مادر جاویدنام بهار خورشیدی، ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
»بهارم...
نبودنت مثل زمستونی‌ست که هیچ‌وقت تموم نمی‌شه.
صدات هنوز تو گوشمه، خنده‌هات توی قلبمه و نگاهت مثل نوریه که هیچ وقت خاموش نمی‌شه.
هر لحظه تو رو حس می‌کنم، حتی وقتی نمی‌بینمت.
یادت دلیل ادامه دادنمه، حتی وقتی دلم از دلتنگی می‌گیره.
می‌دونم جایی که هستی آروم و خوشحالی، و همین تنها دلخوشی منه.
تا همیشه تو قلبم می‌مونی، بهارم… همیشه.»

#بهار_خورشیدی

بهار (رقیه) خورشیدی، متولد ۱۳ آذر ۱۳۷۸، نقاش و مدرس زبان انگلیسی بود. او اول مهر ۱۴۰۱ در پی یورش مأموران امنیتی به خانه‌اش در رباط کریم کشته شد.

بهار خورشیدی از جوانان انقلابی‌ ساکن رباط‌کریم بود که ماموران او را از پنجره خانه‌شان به پایین پرت کردند.

روایت تلخ نحوه کشته‌شدن بهار را از زبان دوستانش نقل می‌کنیم: «بهار حین چسباندن تراکت برای تظاهرات شناسایی شد و موقع رفتن به خانه تعقیب شد، ماموران به خانه‌‌شان می‌ریزند و حتی در خانه‌شان اسلحه جاساز کردند تا پرونده‌اش سنگین شود، در همان حین با بهاره درگیر می‌شوند و او را مقابل چشم دیگران از پنجره به پایین پرت می‌کنند.
خانواده بهار را مجبور به ترک محل زندگی و اقامت در شهر گرگان کرده‌اند.»

بهار لاتاری برنده شده بود و قرار بود به آمریکا برود. ولی در وطنش توسط ماموران به شکل وحشیانه‌ای به قتل رسید.

#دادخواهی #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ویدیویی که پدر جاویدنام مهرشاد شهیدی منتشر کرد که روی آن دکلمه محمد نجفی، وکیل زندانی اهل شازند اراک، قرار دارد.

او ضمن انتشار این ویدیو نوشت:

«صدای خاموش‌شده‌ی شما، آوای بیداری ما شد؛ راهی که با خونتان آغاز شد، هرگز خاموش نخواهد ‌شد.»

شاعر و دکلمه از «محمد نجفی»

#مهرشاد_شهیدی #پویابختیاری #ابوالفضل_امیرعطایی #نداآقاسلطان #محسن_شکاری #نیکتااسفندانی #نویدافکاری #محمدمهدی_کرمی #محمدحسینی #حنانه_کیا #سارینا_اسماعیل_زاده #سیاوش_محمودی #نیکاشاکرمی #مهسا_امینی #کیان_پیرفلک #مجاهد_کورکور #محمدرضااسکندری #حدیث_نجفی #خدانور #کیانوش_سنجری #مهران_سماک #اسراپناهی #غزاله_چلاوی #آیلار_حقی #بهنام_لایق_پور #مجیدرضا_رهنورد #حمیدرضاروحی #یلدا_آقا_فضلی #دادخواهی #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

اگر امروز دختران ایرانی دارند عرصه‌های عمومی جامعه را از حکومت پس می‌گیرند، حاصل شجاعت نیکاها اسن که پیشگام بودند و در این را از جان مایه گذاشتند.

نیروهای وحشی سرکوبگر، شهامت نیکا را تاب نیاوردند و او را با بی‌رحمی به قتل رساندند، اما نمی‌دانستند که خیزش زن، زندگی، آزادی آنقدر قوی و پویا است که در بطن اجتماع ادامه پیدا می‌کند
نیکای ۱۶ ساله، امروز الگوی بسیاری از نوجوانان و جوانان و مایه افتخار ایران شده است. همه از او شهامت و آزادگی را آموخته‌اند و راهش را تا رسیدن به پیروزی نهایی ادامه خواهند داد.

#نیکا_شاکرمی #نه_به_جمهورى_اسلامى #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

زندانیان سیاسی و افکار عمومی

موضوع زندانی‌شدن به دلایل سیاسی موضوعی فریبنده است؛ از این دید که خیلی از شهروندان تصور می‌کنند خودشان قرار نیست روزی جزئی از آنان باشند. اما نظام‌های استبدادی معمولا پیش‌بینی‌پذیر نیستند؛ به‌ویژه وقتی احساس کنند خطر اعتراضات عمومی آن‌ها را تهدید می‌کند. به همین دلیل هر شهروندی در واقع باید بداند که در معرض خطر است و روزی ممکن است نام او هم به عنوان زندانی سیاسی برده شود.
بازداشت به دلایل سیاسی و بهانه‌های اغلب واهی و ساختگی نشانه اصلی حکومت‌هایی است که به استقلال قضایی باور ندارند. این زندانیان که زمانی شهروندانی کنش‌گر یا حتی صرفا شهروندی ناهمسو با رژیم بوده‌اند در زندان‌ها با شرایطی اغلب ناگوار نگهداری می‌شوند تا درس عبرتی برای سایرین و علامت «قدرت» حاکمان در ساکت‌کردن مخالفان خود باشند.
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/political-prisoners-society-view/

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانیان_سیاسی

@Tavaana_TavaanaTech

یک زندانی جرائم مالی در زندان یزد به دلیل عدم رسیدگی پزشکی جان باخت.
روز جمعه، ۲۸ شهریورماه، محمد منقولی، زندانی جرائم مالی در زندان یزد، جان خود را از دست داد.

به گزارش «هرانا» این زندانی پس از انتقال به بهداری با علائم تنگی نفس، به دلیل بی‌توجهی مقامات زندان جان خود را از دست داد.
یک منبع نزدیک به خانواده محمد منقولی، گفته است: «پزشک بهداری با وجود مشاهده علائم تنگی نفس، بدون توجه لازم، آقای منقولی را به تمارض متهم کرده بود.»
جمهوری اسلامی و شخص خامنه‌ای مسئول مستقیم مرگ زندانیان در زندان‌ها هستند.

بر اساس گزارش مرکز آمار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در سال ۱۴۰۳، دست‌کم ۳۲ مورد مرگ زندانی در زندان‌های ایران به ثبت رسیده است. از این تعداد، دست‌کم ۵ مورد مرگ زندانی بر اثر بیماری، ۱۸ مورد خودکشی زندانی، ۲ مورد خودسوزی زندانی و ۷ مورد قتل زندانی در زندان مستند شده است.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندان

@Tavaana_TavaanaTech

خواهر جاویدنام رضا شهپرنیا، در سالگرد جان‌باختن برادرش، ضمن انتشار این ویدئو نوشت:

«از ته دل می‌نویسم، با دستی که هنوز از لمسِ تو خالی‌ست. دلتنگی‌ام مثل یک اتاق تاریک شده که هر گوشه‌اش ردِ خنده‌ها و حرف‌های تو مانده؛ اما خودت نیستی که دوباره روشنش کنی. جای خالیت را هر روز با نگاهِ آدم‌ها، با سکوتِ صبح و با ته‌ماندهٔ خاطرات هر روز بیشتر حس می‌کنم — آنجایی که دیگر صدای قدم‌هایت را نمی‌شنوم، دیگر حسِ دست در دست‌داشتن‌مان نیست.

بدنِ تو را به چشم دیدم که زخمی شد، اما از گفتنِ حقیقتِ تلخ می‌گذرم؛ بیشتر از هر جراحتِ جسمانی، دلِ ماست که پاره‌پاره شده. صدایت که دیگر به گوشم نمی‌رسد، مثل آوازی‌ست که فقط در یادها می‌ماند و هر بار که سعی می‌کنم آن را بخوانم، بغض فرو می‌نشیند و کلمات نامرتب می‌شود.

تنهایی‌ام بعد از تو معنایِ تازه‌ای گرفت — نه آن تنهاییِ روزمره، که یک خلأِ دائمی‌ست؛ خلأیی که با هیچ حرف یا خلوتی پُر نمی‌شود. شب‌ها می‌نشینم و به عکس‌ها، پیام‌ها، و همان لحظه‌هایی که با هم نفس کشیدیم نگاه می‌کنم و می‌فهمم چه اندازه کوچک بودم و تو چه اندازه بزرگ رفتی.

اما نمی‌توانم از آن حقیقت چشم‌پوشی کنم: تو آزادی را برگزیدی و جانت را برای آن فدا کردی. این انتخابِ تو بار سنگینی‌ست که هم تلخ است و هم مقدس. تو رفتی تا فریادِ دیگری بلند شود، تا راه باز بماند، و هر قطرهٔ خونت تبدیل شد به چراغی که راه را نشان می‌دهد. شاید آرامشِ من در این باشد که بدانم رفتنت بی‌معنی نبود — نامت و راهت زنده‌اند، در هر فریادِ مردم، در هر قدمِ جویندگانِ آزادی.

می‌خواهم برایت بمانم؛ با یاد تو نفس بکشم، با نامت حرف بزنم، و هر روز از نبودنت، نیرویی بسازم برای ادامه دادن. این دلتنگی را نه فقط به عنوان درد که به عنوان پیمانی نگه می‌دارم: که هرگاه که توان داشتم، برای آن آرزویی که تو فدا کردی، قدمی بردارم.
۲۹ شهریوری که بنام توست🖤»

#رضا_شهپرنیا #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«نبرد برای آزادی دست‌هاى ما را از زندان تا دانشگاه پیوند می‌زند.» این جمله سرآغاز بیانیه‌ای است که در آستانه آغاز سال تحصیلی توسط امیرحسین مرادی و علی یونسی، دانشجویان نخبه زندانی نوشته شده است.

در این بیانیه آمده است: «در روزگار اعدام و سركوب، در لبه پرتگاه جنگ و ويرانى، در مواجهه با بحران های عظیم و در زمانی که بسیاری از مردم ایران زیر خط فقر برای زنده ماندن در تلاشند و کودکان‌شان از تحصیل محروم، از درهای دانشگاه و مدرسه به سوی کدام آینده روشن می‌توان گام برداشت؟»

این دانشجویان زندانی در ادامه نوشتند که «نه! در زیر این فشار خفقان و سرکوب، کتاب‌ها ورق نمی‌خورند و صداها از حنجره بیرون نمی‌آید. اکنون مهر دیگر نه بوی مدرسه که از شهریور و آبان بوی خون را به ارث برده است و روزهای هفته، نه با درس‌های هر روز که با تعداد اعدام‌هایش شناخته می‌شوند و هم دانشگاهی‌هایمان را نه فقط در کلاس بلکه مانند احسان فریدی، در زندان و زیر حکم اعدام پیدا می‌کنیم. دانشگاه‌هایمان شبیه به زندان و زندان‌ها شبیه به دانشگاه شده‌اند.»

آن‌ها می‌افزایند: «اما این شب هرگز شبی آرام نبوده است، سیاهی شب هرگز چیره نشده است زیرا انسان‌هایی مبارز، تاریکی آن را همچون رعد به سخره گرفته‌اند و سکوت ترس و محافظه‌کاری را درهم شکسته‌اند. سکوتی که زیر سایه آن، انسان‌ها به دار آویخته می‌شوند و وطن و هموطنانمان نابود.»

در بخش دیگری از بیانیه آمده است: «این انسان‌ها شکست شب را برای نسل ما، نه یک رویا که تبدیل به خاطره‌ای کرده اند که هنوز برایمان زنده است. از تیر ۷۸ تا ۹۶ و دانشگاه تهران، ۹۸ و آبان و شلیک به هواپیما و دانشگاه شریف، تا ۴۰۱ و دختران شجاع سراسر ایران. قهرمانانی که از خیابان‌ تا سلول‌های زندان جنگیده‌اند و می‌جنگند.» نویسندگان با اشاره به تجربه‌های تاریخی اخیر، پرسیده‌اند: «به راستی اگر حتی سلول‌های زندان را می‌توان به صحنه نبرد تبدیل کرد، پس با کلاس‌های درس مدرسه و دانشگاه چه‌ها که نمی‌توان کرد!»

این دو دانشجوی المپیادی، وضعیت کنونی را «انتخابی میان نبرد برای آزادی و نجات ایران و یا تسلیم و سکوت و نابودی ایران» توصیف کرده و تأکید کرده‌اند که «این انتخاب، نقطه پیوند میان ماست. آنچه دست‌های ما را از زندان تا دانشگاه پیوند می‌دهد تا سدی باشیم در برابر هر شکلی از دیکتاتوری. این انتخاب ضرورت امروز ماست تا گام‌هایمان را هماهنگ کند و قدم‌هایمان مارش پیروزی و آزادی ایران شوند.»

در بخشی از متن آمده است: «آری! این اراده‌های راسخ ماست که آبادی و آزادی را به جای جنگ و ویرانی برایمان به ارمغان می‌آورد و این عزم بی‌شکست ماست که بالاتر از هر قدرت خارجی، سرنوشت خودمان را رقم می‌زند.»

نامه با سوگند و التزام پایان می‌یابد: «ما نیز در کنار شما و با یاد همه آنان که برای آزادی جنگیده و جان دادند، تکرار می‌کنیم: قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان.»

#امیرحسین_مرادی #علی_یونسی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بلاتکلیفی رستم باقری، فعال سیاسی اهل کوهدشت، در زندان خرم‌آباد

با گذشت بیش از ۹۱ روز از بازداشت رستم باقری، فعال سیاسی و مدنی اهل کوهدشت، او همچنان به صورت بلاتکلیف در زندان مرکزی خرم‌آباد محبوس است. این زندانی سیاسی در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۴۰۴ توسط نیروهای اطلاعات سپاه کوهدشت، بدون ارائه هرگونه حکم قضایی بازداشت شد و تاکنون در بازداشت مانده است.
یک منبع مطلع به توانا گفته که جلسه دادگاه پرونده دوم او در تاریخ ۱۱ شهریور به‌صورت ویدئوکنفرانس برگزار شده است. در این پرونده، باقری به «حمایت از اسرائیل» متهم شده اما دادگاه تا امروز از صدور حکم یا حتی تعیین قرار وثیقه برای آزادی موقت او خودداری می‌کند.

خانواده او بارها برای پیگیری وضعیت پرونده و ارائه وثیقه مراجعه کرده‌اند، اما با درهای بسته و پاسخ‌های مبهم روبه‌رو شده‌اند.

پیش‌تر در گزارشی آمده بود که رستم باقری پس از بیش از دو ماه بازداشت موقت و شکنجه، در دادگاه پرونده اول خود از سوی قاضی پرونده با اتهامات «تبلیغ علیه نظام» و «توهین به رهبری» به سه سال حبس تعزیری محکوم شده است. به گفته منابع مطلع، او در دوران بازداشت تحت شکنجه‌های سنگینی قرار گرفته است؛ از جمله آویزان کردن از سقف با زنجیر و ضرب‌وشتم با لوله‌های پلاستیکی که منجر به پارگی مجدد پرده گوش او شد. یکی از هم‌بندیانش روایت کرده بود: «وقتی بعد از چند روز دیدیمش، با قامتی تکیده و بدنی زخمی به بند بازگردانده شد؛ انگار دو دهه پیر شده بود.»

باقری متولد ۱۳۶۰، دارای مدرک کارشناسی ارشد MBA، از کارآفرینان لرستان و پدر یک فرزند خردسال است. او پیش‌تر نیز بارها به دلیل فعالیت‌های مدنی بازداشت شده بود. در جریان خیزش ۱۴۰۱ در تهران، بر اثر ضرب‌وشتم مأموران دچار پارگی پرده گوش و عمل جراحی شد و در سالگرد نیکا شاکرمی در سال ۱۴۰۲ نیز بازداشت و مدتی در زندان خرم‌آباد محبوس بود.
به گفته نزدیکان، او اکنون در شرایط جسمی وخیم به سر می‌برد، اما همچنان با شجاعت و استواری بر مواضع خود ایستاده است. وضعیت مبهم پرونده و تداوم بازداشت غیرقانونی رستم باقری، نمونه‌ای آشکار از نقض حقوق اولیه زندانیان سیاسی و سوءاستفاده ساختاری دستگاه قضایی برای سرکوب مخالفان است.

#رستم_باقری #کوهدشت #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech