راحله راحمی‌پور و بیش از ۴۰ سال دادخواهی
راحله راحمی‌پور یکی از هزاران شهروند ایرانی است که عزیزانشان در دهه شصت در زندان‌های جمهوری اسلامی کشته شده‌اند. برادرش، حسین راحمی‌پور و همسر باردار او، از جمله هزاران فعال عقیدتی-سیاسی بودند که توسط جمهوری اسلامی در دهه ۶۰ بازداشت و در اوین زندانی شدند. همسر حسین در زندان دختری به نام «گلرو» به دنیا آورد اما چندی بعد مقامات زندان نوزاد را از والدینش جدا کردند و پس از مدتی اعلام کردند که او مرده است اما هرگز سند و برگه‌ای مبتنی بر گواهی فوت یا حتی جنازه این نوزاد ۷روزه را به خانواده بازنگرداندند.
حسین راحمی‌پور دندان‌پزشک بود و در سال ۱۳۶۳ به اتهام عضویت در سازمان راه کارگر، از گروه‌های سیاسی مخالف جمهوری اسلامی، اعدام شد. همسر او، که کارمند تامین اجتماعی بود، نیز به دلیل صدمات روحی و ابتلا به عارضه شدید قلبی در دی‌ماه ۶۳ از زندان آزاد شد. جمهوری اسلامی نه پیکر حسین را به خانواده تحویل داد و نه نشانی از محل دفن او را. تنها پاسخی که پس از اعدام، از سوی مقامات به خانواده داده شد این بود: «به درک واصل شده، بیایید وسایلش را بگیرید.»
راحله راحمی‌پور اما بیش از ۴۰ سال است که به دادخواهی خون برادر و نوزاد مفقودشده‌اش از پا ننشسته است.
راحله از همان روزهای ابتدای پس از اعدام برادرش در زندان، خواستار روشن‌شدن سرنوشت دو عزیزش بود. او به‌ویژه پس از اعتراضات سراسری شهروندان به نتایج انتخابات در سال ۱۳۸۸ در اعتراضات مختلف شرکت کرد و همچنین با تحصن در مقابل زندان اوین، کانون وکلای تهران و کارخانه لاستیک دنا برای پیگیری و پاسخگوکردن حکومت نسبت به روشن‌شدن وضعیت برادرش و نوزاد او اعتراض کرده و به دادخواهی پرداخته است. او همواره در این اعتراض‌ها پلاکاردی با تصویر برادر به دست می‌گرفت که بر آن نوشته شده بود: «برادرم را کشتید! با فرزندش چه کردید؟»
فریاد دادخواهی راحله راحمی‌پور همچون دیگر خانواده‌های اعدام‌شدگان دهه ۶۰ به گوش مقامات جمهوری اسلامی می‌رسد اما کسی پاسخگو نیست. او چندین بار طی نامه‌های رسمی به مقامات قضایی جمهوری اسلامی از جمله «دادستان انقلاب و عمومی تهران»، «رئیس مجلس شورای اسلامی» و «رئیس دفتر حقوق بشر قوه قضاییه» خواستار پاسخگویی آنها شد اما پاسخی دریافت نکرد.
.
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Raheleh_Rahemipuor
#پروفایل #دادخواهی #دهه۶۰ #اعدام #راحله_راحمی_پور
@Tavaana_TavaanaTech
راحله راحمی‌پور یکی از هزاران شهروند ایرانی است که عزیزانشان در دهه شصت در زندان‌های جمهوری اسلامی کشته شده‌اند. برادرش، حسین راحمی‌پور و همسر باردار او، از جمله هزاران فعال عقیدتی-سیاسی بودند که توسط جمهوری اسلامی در دهه ۶۰ بازداشت و در اوین زندانی شدند. همسر حسین در زندان دختری به نام «گلرو» به دنیا آورد اما چندی بعد مقامات زندان نوزاد را از والدینش جدا کردند و پس از مدتی اعلام کردند که او مرده است اما هرگز سند و برگه‌ای مبتنی بر گواهی فوت یا حتی جنازه این نوزاد ۷روزه را به خانواده بازنگرداندند.
حسین راحمی‌پور دندان‌پزشک بود و در سال ۱۳۶۳ به اتهام عضویت در سازمان راه کارگر، از گروه‌های سیاسی مخالف جمهوری اسلامی، اعدام شد. همسر او، که کارمند تامین اجتماعی بود، نیز به دلیل صدمات روحی و ابتلا به عارضه شدید قلبی در دی‌ماه ۶۳ از زندان آزاد شد. جمهوری اسلامی نه پیکر حسین را به خانواده تحویل داد و نه نشانی از محل دفن او را. تنها پاسخی که پس از اعدام، از سوی مقامات به خانواده داده شد این بود: «به درک واصل شده، بیایید وسایلش را بگیرید.»
راحله راحمی‌پور اما بیش از ۴۰ سال است که به دادخواهی خون برادر و نوزاد مفقودشده‌اش از پا ننشسته است.
راحله از همان روزهای ابتدای پس از اعدام برادرش در زندان، خواستار روشن‌شدن سرنوشت دو عزیزش بود. او به‌ویژه پس از اعتراضات سراسری شهروندان به نتایج انتخابات در سال ۱۳۸۸ در اعتراضات مختلف شرکت کرد و همچنین با تحصن در مقابل زندان اوین، کانون وکلای تهران و کارخانه لاستیک دنا برای پیگیری و پاسخگوکردن حکومت نسبت به روشن‌شدن وضعیت برادرش و نوزاد او اعتراض کرده و به دادخواهی پرداخته است. او همواره در این اعتراض‌ها پلاکاردی با تصویر برادر به دست می‌گرفت که بر آن نوشته شده بود: «برادرم را کشتید! با فرزندش چه کردید؟»
فریاد دادخواهی راحله راحمی‌پور همچون دیگر خانواده‌های اعدام‌شدگان دهه ۶۰ به گوش مقامات جمهوری اسلامی می‌رسد اما کسی پاسخگو نیست. او چندین بار طی نامه‌های رسمی به مقامات قضایی جمهوری اسلامی از جمله «دادستان انقلاب و عمومی تهران»، «رئیس مجلس شورای اسلامی» و «رئیس دفتر حقوق بشر قوه قضاییه» خواستار پاسخگویی آنها شد اما پاسخی دریافت نکرد.
.
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Raheleh_Rahemipuor
#پروفایل #دادخواهی #دهه۶۰ #اعدام #راحله_راحمی_پور
@Tavaana_TavaanaTech
«تواب»ها؛ قربانیان شستشوی مغزی خشن
«…قطعه‌های نئوپان به اندازه کف تخت یکنفره را از طول روی ریل‌های آهنی ایستانده بودند، و اتاقک‌هایی کوتاه به شکل تابوت روباز با سه دیواره کوتاه ساخته بودند. کف هر قبر یک پتو دولا شده انداخته بودند. … این تنها حجم و فضایی بود که از این جهان پهناور به هر یک از ما تعلق می‌گرفت. … ما را مجبور کرده بودند هر روز پانزده ساعت از شش صبح تا فرا رسیدن خاموشی یعنی نه شب رو به دیوار با چشم‌بند، بنشینیم.»
این روایتی از شکنجه‌های زندانیان سیاسی و عقیدتی در دهه ۶۰ خورشیدی در ایران است. دهه ۶۰ خورشیدی در ایران دهه‌ای سراسر دهشت بود. دهشت از وحشتی که در قالب یک حکومت، حاکم بود و پرسش از ابعاد جنایاتی که در ایران به‌ویژه در زندان‌ها انجام می‌گرفت. گفته می‌شود بیش از ۱۵ هزار زندانی سیاسی عقیدتی از فاصله بهمن ۵۷ تا سال ۶۷ در زندان‌های جمهوری اسلامی اعدام شدند. اعدام‌هایی که کشتار تابستان ۶۷ و قتل چند هزار زندانی سیاسی در عرض کم‌تر از دو ماه اوج آن بود و اکنون (تابستان ۱۴۰۰) «حمید نوری» از عوامل درجه‌دوم آن جنایت در دادگاهی در سوئد به واسطه مشارکت در آن کشتار در حال محاکمه است.
ولی مسئله این است که نقض گسترده حقوق بشر در دهه ۶۰ در زندان‌های جمهوری اسلامی را نباید به اعدام زندانیان یا قتل آنان خلاصه کرد. حتی بیان شکنجه زندانیان برای اعتراف‌گیری‌های دروغین نیز نمی‌تواند تصویری کامل از آنچه در دهه ۶۰ گذشت ارائه دهد. یکی از مسائلی که در زندان‌های دهه ۶۰ به شدت رواج داشت ولی هیچ‌گاه به آن به اندازه کافی پرداخته نشد بحث از زندانیانی است که تحت فشار بسیار شدید بازجویان و شکنجه‌گران مجبور می‌شدند به همکاری با دستگاه سرکوب تن دهند و در شکنجه دیگر زندانیان مشارکت کنند. زندانیانی که از سوی جمهوری اسلامی «توّاب» نامیده می‌شوند.
این زندانیان که خود نماد بارزی از ابعاد غیرقابل‌باور شکنجه در زندان‌های دهه ۶۰ هستند اغلب با برخوردی سخت و تلخ در بیرون از زندان مواجه شده‌اند. دیگران آنان را پس زده‌اند و آنان نیز جایگاهی برای بیان خاطرات تلخ خود پیدا نکرده‌اند. بدیهی است نمی‌توان همه این دست زندانیان را که از سر شکنجه به اجبار تن به همکاری با زندانبانان داده‌اند را از لحاظ اخلاقی یکسان دانست و قطعا کسانی بوده‌اند که حتی در خلال همکاری نیز استقلال خود را حفظ کرده‌اند و تلاش کرده‌اند از در غلتیدن به کانون شرارت تن بزنند ولی احتمالا کسانی نیز بوده‌اند که خود بخشی از دایره شر شده‌اند.
ادامه:
https://tavaana.org/fa/Political_Prisoners_80s_In_Iran
#کزارش #شکنجه #دهه۶۰
@Tavaana_TavaanaTech
«تواب»ها؛ قربانیان شستشوی مغزی خشن
«…قطعه‌های نئوپان به اندازه کف تخت یکنفره را از طول روی ریل‌های آهنی ایستانده بودند، و اتاقک‌هایی کوتاه به شکل تابوت روباز با سه دیواره کوتاه ساخته بودند. کف هر قبر یک پتو دولا شده انداخته بودند. … این تنها حجم و فضایی بود که از این جهان پهناور به هر یک از ما تعلق می‌گرفت. … ما را مجبور کرده بودند هر روز پانزده ساعت از شش صبح تا فرا رسیدن خاموشی یعنی نه شب رو به دیوار با چشم‌بند، بنشینیم.»
این روایتی از شکنجه‌های زندانیان سیاسی و عقیدتی در دهه ۶۰ خورشیدی در ایران است. دهه ۶۰ خورشیدی در ایران دهه‌ای سراسر دهشت بود. دهشت از وحشتی که در قالب یک حکومت، حاکم بود و پرسش از ابعاد جنایاتی که در ایران به‌ویژه در زندان‌ها انجام می‌گرفت. گفته می‌شود بیش از ۱۵ هزار زندانی سیاسی عقیدتی از فاصله بهمن ۵۷ تا سال ۶۷ در زندان‌های جمهوری اسلامی اعدام شدند. اعدام‌هایی که کشتار تابستان ۶۷ و قتل چند هزار زندانی سیاسی در عرض کم‌تر از دو ماه اوج آن بود و اکنون (تابستان ۱۴۰۰) «حمید نوری» از عوامل درجه‌دوم آن جنایت در دادگاهی در سوئد به واسطه مشارکت در آن کشتار در حال محاکمه است.
ولی مسئله این است که نقض گسترده حقوق بشر در دهه ۶۰ در زندان‌های جمهوری اسلامی را نباید به اعدام زندانیان یا قتل آنان خلاصه کرد. حتی بیان شکنجه زندانیان برای اعتراف‌گیری‌های دروغین نیز نمی‌تواند تصویری کامل از آنچه در دهه ۶۰ گذشت ارائه دهد. یکی از مسائلی که در زندان‌های دهه ۶۰ به شدت رواج داشت ولی هیچ‌گاه به آن به اندازه کافی پرداخته نشد بحث از زندانیانی است که تحت فشار بسیار شدید بازجویان و شکنجه‌گران مجبور می‌شدند به همکاری با دستگاه سرکوب تن دهند و در شکنجه دیگر زندانیان مشارکت کنند. زندانیانی که از سوی جمهوری اسلامی «توّاب» نامیده می‌شوند.
