Forwarded from گفت‌وشنود
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
دکتر باقری‌نیا: برای تقویت همدلی، باید دیدگاه‌های تکثرگرا داشته باشیم
دکتر حسن باقری‌نیا، روان‌درمانگر و پژوهشگر حوزه ارتباطات انسانی، در ویدیویی با محوریت «همدلی و تکنیک‌های پرورش آن» تأکید کرد که همدلی نه تنها یک مهارت روانی، بلکه یک نگرش معرفت‌شناختی است که در ارتباطات انسانی نقشی کلیدی ایفا می‌کند.
او با اشاره به اهمیت درک نیاز و احساس دیگری، توضیح می‌دهد: «برای آنکه بتوانیم رفتار همدلانه داشته باشیم، ضروری است که در سطح معرفت‌شناختی، دیدگاهی تکثرگرا اتخاذ کنیم؛ یعنی بپذیریم که تنها یک حقیقت مطلق، یا تنها یک سبک زندگی درست وجود ندارد. در غیر این صورت، نمی‌توان با دیگران رفتار مسالمت‌آمیز داشت.»
باقری‌نیا در ادامه به موانع روانی همدلی نیز پرداخته و می‌گوید: «اگر نتوانیم بر تکانه‌های روانی خود مثل گارد گرفتن در برابر انتقاد، ذهن‌خوانی و قطع کردن صحبت‌های دیگران غلبه کنیم، همدلی نیز شکل نمی‌گیرد. همدلی نیازمند این است که از خود فراروی کنیم و در موقعیت دیگری قرار بگیریم.»
او در بخش عملی سخنان خود، دو تکنیک روان‌درمانی برای تقویت همدلی را معرفی می‌کند:
۱. معکوس‌سازی نقش (Role Reversal): به گفته او، در سایکودرام یا روان‌نمایش، این تکنیک به افراد کمک می‌کند خود را جای دیگری بگذارند. به‌عنوان نمونه، زوجی که برای حل مشکلات به درمانگر مراجعه کرده‌اند، می‌آموزند که از منظر طرف مقابل به مسئله نگاه کنند. همین تکنیک برای والدینی که از رفتار فرزندشان گلایه دارند نیز کاربرد دارد.
۲. آینه‌سازی (Mirroring): در این روش، فرد مقابل باید بتواند احساسات و نیازهای مطرح‌شده را به‌گونه‌ای بازتاب دهد که گوینده احساس کند درک شده است. این بازتاب می‌تواند شامل بازگویی کلمات، خلاصه‌سازی، و انتقال احساسات نهفته در گفتار باشد.
دکتر باقری‌نیا در پایان تأکید می‌کند که حتی اگر در فضایی رشد کرده‌ایم که مهارت‌های همدلانه به ما آموزش داده نشده، می‌توان با تمرین و استفاده از این تکنیک‌ها، همدلی را آموخت و در ارتباطات روزمره به کار گرفت.
#همدلی #تکثرگرایی #پلورالیسم #مدارا #رواداری #چند_فرهنگی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
دکتر باقری‌نیا: برای تقویت همدلی، باید دیدگاه‌های تکثرگرا داشته باشیم
دکتر حسن باقری‌نیا، روان‌درمانگر و پژوهشگر حوزه ارتباطات انسانی، در ویدیویی با محوریت «همدلی و تکنیک‌های پرورش آن» تأکید کرد که همدلی نه تنها یک مهارت روانی، بلکه یک نگرش معرفت‌شناختی است که در ارتباطات انسانی نقشی کلیدی ایفا می‌کند.
او با اشاره به اهمیت درک نیاز و احساس دیگری، توضیح می‌دهد: «برای آنکه بتوانیم رفتار همدلانه داشته باشیم، ضروری است که در سطح معرفت‌شناختی، دیدگاهی تکثرگرا اتخاذ کنیم؛ یعنی بپذیریم که تنها یک حقیقت مطلق، یا تنها یک سبک زندگی درست وجود ندارد. در غیر این صورت، نمی‌توان با دیگران رفتار مسالمت‌آمیز داشت.»
باقری‌نیا در ادامه به موانع روانی همدلی نیز پرداخته و می‌گوید: «اگر نتوانیم بر تکانه‌های روانی خود مثل گارد گرفتن در برابر انتقاد، ذهن‌خوانی و قطع کردن صحبت‌های دیگران غلبه کنیم، همدلی نیز شکل نمی‌گیرد. همدلی نیازمند این است که از خود فراروی کنیم و در موقعیت دیگری قرار بگیریم.»
او در بخش عملی سخنان خود، دو تکنیک روان‌درمانی برای تقویت همدلی را معرفی می‌کند:
۱. معکوس‌سازی نقش (Role Reversal): به گفته او، در سایکودرام یا روان‌نمایش، این تکنیک به افراد کمک می‌کند خود را جای دیگری بگذارند. به‌عنوان نمونه، زوجی که برای حل مشکلات به درمانگر مراجعه کرده‌اند، می‌آموزند که از منظر طرف مقابل به مسئله نگاه کنند. همین تکنیک برای والدینی که از رفتار فرزندشان گلایه دارند نیز کاربرد دارد.
۲. آینه‌سازی (Mirroring): در این روش، فرد مقابل باید بتواند احساسات و نیازهای مطرح‌شده را به‌گونه‌ای بازتاب دهد که گوینده احساس کند درک شده است. این بازتاب می‌تواند شامل بازگویی کلمات، خلاصه‌سازی، و انتقال احساسات نهفته در گفتار باشد.
دکتر باقری‌نیا در پایان تأکید می‌کند که حتی اگر در فضایی رشد کرده‌ایم که مهارت‌های همدلانه به ما آموزش داده نشده، می‌توان با تمرین و استفاده از این تکنیک‌ها، همدلی را آموخت و در ارتباطات روزمره به کار گرفت.
#همدلی #تکثرگرایی #پلورالیسم #مدارا #رواداری #چند_فرهنگی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
چارلز تیلور و گفت‌وگوی هویتی: اخلاق، خود و دیگری در جهان مدرن
چارلز تیلور، فیلسوف کانادایی و از متفکران مهم معاصر در حوزه‌های فلسفه اخلاق، هویت، دین و چندفرهنگ‌گرایی، نقش گفت‌وگو را در شکل‌گیری فردیت اخلاقی و درک متقابل میان فرهنگ‌ها بنیادین می‌داند. او در واکنش به فردگرایی لیبرال مدرن، استدلال می‌کند که خود انسانی تنها در بستر روابط اجتماعی و گفت‌وگو با «دیگری» شکل می‌گیرد. در آثار مهمی چون ریشه‌های خود (Sources of the Self) و سکولار شدن و مدرنیته، تیلور تلاش می‌کند نشان دهد که اخلاق، هویت و فهم متقابل، درهم‌تنیده با سنت‌ها، زبان و فضاهای فرهنگی خاص هستند.
از دید تیلور، انسان‌ها در خلأ هویتی زندگی نمی‌کنند. ما همیشه در یک "افق معنایی" (horizon of meaning) قرار داریم؛ یعنی نظامی از ارزش‌ها، باورها و روایت‌هایی که به زندگی ما معنا می‌دهند. این افق از طریق گفت‌وگو و ارتباط با دیگران کشف، تثبیت یا بازنگری می‌شود. بنابراین، اخلاق نه صرفاً مجموعه‌ای از قواعد، بلکه فرآیندی پویا از «به‌رسمیت‌شناسی متقابل» (mutual recognition) است. برای تیلور، عدالت اجتماعی و اخلاقی تنها زمانی ممکن است که ما دیگری را به‌رسمیت بشناسیم و گفت‌وگویی اصیل، آزاد و همدلانه میان فرهنگ‌ها و گروه‌های انسانی برقرار کنیم.
تیلور به‌ویژه در نقد سکولاریسم تنگ‌نظرانه و در دفاع از حضور مشروع و برابر دین در عرصه عمومی، بر گفت‌وگو تأکید دارد. او سکولاریسم را نه حذف دین، بلکه ایجاد چارچوبی عادلانه برای گفت‌وگوی میان دیدگاه‌های دینی و غیردینی می‌داند. از این منظر، دموکراسی نه فقط نظام رأی‌گیری، بلکه فرآیند مداوم گفت‌وگوی اخلاقی است که در آن تفاوت‌ها شنیده، تفسیر و تا حد ممکن درک می‌شوند. این نگاه، راه را برای هم‌زیستی در جوامع چندفرهنگی و چندباور باز می‌کند.
فلسفه تیلور ما را به اخلاقی دعوت می‌کند که بر پایه‌ی درک تاریخی، همدلی فرهنگی و پذیرش تنوع بنا شده است. او یادآوری می‌کند که انسان مدرن، تنها از طریق گفت‌وگو با سنت، دیگری و جامعه، می‌تواند هویت خود را بیابد و به زندگی اخلاقی معنا ببخشد. این فلسفه، به‌ویژه در جهانی پرتنش و چندصدا، ارزشی حیاتی دارد: گفت‌وگو، نه تنها ابزار تفاهم، بلکه راهی برای تحقق عدالت و کرامت انسانی است.
#چارلز_تیلور #فلسفه #اخلاق #گفتگو #سکولاریسم #چند_فرهنگی #دیگری #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
چارلز تیلور و گفت‌وگوی هویتی: اخلاق، خود و دیگری در جهان مدرن
چارلز تیلور، فیلسوف کانادایی و از متفکران مهم معاصر در حوزه‌های فلسفه اخلاق، هویت، دین و چندفرهنگ‌گرایی، نقش گفت‌وگو را در شکل‌گیری فردیت اخلاقی و درک متقابل میان فرهنگ‌ها بنیادین می‌داند. او در واکنش به فردگرایی لیبرال مدرن، استدلال می‌کند که خود انسانی تنها در بستر روابط اجتماعی و گفت‌وگو با «دیگری» شکل می‌گیرد. در آثار مهمی چون ریشه‌های خود (Sources of the Self) و سکولار شدن و مدرنیته، تیلور تلاش می‌کند نشان دهد که اخلاق، هویت و فهم متقابل، درهم‌تنیده با سنت‌ها، زبان و فضاهای فرهنگی خاص هستند.
از دید تیلور، انسان‌ها در خلأ هویتی زندگی نمی‌کنند. ما همیشه در یک "افق معنایی" (horizon of meaning) قرار داریم؛ یعنی نظامی از ارزش‌ها، باورها و روایت‌هایی که به زندگی ما معنا می‌دهند. این افق از طریق گفت‌وگو و ارتباط با دیگران کشف، تثبیت یا بازنگری می‌شود. بنابراین، اخلاق نه صرفاً مجموعه‌ای از قواعد، بلکه فرآیندی پویا از «به‌رسمیت‌شناسی متقابل» (mutual recognition) است. برای تیلور، عدالت اجتماعی و اخلاقی تنها زمانی ممکن است که ما دیگری را به‌رسمیت بشناسیم و گفت‌وگویی اصیل، آزاد و همدلانه میان فرهنگ‌ها و گروه‌های انسانی برقرار کنیم.
تیلور به‌ویژه در نقد سکولاریسم تنگ‌نظرانه و در دفاع از حضور مشروع و برابر دین در عرصه عمومی، بر گفت‌وگو تأکید دارد. او سکولاریسم را نه حذف دین، بلکه ایجاد چارچوبی عادلانه برای گفت‌وگوی میان دیدگاه‌های دینی و غیردینی می‌داند. از این منظر، دموکراسی نه فقط نظام رأی‌گیری، بلکه فرآیند مداوم گفت‌وگوی اخلاقی است که در آن تفاوت‌ها شنیده، تفسیر و تا حد ممکن درک می‌شوند. این نگاه، راه را برای هم‌زیستی در جوامع چندفرهنگی و چندباور باز می‌کند.
فلسفه تیلور ما را به اخلاقی دعوت می‌کند که بر پایه‌ی درک تاریخی، همدلی فرهنگی و پذیرش تنوع بنا شده است. او یادآوری می‌کند که انسان مدرن، تنها از طریق گفت‌وگو با سنت، دیگری و جامعه، می‌تواند هویت خود را بیابد و به زندگی اخلاقی معنا ببخشد. این فلسفه، به‌ویژه در جهانی پرتنش و چندصدا، ارزشی حیاتی دارد: گفت‌وگو، نه تنها ابزار تفاهم، بلکه راهی برای تحقق عدالت و کرامت انسانی است.
#چارلز_تیلور #فلسفه #اخلاق #گفتگو #سکولاریسم #چند_فرهنگی #دیگری #گفتگو_توانا
@Dialogue1402