«آیا مصرف بیت‌المال یا خزانه عمومی کشور، برای نقض حقوق اساسی ایرانیان، حلال است؟»

مصطفی دانشگر، پژوهشگر، در برنامه بگو-بشنو، ۴۹، با موضوع آزارگری آتش‌به‌اختیارها علیه زنان، به این پرسش، پاسخ می‌دهد. مصطفی دانشگر، پژوهشگر، در این برنامه گفت: «فقه اسلامی نسبت به حقوق زنان دگم است».

این برنامه ۲۳ اسفند ۱۴۰۲ با حضور صاحبنظران، خداناباوران و حقوق‌دانان در کلاب‌هاوس آموزشکده توانا برگزار شده است.

گرداننده: ماهمنیر رحیمی، روزنامه‌نگار

لینک وبسایت:
https://dialog.tavaana.org/islam-women-s-rights/

لینک یوتیوب:
https://youtu.be/Yd0T8BfQGoY

#گفتگو_توانا #حکومت_دینی #فقه_اسلامی #حقوق_زنان

@Dialogue1402

‌
موارد متعددی وجود دارد که در تنگناهای سیاسی و اجتماعی شاهد تغییر در مباحث اعتقادی و فقهی رهبران شیعه در ایران بوده‌ایم.

از تغییر حکم حرمت در شطرنج تا تغییر یک دشمن بعنوان کشور برادر ! و البته نمونه‌های تاریخی‌تر.

با توجه به شرایط امروز آیا احتمال تغییر فتوای حرمت ساخت بمب اتم را قابل پیش‌بینی می‌دانید؟

یا چه نمونه های دیگری از این تغییرات را به یاد دارید؟

#اسلام_سیاسی #فقه_شیعه #بمب_اتم #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

«چرا انقلاب شد؟ آیا هدف پیشرفت نظامی و علمی بود یا هدف از انقلاب، شامل دین و فرهنگ نیز می‌شد؟ امروز به گونه‌ای وانمود می‌شود که خواسته ما، تنها رفاه مادی است».
.
«محمد تقی مصباح یزدی» به جد بر این باور بود که انتظارات اقتصادی با اهداف آن انقلاب همخوان نیست. او انگیزه‌های دینی را هدف اصلی انقلاب اسلامی تعریف می‌کرد.

دکتر «قاسم افتخاری» - استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران - این نظر که خواسته اصلی روحانیت انقلابی، اجرای شریعت بود را تایید می‌کند و در توضیح می‌گوید: «محور مطالبات روحانیون این بود که حکومت‌ها قوانین اسلامی را اجرا کنند».

این سخن مورد تایید «روح الله حسینیان» - رییس مرکز اسناد انقلاب اسلامی - نیز هست. او نیز سخنی به صراحت در این باره گفته بود: «فرض کنید ایرانی مانند ژاپن ساختید، در انتها چه نتیجه‌ای حاصل می‌شود؟ انقلاب‌اسلامی حرف دیگری داشت. شاه هم می‌توانست ایران را آباد کند، اما ما انقلاب کردیم تا آبادانی همراه با معنویت و دین داشته باشیم».

پس از پیروزی انقلاب اسلامی و سال ۱۳۵۹ که «محمد علی رجایی» - نخست وزیر وقت - از مرتضی نبوی درخواست می‌کند که به شرکت مخابرات برود و در آنجا مسئولیت بپذیرد. در آنجا نبوی سمت معاونت اداری - مالی شرکت را برعهده می‌گیرد؛ اما نخستین فعالیت او در شرکت به چه مربوط می‌شد؟ از زبان خود او بخوانیم: «در آن شرکت ابتدا مبارزه با بی‌حجابی را شروع کردیم. چون تیپ کارمندان آنجا مناسب نبود...پس از مدتی یک جو اسلامی در شرکت حاکم شد».

شاید این تردید مطرح شود که پرپیداست که انگیزه‌های اسلامگرایانه، در پی دموکراسی و آزادی لیبرالی نبودند. پس چرا بر این سخن ظاهرا بدیهی ابرام و اصرار ورزیده می‌شود؟ دلیل آن است که اگر این مدعای اصلی را بپذیریم و نیز به یاد بیاوریم که روحانیت حکومتی و حامیان آنان، پیروز اصلی نزاع بر سر قدرت بودند، طبیعی‌ست نمی‌توانیم از حکومتی با بن مایه‌هایی این چنین انتظار داشته باشیم اهداف شریعت محورانه خود را به کناری بنهد و با چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای نقش حکومتی نرمال و مداراگرا را بازی کند.

یا باید به رفتار اسلامگرایانه حکومت تن داد یا اینکه علیه آن فعالیت کرد. بر این اساس است که انقلاب کنونی ملت ایران را می‌توان انقلابی برای مدارا و رواداری دانست. انقلابی علیه اسلامگرایی و در جستجویی مداراگرایی.

https://tavaana.org/about_islamic_revolution/
#انقلاب_اسلامی #فقه_شیعه #حکومت_ایدئولوژیک #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
نماینده مجلس: مستندات دریافت پول برای تحصن در حمایت از قانون حجاب موجود است!

نیک‌بین، نماینده مجلس:

دستگاه‌های امنیتی در نامه‌ای به مجلس، دریافت پول برای تجمع مقابل مجلس را تأیید کرده‌اند.

دریافت پول برای تجمع، نه از نظر شرعی اشکال دارد و نه از نظر قانونی.

#حجاب_اجبارى #لایحه_عفاف_و_حجاب #رشوه #فساد_قانونی
#فقه_شیعه #شیعه_گری #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
نبویان، نماینده تهران: اسلام یعنی حکومت و حجاب، نماز و روزه مطلوب اصلی نیست

محمود نبویان، نماینده تهران در مجلس گفت: «اسلام یعنی حکومت، حجاب، نماز و روزه مطلوب اصلی نیست، مطلوب اصلی حفظ نظام است.» او اضافه کرد: «پس نگویند اگر حجاب نبود این چه نظام اسلامی است؟ اگر لایحه حجاب موجب تضعیف نظام است باید کنار گذاشته شود، تا هر وقتی که نظام ضربه نبیند.»

✅️وقتی پای حفظ قدرت وسط باشد، احکام فقهی هم مثل چراغ راهنمایی می‌شوند؛ بسته به مصلحت، گاهی سبز می‌شوند، گاهی قرمز، و اگر لازم شد، کلاً خاموش!

حالا نماز و روزه که جای خود دارد، مهم این است که فرمان حکومت نلرزد، حتی اگر به قیمت تغییر همان چیزی باشد که به اسمش حکومت می‌کنند!

#حجاب_اسلامی #حجاب_اجبارى #فقه_شیعه #شیعه_گری #حکومت_ایدئولوژیک #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
خبرگزاری حوزه علمیه در مصاحبه‌ای با موضوع اجرای حدود و مجازات‌های شرعی مانند زندان بر روی ربات‌های هوش مصنوعی، به نقل از حسین عندلیب، مدرس حوزه و کارشناس دینی، نوشت: «ممکن است در آینده زندان‌های مخصوص ربات‌های هوش مصنوعی داشته باشیم.»

این عضو هیات علمی جامعه‌المصطفی العالمیه همچنین به «تعویق» به عنوان یکی از دیگر از مجازات‌های شرعی اشاره کرد و مثال آن را گرفتن تعهد از ربات‌های هوش مصنوعی دانست.

عندلیب در زمینه تعویق به مدل مراقبتی اشاره کرد و در مثال گفت:‌ «آقای ربات هوش مصنوعی، شما هر روز ساعت ۱۰ صبح باید خودت را به کلانتری محل معرفی کنی و یا در مرکز مشاوره حاضر شوی که در آنجا اقدامات تربیتی، کنترلی، مهارتی و هر چه که تشخیص داده شود، انجام شود.»

‼️به نظر می‌رسد برخی از روحانیون حوزه علمیه چنان در تلاش برای تطبیق آموزه‌های فقهی با پیشرفت‌های علمی هستند که شاید به‌زودی شاهد رساله‌ای در باب وضو گرفتن ربات‌ها یا احکام شرعی برای ازدواج هوش مصنوعی باشیم!

بدون درک دقیق از ماهیت علم، ارائه فتوا درباره پدیده‌هایی مثل هوش مصنوعی، بیشتر شبیه تلاش برای تربیت شتر در ایستگاه فضایی است، بی‌ربط، غیرکاربردی و تا حدی خنده‌دار.

به‌جای اینکه سعی کنیم علم را در چارچوب‌های قرن‌ها پیش محدود کنیم، بهتر است اول یاد بگیریم که با مفاهیم آن درست مواجه شویم، وگرنه ممکن است به‌زودی شاهد "زندان‌های شرعی برای ربات‌های خاطی" باشیم که هر روز رأس ساعت ده صبح خود را به کلانتری معرفی می‌کنند!

#هوش_مصنوعی #فقه_شیعه #حوزه_علمیه #جامعه_المصطفی_العالمیه #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
صدیقه وسقمی، اسلام پژوه؛
ممنوعیت‌ها برای زنان از دیدگاه خامنه‌ای ناشی می‌شود، فرمان دست اوست

صدیقه وسمقی، اسلام پژوه و حقوقدان در گفت‌و‌گو با یورونیوز فارسی به پرسشی درباره ممنوعیت آواز زنان ایران پاسخ داده است.

اینکه این ممنوعیت چه سند دینی و شرعی دارد و نزد روحانیون و مراجع دینی با چه تفسیری جایگاه محکمی یافته است.

#فقه_شیعه #حکومت_ایدئولوژیک #آواز_زنان #شرع #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
حرام بودن آواز زنان از چه اصل فقهی نشأت می‌گیرد؟

این‌همه عناد با صدای زنان از کجا می‌آید؟

صدای زن؛ حرام یا بهانه‌ای برای محدودیت؟
صدیقه وسمقی در گفت‌وگو با یورونیوز، از ریشه‌های فقهی و فرهنگی این ممنوعیت می‌گوید.


شما هم دیدگاه‌های خود را با ما به اشتراک بگذارید.


برگرفته از یورونیوز فارسی


#آواز_زنان #صدیقه_وسمقی #حقوق_زنان #فقه_و_آزادی #ایران #گفتگو_توانا
@Dialogue1402

‌
صبح پنج‌شنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۴، فاطمه سلطانی، دختر ۱۸ ساله اهل اسلامشهر، در حالی‌که آماده رفتن به محل کارش بود، با پدری روبه‌رو شد که نه از روی عصبانیت لحظه‌ای، بلکه با نقشه قبلی آمده بود تا او را به قتل برساند. پدر خانواده، که به‌خاطر خشونت‌های مکرر، مادر، پسر و دخترش را از خانه بیرون کرده بود، با شماره‌ای که در اینستاگرام کاری فاطمه دیده بود، تماس ساختگی گرفت و خود را به جای مشتری جا زد. فاطمه، بی‌خبر از نقشه پدر، به محل کار رفت و لحظاتی بعد با ضربه چاقو، تعقیب با ماشین، پرتاب به درون جوی آب و سیزده ضربه دیگر جان باخت.

قوانینی که با تکیه بر فقه سنتی و برداشت‌های تاریخی از متون دینی تدوین شده‌اند، در مواردی چون فرزندکشی یا زن‌کشی، عملاً راه را برای شکل‌گیری نوعی مصونیت قضایی برای خشونت‌ورزان درون خانواده هموار کرده‌اند. ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی، که پدر را از قصاص بابت قتل فرزند معاف می‌کند، نمونه‌ای بارز از چنین قانونی است؛ قانونی که نه از عدالت، بلکه از یک خوانش خاص و محافظه‌کار از فقه تبعیت می‌کند. این نگاه، پدر را به‌عنوان «مالک» جان فرزند تلقی می‌کند و نه شریک برابر در خانواده‌ای انسانی، و در نتیجه، قتل فرزند را نه جنایت کامل بلکه نوعی تخلف شخصی می‌بیند که تنها با دیه جبران‌پذیر است.

حمایت قانون از چنین رویکردهایی، در عمل به نفی حق حیات و امنیت برای قربانیان خشونت خانگی می‌انجامد و به مردانی که در جایگاه پدر یا شوهر هستند، این پیام را می‌دهد که می‌توانند بدون ترس از مجازات‌های جدی، تصمیمی مرگبار بگیرند. این قوانین، نه‌تنها با اصول جهان‌شمول حقوق بشر در تضاد هستند، بلکه با خودِ روح عدالت‌طلب و رحمانی دین نیز بیگانه‌اند. در نظامی که قانون به جای دفاع از جان بی‌دفاع، قاتل را مصون می‌دارد، نه‌تنها عدالت، بلکه کرامت انسانی نیز قربانی می‌شود. فاطمه سلطانی، تنها یکی از هزاران قربانی این بی‌عدالتی ساختاری است.

تصویر از صفحه ایکس آقای معین خزائلی، حقوقدان


#فقه_شیعه #حکومت_فقهی #فرزندکشی #زن_کشی #خشونت_خانگی #نقد_دین #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
مدرس پژوهشگاه اندیشه اسلامی: نادیده گرفتن آثار مثبت روحانیت خلاف انصاف است


محمد ملک‌زاده، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: «نادیده گرفتن دستاوردها و خدمات و آثار مثبت مجموعه روحانیت و زیر سوال بردن آن، خلاف انصاف و واقعیت‌های موجود جامعه است.»
او ادامه داد: «اعتماد مردم به روحانیت نسبت به قبل از انقلاب، افزایش داشته است.»

✅️مخاطبی برای ما نوشته:
دستاورد روحانیت کجاست؟ فقط فقر، تبعیض، ریا و سرکوب دیده‌ایم

آنچه ما از روحانیت در این سال‌ها دیده‌ایم، چیزی جز فساد ساختاری، تحجر فکری، رانت‌خواری، ظلم سیستماتیک و انواع مفاسد اخلاقی، اجتماعی و سیاسی به‌نام دین نبوده است. چگونه می‌توان از "آثار مثبت روحانیت" سخن گفت، وقتی نتیجه‌ی عملکرد آن‌ها، اقتصاد فروپاشیده، جامعه‌ای گرفتار فقر و نابرابری، جوانانی ناامید و فرهنگی دچار انحطاط است؟ وقتی نهاد دین در خدمت قدرت قرار گرفت و لباسی که باید مایه‌ی هدایت باشد، ابزار سلطه و سرکوب شد، دیگر چه چیزی از دین باقی می‌ماند جز ظاهرگرایی و ریا؟

حتی وضعیت دین‌داری مردم – به اذعان بسیاری از خود روحانیون – نسبت به پیش از انقلاب وخیم‌تر شده است؛ نه ایمان عمیق‌تر شده، نه اخلاق دینی رواج یافته. مردم دین را از دریچه‌ی رفتار روحانیت دیده‌اند و آنچه دیده‌اند، باعث دوری‌شان شده است. حالا جای سوال است: آیا شما واقعاً دستاورد مثبتی به یاد دارید که امروز در زندگی مردم نمود پیدا کرده باشد؟ دستاوردی که مردم از آن سود برده باشند، نه طبقه‌ای خاص در سایه‌ی رانت و قدرت؟

#فقه_شیعه #آخوند #ریا #گفتگو_توانا


@Dialogue1402

‌
افلاطون، شاگرد برجسته سقراط، یکی از تأثیرگذارترین چهره‌ها در تاریخ فلسفه اخلاق است که راه استاد خود را در پیوند زدن اخلاق با گفت‌وگو و تفکر عقلانی ادامه داد. او در آثارش، به‌ویژه در «جمهوری»، اخلاق را نه صرفاً مجموعه‌ای از هنجارهای رفتاری، بلکه بخشی از معماری کلان روح انسان و نظم کیهانی می‌دانست. از نظر افلاطون، عدالت، خیر و فضیلت، مفاهیمی بودند که باید از طریق تأمل عقلانی و تربیت درونی روح کشف و تحقق یابند، نه از راه تقلید یا اطاعت کورکورانه از رسوم جامعه.

نقش دیالوگ در فلسفه افلاطون اساسی است. او تقریباً تمامی آثار فلسفی خود را به صورت گفت‌وگوهای نمایشی میان شخصیت‌های مختلف، به‌ویژه سقراط، نگاشت. این قالب نه تنها ادبیاتی زنده برای انتقال اندیشه بود، بلکه بازتابی از باور او به ماهیت پویای حقیقت و اخلاق بود؛ یعنی حقیقت از طریق تعامل و تبادل نظر، و نه از طریق دیکته کردن یا تلقین، به دست می‌آید. گفت‌وگوهای افلاطونی، مانند «فایدون» یا «کریتون»، نمایانگر تلاش برای کشف بنیادهای اخلاقی در بستری از پرسش، پاسخ و تأمل فلسفی هستند.

در مرکز فلسفه اخلاق افلاطون، مفهوم «خیر مطلق» (the Form of the Good) قرار دارد. او باور داشت که تمام فضیلت‌ها از ادراک این خیر مطلق سرچشمه می‌گیرند و وظیفه فیلسوف، به‌ویژه در مقام حاکم یا معلم، هدایت روح انسان به سوی ادراک این خیر است. در نگاه او، اخلاق و سیاست از یکدیگر جدا نیستند، زیرا جامعه عادل زمانی شکل می‌گیرد که افراد آن بر اساس فضیلت تربیت شوند و حکمرانی در دست دانایان قرار گیرد. از این رو، تعلیم و تربیت اخلاقی برای افلاطون نه یک موضوع فرعی، بلکه محور اصلاح فرد و جامعه بود.

در نهایت، افلاطون با تأکید بر نقش عقل، گفت‌وگو و ادراک خیر در تحقق اخلاق، پایه‌ای برای اخلاقیات فلسفی غرب گذاشت که تا قرن‌ها بعد الهام‌بخش فلاسفه، متفکران دینی و حتی نظام‌های آموزشی باقی ماند. او اخلاق را به جای امری صرفاً دینی یا قراردادی، به صورت پرسشی فلسفی در بطن هستی و شناخت انسان طرح کرد. این میراث افلاطونی، همچنان در فلسفه معاصر، تعلیم و تربیت و سیاست‌ورزی اخلاق‌محور، پژواک دارد.

#افلاطون #سقراط #دیالکتیک #دیالوگ #اخلاق #فلسفه #خیر_مطلق #فقه #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

محمدتقی نقدعلی، نایب رییس کمیسیون قضایی مجلس با اشاره به دور جدید فشارها به دارندگان سگ، به سایت دیده‌بان ایران گفت: «سگ‌گردانی به عنوان تظاهر به امر حرام و ترویج سبک زندگی غربی و غیراسلامی طبق قانون قابل جرم‌انگاری است.» او افزود: «اساسا سگ‌گردانی یک عمل غیرشرعی است.»

🔷️اظهارات محمدتقی نقدعلی درباره «سگ‌گردانی» نه‌تنها پایه‌ای شرعی مستند ندارد، بلکه خلاف سنت نبوی نیز هست. در منابع معتبر اسلامی هیچ روایت صریح و قابل اتکایی دال بر نجس بودن ذاتی سگ‌ها وجود ندارد؛ بلکه شواهد تاریخی و روایی نشان می‌دهد که در زمان پیامبر اسلام، سگ‌ها در اماکن عمومی و مسجد آزادانه رفت‌وآمد داشتند و پیامبر اسلام نیز چنین حضوری را نهی نکرده‌اند.

بنابراین، جرم‌انگاری سگ‌گردانی با ادعای «تظاهر به حرام» نه‌تنها از منظر فقهی محل تردید جدی است، بلکه در تعارض با آزادی‌های فردی و حقوق شهروندی نیز قرار دارد. این نوع رویکردها بیشتر بیانگر نگرانی از سبک زندگی مردم است تا دغدغه‌ای واقعی نسبت به ارزش‌های دینی.
#سگ #سگ_گرردانی #حرام #فقه_شیعه #حکومت_ایدئولوژیک #رواداری #گفتگو_توانا@Dialogue1402

‌
دکتر صدیقه وسمقی: «جرم‌انگاری بَغی در قوانین جمهوری اسلامی با فقه شیعه همخوانی ندارد»

دکتر صدیقه وسمقی، اسلام‌پژوه منتقد حکومت، در یک فایل صوتی با نقد مفهوم «بَغی» در قانون مجازات اسلامی، آن را فاقد پشتوانه فقهی معتبر در سنت اسلامی دانست. او تأکید کرد که در جامعه قبیله‌ای صدر اسلام، واژه «بَغی» به معنای مخالفت با هنجارهای قبیله بود و به کسانی اطلاق می‌شد که ایجاد تشویش می‌کردند یا ساختارهای سنتی را به چالش می‌کشیدند. به گفته او، در زمان پیامبر اسلام، حتی مخالفانی که در جنگ‌های مسلحانه با مسلمانان می‌جنگیدند، هیچ‌گاه با عنوان «باغی» یا «محارب» یا «مفسد فی‌الارض» شناخته نمی‌شدند.

وسمقی ادامه داد: «تا پیش از خلافت امام علی، این واژه در متون دینی برای مخالفان سیاسی به کار نرفته بود. نه درباره کسانی که علیه عثمان، خلیفه سوم، شورش کردند و او را به قتل رساندند، چنین تعبیری صورت گرفت و نه در سایر مقاطع. تنها در زمان علی است که برخی هواداران ایشان از این تعبیر استفاده کردند.»

او افزود که در فقه شیعه، عنوان «باغی» تنها درباره کسانی به‌کار می‌رود که علیه امام معصوم قیام مسلحانه کنند، و از آنجا که در تاریخ، تنها یک امام معصوم (علی بن ابی‌طالب) حکومت کرده، این عنوان کاربرد محدودی در فقه شیعه دارد. در فقه اهل سنت نیز باغی کسی است که علیه حاکم اسلامی خروج کند، نه هر حاکمی.

وسمقی با انتقاد از گنجاندن این مفهوم در قانون مجازات جمهوری اسلامی گفت: «امروز این اصطلاح به کسانی اطلاق می‌شود که علیه اساس جمهوری اسلامی قیام کنند، در حالی‌که این تطبیق، نه با فقه شیعه سازگار است و نه با مقتضیات دنیای امروز.»

او نتیجه گرفت که در شرایطی که آزادی و حق اعتراض از ارکان یک جامعه دموکراتیک است، کاربرد چنین مفاهیمی در قوانین کیفری، فاقد وجاهت شرعی و حقوقی است و تنها در راستای سرکوب مخالفان سیاسی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

#فقه_شیعه #بغی #باغی #اسلام #گفتگو_توانا

@Dialogue1402