لیلا مهدوی، مادر دادخواه جاویدنام سیاوش محمودی، ویدیویی از مراسم تولد فرزندش با حضور خانواده‌های دادخواه را منتشر کرد و نوشت:

«دادخواه خون سیاوشم، که پاکی‌اش قربانی نیرنگ و بی‌عدالتی شد. نمی‌گذارم زخم‌های خاموش تاریخ فراموش شوند؛ از عدالت می‌گویم و فریاد حق‌طلبی سر می‌دهم. هر قطره از خون سیاوش، چراغی است که تاریکی ظلم را می‌دَرَد و آتش حقیقت را شعله‌ور می‌سازد.»


#سیاوش_محمودی
#دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«سلام توانا، تصاویری از رزمایش روز گذشته نیروهای سرکوبگر سپاهی و بسیجی دیدم که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده و نشان می‌دهد که آن‌ها به کودکان خردسال خود لباس نظامی پوشانده و آن‌ها به رزمایش بردند، جدا از آنکه این موضوع نقض حقوق کودک است، متنی خطاب به این سرکوبگران نوشتم که برایتان ارسال می‌کنم. این متن به شرح زیر است:

آیا فرزندت می‌داند؟

آیا هیچ‌وقت به چشم‌های معصوم فرزندت نگاه کرده‌ای و از خودت پرسیده‌ای که او در آینده چه‌چیزی از تو خواهد دانست؟ آیا می‌داند پدری که او را می‌پرورد و برایش قهرمان است، در خیابان‌های این سرزمین قهرمانان واقعی را کشته یا چشمانشان را برای همیشه بسته است؟ آیا او خواهد فهمید که دستان پدرش به خون بی‌گناهان آلوده است؟

روزی خواهد رسید که این رژیم فرو خواهد ریخت؛ چرا که هیچ ظلمی ماندنی نیست. تاریخ ثابت کرده که هر نظامی که بر پایه‌ی خون و ظلم ایستاده، نابود شده است. آن روز، تو می‌مانی و فرزندت. او از تو خواهد پرسید که چرا به جای حمایت از مردم، از حکومتی حمایت کردی که جز درد و بدبختی چیزی برای این سرزمین نداشت؟ او از تو خواهد پرسید که چرا خشم و گلوله را بر دل‌های بی‌پناه مردم فرو ریختی؟

کودکت شاید امروز کوچک باشد، اما فردا که بزرگ شود، نمی‌توانی به او دروغ بگویی. او حقیقت را از زبان تاریخ، از زبان مردم، و شاید حتی از زبان بازماندگان قربانیان تو خواهد شنید. آن روز، شرم و حسرت تنها یادگار تو خواهد بود.

پیش از آنکه خیلی دیر شود، از خودت بپرس: چه چیزی تو را به این راه کشانده است؟ آیا ارزش دارد که به خاطر دستمزد یا وعده‌های دروغین، جان بی‌گناهان را بگیری و آینده‌ی خودت و خانواده‌ات را در آتش خشم مردم بسوزانی؟

تصمیم با توست. هنوز فرصت داری که برگردی و در کنار مردم بایستی، نه مقابلشان. هنوز می‌توانی کاری کنی که فرزندت به تو افتخار کند، نه اینکه از نام تو شرمنده باشد.

آینده‌ی خودت و خانواده‌ات را با دستان خودت نسوزان. خون بی‌گناهان روی شانه‌های تو سنگینی خواهد کرد، و هیچ گریزی از قضاوت تاریخ و وجدان نخواهد بود.»

ـ متن و تصویر ارسالی مخاطبان

#نه_به_جمهوری_اسلامی #جمهوری_اسلامی_رفتنی_است #زن_زندگی_آزادی #چشم_برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‏۶۸ زندانی سیاسی زن و مرد از زندان‌های اوین، قزلحصار کرج، لاکان رشت و تهران بزرگ: خواهان لغو کلی مجازات غیر انسانی و ارتجاعی اعدام هستیم

در حالی که نظام سیاسی حاکم بر ایران با تداوم سیاست‌های بحران‌زای داخلی و خارجی، وضعیت دهشتناکی را برای مردم ایران ایجاد کرده است، راه حل را در تشدید سرکوب‌ها در حوزه‌های اجتماعی و سیاسی و فرهنگی جست‌وجو می‌کند.

حاکمیت که نگران شکل‌گیری جنبش‌های اعتراضی دیگری است، تلاش می‌کند با افزایش بی‌سابقه مجازات اعدام، سایه وحشت و هراس را بر جامعه نگه دارد. به گونه‌ای که با اعدام بیش از ۱۰۰۰ نفر، حدود ۷۵ درصد اعدام‌های صورت گرفته در جهان در سال ۲۰۲۴ سهم مردم ایران شده است.

در تازه‌ترین مورد حکم اعدام سه زندانی سیاسی پخشان عزیزی، بهروز احسانی و مهدی حسنی در دیوان عالی تایید شده و بیم آن می‌رود که این احکام اجرا شود.

لذا ما جمعی از زندانیان سیاسی با محکومیت اصل مجازات اعدام، آن را نمونه‌ای از قتل عمد حکومتی تلقی کرده و خواهان لغو کلی این مجازات غیر انسانی و ارتجاعی هستیم.

ضمنا با اعلام حمایت و پشتیبانی خود از سه زندانی سیاسی پخشان عزیزی، بهروز احسانی و مهدی حسنی، از مردم ایران و همچنین مجامع و سازمان‌های بین‌المللی به ویژه نهادهای فعال در حوزه حقوق بشر می‌خواهیم که در راستای نجات جان زندانیان سیاسی که با خطر حکم اعدام روبه‌رو هستند و همچنین لغو کلی مجازات اعدام، از تمام ظرفیت خود برای اقدامات موثر استفاده نمایند.

اسامی امضا کنندگان:

۱- زرتشت احمدی راغب
۲- حسین استاجی
۳- شیوا اسماعیلی
۴- رضا اکبری منفرد
۵- سپهر امام جمعه
۶- لقمان امین پور
۷- سیامک امینی
۸- محمود اوجاقلو
۹- گلرخ ایرایی
۱۰- محمد آشتیانی عراقی
۱۱- شهریار براتی‌نیا
۱۲- وحید بنی‌عامریان
۱۳- یدی بهاری
۱۴- سکینه پروانه
۱۵- مرتضی پروین
۱۶- محمدحسن پوره
۱۷- حسین پیری
۱۸- محمد تقوی
۱۹- فروغ تقی پور
۲۰- عیسی چولاندیم
۲۱- احمدرضا حائری
۲۲- محمد حبیبی
۲۳- ناهید خداجو
۲۴- نسرین خضری جوادی
۲۵- شاهرخ دانشورکار
۲۶- میثم دهبان زاده
۲۷- مهران رئوف
۲۸- رضا رضایی
۲۹- کامران رضایی فر
۳۰- داود رضوی
۳۱- خسرو رهنما
۳۲- خشایار سفیدی
۳۳- حمزه سواری
۳۴- محمد شافعی
۳۵- شیوا شاه‌‌سیاه
۳۶- حسین شنبه‌زاده
۳۷- حسین شهسواری
۳۸- مولود صفایی
۳۹- زهرا صفایی
۴۰- سپهر ضیایی
۴۱- فاطمه (حوریه) ضیایی آزاد
۴۲- هومن طاهری
۴۳- جمشید عزیزی
۴۴- بابک علیپور
۴۵- مرضیه فارسی
۴۶- نصرالله فلاحی
۴۷- الهه فولادی
۴۸- پویا قبادی
۴۹- آذر کوروندی
۵۰- اسماعیل گرامی
۵۱- سعید ماسوری
۵۲- رضا محمدحسینی طامه
۵۳- محمد علی محمودی
۵۴- امیرحسین مرادی
۵۵- بابک مرادی
۵۶- وریشه مرادی
۵۷- علی معزی
۵۸- فرزاد معظمی گودرزی
۵۹- جواد منبری
۶۰- ابوالحسن منتظر
۶۱- محمد نجفی
۶۲- طاهره نوری
۶۳- حورا نیک بخت
۶۴- اسدالله هادی
۶۵- علی هارون الرشیدی
۶۶- مریم یحیوی
۶۷- میریوسف یونسی
۶۸- علی یونسی

امضا کنندگان در زندان‌های اوین، قزلحصار کرج، لاکان رشت و تهران بزرگ محبوس هستند
#نه_به_اعدام #پخشان_عزیزی #بهروز_احسانی #مهدی_حسنی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دکتر کمال جعفری یزدی در یک تماس تلفنی درباره حامیان حکومت می‌گوید:
آن‌ها عقل درستی ندارند و از خودشان نمی‌پرسند و فکر نمی‌کنند که چرا کسی مثل من که کلکسیون ایثارگری است و تا سال ۸۸ هم اصلاح‌طلب بود و می‌توانست در کنارشان باشد و از قدرت بهره ببرد، حاضر نشده سر سفره خون بنشیند. نخواسته در جمع فندق مغزها باشد. خواسته آزاده باشد. آلوده به فساد نبوده و نمی‌ترسد. ما چهل سال پیش در جنگ کشته شدیم و چیزی برای از دست دادن نداریم. آن هم تخریبچی غواص، نه پشت خط و تدارکات که اکثر این سردارها در آن قسمت‌ها بودند.
او می‌گوید اینها نابود شده‌اند و پول خونشان را می‌گیرند. این حقوقی که می‌گیرند، پول خونشان است.
این دوران هم می‌گذرد. خاطرات تلخ و شیرین باقی می‌ماند، در ما هم می‌گذرد. اشکالی ندارد.

زخم‌هایی که صدام زد، بالاخره او دشمن بود، می‌جنگیدیم با او. اما زخم‌هایی که از صدام بدترها زدند، التیام پیدا نمی‌کند. به هیچ وجه. این زخم‌ها به کینه و نفرتی عمیق تبدیل می‌شوند.

اینها بخش‌هایی از سخنان دکتر کمال جعفری یزدی بود.

او همچنین در بخشی از سخنانش می‌گوید که وعده آب و برق رایگانشان در زندان نصیب ما شده است.

لازم به ذکر است، دکتر جعفری یزدی که بیستم آذرماه ۱۴۰۳ با هجوم وحشیانه مأموران و با ضرب و شتم بازداشت شده است.
او پس از آنکه مدتی در قرنطینه زندان نگهداری شد به بند ۶/۱ منتقل شد و در کنار هاشم خواستار و محمدحسین سپهری در اتاق پنج است.
آقای جعفری یزدی که از امضاکنندگان بیانیه ۱۴ است، پیشتر چهار سال حبس را تحمل کرده است. این برادر «شهید» و جانباز جنگ ایران و عراق، چهار سال را هم در اسارت رژیم عراق گذرانده است.


#کمال_جعفری_یزدی #زندان_وکیل_آباد_مشهد #نه_به_جمهورى_اسلامى #بیانیه #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

‌چگونه با عادی‌سازی اعدام و خشونت دولتی در جامعه مقابله کنیم؟

دکتر حسن باقری‌نیا، استاد دانشگاه که به خاطر مواضع انتقادی‌اش از سمت خود اخراج شده است، در یک فایل صوتی به موضوع عادی‌شدن خبر اعدام و خشونت‌های دولتی پرداخته و تأثیرات مخرب این پدیده بر جامعه را تشریح می‌کند. او می‌گوید:

«عادی شدن خبر اعدام و خشونت‌های دولتی می‌تواند پیامدهای منفی متعددی بر جامعه داشته باشد. این امر نه تنها حساسیت عمومی نسبت به نقض حقوق بشر را کاهش می‌دهد، بلکه باعث گسترش ترس و ناامیدی در میان مردم می‌شود. وقتی افراد به شنیدن اخبار اعدام عادت می‌کنند، ممکن است این وضعیت را طبیعی بدانند و در نتیجه، انگیزه‌ای برای مقابله با ظلم و بی‌عدالتی نداشته باشند.»

او برای جلوگیری از این وضعیت و کاهش اثرات منفی آن، چند راهکار ارائه می‌کند:

۱. آگاهی‌رسانی: دکتر باقری‌نیا تأکید کرد که افزایش آگاهی درباره حقوق بشر و پیامدهای اعدام‌ها می‌تواند مردم را نسبت به اهمیت این موضوع حساس‌تر کند.

۲. گفتگو و تبادل نظر: وی ایجاد فضایی برای بحث و تبادل نظر درباره این مسائل را عاملی مهم در افزایش آگاهی عمومی دانست.

۳. حمایت از سازمان‌های حقوق بشری: او از مردم خواست تا با حمایت از نهادهای فعال در زمینه حقوق بشر، صدای مخالفان را تقویت کنند.

۴. استفاده از رسانه‌های اجتماعی: به گفته او، رسانه‌های اجتماعی ابزار قدرتمندی برای انتشار اطلاعات در مورد نقض حقوق بشر و رساندن صدای مظلومان به گوش دیگران هستند.

۵. مشارکت در فعالیت‌های مدنی: دکتر باقری‌نیا بر اهمیت حضور در تجمعات، کارزارها و سایر فعالیت‌های مدنی برای تقویت احساس همبستگی و ایجاد تغییرات مثبت تأکید کرد.

او در پایان سخنانش خاطرنشان می‌کند که با اتخاذ این اقدامات، می‌توان از عادی‌سازی اخبار اعدام و خشونت‌های دولتی جلوگیری کرد و جامعه‌ای آگاه‌تر و حساس‌تر نسبت به مسائل حقوق بشری ساخت.

او در انتها شعری از میرطاها حسینی را می‌خواند.

#حسن_باقری_نیا #نه_به_اعدام #پخشان_عزیزی #مهدی_حسنی #بهروز_احسانی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سنگ مزار جاویدنام آرمان عمادی را شکستند. در ابن ارتباط مادر آرمان در استوری صفحه اینستاگرامش نوشت:

«خاک بر سرتان که حتی از چشم‌های معصوم آرمان هم شرم نکردید سنگ مزار او را شکستید اما مگر می‌توانید یاد و نامش را از دل ما پاک کنید؟ مگر می‌توانید صداقت آن نگاه بی‌گناه را به خاک بکشید؟

کسی که جانش را برای حق داد امروز بیشتر از همیشه زنده است و شما با تمام این کینه‌توزی‌ها تنها ذره‌ای بر حقارت خود افزودید.

نه وجدان دارید نه شرافت و نه حتی اندکی انسانیت اگر جرأت داشتید به آن نگاه معصوم و آن قلب پاک چشم می‌دوختید و می‌فهمیدید که جای شما همان در زباله دانی تاریخ است.

شرم کنید اگر هنوز چیزی به نام وجدان در وجودتان مانده باشد

حالا که این قدر از اسم آرمان وحشت دارید بدانید که من با صدایی رساتر از همیشه نامش را فریاد خواهم زد آرمان زنده است؛ در دل‌های ما در فریاد آزادی و در مسیری که هرگز از آن دست نخواهیم کشید شما در کینه و ترس خود می‌میرید اما آرمان تا ابد زنده خواهد ماند.»

@.emadi

ـ چندی پیش هم سنگ مزار حمیدرضا روحی را شکسته بودند و پیش‌تر هم سنگ مزار یلدا آقافضلی و دانیال پابندی و چندین نفر دیگر از جان‌باختگان راه آزادی را شکستند یا نوشته‌های روی سنگ مزار را مخدوش کردند. اما با این عزیزان را که نمی‌توانند از قلب ایرانیان پاک کنند.

آرمان عمادی فرزند مهروش و یونس، متولد ۹ اردیبهشت ۱۳۷۳، یک روز پیش از آنکه در اعتراض‌ها به او شلیک شود، با گلوله ساچمه‌ای به دست او شلیک کرده بودند. به خانه رفت و با همان دست زخمی برای مادرش نوشت: «مادرم الله که یار باشد، بگذار دشمن هزار باشد.»

آرمان ۲۸ ساله بود. فوق لیسانس حقوق داشت. زبان انگلیسی و فرانسه درس می‌داد، مدتی در داروخانه کار می‌کرد، مدتی هم کافه‌ای به اسم کالدی داشت. اماکن آنقدر اذیتش کرد که مجبور شد کافه‌اش را تعطیل کند. خیلی به کافه‌داری علاقه داشت و دوست داشت کافه‌داری محبوب و معروف شود.

چند شب قبل از کشته شدنش به دوستانش گفته بود که هرچه از آنها در موبایلش دارد را پاک می‌کند که اگر دستگیر شد دوستانش به دردسر نیفتند.

آرمان عمادی به گواه نزدیکانش در مورد اعتراض‌ها و کشتار مردم بی‌تفاوت نبود و مرتب در اعتراض‌ها شرکت می‌کرد. او ۲۵ آبان در مرودشت استان فارس گلوله خورد.

#آرمان_عمادی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سپیده قُلیان: ما نمی‌توانیم و نمی‌خواهیم ساکت بمانیم و با زندگی به جنگ مرگ می‌رویم

سپیده قُلیان، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، با انتشار نامه‌ای به تائید حکم اعدام پخشان عزیزی، یکی از همبندی‌هایش در اوین، واکنش نشان داد و  از مردم خواسته با ساختن زنجیره‌ای از زندگی به جنگ مرگ‌آفرینی حکومت بروند.

متن کامل نامه خانم قلیان به شرح زیر است:

وضعیت جنگی است. پشت دیوارهای بلند و سیم‌های خاردار این جبهه، ما زنانی هستیم که هر روز اسامی اعدامیان را زمزمه می‌کنیم و به آینده نگاه می‌کنیم. حکم اعدام پخشان عزیزی، زنی که روزگاری پناه کودکان جنگ‌زده بود، تأیید شده است. از این پس، بند ما زنی دارد که هر لحظه ممکن است نبودنش به قصه‌ای تلخ و زخمی عمیق بر وجدان ما و شما بدل شود.

پخشان، نماد عشق به انسانیت است. اما اکنون او در برابر مرگی ایستاده که نه از عدالت، که از کینه و انتقام سرچشمه گرفته است. همان مرگی که جمهوری اسلامی به کمک بشار اسد برای هزاران انسان بی‌گناه در سوریه رقم زد و حالا همان داس خونین را دوباره به جان فرزندان این خاک انداخته است.

اما این‌جا تنها قصه یک فرد نیست. این‌جا داستان ما همه است. قصه‌ی پخشان با قصه‌ی همه‌ی ما گره خورده است، با قصه‌ی مادران چشم‌انتظاری که رد خون فرزندان‌شان در خیابان است، با قصه‌ی مردمانی که «زندگی» آرزویشان شده است.

جمهوری اسلامی می‌خواهد ما را از هم جدا کند، قصه‌های ما را پراکنده کند و ما را به گوشه‌های انزوا براند. اما ما می‌دانیم که امید، در گره خوردن همین قصه‌هاست؛ در بافتن یک زنجیره‌ی محکم از دردها و مقاومت‌ها، از اشک‌ها و ایستادگی‌ها.

ما نمی‌توانیم و نمی‌خواهیم ساکت بمانیم. اگر امروز صدایمان را بلند نکنیم، فردا نوبت قصه‌ی دیگری خواهد بود. می‌خواهیم که این زنجیره را قوی‌تر کنید. نگذارید قصه‌ی پخشان، قصه‌ای بی‌پایان از حسرت و سکوت باشد. صدای او باشید، قصه‌ی او باشید.

باید با «زندگی» به جنگ «مرگ» رفت. از زندگی زنجیری بسازیم، در مقابل هر حلقه از طناب‌دار. دست من را می‌گیری که حلقه‌ی بعدی زنجیر باشی؟

#زنجیره_حق_زندگی

سپیده قُلیان
بند زنان زندان اوین
۲۲ دی‌ماه ۱۴۰۳

#سپیده_فلیان #نه_به_اعدام #پخشان_عزیزی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

به دلیل آتش‌سوزی در ساختمان دانشگاه صنعتی اصفهان، ۳ دانشجو مصدوم شدند.
ساعات اولیه بامداد شنبه ۲۲ دی ۱۴۰۳ در محل نگهداری کتاب‌ها، پوسترها و بنرهای برنامه‌های فرهنگی در زیرزمین دانشگاه صنعتی اصفهان آتش‌سوزی بزرگی رخ داد که به ساختمان خوابگاه پسرانه این دانشگاه هم سرایت کرد.
به گفته شاهدان عینی، کمبود کپسول‌های اطفای حریق، باعث گسترش آتش و مصدومیت ۳ دانشجو شد.
در روزهای پایانی تابستان امسال هم خبر آتش‌سوزی در خوابگاه دخترانه منتشر شده بود.

کمبود کپسول‌های اطفای حریق قابل چشم‌پوشی نیست و مسئول مستقیم چنین اتفاقاتی جمهوری اسلامی ست که سرمایه ایران را به جای رفع احتیاج ایرانیان صرف جنگ‌افروزی و تامین مالی تروریست‌های منطقه می‌کند.

دلیل شما برای گفتن نه به جمهوری اسلامی چیست؟

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی

@Tavaana_TavaanaTech

دادخواهیم

برادر جاویدنام یاسین جمال‌زاده از جان‌باختگان خیزش انقلابی ۱۴۰۱، ضمن انتشار این ویدئو نوشت:

«به یاد برادرم یاسین 💚🤍❤️
برادرم اگر دیدی روزی اِسمت را فریاد نزدم بدان آن روز روزه مرگ من است و من دیگه نفس نمیکشم یاسین من، تا روزی که زنده هستم همیشه با افتخار نامت را فریاد میزنم، و میگم درود به شرفت برادرم تو مرد بودی و مردانه رفتی، خون پاکت بر زمین ریخت و مثل چشمه جوشید....🖤🥀
بچه‌های برادرم دوساله سایه پدر بالا سرشون نیست دوساله دست پدر رو شونه‌هاشون نیست شما بدن برادرمو پاره پاره کردین اینا هیچوقت فراموش نمی‌کنم وقتی بهش فکر می‌کنم آتیش می‌گیره همه وجودمو 😔🥀🕊💔💔💔»

جاویدنام یاسین جمال‌زاده متولد ۲۳ شهریور ۱۳۷۳ بود. او کارگر گچکار ساختمان بود. اهل شاندرمن از توابع ماسال در استان گیلان. در ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در شهر رضوانشهر با شلیک گلوله از سوی نیروهای حکومتی، به قتل رسید. یاسین دو دختر دوقلو به نام‌های کیانا و آریانا داشت.
ویدیوهایی از لحظه اصابت گلوله به او منتشر شده است. یکی از ویدیوها مربوط به موبایل خود یاسین است که بسیار دردناک است.
در شهر کوچک رضوانشهر، در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱، مردم به ستوه آمده از ظلم حکومت به خیابان آمدند و با بی‌رحمی توسط جانیان به گلوله بسته شدند.

#یاسین_جمالزاده
#رضوانشهر
#دادخواهی
#یاری_مدنی_توانا
اکانت ایشان در اینستاگرام
@yasin_jmalzadeh
@milad_jamalzadeh74


@Tavaana_TavaanaTech

برای مبارزه علیه اعدام و اعتراض به این جنایت و قتل حکومتی، تنها هشتگ‌زدن در فضای مجازی کافی نیست.

جمعی از فعالان میدانی، ریسک می‌کنند و دیوارهای شهرها را به محلی برای اطلاع‌رسانی و آگاهی‌بخشی تبدیل می‌کنند.

برای جهانی آزاد
برای زبان‌های بدون‌ لکنت
برای نه به اعدام
برای:
#پخشان_عزیزی
#وریشه_مرادی
#مجاهد_کورکور
#عباس_دریس #نه_به_اعدام #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

رئیس جمعیت هلال‌احمر جمهوری اسلامی، برای ارسال کمک‌ به حادثه‌دیدگان آتش‌سوزی لس‌آنجلس اعلام آمادگی کرد.
جمهوری اسلامی در حالی وقیحانه برای ارسال کمک به حادثه‌دیدگان آتش‌سوزی امریکا اعلام آمادگی می‌کند که قربانیان زلزله در سراسر کشور پس از سال‌ها کماکان آواره‌اند.
پاسخ شما به
این سخنان عجیب مقامات جمهوری اسلامی چیست؟

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#ایران
#لس_آنجلس
@Tavaana_TavaanaTech

چرا باید به کارزار نه به اعدام بپیوندیم؟

چه بسیار شنیده و خوانده‌ایم من با اعدام مخالفم اما ...
ادامه این جمله نقض بخش اول است. اعدام یک شکنجه برگشت‌ناپذیر و یک اقدام ضدبشری است.
گذشته از آن‌که جمهوری اسلامی تنها با هدف سرکوب جامعه حکم اعدام صادر می‌کند و با قساوت هم اجرا می‌کند.
توجه شما همراهان را به این نکات جلب می‌کنیم
اگر فرد محکوم به‌درستی مجرم باشد باید بدانیم مجازات اعدام اثر «بازدارندگی» ندارد
برخلاف ادعای برخی، یافته‌های علم جرم‌شناسی ثابت کرده، اعمال مجازات اعدام اثر «بازدارندگی» بیشتری ندارد و کشورهای لغوکننده این مجازات، با موج جرم و جنایت پس از لغو مواجه نشده‌اند.

اعدام تاثیری بر جلوگیری از ارتکاب جرم توسط مجرمان به عادت ندارد
بنا بر یافته‌های جرم‌شناسی عمده جرایم خشن توسط سه گروه شامل مجرمان به‌عادت، مجرمان حرفه‌ای و مجرمان به‌لحظه انجام می‌شوند که اساسا عامل حسابگری را در ارتکاب جرم مد نظر قرار نمی‌دهند.

مجازات اعدام برگشت‌ناپذیر است
مجازات مرگ به دلیل ذات و ماهیت خود در صورت اجرا هیچ راه بازگشتی نداشته و به همین دلیل وقوع یک اشتباه کوچک در روند قضایی کافی است که منجر به مرگ یک انسان بی‌گناه شود.

اعدام، مجازات نیست؛ انتقام است
اعدام با سه فلسفه اساسی مجازات یعنی ایجاد هزینه برای مجرمان (بازدارندگی)، دوم جلوگیری از آسیب جامعه از رفتار مجرمانه بزهکاران (زندان) و سوم تادیب و اصلاح مجرم برای بازگشت به جامعه در تضاد است.

زندانیان سیاسی بیش از ۵۰ هفته است که «کارزار نه به اعدام» به راه انداخته‌اند در این مدت ۳۰ زندان به این کارزار پیوسته‌اند. همچنین تعدادی از هم‌وطنان‌مان در خارج از کشور هم با تحصن و اعتصاب مقابل سفارت جمهوری اسلامی در کشور محل اقامت به این کارزار پیوسته‌اند.

پرسش از شما عزیزان همراه

به‌راستی جامعه چگونه می‌تواند با زندانیان سیاسی همراهی کند؟

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_اعدام
@Tavaana_TavaanaTech

یکی از دلایل قطعی فروپاشی ابهت رژیم‌های دیکتاتور، زنده‌نگهداشت جنایت‌هایی است که توسط این رژیم‌ها انجام گرفته‌اند.
از یاد نبریم هنوز ساعاتی از شلیک موشک‌های سپاه به هواپیمای اوکراینی نگذشته بود که عوامل جمهوری اسلامی به محل حادثه بولدوزر فرستادند تا بتوانند در حد توان ننگ جنایت را پاک کنند.

این اول ماجرا بود و کارهای بسیار دیگر کردند تا این ماجرا محو و فراموش شود و از آن به عنوان رخدادی عادی یاد شود.
آنچه نگذاشت، جنبشی بود که تحت نام دادخواهی به مبارزه با فراموشی دست زد.

علیه فراموشی، علیه فراموش‌سازی جنایت، علیه فراموشاندن جنایت، و هشداری به فراموش‌کاران که اگر امروز علیه نقض حقوق دیگران اعتراض نکنند، ناقضان حقوق انسان روزی در خانه او را خواهند زد.
دادخواهی حق ایرانیان است جنایات جمهوری اسلامی از آتش‌سوزی سینما رکس آبادان آغاز شد و پس از آن به پشت‌بام مدرسه رفاه انجامید و با قتل‌عام بیش از ۳ هزار زندانی ادامه یافت و پس از آن هم جمهوری اسلامی سایه جنایت و قساوت را بر سر ایران افکنداند.


https://tavaana.org/ps752/
طرح از رضا عقیلی

#یاری_مدنی_توانا #علیه_فراموشی
#دادخواهی
@Tavaana_TavaanaTech

«به دلایل مختلف از آلودگی هوا تا سرما گرفته ۲۳ استان کشور رو تعطیل کردند، اسمش رو هم گذاشتند کشور‌داری.
راه حل مقابله با سرما؟
تعطیلی
راه حل مقابله با آلودگی هوا؟
تعطیلی
راه حل مقابله با گرما؟
تعطیلی
راه حلی برای کاهش مصرف انرژی؟
تعطیلی»
پیام ارسالی از همراهان توانا

دلایل شما برای گفتن نه به جمهوری اسلامی چیست؟

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#ایران
@Tavaana_TavaanaTech

«حکم اعدام برای #پخشان_عزیزی به مثال اعدام مهر است.
هیچ قدرت و قانونی حق ممانعت از امداد کودکان و زنان آسیب دیده در جنگ ها را ندارد.
به امید زمانیکه از احکام مغایر با حقوق انسانی گذر کنیم تا بر مبنای حفظ و جلای این حقوق، قوانین از نو بازنویسی شود.
حیات، یک حق فطری است.»

ـ متن و طرح ارسالی مخاطبان

#PakhshanAzizi
#نه_به_اعدام #اعدام_قتل_عمد_حکومتی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
بیانیه پنج تن از زندانیان سیاسی دهه شصت در محکومیت تأیید حکم اعدام سه زندانی سیاسی

ملت شریف و دردمند ایران!

۴۶ سال است رژیم مستبد حاکم بر میهن عزیزمان ایران با ارعاب، وحشی‌گری، کشتار، فروش و غارت اموال ملی، تعطیلی و نابودی کارخانجات و تمام زیرساخت‌های اقتصادی، سقوط سطح بهداشت عمومی، سقوط خط فقر به دره مرگ، نابودی سیستم آموزشی، اخراج، بازداشت و زندانی کردن معلمان دلسوز و آزاده، تبعیض جنسیتی، قومی و مذهبی، سانسور مطبوعات، دستگیری، اعدام و شکنجه وسیع زنان و مردان، نویسندگان دگراندیش، دانشجویان، ‌کارگران و فعالان کنشگر مدنی و سیاسی، تلاش کرده است چند صباحی ادامه حکومت فاشیزم دینی خود را تضمین کند.

حاکمیت ملایان در این چهل‌وشش سال چیزی جز فقر و بیکاری، فساد و فحشا، جنگ و خون‌ریزی با ایجاد گروه‌های نیابتی، ترور، وحشت‌افکنی و از بین بردن عزت و کرامت ملت ایران در عرصه ملی و جهانی به ارمغان نیاورده است. یکی با «نوشیدن جام زهر» و دیگری با «نرمش قهرمانانه»، تداوم حیات ننگین خود به هر قیمت را رقم زده‌اند.

اینک، به یمن جنبش پیشتاز زنان، تمامی راه‌های خود در منطقه و جامعه جهانی را بسته دیده و به مانند دهه خونبار ۶۰، روی به طناب دار آورده است. با صدور احکام اعدام برای فعالان سیاسی، می‌خواهد جنبش بنیان‌کن و پیشتازانه زنان ایران را به عقب رانده یا سترون سازد.

بیدادگاه‌های دیکتاتور حاکم با صدور احکام سنگین برای شریف‌ترین و رشیدترین فرزندان این آب‌وخاک: پخشان عزیزی، مهدی حسنی و بهروز احسانی، می‌کوشد وانمود کند که همچنان توان سرکوب جنبش انقلابی مردم و زنان قهرمان ایران را دارد.

ما، زندانیان سیاسی سابق، ضمن محکوم کردن احکام قرون وسطایی اعدام، از سازمان‌ها و نهادهای حقوق بشری می‌خواهیم با ابزارهای موجود جهت لغو احکام ضدبشری اعدام اقدام کنند.
در این برهه، وظیفه خود می‌دانیم از کلیه آزادی‌خواهان، فعالان سیاسی، مدنی و اجتماعی در ایران و سراسر جهان بخواهیم اعتراض خود را نسبت به این حکم ظالمانه اعلام کنند.

شب نمی ماند، سحر نزدیک است.
زنده بادآزادی

یونس آزادبر
احمدبهنامی
عقیل رهنما
ابراهیم حضوری
عباس حقگو

#پخشان_عزیزی #مهدی_حسنی #بهروز_احسانی #نه_به_اعدام #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سوءقصد به جان صبا بختیاری، عمه پویا بختیاری

به نام ایران، هستی بختیاری، عمه جاویدنام پویا بختیاری و خواهر زندانیان سیاسی منوچه و مهرداد بختیاری، در بیانیه‌ای از سوءقصد به جان صبا بختیاری، خواهر خود، خبر داد.

این حادثه در شب سال نوی میلادی رخ داده است. به گفته وی، فردی با جسمی سخت به سر و گردن صبا ضربه وارد کرده و موجب جراحاتی جدی از ناحیه سر و گردن شده است. با گذشت ۱۱ روز از این حادثه، به دلیل خطر دیپورت، صبا نتوانسته به پلیس مراجعه کند و به علت مشکلات مالی، امکان بستری شدن در بیمارستان نیز فراهم نشده است.

دو روز پیش، صبا بختیاری با تب ۴۰ درجه و خونریزی از ناحیه گوش تنها توانست به یک درمانگاه محلی مراجعه کند. وضعیت جسمانی او همچنان نامساعد گزارش شده است.

خانواده بختیاری در این بیانیه از جامعه جهانی، سازمان‌های حقوق بشری، رسانه‌ها و اپوزیسیون پرسیده‌اند که چرا درخواست‌های مکرر صبا برای کمک و حمایت نادیده گرفته شده است. آنها تأکید کرده‌اند که نادیده گرفتن دادخواهان و مبارزان، به معنای نادیده گرفتن ایران است.

خانواده بختیاری که با از دست دادن پویا بختیاری و زندانی شدن چهار عضو خانواده، بهای سنگینی پرداخته‌اند، اعلام کرده‌اند که در صورت لزوم، صیا را به ایران بازمی‌گردانند تا در زندان، جانش در امان باشد.

این بیانیه با تأکید بر شعار «آزادی‌خواهی و ایران‌دوستی» به پایان می‌رسد و خانواده بختیاری خواستار اقدام جدی و عملی برای حفظ جان صبا بختیاری شده‌اند.


#صبا_بختیاری #منوچهر_بختیاری #پویا_بختیاری #ناهید_شیرپیشه #مهرداد_بختیاری #آرین_شیرپیشه #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

‌
درخواست کوشان پیرزاده برای دریافت درمان پزشکی در زندان اوین

خالد (کوشان) پیرزاده در صفحه اینستاگرامش خبر داده که چند هفته است قرص‌های تشنج‌ و اسپری‌ آسم او تمام شده و از درد سیاتیک نمی‌تواند‌ راه برود و در زندان به او دارو نمی‌دهند‌. او قهرمان پرورش اندام بود، او را دو بار اعدام مصنوعی کردند و بارها شکنجه دادند، او سال ۹۷ بازداشت و به هشت سال زندان محموم‌شد و سال ۱۴۰۲ نیز به اتهام «اجتماع و تبانی» و «تبلیغ علیه نظام» به ۵ سال و هشت ماه زندان محکوم شد.

«به نام آنکه انسان را فکرت آموخت.

با درود فراوان خدمت مردم شریف، نجیب و صبور ایران عزیزتر از جانم.

روی سخنم این بار با حشمت‌الله حیات‌الغیب، مدیرکل سازمان زندان‌ها، است. چند هفته‌ای است که درد کمر و سیاتیک مرا زمین‌گیر کرده و به سختی راه می‌روم. قرص‌های تشنجم به نام دپاکین ۵۰۰ تمام شده است. با چندین بار مراجعه هیچ نتیجه‌ای حاصل نشد. اسپری آسم هم تمام شده و آن را نیز ندادند.

برای فیزیوتراپی می‌گویند هزینه درمان با زندانی است. انگار بنده آقازاده، امضا طلایی، یا جزو یقه‌سفیدها هستم!

جناب حیات‌الغیب، شما دقیقاً کجایید؟ در کدام بخشنامه سازمان زندان‌ها آمده است که هزینه درمان با زندانی است؟ مگر سالانه بودجه دریافت نمی‌کنید؟ بودجه دریافتی صرف چه چیزهایی می‌شود که سازمانی به این بزرگی از دادن قرص‌های دپاکین و اسپری آسم عاجز است؟

چرا باید به خاطر سهل‌انگاری برخی افراد چند روز پیش در خواب تشنج کنم و زبانم را گاز بگیرم؟ جناب حیات‌الغیب، دقیقاً کجایید؟ آیا بازدیدهای شما از زندان‌ها خروجی مثبتی داشته است؟

رفتار و عملکرد شما و همکارانتان خلاف آن چیزی است که نشان می‌دهید. از این لحظه، هر اتفاقی برای من رخ دهد، بنده و خانواده‌ام شخص شما را مسئول می‌دانیم.

کوشان پیرزاده
زندان اوین، ۲۲ دی‌ماه ۲۵۸۴ شاهنشاهی»

#کوشان_پیرزاده
#خالد_پیرزاده
#صدا_باشیم
#بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تشدید فشارهای امنیتی برای حضور اسماعیل عبدی در دادسرای اسلامشهر

🔸شعبه ۱ بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب اسلامشهر پس از آنکه #اسماعیل_عبدی عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان تهران در ۱۷ دیماه برای جلسه تفهیم اتهام مراجعه نکرد، یکی از وکلای پرونده را برای حضور در دادسرا دعوت کرد.

🔸در این جلسه رامین صفرنیا به سئوالات بازپرس پاسخ داد. این وکیل از تشدید فشارهای امنیتی به بازپرسی برای الزام به حضور اسماعیل عبدی در دادسرا خبر داد.

🔸این معلم پس از گذراندن ۸ سال و ۸ ماه زندان با پذیرش اعاده دادرسی توسط شعبه ۹ دیوان عالی کشور با تودیع وثیقه آزاد شد.

🔸پیشتر فرامرز خداشناس وکیل کاری اسماعیل عبدی گفته بود که با حکم هیات تخلفات اداری آموزش و پرورش شهرستانهای تهران موکلش از کار اخراج و پس از آن با شکایت سپاه پاسداران ممنوع الخروج شده است.

#شورای_هماهنگی_تشکل_های_صنفی_فرهنگیان_ایران ضمن حمایت قاطعانه از این معلم اعلام می کند زندان و سرکوب، هرگز معلمان را از پیگیری مطالبات قانونی خود باز نمی دارد.

🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

منبع: کانال تلگرامی شورا:
T.me/kashowra

#اسماعیل_عبدی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تولد جاویدنام سیاوش محمودی؛ جشنی میان اشک و بغض

خانه‌ای پر از عکس‌های جاویدنامان. دیوارهایی که نگاه‌های پرغرور سیاوش و دیگر کشته‌شدگان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ را در قاب خود گرفته‌اند. فضایی که هم غم دارد و هم غرور، هم درد دارد و هم افتخار. خانواده‌های دادخواه، مادران و پدرانی که هنوز صدای فرزندانشان در گوششان زنده است، گرد هم آمده‌اند تا روزی را گرامی بدارند که سیاوش محمودی، نوجوان ۱۶ ساله، چشم به جهان گشود؛ روزی که امروز به نمادی از مقاومت و امید بدل شده است.

مادر سیاوش در گوشه‌ای از خانه، دست‌هایش را به هم می‌زند. نوای «تولدت مبارک» از میان بغضش جاری می‌شود. می‌گوید: «عشق مامان، تولدت مبارک»، اما در صدایش شکاف عمیق یک داغ دیده می‌شود.

حاضران با اشک در چشمانشان، اما سری برافراشته، به عکس‌های فرزندانشان نگاه می‌کنند. گویی این مراسم، نه فقط برای سیاوش، که برای همه نوجوانان و جوانانی است که آرزوهایشان در میدان آزادی‌خواهی به خون نشست.

این تولد، جشنی نیست که شادی در آن طنین بیندازد. جشنی است که هر لحظه‌اش تراژدی است؛ دوگانگی عشق و فقدان.

سیاوش محمودی امروز زنده نیست، اما نام و یادش در قلب کسانی که برای آزادی ایستاده‌اند، جاودانه است. تولدش را جشن می‌گیریم، نه با شمع‌های روشن، که با شعله‌های امیدی که در دل‌های ما زنده نگه داشته است.


#سیاوش_محمودی #دادخواهی #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech