چند سالی‌ست که یلدایم من
تارتر، تیره‌تر، ژرف در عمق تباهی
ناامید از سحر و شادی فردایم من!

چند وقتی‌ست نوشتن سخت است
جشن و شادی و سرودن سخت است.
بر لبم خندهٔ مصنوعی و سرد
در دلم داغِ جوانانِ وطن.
آری، آری، تا گلویم خفه در عمق سیاهی
ژرف‌تر از شبِ یلدایم من!

آری، ایرانم من،
ملکِ ویرانم من.
بچه‌هایم همه افیون در دست،
چشم‌ها گود شده تا پسِ سر،
ناامید و خسته،
گورهایشان دو قدم آن‌سو‌تر.
نفس گرمِ گلوله در سر،
وه، چه نالانم من!

خزرم رفته به تاراج، و خلیج
گم و گور است میانِ گوگل،
عرب است یا عجم است!
وه، چه گمنامم من!

دشت‌هایم همه خشک،
خانه‌ها مانده به گل،
رودهایم همه وحشی شده و
سیل هر بار مرا کرده خجل.
چه پرعصیانم من!

چشم دارم به قدم‌های شما،
بچه و پیر و جوان.
مگذارید مرا پا در گل،
منشانید مرا چشم به راه.
آی ایرانم من،
می‌شنوید؟
گرچه ویرانم و خسته،
منتظر در ته دالانم من،
و نگاهم بر در،
تا که در باز شود از سرِ شوق
و نجاتم بدهید و
بریزید و بپاشید شعف.

راه را گم نکنیدا یک وقت!
یه کمی این‌سو‌تر،
کمکی آن‌سو‌تر،
می‌فروشند همه شهر و دیارانم را،
آب‌ها،
ساحل‌ها،
ماهی‌ها،
معدن و نفت و سوارانم را.
راه را گم نکنید!

حال چونان شبه بی‌سر و دست،
چند انسانم من!

آه، ای دخترکانِ زیبا،
دست در دستِ پسرها،
شال از سر به در آرید و
بر دورِ کمر سفت کنید!
بانگِ میهن بر لب،
جان بر کف،
اجنبی از ایران دور کنید!
نور بر غمکده پیروز کنید!
و نجاتم بدهید و
بریزید و بپاشید شعف!
که پریشانم من،
چشم بر راهِ شما.

آآآی ایرانم من!


شیوا اولیایی
زمستان ۱۳۹۸

متن و صدا، از خانم شیوا اولیایی از مخاطبان توانا

#ایران #برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

انقلاب ۵۷ یکی از تلخ‌ترین و سرنوشت‌سازترین وقایع تاریخ معاصر ایران بود که مسیری تاریک و بی‌ثباتی را برای مردم این سرزمین رقم زد. انقلابی که در لفظ با شعارهایی چون آزادی، عدالت و برابری آغاز شد، اما نتیجه‌اش سرکوب، اختناق و تبعیض شد. شورشی که آینده ایران را نه تنها به پیش نبرد، بلکه به گذشته‌ای پر از تعصب و استبداد بازگرداند. هرچه زمان جلو می‌رود و بیشتر می‌خوانیم و به نظریات انقلابیون رجوع می‌کنیم می‌بینیم که گروه‌های دخیل در انقلاب باوری به آزادی‌های فردی و سیاسی به معنایی که در کشورهای غربی متداول است، نداشته‌اند و بیشتر الگوی کشورهای اروپای شرقی مد نظرشان بود.

امروز، نسل جوان ایران با نگاه به تاریخ، اشتباهات آن دوران را به‌خوبی درک کرده‌اند. آنها می‌دانند که چه بهای سنگینی برای تصمیمات نادرست و احساساتی آن زمان پرداخته شده است. این نسل، آگاه‌تر، جسورتر و با امید به بازسازی ایران، در تلاش‌اند تا آن اشتباه بزرگ را جبران کنند. نسل نیکا و ساریناها، برای یک زندگی معمولی که ۴۶ سال است از ایرانیان دریغ شده است، می‌جنگند، برای حقوق اولیه و انسانی.

جوانان ایران امروز برای آزادی و عدالت واقعی، بهایی سنگین می‌پردازند. آنها در خیابان‌ها، زندان‌ها و حتی در زندگی روزمره خود، مقاومت می‌کنند تا آینده‌ای بهتر برای کشورشان بسازند. این نسل، دیگر اسیر شعارهای پوچ و وعده‌های بی‌اساس نمی‌شود. آن‌ها می‌دانند که ایران شایسته حکومتی است که به حقوق انسانی احترام بگذارد و آزادی را برای همه تضمین کند.

آنچه این روزها در مبارزات نسل جوان دیده می‌شود، اراده‌ای قوی برای جبران گذشته و ساختن آینده‌ای روشن است. آنها با وجود سرکوب، زندان، شکنجه و تهدید، ایستاده‌اند و نشان داده‌اند که اشتباهات گذشته را تکرار نخواهند کرد. این نسل، حامل امید و نماد بازگشت به مسیری است که ایران را به شکوه و اقتدار واقعی‌اش بازگرداند. با حرکتی رو به حلو، درس‌گیری از خطاهای گذشتگان و ساختن ایران بر بنیان اندیشه‌های مدرن و مترقی و متکی بر توسعه‌ای متوازن و پایدار،

با همبستگی و مقاومت، ایران را پس می‌گیریم.
ویدیو ارسالی مخاطبان توانا


#نه_به_جمهوری_اسلامی #برای_آزادی #برای_یک_زندگی_معمولی #زندگی_نرمال #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

اگر می‌خواهید در مورد آزادی در کشوری بدانید، از زنان آن کشور بپرسید
neural.art.canvas

آزادی هر جامعه را می‌توان از جایگاه و حقوق زنان آن سنجید. اگر زنان در انتخاب‌هایشان آزاد باشند و بتوانند بدون محدودیت‌های قانونی و اجتماعی در حوزه‌های مختلف مشارکت کنند، آن جامعه به سوی برابری و آزادی پیش رفته است. اما محدودیت حقوق زنان نشان‌دهنده سرکوب و نبود آزادی است.

در ایران، زنان با وجود قوانین محدودکننده مانند حجاب اجباری، همواره در خط مقدم مبارزه برای آزادی بوده‌اند. شجاعت آنان در اعتراض و فعالیت‌های اجتماعی نشان می‌دهد که آزادی زنان، آزادی کل جامعه را نمایان می‌سازد.


#پارمیداشهبازی #مهساامینی #آزادی #زن #توانمندسازی_زنان #ایران #پارمیدا_شهبازی #من_یک_زنم #مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی #ایران #ایرانو_پس_میگیریم #برای_ایران #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جاویدنام بکتاش آبتین:
دوست دارم که در جوانی، با اقتدار، جان شیرینم را فدا کنم برای آزادی

۱۸ دی‌ماه یادآور روزی است که بکتاش آبتین، شاعر، نویسنده و فیلمساز آزادی‌خواه، در زندان جمهوری اسلامی به دلیل ابتلا به کرونا و محرومیت از درمان، جان خود را از دست داد. اما پیش از آنکه جسم او در بند ستم خاموش شود، با سخنان و عملش راهی روشن برای آزادی‌خواهان ترسیم کرد.

بکتاش آبتین در سخنانش از انتخابی گفت که زندگی و جانش را به فضیلتی مهم‌تر گره زد: پایمردی و ایستادگی در برابر ظلم. او در ویدیویی، از پیشنهادهای دوستان نزدیکش برای خروج از ایران سخن می‌گوید. او می‌توانست با حمایت رفقایش از ایران خارج شود، در امنیت زندگی کند و آثار بیشتری خلق کند. دوستانش بارها از او خواستند تا از این فرصت استفاده کند و به او گفتند که «بیرون زندان مؤثرتر هستی.» اما بکتاش آبتین چنین پاسخ داد:

«حلقه مفقوده وضعیت جامعه معاصر ما فضیلت پایمردی و ایستادگی است. ما امروز به اندازه کافی شاعر خوب، فیلم‌ساز خوب و هنرمند خوب داریم. چیزی که کم داریم، آدم‌هایی است که بایستند، مبارزه کنند، حقشان را بخواهند و پایمردی کنند. بدین ترتیب دوست دارم که همین امروز، با جوانی، با اقتدار، جان شیرینم را فدا کنم برای آزادی.»

آبتین با شجاعت، بی‌هیچ مصلحت‌اندیشی و بدون هیچ انتقادی به کسانی که انتخابی دیگر داشتند، تصمیم گرفت بایستد.

ما یک بار و مدت محدودی زندگی می‌کنیم. اینکه برای آزادی حاضر باشیم تا پای جان ایستادگی کنیم، ارزش بزرگی است.

بکتاش آبتین، عضو کانون نویسندگان ایران، تنها یک شاعر یا هنرمند نبود؛ او الگویی برای مبارزه علیه سانسور، ظلم و استبداد بود. او در دفاع از آزادی بیان و کرامت انسانی تا پای جان ایستاد و یادش تا همیشه الهام‌بخش آزادی‌خواهان باقی خواهد ماند.

#بکتاش_آبتین #نه_به_جمهورى_اسلامى #دادخواهی #شاعر #نویسنده #فیلمساز #برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

مرسده شاهبن‌کار، از مصدومان شلیک عامدانه به چشم‌ها، این ویدیو را منتشر کرد و نوشت:

معاینات چشم‌پزشکی یکی از دلهره آورترین معاینات برای ما بچه های آسیب دیده هست، بجز اینکه چشم آسیب دیده رو چک می‌کنند چشم سالم رو هم‌معاینه میکنند تا ببینند شرایطش به چه صورته و‌تحت تاثیر اون یکی چشم قرار گرفته یا نه !!!
همه جوره استرس زاست چون خیلی باید مراقب چشم سالممون باشیم، این دو‌تا چک اپ آخری که فیلمشو گذاشتم شکنجه بود و تا حالا انجام نداده بودم و بهم گفتند اینو برای افراد خیلی پیر انجام میدند.
ما تو جوونی به لطف ج.ا درگیر چه معایناتی شدیم !!!
بعد معاینه از شدت درد از اعماق وجودم گفتم خدا لعنتت کنه خامنه ایی و آرزومه مرگت رو با همین یک چشم سالمم ببینم ،،،
با یک چشم هم میشود آزادی را جشن گرفت 👁️✨✌🏾


مرسده شاهین‌کار، مربی ورزش است، متولد رشت و مادر یک دختر. مرسده در جریان خیزش انقلابی زن، زندگی، آزادی، روز ۲۳ مهرماه ۱۴۰۱ با شلیک نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی، بینایی چشم راست خود را از داده است.


صدها نفر از جوانان ایران، مثل مرسده، توسط جمهوری اسلامی دچار معلولیت شدند، کاری که یک جنایت بزرگ است و نباید به هیچ وجه از آن به راحتی عبور کرد.

مرتبط:
گفتگوی توانا با مرسده شاهین‌کار
https://tavaana.org/friday9/


#مرسده_شاهین_کار #زن_زندگی_آزادی #برای_ایران #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

زنانی که در میانه‌ی پاساژها و خیابان‌ها می‌رقصند، نماد مقاومت و امید هستند. در جامعه‌ای که شادی و آزادی جرم تلقی می‌شود، هر گام رقص، فریادی است علیه استبداد و هر چرخش نمادی از اراده برای زنده نگه داشتن رویاها. این زنان به ما یادآوری می‌کنند که آزادی، حق طبیعی انسان‌هاست، و هیچ دیواری، هرچند بلند و مستحکم، نمی‌تواند مقابل اراده‌ی جمعی برای تغییر ایستادگی کند.

رقصیدن در مکان‌های عمومی نه تنها شکستن قوانین تحمیلی است، بلکه شکستن دیوارهایی است که سال‌هاست بر ذهن و قلب مردم سایه انداخته است. همان‌طور که دیوار برلین با سقوطش پایان یک دیکتاتوری را نوید داد، شکستن دیوارهای ترس و سکوت نیز راه را برای آینده‌ای روشن باز خواهد کرد. این زنان با جسارت و امید خود به ما نشان می‌دهند که تغییر ممکن است و شادی، همان‌قدر که ساده به نظر می‌رسد، یک عمل انقلابی است.

مردم ما شایسته‌ی زندگی در دنیایی آزاد و پر از شادی هستند. آن‌ها سال‌هاست که از هر فرصتی استفاده کرده‌اند تا نشان دهند رویای آزادی هنوز زنده است و هیچ قدرتی نمی‌تواند آن را نابود کند. این زنان با رقص‌هایشان پیام می‌دهند که صدای مقاومت هرگز خاموش نمی‌شود و دیوارهای استبداد دیر یا زود فرو خواهند ریخت.

ویدیو از صفحه ایکس «اسرائیل به فارسی»

#رقص #برای_توی_کوچه_رقصیدن #برای_یک_زندگی_معمولی #برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شعر در انتظار آزادی
سروده و خوانش مرتضی کیوانلو، زندانی سیاسی زندان سبزوار

مرتضی کیوانلو چند روزی است که در مرخصی به سر می‌برد. یکی از دوستان او این ویدیو را فرستاده و گفته او این شعر را در زندان سروده است.

آخرش این قصه‌ی ظلمت به پایان می‌رسد
دستِ پُرامید ما بر دستِ جانان می‌رسد

بلبلان چه‌چه‌کنان آوازِ مستی سر دهند
فصل سبزِ عهدمان در این زمستان می‌رسد

عاقبت سر می‌رسد آن وعده‌ی دیدارِ عشق
یوسفِ گم‌گشته‌ام روزی به کنعان می‌رسد

بوی عطرش پُر شود در شهرها و کوچه‌ها
آن شمیمِ بوی خوش بر این گلستان می‌رسد

سختی امروز را با جان تحمل می‌کنم
چون که دانم روزهای سهل و آسان می‌رسد

تشنه‌ی دیدار یارم، حتم دارم آخرش
بر کویرِ جانمان آبِ فراوان می‌رسد

غم مخور چون روز فردا موعد آزادی است
سیلِ رحمت عاقبت بر خاک ایران می‌رسد

مرتضی کیوانلو ۴۳ ساله، متاهل و پدر یک فرزند دختر است. او در تاریخ ۲۸ بهمن ۱۴۰۲ بازداشت و به زندان منتقل شده و در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۴۰۲ هم با قید وثیقه آزاد شده بود.
او به اتهام تبلیغ علیه نظام به هفت ماه و نیم حبس تعزیری محکوم شده است و دوران حبس خود را در زندان سبزوار می‌گذراند.


#مرتضی_کبوانلو #برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا



@Tavaana_TavaanaTech

بیش از ۱۰۰۰ تن از فعالان شناخته شده جنبش زنان، جنبش کارگری، خانواده‌های دادخواه، خانواده‌های قربانیان شلیک سپاه به پرواز اوکراینی، فعالان محیط زیست، معلمان، رونامه‌نگاران، نویسندگان، پزشکان و فعالان سیاسی با امضا بیانیه‌ای خواهان آزادی بی قید و شرط زندانیان سیاسی و عقیدتی و مطبوعاتی شدند. متن کامل این نامه را در ادامه بخوانید:

صدای زندانیان سیاسی، مدنی، عقیدتی و مطبوعاتی باشیم!

هم‌میهنان آزاده، آگاه و متعهد

زندانیان سیاسی، فرزندان شایسته ملت هستند؛ اجازه ندهیم صدای آن‌ها که صدای من و شما بودند؛ لحظه‌ای به خاموشی گراید.

همه ما یکصدا خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی و مطبوعاتی هستیم.

هموطنان گرامی!

این زندانیان بدون‌ ارتکاب هیچ جرم و گناه برخلاف اصل «قانونی بودن جرم و مجازات» به زندان افتاده و در تضاد کامل با اصل «حقوقی شخصی بودن مجازات»، خانواده‌های آنها نیز مجازات شده و در زجر و‌ عذاب گرفتار ظلم و ستم مضاعف شده‌اند.

نظر باینکه کلیه زندانیان سیاسی و مطبوعاتی و عقیدتی به استناد اصول «۳۴، ۳۲، ۳۶، ۳۷، ۶۱، ۱۵۹ و ۱۶۸ قانون اساسی»

درمرجعی غیر قانونی وغیر مستقل و غیر صالح قضایی، بدون دادرسی منصفانه و حق دفاع مشروع، زندانی شده اند؛ باید بی قید و شرط آزاد شوند.

با توجه به وضعیت وخیم برخی از زندانیان، و غیر قابل تحمل بودن شرایط سخت زندان برای همه عزیزان، لازم است که همه ما از هر گروه و عقیده‌ای که هستیم به یاری این آزاد زنان وآزاد مردان بشتابیم و خواهان آزادی فوری آنان باشیم؛ شاید فردا دیر باشد

بویژه در مورد اعدام‌های روزهای پیش رو بسیار نگرانیم و اینگونه تصمیمات غیرعادلانه، ما را برای پافشاری بر آزادی همه این ازادگان مصمم تر می‌کند.

به امید آزادی همه زندانیان سیاسی، مدنی، عقیدتی و مطبوعاتی


اسامی در لینک زیر :

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSfMcPzo0QDeaDXO1ZOn0irn-u3CfJhCNK4sJZU9LNtkYbflTg/viewform?usp=header

#زندانیان_سیاسی #برای_آزادی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

خسرو آذربیگ، هنرمند معترض، بخشی از گلستان سعدی را در این ویدیو می‌خواند. او ضمن انتشار این ویدیو نوشت:

«ای کاش همه ما ایرانیان یکبار با دقت و توجه فراوان گلستان و بوستان سعدی را بخوانیم.
البته دیگران هم گفته‌اند که:
سر خصم اگر بشکند مشت تو
هم آزرده گردد سر انگشت تو
و...
اما حیرت‌آور است که خیلی‌ها بنای شنیدن ندارند.

ای کاش گردانندگان حکومت اتفاق امروز را واکاوی و حلاجی و تجزیه و تحلیل حسابی کنند و اصل ۵۹ قانون اساسی را یکبار دیگر با دقت بخوانند و بپذیرند که: مراجعه به همه پرسی بهترین و عاقلانه‌ترین و سالم‌ترین راهکار مشکلات جامعه است.

و
به باور من حق با سعدی جهانگرد و دنیادیده و خردمند است و آتش خشم و خشونت و فوران آتشفشان عصبانیت به زیان جمع کننده هیزم است. ای کاش حضرات تلنگر لازم را خورده باشند و قبول کنند شعله‌هایی که در درون تک تک افراد نهفته است به جرقه‌ای بسته است و می‌تواند عواقب زیانباری برای جامعه داشته باشد. »
او از خشونت‌های دهه اول جمهوری اسلامی که با اعدام‌ها و کشتار حکومت علیه مخالفان شروع شد نوشت و از گروه‌های مختلف که به ورطه خشونت‌ورزی افتادند نام برد و افزود: «اگر خشونت نبود و اگر ترور نبود و اگر خونریزی نبود، شاید ماجرا طور دیگری رقم می‌خورد. اما شد آنچه نباید می‌شد... و در میان آن شراره‌های وحشی و گدازان فقط عمر و کودکی و جوانی ما نبود که خاکستر شد، خیلی چیزها سوخت... خیلی چیزها... خشک و تر...

و مخلص کلام اینکه:
ای زورمند روز ضعیفان سیه مکن»

با آرزوی #آرامش و #آزادی #برای #ایران مان
#خسرو_آذربیگ


#ایران #آزادی #عدالت #برابری #زن_زندگی_آزادی #محمد_مقیسه #علی_رازینی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شنیدن خبر هلاکت قاتلانی که سال‌ها عامل مرگ و رنج هزاران انسان بی‌گناه بودند، با شادی و تبریک همراه است. لحظه‌ای از این که عدالت به نوعی اجرا شده و آنان به سزای اعمالشان رسیده‌اند، قلب‌ها لبریز از خشنودی می‌شود. لبخندها و خنده‌های کوتاه، نمادی از رهایی از وحشت و ترس‌های گذشته است. گویی طلوع امیدی تازه در دل‌های آسیب‌دیده پدیدار شده است.

اما این شادی زودگذر به سرعت جایش را به آه و حسرت می‌دهد؛ چرا که یاد عزیزانی که جان‌شان قربانی ظلم و بی‌عدالتی این افراد شد، همچنان در دل‌ها زنده است. گریه‌ها و غم‌ها از ناتمام ماندن قصه زندگی آن‌هایی که بی‌دلیل از ما گرفته شدند، جاری می‌شود. اندوه از این که بسیاری از این جان‌باختگان فرصت دیدن این روزها را نیافتند و حسرت محاکمه علنی و عادلانه قاتلان بر دل بازماندگان باقی ماند، هر لحظه قلب‌ها را می‌فشارد.

ویدیو از پوریا افضلی

#نه_به_جمهورى_اسلامى #دادخواهی #ایران #برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

کمال جعفری‌یزدی، زندانی سیاسی محبوس در زندان وکیل‌آباد مشهد، که خود علاوه بر اینکه برادر شهید است، جانباز جنگ است و چهار سال هم اسیر جنگی بوده، در واکنش به بازداشت دو دختر نوجوان به خاطر رقصیدن، در این فایل صوتی می‌گوید:

قطعاً شهدای ما فدای آزادی، رفاه و شادی معیشت مردم شدند. امروز اگر کسی با شادی، نشاط و آزادی مردم مقابله کند، شهدای ما، همان‌طور که در صحبت‌های سر مزار برادر شهیدم در بهشت رضا گفتم، اگر زنده بودند، اسلحه‌شان را به طرف این افراد می‌گرفتند. دیگر نمی‌شود مقابل خواسته‌های مردم ایستاد. مردم باید شاد باشند. شادی یعنی انرژی مثبت، رشد. غم، عذاب و سیاهی یعنی تسلیم شدن به بدبختی. سیاهی و عزا متعلق به جنگ‌هاست.

هر روزمان بلاتکلیف باشد که "برقصیم؟"، "دست بزنیم؟" یا "سینه بزنیم؟"، این روش زندگی نمی‌شود. باید کمی مردم را شاد نگه داشت. این افراد نمی‌فهمند که مسیرشان اشتباه است. شادی حق مردم است، حق جوان‌هاست. شهدای ما برای شادی و آزادی مردم فدا شدند، برای همین مملکت جان دادند.

هر شهیدی هم که برای جمهوری اسلامی و اهداف باطل آن فدا شده، "خَسِرَ الدُّنْیا وَالآخِرَةَ" بوده است.»

#رقص #کمال_جعفری_یزدی #شادی #نه_به_پوشش_اجباری #نه_به_حجاب_اجباری #برای_یک_زندگی_معمولی #بیانیه۱۴ #بیانیه #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

«اگه راستشو بخوای
من از اون روزی که تو رو به آغوش خاک سپردم
روح خودمم باهات دفن شد
و دیگه هیچوقت زندگی نکردم
هر کی میگه خاک سرده باور نکنید
هر چی از داغ عزیزت اونم بچه ادم می‌گذره حالت بدتر میشه
دلتنگتر میشی، گاهی از خودت بدت میاد که بعد از بچت با چه رویی داری نفس می‌کشی، اخ که چقدر دلم می‌خواست برای همیشه کنارت بودم خسته‌ام عرفان
از روزهای بدون تو خسته‌ام، من فقط دارم زندگی می‌کنم ولی زنده نیستم به خدا زنده نیستم»

متن و ویدیو از صفحه سمیه ساریخانی دشتی، مادر جاویدنام عرفان ساریخانی دشتی

عرفان ساریخانی دشتی، ۲۱ ساله ساکن تهرانپارس در تهران که در انقلاب ملی ایران در سال ۱۴۰۱ حضور فعالی داشت، در تاریخ ۲۶ مهر‌ماه مفقود و پیکرش در ۲۹ مهر ماه در حوالی جاجرود پیدا شد. پیکر عرفان در حالی که بینی و صورتش شکسته شده بود، پیدا شد.

عرفان دانشجوی حسابداری بود، ولی به خاطر علاقه به عکاسی به طور حرفه‌ای عکاسی می‌کرد. در جریان انقلاب دو بار نزدیک بود بازداشت شود که با کمک مردم رهانده شد. او در جریان اعتراضات در فعالیت عما‌مه‌پرانی مشارکت داشت و حین این کار شناسایی شد.

مزار عرفان ساریخانی ردیف ۸۰ شماره ۳۵ در بهشت زهرا ست و در ردیف پایین علی سیدی دیگر جان‌باخته راه آزادی آرام گرفته است.


#عرفان_ساریخانی_دشتی #عرفان_ساریخانی #عرفان_دشتی #برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

یاد عزیزانی که در خیابان‌های ایران، به دست رژیم سرکوبگر از ما گرفته شدند، همیشه با ماست. هرگاه تردید کنیم، خسته شویم یا ناامید شویم، کافی است به یاد آوریم که چه گل‌هایی پرپر شدند، چند خانواده برای همیشه داغدار شدند، و چقدر خون‌های پاک بر این خاک ریخته شد. این راه را برای آن‌ها ادامه می‌دهیم، برای آزادی، برای حقیقت، برای ایران.

صدای وفادار (وفا احمدپور) که همیشه برای ایران و برای آزادی خوانده روی این تصاویر ما را به ادامه راه فرامی‌خواند. راهی که روشن است راهی که الهام‌بخشان آن همین جان‌های شریف و آزاده‌ای است که نثار شدند.

ویدیو ارسالی مخاطبان


#زن_زندگی_آزادی #نه_به_جمهورى_اسلامى #دادخواهی #برای_آزادی #برای_ایران #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

فرهاد، برادر جاویدنام فریدون محمودی از جان‌باختگان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ در سقز، به مناسبت ۲۲ بهمن نوشت:

«۲۲ بهمن، سالروز تحمیل حکومتی است که با سرکوب، زندان، اعدام و فقر، زندگی مردم ایران را به تباهی کشانده است. در تمام این سال‌ها، هر زمان که مردم به وضعیت موجود اعتراض کردند، حکومت پاسخی جز گلوله، زندان و اعدام نداشت.
برادرم، فریدون محمودی، یکی از صدها جان‌باخته‌ای بود که این رژیم در اعتراضات ۱۴۰۱ با شلیک گلوله جانش را گرفت. او نه سلاحی در دست داشت و نه جرمی مرتکب شده بود، جز اینکه برای آزادی و کرامت مردمش ایستاد. اما قیام "زن، زندگی، آزادی" نشان داد که مردم ایران بیش از هر زمان دیگری برای سرنگونی این حکومت متحد شده‌اند.
تا زمانی که جمهوری اسلامی پابرجاست، نه آزادی معنا دارد و نه عدالت. اما مردم ایران تصمیم خود را گرفته‌اند: این رژیم اصلاح‌پذیر نیست و تنها راه، پایان دادن به آن است.
امروز، بیش از همیشه، این حکومت با بحران مشروعیت و سقوط روبه‌روست. خون فریدون و هزاران جان‌باخته، راهی را گشوده که دیگر بازگشتی ندارد.»


#فریدون_محمودی #دادخواهی #برای_آزادی #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

رویای آزادی، یاد جان‌های پاک

رویای آزادی، از آنِ مردمانی است که شب‌های تاریک را به امید طلوعی روشن سپری می‌کنند. رویای آزادی، نام هزاران دلی است که در تپش عشق به میهن، به خاک افتاد و خاموش شد، اما خاموشی‌شان نوید فریادی شد که هرگز نمی‌میرد.

در این سرزمین، نام‌هایی در دل تاریخ حک شدند؛ نه بر کتیبه‌های سنگی، که بر قلب‌های شکسته و نگاه‌های پر اشک. نام‌هایی که هر کدام ستاره‌ای بودند در شب‌های تاریک وطن، چراغی که به بهای خون، مسیر آینده را روشن کرد.

خدانور، که با دستانی بسته، پایکوبان به سوی جاودانگی رفت.
نیکا، که خنده‌اش را از او گرفتند، اما نامش جاودانه شد.
سارینا، که شور زندگی‌اش را در خیابان‌های اعتراض فریاد زد.
حنانه، که با گلوله‌ای بی‌رحمانه، آغوش مادرش را برای همیشه از دست داد.
حمیدرضا، که در کوچه‌های خیزش، نام خود را در تاریخ آزادی نوشت.
سیاوش، که ترانه‌اش ناتمام ماند، اما صدایش در خیابان‌ها تکرار شد.
ابوالفضل، که کودکانه‌هایش را با گلوله‌ای خاموش کردند.
مائده، که آسمان رویاهایش را با آتش و خون پوشاندند.
مهسا، که نامش آغاز فصلی نو شد.
یلدا، که اظهار پشیمانی نکرد.
حدیث که شور و شوق و امید به آزادی را به خیابان برد.
کیان، که رنگین‌کمانی شد در شب تار میهن...
میلاد، محسن، مجیدرضا، مریم...
و صدها و هزاران نام دیگر که سزاوار فردایی روشن بودند، فردایی که جشن بگیرند، بخندند، برقصدند، و در سایه‌ی هیچ دیکتاتوری نمانند.

آن‌ها نماندند، اما رویاهایشان باقی است. در هر فریاد، در هر سرود، در هر شعله‌ای که از خاکسترشان برمی‌خیزد.

روزی خواهد آمد که نامشان را نه با غم، که با افتخار بر زبان بیاوریم. روزی که آزادی در خیابان‌های وطن برقصد، مادران داغدار لبخند بزنند، و هیچ کودکی با ترس به آینده نگاه نکند.

آن روز، روز پیروزی رویایی است که به بهای جان‌های پاک خریدیم. آن روز، روز ایران است.

#برای_آزادی #برای_ایران #مهسا_امینی #ما_ادامه_داریم #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

دانیال مقدم، هنرمند معترض، ضمن انتشار تصویر ابلاغ اجرای حکم خود نوشت:

«این نامه اعمال بنده #دانیال_مقدم است... به جرم عشق به #هنر و #وطن باید ۱ سال حکم پابنده سامانه الکتریکی رو تحمل کنم ... همچنین تا ۲ سال هر فعالیتی در فضای مجازی برام پیگرد قانونی داره، یعنی هر فعالیت من هرچند کوچک پیگرد داره و من به عشق هنر و وطن دارم ادامه میدم... ممنوع الخروجی و ابطال گذرنامه و غیره هم که شدم
بماند که بنده به کل ممنوع الفعالیت شدم و رسانه داخلی به کل منشوری کرده اسم بنده رو ....
باز دم رسانه‌های خارجی و مردم شریف ایران گرم که هوامونو همیشه داشتن 🙏🏻🫡

به عشق شماها هنوز نفس میکشم....
والی سینه خیز دارم ادامه میدم.

هیچوقت یادتون نره که این وطن چقدر براش خون ریخته شده و چه افرادی چه ها سرشون اومد که وطن ، وطن بمونه...
این خاک مقدسه❤️☀️💚 هواشو داشته باشید تا وطنمون حفظ بشه🙏🏻»


ـ دانیال مقدم، علاوه بر همکاری در انتشار یک کار انتقادی با غلام کویتی‌پور با عنوان «رئیس» همواره نظرات خود را به صراحت بیان کرده است. او مدت‌هاست که ممنوع‌الکار است و آخرین بار همراه با وفا احمدپور در شیراز پس از انتشار یک کار انتقادی، بازداشت شد

#دانیال_مقدم #هنرمند #برای_یک_زندگی_معمولی #برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امروز، پنجم اسفند ماه، روز مهندس است.
جاویدنام حسینعلی کیا کجوری ۲۳ ساله و دانشجوی مهندسی برق دانشگاه علم و فناوری مازندران بود.
به گفته یکی از بستگانش، او عاشق سرود «ای ایران» بود.

سال گذشته، یکی از آشنایان او ضمن ارسال متن سرود ای ایران با دستخط حسینعلی کیا کجوری، نوشت:

«دستنوشته‌ای از حسینعلی به یادگار مانده است که برایتان می‌فرستم، برای اینروزها که دل‌هایمان بیشتر برای وطن می‌تپد.»

جاوید نام حسینعلی کیا در روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ توسط نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی، با گلوله جنگی در شهر نوشهر کشته شد.

حسینعلی کیا از اقوام حنانه کیا بود و هر دو در یک روز کشته شدند. در چهلم آن‌ها محمدرضا بالی لاشک از دوستان پدر حسینعلی کیا کشته شد.

این عزیزان برای آزادی و سعادت ایران و ایرانیان و اعتلای نام ایران کشته شدند و هرگز فراموش نخواهند شد.

#حسینعلی_کیا #برای_ایران #ایران #نوشهر #روز_مهندس #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech