🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
📜 منم کوروش، پسر ماندانا و کمبوجیه...
و چنین بود که نخستین ترانه‌ی ستایش زن در جهان سروده شد!
آنجا که کوروش، خود را تنها فرزند پدر ندانست، که نخست فرزند مادر(ماندانا) و سپس فرزند پدر(کمبوجیه) خواند!
بزرگداشت و گرامیداشت زن برای ایرانیان، منش و روش تازه‌ای نیست و ریشه در روان‌باستانِ ما دارد.
در زمانه‌ای که بوداییان باور داشتند «زن، اگرچه نمودی فرشته‌گونه دارد، ولی گوهره‌اش پلید و ناپاک است(ازهمين‌رو تا چندی هيچ زنی را به كیش خود نمی‌پذيرفتند) و نیایش می‌کردند: خدايا، از گزند اهریمن و زن، به تو پناه می‌بریم»، در همان هنگام کوروش چنین فرمان می‌راند: «زنان را گرامی بدارید، چرا که زنان هستی‌بخش جهانند و زنانِ میهنِ من بزرگ و برازنده»!
در زمانه‌ای که تازیان با زنان و دختران، چون کالا رفتار می‌کردند و شرمگین از داشتن نوزاد دختر، کودک بی‌گناه را زنده‌به‌گور می‌کردند(از همین رو، با کشتن دختران بی‌گناه، ازشمار زنان کاسته می‌شد و به‌ناچار، هر زن چند مرد را به همسری می‌گرفت که چنین پیوندی را «ضمد» می‌نامیدند)، در همان هنگام در ایران باستان، زنانی چون «پوراندخت» و «آذرمیدخت» بر تخت پادشاهی می‌نشستند، «آرتیمیس» بر نیروی دریایی فرمان می‌راند، «آرتادخت» ویچیر(وزیر) گنجوری(خزانه‌داری) ایران بود و «یوتاب» شیرزن و سردار ایرانی، دلاورانه راه را بر تازِشِ اسکندر و سپاهیانش به ایران بسته بود.
در زمانه‌ای که یونانیان باستان دختران را می‌کشتند و یا سر راه رها می‌کردند(زیرا اگر بزرگ می‌شدند نیاز به وَردَک(جهیزیه) داشتند) و زنان از دادوستد در بازار و دادخواهی در دادگستری بازداشته شده و اگر فرزند نمی‌آوردند کشته می‌شدند، در همان هنگام، در ایران باستان زنان دارای جایگاه بسیار بلند و بس ارجمند بوده و همیشه و همه‌جا دوشادوش و همراه مردان بوده‌اند، کارکردن زنِ آبستن ناروا بود و برای‌شان دستمزد ماهیانه، تا هنگام زادن نوزاد پیش‌بینی شده بود.
بهترین نمونه‌ی برابری زن و مرد در ایران باستان نیز، رسیدن پادشاهی از شاه به دختر بود.
اینک، در آستانه‌ی روز جهانی زن، آرزو می‌کنیم زنانمان، این هستی‌بخشان جهان، به جایگاه درخور و شایسته‌شان برسند و نه‌تنها در این روز، که در همه‌ی روزهای دریغ‌شده از ایشان، گرامی داشته شوند.
به امید آن روز!
#مجید_دری
#روز_زن
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
📜 منم کوروش، پسر ماندانا و کمبوجیه...
و چنین بود که نخستین ترانه‌ی ستایش زن در جهان سروده شد!
آنجا که کوروش، خود را تنها فرزند پدر ندانست، که نخست فرزند مادر(ماندانا) و سپس فرزند پدر(کمبوجیه) خواند!
بزرگداشت و گرامیداشت زن برای ایرانیان، منش و روش تازه‌ای نیست و ریشه در روان‌باستانِ ما دارد.
در زمانه‌ای که بوداییان باور داشتند «زن، اگرچه نمودی فرشته‌گونه دارد، ولی گوهره‌اش پلید و ناپاک است(ازهمين‌رو تا چندی هيچ زنی را به كیش خود نمی‌پذيرفتند) و نیایش می‌کردند: خدايا، از گزند اهریمن و زن، به تو پناه می‌بریم»، در همان هنگام کوروش چنین فرمان می‌راند: «زنان را گرامی بدارید، چرا که زنان هستی‌بخش جهانند و زنانِ میهنِ من بزرگ و برازنده»!
در زمانه‌ای که تازیان با زنان و دختران، چون کالا رفتار می‌کردند و شرمگین از داشتن نوزاد دختر، کودک بی‌گناه را زنده‌به‌گور می‌کردند(از همین رو، با کشتن دختران بی‌گناه، ازشمار زنان کاسته می‌شد و به‌ناچار، هر زن چند مرد را به همسری می‌گرفت که چنین پیوندی را «ضمد» می‌نامیدند)، در همان هنگام در ایران باستان، زنانی چون «پوراندخت» و «آذرمیدخت» بر تخت پادشاهی می‌نشستند، «آرتیمیس» بر نیروی دریایی فرمان می‌راند، «آرتادخت» ویچیر(وزیر) گنجوری(خزانه‌داری) ایران بود و «یوتاب» شیرزن و سردار ایرانی، دلاورانه راه را بر تازِشِ اسکندر و سپاهیانش به ایران بسته بود.
در زمانه‌ای که یونانیان باستان دختران را می‌کشتند و یا سر راه رها می‌کردند(زیرا اگر بزرگ می‌شدند نیاز به وَردَک(جهیزیه) داشتند) و زنان از دادوستد در بازار و دادخواهی در دادگستری بازداشته شده و اگر فرزند نمی‌آوردند کشته می‌شدند، در همان هنگام، در ایران باستان زنان دارای جایگاه بسیار بلند و بس ارجمند بوده و همیشه و همه‌جا دوشادوش و همراه مردان بوده‌اند، کارکردن زنِ آبستن ناروا بود و برای‌شان دستمزد ماهیانه، تا هنگام زادن نوزاد پیش‌بینی شده بود.
بهترین نمونه‌ی برابری زن و مرد در ایران باستان نیز، رسیدن پادشاهی از شاه به دختر بود.
اینک، در آستانه‌ی روز جهانی زن، آرزو می‌کنیم زنانمان، این هستی‌بخشان جهان، به جایگاه درخور و شایسته‌شان برسند و نه‌تنها در این روز، که در همه‌ی روزهای دریغ‌شده از ایشان، گرامی داشته شوند.
به امید آن روز!
#مجید_دری
#روز_زن
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
🔷🔶🔹🔸
goo.gl/nneu1k
نگه کن به تاریخ پیشینیان
به آیینه‌ی روشن باستان
به بگذشته‌ها، رفته‌ها، دورها
به سرچشمه‌ی روشن نورها
زن و مرد با هم برابر بُدند
زنان کاردانان کشور بُدند
بسی کار را زن گرفتی به دست
که در آن نبودیش هرگز شکست
چو مردان، به نیروی دانشوَری
بگردید شایسته‌ی سروری
گهی گشت الهام‌بخش هنر
ز سرپنجه‌اش شد هنر جلوه‌گر
گهی رزمجو، گه سیاستمدار
گهی شد روان از پی کشت‌وکار
گهی جای بگرفت بر پشت زین
که برخاست از مرد و زن آفرین
گهی کارگر شد به میدان کار
پذیرفت گه نقش آموزگار
ز دانایی و مهر و خودباوری
بشد زن سزاوار بر مادری...
#توران_شهریاری
#روز_زن
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
goo.gl/nneu1k
نگه کن به تاریخ پیشینیان
به آیینه‌ی روشن باستان
به بگذشته‌ها، رفته‌ها، دورها
به سرچشمه‌ی روشن نورها
زن و مرد با هم برابر بُدند
زنان کاردانان کشور بُدند
بسی کار را زن گرفتی به دست
که در آن نبودیش هرگز شکست
چو مردان، به نیروی دانشوَری
بگردید شایسته‌ی سروری
گهی گشت الهام‌بخش هنر
ز سرپنجه‌اش شد هنر جلوه‌گر
گهی رزمجو، گه سیاستمدار
گهی شد روان از پی کشت‌وکار
گهی جای بگرفت بر پشت زین
که برخاست از مرد و زن آفرین
گهی کارگر شد به میدان کار
پذیرفت گه نقش آموزگار
ز دانایی و مهر و خودباوری
بشد زن سزاوار بر مادری...
#توران_شهریاری
#روز_زن
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
ای زن چه دلفریب و چه زیبایی
گویی گل شکفته‌ی دنیایی
گل گفتمت، ز گفته خجل ماندم
گل را کجاست چون تو دلارایی!
#سیمین_بهبهانی
#روز_زن
💕 @AdabSar
گویی گل شکفته‌ی دنیایی
گل گفتمت، ز گفته خجل ماندم
گل را کجاست چون تو دلارایی!
#سیمین_بهبهانی
#روز_زن
💕 @AdabSar
ادبسار
🔷🔶🔹🔸 goo.gl/nneu1k نگه کن به تاریخ پیشینیان به آیینه‌ی روشن باستان به بگذشته‌ها، رفته‌ها، دورها به سرچشمه‌ی روشن نورها زن و مرد با هم برابر بُدند زنان کاردانان کشور بُدند بسی کار را زن گرفتی به دست که در آن نبودیش هرگز شکست چو مردان، به نیروی دانشوَری …
زن در ایران باستان - توران شهریاری
@AdabSar
کاش دنیا بهم یه دختر بده - جاستینا
@AdabSar
مهریار مهرآفرین - روز جهانی زن
@AdabSar
تو زنی در دیده‌ی مهرآفرین دادار اشغ
مهر تابان هم به گرمی مهرمند زن بُوَد
روز جهانی زن بر مهربانوان سرزمین اشایی خجسته باد!
سروده و آوایش #مهریار_مهرآفرین
فرستنده #پوریا_عزیزیان
#روز_زن
🎶 @AdabSar
مهر تابان هم به گرمی مهرمند زن بُوَد
روز جهانی زن بر مهربانوان سرزمین اشایی خجسته باد!
سروده و آوایش #مهریار_مهرآفرین
فرستنده #پوریا_عزیزیان
#روز_زن
🎶 @AdabSar
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
📜 منم کوروش، پسر ماندانا و کمبوجیه...
و چنین بود که نخستین ترانه‌ی ستایش زن در جهان سروده شد!
آنجا که کوروش خود را تنها فرزند پدر ندانست، که نخست فرزند مادر(ماندانا) و سپس فرزند پدر(کمبوجیه) خواند!
بزرگداشت و گرامیداشت زن برای ایرانیان منش و روش تازه‌ای نیست و ریشه در روان‌باستانِ ما دارد.
در زمانه‌ای که بوداییان باور داشتند «زن، اگرچه نمودی فرشته‌گونه دارد ولی گوهره‌اش پلید و ناپاک است(ازهمين‌رو تا چندی هيچ زنی را به كیش خود نمی‌پذيرفتند) و نیایش می‌کردند: خدايا از گزند اهریمن و زن به تو پناه می‌بریم»، در همان هنگام کوروش چنین فرمان می‌راند: «زنان را گرامی بدارید، چرا که زنان هستی‌بخش جهانند و زنانِ میهنِ من بزرگ و برازنده»!
در زمانه‌ای که تازیان با زنان و دختران چون کالا رفتار می‌کردند و شرمگین از داشتنِ نوزاد دختر، کودکِ بی‌گناه را زنده‌به‌گور می‌کردند(از همین رو با کشتن دختران بی‌گناه ازشمار زنان کاسته می‌شد و به‌ناچار هر زن چند مرد را به همسری می‌گرفت که چنین پیوندی را «ضمد» می‌نامیدند)، در همان هنگام در ایران باستان زنانی چون «پوراندخت» و «آذرمیدخت» بر تخت پادشاهی می‌نشستند، «آرتیمیس» بر نیروی دریایی فرمان می‌راند، «آرتادخت» ویچیر(وزیر) گنجوری(خزانه‌داری) ایران بود و «یوتاب» شیرزن و سردار ایرانی دلاورانه راه را بر تازِشِ اسکندر و سپاهیانش به ایران بسته بود.
در زمانه‌ای که یونانیان باستان دختران را می‌کشتند و یا سر راه رها می‌کردند(زیرا اگر بزرگ می‌شدند نیاز به وَردَک(جهیزیه) داشتند) و زنان از دادوستد در بازار و دادخواهی در دادگستری بازداشته شده و اگر فرزند نمی‌آوردند کشته می‌شدند، در همان هنگام در ایرانِ باستان زنان دارای جایگاه بسیار بلند و بس ارجمند بوده و همیشه و همه‌جا دوشادوش و همراه مردان بوده‌اند. کارکردن زنِ آبستن ناروا بود و برای‌شان دستمزد ماهیانه تا هنگام زادنِ نوزاد پیش‌بینی شده بود.
بهترین نمونه‌ی برابری زن و مرد در ایران باستان نیز رسیدن پادشاهی از شاه به دختر بود.
اینک در روز جهانی زن، آرزو می‌کنیم زنانمان، این هستی‌بخشان جهان به جایگاه درخور و شایسته‌شان برسند و نه‌تنها در این روز که در همه‌ی روزهای دریغ‌شده از ایشان، گرامی داشته شوند.
به امید آن روز!
#مجید_دری
#روز_زن
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
📜 منم کوروش، پسر ماندانا و کمبوجیه...
و چنین بود که نخستین ترانه‌ی ستایش زن در جهان سروده شد!
آنجا که کوروش خود را تنها فرزند پدر ندانست، که نخست فرزند مادر(ماندانا) و سپس فرزند پدر(کمبوجیه) خواند!
بزرگداشت و گرامیداشت زن برای ایرانیان منش و روش تازه‌ای نیست و ریشه در روان‌باستانِ ما دارد.
در زمانه‌ای که بوداییان باور داشتند «زن، اگرچه نمودی فرشته‌گونه دارد ولی گوهره‌اش پلید و ناپاک است(ازهمين‌رو تا چندی هيچ زنی را به كیش خود نمی‌پذيرفتند) و نیایش می‌کردند: خدايا از گزند اهریمن و زن به تو پناه می‌بریم»، در همان هنگام کوروش چنین فرمان می‌راند: «زنان را گرامی بدارید، چرا که زنان هستی‌بخش جهانند و زنانِ میهنِ من بزرگ و برازنده»!
در زمانه‌ای که تازیان با زنان و دختران چون کالا رفتار می‌کردند و شرمگین از داشتنِ نوزاد دختر، کودکِ بی‌گناه را زنده‌به‌گور می‌کردند(از همین رو با کشتن دختران بی‌گناه ازشمار زنان کاسته می‌شد و به‌ناچار هر زن چند مرد را به همسری می‌گرفت که چنین پیوندی را «ضمد» می‌نامیدند)، در همان هنگام در ایران باستان زنانی چون «پوراندخت» و «آذرمیدخت» بر تخت پادشاهی می‌نشستند، «آرتیمیس» بر نیروی دریایی فرمان می‌راند، «آرتادخت» ویچیر(وزیر) گنجوری(خزانه‌داری) ایران بود و «یوتاب» شیرزن و سردار ایرانی دلاورانه راه را بر تازِشِ اسکندر و سپاهیانش به ایران بسته بود.
در زمانه‌ای که یونانیان باستان دختران را می‌کشتند و یا سر راه رها می‌کردند(زیرا اگر بزرگ می‌شدند نیاز به وَردَک(جهیزیه) داشتند) و زنان از دادوستد در بازار و دادخواهی در دادگستری بازداشته شده و اگر فرزند نمی‌آوردند کشته می‌شدند، در همان هنگام در ایرانِ باستان زنان دارای جایگاه بسیار بلند و بس ارجمند بوده و همیشه و همه‌جا دوشادوش و همراه مردان بوده‌اند. کارکردن زنِ آبستن ناروا بود و برای‌شان دستمزد ماهیانه تا هنگام زادنِ نوزاد پیش‌بینی شده بود.
بهترین نمونه‌ی برابری زن و مرد در ایران باستان نیز رسیدن پادشاهی از شاه به دختر بود.
اینک در روز جهانی زن، آرزو می‌کنیم زنانمان، این هستی‌بخشان جهان به جایگاه درخور و شایسته‌شان برسند و نه‌تنها در این روز که در همه‌ی روزهای دریغ‌شده از ایشان، گرامی داشته شوند.
به امید آن روز!
#مجید_دری
#روز_زن
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
و سال‌هاست که به تصویرِ زن در دوره قاجار با لبخندی کج نگاه می‌شود. به عکس زن‌هایی که سبیل براق داشتند و شکم‌های برآمده از چاقی و شلوار گشاد مردانه و ژستی آقامنشانه. انگار مردبودن و تبدیل شدن به مذکری دلبر برای خواسته شدن از جانب معشوق آتشی بوده جانسوز و خاموش ناشدنی، آنچنان که ناصرالدین شاه درباره دخترش می‌نویسد: عصمت الدوله سبیل داشت، به قدر نایب السلطنته.
گمان می‌کنم سال‌ها بعد تاریخ به زمان ما هم با همین لبخندِ کج نگاه می‌کند. انگار که آن شاهدخواهیِ دیوانه‌وارِ تاریخی جایی میان افکار ما بست نشسته که اینطور زنان را مردانه ستایش می‌کنیم. قهرمانی‌شان را مردانه می‌بینیم، جنگیدنشان را، حرف‌زدنشان را و کار کردن‌شان را. انگار که راندن یک تریلی هجده چرخ، یک دریبل موفق زیدانی، یا جایگاهی مدیریتی در کابینه، به زن شأنی مردانه می‌دهد و این شأن ستودنی است. غافل از اینکه زن با وجود و حضورش به همه‌ی این‌ها ارزش می‌دهد و این ارزش خانمانه است با همه‌ی ویژگی‌های تحسین‌برانگیزش. و اصولا چه کیفیتی در زن مردنما و مرد زن‌نما و این تبدیل ناموزون و بدآهنگ وجود دارد؟
من آرزو می‌کنم که کاش به جای این همه برچسب روز در تقویم، دقیقه‌ای برای تفکر داشته باشیم. دقیقه‌ای که به دور از فشار رسانه‌ای مسیح‌ها و آنتی مسیح‌ها و یهوداها و حواریون، کمی به باورهایمان بیندیشیم. ما نیاز به خون تازه، کلمات تازه و قصه‌های تازه داریم. قصه‌هایی که در آن هیچ دختری برای خوشبختی منتظر شاهزاده‌ای با اسب سپید نمی‌نشیند. قصهی زنانی که اسلحه به دست می‌جنگند، خانمانه، با تمام احساسات بی‌نظیرشان، شجاعت‌شان و رنگ پریدگی صورت‌شان از قاعدگی.
و البته قصهی نویی از انسان. انسان مدرنِ متفکر که می‌فهمد کالبد جنسیت می‌سازد نه روح که مجرد است و زنانه و مردانه ندارد و انسانیت است که باید گرامی داشته شود.
#مرتضی_برزگر
فرستنده #مهین_دری
#روز_زن
@AdabSar
و سال‌هاست که به تصویرِ زن در دوره قاجار با لبخندی کج نگاه می‌شود. به عکس زن‌هایی که سبیل براق داشتند و شکم‌های برآمده از چاقی و شلوار گشاد مردانه و ژستی آقامنشانه. انگار مردبودن و تبدیل شدن به مذکری دلبر برای خواسته شدن از جانب معشوق آتشی بوده جانسوز و خاموش ناشدنی، آنچنان که ناصرالدین شاه درباره دخترش می‌نویسد: عصمت الدوله سبیل داشت، به قدر نایب السلطنته.
گمان می‌کنم سال‌ها بعد تاریخ به زمان ما هم با همین لبخندِ کج نگاه می‌کند. انگار که آن شاهدخواهیِ دیوانه‌وارِ تاریخی جایی میان افکار ما بست نشسته که اینطور زنان را مردانه ستایش می‌کنیم. قهرمانی‌شان را مردانه می‌بینیم، جنگیدنشان را، حرف‌زدنشان را و کار کردن‌شان را. انگار که راندن یک تریلی هجده چرخ، یک دریبل موفق زیدانی، یا جایگاهی مدیریتی در کابینه، به زن شأنی مردانه می‌دهد و این شأن ستودنی است. غافل از اینکه زن با وجود و حضورش به همه‌ی این‌ها ارزش می‌دهد و این ارزش خانمانه است با همه‌ی ویژگی‌های تحسین‌برانگیزش. و اصولا چه کیفیتی در زن مردنما و مرد زن‌نما و این تبدیل ناموزون و بدآهنگ وجود دارد؟
من آرزو می‌کنم که کاش به جای این همه برچسب روز در تقویم، دقیقه‌ای برای تفکر داشته باشیم. دقیقه‌ای که به دور از فشار رسانه‌ای مسیح‌ها و آنتی مسیح‌ها و یهوداها و حواریون، کمی به باورهایمان بیندیشیم. ما نیاز به خون تازه، کلمات تازه و قصه‌های تازه داریم. قصه‌هایی که در آن هیچ دختری برای خوشبختی منتظر شاهزاده‌ای با اسب سپید نمی‌نشیند. قصهی زنانی که اسلحه به دست می‌جنگند، خانمانه، با تمام احساسات بی‌نظیرشان، شجاعت‌شان و رنگ پریدگی صورت‌شان از قاعدگی.
و البته قصهی نویی از انسان. انسان مدرنِ متفکر که می‌فهمد کالبد جنسیت می‌سازد نه روح که مجرد است و زنانه و مردانه ندارد و انسانیت است که باید گرامی داشته شود.
#مرتضی_برزگر
فرستنده #مهین_دری
#روز_زن
@AdabSar
مهریار مهرآفرین - روز جهانی زن
@AdabSar
تو زنی در دیده‌ی مهرآفرین دادار اشغ
مهر تابان هم به گرمی مهرمند زن بُوَد
روز جهانی زن بر مهربانوان سرزمین اشایی خجسته باد!
سروده و آوایش #مهریار_مهرآفرین
#روز_زن
🎶 @AdabSar
مهر تابان هم به گرمی مهرمند زن بُوَد
روز جهانی زن بر مهربانوان سرزمین اشایی خجسته باد!
سروده و آوایش #مهریار_مهرآفرین
#روز_زن
🎶 @AdabSar
🧕🏻 @AdabSar
و سال‌هاست که به تصویرِ زن در دوره قاجار با لبخندی کج نگاه می‌شود. به عکس زن‌هایی که سبیل بُرّاق داشتند و شکم‌های برآمده از چاقی و شلوار گشاد مردانه و ژستی آقامنشانه. انگار مرد بودن و تبدیل شدن به مذکری دلبر برای خواسته شدن از جانب معشوق آتشی بوده جانسوز و خاموش ناشدنی، آنچنان که ناصرالدین شاه درباره دخترش می‌نویسد: عصمت‌الدوله سبیل داشت، به قدر نایب السلطنته.
گمان می‌کنم سال‌ها بعد تاریخ به زمان ما هم با همین لبخندِ کج نگاه می‌کند. انگار که آن شاهدخواهیِ دیوانه‌وارِ تاریخی جایی میان افکار ما بست نشسته که اینطور زنان را مردانه ستایش می‌کنیم. قهرمانی‌شان را مردانه می‌بینیم، جنگیدنشان را، حرف‌زدنشان را و کار کردن‌شان را. انگار که راندن یک تریلی هجده چرخ، یک دریبل موفق زیدانی، یا جایگاهی مدیریتی در کابینه، به زن شانی مردانه می‌دهد و این شان ستودنی است. غافل از اینکه زن با وجود و حضورش به همه‌ی این‌ها ارزش می‌دهد و این ارزش خانمانه است با همه‌ی ویژگی‌های تحسین‌برانگیزش و اصولا چه کیفیتی در زن مردنما و مرد زن‌نما و این تبدیل ناموزون و بدآهنگ وجود دارد؟
من آرزو می‌کنم که کاش به جای این همه برچسب روز در تقویم، دقیقه‌ای برای تفکر داشته باشیم. دقیقه‌ای که به دور از فشار رسانه‌ای مسیح‌ها و آنتی مسیح‌ها و یهوداها و حواریون، کمی به باورهایمان بیندیشیم. ما نیاز به خون تازه، کلمات تازه و قصه‌های تازه داریم. قصه‌هایی که در آن هیچ دختری برای خوشبختی منتظر شاهزاده‌ای با اسب سپید نمی‌نشیند. قصهی زنانی که می‌جنگند، خانمانه، با تمام احساسات بی‌نظیرشان، شجاعت‌شان و رنگ پریدگی صورت‌شان از قاعدگی.
و البته قصهی نویی از انسان. انسان مدرنِ متفکر که می‌فهمد کالبد جنسیت می‌سازد نه روح که مجرد است و زنانه و مردانه ندارد و انسانیت است که باید گرامی داشته شود.
✍ #مرتضی_برزگر
فرستنده #مهین_دری
#روز_زن
📸 فرتور(عکس): یادگار بی‌مانندی از زنان دربار قاجار که دوربین را بیگانه نیافته و با آن شوخی کرده‌اند.
در اینجا عصمت‌الملوک دختر دوست محمدخان معیرالممالک و نوه‌ی دختری ناصرالدین شاه قاجار در میان بستگانش دیده می‌شود.
🧕🏻 b2n.ir/ZananGhajar
و سال‌هاست که به تصویرِ زن در دوره قاجار با لبخندی کج نگاه می‌شود. به عکس زن‌هایی که سبیل بُرّاق داشتند و شکم‌های برآمده از چاقی و شلوار گشاد مردانه و ژستی آقامنشانه. انگار مرد بودن و تبدیل شدن به مذکری دلبر برای خواسته شدن از جانب معشوق آتشی بوده جانسوز و خاموش ناشدنی، آنچنان که ناصرالدین شاه درباره دخترش می‌نویسد: عصمت‌الدوله سبیل داشت، به قدر نایب السلطنته.
گمان می‌کنم سال‌ها بعد تاریخ به زمان ما هم با همین لبخندِ کج نگاه می‌کند. انگار که آن شاهدخواهیِ دیوانه‌وارِ تاریخی جایی میان افکار ما بست نشسته که اینطور زنان را مردانه ستایش می‌کنیم. قهرمانی‌شان را مردانه می‌بینیم، جنگیدنشان را، حرف‌زدنشان را و کار کردن‌شان را. انگار که راندن یک تریلی هجده چرخ، یک دریبل موفق زیدانی، یا جایگاهی مدیریتی در کابینه، به زن شانی مردانه می‌دهد و این شان ستودنی است. غافل از اینکه زن با وجود و حضورش به همه‌ی این‌ها ارزش می‌دهد و این ارزش خانمانه است با همه‌ی ویژگی‌های تحسین‌برانگیزش و اصولا چه کیفیتی در زن مردنما و مرد زن‌نما و این تبدیل ناموزون و بدآهنگ وجود دارد؟
من آرزو می‌کنم که کاش به جای این همه برچسب روز در تقویم، دقیقه‌ای برای تفکر داشته باشیم. دقیقه‌ای که به دور از فشار رسانه‌ای مسیح‌ها و آنتی مسیح‌ها و یهوداها و حواریون، کمی به باورهایمان بیندیشیم. ما نیاز به خون تازه، کلمات تازه و قصه‌های تازه داریم. قصه‌هایی که در آن هیچ دختری برای خوشبختی منتظر شاهزاده‌ای با اسب سپید نمی‌نشیند. قصهی زنانی که می‌جنگند، خانمانه، با تمام احساسات بی‌نظیرشان، شجاعت‌شان و رنگ پریدگی صورت‌شان از قاعدگی.
و البته قصهی نویی از انسان. انسان مدرنِ متفکر که می‌فهمد کالبد جنسیت می‌سازد نه روح که مجرد است و زنانه و مردانه ندارد و انسانیت است که باید گرامی داشته شود.
✍ #مرتضی_برزگر
فرستنده #مهین_دری
#روز_زن
📸 فرتور(عکس): یادگار بی‌مانندی از زنان دربار قاجار که دوربین را بیگانه نیافته و با آن شوخی کرده‌اند.
در اینجا عصمت‌الملوک دختر دوست محمدخان معیرالممالک و نوه‌ی دختری ناصرالدین شاه قاجار در میان بستگانش دیده می‌شود.
🧕🏻 b2n.ir/ZananGhajar
🪁 دموکراسی
این نیست که مرد
از سیاست بگوید و
کسی به او اعتراض نکند
دموکراسی این است که
زن از عشق بگوید
و کسی چپ‌چپ نگاهش نکند!
سراینده: #سعاد_الصباح
تندیس‌ساز: جانسون تسانگ
#روز_زن
🤍🪁 @AdabSar
این نیست که مرد
از سیاست بگوید و
کسی به او اعتراض نکند
دموکراسی این است که
زن از عشق بگوید
و کسی چپ‌چپ نگاهش نکند!
سراینده: #سعاد_الصباح
تندیس‌ساز: جانسون تسانگ
#روز_زن
🤍🪁 @AdabSar
🪁 نام من پیرهن زنانه است.
آنچه میهن شرم دارد
بر تن خود بپوشاند، منم!
این تاریخ نرینه! این میهن سبیل
تنها یک‌بار مرا به تن آفتابی نپوشانید،
به تن جویباری، به تن شیشه گلابی…
نام من پیرهن زنانه است
آنکه از من خبر ندارد و ناله‌ام را نمی‌شنود،
گوش کیپ میهن است!
سراینده: #شیرکو_بیکه‌س
نگارگر: شمسیه حسنی، هنرمند افغان
#روز_زن
🤍🪁 @AdabSar
آنچه میهن شرم دارد
بر تن خود بپوشاند، منم!
این تاریخ نرینه! این میهن سبیل
تنها یک‌بار مرا به تن آفتابی نپوشانید،
به تن جویباری، به تن شیشه گلابی…
نام من پیرهن زنانه است
آنکه از من خبر ندارد و ناله‌ام را نمی‌شنود،
گوش کیپ میهن است!
سراینده: #شیرکو_بیکه‌س
نگارگر: شمسیه حسنی، هنرمند افغان
#روز_زن
🤍🪁 @AdabSar
💇🏻♀🌳 @AdabSar
🎋 ستایش از آنِ زنی است که درد را به دوش می‌کشد همچون درختی که می‌داند در بیابان باران کمتری را خواهد دید و با سری افراشته بیابان را می‌پذیرد و ریشه‌هایش را ژرف‌ترین بخشِ زندگی‌اش می‌کند.
🕊 ستایش از آنِ زنی است که در برابر زمزمه‌های کهنه‌فرهنگی اشکش را می‌بیند ولی شک نمی‌کند، گریه می‌کند ولی تن به گزینش نادرست نمی‌دهد، خشمگین می‌شود ولی لج‌بازی نمی‌کند چون می‌داند ایستادگی در برابر سخنانی که با چشم‌هایی بسته زده می‌شود کاری بیهوده است.
🪞 ستایش از آنِ زنانی است که اندام‌شان شناساننده‌ی آن‌ها نیست و برای ژرف‌تر شناخته‌شدن سرشت‌شان به مانند یک آدم می‌کوشند نه یک کالا.
🚴🏻♀ ستایش از آنِ زنانی است که نداشتن مردی در زندگی‌شان را کمبود نمی‌دانند و همه‌ی آرمانشان پیداکردن مرد و خشنودنگاه‌داشتن آن نیست و چه بسا برای داشتن پیوندهای هَمدِلانه‌ی ژرف و درست می‌کوشند که بی‌گمان داشتن پیوندی هَمدلانه همواره ایشان را در آستانه‌ی بازیابی و خودشناسی می‌نهد و نه در برابر بازیابی و به‌دست‌آوردن یک مرد.
🪟 ستایش از آنِ زنانی است که از گزینش‌های نادرستشان بیرون می‌آیند هَتا اگر سالیان بسیاری را از دست داده باشند و با فروتنی گرفتاری‌های درونی‌شان را می‌پذیرند و برای بازسازی پیوندهای دیگر می‌کوشند.
🪐 ستایش از آنِ زنانی است که سال‌هاست دگرگونی نگاه و پنداشت را در هم‌گونه‌های خود و مردهای پیرامون‌شان می‌بینند تنها برای این که همسری ندارند و یا جدا شده‌اند، ولی همچنان پیش می‌روند و به جای آن به کودکان پیرامون‌شان می‌آموزند که چگونه از داوری‌ها بگذرند و به خودشان شک نکنند.
🤍 ستایش از آنِ زنانی است که پیوند زناشویی می‌بندند ولی به این پیوند به چشم دستاورد نگاه نکرده‌اند.
🚣🏻♀ ستایش از آنِ زنانی است که جدا شده‌اند چون می‌دانستند تنهابودن بهتر از در آسیب بودن است.
🪁 و در پایان ستایش و ارج‌گذاری بسیار ژرف از آنِ زنانی است که بر آن شده‌اند همسر نداشته باشند و یا به هر روی نتوانسته‌اند همسری برگزینند و با همه‌ی فشارها و فَراگری‌ها(تبعیض‌ها) با خودشان پیمان بسته‌اند که برای هر گزینش آگاهانه‌ای به دیگران گزارش ندهند.
B2n.ir/8march
نویسنده: #پونه_مقیمی
فرستنده: #مهین_دری
برگردان به #پیام_پارسی: ادبسار
فرتور(عکس)های نمادین: مصطفا هروی
#روز_زن
🎼🧘🏻♀ @AdabSar
🎋 ستایش از آنِ زنی است که درد را به دوش می‌کشد همچون درختی که می‌داند در بیابان باران کمتری را خواهد دید و با سری افراشته بیابان را می‌پذیرد و ریشه‌هایش را ژرف‌ترین بخشِ زندگی‌اش می‌کند.
🕊 ستایش از آنِ زنی است که در برابر زمزمه‌های کهنه‌فرهنگی اشکش را می‌بیند ولی شک نمی‌کند، گریه می‌کند ولی تن به گزینش نادرست نمی‌دهد، خشمگین می‌شود ولی لج‌بازی نمی‌کند چون می‌داند ایستادگی در برابر سخنانی که با چشم‌هایی بسته زده می‌شود کاری بیهوده است.
🪞 ستایش از آنِ زنانی است که اندام‌شان شناساننده‌ی آن‌ها نیست و برای ژرف‌تر شناخته‌شدن سرشت‌شان به مانند یک آدم می‌کوشند نه یک کالا.
🚴🏻♀ ستایش از آنِ زنانی است که نداشتن مردی در زندگی‌شان را کمبود نمی‌دانند و همه‌ی آرمانشان پیداکردن مرد و خشنودنگاه‌داشتن آن نیست و چه بسا برای داشتن پیوندهای هَمدِلانه‌ی ژرف و درست می‌کوشند که بی‌گمان داشتن پیوندی هَمدلانه همواره ایشان را در آستانه‌ی بازیابی و خودشناسی می‌نهد و نه در برابر بازیابی و به‌دست‌آوردن یک مرد.
🪟 ستایش از آنِ زنانی است که از گزینش‌های نادرستشان بیرون می‌آیند هَتا اگر سالیان بسیاری را از دست داده باشند و با فروتنی گرفتاری‌های درونی‌شان را می‌پذیرند و برای بازسازی پیوندهای دیگر می‌کوشند.
🪐 ستایش از آنِ زنانی است که سال‌هاست دگرگونی نگاه و پنداشت را در هم‌گونه‌های خود و مردهای پیرامون‌شان می‌بینند تنها برای این که همسری ندارند و یا جدا شده‌اند، ولی همچنان پیش می‌روند و به جای آن به کودکان پیرامون‌شان می‌آموزند که چگونه از داوری‌ها بگذرند و به خودشان شک نکنند.
🤍 ستایش از آنِ زنانی است که پیوند زناشویی می‌بندند ولی به این پیوند به چشم دستاورد نگاه نکرده‌اند.
🚣🏻♀ ستایش از آنِ زنانی است که جدا شده‌اند چون می‌دانستند تنهابودن بهتر از در آسیب بودن است.
🪁 و در پایان ستایش و ارج‌گذاری بسیار ژرف از آنِ زنانی است که بر آن شده‌اند همسر نداشته باشند و یا به هر روی نتوانسته‌اند همسری برگزینند و با همه‌ی فشارها و فَراگری‌ها(تبعیض‌ها) با خودشان پیمان بسته‌اند که برای هر گزینش آگاهانه‌ای به دیگران گزارش ندهند.
B2n.ir/8march
نویسنده: #پونه_مقیمی
فرستنده: #مهین_دری
برگردان به #پیام_پارسی: ادبسار
فرتور(عکس)های نمادین: مصطفا هروی
#روز_زن
🎼🧘🏻♀ @AdabSar
🕊 اگر جهان را
برای ساخته شدن
می سپردند به هراس‌افکنان
زنان را
بند به بند می‌زدودند
از زندگی کتاب‌ها
و برای ادامه‌ی کشتزار آدمی
غزلی را به زبان فرشتگان
در راستای هم
ترانه می‌کردند.
فرستنده #بزرگمهر_صالحی #روز_زن
@AdabSar 🕊
برای ساخته شدن
می سپردند به هراس‌افکنان
زنان را
بند به بند می‌زدودند
از زندگی کتاب‌ها
و برای ادامه‌ی کشتزار آدمی
غزلی را به زبان فرشتگان
در راستای هم
ترانه می‌کردند.
فرستنده #بزرگمهر_صالحی #روز_زن
@AdabSar 🕊
💃
تا تو هستی
تا خون «یوتاب» می‌جوشد
تا «فروغ» پیشانیِ ادب است
تا «قمر» هزاردســتانِ آواز است
تا نام «ماندانا» بر زبان کوروش است
تا دریاها فریاد «آرتیمیس» را به یاد دارند
تا شور شهنامه و دلاوری «گردآفرید» پابرجاست
و
تا تو زن هستی
ما مَردیم!
روز زن
بر زنانِ هستی‌بخشِ میهنم
گرامی و فرخنده باد 🌹
✍ #مجید_دری #روز_زن
♥️ @AdabSar
تا تو هستی
تا خون «یوتاب» می‌جوشد
تا «فروغ» پیشانیِ ادب است
تا «قمر» هزاردســتانِ آواز است
تا نام «ماندانا» بر زبان کوروش است
تا دریاها فریاد «آرتیمیس» را به یاد دارند
تا شور شهنامه و دلاوری «گردآفرید» پابرجاست
و
تا تو زن هستی
ما مَردیم!
روز زن
بر زنانِ هستی‌بخشِ میهنم
گرامی و فرخنده باد 🌹
✍ #مجید_دری #روز_زن
♥️ @AdabSar
👩🏻💻 زنان هموند ادبسار بخوانند
چندی است به دنبال بهانه‌ای هستم تا با شما زنان همراه ادبسار سخن بگویم و به زبان بهتر از شما گلایه کنم. #روز_زن بهانه‌ی خوبی برای گفتن با شماست.
گاهی به فهرست هموندان نگاهی گذرا می‌اندازم. دیدن نام و نشان ۱۲ هزار تن نشدنی است ولی تا جایی که بتوان از روی نام‌ها و فرتورها دریافت، پیداست که خوشبختانه هموند زن در ادبسار بسیار داریم که شاید بسیاری‌شان در این چند سال با ما هستند. ولی مایه‌ی شوربختی است که زنان همراه ادبسار دست به نوشتن نمی‌برند و این میدان را از نگاه زنانه تهی گذاشته‌اند. هنوز نمی‌توانم به پشتوانه‌ی آمار سخن بگویم ولی بر پایه‌ی آنچه در یاد دارم، بیش از ۹۰درسد هموندانی که یک‌بار یا گه‌گاه در ادبسار می‌نویسند و ۱۰۰درسد کسانی که پیوسته می‌نویسند مرد هستند، اگرچه کم‌شمارند. هتا بیشتر کسانی که برای روز زن سرودند و در پیام‌هایشان زنان را ستودند مردانند. ناگزیر ادبسار نیز تنها چهره‌ی مردانه یافته است.
ادبسار در پذیرش پیام‌های رسیده و همسویی آن‌ها با آرمان خود رویکرد سختگیرانه دارد. اگر سروده یا نوشتاری پذیرفته شود گاهی پیش از بارگذاری در درگاه با فرستندگانش در چالش هستیم. ولی این مردان خرده‌گیری‌ها را می‌پذیرند، از لغزش و کژی نمی‌هراسند، کار خود را بهبود می‌دهند و پای نوشته‌شان می‌ایستند. شاید این چیزی است که باید از آن‌ها بیاموزیم.
آرمان همبودین(اجتماعی) که دل‌نگرانی ما هم هست، برابری است و اگر نتوانیم با یافتن و از میان برداشتن بازدارنده‌ها به آرمان خود برسیم شادباش‌گویی‌های روز زن نیز به یک یادآوری بیهوده می‌ماند.
بیایید از همینجا بیاغازیم. از دید شما، به‌ویژه شما زنان، بازدارنده‌های زنان برای گفتن و نوشتن، چالش کردن، خود را آزمودن و نام‌آورشدن چیست؟
دیدگاه خود را گزیده، کوتاه و تا می‌توانید به پارسی بنویسید و برای ما بفرستید. پارسی نوشتن گاهی می‌تواند همین اندازه ساده و آسان باشد.
✍ #پریسا_امام_وردیلو - یک زن
@AdabSar
چندی است به دنبال بهانه‌ای هستم تا با شما زنان همراه ادبسار سخن بگویم و به زبان بهتر از شما گلایه کنم. #روز_زن بهانه‌ی خوبی برای گفتن با شماست.
گاهی به فهرست هموندان نگاهی گذرا می‌اندازم. دیدن نام و نشان ۱۲ هزار تن نشدنی است ولی تا جایی که بتوان از روی نام‌ها و فرتورها دریافت، پیداست که خوشبختانه هموند زن در ادبسار بسیار داریم که شاید بسیاری‌شان در این چند سال با ما هستند. ولی مایه‌ی شوربختی است که زنان همراه ادبسار دست به نوشتن نمی‌برند و این میدان را از نگاه زنانه تهی گذاشته‌اند. هنوز نمی‌توانم به پشتوانه‌ی آمار سخن بگویم ولی بر پایه‌ی آنچه در یاد دارم، بیش از ۹۰درسد هموندانی که یک‌بار یا گه‌گاه در ادبسار می‌نویسند و ۱۰۰درسد کسانی که پیوسته می‌نویسند مرد هستند، اگرچه کم‌شمارند. هتا بیشتر کسانی که برای روز زن سرودند و در پیام‌هایشان زنان را ستودند مردانند. ناگزیر ادبسار نیز تنها چهره‌ی مردانه یافته است.
ادبسار در پذیرش پیام‌های رسیده و همسویی آن‌ها با آرمان خود رویکرد سختگیرانه دارد. اگر سروده یا نوشتاری پذیرفته شود گاهی پیش از بارگذاری در درگاه با فرستندگانش در چالش هستیم. ولی این مردان خرده‌گیری‌ها را می‌پذیرند، از لغزش و کژی نمی‌هراسند، کار خود را بهبود می‌دهند و پای نوشته‌شان می‌ایستند. شاید این چیزی است که باید از آن‌ها بیاموزیم.
آرمان همبودین(اجتماعی) که دل‌نگرانی ما هم هست، برابری است و اگر نتوانیم با یافتن و از میان برداشتن بازدارنده‌ها به آرمان خود برسیم شادباش‌گویی‌های روز زن نیز به یک یادآوری بیهوده می‌ماند.
بیایید از همینجا بیاغازیم. از دید شما، به‌ویژه شما زنان، بازدارنده‌های زنان برای گفتن و نوشتن، چالش کردن، خود را آزمودن و نام‌آورشدن چیست؟
دیدگاه خود را گزیده، کوتاه و تا می‌توانید به پارسی بنویسید و برای ما بفرستید. پارسی نوشتن گاهی می‌تواند همین اندازه ساده و آسان باشد.
✍ #پریسا_امام_وردیلو - یک زن
@AdabSar
با بندگی زن، هیچ کس بیشتر از خود مرد شکنجه نمی‌شود.
#کارل_مارکس
#روز_زن
هنرمند #شمسیه_حسنی
👩🏻=👨🏻 @AdabSar
#کارل_مارکس
#روز_زن
هنرمند #شمسیه_حسنی
👩🏻=👨🏻 @AdabSar
روز هشتم مارس امسال برای جهانیان روز زن بود و سالی که گذشت برای ایرانیان سال زن بود. زنان ایرانی روزهای بسیاری را به نام خود زدند، آواز آزادی سر دادند و شیردلی سترگ و آرمان بزرگ‌شان را به خود و دیگران نشان دادند.
در ساختاری که سده‌ها و شاید هزاره‌هاست که می‌کوشد تا دست زنان را به بهانه‌ی پاک‌دامنی شکننده‌شان از آزادی، آزادسری(استقلال) و گزینشگری(انتخاب‌گری) کوتاه کند، زندگی و جهان را خودکامانه بازگوید(روایت کند) و زنانگی را رد(انکار) کند؛ زنان ایرانی گام‌به‌گام شیوه(سنت)های ریشه‌دار کهنه را شکستند.
رد جایگاه سپند(مقدس) دست‌نیافتنی که تاکنون دستمایه‌ی سرکوب زنان بوده، برای‌شان هزینه‌های بسیاری داشت و رنج‌هایی خردکننده. شاید امسال آنان برای گرامیداشت هشتم مارس سزاوارترین باشند اگرچه سالی سراسر رنج و اندوه بر کشور ما گذشته باشد.
#ادبسار
#روز_زن #زن_زندگی_آزادی
💇🏻♀🕊 @AdabSar
در ساختاری که سده‌ها و شاید هزاره‌هاست که می‌کوشد تا دست زنان را به بهانه‌ی پاک‌دامنی شکننده‌شان از آزادی، آزادسری(استقلال) و گزینشگری(انتخاب‌گری) کوتاه کند، زندگی و جهان را خودکامانه بازگوید(روایت کند) و زنانگی را رد(انکار) کند؛ زنان ایرانی گام‌به‌گام شیوه(سنت)های ریشه‌دار کهنه را شکستند.
رد جایگاه سپند(مقدس) دست‌نیافتنی که تاکنون دستمایه‌ی سرکوب زنان بوده، برای‌شان هزینه‌های بسیاری داشت و رنج‌هایی خردکننده. شاید امسال آنان برای گرامیداشت هشتم مارس سزاوارترین باشند اگرچه سالی سراسر رنج و اندوه بر کشور ما گذشته باشد.
#ادبسار
#روز_زن #زن_زندگی_آزادی
💇🏻♀🕊 @AdabSar
بهار را نابود می‌کنیم
در هوای بارانی
دست‌شان را می‌شویند
در خون امید
مادران فردا
در باغچه‌های رویش
دست و پنجه نرم می‌کنند
با مرگ
آن‌ها درخت می‌کارند
دریغا
نهال‌های خشک
که بی‌آب مانده‌اند
#بزرگمهر_صالحی
#چکامه_پارسی
#روز_زن
💇🏻♀🩸 @AdabSar
در هوای بارانی
دست‌شان را می‌شویند
در خون امید
مادران فردا
در باغچه‌های رویش
دست و پنجه نرم می‌کنند
با مرگ
آن‌ها درخت می‌کارند
دریغا
نهال‌های خشک
که بی‌آب مانده‌اند
#بزرگمهر_صالحی
#چکامه_پارسی
#روز_زن
💇🏻♀🩸 @AdabSar