تاریخ لحظه‌های خاصی دارد؛
مثل وقتی که رئیس‌جمهور آمریکا و محمود عباس (ابومازن) بعد از توافق صلح غزه، گرم دست دادند و گفت‌وگو کردند.
حالا وقت ایجاد صلح و ثبات و بازسازی غزه است. صلحی که با قدرت باید برایش ایستاد، با پشتوانه عملگرایی و حمایت آمریکا و پشتیبانی حامیان آن به خصوص کشورهای منطقه.

به امید پایداری صلح🌿

#صلح #دونالد_ترامپ #صلح_خاورمیانه #غزه #پبمان_ابراهیم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ایمان خدری از زندان آبادان: «هشت ماه بلاتکلیفم، مادرم از فشار روحی دچار حمله قلبی شد»

«درود به مردم شریف ایران.
من، ایمان خدری، زندانی سیاسی هستم.
متأسفانه با اینکه نزدیک به هشت ماه از بازداشت و دستگیری‌ام می‌گذرد، همچنان بلاتکلیفم. نهادهای امنیتی از روز بازداشتم از هر راهی که توانستند برای شکنجه روحی و روانی من و خانواده‌ام استفاده کردند.

با دستور دادستانی و نهادهای امنیتی، من را به زندان آبادان تبعید کردند؛ زندانی که محل نگهداری مجرمان خطرناک است و هیچ بند امنیتی ندارد. در تمام این مدت با ممنوع‌الملاقات کردنم، به من و خانواده‌ام فشار مضاعف وارد کرده‌اند.

با وجود درخواست‌های مکرر من و خانواده‌ام برای انتقالم به زندان اهواز یا بازگشایی ملاقات‌ها، هر بار با مخالفت نهادهای امنیتی روبه‌رو شده‌ایم. حتی برای برادرم پرونده‌سازی کردند و او را تنها به این جرم که از من حمایت کرده بود، محکوم به زندان کردند.

در دوران بازداشتم، زمانی که در سلول‌های انفرادی اطلاعات سپاه بودم، بارها از آنان خواهش کردم اجازه دهند با خانواده‌ام تماس بگیرم، اما این حق اولیه را از من سلب کردند. هیچ‌کس حتی از زنده بودن من هم مطمئن نبود.
به دلیل همین بی‌خبری، فشار روحی و استرس شدیدی به مادرم وارد شد که منجر به حمله قلبی او شد.

امیدوارم صدای من شنیده شود تا شاید این فشار از من و خانواده‌ام برداشته شود.
به امید روزی که هیچ انسانی به خاطر آزادی بیان و انتقاد کردن مورد ظلم و آزار قرار نگیرد.

زنده و پاینده باد ایران.»

#ایمان_خدری #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دولت ایالات متحده آمریکا در ادامه سیاست‌های منطقه‌ای خود، توانست همه کشورها را حول محور ایده صلح گرد آورد و تا کنون به چندین مخاصمه که به نظر پایان‌ناپذیر می‌آمدند، خاتمه دهد.

این همان سیاستی است که خانم مورا نامدار در گزارش مجمع عمومی سازمان ملل متحد ۲۰۲۵ در مورد سیاست ایالات متحده به اتحادیه‌های عرب و مسلمان برای برقراری صلح در خاورمیانه، اعلام کرد بود: سیاست «صلح از طریق قدرت»

مورا نامدار، مقام ارشد دفتر امور خاور نزدیک وزارت امور خارجه آمریکا، در آن نشست گفته بود که «گروگان‌ها آزاد می‌شوند و چارچوبی برای فراهم کردن زندگی بسیار بهتر برای مردم غزه نسبت به آنچه که تحت حاکمیت حماس داشته‌اند، ایجاد می‌شود. ما همه کسانی را که امروز اینجا هستند تشویق می‌کنیم تا حوزه‌های خاصی را که اتحادیه عرب می‌تواند در حل منازعات، ثبات و رفاه در آنها مشارکت کند، شناسایی کنند و گام‌های مشخصی برای پیشرفتی بردارند که زندگی مردم در سراسر منطقه را بهبود بخشد.»

اما جایگاه ایران در صلح منطقه چیست؟ حکومتی که با کارشکنی‌ها، بیان‌های تهدیدآمیز، عدم حضور در مذاکرات، تداوم ارسال سلاح برای گروه‌های معارض و تکرار شعارهای هزبنه‌زا، منافع ملی مردم ایران را در معرض خطر جدی قرار داده است.

ایران کشور بزرگی است و مردمی صلح‌جو دارد، اما رژیم جمهوری اسلامی امنیت مردم ایران و منطقه را به خطر انداخته است و همواره راه‌های مذاکره مستقیم و گفتگو و حل تنازع را مسدود کرده است.


#صلح_خاورمیانه #دونالد_ترامپ #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

مادر احسان فریدی: فرزند بی‌گناهم را نجات دهید!

احسان فریدی، دانشجوی ۲۲ ساله محبوس در زندان تبریز، به اتهام «افساد فی‌الارض» به اعدام محکوم شده است. مادر او با انتشار ویدیویی، ضمن اعلام دادخواهی، از مردم ایران و جامعه جهانی خواست برای نجات جان فرزندش اقدام کنند.

وی در این ویدیو با بیان اینکه فرزندش هنگام بازداشت کمتر از ۲۰ سال داشته، گفت دو سال است که برای اثبات بی‌گناهی او مسیر دادسرا و دادگاه را طی کرده اما اکنون دیگر سکوت نخواهد کرد.

او با تأکید بر بی‌گناهی فرزندش، سکوت در برابر بی‌عدالتی را «خیانت» دانسته و سوگند خورده تا زمان آزادی و تبرئه کامل احسان، دست از تلاش برندارد.

هشتگ‌های «#احسان_فریدی» و «#نه_به_اعدام» پس از انتشار این ویدیو در شبکه‌های اجتماعی بازتاب گسترده‌ای یافته است.

احسان فریدی دانشجوی رشته مهندسی ساخت و تولید در دانشکده فنی تبریز پیشتر در تاریخ ۱۸ اسفندماه سال ۱۴۰۲ بازداشت و به زندان تبریز منتقل شده بود. او در نهایت مورخ ۲۸ اسفندماه ۱۴۰۲ با تودیع وثیقه آزاد و در ادامه پرونده‌ای با اتهام «تبلیغ علیه نظام» علیه او مطرح و به شش ماه حبس تعزیری محکوم شد. اما مجدد در تاریخ ۲۹ خرداد ۱۴۰۳ پس از مراجعه به شعبه ۱۵ بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب تبریز بازداشت و اتهام وی به «افساد فی‌الارض»تبدیل شد.

#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
صدیقه وسمقی، حقوق‌دان و اسلام‌پژوه،در نودمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»: اعدام را بس کنید

صدیقه وسمقی، حقوقدان و اسلام‌پژوه، در نودمین هفته از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در حساب کاربری خود پیامی منتشر کرد و بار دیگر مخالفت خود را با مجازات اعدام اعلام نمود. او در این پیام نوشت:


اعدام را بس کنید

اعدام و خون‌ریزی جز افزایش نفرت و انزجار حاصلی نخواهد داشت. حکومت به هیچ‌گونه حق ندارد روان و وجدان عمومی را به بازی گرفته و یا تحت فشار قرار دهد.
اعدام‌های پیاپی، فزاینده و جنون‌آمیز در شرایطی که مردم از هر سو به دلیل بی‌تدبیری‌های حکومت در تنگنا قرار دارند، فشار مضاعف بر روان عمومی محسوب می‌شود.
جا دارد حکومت از عواقب این کشتارها نگران باشد.

#نه_به_اعدام #سه_شنبه_های_نه_به_اعدام #صدیقه_وسمقی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

بیانیه زندانیان سیاسی اوین در حمایت از رضا خندان: «محرومیت از ملاقات، شکنجهٔ سفید است»

در حالی‌که بیش از نه ماه از محرومیت رضا خندان، فعال حقوق بشر، از ملاقات با همسرش نسرین ستوده می‌گذرد، جمعی از زندانیان سیاسی زندان اوین با انتشار بیانیه‌ای این اقدام را «شکنجهٔ سفید علیه او و خانواده‌اش» خواندند. آنان با اشاره به تحصن رضا خندان در مقابل دفتر مقامات زندان، تأکید کرده‌اند که اصرار مسئولان اوین بر حجاب اجباری به‌عنوان شرط ملاقات، رفتاری غیرانسانی و مغایر با حقوق اولیهٔ زندانیان است و خواستار پایان فوری به این محرومیت و اجرای حق قانونی او برای مرخصی شده‌اند.

متن کامل این نامه به شرح زیر است:

اکنون بیش از نه ماه است که مقام‌های زندان اوین، رضا خندان را از دیدار با همسرش، نسرین ستوده، محروم کرده‌اند و تلاش فرزندانش برای ملاقات با او نیز از سوی کارکنان زندان به درگیری و خشونت کشیده شده است.

نسرین ستوده، همسر رضا خندان، و دخترش مهراوه، به دلیل تن ندادن به حجاب اجباری مورد نظر مسئولان زندان اوین، از ملاقات با این فعال حقوق بشر محروم شده‌اند.

رضا خندان که به دلیل اعتراض به حجاب اجباری به سه سال و نیم زندان محکوم شده است، در اعتراض به ممانعت مسئولان زندان از ملاقات با همسرش، از روز سه‌شنبه ۸ مهر ۱۴۰۴ تحصن خود را در مقابل دفتر مقامات زندان اوین آغاز کرده است.

ما، زندانیان سیاسی هم‌بند با رضا خندان، تصمیم مقام‌های زندان برای محرومیت او و همسرش از ملاقات به بهانهٔ حجاب را نوعی شکنجهٔ سفید علیه این زندانی و خانواده‌اش می‌دانیم.

مقام‌های زندان اوین در حالی بر اعمال حجاب اجباری به‌عنوان شرط ملاقات اصرار می‌ورزند که اکنون دولت، مجلس، نیروی انتظامی و بسیاری از سازمان‌ها و ادارات از اجرای حجاب اجباری بر شهروندان عقب‌نشینی کرده‌اند.

محرومیت زندانی از ملاقات، نقض آشکار حقوق بشر است؛ آن هم در حالی که راه‌های قانونی دیگری، از جمله اعطای مرخصی وجود دارد، اما رضا خندان از حق قانونی خود برای استفاده از مرخصی نیز محروم شده است.

مقام‌های زندان اوین در حالی برای مخالفت با ملاقات رضا خندان و نسرین ستوده به بهانه‌های واهی چون «مقررات و قانون» متوسل می‌شوند که وقتی پای اجرای همان مقررات در زمینهٔ اعطای مرخصی به میان می‌آید، از اجرای آن سر باز می‌زنند.

ما، امضاکنندگان این بیانیه، از مقام‌های زندان اوین می‌خواهیم به تصمیم غیرانسانی خود که رضا خندان و همسرش را در نه ماه گذشته از ملاقات یکدیگر محروم کرده است، پایان دهند.

امضاکنندگان:
ودود اسدی، محمود اوجاقلو، سجاد ایمان‌نژاد، شهریار براتی، مرتضی پروین، وحید قدیرزاده، مرسل کتابی، مهرداد گریوانی، محمدمهدی محمدی‌رهبری، محمد نجفی، طاهر نقوی، رضا ولی‌زاده

#بیانیه #رضا_خندان #حقوق_زندانی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بیانیه‌ی اعتراضی علیه صدور حکم جدید برای عباس واحدیان شاهرودی

عباس واحدیان شاهرودی در پی پرونده‌سازی اخیر علیه او، توسط دادگاه انقلاب مشهد، به سه سال حبس و دو سال تبعید محکوم شد، خانواده او با انتشار بیانیه‌ای به این موضوع اعتراض کردند. متن این بیانیه به شرح زیر است:

«در ادامه‌ی سرکوب سیستماتیک اندیشه و آزادی بیان در ایران، عباس واحدیان شاهرودی، نویسنده، پژوهشگر و از امضاکنندگان بیانیه‌ی ۱۴، بار دیگر هدف انتقام‌جویی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی قرار گرفته است.

روز گذشته در جلسه‌ای موسوم به «دادگاه آنلاین»، قاضی دادگاه انقلاب، حکم تازه‌ای علیه او صادر کرد:

ـ دو سال حبس به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام»
ـ یک سال حبس برای «اعتراف صریح به براندازی»
ـ و دو سال تبعید به زابل

این در حالی‌ست که عباس واحدیان شاهرودی هم‌اکنون در حال گذراندن حکم سنگین ۲۱ سال حبس در بند ۶/۱ زندان وکیل‌آباد مشهد است؛ زندانی که به بی‌رحمانه‌ترین روش‌ها با زندانیان سیاسی برخورد می‌کند.

چهار سال است که او حتی یک روز مرخصی درمانی نداشته، با وجود تأیید پزشکی قانونی مبنی بر ناتوانی در تحمل حبس. بیماری‌های متعدد جسمی‌اش حاصل شرایط غیرانسانی زندان است، اما پاسخ حکومت به رنج و بیماری او نه آزادی، بلکه افزایش مجازات و تبعید است.

جرم او چیست؟
نوشتن نامه‌ای از دل زندان، نامه‌ای که در آن مردم و نیروهای سیاسی را به اتحاد ملی برای نجات ایران فراخوانده بود. نامه‌ای که در آن گفت «بیانیه‌های فرمایشی اصلاح‌طلبان بی‌فایده است» و خواستار همبستگی برای پایان دادن به جمهوری اسلامی شد.

این مجازات تازه، سند دیگری‌ست بر وحشت حکومت از کلمه، از اندیشه و از حقیقت.
حکومتی که از یک نامه می‌ترسد، از قلمی در پشت میله‌ها می‌لرزد، و در برابر وجدان بیدار یک نویسنده، تنها ابزارش زندان و تبعید است.

ما این حکم را غیرقانونی، غیرانسانی و انتقام‌جویانه می‌دانیم و آن را نشانه‌ای دیگر از اصرار جمهوری اسلامی بر خاموش کردن صدای آزادی‌خواهان قلمداد می‌کنیم.
صدای عباس واحدیان شاهرودی خاموش نخواهد شد؛ او نماد پایداری و امید در تاریک‌ترین روزهای وطن است.

ما همراه با همه‌ی آزادی‌خواهان، نویسندگان و وجدان‌های بیدار، خواستار لغو فوری این احکام ظالمانه و آزادی بی‌قید و شرط او هستیم.»

.
#عباس_واحدیان_شاهرودی
#بیانیه_۱۴_نفر
#نه_به_جمهورى_اسلامى
#زندان_وکیل‌آباد
#بیانیه #بیانیه۱۴ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

اعتراض زندانیان قزل‌حصار علیه «نرمال‌سازی مرگ»؛ بدن‌های قابل حذف، نتیجه‌ی فقر و تبعیض سیستماتیک

✍️آرش صادقی، فعال حقوق بشر


در پی انتشار گزارش‌هایی از اعتصاب غذای جمعی زندانیان محکوم به اعدام در زندان قزل‌حصار، آرش صادقی، فعال حقوق بشر، با انتشار یادداشتی در شبکه‌ی اجتماعی ایکس، این اعتراض را فراتر از یک واکنش فردی دانست و آن را «کنشی اجتماعی علیه نرمال‌سازی مرگ و بازتولید تبعیض سیستماتیک» توصیف کرد. او با نگاهی تحلیلی، اعدام را نه ابزار عدالت، بلکه ابزاری برای حفظ نظم سرکوبگر و کنترل بدن‌های فرودست خواند.


متن کامل نوشته آقای صادقی به شرح زیر است:

‏در روزهای میانی مهرماه، گزارش‌هایی از زندان قزل‌حصار منتشر شد که نشان می‌داد ده‌ها زندانی محکوم به اعدام، در پی انتقال هم‌بندیانشان به سلول انفرادی جهت اجرای حکم، دست به اعتصاب غذای جمعی زده‌اند. این حرکت، که با شعار «نه به اعدام» همراه بود، از مرزهای یک واکنش فردی پیش رفت و به یکی از بزرگ‌ترین اعتراضات درون‌زندان در مخالفت با اعدام در سال‌های اخیر تبدیل شد.
این رویداد را نمی‌توان صرفاً در قالب اخبار حقوق بشری یا بحران‌های زندان تحلیل کرد. آن‌چه در قزل‌حصار رخ داده، به‌مثابه یک کنش اجتماعی خودآگاهانه است.

نظام های کیفری، از مجازات اعدام نه تنها به‌عنوان ابزار مقابله با جرم، بلکه به‌عنوان مکانیسمی برای بازتولید قدرت و کنترل اجتماعی استفاده می‌کند. میشل فوکو، در تحلیل تاریخی‌اش از نظام‌های کیفری، نشان می‌دهد که نمایش خشونت (از جمله اعدام) نقش مهمی در مرئی‌سازی اقتدار ایفا می‌کند.
زندانیان محکوم به اعدام، به‌ویژه در حوزه‌ی جرایم مواد مخدر که بیشتر اعدامهای کشور را در بر میگیرند، نه صرفاً مجرمان، بلکه «بدن‌های قابل حذف»‌اند؛ قربانیانی که حذف فیزیکی‌شان قرار است پیام انضباط به جامعه منتقل کند.

در تحلیل جامعه‌شناختی، پرسش اصلی این نیست که «چه کسی مرتکب جرم شده؟» بلکه این است که «چه کسی مجازات می‌شود؟» نگاهی به ترکیب زندانیان محکوم به اعدام در ایران، به‌ویژه در حوزه‌ی مواد مخدر، نشان می‌دهد که اکثریت آن‌ها از طبقات فرودست و  فاقد حمایت اجتماعی‌اند.
به بیان دیگر، اعدام در این چهارچوب نه بر پایه‌ی عدالت، بلکه بر پایه‌ی نابرابری ساختاری اعمال می‌شود. در بسیاری موارد، افراد درگیر در قاچاق مواد مخدر، قربانی فقر سیستماتیک و نداشتن فرصت‌های برابر بوده‌اند؛ اما مجازات‌شان برابر با کسانی‌ست که با اهداف سوداگرانه و در سطوح بالای مافیا عمل می‌کنند و معمولاً از مجازات می‌گریزند.

از دل این اعتراضِ زندان، نوعی همبستگی اخلاقی اجتماعی نوظهور در حال شکل‌گیری‌ست. هم‌صدایی زندانیان با خانواده‌هایشان در بیرون زندان، و شعار جمعی «نه به اعدام»، حامل یک پیام مهم است:
حق حیات، بنیادی‌تر از ساختارهای کیفری و ایدئولوژیک است.
همبستگی درون زندان و بیرون آن، شکلی از مقاومت در برابر «نرمال‌سازی مرگ» است. جامعه‌ای که نسبت به اعدام بی‌تفاوت می‌شود، دیر یا زود، ظرفیت خود را برای همدلی، ترمیم، و دموکراسی اخلاقی از دست می‌دهد.

ضرورت بازنگری در فلسفه‌ی مجازات
اعدام، مسئله‌ای صرفاً حقوقی نیست؛ بلکه پرسشی فلسفی درباره‌ی معنای عدالت، مرزهای قدرت، و ارزش حیات انسانی است.
اعتراضاتی نظیر اعتراض در قزل‌حصار، نشان می‌دهند که حتی در فضای مرگ، صدای زندگی می‌تواند برخیزد اگر گوش شنوایی در جامعه باشد.

#نه_به_اعدام #زندان_قزلحصار #از_قزلحصار_بگو #آرش_صادقی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شعار علیه اعدام در خیابان‌های کرمانشاه؛ بازنشستگان صدای اعتراض شدند

صبح روز گذشته، ۲۲ مهرماه ۱۴۰۴، جمعی از بازنشستگان کرمانشاه در مقابل ساختمان صندوق بازنشستگی این شهر تجمع کردند.

در این تجمع، علاوه بر شعارهایی علیه گرانی، فقر، نابسامانی معیشت و وضعیت درمان، معترضان شعارهایی نیز در اعتراض به اعدام‌های گسترده در زندان‌های کشور سر دادند.

شعارهایی چون:

«اعدام هر یک نفر، نقض حقوق بشر»
«ایران رو غارت کردند، ما رو بیچاره کردند»

در میان جمعیت به‌صورت هماهنگ و بلند تکرار می‌شد.

به گفته منابع محلی، نیروهای انتظامی در محل حضور داشتند اما فضای تجمع آرام و بدون درگیری گزارش شده است.

مطالبات اقتصادی بازنشستگان شامل اجرای کامل همسان‌سازی حقوق، بازگرداندن پوشش بیمه دارو و درمان، و جبران قدرت خرید ازدست‌رفته در برابر تورم عنوان شده است.

این تجمع در حالی برگزار شد که در ماه‌های اخیر موج تازه‌ای از اعدام‌های سیاسی و اجتماعی در زندان‌های کشور واکنش‌های گسترده‌ای در میان افکار عمومی و فعالان حقوق بشر برانگیخته است.

حالا دیگر اعتراض به اعدام، تنها مختص زندانیان و فعالان حقوق بشر نیست، صدایی است که از کف خیابان‌های ایران شنیده می‌شود.
مجازات اعدام، نه تنها هیچ مشکلی از جامعه حل نمی‌کند، بلکه بر آتش خشونت بیشتر در جامعه می‌دهد و درد و رنج و البته خشم را در جامعه افزایش می‌دهد.

#کرمانشاه #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«پاییز آیت‌الله‌ها؛ چه نوع تغییری در راه ایران است؟»
✍️کریم سجادپور

منتشر شده مجله Foreign Affairs


کریم سجادپور در مقاله‌ای با عنوان «پاییز آیت‌الله‌ها؛ چه نوع تغییری در راه ایران است؟» که در شمارهٔ نوامبر/دسامبر ۲۰۲۵ مجله Foreign Affairs منتشر شده، می‌نویسد جمهوری اسلامی ایران در آستانهٔ بحرانی تاریخی قرار دارد؛ بحرانی که هم‌زمان پایان دوران رهبری آیت‌الله علی خامنه‌ای و احتمال گذار نظام از ایدئولوژی به فروپاشی یا دگرگونی را نوید می‌دهد.
به گفتهٔ او، برای نخستین بار در چهار دههٔ گذشته، ایران با «تغییر رهبری ــ و شاید تغییر رژیم» روبه‌رو است. جنگ ۱۲روزهٔ تابستان ۲۰۲۵ با اسرائیل و حملات متقابل آمریکا، «شکاف میان هیاهوی ایدئولوژیک حکومت و توان واقعی آن» را آشکار کرد. در پایان این جنگ، خامنه‌ای ۸۶ ساله «در حالی از مخفیگاه بیرون آمد که صدایش گرفته و لرزان بود؛ صحنه‌ای که قرار بود نشانهٔ اقتدار باشد اما ضعف نظام را برملا کرد.»
سجادپور ساختار کنونی جمهوری اسلامی را نظامی می‌داند که نه توسعه، بلکه ستیز را هدف گرفته است:
شعارهای همیشگی‌اش «مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر اسرائیل» است، بی‌آنکه هرگز گفته شود «زنده باد ایران». او می‌نویسد ایران امروز کشوری است که «بزرگ‌ترین جمعیت منزوی از نظام مالی و سیاسی جهانی» را در خود جای داده، با اقتصادی درهم‌شکسته، ارزی بی‌ارزش، گذرنامه‌ای تحقیرشده و اینترنتی سانسورشده.
او دوران ۳۶سالهٔ خامنه‌ای را بر دو ستون می‌داند: پایبندی مطلق به اصول انقلاب و رد کامل اصلاحات سیاسی. خامنه‌ای باور دارد که هرگونه نرمی در اصول «همان خواهد کرد با جمهوری اسلامی که گلاسنوست گورباچف با شوروی کرد: آن را نابود می‌کند». این تصلب فکری و سالخوردگی، کشور را میان «فرسایش تدریجی و انفجار ناگهانی» معلق گذاشته است.
سجادپور در ادامه، پنج سناریوی محتمل برای آیندهٔ ایران ترسیم می‌کند:
۱️⃣ ایران همچون روسیه:
رژیم کنونی مانند شوروی در واپسین سال‌های عمرش است؛ «ایدئولوژی خسته‌اش را با زور زنده نگه می‌دارد و جامعه‌اش از حکومت روی برگردانده است.»
او هشدار می‌دهد که در صورت فروپاشی ایدئولوژی، ممکن است «یک پوتین ایرانی» از دل سپاه یا نهادهای امنیتی سر برآورد و ایدئولوژی شیعی را با ناسیونالیسم خشمگین و اقتدارگرایی جایگزین کند.
به‌گفتهٔ او، «مرگ ایدئولوژی الزاماً به معنای تولد دموکراسی نیست؛ می‌تواند زایش استبدادی تازه، بی‌اخلاق‌تر و جاه‌طلب‌تر باشد.»
۲️⃣ ایران همچون چین:
در این الگو، جمهوری اسلامی از شدت ایدئولوژی می‌کاهد، با غرب مصالحه می‌کند و رشد اقتصادی را اولویت می‌دهد، در حالی که اقتدار خود را حفظ می‌کند.
اما سجادپور می‌نویسد اجرای مدل چین با دو مانع روبه‌رو است: نخست اینکه «خامنه‌ای هرگز به آشتی با آمریکا تن نخواهد داد»، و دوم اینکه ایران بر خلاف چین «اقتصادی رانتی دارد، نه تولیدی»، و در صورت ناکامی در ایجاد رفاه، «پایگاه سنتی خود را از دست می‌دهد بی‌آنکه حمایت جدیدی به‌دست آورد.»
۳️⃣ ایران همچون کره شمالی:
اگر جمهوری اسلامی همچنان ایدئولوژی را بر منافع ملی مقدم بدارد، ممکن است به حکومتی بدل شود که «نه از مشروعیت مردمی بلکه از طریق ترس و انزوا زنده می‌ماند.» در این سناریو، خامنه‌ای می‌کوشد جانشینی برگزیند که «زاهد، سرسپرده و ضدغرب» باشد، اما چنین گزینه‌هایی فاقد محبوبیت‌اند.
او از مجتبی خامنه‌ای، پسر رهبر، به‌عنوان محتمل‌ترین جانشین یاد می‌کند و یادآور می‌شود که «وراثت قدرت از پدر به پسر، خیانت به اصول اولیهٔ انقلاب است که سلطنت را غیراسلامی می‌خواند.»
۴️⃣ ایرانِ نظامی‌شده:
در نبودِ مشروعیت روحانیت، سپاه پاسداران ممکن است مستقیماً قدرت را در دست گیرد. سجادپور می‌نویسد: «مشخص نیست سپاه در لحظهٔ انتقال قدرت، به روحانیان سالخوردهٔ مجلس خبرگان وفادار بماند یا خود رهبر آینده را منصوب کند.»
۵️⃣ ایرانِ نمایندگی‌محور:
او بعید می‌داند این مسیر در کوتاه‌مدت ممکن باشد، اما یادآور می‌شود که آرزوی حکومت قانون و نمایندگی، «از انقلاب مشروطهٔ ۱۹۰۶ تا امروز زنده مانده است.»
در پایان، سجادپور تأکید می‌کند که هرچند مدل‌های روسی، چینی و کره‌ای سه مسیر ممکن‌اند، هیچ‌کدام سرنوشت محتوم ایران نیستند.
اما نتیجه هرچه باشد، به توانایی نسل بعدی در بازسازی اعتماد و کارآمدی بستگی دارد:
«اگر تاریخ ایران درسی روشن داشته باشد، آن است که بی‌اعتمادی و انزوا شاید موقتاً حکومت را حفظ کند، اما در نهایت ملت را فرسوده و نظام را از درون می‌پوساند.»


متن کامل این مقاله را اینجا بخوانید:
https://www.foreignaffairs.com/iran/autumn-ayatollahs

ترجمه فارسی مقاله:

https://tinyurl.com/Sadjdp


#ایران #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

انتساب اتهام محاربه به مجید اسکندری، جوان ۲۴ ساله اهل قزوین

به گزارش دادبان، این شهروند پس از بازداشت توسط اداره اطلاعات مشهد، از سوی شعبهٔ ۹۰۱ بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب مشهد به اتهام «محاربه» تحت پیگرد قرار گرفته است.

بر اساس اطلاعات موجود، مجید اسکندری پیش‌تر نیز در دادگاه انقلاب قزوین به اتهام «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت داخلی و خارجی» در حال محاکمه بوده و هنوز هیچ حکمی دربارهٔ آن پرونده صادر نشده است. با وجود این، دادسرای مشهد از ارجاع پروندهٔ جدید به قزوین خودداری کرده و روند رسیدگی را به‌طور موازی ادامه می‌دهد.

یکی از منابع مطلع به دادبان گفته است:

«مجید اسکندری در حال حاضر در بند ۵ زندان مشهد، که محل نگهداری زندانیان با مشکلات اعصاب و روان است، زندانی شده و در شرایط جسمی و روحی بسیار وخیمی به‌سر می‌برد.»

این نهاد حقوقی تأکید کرده است که انتساب اتهام محاربه به این جوان ۲۴ ساله در حالی که پروندهٔ امنیتی او در قزوین هنوز تعیین‌تکلیف نشده، فاقد هرگونه وجاهت قانونی است.


#مجید_اسکندری #محاربه #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

🎥 گفت‌وگو با عبدالله مؤمنی دربارهٔ ریشه‌های تولید زندانی سیاسی در ایران

در تازه‌ترین گفت‌وگوی رسانهٔ استودیو پات، عبدالله مؤمنی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، از تجربه‌های خود در سال‌های زندان و از ماهیت ساختار سیاسی جمهوری اسلامی سخن می‌گوید؛ ساختاری که به باور او، ذاتاً «تولیدکنندهٔ زندانی سیاسی» است.
مؤمنی در این گفت‌وگو تأکید می‌کند:
«مادامی که ما با یک نظام سیاسی مواجه‌ایم که خودش را پدیده‌ای مقدس می‌داند و حفظ خودش را اوج واجبات، هرگونه نقد و مخالفتی جرم تلقی می‌شود و عملاً تولید زندانی سیاسی ادامه دارد.»

او قانون «جرم سیاسی» مصوب سال ۱۳۹۵ را در عمل «قانون امنیتی‌سازی اعتراض» می‌نامد و می‌گوید این قانون نه برای حمایت از معترضان، بلکه برای انکار وجود جرم سیاسی و سرکوب مخالفان تدوین شده است.
به گفتهٔ مؤمنی، جامعهٔ ایران طی سال‌های اخیر به این جمع‌بندی رسیده که جمهوری اسلامی «نه توان اصلاح دارد و نه ارادهٔ پاسخ‌گویی»، و همین امر باعث شده زندانیان سیاسی به نمایندگان بخش آگاه و معترض جامعه بدل شوند.
او می‌افزاید:

«اگر وجود زندانی سیاسی را مسأله بدانیم، باید به ریشه‌ها و علت‌هایش بپردازیم؛ و ریشه، ساختار غیردموکراتیکی است که حق مخالفت را به رسمیت نمی‌شناسد.»

عبدالله مؤمنی در بخش دیگری از گفت‌وگو یادآور می‌شود که از دههٔ هفتاد به بعد، به‌ویژه پس از جنبش‌های دانشجویی و اعتراضات اجتماعی، «زندانی سیاسی دیگر یک چهرهٔ دور از مردم نیست، بلکه خودِ مردم است».

این گفت‌وگو بخشی از کمپین «نماد مقاومت» است که به بازخوانی تجربه‌های فعالان و زندانیان سیاسی در ایران می‌پردازد.

ویدیوی کامل را در کانال یوتیوب استودیو پات ببینید:

https://youtu.be/40PCjr85B3Y?si=nOv49n7Zvw1I9k5T

#عبدالله_مومنی #نماد_مقاومت #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

غلامرضا حداد:
سیاست غنی‌سازی، بیش از یک تریلیون دلار به ایران خسارت زده و هیچ دستاوردی نداشته است

غلامرضا حداد، استادیار روابط بین‌الملل دانشگاه علامه طباطبایی، با انتقاد از تداوم سیاست غنی‌سازی اورانیوم، گفت این سیاست نه‌تنها دستاوردی برای کشور نداشته بلکه هزینه‌ای سنگین بر دوش مردم گذاشته است. او اظهار داشت: «از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۳، خسارت‌های ناشی از تحریم‌ها و تبعات برنامه هسته‌ای بین یک و دو دهم تا سه تریلیون دلار برآورد شده است؛ برآورد وزارت دفاع آلمان رقم سه و نیم تریلیون دلار را ذکر کرده است.»
حداد افزود: «این رقم نجومی را باید در برابر چیزی قرار داد که از آن به‌عنوان دستاورد یاد می‌شود. برای مقایسه، نیروگاه اتمی "البرکه" در امارات با همکاری کره جنوبی، با هزینه‌ای بین ۲۰ تا ۳۰ میلیارد دلار ساخته شده است. با هزینه‌ای که ایران در این یک دهه پرداخته، می‌توانست حدود شصت نیروگاه مشابه بسازد و کل برق خاورمیانه را به‌صورت اتمی تأمین کند.»
این استاد دانشگاه در ادامه با اشاره به پدیده‌ای در روان‌شناسی تصمیم‌گیری به نام «خطای هزینهٔ هدررفته» گفت: «کارگزاران جمهوری اسلامی از این برنامه دفاع می‌کنند چون نمی‌خواهند بپذیرند هزینه‌ای عظیم بی‌نتیجه بوده است. چون سال‌ها برایش هزینه داده‌اند، اصرار دارند چیزی از آن بیرون بکشند.»
او در پایان تأکید کرد: «اگر هدف غنی‌سازی را ایجاد بازدارندگی و امنیت ملی بدانیم، باید بپرسیم آیا این هدف محقق شد یا برعکس، کشور را بیشتر در معرض تهدید قرار داد؟ واقعیت این است که غنی‌سازی نه توان بازدارندگی ایجاد کرده و نه امنیت به همراه آورده، بلکه هزینه‌های سیاسی و اقتصادی آن ادامه دارد.»

ـ آماری که این استاد دانشگاه ارائه داده شگفت‌انگیز است.
ایران امروز با مشکل قطع برق مواجه است، در حالی که با هزینه‌ای که در پروژه هسته‌ای شده، کشورمان نه تنها نباید مشکل قطع برق می‌داشت، بلکه برق هم صادر می‌کرد!
مشکل کمبود کلاس درس و مدرسه و بیمارستان و راه و آب و ... با این همه پولی که خرج شد یا از دست رفت، می‌توانست حل شود...


#پروژه_هسته_ای #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
توقیف و مصادرۀ گستردۀ دارایی‌های بهائیان در اصفهان

سه مقام قضایی در استان اصفهان، از جمله اسدالله جعفری (رئیس کل دادگستری)، مرتضی براتی و مهدی باقری، احکام مصادرۀ املاک و دارایی‌های شماری از شهروندان بهائی را صادر کرده‌اند؛ اقدامی که ممکن است به از دست رفتن دارایی‌هایی چون یک باغ پسته منجر شود.
سیمین فهندژ، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل، این اقدام را «سرقت سازمان‌یافتۀ حکومتی» و تلاشی برای «به فقر کشاندن سیستماتیک جامعۀ بهائی» توصیف کرد.

این احکام با استناد به اصل ۴۹ قانون اساسی صادر شده‌اند، اما جامعۀ جهانی بهائی تأکید دارد که این اصل به‌صورت تحریف‌شده و بدون روند قانونی برای غصب دارایی‌های مشروع به‌کار گرفته می‌شود.

قاضی براتی پیش‌تر گفته بود قصد دارد «تمام دارایی‌های بهائیان اصفهان» را تصاحب کند. همچنین، باقری با اظهارات ضدبهائی و جلوگیری از تجدیدنظر پرونده‌ها، در این روند نقش داشته است. هر دو قاضی، به‌همراه جعفری، از سوی اتحادیۀ اروپا به‌دلیل نقض حقوق بشر تحریم شده‌اند.

این احکام از طریق دادگاه‌های انقلاب و زیر نظر ستاد اجرایی فرمان امام – نهادی وابسته به رهبر جمهوری اسلامی – اجرا می‌شود.
در کنار این مصادره‌ها، به‌تازگی ۱۰ زن بهائی در اصفهان مجموعاً به ۹۰ سال زندان محکوم شده‌اند.

جامعۀ جهانی بهائی هشدار داده است که این روند، نمونه‌ای آشکار از آزار اقتصادی و مذهبی سیستماتیک علیه بهائیان در ایران است و خواستار توقف فوری آن و بازگرداندن اموال مصادره‌شده شده است.

#بهائیان_ایران #داستان_ما_یکیست #آزادی_باور #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

استمداد زندانیان قزلحصار از مردم و وجدان‌های بیدار
فردا خیلی دیر است!

روز سه‌شنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، زندانیان واحد ۴ زندان قزلحصار در بیانیه‌ای ضمن حمایت از اعتصاب غذای زندانیان واحدهای ۲ و ۳ این زندان، بار دیگر نسبت به تداوم اعدام‌های گسترده در قزلحصار هشدار دادند و از مردم ایران خواستند صدای اعتراض آنان باشند.

متن این بیانیه به شرح زیر است:

ما زندانیان واحد ۴ زندان قزلحصار که مستمرا شاهد انتقال همبندان خود برای اعدام هستیم، از ایستادگی دوستانمان در واحد ۲ و خانواده هایشان در مقابل زندان حمایت می کنیم. برای ما هیچ چاره ای جز اعتراض و اعتصاب نمانده است.

مردم شریف ایران!
لحظه ای تصور کنید آن سرکوبی که در بیرون از زندان احساس می کنید، در درون زندان هر روز ما را به قتل می رساند. ما قربانیانی هستیم که روزانه کشته می شویم و هیچ امیدی جز حمایت شما و سایر زندانیان نداریم.
ما از تمام هموطنان و وجدان های بیدار تقاضا می کنیم که برای لغو حکم اعدام، برای نجات ما و دوستان مان ، هر انچه در توان دارند به کار بگیرند. حتی فردا دیر است. زیرا روزی نیست که در ان همبندیان ما را برای اعدام به سلول های انفرادی نبرند و اگر پس از این اعتراضات، تنها بمانیم همگی کشته خواهیم شد. فریاد ما " نه به اعدام" است.

زندانیان واحد ۴ زندان قزلحصار
سه شنبه ۲۲ مهر ماه ۱۴۰۴

#نه_به_اعدام #از_قزلحصار_بگو #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech