به گزارش مرکز آمار مجموعه فعالان حقوق‌بشر در ایران، در یک سال گذشته ۱۶۸۰ کارگر به دلیل فقدان ایمنی کار در محل کار جان خود را از دست داده‌اند۔
مسئول مستقیم مرگ کارگران جمهوری اسلامی است۔
کلاه ایمنی‌ای که فقیر بود
طرح از بهنام محمدی
https://tavaana.org/labor_day_in_iran/
#کارگر #ایمنی #روز_جهانی_کارگر #حقوق_کارگران #فقر #کارتون #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مسئول مستقیم مرگ کارگران جمهوری اسلامی است۔
کلاه ایمنی‌ای که فقیر بود
طرح از بهنام محمدی
https://tavaana.org/labor_day_in_iran/
#کارگر #ایمنی #روز_جهانی_کارگر #حقوق_کارگران #فقر #کارتون #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔39👍5
سه تشکل صنفی کارگری و فرهنگی بر تداوم جنبش زن زندگی آزادی
سه تشکل کارگران و فرهنگیان ایران در قطعنامه‌ای مشترک به مناسبت روز جهانی کارگر، خواسته‌های اساسی خود را در ۱۰ بند اعلام کردند.
سه تشکل صنفی «شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران»، «سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه» و «اتحادیه آزاد کارگران ایران» روز ۱۲ اردیبهشت، اول ماه مه، قطعنامه‌ای مشترک منتشر کردند.
در آغاز متن قطعنامه آمده است:
«امروز اربابان قدرت و ثروت، ما را در وضعیتی قرار داده‌اند که استثمار، غارت و خشونت تنها ابزار فرمانروایی آنهاست. در این حکمرانی دینی سرمایه محور، انسان هیچ موجودیت به رسمیت شناخته‌شده‌ای ندارد؛ آنچه در این مناسبات اجتماعی مادیت یافته، مرگ زندگی است.»
#یاری_مدنی_توانا
#حقوق_کارگران
#روز_جهانی_کارگر
@Tavaana_TavaanaTech
سه تشکل کارگران و فرهنگیان ایران در قطعنامه‌ای مشترک به مناسبت روز جهانی کارگر، خواسته‌های اساسی خود را در ۱۰ بند اعلام کردند.
سه تشکل صنفی «شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران»، «سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه» و «اتحادیه آزاد کارگران ایران» روز ۱۲ اردیبهشت، اول ماه مه، قطعنامه‌ای مشترک منتشر کردند.
در آغاز متن قطعنامه آمده است:
«امروز اربابان قدرت و ثروت، ما را در وضعیتی قرار داده‌اند که استثمار، غارت و خشونت تنها ابزار فرمانروایی آنهاست. در این حکمرانی دینی سرمایه محور، انسان هیچ موجودیت به رسمیت شناخته‌شده‌ای ندارد؛ آنچه در این مناسبات اجتماعی مادیت یافته، مرگ زندگی است.»
#یاری_مدنی_توانا
#حقوق_کارگران
#روز_جهانی_کارگر
@Tavaana_TavaanaTech
👍43❤5
فردا اول ماه می، روز جهانی کارگر است. توجه به حقوق کارگران آنقدر اهمیت دارد که اول ماه می به یاد کارگران معترضی که در چنین روزی در سال ۱۸۸۶ در شیکاگو دست به اعتراض زدند، روز جهانی کارگر نامیده شده.
در ادامه یکی دیگر از جنبش‌های کارگری را بررسی می‌کنیم:
هفت‌خوان: فرانسیس پرکینز و خیزش خیاطان
مردم در نهایت استیصال فریاد می‌زدند: «نَپَر! نَپَر!»
در طبقه نهم، زنی دست‌هایش را در هوا تکان می‌داد؛ از شدت هیاهو و هراس لحظه‌ای بهت‌زده در جای خود میخکوب شد و سپس خود را به پایین پرتاب کرد. سایر دختران به یکدیگر چسبیده بودند و یکی پس از دیگری به دنبال او پایین پریدند. پیکرهای بی‌جان آن‌ها پس از برخورد شدید با زمین متلاشی می‌شد، در حالی که برخی از کالبدها هنوز در آتش می‌سوختند.
تنها ده دقیقه قبل از آغاز حریق، آن‌ها دستمزد خود را دریافت کرده بودند و مشتاقانه برای پایان هفته برنامه‌ریزی می‌کردند که یکباره حریق کوچکی از زیر یکی از ماشین‌‌های خیاطی آغاز شد و خیلی سریع به پارچه‌‌هایی که روی هم انباشته شده بود، سرایت کرد. آتش سپس به نیمکت‌‌های چوبی رسید و آن‌ها را سوزاند و طولی نکشید که شعله‌‌های آتش تمام کارخانه را فراگرفت.
گریز از این مهلکه غیرممکن بود؛ در‌های خروجی به پلکان اضطراری را با زنجیر قفل کرده بودند تا مانع از دسترسی غیرمجاز به ساختمان شوند و تعداد افراد داخل ساختمان به مراتب از ظرفیت آسانسورها بیشتر بود. نشریه تایمز نوشت:
«پریدن یا سوختن؛ تنها گزینه‌‌های ممکن»، و افزود «پنجاه کالبد سوخته از طبقه نهم به بیرون منتقل شد».
روزانه صدها دختر جوان آرمان‌گرای یهودی که از یهودی‌ستیزی و یهودی‌کشی در روسیه گریخته بودند به نیویورک می‌رسیدند تا در این کارگاه‌ها کار کنند یا از سر اجبار به تن‌فروشی تن در دهند. آن‌ها در قبال هفته‌ای ۴ دلار دستمزد روزانه ۱۲ ساعت در کارگاه‌های پرتراکم تنگ هم می‌نشستند و با چرخ خیاطی دوزندگی می‌کردند؛ علاوه بر این، مکلف بودند برای مصرف برق اضافه، سوزن‌‌های شکسته و حتی صندلی‌‌هایی که به هنگام کار روی آن‌ها می‌نشستند مبالغ گزافی به صاحب کارگاه پرداخت کنند. رقابت در صنعت تولید پوشاک شدید و عرضه نیروی کار به مراتب افزون بر تقاضا بود؛ چنانچه کارگری جرئت می‌کرد از قبول شرایط دشوار کار سر باز بزند، صدها نفر داوطلب در بازار بودند که جای او را پر کنند.
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/frances-perkins/
#laborday
#مطالعه_موردی #نه_به_جمهوری_اسلامی #روز_جهانی_کارگر
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
در ادامه یکی دیگر از جنبش‌های کارگری را بررسی می‌کنیم:
هفت‌خوان: فرانسیس پرکینز و خیزش خیاطان
مردم در نهایت استیصال فریاد می‌زدند: «نَپَر! نَپَر!»
در طبقه نهم، زنی دست‌هایش را در هوا تکان می‌داد؛ از شدت هیاهو و هراس لحظه‌ای بهت‌زده در جای خود میخکوب شد و سپس خود را به پایین پرتاب کرد. سایر دختران به یکدیگر چسبیده بودند و یکی پس از دیگری به دنبال او پایین پریدند. پیکرهای بی‌جان آن‌ها پس از برخورد شدید با زمین متلاشی می‌شد، در حالی که برخی از کالبدها هنوز در آتش می‌سوختند.
تنها ده دقیقه قبل از آغاز حریق، آن‌ها دستمزد خود را دریافت کرده بودند و مشتاقانه برای پایان هفته برنامه‌ریزی می‌کردند که یکباره حریق کوچکی از زیر یکی از ماشین‌‌های خیاطی آغاز شد و خیلی سریع به پارچه‌‌هایی که روی هم انباشته شده بود، سرایت کرد. آتش سپس به نیمکت‌‌های چوبی رسید و آن‌ها را سوزاند و طولی نکشید که شعله‌‌های آتش تمام کارخانه را فراگرفت.
گریز از این مهلکه غیرممکن بود؛ در‌های خروجی به پلکان اضطراری را با زنجیر قفل کرده بودند تا مانع از دسترسی غیرمجاز به ساختمان شوند و تعداد افراد داخل ساختمان به مراتب از ظرفیت آسانسورها بیشتر بود. نشریه تایمز نوشت:
«پریدن یا سوختن؛ تنها گزینه‌‌های ممکن»، و افزود «پنجاه کالبد سوخته از طبقه نهم به بیرون منتقل شد».
روزانه صدها دختر جوان آرمان‌گرای یهودی که از یهودی‌ستیزی و یهودی‌کشی در روسیه گریخته بودند به نیویورک می‌رسیدند تا در این کارگاه‌ها کار کنند یا از سر اجبار به تن‌فروشی تن در دهند. آن‌ها در قبال هفته‌ای ۴ دلار دستمزد روزانه ۱۲ ساعت در کارگاه‌های پرتراکم تنگ هم می‌نشستند و با چرخ خیاطی دوزندگی می‌کردند؛ علاوه بر این، مکلف بودند برای مصرف برق اضافه، سوزن‌‌های شکسته و حتی صندلی‌‌هایی که به هنگام کار روی آن‌ها می‌نشستند مبالغ گزافی به صاحب کارگاه پرداخت کنند. رقابت در صنعت تولید پوشاک شدید و عرضه نیروی کار به مراتب افزون بر تقاضا بود؛ چنانچه کارگری جرئت می‌کرد از قبول شرایط دشوار کار سر باز بزند، صدها نفر داوطلب در بازار بودند که جای او را پر کنند.
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/frances-perkins/
#laborday
#مطالعه_موردی #نه_به_جمهوری_اسلامی #روز_جهانی_کارگر
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔24👍5❤2
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
پیام پروین محمدی به مناسبت اول ماه مه: «به خیابان می‌آییم تا چرخه زندگی را به نفع خود تغییر دهیم»
پروین محمدی، کارگر بازنشسته کارخانجات صنایع فلزی و عضو هیأت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران، به مناسبت اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت – روز جهانی کارگر) پیامی ویدیویی منتشر کرد.
او در این پیام با گرامیداشت مبارزات تاریخی کارگران از جمله خاستگاه آن در اسپانیا در سال ۱۸۵۶، از ادامه ظلم و استثمار بر طبقه کارگر در جهان و ایران سخن گفت. محمدی با اشاره به اینکه خواست «۸ ساعت کار در روز» نتیجه مبارزات تاریخی کارگران بوده، تأکید کرد که امروز با کاهش سطح دستمزدها و بی‌ارزش‌سازی پول، کارگران مجبورند در چندین شیفت کار کنند و اضافه‌کاری‌های فرساینده انجام دهند تا صرفاً زنده بمانند.
او وضعیت شغلی کارگران را «بردگی مدرن» خواند و قراردادهای موقت، سفیدامضا و ساعتی را عامل ناامنی شغلی، اضطراب دائمی و از بین رفتن آرامش فردی دانست. محمدی محل‌های کار را «قتلگاه» توصیف کرد که هر روز در آن‌ها کارگران قربانی سودجویی و بی‌توجهی کارفرمایان می‌شوند.
در ادامه، وی به وضعیت بحرانی اجتماعی، اقتصادی و زیستی کشور پرداخت و از کمبود بهداشت، دارو، آب، گاز و برق، و همچنین سایه جنگ و مرگ سخن گفت.
پروین محمدی با تأکید بر لزوم تغییر این وضعیت، اعلام کرد: «ما می‌توانیم و باید چرخه زندگی را به نفع خود تغییر دهیم. در روز ۱۱ اردیبهشت به خیابان خواهیم آمد و تمام مصائب و بلایای ناشی از سیاست‌های حاکمان را فریاد خواهیم زد.»
او پیام خود را با شعارهایی چون «زنده باد آزادی، برابری، رفاه و شادی» و «گرامیداشت روز جهانی کارگر» به پایان رساند.
#روز_جهانی_کارگر #کارگر #کارگران #حقوق_کارگران #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
پروین محمدی، کارگر بازنشسته کارخانجات صنایع فلزی و عضو هیأت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران، به مناسبت اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت – روز جهانی کارگر) پیامی ویدیویی منتشر کرد.
او در این پیام با گرامیداشت مبارزات تاریخی کارگران از جمله خاستگاه آن در اسپانیا در سال ۱۸۵۶، از ادامه ظلم و استثمار بر طبقه کارگر در جهان و ایران سخن گفت. محمدی با اشاره به اینکه خواست «۸ ساعت کار در روز» نتیجه مبارزات تاریخی کارگران بوده، تأکید کرد که امروز با کاهش سطح دستمزدها و بی‌ارزش‌سازی پول، کارگران مجبورند در چندین شیفت کار کنند و اضافه‌کاری‌های فرساینده انجام دهند تا صرفاً زنده بمانند.
او وضعیت شغلی کارگران را «بردگی مدرن» خواند و قراردادهای موقت، سفیدامضا و ساعتی را عامل ناامنی شغلی، اضطراب دائمی و از بین رفتن آرامش فردی دانست. محمدی محل‌های کار را «قتلگاه» توصیف کرد که هر روز در آن‌ها کارگران قربانی سودجویی و بی‌توجهی کارفرمایان می‌شوند.
در ادامه، وی به وضعیت بحرانی اجتماعی، اقتصادی و زیستی کشور پرداخت و از کمبود بهداشت، دارو، آب، گاز و برق، و همچنین سایه جنگ و مرگ سخن گفت.
پروین محمدی با تأکید بر لزوم تغییر این وضعیت، اعلام کرد: «ما می‌توانیم و باید چرخه زندگی را به نفع خود تغییر دهیم. در روز ۱۱ اردیبهشت به خیابان خواهیم آمد و تمام مصائب و بلایای ناشی از سیاست‌های حاکمان را فریاد خواهیم زد.»
او پیام خود را با شعارهایی چون «زنده باد آزادی، برابری، رفاه و شادی» و «گرامیداشت روز جهانی کارگر» به پایان رساند.
#روز_جهانی_کارگر #کارگر #کارگران #حقوق_کارگران #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💯21👍4❤3
کوکب بداغی، معلم و فعال صنفی سکن ایذه، در روز جهانی کارگر در مطلبی یاد شهرام محمدی، کارگر فداکار پتروشیمی مارون را گرامی داشت.
متن ایشان به شرح زیر است:
«به نام ایران
درد دارد در دنیای امروز، کارگران و معلمان برای دستیابی به حقوق اولیه‌ی خود، مجازات شوند، اخراج و زندان را تجربه کنند.
آنجا که صدای اعتراض زنان و مردان کارگر به گوش می‌رسد، یاد می‌کنیم از قهرمانان بی‌صدا که با تلاش‌های خستگی‌ناپذیر خود، امید را در برابر چشم‌هایمان ساختند؛ همان قشری که نماد شرافت، تلاش و فداکاری‌اند.
ای کاش به‌جای شمارش تاول‌های دستانشان، زخم‌های بیشمار دلشان را التیام بخشند.
ده سال پیش، درست نهم تیرماه ۱۳۹۴، یک کارگر فداکار به نام شهرام محمدی از شهرستان ایذه، در پتروشیمی مارون ماهشهر، زمانی که نفس کشیدن صدها کارگر به شماره افتاد و تنها یک جرقه‌ی کوچک با انفجاری مهیب فاصله داشت، جان خود را در دل آتش فدای هم‌قطارانش کرد، تا انسانیت و ایثار در عصر سردی و بی‌مهری نمیرد و از فاجعه‌ای خانمان‌سوز جلوگیری کند.
جان داد و جان بخشید، و این آخرین درس شهرام محمدی برای ما بود.
اگر بگویم هر کارگر یک قهرمان است، بیراه نگفته‌ام.
شهرام محمدی با شکوه، در میان مردم قدردان ایذه بدرقه شد، و این فداکاری تا به امروز از چشم مسئولان پنهان ماند.
ما، معلمان، کارگران، پرستاران، بازنشستگان، هم‌پیمانیم با مردم دردمندمان ایران. برای آینده‌ای مبارزه می‌کنیم که صدای دموکراسی شنیده شود.
ما صدای دردیم، و بهایش آزادی‌ست.
ما صدای دردیم که نامش آزادی‌ست.
روز جهانی کارگر، فرصتی‌ست برای یکی‌شدن و پیوستن به دریای پُرمهر ایران؛
به جاودانگیِ «زن، زندگی، آزادی» که هنوز در دل‌هایمان زنده است.
«زن، زندگی، آزادی» تنها شعار نیست، بلکه اراده‌ای سترگ برای تغییر است و پیشرفت.
ما ایرانیم و وارث دردهای بیشمار؛
صدای ما، صدای تغییر است.
امیدمان در تلاش‌های مشترک‌مان خواهد بود که ثمره‌اش می‌شود ایران باشکوه و فردایی روشن.
انفجار اسکله‌ی شهید رجایی به ما آموخت که هنوز در مسیر تحقق حقوق بشر، چالش‌های فراوانی وجود دارد که باید به‌طور قاطع با بی‌عدالتی و ضعف مدیریتی مقابله کرد.
و البته با هم، برای ایرانی آبادتر و آزادتر تلاش می‌کنیم.
ما برای یکی‌شدن و پیوستن به این دریای سراسر عشق و دوستی، زیر چتر آزادی، آبادانی و صلح، یک دلدادگی مشترک داریم که کانون قدرت ماست.
در حادثه‌ی دردناک و تلخ بندرعباس، این دلدادگی به نمایش گذاشته شد.
همدلی و اتحادمان، این دردهای مشترک، روزی قفل‌های تحجر و ستم را خواهد شکست.
بی شک ما وارثان دردهای بیشماریم.
روز کارگر را گرامی می‌داریم؛
امید که در مسیر عدالت، توسعه و انسانیت، پیشرو باشیم.
کوکب بداغی پگاه – ایذه»
#کوکب_بداغی #شهرام_محمدی #کارگر #روز_جهانی_کارگر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
متن ایشان به شرح زیر است:
«به نام ایران
درد دارد در دنیای امروز، کارگران و معلمان برای دستیابی به حقوق اولیه‌ی خود، مجازات شوند، اخراج و زندان را تجربه کنند.
آنجا که صدای اعتراض زنان و مردان کارگر به گوش می‌رسد، یاد می‌کنیم از قهرمانان بی‌صدا که با تلاش‌های خستگی‌ناپذیر خود، امید را در برابر چشم‌هایمان ساختند؛ همان قشری که نماد شرافت، تلاش و فداکاری‌اند.
ای کاش به‌جای شمارش تاول‌های دستانشان، زخم‌های بیشمار دلشان را التیام بخشند.
ده سال پیش، درست نهم تیرماه ۱۳۹۴، یک کارگر فداکار به نام شهرام محمدی از شهرستان ایذه، در پتروشیمی مارون ماهشهر، زمانی که نفس کشیدن صدها کارگر به شماره افتاد و تنها یک جرقه‌ی کوچک با انفجاری مهیب فاصله داشت، جان خود را در دل آتش فدای هم‌قطارانش کرد، تا انسانیت و ایثار در عصر سردی و بی‌مهری نمیرد و از فاجعه‌ای خانمان‌سوز جلوگیری کند.
جان داد و جان بخشید، و این آخرین درس شهرام محمدی برای ما بود.
اگر بگویم هر کارگر یک قهرمان است، بیراه نگفته‌ام.
شهرام محمدی با شکوه، در میان مردم قدردان ایذه بدرقه شد، و این فداکاری تا به امروز از چشم مسئولان پنهان ماند.
ما، معلمان، کارگران، پرستاران، بازنشستگان، هم‌پیمانیم با مردم دردمندمان ایران. برای آینده‌ای مبارزه می‌کنیم که صدای دموکراسی شنیده شود.
ما صدای دردیم، و بهایش آزادی‌ست.
ما صدای دردیم که نامش آزادی‌ست.
روز جهانی کارگر، فرصتی‌ست برای یکی‌شدن و پیوستن به دریای پُرمهر ایران؛
به جاودانگیِ «زن، زندگی، آزادی» که هنوز در دل‌هایمان زنده است.
«زن، زندگی، آزادی» تنها شعار نیست، بلکه اراده‌ای سترگ برای تغییر است و پیشرفت.
ما ایرانیم و وارث دردهای بیشمار؛
صدای ما، صدای تغییر است.
امیدمان در تلاش‌های مشترک‌مان خواهد بود که ثمره‌اش می‌شود ایران باشکوه و فردایی روشن.
انفجار اسکله‌ی شهید رجایی به ما آموخت که هنوز در مسیر تحقق حقوق بشر، چالش‌های فراوانی وجود دارد که باید به‌طور قاطع با بی‌عدالتی و ضعف مدیریتی مقابله کرد.
و البته با هم، برای ایرانی آبادتر و آزادتر تلاش می‌کنیم.
ما برای یکی‌شدن و پیوستن به این دریای سراسر عشق و دوستی، زیر چتر آزادی، آبادانی و صلح، یک دلدادگی مشترک داریم که کانون قدرت ماست.
در حادثه‌ی دردناک و تلخ بندرعباس، این دلدادگی به نمایش گذاشته شد.
همدلی و اتحادمان، این دردهای مشترک، روزی قفل‌های تحجر و ستم را خواهد شکست.
بی شک ما وارثان دردهای بیشماریم.
روز کارگر را گرامی می‌داریم؛
امید که در مسیر عدالت، توسعه و انسانیت، پیشرو باشیم.
کوکب بداغی پگاه – ایذه»
#کوکب_بداغی #شهرام_محمدی #کارگر #روز_جهانی_کارگر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤25🕊4👍2
بیانیه‌ی سه زندانی سیاسی به مناسبت روز جهانی کارگر – ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴ / زندان قزل‌حصار
ما، سه زندانی سیاسی در زندان قزل‌حصار، در آستانه‌ی روز جهانی کارگر، با قلبی آکنده از اندوه و خشم، مراتب تأثر عمیق خود را از فاجعه‌ی جنایت‌بار انفجار اسکله رجایی بندرعباس اعلام می‌داریم. در این حادثه هولناک، ده‌ها تن جان‌باختند، صدها تن زخمی و مفقود شدند، و خساراتی سنگین بر زندگی مردم و زیرساخت‌های کشور وارد شد. ما به خانواده‌های داغدار این قربانیان تسلیت می‌گوییم و در سوگ آن‌ها شریکیم.
بر اساس گزارش‌های رسمی و تأیید نهادهای مطلع، قربانیان این فاجعه عمدتاً از کارگران زحمتکش اسکله، رانندگان، اپراتورهای جرثقیل، و سایر نیروهای خدماتی بودند که بی‌هیچ تقصیری و تنها به‌سبب بی‌مسئولیتی مطلق حاکمیت، جان باختند. جمهوری اسلامی، با دپوی محموله‌ای بسیار خطرناک در بندر بدون رعایت کوچک‌ترین پروتکل‌های ایمنی و حتی بدون اظهارنامه گمرکی، مرتکب جنایتی سازمان‌یافته شد؛ جنایتی که نتیجه‌ی آن، کشتار کارگران بی‌دفاع و ویرانی گسترده بود.
یازدهم اردیبهشت، برابر با اول ماه مه، روز جهانی کارگر را با یاد آنانی گرامی می‌داریم که سال‌هاست در زیر بار فشارهای خردکننده‌ی اقتصادی و سرکوب بی‌وقفه‌ی رژیم کارگرستیز جمهوری اسلامی، ایستاده‌اند و رنج آزادی را بر جان خریده‌اند.
این حقیقتی انکارناپذیر است که چرخ‌های اقتصاد کشور با دستان پُرتوان کارگران می‌چرخد. با این حال، از نخستین روزهای استقرار جمهوری اسلامی، حاکمان این نظام کوشیدند با واژگانی فریبنده همچون «مستضعف» و «قشر آسیب‌پذیر»، کارگران را ابزاری برای مشروعیت‌سازی قدرت خویش قرار دهند. اما دیری نپایید که ماهیت واقعی این نظام برملا شد: رژیمی غارتگر، سرکوبگر و فاسد که خود را به طبقه‌ای از ثروتمندان بی‌وجدان و بی‌اخلاق بدل ساخت؛ کسانی که به‌صراحت حقوق اساسی کارگران را لگدمال کردند.
سرکوب سیستماتیک اعتراضات کارگری، پرونده‌سازی‌های امنیتی، اتهام‌زنی و بازداشت فعالان سندیکایی، گواه روشن دشمنی این حکومت با هرگونه کنش‌گری مستقل و آزادی‌خواهانه است. آنان تاب شنیدن هیچ صدای حق‌طلبانه‌ای را ندارند، چرا که این صداها پایه‌های سلطه‌ی استبدادی‌شان را به لرزه درمی‌آورد.
اما ستم تنها به سرکوب صنفی و فقر محدود نمی‌شود. جانِ کارگر در این سرزمین، ارزان‌ترین کالاست. در نبود ایمنی شغلی، نبود نظارت، و بی‌توجهی آشکار به استانداردهای محیط کار، هر سال صدها کارگر در معادن، ساختمان‌ها، کارگاه‌ها و کارخانه‌ها، قربانی حوادث فاجعه‌بار می‌شوند؛ بی‌آنکه رسانه‌ای شوند یا پاسخی از مقصران بخواهند.
ما یاد کارگران جان‌باخته‌ی اسکله رجایی، معادن طبس، شازند، قروه، دامغان و دیگر نقاط کشور را با دلی اندوه‌بار و فریادی خشم‌آلود گرامی می‌داریم؛ و به خانواده‌های داغدارشان درود می‌فرستیم. همچنین، بر زخم‌های عمیق آنانی که دچار آسیب جسمی و معلولیت شدند، دست مهربانی و دادخواهی می‌کشیم. این جان‌های عزیز، نه بر اثر حادثه، که قربانی سودجویی، بی‌کفایتی و بی‌تفاوتی حاکمان شدند.
ما، سه زندانی سیاسی که خود از دل طبقه‌ی کارگر برخاسته‌ایم و با گوشت و پوست، رنج این ستم سیستماتیک را زیسته‌ایم، ضمن گرامیداشت این روز جهانی، حمایت قاطع خود را از اعتصابات کارگری در سراسر کشور اعلام می‌داریم. ما اعتصاب را حق مسلم و ابزاری مشروع برای احقاق حقوق می‌دانیم.
از مردم آزاده، اقشار مختلف جامعه و فعالان اجتماعی می‌خواهیم که دوشادوش کارگران اعتصابی بایستند، صدای آن‌ها باشند، و نگذارند مطالبات به حق‌شان در هیاهوی تبلیغات حکومتی گم شود.
ما باور داریم که پیوند جنبش کارگری با جنبش‌های معلمان، زنان، جوانان و آزادی‌خواهان، بنیان‌های استبداد را فروخواهد ریخت و راه رهایی ملت را هموار خواهد کرد.
با امید به ساختن ایرانی آزاد، آباد و شایسته با دستان توانمند کارگران، جایی که انسان در سایه‌ی آزادی، کرامت و عدالت، به خوشبختی دست یابد.
زرتشت احمدی راغب – آرشام رضایی – رضا محمدحسینی
زندان قزل‌حصار – ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴
#بیانیه #روز_جهانی_کارگر #زرتشت_احمدی_زرتشت #آرشام_رضایی #رضا_محمدحسینی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
ما، سه زندانی سیاسی در زندان قزل‌حصار، در آستانه‌ی روز جهانی کارگر، با قلبی آکنده از اندوه و خشم، مراتب تأثر عمیق خود را از فاجعه‌ی جنایت‌بار انفجار اسکله رجایی بندرعباس اعلام می‌داریم. در این حادثه هولناک، ده‌ها تن جان‌باختند، صدها تن زخمی و مفقود شدند، و خساراتی سنگین بر زندگی مردم و زیرساخت‌های کشور وارد شد. ما به خانواده‌های داغدار این قربانیان تسلیت می‌گوییم و در سوگ آن‌ها شریکیم.
بر اساس گزارش‌های رسمی و تأیید نهادهای مطلع، قربانیان این فاجعه عمدتاً از کارگران زحمتکش اسکله، رانندگان، اپراتورهای جرثقیل، و سایر نیروهای خدماتی بودند که بی‌هیچ تقصیری و تنها به‌سبب بی‌مسئولیتی مطلق حاکمیت، جان باختند. جمهوری اسلامی، با دپوی محموله‌ای بسیار خطرناک در بندر بدون رعایت کوچک‌ترین پروتکل‌های ایمنی و حتی بدون اظهارنامه گمرکی، مرتکب جنایتی سازمان‌یافته شد؛ جنایتی که نتیجه‌ی آن، کشتار کارگران بی‌دفاع و ویرانی گسترده بود.
یازدهم اردیبهشت، برابر با اول ماه مه، روز جهانی کارگر را با یاد آنانی گرامی می‌داریم که سال‌هاست در زیر بار فشارهای خردکننده‌ی اقتصادی و سرکوب بی‌وقفه‌ی رژیم کارگرستیز جمهوری اسلامی، ایستاده‌اند و رنج آزادی را بر جان خریده‌اند.
این حقیقتی انکارناپذیر است که چرخ‌های اقتصاد کشور با دستان پُرتوان کارگران می‌چرخد. با این حال، از نخستین روزهای استقرار جمهوری اسلامی، حاکمان این نظام کوشیدند با واژگانی فریبنده همچون «مستضعف» و «قشر آسیب‌پذیر»، کارگران را ابزاری برای مشروعیت‌سازی قدرت خویش قرار دهند. اما دیری نپایید که ماهیت واقعی این نظام برملا شد: رژیمی غارتگر، سرکوبگر و فاسد که خود را به طبقه‌ای از ثروتمندان بی‌وجدان و بی‌اخلاق بدل ساخت؛ کسانی که به‌صراحت حقوق اساسی کارگران را لگدمال کردند.
سرکوب سیستماتیک اعتراضات کارگری، پرونده‌سازی‌های امنیتی، اتهام‌زنی و بازداشت فعالان سندیکایی، گواه روشن دشمنی این حکومت با هرگونه کنش‌گری مستقل و آزادی‌خواهانه است. آنان تاب شنیدن هیچ صدای حق‌طلبانه‌ای را ندارند، چرا که این صداها پایه‌های سلطه‌ی استبدادی‌شان را به لرزه درمی‌آورد.
اما ستم تنها به سرکوب صنفی و فقر محدود نمی‌شود. جانِ کارگر در این سرزمین، ارزان‌ترین کالاست. در نبود ایمنی شغلی، نبود نظارت، و بی‌توجهی آشکار به استانداردهای محیط کار، هر سال صدها کارگر در معادن، ساختمان‌ها، کارگاه‌ها و کارخانه‌ها، قربانی حوادث فاجعه‌بار می‌شوند؛ بی‌آنکه رسانه‌ای شوند یا پاسخی از مقصران بخواهند.
ما یاد کارگران جان‌باخته‌ی اسکله رجایی، معادن طبس، شازند، قروه، دامغان و دیگر نقاط کشور را با دلی اندوه‌بار و فریادی خشم‌آلود گرامی می‌داریم؛ و به خانواده‌های داغدارشان درود می‌فرستیم. همچنین، بر زخم‌های عمیق آنانی که دچار آسیب جسمی و معلولیت شدند، دست مهربانی و دادخواهی می‌کشیم. این جان‌های عزیز، نه بر اثر حادثه، که قربانی سودجویی، بی‌کفایتی و بی‌تفاوتی حاکمان شدند.
ما، سه زندانی سیاسی که خود از دل طبقه‌ی کارگر برخاسته‌ایم و با گوشت و پوست، رنج این ستم سیستماتیک را زیسته‌ایم، ضمن گرامیداشت این روز جهانی، حمایت قاطع خود را از اعتصابات کارگری در سراسر کشور اعلام می‌داریم. ما اعتصاب را حق مسلم و ابزاری مشروع برای احقاق حقوق می‌دانیم.
از مردم آزاده، اقشار مختلف جامعه و فعالان اجتماعی می‌خواهیم که دوشادوش کارگران اعتصابی بایستند، صدای آن‌ها باشند، و نگذارند مطالبات به حق‌شان در هیاهوی تبلیغات حکومتی گم شود.
ما باور داریم که پیوند جنبش کارگری با جنبش‌های معلمان، زنان، جوانان و آزادی‌خواهان، بنیان‌های استبداد را فروخواهد ریخت و راه رهایی ملت را هموار خواهد کرد.
با امید به ساختن ایرانی آزاد، آباد و شایسته با دستان توانمند کارگران، جایی که انسان در سایه‌ی آزادی، کرامت و عدالت، به خوشبختی دست یابد.
زرتشت احمدی راغب – آرشام رضایی – رضا محمدحسینی
زندان قزل‌حصار – ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴
#بیانیه #روز_جهانی_کارگر #زرتشت_احمدی_زرتشت #آرشام_رضایی #رضا_محمدحسینی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔18
امروز چهارشنبه اول ماه می روز جهانی کارگر است.
جمهوری اسلامی با هدف کنترل اعتراضات کارگری، در چنین روزی کنکور سراسری برگزار کرده و تمام شهرها با حضور نیروهای سرکوبگر مانع برگزاری تجمعات کارگری شده است.
هنوز آمار واقعی کشته‌شدگان و آسیب‌دیدگان بندرعباس اعلام نشده. کارگرانی که حین انجام کار به قتل رسیده‌اند. با این حال بر اساس آمار اعلام‌شده سالانه بیش از ۴۰۰۰ کارگر حین انجام کار کشته شده‌اند. این کارگرها بیمه داشته‌اند و نام‌شان در سازمان تامین اجتماعی ثبت شده اما در واقعیت چه بسا کارگران فصلی کارگرانی که بیمه نداشته‌اند کارگران روزمزدی که حین انجام کار جان خود را از دست داده‌اند و نام‌شان هم هیچ کجا ثبت نشده باشد.
روز جهانی کارگر در ایران
طرح از رضا عقیلی
https://tavaana.org/laborday_in_iran/
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #روز_جهانی_کارگر
@Tavaana_TavaanaTech
جمهوری اسلامی با هدف کنترل اعتراضات کارگری، در چنین روزی کنکور سراسری برگزار کرده و تمام شهرها با حضور نیروهای سرکوبگر مانع برگزاری تجمعات کارگری شده است.
هنوز آمار واقعی کشته‌شدگان و آسیب‌دیدگان بندرعباس اعلام نشده. کارگرانی که حین انجام کار به قتل رسیده‌اند. با این حال بر اساس آمار اعلام‌شده سالانه بیش از ۴۰۰۰ کارگر حین انجام کار کشته شده‌اند. این کارگرها بیمه داشته‌اند و نام‌شان در سازمان تامین اجتماعی ثبت شده اما در واقعیت چه بسا کارگران فصلی کارگرانی که بیمه نداشته‌اند کارگران روزمزدی که حین انجام کار جان خود را از دست داده‌اند و نام‌شان هم هیچ کجا ثبت نشده باشد.
روز جهانی کارگر در ایران
طرح از رضا عقیلی
https://tavaana.org/laborday_in_iran/
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #روز_جهانی_کارگر
@Tavaana_TavaanaTech
❤10💔5👍2
یانیه مشترک به مناسبت روز جهانی کارگر:
«از معدن تا بندر، محل قتل کارگر
اعتصابات سراسری تنها راه حل است.»
به مناسبت اول ماه می، روز جهانی کارگر، چند تشکل مستقل کارگری بیانیه‌ای منتشر کردند که در آن تنها راه حل رهایی کارگران را اعتصاب سراسری اعلام کرده‌اند.
در متن این بیانیه آمده است:
«در آستانه روز جهانی کارگر، در لحظه‌ای انفجاری و تاریخی ایستاده‌ایم. زمین زیر پای جمهوری اسلامی می‌لرزد و نفرت و خشم، کوچه، خیابان، کارخانه، دانشگاه و مدرسه را فرا گرفته است.
هنوز آتش داغ کارگران جانباخته در معادن خاموش نشده بود که فاجعه تلخ و خونین بندر رجایی که جنایتی دیگر از سوی صاحبان قدرت و ثروت است، ده‌ها جان را بی جان کرده و در دل خاک نشانده، ده‌ها نفر را مفقود کرده و هزاران نفر را زخمی و معلول ساخته است.
فقر، بیکاری، ناامنی، استثمار، تبعیض، جنایت، اینها چهره واقعی حکومتی است که تنها با سرکوب و خونریزی و جنگ افروزی بر قدرت چنگ انداخته است.
جمهوری اسلامی، این رژیم دزدسالار، مافیایی و به غایت ضدانسانی، امروز بیش از هر زمان دیگری بر لبه پرتگاه سقوط ایستاده است.
....
انقلاب ما آغاز شده است، اما هنوز در راه پرچالش رسیدن به پیروزی در پیش است.
دشمن درمانده اما خون‌آشام، با تداوم جنگ علیه زنان، سرکوب مدارس و دانشگاه‌ها، زندانی کردن معترضان، اعدام‌های پی در پی و حتی دست دراز کردن به سوی آمریکا پس از سال‌ها دروغ‌گویی و دشمن‌تراشی، به وضوح نشان داده که بوی پایان را حس کرده است.
این حکومت از معدن تا بندر را به محل قتل کارگر تبدیل کرده، و زندانی به وسعت یک ایران ساخته که هیچ انسانی در آن از محرومیت و شکنجه و مرگ، در امان نیست.
...........
در این مسیر به جامعه جهانی هشدار می‌دهیم: ما نه جنگ طلبیم و نه مذاکره و توافق مساله ماست، بلکه پایان ریشه ای وضعیت ضدانسانی موجود و مسبب آن امر ماست. لذا جمهوری اسلامی باید از سازمان جهانی کار (ILO) و تمام نهادهای بین‌المللی اخراج، و به عنوان حکومت آپارتاید جنسی-جنسیتی در سطح جهانی بایکوت شود.
ما تاکید داریم اکنون زمان آن است که همه جنبش‌ها و نیروهای مبارز و انقلابی از کارگران و معلمان و بازنشستگان، دانشجویان، پرستاران و کادر درمان، کسبه و مغازه‌داران، رانندگان حمل و نقل شهری و کامیون‌رانان، به هم بپیوندند چراکه با ایجاد یک شبکه بزرگ و سازماندهی سراسری اعتراضات و اعتصابات همزمان و مستمر است که می‌توانیم این نظام پوسیده را از قدرت به زیر بکشیم.
پیروز باد انقلاب زن زندگی آزادی!
زنده باد اتحاد و همبستگی مردمی!
پیش بسوی اعتراضات و اعتصابات سراسری!»
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #بیانیه #روز_جهانی_کارگر
@Tavaana_TavaanaTech
«از معدن تا بندر، محل قتل کارگر
اعتصابات سراسری تنها راه حل است.»
به مناسبت اول ماه می، روز جهانی کارگر، چند تشکل مستقل کارگری بیانیه‌ای منتشر کردند که در آن تنها راه حل رهایی کارگران را اعتصاب سراسری اعلام کرده‌اند.
در متن این بیانیه آمده است:
«در آستانه روز جهانی کارگر، در لحظه‌ای انفجاری و تاریخی ایستاده‌ایم. زمین زیر پای جمهوری اسلامی می‌لرزد و نفرت و خشم، کوچه، خیابان، کارخانه، دانشگاه و مدرسه را فرا گرفته است.
هنوز آتش داغ کارگران جانباخته در معادن خاموش نشده بود که فاجعه تلخ و خونین بندر رجایی که جنایتی دیگر از سوی صاحبان قدرت و ثروت است، ده‌ها جان را بی جان کرده و در دل خاک نشانده، ده‌ها نفر را مفقود کرده و هزاران نفر را زخمی و معلول ساخته است.
فقر، بیکاری، ناامنی، استثمار، تبعیض، جنایت، اینها چهره واقعی حکومتی است که تنها با سرکوب و خونریزی و جنگ افروزی بر قدرت چنگ انداخته است.
جمهوری اسلامی، این رژیم دزدسالار، مافیایی و به غایت ضدانسانی، امروز بیش از هر زمان دیگری بر لبه پرتگاه سقوط ایستاده است.
....
انقلاب ما آغاز شده است، اما هنوز در راه پرچالش رسیدن به پیروزی در پیش است.
دشمن درمانده اما خون‌آشام، با تداوم جنگ علیه زنان، سرکوب مدارس و دانشگاه‌ها، زندانی کردن معترضان، اعدام‌های پی در پی و حتی دست دراز کردن به سوی آمریکا پس از سال‌ها دروغ‌گویی و دشمن‌تراشی، به وضوح نشان داده که بوی پایان را حس کرده است.
این حکومت از معدن تا بندر را به محل قتل کارگر تبدیل کرده، و زندانی به وسعت یک ایران ساخته که هیچ انسانی در آن از محرومیت و شکنجه و مرگ، در امان نیست.
...........
در این مسیر به جامعه جهانی هشدار می‌دهیم: ما نه جنگ طلبیم و نه مذاکره و توافق مساله ماست، بلکه پایان ریشه ای وضعیت ضدانسانی موجود و مسبب آن امر ماست. لذا جمهوری اسلامی باید از سازمان جهانی کار (ILO) و تمام نهادهای بین‌المللی اخراج، و به عنوان حکومت آپارتاید جنسی-جنسیتی در سطح جهانی بایکوت شود.
ما تاکید داریم اکنون زمان آن است که همه جنبش‌ها و نیروهای مبارز و انقلابی از کارگران و معلمان و بازنشستگان، دانشجویان، پرستاران و کادر درمان، کسبه و مغازه‌داران، رانندگان حمل و نقل شهری و کامیون‌رانان، به هم بپیوندند چراکه با ایجاد یک شبکه بزرگ و سازماندهی سراسری اعتراضات و اعتصابات همزمان و مستمر است که می‌توانیم این نظام پوسیده را از قدرت به زیر بکشیم.
پیروز باد انقلاب زن زندگی آزادی!
زنده باد اتحاد و همبستگی مردمی!
پیش بسوی اعتراضات و اعتصابات سراسری!»
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #بیانیه #روز_جهانی_کارگر
@Tavaana_TavaanaTech
👍28😍1
امروز یازده اردیبهشت روز جهانی کارگر است.
جمهوری اسلامی در تبلیغات خود همواره خود را حامی کارگران قلمداد کرده است، ولی کارگران نه تنها در این حکومت به نان شب خود محتاج مانده‌اند و زندگی دشواری را می‌گذرانند، بلکه از حق تشکل و داشتن سندیکای مستقل هم محروم مانده‌اند.
علاوه بر این در تمام این سال‌ها اعتراضات کارگران به شدیدترین وجه سرکوب شده و کارگران بسیاری زندانی و کشته شده‌اند.
در چند سال گذشته بسیاری از کشته‌شده‌های خیزش‌های مردمی، کارگر بوده‌اند.
در روز جهانی کارگر یادی کنیم از محمدمهدی کرمی، مجیدرضا رهنورد، محسن شکاری، محمد حسینی، محمد اقبال نایب‌زهی، امیرحسین خادمی، شاهرخ زمانی، ستار بهشتی، عارف قربانپور، مهران بصیرتوانا، محسن محمدپور و صدها کارگر کشته شده توسط جمهوری اسلامی ...
#روز_جهانی_کارگر #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
جمهوری اسلامی در تبلیغات خود همواره خود را حامی کارگران قلمداد کرده است، ولی کارگران نه تنها در این حکومت به نان شب خود محتاج مانده‌اند و زندگی دشواری را می‌گذرانند، بلکه از حق تشکل و داشتن سندیکای مستقل هم محروم مانده‌اند.
علاوه بر این در تمام این سال‌ها اعتراضات کارگران به شدیدترین وجه سرکوب شده و کارگران بسیاری زندانی و کشته شده‌اند.
در چند سال گذشته بسیاری از کشته‌شده‌های خیزش‌های مردمی، کارگر بوده‌اند.
در روز جهانی کارگر یادی کنیم از محمدمهدی کرمی، مجیدرضا رهنورد، محسن شکاری، محمد حسینی، محمد اقبال نایب‌زهی، امیرحسین خادمی، شاهرخ زمانی، ستار بهشتی، عارف قربانپور، مهران بصیرتوانا، محسن محمدپور و صدها کارگر کشته شده توسط جمهوری اسلامی ...
#روز_جهانی_کارگر #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍24💔7❤2
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
بنگلادش، ۲۰۱۳؛ مبارزه علیه بردگی کارگران
محمد رعنا، اصرار داشت که «ساختمان آسیب اندکی دیده است و خیلی جدی نیست و برای صد سال باقی می‌ماند.» کارگران که جمع شده بودند مضطربانه یکدیگر را نگاه کردند، اما زمانی که صاحب کارخانه تهدید کرد که دستمزد آن‌ها را قطع می‌کند، با اکراه به مجتمع پلازای رعنا در داکا بازگشتند. چند ساعت قبل شکافی در ساختمانِ پنج‌طبقه ظاهر شد و کارگران هراسان از ساختمان بیرون آمده و به خیابان ریخته بودند. درست ۴۵ دقیقه پس از بازگشت کارگران به کارخانه، یکی از خاموشی‌های معمول بنگلادش کارخانه را در تاریکی فرو برد و ژنراتور‌های پشت بام به کار افتادند. ارتعاشات ناشی از ژنراتورها، دیوارهای سست ساختمان را لرزاند و ساختمان به کلی فرو ریخت. آن روز ۲۴ آوریل ۲۰۱۳ بود، حادثه‌ای که به کشته‌شدن هزار کارگر و مجروح‌شدن تعداد زیادی منجر شد، مجروحانی که دیگر قادر به کار کردن نبودند. این فاجعه خشم جهانی را برانگیخت و جامعه جهانی خواستار تغییراتی بنیادی شد.
سایت:
https://tavaana.org/bangladesh_labors/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=VyY0p4DPp-g&t=756s
نسخه نوشتاری فارسی:
https://tavaana.org/workers_bangladesh/
نسخه نوشتاری انگلیسی:
https://en.tavaana.org/workers_bangladesh/
#کتاب
#کتاب_صوتی
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی
#کارگران #روز_جهانی_کارگر
@Tavaana_TavaanaTech
محمد رعنا، اصرار داشت که «ساختمان آسیب اندکی دیده است و خیلی جدی نیست و برای صد سال باقی می‌ماند.» کارگران که جمع شده بودند مضطربانه یکدیگر را نگاه کردند، اما زمانی که صاحب کارخانه تهدید کرد که دستمزد آن‌ها را قطع می‌کند، با اکراه به مجتمع پلازای رعنا در داکا بازگشتند. چند ساعت قبل شکافی در ساختمانِ پنج‌طبقه ظاهر شد و کارگران هراسان از ساختمان بیرون آمده و به خیابان ریخته بودند. درست ۴۵ دقیقه پس از بازگشت کارگران به کارخانه، یکی از خاموشی‌های معمول بنگلادش کارخانه را در تاریکی فرو برد و ژنراتور‌های پشت بام به کار افتادند. ارتعاشات ناشی از ژنراتورها، دیوارهای سست ساختمان را لرزاند و ساختمان به کلی فرو ریخت. آن روز ۲۴ آوریل ۲۰۱۳ بود، حادثه‌ای که به کشته‌شدن هزار کارگر و مجروح‌شدن تعداد زیادی منجر شد، مجروحانی که دیگر قادر به کار کردن نبودند. این فاجعه خشم جهانی را برانگیخت و جامعه جهانی خواستار تغییراتی بنیادی شد.
سایت:
https://tavaana.org/bangladesh_labors/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=VyY0p4DPp-g&t=756s
نسخه نوشتاری فارسی:
https://tavaana.org/workers_bangladesh/
نسخه نوشتاری انگلیسی:
https://en.tavaana.org/workers_bangladesh/
#کتاب
#کتاب_صوتی
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی
#کارگران #روز_جهانی_کارگر
@Tavaana_TavaanaTech
👍15💔5❤2
امروز اول ماه می روز جهانی کارگر است در بسیاری از کشورها این روز گرامی داشته می‌شود تعطیل رسمی است و نسبت به حقوق کارگران آگاه‌سازی می‌شود در ایران اما ...
کارگران اجازه برگزاری تجمع ندارند این روز تعطیل نیست و فعالان کارگری به دلیل آگاه‌سازی درباره حقوق کار به زندان می‌افتند.
در حال حاضر ۱۹ فعال کارگری در زندان محبوس هستند و حتی شریفه محمدی، فعال کارگری، هم به اعدام محکوم شده است.
طرح از رضا عقیلی
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #روز_جهانی_کارگر #شریفه_محمدی
@Tavaana_TavaanaTech
کارگران اجازه برگزاری تجمع ندارند این روز تعطیل نیست و فعالان کارگری به دلیل آگاه‌سازی درباره حقوق کار به زندان می‌افتند.
در حال حاضر ۱۹ فعال کارگری در زندان محبوس هستند و حتی شریفه محمدی، فعال کارگری، هم به اعدام محکوم شده است.
طرح از رضا عقیلی
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #روز_جهانی_کارگر #شریفه_محمدی
@Tavaana_TavaanaTech
👍12🕊2
هنگامه چوبین، مادر جاویدنام آرتین رحمانی، در روز جهانی کارگر ضمن انتشار این تصویر از فرزند نوجوانش، از آرزوی او نوشت:
همیشه وقتی لباسا آرتین رو می‌بینم، لباسای روغنی که بوی شرافت می‌دن، حسرت می‌خورم که به آرزوش نرسید.
همیشه بهم میگفت:
«به نظرت یه روز خودم مغازه می‌زنم؟ میشه یه روز بشم استادکار تعمیرات ماشینای خارجی؟»
و من همیشه می‌گفتم: آره، معلومه که می‌شی پسرم.
اما نذاشتن آرتین به آرزوهاش برسه،آرتین رو کشتن.
روز کارگر مبارک.
hengameh_choobin
#آرتین_رحمانی
#آرتین_رحمانی_پیانی
#روز_جهانی_کارگر #روز_کارگر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
همیشه وقتی لباسا آرتین رو می‌بینم، لباسای روغنی که بوی شرافت می‌دن، حسرت می‌خورم که به آرزوش نرسید.
همیشه بهم میگفت:
«به نظرت یه روز خودم مغازه می‌زنم؟ میشه یه روز بشم استادکار تعمیرات ماشینای خارجی؟»
و من همیشه می‌گفتم: آره، معلومه که می‌شی پسرم.
اما نذاشتن آرتین به آرزوهاش برسه،آرتین رو کشتن.
روز کارگر مبارک.
hengameh_choobin
#آرتین_رحمانی
#آرتین_رحمانی_پیانی
#روز_جهانی_کارگر #روز_کارگر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔37❤3👍1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
پهلوان رسول خادم تصاویری از کار سخت در معدن و عدم امنیت جانی کارگران معدن منتشر کرد و این روز را گرامی داشت.
یادآور می‌شویم یکی از حوادث تلخ کارگری و از جنایات جمهوری اسلامی
انفجار معدن زغال‌سنگ طبس، بوده است.
۳۱ شهریور ۱۴۰۳ در معدن طبس به دلیل نشت گاز متان ۵۲ کارگر معدن جان باختند و حداقل ۲۰ کارگر هم مصدوم شدند.
انفجار این معدن با وجود هشدار کارگران نسبت به نشت گاز، از حوادث هولناک که از جنایات هولناک جمهوری اسلامی بود. هر چند جمهوری اسلامی اعلام کرده در این جنایت ۵۲ کارگر فوت شده‌اند اما بنا به اعلام آمار محلی تعداد فوت‌شدگان بس بیشتر است و البته نکته مهم اینکه آن‌ها از حق و حقوق خود چه در زمان حیات و چه اکنون پس از مرگ محروم بوده‌اند.
دادخواهیم
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #روز_جهانی_کارگر
@Tavaana_TavaanaTech
یادآور می‌شویم یکی از حوادث تلخ کارگری و از جنایات جمهوری اسلامی
انفجار معدن زغال‌سنگ طبس، بوده است.
۳۱ شهریور ۱۴۰۳ در معدن طبس به دلیل نشت گاز متان ۵۲ کارگر معدن جان باختند و حداقل ۲۰ کارگر هم مصدوم شدند.
انفجار این معدن با وجود هشدار کارگران نسبت به نشت گاز، از حوادث هولناک که از جنایات هولناک جمهوری اسلامی بود. هر چند جمهوری اسلامی اعلام کرده در این جنایت ۵۲ کارگر فوت شده‌اند اما بنا به اعلام آمار محلی تعداد فوت‌شدگان بس بیشتر است و البته نکته مهم اینکه آن‌ها از حق و حقوق خود چه در زمان حیات و چه اکنون پس از مرگ محروم بوده‌اند.
دادخواهیم
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #روز_جهانی_کارگر
@Tavaana_TavaanaTech
❤25💔21
یادی از ریحانه انصارینژاد، فعال کارگری زندانی و برخاسته از دل فقر، تبعیض و سرکوب
نوشته‌ای از مریم یحیوی، زندانی سیاسی سابق
«نوشتن از رفقای نزدیکی که در بند زنان اوین با هم زندگی کردیم، شاید یکی از سخت‌ترین کارها باشد. اما امروز، به مناسبت روز جهانی کارگر، می‌خواهم از ریحانه انصارینژاد بنویسم؛ زنی پرتلاش و استوار، کارگری که دفاع از حقوق کارگران و تشکل‌های صنفی و اجتماعی از اصلی‌ترین دغدغه‌های زندگی‌اش بوده و هست.
ریحانه رفیقی است صریح، روشن و مسئول. با دلسوزی نقد می‌کند و اگر احساس کند نیاز به همراهی داری، مشتاقانه در کنارت می‌ماند. او مادری است که به تنهایی سرپرستی دخترش، فرزانه، را بر عهده دارد و دل‌نگرانی‌های مادرانه‌اش برای فرزندش همیشه آشکار است.
آشنایی نزدیک‌ترم با ریحانه برمی‌گردد به روز جهانی کارگر سال گذشته. حدود دو هفته پیش از آن روز، جمعی از زنان علاقه‌مند و دغدغه‌مندِ حوزه کارگری، تصمیم گرفتیم مراسمی به این مناسبت برگزار کنیم. کارها را تقسیم کردیم و قرار شد من و ریحانه پوسترهایی درباره صد سال مبارزه کارگران و تشکل‌های کارگری تهیه کنیم. زمان محدود بود و منابع‌مان فقط کتابخانه کوچک بند و حافظه تاریخی‌مان. اما شروع کردیم. ریحانه هنگام بازگو کردن وقایع مربوط به جنبش کارگری، با چنان شور و شفافیتی حرف می‌زد که انگار آن اتفاقات همین دیروز رخ داده‌اند. چشمانش برق می‌زد، و گاه صدایش از اندوه می‌لرزید. در گفت‌وگوهای‌مان درباره «چه باید کرد»، نقدهای عملکردی، و آینده جنبش، اشتراک‌های بسیاری داشتیم.
او مسئولیت‌پذیر، جدی، و همزمان مهربان است. خود را یک کارگر و فعال کارگری می‌داند؛ کسی که فقر، تبعیض و سرکوب جامعه کارگری را نه در تئوری، بلکه در زیست روزمره‌اش لمس کرده. سال‌هاست برای بهبود شرایط کارگران تلاش کرده. هنوز روزی که خبر حکم اعدام شریفه را شنیدیم از خاطرم نرفته؛ اشک‌های در چشمانش حلقه زده بود و خشم‌اش را در سکوتی عمیق فرو خورده بود.
ریحانه باور داشت که نباید در برابر بی‌عدالتی سکوت کرد، و منش و رفتارش در زندان گواه همین باور بود. ماه‌ها از ملاقات با فرزندش و تماس تلفنی محروم بود، اما همچنان ایستادگی کرد. اهل نمایش و خودنمایی نیست، و سلبریتی شدن را آفت جنبش کارگری می‌داند.
او با اتهام واهی «اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی» به چهار سال زندان محکوم شده و از آبان ۱۴۰۲ دوران محکومیت خود را در اوین می‌گذراند. با دردهای جسمی در نواحی مفاصل، گواتر و مشکلات گوارشی دست و پنجه نرم می‌کند. روند درمانش ناکافی و اعزام‌های پزشکی‌اش یا انجام نمی‌شود یا آنقدر با تأخیر و بی‌نظم است که موجب تشدید بیماری‌ها شده.
من به رفاقت با ریحانه و مبارزاتش افتخار می‌کنم و به او خسته نباشید می‌گویم.
اما روز جهانی کارگر فقط یک روز نیست. کارگری که هر روز سفره‌اش کوچکتر می‌شود، امنیت شغلی و جانی ندارد و زیر چرخ‌های سرمایه‌داریِ متکی به قدرت و ثروت له می‌شود، صدایش به گوش حاکمان نمی‌رسد. نادیده گرفته می‌شود. بنابراین مبارزه با این ستم طبقاتی، تبعیض ساختاری و سرکوب سیستماتیک وظیفه‌ای هرروزه است.
تهدیدها، فشارها، زندان‌ها، و احکام ناعادلانه همچون اعدام، ابزاری برای ایجاد رعب در جامعه و در هم شکستن تشکل‌های صنفی و اجتماعی‌اند. اما تنها راه ایستادگی در برابر این ماشین سرکوب، اتحاد، آگاهی و ایجاد تشکل‌های مستقل است؛ برای برهم زدن بازی‌ای که زورمندان برای‌مان طراحی کرده‌اند.»
مرتبط:
بررسی پروند ریحانه انصارینژاد
https://youtu.be/oXciMbgu6gI
#ریحانه_انصاری_نژاد #مریم_یحیوی #روز_جهانی_کارگر
#روز_کارگر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
نوشته‌ای از مریم یحیوی، زندانی سیاسی سابق
«نوشتن از رفقای نزدیکی که در بند زنان اوین با هم زندگی کردیم، شاید یکی از سخت‌ترین کارها باشد. اما امروز، به مناسبت روز جهانی کارگر، می‌خواهم از ریحانه انصارینژاد بنویسم؛ زنی پرتلاش و استوار، کارگری که دفاع از حقوق کارگران و تشکل‌های صنفی و اجتماعی از اصلی‌ترین دغدغه‌های زندگی‌اش بوده و هست.
ریحانه رفیقی است صریح، روشن و مسئول. با دلسوزی نقد می‌کند و اگر احساس کند نیاز به همراهی داری، مشتاقانه در کنارت می‌ماند. او مادری است که به تنهایی سرپرستی دخترش، فرزانه، را بر عهده دارد و دل‌نگرانی‌های مادرانه‌اش برای فرزندش همیشه آشکار است.
آشنایی نزدیک‌ترم با ریحانه برمی‌گردد به روز جهانی کارگر سال گذشته. حدود دو هفته پیش از آن روز، جمعی از زنان علاقه‌مند و دغدغه‌مندِ حوزه کارگری، تصمیم گرفتیم مراسمی به این مناسبت برگزار کنیم. کارها را تقسیم کردیم و قرار شد من و ریحانه پوسترهایی درباره صد سال مبارزه کارگران و تشکل‌های کارگری تهیه کنیم. زمان محدود بود و منابع‌مان فقط کتابخانه کوچک بند و حافظه تاریخی‌مان. اما شروع کردیم. ریحانه هنگام بازگو کردن وقایع مربوط به جنبش کارگری، با چنان شور و شفافیتی حرف می‌زد که انگار آن اتفاقات همین دیروز رخ داده‌اند. چشمانش برق می‌زد، و گاه صدایش از اندوه می‌لرزید. در گفت‌وگوهای‌مان درباره «چه باید کرد»، نقدهای عملکردی، و آینده جنبش، اشتراک‌های بسیاری داشتیم.
او مسئولیت‌پذیر، جدی، و همزمان مهربان است. خود را یک کارگر و فعال کارگری می‌داند؛ کسی که فقر، تبعیض و سرکوب جامعه کارگری را نه در تئوری، بلکه در زیست روزمره‌اش لمس کرده. سال‌هاست برای بهبود شرایط کارگران تلاش کرده. هنوز روزی که خبر حکم اعدام شریفه را شنیدیم از خاطرم نرفته؛ اشک‌های در چشمانش حلقه زده بود و خشم‌اش را در سکوتی عمیق فرو خورده بود.
ریحانه باور داشت که نباید در برابر بی‌عدالتی سکوت کرد، و منش و رفتارش در زندان گواه همین باور بود. ماه‌ها از ملاقات با فرزندش و تماس تلفنی محروم بود، اما همچنان ایستادگی کرد. اهل نمایش و خودنمایی نیست، و سلبریتی شدن را آفت جنبش کارگری می‌داند.
او با اتهام واهی «اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی» به چهار سال زندان محکوم شده و از آبان ۱۴۰۲ دوران محکومیت خود را در اوین می‌گذراند. با دردهای جسمی در نواحی مفاصل، گواتر و مشکلات گوارشی دست و پنجه نرم می‌کند. روند درمانش ناکافی و اعزام‌های پزشکی‌اش یا انجام نمی‌شود یا آنقدر با تأخیر و بی‌نظم است که موجب تشدید بیماری‌ها شده.
من به رفاقت با ریحانه و مبارزاتش افتخار می‌کنم و به او خسته نباشید می‌گویم.
اما روز جهانی کارگر فقط یک روز نیست. کارگری که هر روز سفره‌اش کوچکتر می‌شود، امنیت شغلی و جانی ندارد و زیر چرخ‌های سرمایه‌داریِ متکی به قدرت و ثروت له می‌شود، صدایش به گوش حاکمان نمی‌رسد. نادیده گرفته می‌شود. بنابراین مبارزه با این ستم طبقاتی، تبعیض ساختاری و سرکوب سیستماتیک وظیفه‌ای هرروزه است.
تهدیدها، فشارها، زندان‌ها، و احکام ناعادلانه همچون اعدام، ابزاری برای ایجاد رعب در جامعه و در هم شکستن تشکل‌های صنفی و اجتماعی‌اند. اما تنها راه ایستادگی در برابر این ماشین سرکوب، اتحاد، آگاهی و ایجاد تشکل‌های مستقل است؛ برای برهم زدن بازی‌ای که زورمندان برای‌مان طراحی کرده‌اند.»
مرتبط:
بررسی پروند ریحانه انصارینژاد
https://youtu.be/oXciMbgu6gI
#ریحانه_انصاری_نژاد #مریم_یحیوی #روز_جهانی_کارگر
#روز_کارگر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔21🕊4❤1
بر اساس گزارش‌های اخیر خبرگزاری‌ها، وضعیت حقوق و شرایط قراردادی کارگران در ایران با چالش‌های متعددی مواجه است. با وجود افزایش ۴۵ درصدی حداقل دستمزد در سال ۱۴۰۴ و رسیدن آن به ۱۰ میلیون و ۳۹۹ هزار تومان، بسیاری از کارگران معتقدند که این افزایش با نرخ تورم و هزینه‌های زندگی همخوانی ندارد و قدرت خرید آنان را بهبود نمی‌بخشد.
از سوی دیگر، قراردادهای موقت کوتاه‌مدت، مانند قراردادهای یک‌ماهه و سه‌ماهه، همچنان در بازار کار رواج دارد. این نوع قراردادها امنیت شغلی کارگران را تهدید می‌کند و انگیزه آنان را برای کار کاهش می‌دهد. برخی از کارفرمایان نیز با استفاده از قراردادهای سفیدامضا و دریافت چک و سفته از کارگران، حقوق قانونی آنان را نادیده می‌گیرند.
علاوه بر مسائل قراردادی، کارگران با مشکلات دیگری مانند عدم پرداخت به‌موقع حقوق، اخراج‌های ناگهانی و عدم دسترسی به خدمات درمانی مناسب مواجه هستند. برخی از کارگران حتی توانایی اجاره یک اتاق کوچک را ندارند، در حالی که هزینه‌های زندگی روزبه‌روز افزایش می‌یابد .
در این شرایط، فعالان کارگری خواستار اصلاحات اساسی در قوانین کار، بهبود شرایط زندگی و افزایش حمایت‌های اجتماعی از کارگران هستند. اما آن‌ها بر این باورند کهاین خواسته در چارچوب رژیم کنونی قابل تحقق نیست.
جمهوری اسلامی در طی ۴۶ سال اجازه فعالیت به هیچ تشکل مستقل کارگری را نداده است و فعالان کارگری را زندانی کرده است.
در وب‌سایت «توانا»، مطالب متعددی درباره حقوق کارگران منتشر شده است. در ادامه، چند مورد از این مطالب به همراه لینک‌های مربوطه آورده شده است:
دستمزد کارگران سهم مزدوران
این مقاله به بررسی تخصیص منابع مالی کشور به نیروهای شبه‌نظامی مانند لشکر فاطمیون می‌پردازد و تأثیر آن بر وضعیت اقتصادی و معیشتی کارگران ایرانی را تحلیل می‌کند.
tavaana.org/labo
جلسه سوم: استانداردهای بین‌المللی کار
این درس‌نامه به معرفی استانداردهای بین‌المللی کار، از جمله حقوق بنیادین کارگران مانند حق تشکل‌یابی، دستمزد منصفانه و شرایط کاری مناسب می‌پردازد و وضعیت اجرای این استانداردها در ایران را بررسی می‌کند.
tavaana.org/lesson-3-international-labor-standards/?utm_source=chatgpt.com
سزار چاوز، اعتصاب و بایکوت انگور دِلِینو
این مطالعه موردی به فعالیت‌های سزار چاوز، رهبر جنبش کارگران کشاورزی در آمریکا، و تلاش‌های او برای بهبود شرایط کاری و حقوق کارگران کشاورز می‌پردازد.
tavaana.org/cesar_chavez/?utm_source=chatgpt.com
طرح از مانا نیستانی
#روز_جهانی_کارگر #کارگران #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
بر اساس گزارش‌های اخیر خبرگزاری‌ها، وضعیت حقوق و شرایط قراردادی کارگران در ایران با چالش‌های متعددی مواجه است. با وجود افزایش ۴۵ درصدی حداقل دستمزد در سال ۱۴۰۴ و رسیدن آن به ۱۰ میلیون و ۳۹۹ هزار تومان، بسیاری از کارگران معتقدند که این افزایش با نرخ تورم و هزینه‌های زندگی همخوانی ندارد و قدرت خرید آنان را بهبود نمی‌بخشد.
از سوی دیگر، قراردادهای موقت کوتاه‌مدت، مانند قراردادهای یک‌ماهه و سه‌ماهه، همچنان در بازار کار رواج دارد. این نوع قراردادها امنیت شغلی کارگران را تهدید می‌کند و انگیزه آنان را برای کار کاهش می‌دهد. برخی از کارفرمایان نیز با استفاده از قراردادهای سفیدامضا و دریافت چک و سفته از کارگران، حقوق قانونی آنان را نادیده می‌گیرند.
علاوه بر مسائل قراردادی، کارگران با مشکلات دیگری مانند عدم پرداخت به‌موقع حقوق، اخراج‌های ناگهانی و عدم دسترسی به خدمات درمانی مناسب مواجه هستند. برخی از کارگران حتی توانایی اجاره یک اتاق کوچک را ندارند، در حالی که هزینه‌های زندگی روزبه‌روز افزایش می‌یابد .
در این شرایط، فعالان کارگری خواستار اصلاحات اساسی در قوانین کار، بهبود شرایط زندگی و افزایش حمایت‌های اجتماعی از کارگران هستند. اما آن‌ها بر این باورند کهاین خواسته در چارچوب رژیم کنونی قابل تحقق نیست.
جمهوری اسلامی در طی ۴۶ سال اجازه فعالیت به هیچ تشکل مستقل کارگری را نداده است و فعالان کارگری را زندانی کرده است.
در وب‌سایت «توانا»، مطالب متعددی درباره حقوق کارگران منتشر شده است. در ادامه، چند مورد از این مطالب به همراه لینک‌های مربوطه آورده شده است:
دستمزد کارگران سهم مزدوران
این مقاله به بررسی تخصیص منابع مالی کشور به نیروهای شبه‌نظامی مانند لشکر فاطمیون می‌پردازد و تأثیر آن بر وضعیت اقتصادی و معیشتی کارگران ایرانی را تحلیل می‌کند.
tavaana.org/labo
جلسه سوم: استانداردهای بین‌المللی کار
این درس‌نامه به معرفی استانداردهای بین‌المللی کار، از جمله حقوق بنیادین کارگران مانند حق تشکل‌یابی، دستمزد منصفانه و شرایط کاری مناسب می‌پردازد و وضعیت اجرای این استانداردها در ایران را بررسی می‌کند.
tavaana.org/lesson-3-international-labor-standards/?utm_source=chatgpt.com
سزار چاوز، اعتصاب و بایکوت انگور دِلِینو
این مطالعه موردی به فعالیت‌های سزار چاوز، رهبر جنبش کارگران کشاورزی در آمریکا، و تلاش‌های او برای بهبود شرایط کاری و حقوق کارگران کشاورز می‌پردازد.
tavaana.org/cesar_chavez/?utm_source=chatgpt.com
طرح از مانا نیستانی
#روز_جهانی_کارگر #کارگران #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍20
دو بیانیه از زندانیان سیاسی زندان اوین به مناسبت روز جهانی کارگر منتشر شد
به مناسبت روز جهانی کارگر، دو بیانیه از سوی گروه‌هایی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین به دست ما رسیده که در آن‌ها با اشاره به وضعیت بحرانی اقتصادی و اجتماعی کشور، بر لزوم همبستگی، سازماندهی و مبارزه مشترک نیروهای آزادی‌خواه برای دستیابی به جامعه‌ای عادلانه و انسانی تأکید شده است.
بیانیه اول: "ما بیشماران جامعه هستیم، روز کارگر روز همه ماست"
در این بیانیه که با امضای «جمعی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین» و به تاریخ ۸ اردیبهشت ۱۴۰۴ منتشر شده، آمده است:
«فقر و فلاکت روزافزون، ابر‌بحران‌ها، ورشکستگی اقتصادی، رانت و فساد و ناکارآمدی، تخریب و غارت منابع و محیط زیست که امروزه هستی جامعه را به مخاطره انداخته است، محصول دهه‌ها سرکوب و بی‌حقوقی صاحبان حقیقی ثروت و سامان جامعه است.
اما این نیمه‌ی حقیقت است؛ نیمه‌ی دیگر، تکاپوی جامعه‌ای زنده و تشنه‌ی رهایی است که بیش از این توان و امکان تحمل چنین درخودماندگی تحمیلی و بن‌بست فراگیر را ندارد.
ما، جمعی از زندانیان سیاسی، همراه خیل کارگران، معلمان، پرستاران، دانشجویان و اساتید دانشگاه، زنان و مردان آزادی‌خواه، فعالان حقوق کودک، محیط زیست، روزنامه‌نگاران، اقلیت‌ها، همگی در نفی تبعیض و بهره‌کشی، استبداد و کهنه‌پرستی در یک سمت ایستاده‌ایم.
ما بیشماران جامعه هستیم و روز کارگر، روز همه‌ی ماست؛ مایی که برای پی‌ریزی و ساختن جامعه‌ای نوین و در شأن انسان مدرن امروزی، جامعه‌ای بدون فقر و بهره‌کشی و سرکوب، همراه و هم‌نبرد همدیگریم.
در شرایط حاضر، بایستی گام‌های کوچکمان را مستحکم برداریم و از تمام فرصت‌ها و امکانات عمل بهره بگیریم؛ ارتباطات فردی و اجتماعی‌مان را گسترش و تحکیم ببخشیم و با همبستگی و ایجاد شبکه‌ها، به طرح، تدارک و سازماندهی مبارزات‌مان بپردازیم و از مطالبات یکدیگر حمایت به‌عمل آوریم و به استقبال گشایش‌های عظیم اجتماعی برویم که خود آن را رقم خواهیم زد.»
بیانیه دوم: "آیا وقت آن نرسیده به جای خط فقر، خط رفاه را مطالبه کنیم؟"
بیانیه دوم: "آیا وقت آن نرسیده به جای خط فقر، خط رفاه را مطالبه کنیم؟"
در بیانیه دوم که به امضای ده نفر از فعالان سیاسی، صنفی و کارگری زندانی در اوین رسیده، با اشاره به کوچک شدن سفره کارگران، تورم سرسام‌آور، بی‌اثری افزایش حداقل دستمزد و نبود تشکل‌های مستقل، تأکید شده است:
در این بیانیه نوشته شده «امسال در حالی به استقبال روز جهانی کارگری می‌رویم که شاهد کوچکتر شدن هر روزه‌ی سفره کارگران و زحمتکشان در ایران هستیم؛ تورم افسارگسیخته با تمام توان به هستی ناچیز رنجبران هجوم می‌آورد، تا جایی که افزایش دستمزد ۳۵ درصدی تنها مُسکنی موقتی است و توان مقابله با خط فقر اعلام شده از طرف خود حکومت را نیز ندارد.»
در این بیانیه با اشاره به سنگینی سایه جنگ بر سر کارگران و تهدید زندگی و هستی آن‌ها مذاکرات و توافق و نرمش حکومت در تغییر شرایط بحرانی اقتصاد دلالی ایران بی‌تاثیر شمرده شده است.
در ادامه این بیانیه آمده:
«همه اینها در کنار نداشتن حق تشکل‌های مستقل و آزاد، ارعاب و سرکوب و زندانی کردن فعالان کارگری از دستاورئدهای بیش از چهل سال حاکمیت جمهوری اسلامی است، که برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت خود و تحقیر کارگران از واژه‌هایی همچون خط فقر استفاده می‌کند.»
نویسندگان بیانیه خواهان مطالبه رفاه و زندگی انسانی شده و نوشته‌اند:
«ما جمعی از زندانیان سیاسی و فعالان کارگری، از مردم می‌پرسیم: آیا وقت آن نرسیده که به جای طلب کردن خط فقر، خط رفاه و یک زندگی انسانی و شرافتمندانه را مطالبه کنیم؟»
در این بیانیه، با انتقاد از سرکوب فعالان صنفی، تأکید شده که «تنها چاره رنجبران، وحدت و تشکیلات است» و تشکیل نهادهای مستقل از سوی مزدبگیران در بخش‌های مختلف از جمله معلمان، بازنشستگان، کارمندان، پرستاران، رانندگان و کارگران کشاورزی یک ضرورت فوری دانسته شده است.
امضاکنندگان این بیانیه عبارت‌اند از:
سیامک امینی، مطلب احمدیان، سیامک ابراهیمی، مرتضی صیدی، سجاد ایمان‌نژاد، یدی بهاری، زرمازیار سیدنژاد، سیروس (فؤاد) فتحی، مرتضی پروین و وحید بنی‌عامریان.
طرح از مانا نیستانی
#بیانیه #روز_کارگر #روز_جهانی_کارگر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
به مناسبت روز جهانی کارگر، دو بیانیه از سوی گروه‌هایی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین به دست ما رسیده که در آن‌ها با اشاره به وضعیت بحرانی اقتصادی و اجتماعی کشور، بر لزوم همبستگی، سازماندهی و مبارزه مشترک نیروهای آزادی‌خواه برای دستیابی به جامعه‌ای عادلانه و انسانی تأکید شده است.
بیانیه اول: "ما بیشماران جامعه هستیم، روز کارگر روز همه ماست"
در این بیانیه که با امضای «جمعی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین» و به تاریخ ۸ اردیبهشت ۱۴۰۴ منتشر شده، آمده است:
«فقر و فلاکت روزافزون، ابر‌بحران‌ها، ورشکستگی اقتصادی، رانت و فساد و ناکارآمدی، تخریب و غارت منابع و محیط زیست که امروزه هستی جامعه را به مخاطره انداخته است، محصول دهه‌ها سرکوب و بی‌حقوقی صاحبان حقیقی ثروت و سامان جامعه است.
اما این نیمه‌ی حقیقت است؛ نیمه‌ی دیگر، تکاپوی جامعه‌ای زنده و تشنه‌ی رهایی است که بیش از این توان و امکان تحمل چنین درخودماندگی تحمیلی و بن‌بست فراگیر را ندارد.
ما، جمعی از زندانیان سیاسی، همراه خیل کارگران، معلمان، پرستاران، دانشجویان و اساتید دانشگاه، زنان و مردان آزادی‌خواه، فعالان حقوق کودک، محیط زیست، روزنامه‌نگاران، اقلیت‌ها، همگی در نفی تبعیض و بهره‌کشی، استبداد و کهنه‌پرستی در یک سمت ایستاده‌ایم.
ما بیشماران جامعه هستیم و روز کارگر، روز همه‌ی ماست؛ مایی که برای پی‌ریزی و ساختن جامعه‌ای نوین و در شأن انسان مدرن امروزی، جامعه‌ای بدون فقر و بهره‌کشی و سرکوب، همراه و هم‌نبرد همدیگریم.
در شرایط حاضر، بایستی گام‌های کوچکمان را مستحکم برداریم و از تمام فرصت‌ها و امکانات عمل بهره بگیریم؛ ارتباطات فردی و اجتماعی‌مان را گسترش و تحکیم ببخشیم و با همبستگی و ایجاد شبکه‌ها، به طرح، تدارک و سازماندهی مبارزات‌مان بپردازیم و از مطالبات یکدیگر حمایت به‌عمل آوریم و به استقبال گشایش‌های عظیم اجتماعی برویم که خود آن را رقم خواهیم زد.»
بیانیه دوم: "آیا وقت آن نرسیده به جای خط فقر، خط رفاه را مطالبه کنیم؟"
بیانیه دوم: "آیا وقت آن نرسیده به جای خط فقر، خط رفاه را مطالبه کنیم؟"
در بیانیه دوم که به امضای ده نفر از فعالان سیاسی، صنفی و کارگری زندانی در اوین رسیده، با اشاره به کوچک شدن سفره کارگران، تورم سرسام‌آور، بی‌اثری افزایش حداقل دستمزد و نبود تشکل‌های مستقل، تأکید شده است:
در این بیانیه نوشته شده «امسال در حالی به استقبال روز جهانی کارگری می‌رویم که شاهد کوچکتر شدن هر روزه‌ی سفره کارگران و زحمتکشان در ایران هستیم؛ تورم افسارگسیخته با تمام توان به هستی ناچیز رنجبران هجوم می‌آورد، تا جایی که افزایش دستمزد ۳۵ درصدی تنها مُسکنی موقتی است و توان مقابله با خط فقر اعلام شده از طرف خود حکومت را نیز ندارد.»
در این بیانیه با اشاره به سنگینی سایه جنگ بر سر کارگران و تهدید زندگی و هستی آن‌ها مذاکرات و توافق و نرمش حکومت در تغییر شرایط بحرانی اقتصاد دلالی ایران بی‌تاثیر شمرده شده است.
در ادامه این بیانیه آمده:
«همه اینها در کنار نداشتن حق تشکل‌های مستقل و آزاد، ارعاب و سرکوب و زندانی کردن فعالان کارگری از دستاورئدهای بیش از چهل سال حاکمیت جمهوری اسلامی است، که برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت خود و تحقیر کارگران از واژه‌هایی همچون خط فقر استفاده می‌کند.»
نویسندگان بیانیه خواهان مطالبه رفاه و زندگی انسانی شده و نوشته‌اند:
«ما جمعی از زندانیان سیاسی و فعالان کارگری، از مردم می‌پرسیم: آیا وقت آن نرسیده که به جای طلب کردن خط فقر، خط رفاه و یک زندگی انسانی و شرافتمندانه را مطالبه کنیم؟»
در این بیانیه، با انتقاد از سرکوب فعالان صنفی، تأکید شده که «تنها چاره رنجبران، وحدت و تشکیلات است» و تشکیل نهادهای مستقل از سوی مزدبگیران در بخش‌های مختلف از جمله معلمان، بازنشستگان، کارمندان، پرستاران، رانندگان و کارگران کشاورزی یک ضرورت فوری دانسته شده است.
امضاکنندگان این بیانیه عبارت‌اند از:
سیامک امینی، مطلب احمدیان، سیامک ابراهیمی، مرتضی صیدی، سجاد ایمان‌نژاد، یدی بهاری، زرمازیار سیدنژاد، سیروس (فؤاد) فتحی، مرتضی پروین و وحید بنی‌عامریان.
طرح از مانا نیستانی
#بیانیه #روز_کارگر #روز_جهانی_کارگر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤23👍2
روز کارگر در بند هشت زندان اوین
طبق گزارش دریافتی، زندانیان سیاسی بند هشت زندان اوین با فرا رسیدن روز جهانی کارگر، مراسمی برگزار کردند و این روز را گرامی داشتند.
زندانیان سیاسی بند هشت زندان اوین، ضمن گرامیداشت یاد کارگرانی که در فجابع مختلف از جمله انفجار بندر رجایی و ریزش معدن جان خود را از دست دادند، با برگزاری جشن و پخش‌کردن شیرینی بین زندانیان روز جهانی کارگر را گرامی داشتند. یکی از موارد قابل توجه این جشن پیوستن زندانیان غیر سیاسی به این جشن و ایجاد همبستگی در بین تمام زندانیان با گرایش‌های فکری متنوع بود. این مراسم با همخوانی سرود خون ارغوان‌ها و سرود ملی ای ایران که نماد همبستگی است، پایان گرفت.
#همبستگی #روز_جهانی_کارگر #روز_کارگر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
طبق گزارش دریافتی، زندانیان سیاسی بند هشت زندان اوین با فرا رسیدن روز جهانی کارگر، مراسمی برگزار کردند و این روز را گرامی داشتند.
زندانیان سیاسی بند هشت زندان اوین، ضمن گرامیداشت یاد کارگرانی که در فجابع مختلف از جمله انفجار بندر رجایی و ریزش معدن جان خود را از دست دادند، با برگزاری جشن و پخش‌کردن شیرینی بین زندانیان روز جهانی کارگر را گرامی داشتند. یکی از موارد قابل توجه این جشن پیوستن زندانیان غیر سیاسی به این جشن و ایجاد همبستگی در بین تمام زندانیان با گرایش‌های فکری متنوع بود. این مراسم با همخوانی سرود خون ارغوان‌ها و سرود ملی ای ایران که نماد همبستگی است، پایان گرفت.
#همبستگی #روز_جهانی_کارگر #روز_کارگر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👍22🕊6❤1
گزارشی از ضرب و شتم شدید و برخورد غیرانسانی ماموران با مهدی فراحی شاندیز در حین بازداشت در روز جهانی کارگر
پنج‌شنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴، همزمان با روز جهانی کارگر، چهار معلم شاغل و بازنشسته در تهران به دلیل حضور در تجمع اعتراضی بازداشت شدند. این معلمان ولی میرزا سیدی، احمد حیدری، حسین عبادیان معلمان بازنشسته و مهدی فراحی شاندیز معلم حق التدریس سابق
تا کنون سه نفر اول با وثیقه موقتا آزاد شده‌اند و مهدی فراحی شاندیز همچنان بلاتکلیف در بازداشت است.
به گفته منابع موثق، بازداشت این افراد با خشونت شدید همراه بوده است. به‌ویژه گزارش‌هایی حاکی از آن است که مهدی فراحی شاندیز، فعال سیاسی شناخته‌شده که سابقه بیش از ده سال زندان را در کارنامه خود دارد، هنگام بازداشت در خودروی ون به شدت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته است.
طبق روایت شاهدان، فراحی شاندیز به دلیل سر دادن شعارهای اعتراضی، هدف ضربات نیروهای امنیتی قرار گرفته و یکی از مأموران با وزن سنگین بر شکم او نشسته و فشار وارد کرده است، به‌گونه‌ای که منجر به «بی‌اختیاری» و آسیب جسمی در همان لحظه در داخل ون شده است.
نهادهای امنیتی با ارسال پیامک به معلمان هشدار داده بودند که در تجمعات روز کارگر شرکت نکنند و این تجمع را "غیرقانونی" عنوان کرده بودند.
فراحی شاندیز حدود ۶۴ سال دارد و از چهره‌های مقاوم صنفی و سیاسی محسوب می‌شود که بارها به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود، تحت تعقیب و زندان قرار گرفته است.
#مهدی_فراحی_شاندیز #روز_جهانی_کارگر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
پنج‌شنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴، همزمان با روز جهانی کارگر، چهار معلم شاغل و بازنشسته در تهران به دلیل حضور در تجمع اعتراضی بازداشت شدند. این معلمان ولی میرزا سیدی، احمد حیدری، حسین عبادیان معلمان بازنشسته و مهدی فراحی شاندیز معلم حق التدریس سابق
تا کنون سه نفر اول با وثیقه موقتا آزاد شده‌اند و مهدی فراحی شاندیز همچنان بلاتکلیف در بازداشت است.
به گفته منابع موثق، بازداشت این افراد با خشونت شدید همراه بوده است. به‌ویژه گزارش‌هایی حاکی از آن است که مهدی فراحی شاندیز، فعال سیاسی شناخته‌شده که سابقه بیش از ده سال زندان را در کارنامه خود دارد، هنگام بازداشت در خودروی ون به شدت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته است.
طبق روایت شاهدان، فراحی شاندیز به دلیل سر دادن شعارهای اعتراضی، هدف ضربات نیروهای امنیتی قرار گرفته و یکی از مأموران با وزن سنگین بر شکم او نشسته و فشار وارد کرده است، به‌گونه‌ای که منجر به «بی‌اختیاری» و آسیب جسمی در همان لحظه در داخل ون شده است.
نهادهای امنیتی با ارسال پیامک به معلمان هشدار داده بودند که در تجمعات روز کارگر شرکت نکنند و این تجمع را "غیرقانونی" عنوان کرده بودند.
فراحی شاندیز حدود ۶۴ سال دارد و از چهره‌های مقاوم صنفی و سیاسی محسوب می‌شود که بارها به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود، تحت تعقیب و زندان قرار گرفته است.
#مهدی_فراحی_شاندیز #روز_جهانی_کارگر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔27👍10🕊2
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، در بیانیه‌ای خواهان آزادی فوری و بی‌قیدوشرط مهدی فراحی شاندیز شد.
در این بیانیه آمده است:
«بی‌خبری مطلق از وضعیت مهدی فراحی شاندیز، ۲۲ روز پس از دستگیری خشونت‌آمیز؛ کدام قانون نانوشته حاکم است؟»
مهدی فراحی شاندیز، کارگر و معلم حق التدریسی اخراج‌شده، که پیشتر نزدیک به یک دهه از عمر خود را در زندان‌های جمهوری اسلامی سپری کرده بود، روز ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴، همزمان با روز جهانی کارگر، با خشونت و ضرب‌وجرح از سوی نیروهای امنیتی در خیابان بازداشت شد.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در این بیانیه تاکید کرده است:
«با گذشت ۲۲ روز از این بازداشت، و در حالی که خانواده او در هفته جاری بارها به مقابل زندان اوین مراجعه کرده‌اند، هنوز هیچ اطلاعی درباره وضعیت سلامتی یا محل نگهداری ایشان منتشر نشده است.
این سطح از بی‌خبری مطلق، نه تنها نقض صریح حقوق اولیه زندانیان است، بلکه بار دیگر ماهیت قانون‌گریز و سرکوب‌گرانه‌ی حاکمیت را به نمایش می‌گذارد.»
به گفته شاهدان عینی، فراحی شاندیز به دلیل سردادن شعارهای اعتراضی، هدف ضربات نیروهای امنیتی قرار گرفته و یکی از مأموران با وزن سنگین بر شکم او نشسته و فشار وارد کرده است، به‌گونه‌ای که منجر به «بی‌اختیاری» و آسیب جسمی در همان لحظه در داخل ون شده است.
فراحی شاندیز حدود ۶۴ سال دارد و از چهره‌های مقاوم صنفی و سیاسی محسوب می‌شود که بارها به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود، تحت تعقیب و زندان قرار گرفته است.
#مهدی_فراحی_شاندیز #روز_جهانی_کارگر #یاری_مدنی_توانا #بیانیه
@Tavaana_TavaanaTech
در این بیانیه آمده است:
«بی‌خبری مطلق از وضعیت مهدی فراحی شاندیز، ۲۲ روز پس از دستگیری خشونت‌آمیز؛ کدام قانون نانوشته حاکم است؟»
مهدی فراحی شاندیز، کارگر و معلم حق التدریسی اخراج‌شده، که پیشتر نزدیک به یک دهه از عمر خود را در زندان‌های جمهوری اسلامی سپری کرده بود، روز ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴، همزمان با روز جهانی کارگر، با خشونت و ضرب‌وجرح از سوی نیروهای امنیتی در خیابان بازداشت شد.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در این بیانیه تاکید کرده است:
«با گذشت ۲۲ روز از این بازداشت، و در حالی که خانواده او در هفته جاری بارها به مقابل زندان اوین مراجعه کرده‌اند، هنوز هیچ اطلاعی درباره وضعیت سلامتی یا محل نگهداری ایشان منتشر نشده است.
این سطح از بی‌خبری مطلق، نه تنها نقض صریح حقوق اولیه زندانیان است، بلکه بار دیگر ماهیت قانون‌گریز و سرکوب‌گرانه‌ی حاکمیت را به نمایش می‌گذارد.»
به گفته شاهدان عینی، فراحی شاندیز به دلیل سردادن شعارهای اعتراضی، هدف ضربات نیروهای امنیتی قرار گرفته و یکی از مأموران با وزن سنگین بر شکم او نشسته و فشار وارد کرده است، به‌گونه‌ای که منجر به «بی‌اختیاری» و آسیب جسمی در همان لحظه در داخل ون شده است.
فراحی شاندیز حدود ۶۴ سال دارد و از چهره‌های مقاوم صنفی و سیاسی محسوب می‌شود که بارها به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود، تحت تعقیب و زندان قرار گرفته است.
#مهدی_فراحی_شاندیز #روز_جهانی_کارگر #یاری_مدنی_توانا #بیانیه
@Tavaana_TavaanaTech
🕊16❤1👍1
براز نگرانی جمعی از فعالان سیاسی و مدنی و کنشگران معلمی،کارگری و حقوق بشری از وضعیت نامعلوم مهدی فراحی شاندیز
مهدی فراحی شاندیز که از تاریخ ۱۱ اردیبهشت در تجمع معلمان بنا بر گفته شاهدان عینی با خشونت و ضرب و شتم دستگیر شده، تا کنون هیچ تماسی با خانواده و وکیل خود نداشته است.
او پیش از این ده سال از عمر خود را به طور پیوسته در زندان سپری کرده است. ما امضا کنندگان این بیانیه‌ی حمایتی، ضمن ابراز نگرانی شدید از شرایط نگهداری و بی خبری از مهدی فراحی شاندیز، خواهان آزادی فوری انسانی هستیم که طی سال‌های اخیر بی آنکه صدایی داشته باشد، شرافتمندانه برای آرمان‌های انسانی و عدالت طلبانه ایستاده و مقاومت کرده است.
هاشم آقاجری، مژگان ایلانلو، شاپور احسانی‌راد، اسماعیل بخشی، علیرضا بهشتی، محمود دردکشان، علیرضا رجایی، حسین رزاق، کیوان صمیمی، جعفر عظیم‌زاده، مسعود فرهیخته، عزیز قاسم‌زاده، مطهره گونه‌ای، عبدالله مومنی، فخری محتشمی‌پور، نرگس محمدی، پروین محمدی، عبدالله ناصری، علی نجاتی و صدیقه وسمقی
لازم به ذکر است، به گفته شاهدان عینی، فراحی شاندیز به دلیل سردادن شعارهای اعتراضی، هدف ضربات نیروهای امنیتی قرار گرفته و یکی از مأموران با وزن سنگین بر شکم او نشسته و فشار وارد کرده است، به‌گونه‌ای که منجر به «بی‌اختیاری» و آسیب جسمی در همان لحظه در داخل ون شده است.
فراحی شاندیز حدود ۶۴ سال دارد و از چهره‌های مقاوم صنفی و سیاسی محسوب می‌شود که بارها به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود، تحت تعقیب و زندان قرار گرفته است.
#مهدی_فراحی_شاندیز #روز_جهانی_کارگر #یاری_مدنی_توانا #بیانیه
@Tavaana_TavaanaTech
مهدی فراحی شاندیز که از تاریخ ۱۱ اردیبهشت در تجمع معلمان بنا بر گفته شاهدان عینی با خشونت و ضرب و شتم دستگیر شده، تا کنون هیچ تماسی با خانواده و وکیل خود نداشته است.
او پیش از این ده سال از عمر خود را به طور پیوسته در زندان سپری کرده است. ما امضا کنندگان این بیانیه‌ی حمایتی، ضمن ابراز نگرانی شدید از شرایط نگهداری و بی خبری از مهدی فراحی شاندیز، خواهان آزادی فوری انسانی هستیم که طی سال‌های اخیر بی آنکه صدایی داشته باشد، شرافتمندانه برای آرمان‌های انسانی و عدالت طلبانه ایستاده و مقاومت کرده است.
هاشم آقاجری، مژگان ایلانلو، شاپور احسانی‌راد، اسماعیل بخشی، علیرضا بهشتی، محمود دردکشان، علیرضا رجایی، حسین رزاق، کیوان صمیمی، جعفر عظیم‌زاده، مسعود فرهیخته، عزیز قاسم‌زاده، مطهره گونه‌ای، عبدالله مومنی، فخری محتشمی‌پور، نرگس محمدی، پروین محمدی، عبدالله ناصری، علی نجاتی و صدیقه وسمقی
لازم به ذکر است، به گفته شاهدان عینی، فراحی شاندیز به دلیل سردادن شعارهای اعتراضی، هدف ضربات نیروهای امنیتی قرار گرفته و یکی از مأموران با وزن سنگین بر شکم او نشسته و فشار وارد کرده است، به‌گونه‌ای که منجر به «بی‌اختیاری» و آسیب جسمی در همان لحظه در داخل ون شده است.
فراحی شاندیز حدود ۶۴ سال دارد و از چهره‌های مقاوم صنفی و سیاسی محسوب می‌شود که بارها به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود، تحت تعقیب و زندان قرار گرفته است.
#مهدی_فراحی_شاندیز #روز_جهانی_کارگر #یاری_مدنی_توانا #بیانیه
@Tavaana_TavaanaTech
💔22