🔹️احمد خاتمی، امام جمعه تهران گفت: «جمهوری اسلامی خواهان رفع کامل فتنه و محو اسرائیل از صفحه تاریخ است، بنابراین جنگ و جهاد تا رفع فتنه از عالم امتداد دارد.» او ادامه داد: «ملت ایران در برابر فشارها مقاومت خواهد کرد و شعار می‌جنگیم، می‌میریم، سازش نمی‌پذیریم را فریاد می‌زند.»

❗️اظهارات احمد خاتمی که بر «محو اسرائیل» و استمرار جنگ تأکید دارد، نمونه‌ای روشن از دیگری‌ستیزی است که طی دهه‌ها هزینه‌های سنگینی برای ملت ایران به بار آورده است. سیاست‌های مبتنی بر دشمن‌محوری و شعارهای تند، کشور را در معرض تحریم‌های گسترده بین‌المللی قرار داده، روابط خارجی را به انزوا کشانده و فرصت‌های توسعه و همکاری جهانی را از بین برده است. پیامد مستقیم این رویکرد، بحران‌های اقتصادی، تورم افسارگسیخته، کاهش ارزش پول ملی و فشار روزافزون بر زندگی روزمره مردم بوده است. در حالی که شهروندان عادی با بیکاری، گرانی و محدودیت‌های معیشتی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، چنین خطابه‌هایی و چنین مسئولانی، شکاف با جهان را عمیق‌تر کرده و آینده‌ای پرمخاطره‌تر برای جامعه ایرانی رقم می‌زند.

#دیگری_ستیزی #یهودی_ستیزی #امام_جمعه #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
پرزیدنت ترامپ: امیدوارم ایران در آینده به توافق ابراهیم بپیوندد

دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری ایالات متحده، در کنفرانس خبری مشترک با بنیامین نتانیاهو گفت امروز روزی تاریخی برای صلح است. من و بنیامین نتانیاهو به‌تازگی دیداری مهم درباره مسائل حیاتی از جمله ایران، تجارت، گسترش توافق‌های ابراهیم و مهم‌تر از همه پایان جنگ غزه داشتیم.

او افزود: توافق‌های ابراهیم فوق‌العاده هستند. جرد کوشنر و تیمش این کار را انجام دادند در حالی‌که هیچ‌کس باور نداشت ممکن باشد. چهار کشور به آن پیوستند.

رییس جمهور آمریکا اضافه کرد فکر می‌کنم این روند ممکن است به پاکستان هم برسد و چه بسا ایران هم روزی عضو توافق‌های ابراهیم شود. امیدواریم بتوانیم با ایران کنار بیاییم و روزی ایران عضو این توافق باشد زیرا به نفع آنها خواهد بود.

ترامپ افزود: تصور نمی‌کردم این موضوع چنین مسیری بگیرد. این همان تغییری بود که ما با بمب‌افکن‌های بی-۲ انجام دادیم.

دونالد ترامپ گفت نتانیاهو یک جنگجو است و اسرائیل خوش‌شانس است که او را دارد.

#پیمان_ابراهیم #صلح #جنگ #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

در سومین سالگرد محراب دولت‌پناه از جان‌باختگان خیزش ۱۴۰۱، خانواده‌اش بر سر مزارش حاضر شدند

محراب دولت‌پناه، جوان ۳۴ ساله و نان‌آور خانواده، روز ۳۰ شهریور بر اثر شلیک مستقیم مأموران امنیتی در مرکز شهر تالش به سرش کشته شد. به گفته خانواده و شاهدان عینی، مأموران سرکوبگر سر او را هدف گرفتند و پس از اصابت گلوله، او را خونین و بی‌هوش بر کف خیابان رها کردند. مردم حاضر در صحنه با استفاده از خودرو شخصی پیکر زخمی او را ابتدا به بیمارستان شهید نورانی و سپس به دلیل وخامت حالش به بیمارستان پورسینای رشت منتقل کردند، اما تلاش پزشکان بی‌نتیجه ماند.

بر اساس روایت خانواده، محراب در همان روز در بیمارستان جان باخت، اما مقامات امنیتی خبر فوت او را پنهان کردند و تا شب ۷ مهر، ساعت ۱۱ شب، خبر مرگش را به خانواده اعلام نکردند. پیکر او نیز تنها پس از چهار روز، و با فشارها و دوندگی‌های مداوم پدرش، در تاریخ ۱۲ مهر به خانواده تحویل داده شد. در این مدت مسئولان امنیتی از خانواده خواسته بودند برای تحویل پیکر فرزندشان مبلغ ۱۵۰ میلیون تومان بپردازند؛ درخواستی که خانواده زیر بار آن نرفتند.

مراسم خاکسپاری محراب نیز تحت فشار شدید امنیتی برگزار شد و به خانواده هشدار داده شد که هرگونه تجمع یا حرکت اعتراضی را به پای آنان خواهند نوشت. با وجود این تهدیدها، خانواده دولت‌پناه بلافاصله در مراجع قضایی شکایت ثبت کردند و پرونده‌ای برای پیگیری قتل او گشودند. اما نه‌تنها هیچ پاسخی از سوی هیچ ارگان و نهادی دریافت نکرده‌اند، بلکه وکیل آنان بارها تحت فشار قرار گرفته تا از پیگیری پرونده دست بکشد.

محراب دولت‌پناه به گفته خانواده و دوستانش جوانی پرانرژی، پرتلاش و سرشار از شور زندگی بود. او به همراه پسرعمویش در بازار ماهی فعالیت می‌کرد و در صادرات ماهی به آذربایجان نقش داشت. خانواده و نزدیکانش می‌گویند او دلیر و مسئولیت‌پذیر بود و مادرش به شدت به او وابسته بوده و پس از این واقعه در شرایط روحی بسیار دشواری به سر می‌برد.

#محراب_دولت_پناه #دادخواهی #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

ایران نیازمند فداکاری ماست.
بدن حسین رونقی در حال فروپاشی است. او بدنش و جانش را در معرض خطر قرار داده است تا برای همه خطر فروپاشی ایران ملموس شود. حسین دارد جانش را از دست می‌دهد، مثل ایران که دارد زیر فشارهای مختلفی که رژیم ولایی بر آن تحریم کرده جان می‌دهد.

اگر خانه‌مان آتش بگیرد، فوری یک واکنشی نشان می‌دهیم. اگر دزدی به خانه‌مان بیاید،واکنش نشان می‌دهیم. اکنون ایران، خانه‌ی ما، توسط فرفه‌ای تبهکار اشغال شده و مردم ما گروگان گرفته شده‌اند. حکومتی که دارد ایران را می‌سوزاند، هر صدای مخالفی را در حلقوم خفه می‌کند، ایران را ویران کرده است، صنعت در رکود است، نخبه‌های از میهن فراری، آزادگان در زندان، بسیاری جان‌های شیفته آزادی زیر خروارها خاک، دریاچه‌ها خشک، محیط زیست آلوده و ....

حسین جانش را جلوی چشم ما دارد ذره ذره آب می‌کند تا چشمان ما بیدار شود و واقعیت و اضطرار خطری که موجودیت ایران را تهدید می‌کند، بهتر. لمس کنیم.

دقایقی پیش روز بیست و هشتم اعتصاب غذا (ششم اعتصاب غذای خشک) حسین رونقی آغاز شد. او در طی شش روز اخیر تنها یک لیوان آب نوشیده و دو وعده سرم دریافت کرده است.
شاید همین دو وعده سرم او را زنده نگه داشته، ولی تا همین حالا هم ارگان‌های حیاتی او آسیب دیده‌اند.

صدایش باشیم!

#حسین_رونقی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

متین منانی، جوان ۲۵ ساله اهل ساری، در شب ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ در جریان متفرق‌کردن معترضان در ساری، توسط چند نیروی امنیتی از فاصله نزدیک و از دو طرف هدف شلیک مستقیم و عامدانه قرار گرفت.

شدت جراحات و تعداد ساچمه‌هایی که وارد بدن او شد چنان زیاد بود که چشم‌ها، گردن، سر و صورت، قفسه سینه و اندام تحتانی‌اش به شدت آسیب دید. بیشترین آسیب اما به دو چشم متین وارد شد و بینایی هر دو چشمش برای همیشه از دست رفت.

اکنون با گذشت حدود سه سال از آن جنایت، نتیجه شکایت در مراجع قضایی به او ابلاغ شده:
«از یافتن ضارب عاجز مانده‌اند و پرداخت دیه از بیت‌المال در نظر گرفته شده است.»

می‌گویند: «مجرم پیدا نشد؛ دیه از بیت‌المال پرداخت شود.»
اما حقیقت روشن‌تر از این دروغ است؛ ضارب و آمر خود همان کسانی بودند که دستور دادند و شلیک کردند.

بیت‌المال مال مردم است؛ مال خود متین است.
شما می‌خواهید از جیب او، خرج جنایتی را کنید که علیه او مرتکب شدید؟

نه! با پول نمی‌شود نوری را که گرفتید بازگرداند.
با طلا نمی‌شود آینده‌ی یک جوان را جبران کرد.
حداقل چیزی که می‌تواند مرهمی بر چشمان تا ابد تاریک‌شده‌ی او و جوانان دیگری چون او باشد، روشن شدن حقیقت و برقراری عدالت است.

اگر ذره‌ای شرافت داشتید، عدالت را برقرار می‌کردید.
اما شما همان کسانی هستید که با صدور احکام اعدام برای دیگر معترضان، تفاوتی با همان مجریان سرکوب در خیابان ندارید؛ همان‌ها که جان و چشم این جوانان را گرفتند.
دست از این نمایش‌های توهین‌آمیز بردارید.

🔻 متین از همشهریان خود در ساری درخواستی دارد:
اگر فیلم، عکس یا مدرکی از آن شب دارید که می‌تواند برای اثبات حقیقت و شناسایی ضارب کمک‌کننده باشد، لطفاً از طریق کانال‌های مطمئن به دست او برسانید.

متین منانی، جوان این سرزمین است.
شما چشم‌هایش را گرفتید و دنیایش را تاریک کردید،
اما حقیقت را هرگز نمی‌توانید پنهان کنید.

#متین_منانی
#چشم_برای_آزادی #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

وثیقه‌های نجومی برای متهمان اکباتان؛
حربه قوه‌قضایی برای انسداد راه آزادی موقت

به گزارش دادبان، شعبه ۱۳ دادگاه کیفری یک تهران که پیش‌تر حکم قصاص برای ۶ متهم پرونده اکباتان صادر کرده بود، این بار برای آزادی موقت چهار تن از متهمان دیگر همان پرونده، وثیقه‌ای غیرقابل تأمین تعیین کرده است.

براساس اطلاعات دریافتی، دادگاه برای حسین نعمتی، علیرضا برمرزپورناک، علیرضا کفایی و امیرمحمد خوش‌اقبال، قرار وثیقه‌ای به مبلغ ۵۰ میلیارد تومان برای هر نفر صادر کرده است. در شرایط اقتصادی کنونی، این رقم عملاً به معنای «نه» گفتن به آزادی این افراد است؛ چرا که امکان فراهم‌کردن چنین وثیقه سنگینی برای خانواده‌ها تقریبا غیرممکن است.

این تصمیم، آشکارا نقض روح ماده ۲۵۰ قانون آیین دادرسی کیفری است که بر تناسب وثیقه با نوع جرم، شدت مجازات و شرایط فردی متهمان تأکید دارد. صدور قرارهای غیرموجه نه‌تنها غیرقانونی است، بلکه می‌تواند برای قاضی صادرکننده نیز پیامد قضایی در پی داشته باشد.

افزون بر این، پس از نقض حکم قصاص در دیوان عالی کشور، دادگاه موظف بود بازداشت موقت را به قرار سبک‌تر مانند وثیقه‌ای معقول تبدیل کند. با این حال، اقدام اخیر نشان می‌دهد که دستگاه قضایی با تعیین مبالغ نجومی، عملاً راه آزادی را مسدود کرده و به‌جای اجرای عدالت، در مسیر فشار و گروکشی حقوقی حرکت می‌کند.

#پرونده_اکباتان
#وثیقه_سنگین
#بچه_های_اکباتان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مراسم سالگرد جان‌باختن جاویدنام پویا احمدپور پسیخانی با حضور خانواده‌های دادخواه، بر سر مزارش برگزار شد

پویا احمدپور پسیخانی نوجوانی ۱۶ ساله از رشت در تاریخ ۶ مهرماه ۱۴۰۱ جان خود را در جریان اعتراضات سراسری ایران از دست داد او که متولد ۱۳ بهمن ۱۳۸۴ بود تنها فرزند خانواده محسوب می‌شد و به مهربانی دلسوزی و گذشت شهرت داشت اطرافیانش او را جوانی عاقل تر از سن خود می‌دانستند که همواره مورد احترام بود سرش به کار خودش بود اما هرگز در برابر ظلم و ناحق سکوت نمی‌کرد.

پویا از دیدن کودکان کار رنج می‌برد یک بار در یک روز بارانی وقتی کودکی فقیر را بدون لباس گرم دید کاپشن خود را به او داد پدرش که شاهد این صحنه بود او را در آغوش گرفت و گفت به تو افتخار می‌کنم که به فکر دیگران هستی.»

او قرار بود در مهرماه ۱۴۰۱ سال یازدهم تحصیلی را در رشته کامپیوتر آغاز کند و در تابستان همان سال در رشته کناف کاری مشغول به کار بود، حرفه‌ای که علاقه زیادی به آن داشت.

اما با آغاز اعتراضات مردمی پس از کشته شدن مهسا امینی، تصمیم گرفت در کنار مردم بایستد. روز ۳۱ شهریور ۱۴۰۱، در جریان یکی از اعتراضات در رشت شاهد حمله نیروهای سرکوبگر به معترضان بود. وقتی دو نفر از معترضان را در حال ضرب و شتم دید، شجاعانه به کمکشان شتافت تا فرار کنند اما در همان لحظه چند مأمور باهم به او حمله کردند و با میله ای نوک تیز ضربه ای شدید به گردن و کتفش وارد کردند. پس از افتادن بر زمین مأموران با باتوم به سرش ضربه زدند.

آن شب با سرگیجه و حال وخیم به خانه بازگشت اما نیمه شب وضعیتش بدتر شد. صبح روز بعد او را به بیمارستان رساندند اما دیگر دیر شده بود. خونریزی شدید مغزی موجب شد که به کما برود. پس از چهار ساعت جراحی چند روز بعد به بیمارستان گیل گلسار منتقل شد اما به علت شدت آسیب‌ها دچار مرگ مغزی شد و در تاریخ ۶ مهرماه جان خود را از دست داد.

پیکر بی‌جانش را در زادگاهش، رشت، به خاک سپردند.

#پویا_احمدپور_پسیخانی #رشت #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مراسم سالگرد جاویدنام امیرمحمد فرخی‌پور، با حضور جمعی از خانواده‌های دادخواه برگزار شد

امیر مهدی فرخی‌پور چهار روز قبل از جشن تولد ۱۸ سالگی‌اش در تهران کشته شد؛ در روز پنجم مهر

او سال یازدهم رشته گرافیک بود. سه سالی بود در کارگاه کفاشی و فروشگاه کیف و کفش پدرش کار می‌کرد. و علاقه زیادی هم به برق‌کاری داشت.

جمهوری اسلامی اصرار دارد که او در تصادف رانندگی کشته شده است.

اما خانواده‌اش می‌گویند شواهد کافی در دست دارند که نشان می‌دهد او به دست ماموران کشته شده؛ از جمله پیام‌هایی که او ساعتی پیش از کشته شدن برای دوست‌دخترش فرستاده بود.

به گفته یکی از منابع نزدیک به خانواده، چهار شب قبل از کشته شدنش، خواهرش از او پرسیده بود که آیا نمی‌ترسد که در اعتراض‌ها اتفاقی برایش بیافتد؟ امیرمهدی پاسخ داده بود: «اگه من نرم، اون یکی نره، پس کی باید بره؟ من میرم که بلایی که سر مهسا اومد، سر تو، دخترهای دیگه، همسر آینده‌م و دخترم نیاد و در آینده، آزاد زندگی کنن.»

این منبع به بی‌بی‌سی فارسی گفت که امیرمهدی از ابتدای آغاز اعتراض‌های تهران، در تظاهرات خیابانی نقشی فعال داشت:

«کسانی که او را دیده بودند، می‌گفتند چندباری مامورها با او فیزیکی درگیر شده بودند و امیرمهدی از دست آنها فرار کرده بود. سردسته خیلی از اعتراضها بود، شناسایی‌اش کرده بودند. ۵ مهر به خانواده زنگ زدند و گفتند امیرمهدی تصادف کرده.»

این منبع می‌گوید به رغم ادعای حکومت مبنی بر تصادف امیر مهدی، وقتی آن‌ها به بیمارستان رسیدند متوجه حضور ماموران امنیتی شدند: «یکی از پرستارها به خانواده گفت که تصادفی درکار نبوده و امیرمهدی را با گلوله کشتند. شکم امیرمهدی شکافته شده بود. بخیه زده بودند. پشت کمر و گردنش رد باتوم داشت.


#امیرمهدی_فرخی_پور #دادخواهی #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

⭕️ هشتاد و هشتمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۵۲ زندان مختلف

این هفته بار دیگر با اندوهی عمیق و همدلی بی‌پایان به یاد سمیه رشیدی، زندانی سیاسی‌ای که به دلیل عدم رسیدگی پزشکی جان خود را از دست داد، ایستاده‌ایم. این جان‌باختن مظلومانه بخشی از سیاست «زجرکش کردن» زندانیان و هشداری تلخ درباره وضعیت بیماران در زندان‌های کشور است؛ زندانیانی که از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم مانده‌اند. اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» همدردی صمیمانه خود را با خانواده و یاران او ابراز می‌کنند.

همزمان، اعدام بهمن چوبی اصل به اتهام جاسوسی در روندی مبهم در روز ۷ مهر، صدور حکم اعدام برای دو زندانی سیاسی حامد ولیدی و نیما شاهی در بیدادگاه انقلاب کرج، و همچنین تأیید حکم اعدام پیمان فرح‌آور در دیوان عالی کشور، همگی نشانگر تداوم روند نگران‌کننده سرکوب و خشونت علیه مردم ایران و زندانیان است. این احکام ناعادلانه نقض آشکار حقوق بشر و ابزاری برای سرکوب‌اند که باید فوراً متوقف شوند.

در همین زمینه، موضع‌گیری خانم مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل، درباره نقض گسترده حقوق زندانیان در ایران بار دیگر توجه جهانیان را به وضعیت اسفناک زندان‌ها جلب کرد. آمار ۴۶ اعدام در هفته گذشته و ۱۹۰ اعدام در شهریورماه -بی‌سابقه در ۳۵ سال گذشته- و ۸۷۱ اعدام در شش ماه نخست سال ۱۴۰۴ تصویری هولناک از نقض بی‌رحمانه حقوق بشر به دست می‌دهد.

کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» ضمن محکوم کردن این جنایات، بار دیگر خواستار توقف فوری احکام اعدام و پایان دادن به این روند ضدانسانی است. صدای ما فریاد همبستگی با تمامی زندانیانی است که در بند ظلم و بی‌عدالتی گرفتار آمده‌اند. ما همچون گذشته، ضمن سپاس از همه حامیان کارزار در سراسر جهان، تأکید می‌کنیم که ماشین اعدام را می‌توان با همبستگی و اتحاد متوقف کرد. هر حرکت اعتراضی در برابر یک حکم اعدام، گامی در مسیر توقف این روند ظالمانه است. از همه مخالفان اعدام می‌خواهیم صدای اعتراض خود را در برابر این احکام غیرانسانی بلند کنند.

اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» روز سه‌شنبه ۸ مهر ۱۴۰۴ در هشتاد و هشتمین هفته کارزار، در ۵۲ زندان کشور دست به اعتصاب غذا زده‌اند:
زندان اوین، قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، مرکزی کرج، فردیس کرج، تهران بزرگ، قرچک، خورین ورامین، چوبیندر قزوین، اهر، اراک، لنگرود قم، خرم‌آباد، یاسوج، اسدآباد اصفهان، دستگرد اصفهان، شیبان اهواز، سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، نظام شیراز، عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، فیروزآباد فارس، دهدشت، زاهدان (بند زنان)، برازجان، رامهرمز، بهبهان، بم، یزد، کهنوج، طبس، مشهد، سبزوار، گنبدکاووس، قائم‌شهر، رشت (بند زنان و مردان)، رودسر، حویق تالش، ازبرم لاهیجان، دیزل‌آباد کرمانشاه، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، میاندوآب، مهاباد، بوکان، سقز، بانه، مریوان، سنندج و کامیاران.

هفته هشتاد و هشتم
۸ مهر ۱۴۰۴
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام

#کارزار_سه_شنبه_های_نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام
#بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

⭕️ هشتاد و هشتمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۵۲ زندان مختلف

این هفته بار دیگر با اندوهی عمیق و همدلی بی‌پایان به یاد سمیه رشیدی، زندانی سیاسی‌ای که به دلیل عدم رسیدگی پزشکی جان خود را از دست داد، ایستاده‌ایم. این جان‌باختن مظلومانه بخشی از سیاست «زجرکش کردن» زندانیان و هشداری تلخ درباره وضعیت بیماران در زندان‌های کشور است؛ زندانیانی که از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم مانده‌اند. اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» همدردی صمیمانه خود را با خانواده و یاران او ابراز می‌کنند.

همزمان، اعدام بهمن چوبی اصل به اتهام جاسوسی در روندی مبهم در روز ۷ مهر، صدور حکم اعدام برای دو زندانی سیاسی حامد ولیدی و نیما شاهی در بیدادگاه انقلاب کرج، و همچنین تأیید حکم اعدام پیمان فرح‌آور در دیوان عالی کشور، همگی نشانگر تداوم روند نگران‌کننده سرکوب و خشونت علیه مردم ایران و زندانیان است. این احکام ناعادلانه نقض آشکار حقوق بشر و ابزاری برای سرکوب‌اند که باید فوراً متوقف شوند.

در همین زمینه، موضع‌گیری خانم مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل، درباره نقض گسترده حقوق زندانیان در ایران بار دیگر توجه جهانیان را به وضعیت اسفناک زندان‌ها جلب کرد. آمار ۴۶ اعدام در هفته گذشته و ۱۹۰ اعدام در شهریورماه -بی‌سابقه در ۳۵ سال گذشته- و ۸۷۱ اعدام در شش ماه نخست سال ۱۴۰۴ تصویری هولناک از نقض بی‌رحمانه حقوق بشر به دست می‌دهد.

کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» ضمن محکوم کردن این جنایات، بار دیگر خواستار توقف فوری احکام اعدام و پایان دادن به این روند ضدانسانی است. صدای ما فریاد همبستگی با تمامی زندانیانی است که در بند ظلم و بی‌عدالتی گرفتار آمده‌اند. ما همچون گذشته، ضمن سپاس از همه حامیان کارزار در سراسر جهان، تأکید می‌کنیم که ماشین اعدام را می‌توان با همبستگی و اتحاد متوقف کرد. هر حرکت اعتراضی در برابر یک حکم اعدام، گامی در مسیر توقف این روند ظالمانه است. از همه مخالفان اعدام می‌خواهیم صدای اعتراض خود را در برابر این احکام غیرانسانی بلند کنند.

اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» روز سه‌شنبه ۸ مهر ۱۴۰۴ در هشتاد و هشتمین هفته کارزار، در ۵۲ زندان کشور دست به اعتصاب غذا زده‌اند:
زندان اوین، قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، مرکزی کرج، فردیس کرج، تهران بزرگ، قرچک، خورین ورامین، چوبیندر قزوین، اهر، اراک، لنگرود قم، خرم‌آباد، یاسوج، اسدآباد اصفهان، دستگرد اصفهان، شیبان اهواز، سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، نظام شیراز، عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، فیروزآباد فارس، دهدشت، زاهدان (بند زنان)، برازجان، رامهرمز، بهبهان، بم، یزد، کهنوج، طبس، مشهد، سبزوار، گنبدکاووس، قائم‌شهر، رشت (بند زنان و مردان)، رودسر، حویق تالش، ازبرم لاهیجان، دیزل‌آباد کرمانشاه، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، میاندوآب، مهاباد، بوکان، سقز، بانه، مریوان، سنندج و کامیاران.

هفته هشتاد و هشتم
۸ مهر ۱۴۰۴
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام

#کارزار_سه_شنبه_های_نه_به_اعدام
#نه_به_اعدام
#بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امروز سومین سالگرد #جمعه_خونین_زاهدان است، عزیزانی که سهم‌شان از زندگی در ایران گلوله شد.

خدانور لجه‌ای جوان بلوچ از اهالی شیرآباد زاهدان یکی از این افراد بود که یک روز پس از جمعه خونین زاهدان در درگیری با ماموران نظامی کشته شد. خدانور و خانواده او شناسنامه و مدارک هویتی نداشتند. تصویری از او در فضای مجاز منتشر شده که او را با دست‌هایی دستبند زده شده به میله پرچم نشان می‌دهد. تصویری که مربوط به بازداشتی در گذشته بوده و او را به میله بسته‌اند، تشنه نگه داشتند و شکنجه دادند. انتشار عکس‌های او الهام‌بخش تولید کارهای هنری شد و تصویر او بر حافظه جمعی نیروهای انقلاب حک شده است.

خدانور متولد دهم مهر بود، در روز تولدش کشته شد.


#بلوچستان #زاهدان_خونین #خدانور_لجه_ای #مهسا_امینی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در حقوق‌بشر ایران، با انتشار بیانیه‌ای نسبت به رشد هولناک آمار اعدام توسط جمهوری اسلامی هشدار داد.
در این بیانیه آمده است «موج بی‌سابقه‌ اعدام‌ها را بسیار هولناک یافتم، در سال ۲۰۲۵ (۱۴۰۴) بیش از هزارنفر در کمتر از ۹ ماه اعدام شده‌اند.
در هفته‌های اخیر با میانگین به دار آویختن بیش از ۹ نفر در روز، به نظر می‌رسد ایران اعدام‌ها را در مقیاسی صنعتی اجرا می‌کند که نشانه‌ نقض جدی حق حیات است.»
البته در این بیانیه اشاره شده است که این آمار بنابر اعلام رسمی مقامات جمهوری اسلامی است و «به دلیل نبود شفافیت در ایران، احتمالاً رقم واقعی به‌طور قابل توجهی بالاتر است.»
در پایان این بیانیه بار دیگر با لحنی تند از جمهوری اسلامی خواسته شده که «فورا تعلیق رسمی همه اعدام‌ها را برقرار کند، داده‌های مربوط به احکام اعدام و اجرای آن‌ها را ارائه دهد، جامعه بین‌المللی نمی‌تواند در برابر چنین نقض‌های نظام‌مندِ حق حیات سکوت کند. دولت‌ها باید اقدام‌های دیپلماتیک ملموسی برای تحت فشار قرار دادن ایران جهت توقف این موج اعدام‌ها انجام دهند.»
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_اعدام

@Tavaana_TavaanaTech