. آنان خواستار تحقق فوری و بی‌قیدوشرط مطالبات خود شده و هشدار دادند تا عقب‌نشینی مسئولان دانشگاه، به‌ویژه هیئت‌رئیسه، به مقاومت ادامه خواهند داد.
در پایان این بیانیه، دانشجویان با شعار «نه پادگان، نه بنگاه؛ درود بر دانشگاه» بر ایستادگی خود تأکید کردند.

#دانشگاه_تهران #جنبش_دانشجویی #دانشگاه #دانشجو #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

محکومیت بازداشت خودسرانه اعضای خانواده خسرو علیکردی از سوی ایالات متحده

ایالات متحده آمریکا بازداشت خودسرانه اعضای خانواده خسرو علیکردی، از جمله جواد، مجتبی، احمد، ایرج و بهروز علیکردی و همچنین احمد و مختار کلمیشی را به‌شدت محکوم کرد.
وزارت امور خارجه آمریکا در بیانیه‌ای اعلام کرد که ابتدا عزاداران حاضر در مراسم یادبود خسرو علیکردی بازداشت شدند و اکنون نیز اعضای خانواده او هدف اقدامات امنیتی قرار گرفته‌اند. این وزارتخانه تأکید کرده است که چنین اقداماتی از سوی رژیم جمهوری اسلامی غیرقابل قبول است.
در ادامه این موضع‌گیری آمده است که این بازداشت‌ها بخشی از الگوی گسترده‌تری از سرکوب در ایران به شمار می‌رود؛ الگویی که در آن خانواده‌ها و دوستان حتی حق عزاداری برای عزیزان خود را نیز بدون ترس از آزار، تهدید و انتقام ندارند. وزارت امور خارجه آمریکا تصریح کرده است که چنین اقدامات ارعاب‌آمیزی تنها موجب تعمیق بی‌عدالتی و افزایش رنج و درد می‌شود.
در پایان این بیانیه، بر ماندگاری میراث خسرو علیکردی به‌عنوان یک وکیل شجاع حقوق بشر تأکید شده و آمده است که خواست عمومی برای حقیقت و عدالت همچنان زنده و ادامه‌دار است.
این موضع‌گیری در حساب کاربری رسمی فارسی وزارت امور خارجه ایالات متحده منتشر شده است.
@USABehFarsi

لازم به ذکر است، شواهد مختلف نشان می‌دهد که وکیل خسرو علیکردی به قتل رسیده است و حکومت برای سرپوش‌گذاشتن بر این موضوع اقدام به انتشار اخبار غلط و بازداشت اعضای خانواده و سوگواران خسرو علیکردی کرده است.

جواد علیکردی در مراسم هفتم برادرش، بهروز علیکردی پسرخاله خسرو در روز او دی ماه، احمد و مختار کلمبشی پسر دایی‌های خسرو در روز ۲۷ آذر بر سر مزار او بازداشت شدند. مختار کلمبشی یک روز بعد آزاد شد، ولی احمد با قرار بازداشت یک ماهه راهی زندان وکیل‌آباد مشهد شده است.

لازم به ذکر است، نیروهای حکومتی، عکسی که بر سر مزار خسرو علیکردی گذاشته شده بود را برداشته‌اند.
سایر بازداشت‌شدگان که در متن وزارت امور خارجه آمریکا نامشان آمده است، پس از ساعاتی آزاد شده بودند.

#خسرو_علیکردی #جواد_علیکردی #احمد_کلمیشی #بهروز_علیکردی #سرکوب_سوگواری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌ کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام به یکصدمین هفته خود رسید

امروز سه‌شنبه دوم دی ماه مصادف است با یکصدمین هفته کارزاری که توسط زندانیان برای مقابله با مجازات اعدام راه اندازی شد. گرچه جمهوری اسلامی نه تنها اعدام را کاهش نداد بلکه آن را افزایش داد اما این کارزار نقش مهمی در آگاهی عمومی درباره موضوع اعدام داشت.
در تمام این هفته‌ها خانواده‌های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام و در مواردی خانواده‌های زندانیان غیر سیاسی محکوم به اعدام همصدا با زندانیان و فعالان حقوق بشر فریاد «نه به اعدام» سر دادند. این هفته هم این خانواده‌ها ویدیویی را منتشر کردند که مطابق هر هفته گرد هم آمدند با تصاویری از فرزندانشان می‌گویند اعدام نکنید.


۱۲ شهریور سال ۱۴۰۲ بود که رسانه‌ها از تبعید تعدادی از زندانیان سیاسی از زندان اوین به زندان قزلحصار خبر دادند. زندانی که تا پیش از آن به عنوان بزرگترین زندان مواد مخدر در ایران و بلکه در کل منطقه غرب آسیا از آن یاد می‌شد. اما مدت زیادی طول نکشید که قزلحصار نه به عنوان زندان مواد مخدر بلکه به عنوان کانون اصلی ایستادگی در برابر «اعدام» به عنوان مجازاتی غیرانسانی، در رسانه‌ها و افکار عمومی شناخته شد.

کمتر از شش ماه پس از تبعید زندانیان سیاسی به نام‌های جعفر ابراهیمی، احمدرضا حائری، زرتشت احمدی راغب، رضا سلمان‌‌زاده، سعید ماسوری، حمزه سواری، سپهر امام‌جمعه، میثم دهبان‌زاده، لقمان امین‌پور و رضا محمدحسینی از زندان اوین به زندان قزلحصار، با وجود فشار و سرکوب پس از تبعید، کارزاری را با عنوان «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شکل دادند.
کارزاری که اکنون به بیش از ۲۳ زندان ایران گسترش یافته و در تاریخ ۶ شهریور ۱۴۰۲ نیز ۶۸ تشکل و سازمان حقوق‌ بشری ایرانی و بین‌المللی در حمایت از آن بیانیه‌ مهمی را صادر کردند.

براساس بررسی و تحلیل متن بیانیه‌ها و نامه‌های منتشر شده از زندانیان سیاسی قزلحصار در رابطه با کمپین «سه شنبه‌های نه به اعدام» خواسته اصلی آنان و تفاوتش با برخی کنش‌های قبلی، در ۴ مورد است:
۱. توجه بیشتر نسبت به اعدام زندانیان با جرائم غیرسیاسی
۲. تأکید بر عمل جمعی به منظور موفقیت
۳. لزوم استمرار و تداوم عمل جمعی
۴. توجه بیشتر به زندانیان سیاسی و عقیدتی گمنام زیر حکم اعدام

متن کامل گزارش خانم شیرین عبادی درباره این کارزار:
tinyurl.com/ShiEdm

کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، متعلق به هیچ گروه سیاسی خاصی نیست و زندانیان سیاسی و عقیدتی با گرایش‌ها و باورهای مختلف در آن مشارکت دارند.

#کارزار_سه_شنبه_های_نه_به_اعدام #سه_شنبه_های_نه_به_اعدام #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

⭕️ در هفته صدم: گسترش کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با پیوستن بند زنان زندان یزد

صد هفته نبرد بی‌امان با ماشین کشتار و طناب‌دار

با تبریک شب یلدا به تمامی هموطنان و زندانیان اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» و یکایک زندانیان محکوم به اعدام و با آرزوی برچیدن حکم اعدام در ایران آزاد و آباد.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در هفته صدم با وجود فراز و نشیب‌های فراوان و شجاعت‌ها و غم‌انگیزترین شب‌ها با اعدام یاران و همبندیان خود، همچنان پرشتاب به راه خود ادامه‌ می‌دهد.
صد هفته نه به اعدام،
صد هفته نبرد  بی‌امان با ماشین کشتار و طناب دار،
صد هفته ایستادن در مقابل شقاوت و بی رحمی،
صد هفته شکستن هیمنه دار و زندان،
صد هفته دعوت به پایداری توسط خانواده‌ی زندانیان.

صد هفته ایستادگی در برابر دیکتاتوری که تلاش می‌کند با اعدام و جوخه‌های مرگ هر صدای اعتراضی را خاموش کند و خود را به جامعه تحمیل نماید. حکومت نامشروعی که بر اساس هفتادو دومین قطعنامه سازمان ملل مصوبه هفته اخیر تنها در سال ۲۰۲۵ میلادی تاکنون بیش از ۲۰۰۰ تن (یعنی بیش از دو برابر سال ۲۰۲۴) را با هدف ارعاب و سرکوب روانه چوبه‌های دار کرده است؛ این کارزار بدون توقف ادامه داشته و تا لغو حکم ضد انسانی اعدام ادامه خواهد یافت. 
مطلع شدیم که همزمان با صدمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» بند زنان زندان یزد نیز اعلام پیوستگی کردند. ضمن درود و سپاس از این عزیزان امیدواریم دیگر زندان‌های کشور نیز در آینده به این کارزار بپیوندند و در ادامه راه به روزی برسیم که کارزار «نه به اعدام» در سراسر کشور گسترش یافته و زمینه برچیدن حکم غیرانسانی اعدام فراهم آید.

آمار اعدام‌ها در آذر ماه به رقمی بالغ بر ۳۵۷ تن رسیده است.
این موج کشتار و اعدام زندانیان، بیانگر وضعیت فوق العاده بحرانی حکومتی است که در میان گرداب بحران‌های لاعلاج سیاسی،‌ اجتماعی و اقتصادی که زندگی معمولی روزمره را نیز برای مردم ناممکن کرده است؛ به کشتار زندانیان روی آورده تا در ارزیابی سراسر غلطی که از جامعه ایران دارند، با نشان‌دادن این سبعیت و بی‌رحمی در اعدام جوانان این سرزمین از اعتراضات در تقدیر پیشگیری کنند؛ اما این سبعیت افسارگسیخته، دیگر دردی را از استبداد دوا نکرده و نمی‌کند.

کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در هفته صدم سه‌شنبه ۲ دی ۱۴۰۴ در ۵۵ زندان زیر در اعتصاب غذا می‌باشند:
زندان اوین (بند زنان و مردان)، زندان قزلحصار‌ (واحد ۲و۳و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان فردیس کرج، زندان تهران بزرگ، زندان قرچک، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اهر، زندان اراک، زندان لنگرود قم، زندان خرم آباد، زندان بروجرد، زندان یاسوج ، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان فیروزآباد فارس، زندان دهدشت، زندان زاهدان (بند زنان و مردان) ،زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بهبهان، زندان بم، زندان یزد (بند زنان و مردان)، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مرکزی بیرجند، زندان مشهد، زندان سبزوار، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان ازبرم لاهیجان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان مهاباد، زندان بوکان، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان سنندج، زندان کامیاران و زندان ایلام

هفته صدم
۲ دی ۱۴۰۴
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#صد_هفته_نه_به_اعدام
#کارزار_سه_شنبه_های_نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام
#بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پدران بنیانگذار آمریکا به عنوان برجسته‌ترین شخصیت‌های تاریخی جهان به ویژه طی ۵۰۰ سال اخیر به حساب می‌آیند.

آنان با ایده‌های خلاقانه و دید آزادانه و جهان‌نگری خردمندانه توانستند کشوری همچون آمریکا را بنیان بگذارند که پس از گذشت چند سده همچنان بر همان اصولی می‌چرخد که پدران بنیانگذار برای نهادی‌کردن آن کوشیده بودند.

پدران بنیانگذار که خود از تنگ‌نظری‌های مذهبی در اروپای مسیحی عمیقا آزرده و اذیت بودند تلاش کردند علی‌رغم باورهای مذهبی و مسیحی خود، بنای یک کشور آزاد را بگذارند.

جدایی دین از دولت که امروز از آن این اندازه سخن می‌رود دستاورد بزرگانی چون توماس جفرسون در پایه‌گذاری اصول سیاست آمریکایی بود. او بود که منشور آزادی مذهبی را در ۲۵۰ سال پیش تهیه کرد. منشوری که تاکید می‌کند دولت حق دخالت در مذهب ملت را ندارد چه ایجابی چه سلبی. نکته جالب توجه این بود که این در حالی بود که خود جفرسون فردی باورمند بود. او هیچ تعارضی بین سکولاریسم سیاسی و باورمندی مذهبی نمی‌دید.

بنا به آنچه در روایت‌ها پیرامون این مسئله آمده است: [توماس جفرسون در جایگاه] سومین رئیس‌جمهور آمریکا در خودزندگینامه‌اش نوشته است که سند تاریخی "اساسنامه ویرجینیا برای آزادی مذاهب" را نوشته است تا از حق عبادت برای "یهودی‌ها و غیریهودی‌ها، مسیحی‌ها و محمدان، هندوها و کسانی که به هر مذهبی، کافرند" حفاظت کند».

منظور از «محمدان» در روایت بالا، مسلمان است. در آن زمان در آمریکا مسلمانان، محمدان نامیده می‌شدند.

جرج واشنگتن نیز از دیگر شخصیت‌های برجسته میان پدران بنیانگذار که اولین رییس‌جمهور آمریکا بود. او نیز باورمندی عمیق به جدایی دین از دولت داشت و از جمله به او منتسب است که گفته است جای مذهب در کلیساست نه در دولت.

این در حالی است که جورج واشنگتن نیز یک مسیحی باورمند بود. سفارت مجازی ایالات متحده در ایران درباره باورمندی مذهبی جرج واشنگتن در عین باور او به آزادی می‌نویسد: «جورج واشنگتن در تمام طول عمرش از اعضای فعال کلیسای انگلیکن بود اما عقاید دینی خودش را در عموم مطرح نمی کرد و به آزادی دین و عقیده باور داشت».

این تنها دو نمونه از پدران بنیانگذار و نقش آنان در بنیانگذاری کشور آزاد و مداراجویی چون ایالات متحده آمریکا بود. این چنین نگاه‌هایی بود که چنین وضعیت شکوهمندی را برای آمریکا رقم زده است.

#گفتگو_توانا #پدران_بنیانگذار #جرج_واشنگتن #توماس_جفرسون

@Dialogue1402

‌
دکتر مرتضی نعمتی، استاد سابق دانشگاه چمران، شعری که حسین شنبه‌زاده در زندان سروده را اجرا کرده است.

او ضمن انتشار این اثر، نوشته:

صدای ساده و بی‌پیرایه‌ی «حسین شنبه‌زاده» از زندان اوین رو شنیدم، در شب یلدا؛ که شعری از خودش رو دکلمه می‌کنه و درخواست داره که کسی بر روی ابیاتی از شعرش آهنگی بسازه. شعر حسین زیباست و من به اقتضای چارچوب ملودی که ساختم تنها برخی از ابیات شعر رو انتخاب کردم و یک بیت هم به اون اضافه کردم. بیتی که درست نمی‌دانم سروده‌ی کیست اما در امتداد حس و حال حسین و تکمیل‌کننده‌ی این آهنگه:

... مگه این خدا خدای همه نیست
مگه خوب و بد برای همه نیست

این آهنگ رو با سه‌تار و بصورتی ساده و بی‌آلایش (مثل خود حسین) خوندم و ضبط کردم. تقدیم به او و همه‌ی کسانی که تنها برای نظر و عقیده رنج زندان را متحمل می‌شوند...

مرتضی نعمتی

.

یکسال و چند ماه از حبس دومِ حسین می‌گذرد. او به ۱۵ سال حبس محکوم شده است، که سه سال و نیم‌ش قابل اجرا است.

اتهامات واهی‌ای که به او منتسب کرده‌اند، توهین به دین و رهبر و مراجعه، به همراه همکاری با دولت متخاصم!

البته او خودش را زندانیِ نقطه می‌داند، نقطه‌ای که پای یکی از پست‌های اکانت خامنه‌ای گذاشت و چندین برابر پستِ اصلی لایک شد.
حسین شنبه‌زاده در نامه‌ای مفصل شرحی از شکنجه‌ها و تهدیدهایی که متحمل شده بود را بیان کرده بود.

#حسین_شنبه‌زاده #زندانی_نقطه #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شهره آغداشلو، هنرپیشه شهیر ایرانی، با انتشار ویدئویی در صفحه اینستاگرام خود، بار دیگر توجه افکار عمومی را به وضعیت فاطمه سپهری جلب کرده است؛ کنشگر متدین، منتقد صریح جمهوری اسلامی و علی خامنه‌ای، همسر شهید و پایبند به اسلام.

آغداشلو پرسشی روشن و بی‌پرده را مطرح می‌کند؛ پرسشی نه خطاب به کارگزاران حکومت دینی و نه وابستگان نظام، بلکه خطاب به مسلمانان واقعی در ایران.
او می‌پرسد: فاطمه سپهری که نماز و روزه‌اش ترک نمی‌شود، حجابش پابرجاست و به «اسلام واقعی» پایبند است، اکنون کجاست؟
چرا باید در زندان‌های مخوف جمهوری اسلامی باشد؟ چرا حکومتی که خود را اسلامی می‌نامد، از چنین زنی می‌ترسد؟

و پرسش مهم‌تر این است: شما که خود را مسلمان می‌دانید، چرا دادخواه او نیستید؟ چرا حتی یک نامه در دفاع از او ننوشتید؟

اگر ظلم به یک زن مومن و همسر شهید شما را به واکنش وادار نمی‌کند، پس مرز دینداری کجاست؟

این پرسش، پرسشی صرفا سیاسی نیست؛ پرسشی اخلاقی و دینی است.
اکنون باید صریح پرسید:
فاطمه سپهری کجاست؟

و مهم‌تر از آن:
شما متدین به اسلام هستید یا متدین به
جمهوری اسلامی؟

#فاطمه_سپهری #شهره_آغداشلو #دین_حکومتی #گفتگو_توانا

صفحه فارسی وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا در شبکه‌های اجتماعی، با انتشار تصاویری از خانواده‌های جان‌باختگان خیزش «زن، زندگی، آزادی» در شب یلدا، متنی را در همبستگی با خانواده‌های دادخواه منتشر کرد و شجاعت آن‌ها را نمادی از مبارزه پایدار برای عدالت و آزادی دانست که جهان نباید نگاهش را از آن بردارد.
در این پیام آمده است:
«در شب یلدا، تعدادی از خانواده‌های جانباختگان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی»، به جای جشن گرفتن در خانه‌هایشان، کنار خاک عزیزانشان گرد آمدند. این به یک سنت جانسوزی برای خیلی از خانواده‌ها تبدیل شده است که یاد عزیزان‌شان را با شعر، شمع و امید به اینکه روزی عدالت برقرار شود، را گرامی به‌دارند. این خانواده‌ها با فشار دایمی از جمله تهدید، بازداشت و زندان، تنها به‌خاطر عزاداری علنی و یا با ‌بازگو کردن آنچه بر سرشان آمده است، روبرو هستند. با این حال، حتی در مواجهه با ترس، حاضر به سکوت نیستند. شجاعت آن‌ها در این شب تاریک، یادآور قدرتمندی است از مبارزه‌ای پایدار برای عدالت و کرامت در ایران که جهان نباید نگاهش را از آن بردارد.»

@USABehFarsi

دادخواهی، نقطه اتصال خوبی برای ایجاد همبستگی در بین مردم ایران است، فارغ از هر گروه و گرایش سیاسی، ایستادن در کنار خانواده‌های دادخواه برای عدالت و آزادی و تاکید بر ارزش‌های مشترک، می‌تواند برای گذار از جمهوری اسلامی موثر باشد.

#هنبستگی #شب_یلدا #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر سالمند مهرداد بختیاری، زندانی سیاسی، در این ویدیو خطاب به «جمهوری اسلامی» می‌گوید که نوه‌ام (پویا بختیاری) را که کشتید، پسرم منوچهر را که تبعید کردید، پسر دیگرم مهرداد زندانی است، اگر تا سه روز دیگر او را آزاد نکتید، می‌آیم جلوی دادگاه انقلاب، آبرویتان را می‌برم.

منوچهر بختیاری، پدر دادخواه پویا بختیاری، ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
«مادرم درخواست آزادی فرزندش را دارد.
‏اما رژیم با پرونده‌سازی جدید مانع آزادی است مردم همراه صدای مادرم باشید.
‏بانویی که به‌جای آرامش، مجبور است مقابل رژیم بایستد.»


#دادخواهی #پویا_بختیاری
#مهرداد_بختیاری #منوچهر_بختیاری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech