امروز اول بهمن‌ماه، زادروز شاعر بلندپایه، حکیم ابوالقاسم فردوسی‌ست. فردوسی با سرودن داستان‌های ملی به زبان فارسی نو، آنها را از خطر فراموشی نجات داد. داستان‌های ملی ایرانیان که به زبان پهلوی (فارسی میانه) موجود بودند، با فروپاشی شاهنشاهی ساسانی و حاکمیت دو امپراطوری اسلامی (خاندان امیه و بنی‌عباس) در شرف نابودی بودند. شاهنامه فردوسی با پیوند دادن دوران پیش از اسلام به پس از اسلام، به حفظ یکپارچگی هویت ایرانیان کمک بزرگی کرد و موجب شد که نام سراینده این اثر، یعنی فردوسی، برای همیشه میان ایرانیان جاوید شود.

گفتنی‌ست که شاهنامه‌سرایی میان ایرانیان اوائل قرون اسلامی به یک سنت تبدیل شده بود و خود فردوسی، از شاهنامه ابومنصوری برای کار خود الهام گرفته بود. او مقارن با حکومت سامانیان می‌زیست که روزگار هویت‌خواهی و استقلال‌طلبی ایرانیان بود و جالب اینجاست که هر گاه ایران‌گرایی میان ایرانیان اوج می‌گیرد، نام فردوسی دوباره به بزرگی یاد می‌شود.

در دوران پهلوی اول، یعنی دوران رضاشاه، قبر فردوسی گم شده بود و کسی از محل دقیق او اطلاعی نداشت. با موج جدید ایران‌گرایی در این دوره، دولتمردان به فکر احیا نام و یاد فردوسی افتادند و کیخسرو شاهرخ، نماینده بهدینان (زرتشتیان) در مجلس شورای ملی، مامور به پیدا کردن محل دفن فردوسی و احداث بنایی درخور برای او شد. همچنین جشن هزاره فردوسی برای تقدیر از جایگاه ادبی و ملی او برگزار گردید.

برای مطالعه ماجرای پیدا کردن مدفن فردوسی و احداث بنایی برای او، به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید جایی که از خدمات کیخسرو شاهرخ نوشته‌ایم:

‏ https://dialog.tavaana.org/arbab_keykhosro_shahrokh/

#هویت #هویت_ملی #ایران #ایران_گرایی #گفتگو #رواداری

‏ @dialogue1402

در تقویم ایران باستان، هر روز سال یک نامی داشته است و دومین روز هر ماه، «بهمن» نامیده می‌شده است. بنابراین در ماه بهمن که یازدهمین ماه سال است، دومین روز، نام ماه و نام روز یکی می‌شود؛ یعنی می‌شود بهمن‌روز از ماه بهمن! این روز را جشن می‌گرفته‌اند.

در صفحه انجمن زرتشتیان تهران در مورد این جشن آمده است: «روز دوم بهمن‌ماه به نام بهمن خوانده می‌شود که مربوط به امشاسوند بهمن است و به مناسبت هم‌نام بودن ماه و روز به بهمنگان و یا بَهْمَنْجَه نامیده می‌شود. امشاسپند بهمن، بنا به نوشته‌های باستان و اوستا، نگهبان چهارپایان سودمند است.»

در قرون اولیه پس از فروپاشی ساسانی که هنوز بسیاری از جشن‌ها و آیین‌های ایرانی نزد مردم برگزار می‌شد و مشهور بود، شاعران هم به جشن بهمن اشاره‌ها می‌کردند. انوری از جمله سروده است:

«بعدها کز سر عشرت همه روز افکندی / سخن رفتن و نارفتن ما در افواه / اندر آمد ز در حجره من صبحدمی / روز بهمنجنه یعنی دوم بهمن‌ماه »

[ یعنی: صبح دوم بهمن شد و گاه جشن آمد و پیکی از ناحیه شاه، شاعر را دعوت به دربار کرد… ]

ابوریحان بیرونی و علی‌بن طوسی و چند تن دیگر از نویسندگان ایرانی‌تبار به این جشن و آیین‌هایش اشاره کرده‌اند. ابوریحان در کتاب التفهیم می‌گوید: در این روز شیر خالص و پاک می‌خورند و معتقدند که حافظه تقویت می‌شود و فراموشی می‌برد. در خراسان، دانه‌های روغنی را با گوشت می‌پزند و با تره می‌خورند. یکی از کامل‌ترین مقالات در مورد این جشن در دانشنامه جهان اسلام یافتنی‌ست. از جمله در دانشنامه جهان اسلام با تکیه بر منابع آمده است که «بهمن» نام گیاهی بوده و بهمن‌چنه به معنای روز چیدن این گیاه هم هست که خوردن آن را فرخنده می‌دانستند. بنابراین، مقارنه سه نام «بهمن»، یکی نام روز، دیگری نام ماه، و دیگری نام گیاه، موجب خجستگی این وقت بوده است. در همین منبع آمده است که ایرانیان تا روزگار مغول این جشن را پاس می‌داشته‌اند.

رنگ سپید و خروس، از دیگر نشان‌های این وقت از سال بوده است.

#هویت #آیین #جشن #فستیوال #دین #دین_مزدایی #امشاسپندان
‏@dialogue1402

دوره آموزش لیبرال در ایران

جلسه چهارم: استقلال هویتی

در این جلسه به بحث هویت فردی و استقلال هویت در یک جامعه و مشخصا جامعه ایران در زمان حاضر می‌پردازیم. همچنین راجع به این صحبت می‌کنیم که مفهوم هویت چه تاثیری بر شکل‌گیری مفهوم شهروندی در جامعه ایران دارد.

https://tavaana.org/advocating_liberal_education_4/

در یوتیوب:
https://youtu.be/Vs9E6OefKBA

در ساندکلاد:
https://bit.ly/38rudC4

لینک جلسه سوم:
https://t.me/Tavaana_TavaanaTech/90108

آدرس کانال تلگرام دوره:
T.me/Liberaleducations

#دوره_آموزشی #آموزش_لیبرال #هویت_فردی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
در بعضی کشورها، مردم فکر می‌کنند هویت دینیِ اکثریت، بخش مهمی از هویت ملی را تشکیل می‌دهد.

برای مثال در اندونزی، مردم تصور می‌کنند هویت اسلامی (دین اکثریت) بخش مهمی از هویت ملی آن کشور را تشکیل می‌دهد.

در تایلند، مردم فکر می‌کنند هویت بودایی (دین اکثریت تایلند) بخش مهمی از هویت ملی را تشکلی می‌دهد (تصویر بالا نمودار پژوهش در این زمینه است).

اما در سنگاپور، فقط سیزده درصد مردم تصور می‌کنند هویت مذهبی بخش مهم هویت ملی است.

به نظر می‌رسد برای مردم سنگاپور هویت ملی، امری مستقل از هویت دینی است.

به نظر می‌رسد در ایران درباره نسبت هویت دینی و هویت ملی بحث گسترده‌ای در جریان باشد.

آیا هویت ملی و دینی همواره با هم یکی هستند یا همراهی بالایی دارند؟ یا ممکن است هویت و ملی و دینی مستقل از یک دیگر باشند؟

منبع: Pew Research Center

#هویت #هویت_ملی #هویت_مذهبی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

حضور گسترده مردم در پاسارگاد، محل آرامگاه کوروش کبیر. و جشن و شادی و رقص هنگام تحویل سال نو، با وجود حضور نیروهای امنیتی

ویدیو ارسالی مخاطبان توانا

کوروش، جزئی از هویت ما ایرانیان است. ایرانیان در سال‌های اخیر در پی کشف هویت خود هستند، هویتی که توسط حکومت استبداد دینی نادیده گرفته، تحریف شده و تلاش شده تا اسطوره‌های ملی ایران به فراموشی سپرده شوند. اما مردم دقیقا خلاف حکومت عمل می‌کنند. در ایامی که حکومت دینی سوگواری را ترویج می‌کند، مردم جشن می‌گیرند، آن هم بر مزار کوروش کبیر.

فرمانروایی کوروش آشکارا با پادشاهان سابق متفاوت بود چون نظام سیاسی تازه ای را بنیان نهاده بود و اخلاق متناسب با آن را هم باید ارائه می کرد. کوروش تسامح و احترام به عقاید و سنت­ها و آداب و رسوم دیگر اقوام را سیاست خود قرار داد. این خصوصیات برای وی احترام و تجلیل مردم تحت فرمانرواییش را به ارمغان آورد و یکپارچگی حکومت جهانی او را تضمین کرد. کوروش در فتح بابل خود را به عنوان یک آزادی‌بخش و جانشین مشروع پادشاهی معرفی کرد و نه یک فاتح جنگی. وی سعی نکرد مردم تحت فرمانروایی خود را مجبور به تغییر دین و عقایدشان کند. در واقع با اجازه به یهودیان به ترک بابل و بازگشت به سرزمینشان و کمک به آن­‌ها در بازسازی معبد اورشلیم کوروش در پی برقراری ثبات سیاسی و نظم و صلح در امپراتوری گسترده و متکثر خود بود.بهترین سندی که بر این امر صحه می­گذارد و وی را به عنوان «بازآورنده نظم و پیام­‌آور صلح در جهان»نشان می­‌دهد، منشور کوروش است.

بیشتر بخوانید
https://tavaana.org/cyrus_religious_tolerance/

#پاسارگاد #رواداری #کوروش_کبیر #نوروز #هویت_ملی #ایران #همزیستی #گفتگو_توانا


@Tavaana_TavaanaTech