پدر نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی و برنده جایزه صلح نوبل درگذشت. او به دلیل کهولت سن و بیماری قادر به رفتن به زندان برای ملاقات دخترش نبود. مادر خانم محمدی هم چند سال در وقتی که ایشان در مرخصی بودند، درگذشته بود.
یکی از هزینه‌هایی که زندانیان سیاسی و خانواده‌هایشان می‌دهند، دوری از عزیزانشان است. آن‌ها از آغوش همدیگر و گاه شنیدن صدای هم محروم هستند.
از کنار بالین پدر سالمند در لحظات آخر زندگی و حتی حضور در مراسم خاکسپاری و بدرقه پیکر عزیزان محروم هستند.
به خانم نرگس محمدی مرخصی نداده‌اند و حتی تماس‌های تلفنی و ملاقات‌های ایشان قطع شده است.
به ایشان و خانواده‌شان بابت این مصیبت تسلیت می‌گوییم و بار دیگر تاکید می‌کنیم که استفاده از مرخصی و تماس با خانواده، از حقوق زندانیان است که در ایران نقض می‌شود و نهادهای حقوق بشری نباید چشم بر نقض حقوق بشر در ایران ببندند.

هم اکنون زندانیانی در زندان‌های ایران هستند که بیش از بیست سال است که حتی یک ساعت هم مرخصی نداشتند و در این سال‌ها بسیاری از اعضای خانواده‌شان درگذشته‌اند.
چند سال پیش از محمد نظری، زندانی سیاسی سابق، به عنوان زندانی تنها نام برده می‌شد، چرا که همه اعضای خانواده‌اش درگذشته بودند و او نتوانسته بود حتی در مراسم آن‌ها شرکت کند. مانند محمد نظری بسیارند.

#نرگس_محمدی #حقوق_زندانی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

زوم: زندان در زندان

عنوانِ «زندان سیاسی»، به خودی خود، با حقوق اولیه‌ بشر در تناقض است. یعنی این‌که یک شخص فقط به دلیل تفاوت دیدگاهش با حکومت، به زندان بیفتد. اما در جمهوری اسلامی شهروندان و کنشگران نه فقط به این دلیل به زندان می‌افتند، که حتی از حقوق قانونی خودشان در زندان هم محروم هستند؛ حقوقی که در قانون جمهوری اسلامی هم به رسمیت شناخته شده.

https://youtu.be/-ci-z7c5xXI

#زوم #زندانی_سیاسی #حقوق_بشر #حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

چندی پیش ضیا نبوی، زندانی سیاسی، از شیوع ساس در بند ۸ زندان اوین خبر داده بود، به نوشته نبوی، زندانیان این بند از هر تمهیدی استفاده می‌کنند تا از گزش ساس‌ها در امان بمانند؛ اما فایده‌ای ندارد. یک زندانی «بلوز آستین بلند با سرآستین کشی می‌پوشد، جورابش را روی شلوارش بالا می‌کشد، همه زوایای تخت و تشک را بازرسی می‌زند و پتو را طوری دور سر و اندامش می‌پیچد که هیچ راه نفوذی برای ساس‌ها باقی نماند. حتی قرص خواب قوی هم مصرف می‌کند اما همه این تدبیرها به اندازه یکی دو ساعت هم چاره کار نیستند.»

او در بخشی از نامه‌اش نوشته بود:
«وقتی به ساس‌های محبوس میان لیوان‌های پلاستیکی نگاه می‌کردم و جمعیت احتمالی آنها در بند به ذهنم می‌آمد، به خود می‌گفتم اینجا زیست‌بوم ساس‌هاست؛ آنها نیستند که اضافی‌اند؛ این ما هستیم که باید برویم.»

قوه قضاییه ادعای ضیا نبوی را تکذیب کرد و او را به خاطر اطلاع‌رسانی درباره ساس‌ها به انفرادی تنبیهی فرستاد!

اما وجود ساس در زندان امری مسبوق به سابقه است به طوری که بکتاش آبتین در یکی از شعرهایش به آن اشاره کرده بود.

سعید دهقان، وکیل دادگستری در این باره نوشته:

«برخلاف ادعای قوه قضاییه که می‌گوید زندان اوین پاکیزه است و #ساس ندارد، این مساله اصلا تازگی ندارد و سندش هم شعری با عنوان «ساس» در کتاب «مرثیه‌ای برای گل‌های پژمرده» اثر زنده‌یاد #بکتاش_آبتین است که در مهر ۱۳۹۹ سروده است:

ما
و ساس‌ها
در زندانی مشترک
حبس می‌کشیدیم.

از قضا، شعر «ساس» نخستین شعر از این کتاب است كه شصت قطعه شعر دارد و ‎#نشر_باران در اواخر سال ۱۴۰۲ منتشر کرده است.»


حقوق زندانی در برنامه‌های روزانه بازداشتگاه و زندان
https://tavaana.org/prisonersrights23/
بهداشت در زندان
https://tavaana.org/prisoners_rights29/

#حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

گزارش دریافتی از یکی از زندانیان سیاسی که چند ماهی است که آزاد شده، حاکی از این است که مسئولان زندان از بسیاری از زندانیان بیگاری می‌کشند و این زندانیان از ترس انتقال به زندان تهران بزرگ تن به کارهایی طاقت‌فرسا می‌دهند.

این منبع مطلع نوشته:
«قبل از هر چیز بگم که اندرزگاه ۶ هرکس کار نکنه میفرستن تهران بزرگ و ۲۰ یا ۳۰ تا زندانی سیاسی داره که تنبیهی اونجا هستن. بخاطر نرفتن به تهران بزرگ بیگاری میکشن ازشون و شاهد بودم که متاسفانه یه نفر که مشکل قلبی داشت رو برده بودن قسمت انبار مرکز، اونجا هی بار میاد، میوه، لبنیات، نان و هر چیز دیگه...‌و این زندانیان باید این بارها رو جابه‌جا کنند، اون فرد زندانی حین کار، مشکل قلبی پیدا کرد و بردنش بهداری و برنگشت و گفتن که انتقال دادیم به یه اندرزگاه دیگه، نمیدونم شاید فوت شده بود....

۲۵ اسفند ۱۴۰۲ که برف سنگین تهران کل محوطه اوین رو سفید پوش کرده بود این بدبخت‌ها رو با دمپایی و پارو به دست از ساعت ۸ صبح  تا ۷ غروبفرستادن تا برف‌های داخل محوطه رو پارو کنن و وقتی برگشتن پاهاشون از شدت سرما یخ زده بود و بی‌حس شده بود.
این اندرزگاه هیچ امکاناتی نداره و مخصوص کسانی هستش که بخاطر مهریه و رد مال زیر ۱ میلیارد اونجان. تهدید فرستادن به زندان تهران بزرگ، ترفندی هستش که اونا رو تو اوین نگه میداره. از این زندانیان برای ساخت اندرزگاه ۷ داره استفاده میشه، ۲۰۰ تفرم ظرفیت داره و به غیر از ۲۰ تا سیاسی، بقیه زندانیان از صبح تا ۵ غروب بیرون هستن. یا دارن جنس خالی میکنن تو انبار یا میوه میبرن پخش میکنن داخل اندرزگاه‌های دیگه. هر کاری داخل اوین هست، رایگان این زندانیان انجام میدن، زندانیانی که از ۲۰ ساله تا ۷۰ ساله توشون دیده میشه.»


مرتبط:

حقوق مادی زندانیان
https://tavaana.org/6-reserved-rights-of-prisoners/

اشتغال و حرفه‌آموزی در زندان
https://tavaana.org/prisoners-rights-45/


#حقوق_زندانی #زندان_اوین #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

نجات انورحمیدی، معلم و زندانی سیاسی است که در زندان سپیدار اهواز به سر می‌برد. سال‌ها ست که این معلم زندانی ۶۷ علیرغم ابتلا به بیماری‌های متعدد از رسیدگی مناسب پزشکی و اعزام به بیمارستان محروم بوده است.

یک منبع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی به «هرانا» گفت:
«علیرغم ابتلای خانم انورحمیدی به اختلال در عملکرد تیروئید، آب مروارید و خونریزی از ناحیه هر دو چشم، فشار خون، چربی خون و سردردهای مزمن از رسیدگی پزشکی مناسب و همچنین اعزام به پزشکی قانونی برای تایید عدم توانایی در تحمل کیفر محروم مانده است.»
ایشان تا کنون حتی از اولیه‌ترین نیازهای درمانی محروم بوده و از سال ۹۷ تاکنون حتی یک روز هم به مرخصی نرفته است.

این زندانی سیاسی پیش از این در دهه شصت نیز زندانی بوده و از سردرد مزمن که نتیجه شکنجه در سال‌های پیش در زندان است، رنج می‌برد.

خانم «انورحمیدی کارون» متولد ۱۳۳۷، ساکن اهواز است، او در سال ۹۶ بازداشت شد و به اتهام ا«قدام علیه امنیت ملی» به پنج سال زندان محکوم کرد. در اسفندماه ۹۷ دوباره بازداشت شد و به زندان سپیدار اهواز منتقل شد. در این دوره شعبه چهارم ‌دادگاه اهواز، نجات انورحمیدی و همسرش را به ۱۵ سال زندان محکوم کرد.

#حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا
#زندان
#زندانی
#نجات_انور_حمیدی
#نجات_انورحمیدی
@Tavaana_TavaanaTech

نه به اعدام
«کسانی که در زندان‌های سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می‌کنند، محارب و محکوم به اعدام می‌باشند. امیدوارم با خشم و کینه انقلابی خود نسبت به دشمنان اسلام، رضایت خداوند متعال را جلب نمایید.» بر مبنای همین حکم روح‌الله خمینی بود که مسئولان و ماموران جمهوری اسلامی در تابستان ۱۳۶۷ هزاران شهروند را به دردناک‌ترین شکل ممکن کشتند و حتی پیکرهای آنان را نیز پس ندادند.

اما کشتار خمینی از همان روزهای نخست پس از ورودش آغاز شد. وقتی که در مدرسه رفاه سکونت یافت، جایی که روی پشت بامش جوخه اعدام افسران شاهنشاهی را به رگبار می‌بست و می‌کشت.

بعد از آن در ماه‌های بعد مسئولان رژیم پیشین که در ایران مانده بودند، یکی یکی اعدام شدند، تعداد زیادی از هموطنان بهایی، یهودی و مسیحی و ... اعدام شدند، دهه شصت شد و باز عده زیادی در تمام آن سال‌ها اعدام شدند.

اعدام و کشتار، از میراث خمینی بود که توسط جانشینش ادامه یافت.

خونی که پاک نمی‌شود، دستان آلوده‌ای که هرگز فراموش نمی‌کنیم. لکه ننگی در تاریخ سرزمین‌مان که چنین حکام خون‌ریزی به خود دیده است.
زوم: داد و بیداد



https://tavaana.org/zoom125/

#زوم #نه_به_اعدام #مهسا_امینی #انقلاب_ملی #حقوق_زندانی #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

حق من: بازرسی بدنی در زندان‌های جمهوری اسلامی

«بارها در زندان در برهنگی کامل تفتیش بدنی شدم».

این عین عبارتی‌ست که مژگان کاوسی - نویسنده و محقق زندانی - در مهر ۱۴۰۰ بیان کرد.

خانم کاوسی این رفتارها را «مصداق بارز شکنجه روحی» و «تجاوز به خصوصی‌ترین حریم شخصی و انسانی» دانست.

این رفتار سال‌هاست در زندان‌های جمهوری اسلامی ادامه دارد در حالیکه حتی قوانین تنظیم‌شده در خود جمهوری اسلامی در امور مربوط به زندانیان این رفتار را منع کرده است.

آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، به صورت کلی بازرسی بدنی بدون لباس یا بازرسی مواضع داخلی بدن زندانیان - اعم از متهم یا محکوم به حبس را ممنوع کرده است.

حتی در موارد ویژه و در صورت لزوم بازرسی بدنی بدون لباس، این آیین‌‌نامه تاکید کرده است این بازرسی نباید همراه با لمس بدن زندانی یا همراه با بیان عبارات جنسی و جنسیتی باشد.

ولی واقعیت در زندان‌ها به‌ گونه‌ی دیگری‌ست؛ چنانکه سپیده قلیان در روایت خود از زندان بوشهر در تابستان ۱۴۰۰ گفته بود: «چیز دیگری می‌گویند و کار دیگری انجام می‌دهند. می‌گویند «کرامت انسانی» یک زن باید حفظ بشود اما همان زن را توی صف آمار لُخت می‌کنند...کرامت انسانی یک زن را با تمام وجود زیرپا له می‌کنند، جلو دیگران او را برهنه می‌کنند...».

https://youtu.be/Fmqf3ZtiXns

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/9pb0yypsitl1

#حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

‌
گزارشی از آخرین وضعیت زندانیان سیاسی بند ۸ زندان شیبان

در پی اعتصاب «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، فشارها و محدودیت‌ها بر زندانیان بند ۸ زندان شیبان به طرز چشمگیری افزایش یافته است. تازه‌ترین اطلاعات حاکی از اعمال محدودیت‌های شدید در ارتباطات، تغذیه و خدمات پزشکی برای این زندانیان است.

کاهش امکانات ارتباطی

تعداد تلفن‌های موجود در بند ۸ که پیشتر ۶ دستگاه برای ۱۸۰ زندانی بود، به یک دستگاه کاهش یافته است. این اقدام به عنوان یک فشار روانی بر زندانیان تلقی می‌شود و به آن‌ها هشدار داده شده که همین یک دستگاه نیز به زودی جمع‌آوری شده و ارتباط با بیرون به طور کامل قطع خواهد شد.

محدودیت‌های غذایی

تمامی اجاق‌های گاز از بند ۸ جمع‌آوری شده‌اند. پیش از این، زندانیان می‌توانستند شام خود را تهیه کنند، اما اکنون با این محدودیت، امکان تهیه غذای شخصی به شدت کاهش یافته است. کیفیت غذای زندان، به‌ویژه وعده شام، بسیار پایین است و زندانیان عملاً وابسته به تهیه غذای شخصی بودند.

کاهش خدمات پزشکی

رسیدگی‌های پزشکی که پیش‌تر نیز محدود بود، اکنون تقریباً به صفر رسیده است. زندانیان از نبود پیگیری درمانی رنج می‌برند و این موضوع می‌تواند سلامت آن‌ها را به‌طور جدی تهدید کند.

افزایش فشار روانی

طبق اظهارات خود زندانیان، این فشارها به ویژه پس از انتشار اخبار اخیر از زندان شیبان تشدید شده است. به نظر می‌رسد این اقدامات برای جلوگیری از اطلاع‌رسانی و ارسال اخبار به بیرون طراحی شده‌اند و فشار روانی شدیدی بر زندانیان اعمال می‌کنند.

وضعیت نگران‌کننده زندانیان بند ۸ زندان شیبان نشان از افزایش فشارها و محدودیت‌های شدید در حوزه ارتباطات، تغذیه و بهداشت دارد، که سلامت و حقوق انسانی آنان را به طور جدی تهدید می‌کند.

از ریما شیرمحمدی، فعال حقوق بشر


#زندان_شیبان #کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام #نه_به_اعدام #حقوق_زندانی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حق من: درباره حق مرخصی زندانیان سیاسی

در آذر ۱۴۰۰ بود که خبری در رسانه‌های حقوق بشری منتشر شد که فرهاد میثمی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر از تماس تلفنی محروم شده است و اعلام شده است که تا اطلاع ثانوی او حق هیچ‌گونه تماسی با بیرون از زندان را ندارد.
فرهاد میثمی زندانی سیاسی است که به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده است و اکنون سال چهارم حبس خود را می‌گذارند بدون آن‌که حتی یک روز مرخصی شامل حال او شده باشد
فرهاد میثمی یک معلم بوده است و بنیان‌گذار یک انتشارات. او به عنوان یک فعال فرهنگی مطرح است. چرا چنین فردی اساسا بایستی زندانی شود و در زندان نیز چنین ستمی بر او وارد شود؟
طبق مقررات و آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، مسئولان مربوطه موظف هستند حتی برای مجرمان سیاسی و به اصطلاح امنیتی نیز مرخصی قائل شوند ولی برای آن‌که بتوانند راه نفوذ ستمگرانه خود را باز نگاه دارند دست‌کم دو قید بر این حق بار کرده‌اند.
در ماده ۱۹۵ همین آیین‌نامه و ذیل بحث مرخصی آمده است زندانیان امنیتی که اجرای حکم آن‌ها قابل تعلیق نیست، اگر یک‌سوم از میزان مجازات تعیین‌شده را گذرانده باشند می‌توانند از حق مرخصی استفاده کنند. همچنین در صورت کسب امتیاز لازم از برنامه‌های به اصطلاح «اصلاحی - تربیتی» و «به تشخیص دادستان» می‌توانند هر چهار ماه یک بار به مدت پنج روز از مرخصی برخوردار شوند.
فرهاد میثمی اکنون بیش از دو سوم از حکم ۵ساله را در زندان بوده است و می‌تواند از حق مرخصی استفاده کند ولی تا کنون حتی یک روز هم به مرخصی نرفته است. آیا در آنچه مسئولان زندان، «اصلاح و تربیت» می‌خوانند نمره قبولی نگرفته است و یا تشخیص دادستان بر این قرار گرفته که میثمی نباید به مرخصی برود؟
هرچه هست، آنچه مقابل چشمان ناظران می‌گذرد ستم آشکاری است که بر فعالان مدنی در ایران وارد می‌آید. زندانی‌کردن این فعالان خود وجهی از ستم است و این محدودیت‌ها در زندان، خود ستمی مضاعف است.

https://youtu.be/gjIgIEHlLEE

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/morakhasi-zendan1

#حقوق_زندانی #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #حق_مرخصی #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

رضا شفاخواه، وکیل دادگستری، درباره پرونده بچه‌های اکباتان:

«اطلاع‌رسانی لازم از طرف رسانه‌ها و مردم و خانواده‌ها درباره رونده اکباتان اتفاق نیفتاده است.
متاسفانه خانواده‌‌ها نیز اطلاع‌رسانی لازم را نداشته‌اند و اطلاع رسانی کنونی با همکاری عده‌ای محدود است و خانواده‌ها هنوز تصور می‌کنند که اگر صحبتی کنند بر روی پرونده تاثیر می‌گذارد.»
اما چرا ماموران جمهوری اسلامی و بازجوها همواره خانواده زندانیان سیاسی را ترغیب به سکوت می‌کنند؟
به‌ویژه گاهی با ظاهری خیرخواه، به اطرافیان زندانیان گمنام توصیه می‌کنند که برای حل سریع‌تر پرونده، اطلاع‌رسانی نکنند. اما سکوت خانواده و اطرافیان، دست بازجویان و ماموران را برای فشار بیش‌تر بر زندانیان، به‌ویژه زندانیان ناشناخته، باز می‌گذارد.
سعید دهقان، حقوق‌دان: آن‌ها [ماموران] از خبری‌شدن می‌ترسند. [این] نشان می‌دهد در حال ظلم‌کردن بیش‌تر به متهمانی هستند که ناشناخته مانده‌ و در نتیجه، افکار عمومی هم درباره آن‌ها ساکت مانده‌‌اند.
اطلاع‌رسانی درباره زندانیان و احکام صادرشده برای آنان، می‌تواند حمایت گسترده افکار عمومی از آن‌ها را در پی داشته باشد. لغو حکم اعدام امیرحسین مرادی، محمد رجبی و سعید تمجیدی، از بازداشتی‌های آبان ۹۸، تا اندازه‌ای متاثر از فشار افکار عمومی بر جمهوری اسلامی بود.
اگرچه اطلاع‌رسانی همیشه به یک نتیجه مشخص ختم نمی‌شود، اما تنها راه چاره برای برخورد با جمهوری اسلامی است. در نظر داشته باشیم که برخورد جمهوری اسلامی با شهروندان و کنشگران همواره با نقض حقوق آنان همراه است. اگرنه در سیستم عادلانه قضایی کشورهای آزاد روند پرونده‌ها، شفاف و بدون نقض حقوق زندانیان طی می‌شود.

در یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=xUIgRZ_qHdU

#یاری_حقوقی_توانا #اسلایدشو #زندان #زندانی_سیاسی #حقوق_زندانی #حقوق_بشر #حقوق_متهم
@Tavaana_TavaanaTech

حق من: کف‌خوابی، پدیده نامطلوب و غیرقانونی در زندان
«گاهی تراکم به حدی بود که در یک سلول، زندانیان زخمی و کتک‌خورده روی‌هم ریخته می‌شدند و آن‌هایی که به دلیل ضعف جسمانی توان تحمل نداشتند، به دلیل خفگی جان می‌باختند.»
کف‌خوابی یکی از رایج‌ترین پدیده‌های زندان‌های ایران است که ناشی از تراکم بالا در زندان‌ها، و کمبود شدید تخت برای زندانیان است.
این مسئله با بی‌اعتنایی بسیار زیاد سازمان زندان‌ها نیز مواجه است. برخی اوقات هم آن‌ها از تراکم بالا برای آزار بیش‌تر زندانیان استفاده می‌کنند.
این وضعیت نامطلوب حتی موجب شده کسانی که به اصطلاح به عنوان «وکیل بند» شناخته می‌شوند و در واقع افرادی با سابقه زیاد تحمل حبس هستند، تراکم بیش از حد را موضوعی عادی و همیشگی در نظر بگیرند و از طرف دیگر به پدیده عجیب «اجاره تخت» دامن بزنند؛ بدین صورت که زندانیان تازه‌وارد باید تخت‌ها را هفتگی یا روزانه از وکیل‌بندها اجاره کنند تا پس از دو سال بتوانند خودشان صاحب تخت شوند!
هوشنگ پوربابایی، وکیل پایه یک دادگستری، درباره کف‌خوابی و اجاره تخت می‌گوید: «در هیچ کدام از مقررات ِ قانون اقدامات تامینی و تربیتی اشاره‌ای نشده که فرد زندانی باید برابر دریافت خدماتی که در زندان به او ارائه می‌شود، وجهی پرداخت کند.»
بله! دقیقا در ماده ۱۵۷ آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها تاکید شده است که از جمله وسایل رفاهی‌ای که بایستی در اختیار زندانی قرار بگیرد، به غیر از ملحفه، بالش و دو تخته پتوی مناسب، «تخت فلزی و قابل شستشو» است.
توجه کنیم که این تبعیض و نقض فاحش حقوق زندانیان کاملا زیر نظر زندانبانان و عوامل ناظر رخ می‌دهد. چرا زندان‌بان‌ها در قبال نقض بدیهی‌ترین حقوق زندانیان واکنشی نشان نمی‌دهند؟
https://youtu.be/Idk5Rk2s-vk
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/afkatt6vjszo
#یاری_حقوقی_توانا #حق_من #حقوق_زندانی
@Tavaana_TavaanaTech

حق من: عادت ماهانه، زندان زنان و لزوم بهداشت در زندان

منیره برادران، زندانی سیاسی دهه ۶۰ با ۹ سال سابقه زندان که شش ماه از این مدت را درون سلول انفرادی به سر برده می گوید: «یکی از چیزهایی که عامل فشار بر روی زنان می‌شود مسئله عادت ماهانه زنان است که زندانبان‌ها از دادن نوار بهداشتی خودداری می‌کنند و زندانی باید مدام بگوید و درخواست کند. من دوره‌های زیادی در زندان داشتم که به ما نوار بهداشتی نمی‌دادند.»

این روایت تلخ از زندان زنان و دسترسی سخت زندانیان زن به وسائل بهداشتی مورد نیاز خود، از جمله روایت‌های بسیار تلخی است که اکنون نیز گاه به گاه می‌شنویم.

هیچ فردی و هیچ مقامی در هیچ جایگاه سیاسی و بر اساس هیچ قانونی حق ندارد لوازم بهداشتی را از زندانیان دریغ کند. این یک اصل بدیهی و بدون اما و اگر است.

حتی اگر جنبه‌های انسانی و حقوق بشری مسئله را کنار بگذاریم، که البته باید زیربنای قانون‌گذاری در مسائل مربوط به حقوق زندانیان باشد، قوانین مصوب جمهوری اسلامی هم به لزوم تامین بهداشت برای زندانیان تصریح دارد.

به عنوان نمونه ماده ۴۲ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور به صراحت می‌گوید که حتی وقتی قرار است یک زندانی تنبیه شود و محدودیت بر او اعمال گردد، این محدودیت نباید شامل خدمات بهداشتی شود.

بگذارید عین ماده ۴۲ را بخوانیم: «تنبیه‌های انضباطی و محدودیت‌ها نباید سبب قطع یا محدودکردن خدمات بهداشتی، درمانی و مشاوره روان‌شناختی و یا محرومیت از مطالعه کتاب، هواخوری یا استحمام شود.»

بر این اساس بایستی از مسئولان مربوطه پرسید، حقوق بنیادین زندانیان به کنار، چرا به قانون مصوب خود بی‌اعتنایی می‌کنید؟

یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=Vyx9cDB6TZE
در ساندکلاد:

https://soundcloud.com/tavaana/zendan-zanan
#حق_من #حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

حق من: فریبا اسدی و نقض اصل تفکیک جرائم

فریبا اسدی نخستین‌بار در بهمن ۱۳۹۹ از سوی وزارت اطلاعات بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. ماموران وزارت اطلاعات، خانم اسدی را با ضرب و شتم بازداشت کردند و حتی همسرش را نیز همراه او دستگیر کردند؛ البته اگرچه همسرش را پس از یک هفته آزاد کردند ولی خود خانم اسدی را نگاه داشتند. بدیهی است که هم ضرب و شتم متهم کاملا غیرقانونی است و هم آزار و بازداشت وابستگان متهم.

از جمله اتهامات فریبا اسدی و چند تن از همیاران او، «تبلیغ علیه نظام از طریق چاپ و پخش بنر و تراکت»، «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» و «عضویت در گروه‌های مخالف نظام» بود.

این پرونده زیر نظر شعبه دوم «دادگاه» انقلاب شهریار قرار گرفت که در مهر ۱۴۰۰، فریبا اسدی را بابت اتهامات یادشده، به یک سال حبس محکوم کرد.

در دی ماه ۱۴۰۰ فریبا اسدی به زندان بسیار بدنام قرچک منتقل شد. پیش‌تر در سال ۱۳۹۸، عاطفه رنگریز، از زندانیان سابق سیاسی، در نامه‌ای از پشت میله‌های همین زندان گفته بود: قرچک نام مستعار جهنم است.

این زندان ابتدا مرغ‌داری بوده و سپس به مرکز ترک اعتیاد مردان تبدیل شده. در سال ۱۳۸۹ بود که زنان زندانی در آن نگهداری شدند. از این زندان به «کهریزک دوم» هم یاد می‌شود. ضمنا این زندان اساسا زندان سیاسی نیست و زنانی که دست به قتل زده‌اند یا سرقت مسلحانه کرده‌اند در آن‌جا نگهداری می‌شوند.

در زندان قرچک، حقوق زندانیان، بسیار نقض می‌شود. رعایت اصل تفکیک جرائم یکی از حقوق بدیهی زندانیان است. اما این اصل در قبال فریبا اسدی هم نقض شد و در پی آن، او با یکی از زندانیان غیرسیاسی درگیر شد و دست به اعتصاب غذا زد.

حتی در قوانین مصوب قضایی جمهوری اسلامی نیز اصل تفکیک جرایم و مجرمان پذیرفته شده است و زندانیان سیاسی نبایستی در بندهایی که زندانیان متهم به قتل یا سرقت نگهداری می‌شوند، دوران حبس خود را بگذرانند.

در ماده ۳۳۰ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور آمده: «متهمان و محکومان بر اساس جنس، نوع عضویت شامل پایور و وظیفه، درجه و رتبه شامل کارمند، درجه‌دار و افسر، و تا حد امکان سابقه، نوع جرم، شخصیت و میزان محکومیت، تفکیک و طبقه‌بندی می‌شوند.»

بر این اساس است که نگهداری فریبا اسدی، که یک زندانی سیاسی است و اساسا به اتهامات سیاسی همچون گرایش پادشاهی‌خواهی بازداشت شده است، در زندانی همچون زندان قرچک، یک شکنجه محسوب می‌شود.

البته مدت کوتاهی است که زندانیان سیاسی زن از قرچک به اوین منتقل شده‌اند.
https://youtu.be/5_vk9bZKTN8

#حق_من #حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

حق من: زندانیان دارای معلولیت

مهدی رنجکش ۲۰ ساله بود که بازداشت شد. یک جوان ۲۰ساله لرستانی که به معلولیت جسمی و ذهنی مبتلا بود و تحت نظر سازمان بهزیستی قرار داشت. او را به علت وجود یک کیف از مواد مخدر در اتومبیلی که او نیز در آن حضور داشت بازداشت کردند. با این حال او همیشه اتهام انتسابی به خودش را رد می‌کرد.

به گفته منابع حقوق بشری، این زندانی پنج سال بدون دسترسی به امکانات لازم، از جمله خدمات بهداشتی و درمانی در زندان پارسیلون خرم‌آباد نگهداری و سپس در سال ۱۳۹۴ اعدام شد.

بنیاد عبدالرحمن برومند می‌گوید: «آقای رنج‌کش پیش از انتقال به سلول‌ انفرادی در روز قبل از اعدام با ضبط یک پیام ویدئویی از سازمان‌های حقوق بشری برای پایان‌دادن به اعدام مرتبط با جرائم مواد مخدر تقاضای کمک کرده بود. او در این پیام با اشاره به معلولیت جسمی و ذهنی‌اش و با اعتراض به نبودن امکانات پزشکی گفته بود که در این مدت حتی به او دارو ندادند.»
این وضعیت دهشت‌آور برای یک زندانی دارای معلولیت، برای هر وجدان نرمال و انسان‌دوستی تکان‌دهنده است.

حتی مواد و آیین‌نامه‌های اجرایی که درون جمهوری اسلامی تدوین یافتند هم چنین وضعیتی را دست‌کم روی کاغذ رد می‌کنند.
در ماده ۱۱۰ آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها تاکید شده است که زندانیان دارای معلولیت بایستی مورد حمایت همه‌جانبه، از لحاظ تامین امکانات و رفاه باشند.

در بخشی از این ماده تاکید شده است که فضا برای زندانی دارای معلولیت به گونه‌ای باید طراحی شود که: «آن‌ها قادر باشند آزادانه و بدون احساس خطر در محیط پیرامون خود حرکت کنند و از همه امکانات موسسه از قبیل تسهیلات آموزشی، بهداشتی و تفریحی همانند دیگر زندانیان بهره‌مند شوند.»

چرا واقعا مهدی رنجکش ۲۰ساله در زندان خرم آباد با آن درجه از معلولیت مشمول این امکانات و تسهیلات رفاهی نشد؟

در یوتیوب:
https://youtu.be/m6mZ_bc5j74

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/gfdro10twn7h

#حق_من #حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

‏مطهره گونه‌ای از زندان اوین: «با امید به روزهای روشن و آگاه و آباد و آزاد برای سرزمین‌مان که جانمان است، ایمان دارم که با اراده‌ی پولادین و ستودنی و ایستادگی مردم ایران، ظلم ظالمان پایدار نخواهد ماند.»

درخواست #مطهره_گونه_ای از وزیر بهداشت و درمان برای رسیدگی به وضعیت پزشکی #نرگس_محمدی و مرخصی او

آقای دکتر ظفرقندی
وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
بنده به عنوان دانشجوی ترم آخر دکترای دندانپزشکی که در آستانه‌ی دفاع و دانش‌آموختگی به طور قطعی از دانشگاه علوم پزشکی تهران اخراج شده‌ام و شاهد رنج و مهجوریت زنان زندانی بند اوین هستم، بیش از پیش یقین یافته‌ام که جان انسان‌ها در حکومت جمهوری اسلامی از هر چیزی بی‌ارزش‌تر است.

هدف اولیه و اصلی این نامه، تشریح وضعیت بحرانی و حاد خانم نرگس محمدی بود که با مشاهده‌ی تبدیل سیستم ناکارآمد درمانی حاکم بر زندان‌ها به یک رویه‌ی ثابت جهت تحت فشار قرار دادن هرچه بیشتر فعالان سیاسی، مدنی، عقیدتی به صرافت آن افتادم که گزارش مختصری از وضعیت وخیم موجود منتشر کنم. این نامه‌ی سرگشاده نیز نه صرفاً برای اطلاع مسئولان حکومتی، بلکه جهت آگاهی بخشی به مردم شریف و آزاده‌ی ایران است که شاید پیش‌تر با انتشار نامه‌ی یک زندانی سیاسی سابق، مبنی بر ارائه‌ی مستمر و مطلوب و کافی خدمات درمانی و اعزام به‌موقع زندانیان به بیمارستان، که مطلقاً کذب و عوام‌فریبی بود دچار سوگیری و خطا در مورد وضعیت نابه‌سامان زندان‌ها از جمله بند زنان اوین شده باشند.

وریشه مرادی (میرزایی) پس از تحمل دوره‌ی طولانی اعتصاب غذا، هم‌اکنون در وضعیت بد جسمانی قرار دارد، اما بهداری زندان با مخالفت مستقیم دادستان و ضابطین نهادهای امنیتی از اعزام وی به بیمارستان و انجام اقدامات درمانی لازم ممانعت به عمل می‌آورند.
برخورد غیرانسانی و منافی حقوق متهم با خانم مرادی، تنها یک مورد از تخطی سازمان زندان‌ها خاصه در مواجهه با زندانیان سیاسی و عقیدتی است.

در بند زنان اوین، ۴ نفر از زندانیان، بالای ۷۰ سال و بیش از ۱۸ نفر بالای ۶۰ سال سن دارند که مبتلا به بیماری‌های خاص مانند MS پیشرفته، سرطان، تومور مغزی و همچنین آپنه‌ی تنفسی و بیماری‌های مزمن ریوی و قلبی هستند و من به‌طور روزمره شاهدم که حتی زندگی عادی و روزانه هم برای آن‌ها چقدر دشوار و طاقت‌فرسا است.

در تمامی این روزها به‌عنوان یک پزشک زندانی، شاهد عملکرد نامناسب و غیرتخصصی کادر درمانی بوده‌ام که حتی از رسیدگی اولیه و پانسمان ساده هم عاجزند. امکانات بهداری داخل بند و مرکزی اوین نیز تا جایی حداقلی و ناچیز است که زندانیان برای تهیه‌ی آنتی‌بیوتیک‌های معمول و مسکن‌های بدون تجویز و داروهای سرماخوردگی و حتی در مواردی چسب و وسایل پانسمان نیز مشکلات عدیده دارند.

مدتی پیش خانم محمدی جهت آنژیوگرافی، پس از رایزنی‌ها و اعتراضات هم‌بندیان و هم‌چنین وکلای ایشان با مسئولان ذی‌ربط، بعد از حدود هفت هفته، تحت شرایط خاص و به‌صورت تحت‌الحفظ به بیمارستان اعزام شد. در حالیکه مدت‌ها از درد قفسه‌ی سینه، مضاف بر مشکلات متعدد و طاقت‌فرسای جسمی دیگر رنج می‌برد و بارها با شرایطی بحرانی، تنها به بهداری زندان انتقال یافته بود.

در بیمارستان با معاینه‌ی پزشک متخصص به صورت کاملاً اتفاقی و حین اخذ شرح حال و سایر معاینات و روندهای درمانی، با بُن‌اسکن تشخیصی، ضایعه‌ای در زانوی پای راست ایشان مشاهده شد که نیاز به بیوپسی (نمونه‌برداری) داشت تا خوش‌خیمی یا بدخیمی آن مشخص شود. گرچه پیشتر توده ای نیز در سینه سمت راست مشاهده و بیوبسی شده بود . فیزیوتراپی در ناحیه کمر و گردن او به مدت یکسال است که انجام نمی‌شود.

نهایتاً خانم محمدی جهت انجام عمل جراحی نمونه‌برداری، مجدداً به بیمارستان اعزام شد. پزشک متخصص جراح با توجه به گستردگی ضایعه و تشکیک بیش از پیش به بدخیمی، پروسه‌ی ریسکشن (خارج کردن کامل ضایعه) و همچنین کورتاژ (تراشیدن نواحی اطراف ضایعه که مستعد متاستاز بود) را انجام داد.

مضاف بر این عمل جراحی سنگین، همزمان پیوند استخوان (گرفت و آلوگرفت) هم انجام شد. شرح کامل گزارش عمل جراحی و توصیه‌های پزشک متخصص به‌صورت مستند در اختیار نهادهای ذیربط است.

علی‌رغم وجود گزارش مبسوط پزشکی مبنی بر وضعیت وخیم نرگس محمدی و توصیه‌ی پزشک جهت گذراندن دوره‌ی نقاهت در خارج از زندان، متاسفانه با جلوگیری از حضور پزشک قانونی برای صدور حکم مرخصی درمانی، ایشان را تنها پس از ۴۸ ساعت بعد از عمل جراحی به زندان بازگرداندند.
ادامه در لینک زیر:
https://tinyurl.com/2b8397d5

#بیانیه #حقوق_زندانی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
محرومیت عباس واحدیان‌شاهرودی، فعال مدنی زندانی، از دسترسی به درمان

عباس واحدیان‌شاهرودی، فعال مدنی محبوس در زندان وکیل‌آباد مشهد، با وجود نیاز به درمان فوری ناشی از بیماری قلبی و ریوی، همچنان از دسترسی به حق درمان محروم است.
وضعیت جسمانی این فعال مدنی زندانی، مدتی است که رو به وخامت گذاشته و بیماری قلبی و ریوی او بدتر شده و نیاز به درمان فوری دارد.

به گفته یک منبع آگاه:
«عباس واحدیان شاهرودی سابقه بیماری قلبی دارد و تاکنون به دلیل مشکلات قلبی، دستکم دو بار در زندان از حال رفته و به بهداری زندان منتقل شده است. او همچنین اخیرا دچار عفونت لثه شده که این مساله برای بیماران قلبی به شدت خطرناک است.»

آنطور که این منبع مطلع می‌گوید، درخواست عباس واحدیان‌شاهرودی مبنی بر دارا بودن شرایط عدم تحمل کیفر به دلیل وضعیت جسمانی، از سوی پزشکی قانونی تایید شده اما مقامات قضایی و مقامات زندان وکیل‌آباد با این درخواست مخالفت کرده‌اند.

این در حالی است که این زندانی از نظر قانونی با توجه به وضعیت جسمانی خود مشمول «شرایط عدم تحمل کیفر» موضوع ماده ۵۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری است و باید فورا آزاد شود.


#یاری_مدنی_توانا #عباس_واحدیان_شاهرودی #حق_درمان_زندانیان #حقوق_زندانی

@Tavaana_TavaanaTech

وضعیت وخیم جسمانی حسن ودایی‌پور، زندانی سیاسی، در زندان وکیل‌آباد مشهد

به گزارش «دادبان» حسن ودایی‌پور (ناصری)، زندانی سیاسی محبوس در زندان وکیل‌آباد مشهد، در وضعیت وخیم جسمانی به سر برده و از دسترسی به خدمات درمانی محروم است.

این زندانی سیاسی اهل شوش در استان خوزستان، علیرغم تایید پزشکان مبنی بر دارا بودن شرایط عدم تحمل کیفر به دلیل بیماری به ویژه دیسک کمر شدید، از دسترسی به خدمات درمانی و پزشکی محروم است.

این زندانی سیاسی، که از دی ماه ۱۳۹۰ در زندان به سر می‌برد، در سال ۱۳۹۱ توسط شعبه اول دادگاه انقلاب دزفول به اتهام محاربه و اقدام علیه امنیت ملی از طریق ارتباط با دول متخاصم به ۲۰ سال زندان محکوم شد و از آن زمان تاکنون بدون هرگونه مرخصی در زندان محبوس است.
این زندانی پس از بازداشت توسط اداره اطلاعات خوزستان و محکومیت در دادگاه انقلاب شوش ابتدا به زندان سبزوار و پس از مدتی به زندان وکیل‌آباد مشهد منتقل شد.

به گزارش دادبان، جلوگیری عامدانه از دسترسی زندانیان به خدمات پزشکی و حق درمان، نه تنها نقض حق آن‌ها بر سلامت است، بلکه در عمل مصداق اعمال شکنجه علیه آنها است. چرا که بنا بر قوانین داخلی در ایران، بهره‌مندی از این خدمات از حقوق اساسی و غیر قابل انکار زندانیان است. به علاوه اینکه اساسا مسئولیت مستقیم جان و سلامت زندانیان در زندان با مقامات زندان و قوه قضاییه بوده و آنها قانونا در برابر هرگونه خطر ناشی از عدم دسترسی به درمان برای زندانیان می‌بایست پاسخگو باشند.

حتی بر اساس قانون آیین دادرسی کیفری، در شرایطی که زندانی مبتلا به یک بیماری می‌شود و ادامه زندان برای او سبب تشدید بیماری شود، مقام قضایی موظف است روند اعمال مجازات حبس را تا بر طرف شدن بیماری متوقف کرده و شرایط بهره‌مندی زندانی از آزادی به قید وثیقه و دسترسی به خدمات پزشکی و درمانی را فراهم نماید.

#حسن_ودایی‌پور #حسن_ناصری #حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

اسما دختر یاشار تبریزی می‌گوید:

«من اسما هستم، دختر یاشار تبریزی
دختر ایران
و تا همیشه پشت حق‌گویی پدرم خواهم ایستاد حتی اگر روزگار من و خانواده‌ام را تیره‌تر کنید.
تماس با پدرم حق من است و جمهوری اسلامی اجازه ندارد این حق را از من بگیرد.
ممنوع‌الملاقات و ممنوع‌التماس بودن پدرم #یاشار_تبریزی ظلم روشن به من و خانواده‌ام نیست؟! چرا نباید او را ببینم و صدایش را بشنوم؟! پدرم از مال مردم دزدی و اختلاس کرده؟! پدرم باغ و زمین و کوه را با رانت بنام خود سند زده؟! پدرم دلار ۴۲۰۰تومانی گرفته و بالا کشیده؟! پدرم به مردم دروغ گفته و زندگی مردم را سخت‌تر کرده؟! پدرم در خیابان مردم مظلوم را با باتون کتک زده؟!
مامورین امنیتی، قضات دادگستری، زندانبانان، فرزندان‌تان در طول روز دلتنگ شنیدن صدای شما نمی‌شوند؟! اصلا عواطف انسانی را می‌شناسید؟!
به بابام بگید تماس بگیره، منتظر شنیدن صداشم»


مرتبط:
کودکان دارای والد زندانی، آسیب‌ها و نیازها:
https://youtu.be/_9asB44Y7pg

کودکان دارای والدین زندانی، لزوم و نحوه حمایت:
https://tavaana.org/parents_prison


اگر می‌خواهید درباره مجموعه احساسات کودکان دارای والدین زندانی و روش حمایت فوری و کمک به آن‌ها بیش‌تر بدانید، این ویدیو را تا پایان ببینید.
سایت:
https://tavaana.org/support-children-of-prisoners/

توانا اخیرا کتابچه «راهنمای حمایت از کودکان دارای والدین زندانی» را منتشر کرده است که می‌توانید از آدرس زیر دانلود کنید:
https://tavaana.org/children_of_incarcerated_parents/


#یاشار_تبریزی #زندانی_سیاسی #حقوق_زندانی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

توانمندسازی حقوقی جامعه مدنی
با حضور امیرسالار داودی، وکیل دادگستری

در کلاب‌عاوس توانا

دوشنبه، ۲۴ دی ۱۴۰۳
ساعت ۲۱ به وقت تهران

برنامه «توانمندسازی حقوقی جامعه مدنی» با حضور امیرسالار داودی، وکیل برجسته دادگستری، فرصتی بی‌نظیر برای آشنایی با موضوعات حقوقی است. در این برنامه، جنبه‌های کلیدی حقوقی که می‌تواند جامعه مدنی را در مسیر آگاهی، مطالبه‌گری و دفاع از حقوق خود یاری کند، بررسی خواهد شد. حضور امیرسالار داودی، که به دلیل فعالیت‌های حقوقی و دفاع از عدالت شناخته شده است و علاوه بر دفاع از زندانیان سیاسی، چندین سال زندانی بود، این برنامه را به بستری ارزشمند برای تبادل دانش و تجربه تبدیل می‌کند.

این برنامه احتمالا به صورت هفتگی ادامه خواهد داشت و تلاش می‌شود آموزش‌های حقوقی به فعالان مدنی و افراد در معرض خطر بازداشت داده شود.

لینک برنامه:

https://www.clubhouse.com/invite/zg8SbyJOonozXWdX7DKOkq0RevV1c8yRoJ2:064ZleIzdwLiUSH6wJqbKZLfCbQhjCdXhreLuz_ByuY


#جامعه_مدنی #حقوق_بشر #حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

توانمندسازی حقوقی جامعه مدنی
با حضور امیرسالار داودی، وکیل دادگستری

در کلاب‌هاوس توانا

پنجشنبه، ۲۷ دی ۱۴۰۳
ساعت ۲۱ به وقت تهران

برنامه «توانمندسازی حقوقی جامعه مدنی» با حضور امیرسالار داودی، وکیل برجسته دادگستری، فرصتی بی‌نظیر برای آشنایی با موضوعات حقوقی است. در این برنامه، جنبه‌های کلیدی حقوقی که می‌تواند جامعه مدنی را در مسیر آگاهی، مطالبه‌گری و دفاع از حقوق خود یاری کند، بررسی خواهد شد. حضور امیرسالار داودی، که به دلیل فعالیت‌های حقوقی و دفاع از عدالت شناخته شده است و علاوه بر دفاع از زندانیان سیاسی، چندین سال زندانی بود، این برنامه را به بستری ارزشمند برای تبادل دانش و تجربه تبدیل می‌کند.

این برنامه احتمالا به صورت هفتگی ادامه خواهد داشت و تلاش می‌شود آموزش‌های حقوقی به فعالان مدنی و افراد در معرض خطر بازداشت داده شود.

لینک برنامه:

https://www.clubhouse.com/invite/Yv3UZJ7dVv8QJBy8or7AG2EABbrfg79OvX:Tz2jUONGUOwPBFLkoWDg-4RfaByRaw-hTGG7O_QsnDE


#جامعه_مدنی #حقوق_بشر #حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech