‍ در این چندسال که از خداوند بزرگ و متعال عمر گرفته‌ام افراد زیادی را دیده‌ام و با افراد زیادی نشست و برخاست داشته‌ام. چه بسیار کسانی که بی‌رحمانه سعی کردند و یا می‌کنند روحم را آزرده کنند؛ با این وصف خداوند بر من منت گذاشته و از میان بندگانش تعدادی را در مسیر زندگی‌ام گذاشته که همواره دوست و همراه و هم‌دل بوده‌اند و سختی‌های بی‌رحمی آن افراد اندک را بر من هموار کرده‌اند. مادر و پدرم؛ استاد عزیزم برادرم #دکتر_محمد_مرادی؛ خواهران همیشه همراهم #دکتر_معصومه_مرادی و #فاطمه_مرادی و همسر دلسوزم #سیدمجتبی_جعفری_زوج و فرزند عزیز از تر از جانم #کوثرسادات از آن‌جمله‌اند... اما دایره‌ی انسان‌های فرشته‌خصلت زندگی‌ام این‌قدرها هم محدود نیست...
اولین بار که در کتاب سوم دبیرستانم شعر "و آتش چنان سوخت بال و پرت را" اثر استاد عزیز #محمدکاظم_کاظمی را خواندم؛ هرگز فکر نمی‌کردم یک روز ایشان بشود از افراد مهم و عزیز و زندگی من. خدای را بارها و بارها برای این موهبت شکر کرده‌ام. استادی که به جرات می‌توانم بگویم همیشه‌همراهم بوده است. از او بسیار آموخته‌ام و به خود می‌بالم از این هم‌نشینی‌های هرچند بیشتر در دنیای مجازی. امروز تولد این عزیز است. کسی که در یک کلمه "انسان" است. انساتی به تمام معنا با قلبی به وسعت آسمان و مهربانی‌ای به بی‌کرانگی کهکشان‌ها... سعادت داشتیم دو سال پیش تولدشان در شیراز در خدمتتان باشیم. این عکس همان مراسم است.
از صمیم قلب تولدشان را تبریک می‌گویم و عمری طولانی و با عزت برایشان آرزومندم.
در این عکس استاد عزیزم #رضا_اسماعیلی
و نیز
#محمدحسین_انصاری_نژاد
و بزرگان دیگری نیز حضور دارند و بسیاری از بزرگان در این مراسم بودند که در قاب چشم‌تنگ دوربین عکاسی نگنجیده‌اند که همه باعث افتخار ایران‌زمین‌اند...
#مرضیه_مرادی
@marmarmoradi

🔹 رسم‌الخط فارسی و نظر جناب دکتر حداد عادل دربارۀ رضا امیرخانی
🔸 محمدکاظم کاظمی

یادداشتی که در پست قبل خواندید، نظر جناب دکتر غلام‌علی حداد عادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی دربارۀ اجتهادهای نویسندۀ نامدار رضا امیرخانی در رسم‌الخط فارسی است، به ویژه جدانویسی ترکیب‌ها که امیرخانی به آن شهره است.
من باری در جایی دربارۀ این ابتکارهای رضا امیرخانی نظرم را گفته‌ام و من هم در کل با این میزان جدانویسی ترکیب‌ها موافق نیستم. و هم‌چنان برآنم که بهتر است ما از رسم‌الخط معیار که به نظرم همان رسم‌الخط فرهنگستان است تبعیت کنیم.
🔻
ولی از جانبی به نظرم سخنان جناب دکتر حداد در مواردی خالی از خلل نمی‌نماید، به خصوص ایشان در بند اول نوشتۀ‌شان بیش از این که بر جنبۀ علمی قضیه تکیه کنند، به اعتبار و سابقه و سن و سال اعضای محترم فرهنگستان تکیه کرده‌اند. این که ایشان نوشته‌اند که این استادان شصت سال سابقۀ دانشوری دارند، خود این نکته را هم بیان می‌کند که بدنۀ فرهنگستان در کل قدری کهنسال شده است و می‌باید قدری بیش از این از نیرو و فکر جوان استفاده کند، البته در سایۀ آن بزرگان.
🔻
موضوع دیگری که قابل ذکر است، این است که فرهنگستان زبان و ادب فارسی می‌باید بیش از آنچه اکنون هست، از حضور و نظر و دیدگاه‌های اهل قلم، به خصوص شاعران و نویسندگان استفاده کند. به نظر من دیدگاه‌های آقای امیرخانی یک وجه ادبی پررنگ دارد. یعنی بیش از این که مبتنی بر دانش زبان‌شناسی باشد، ناظر به خصایص ادبی زبان است. درست است که در رسم‌الخط ما نباید خیلی تابع ذوق باشیم، ولی در عین حال باید بپذیریم که شاعران و نویسندگان که از جملۀ‌ کاربران جدی زبان‌اند نیز گاهی در این امور حق اظهار نظر دارند. فرهنگستان از حضور شاعران و نویسندگان تقریباً خالی است. در میان اعضای پیوستۀ فرهنگستان فقط هوشنگ مرادی کرمانی و دکتر محمدرضا ترکی به نویسندگی و شاعری مشهورند. به نظر من استبعادی ندارد اگر امثال رضا امیرخانی هم در این ترکیب حضور داشته باشند، یا طرف مشورت فرهنگستان قرار گیرند.
🔻
اما در مورد جناب دکتر شفیعی کدکنی که در یادداشت جناب حداد به روش ایشان استناد شده است، این نکته گفتنی است که دکتر شفیعی کدکنی از کسانی‌اند که تقیدی به قواعد و قوانین رسم‌الخط ندارند. در واقع ایشان یک مثال نقض در مورد سخنان جناب دکتر حداد هستند. ایشان باری در محفلی که من نیز حضور داشتم، به صراحت بیان کردند که حتی در یک پاراگراف هم خود را ملزم به یکدست‌نویسی کلمات نمی‌دانند و آن مقدار از پایبندی به رسم‌الخط هم که در کارشان دیده می‌شود، حاصل ویرایش ویراستاران کتاب‌هایشان است.
🔻
به هر حال به نظر شخصی من اجتهادهای جناب امیرخانی به دلایلی قابل نقد است و من، کسی را به پیروی از این شیوه توصیه نمی‌کنم، ولی معتقدم که نظریات ایشان به عنوان یک نویسندۀ توانمند، می‌تواند در فرهنگستان مطرح شود. نه تنها نظرهای ایشان، بلکه بسیاری از شاعران، نویسندگان و پژوهشندگان جوانی که حضورشان در فرهنگستان شاید حتی در قوانین و قواعد رسم‌الخط اثرهایی مثبت بگذارد.
🔻
باری، این را بپذیریم که باید یک مرجع علمی و قانونی برای رسم‌الخط فارسی وجود داشته باشد و ما از آن تبعیت کنیم. این مرجع به نظرم می‌باید فرهنگستان زبان و ادب فارسی باشد و اهل قلم و اهل نظر هم باید پیشنهادهای خود را از مسیر فرهنگستان به جامعه منتقل کنند، نه الزاماً از طریق آثار خویش. البته فرهنگستان هم می‌باید انعطاف‌پذیری و چابکی بیشتری داشته باشد،به ویژه از نظر حضور نیرو و فکر جوان.

#حداد_عادل
#رضا_امیرخانی
#فرهنگستان
#رسم_الخط
@mkazemkazemi

📣
سه‌نقطه نُه‌تایی شد.

📌نهمین شماره ماهنامه #سه_نقطه حاوی یک پرونده ویژه با موضوع #اینستاگرام منتشر شد. سه‌نقطه در این شماره به اینیستاگرام، عِنستاگرام، اینستَگرَم و اینستاگرام پرداخته است.

📌در سه‌نقطه نهم نوشته‌های #امرالله_احمدجو، #محمدحسین_جعفریان، #مجید_خسروانجم، #حامد_داراب، #محسن_رضوانی، #رضا_سعیدی_ورنوسفادرانی، #محمد_صمدی، #غلامرضا_طریقی، #محمود_فرجامی، #احسان_محمدی، #افشار_مقدم، #هادی_مقدم_دوست، #سیداکبر_موسوی، #رضا_نساجی و دیگر نویسندگان را می‌خوانید.

📌همچنین در نیمخط (ضمیمه محترمه متصله سه‌نقطه)، گفتگو با چهار فعال اینستاگرامی #آرش_حسامی، #جواد_خواجوی، #سیدمحمدمهدی_صدرالساداتی و #آذر_ماهی_صفت را درباره چرایی و چگونگی و چرا اینگونگیِ فعالیت اینستاگرامی‌شان می‌خوانید.

📌سه‌نقطه با همکاری و همراهی جمعی از نویسندگانِ اینکاره، و به مدیرمسئولی #امید_مهدی_نژاد منتشر می‌شود.

📌نهمین شماره سه‌نقطه به قیمت [همچنان] ۲۹۰۰۰ تومان، از دکه‌های مطبوعاتی و کتابفروشی‌های منتخب، و از طریق فروشگاه اینترنتی ادب‌بوک [به نشانی ذیل] قابل خریداری است:

https://adabbook.com/مجله-سه-نقطه-شماره-9

👁‍🗨
@SeNoghteMag

🍁جانستان کابلستان
✍ زینب بیات

📚خواندن کتاب جانستان کابلستان به پایان رسید و به خیر نسخه‌ی کامل صوتی آن با صدای من آماده خواهد شد.
چقدر لذت‌بخش بود خواندن این کتاب با نثر خاص و ویژه جناب امیرخانی.
نثری فاخر که هم برای خواننده‌‌ی ایرانی و هم نسل نو مهاجر افغانستانی به خوبی روشنی می‌اندازد و معرف افغانستان است.
نثری برخوردار از زیبایی‌شناسی نوشتاری خود جناب امیرخانی با دانسته‌های ادبی و تاریخی و حساسیت ویژه در باره‌ی جدانویسی واژگان ترکیبی که با یک رشته و یک عبارت وزین و جاندار به هم پیوند می‌خوردند و در یاد می‌ماندند: «جوانمرد مردمی هستند مردم این دیار».
این عبارت از نثر استاد امیرخانی چنان در ذهنم جا باز کرده گویا ضرب‌المثل است.
و خوشحالم که علیرغم همه‌ی سختی‌های سفر این جوانمردی چون آبی گوارا، کام جناب امیرخانی را شیرین کرده است.
🔺سفرنامه در چندین فصل تنظیم شده است. شروع خوب و ادامه‌ی خوب و پایان خوب. آنچنان که احساسات و عواطف خواننده را شدید درگیر می‌کند تا غلتاندن قطراتی اشک بر پهنای چهره.
آهنگین بودن و واج‌آرایی یکی از ویژگیهای نثر جناب امیرخانی است و این در عناوین فصول خود را جدی‌تر نشان میدهد.
🔺تحریرات هرات
🔺زائر زار و نزار مزار
🔺تقابل با کابل
🔺بلاکش هندوکش
و...
✳️ ممنونم از جناب امیرخانی که به افغانستان پاره‌ی تن ایران فرهنگی سفر کرد.
ممنونم که نوشت این سفرنامه را.
و ممنونم از انتشار آن.
ممنونم از بازخوانی آن پیوندهای عمیق گمشده در مه بین دو ملت.
گفتم شروع خوب و امتداد خوب و پایان خوب.
چه پایان باشکوهی دارد. تو را با خود می‌برد، در کنار نویسنده می‌ایستی و برای مردم ایران بزرگ، ایران فرهنگی با تمام وجود دعا می‌کنی.
یک فرود خوب برای یک سفر پر از فراز و نشیب و زیبایی با تمام هیجان و خطر کردنش.
🔺خواندن این کتاب را به شدت توصیه می‌کنم.
اما در کنار این همه زیبایی یک نکته ناهمخوان وجود داشت و آن هم ترکیب عباراتی مثل «شیشته شو و رفته شو و خسبیده شو و گفته کن و ...» که براساس الگوی بعضی مصطلحات خاص افغانستان مثل «خنده کن» و «بسته کن» و ازین قبیل ساخته شده و اشتباه است. در محاورات مردم افغانستان چنین ترکیباتی نداریم. البته چون قبلش به یک ادیب افغانستانی داده شده و قرار بوده درستی عبارات کنترل شود و آن ادیب افغانستانی سطحی‌خوانی کرده این اشتباه کم‌رنگ می‌شود. اسم آن ادیب را نمی‌گویم.😉
«جوانمرد مردمی هستند مردم این دیار».
#سفرنامه
#جانستان_کابلستان
#رضا-امیرخانی
@zaynabbayat