این زندانیان که خود نماد بارزی از ابعاد غیرقابل‌باور شکنجه در زندان‌های دهه ۶۰ هستند اغلب با برخوردی سخت و تلخ در بیرون از زندان مواجه شده‌اند. دیگران آنان را پس زده‌اند و آنان نیز جایگاهی برای بیان خاطرات تلخ خود پیدا نکرده‌اند. بدیهی است نمی‌توان همه این دست زندانیان را که از سر شکنجه به اجبار تن به همکاری با زندانبانان داده‌اند را از لحاظ اخلاقی یکسان دانست و قطعا کسانی بوده‌اند که حتی در خلال همکاری نیز استقلال خود را حفظ کرده‌اند و تلاش کرده‌اند از در غلتیدن به کانون شرارت تن بزنند ولی احتمالا کسانی نیز بوده‌اند که خود بخشی از دایره شر شده‌اند.
ادامه:
https://tavaana.org/fa/Political_Prisoners_80s_In_Iran
#کزارش #شکنجه #دهه۶۰
@Tavaana_TavaanaTech
خاوران ٥ شهريور ١٤٠٠
خانواده‌های جان‌باختگان جنایت کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷، در سی و سومين سالگرد کشته شدن عزیزانشان، یاد آنها را گرامی داشتند.
#تابستان۶۷ #خاوران #دهه۶۰ #دادخواهی
مرتبط:
دادخواهی؛ آتشی که خاموش نمی‌شود
https://tavaana.org/fa/Litigation_Mvement
@Tavaana_TavaanaTech
خانواده‌های جان‌باختگان جنایت کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷، در سی و سومين سالگرد کشته شدن عزیزانشان، یاد آنها را گرامی داشتند.
#تابستان۶۷ #خاوران #دهه۶۰ #دادخواهی
مرتبط:
دادخواهی؛ آتشی که خاموش نمی‌شود
https://tavaana.org/fa/Litigation_Mvement
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from تواناتک Tavaanatech
توییتی از خبرگزاری تسنیم که حذف شد
خبرگزاری تسنیم در توییتی برای ابراهیم رئیسی از #رئیسی_جلاد۶۷ استفاده کرد. این توییت بعد از چند دقیقه حذف شد. تصاویری از این توییت در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.
#توییتر #ابراهیم_رئیسی #دهه۶۰ #سپاه_پاسداران_انقلاب_اسلامی
@tavaanatech
خبرگزاری تسنیم در توییتی برای ابراهیم رئیسی از #رئیسی_جلاد۶۷ استفاده کرد. این توییت بعد از چند دقیقه حذف شد. تصاویری از این توییت در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.
#توییتر #ابراهیم_رئیسی #دهه۶۰ #سپاه_پاسداران_انقلاب_اسلامی
@tavaanatech
Forwarded from آموزشکده توانا
«امروز مردم ما از نظر رفاه از اروپا وضعیت بهتری دارند»!
این سخن در نگاه نخست شاید یک شوخی نچسب از جانب گوینده به نظر برسد؛ اما واقعیت این است که این جمله در یک فضای جدی سیاسی، از سوی یکی از شخصیت‌های جمهوری‌اسلامی ادا شده است.
این سخنی‌ست که «مصطفی پورمحمدی» - از جنایتکارترین چهره‌های جمهوری اسلامی - در نشست شورای مرکزی «حزب بیداری اسلامی» بیان کرده بود.
.
پورمحمدی که از اعضای هیئت مرگ بود و در قتل‌عام چند هزار زندانی سیاسی مشارکت مستقیم داشت، از چهره‌های امنیتی - قضایی جمهوری اسلامی است.
او در توضیح آن جمله خود گفت: «فقر ایران، فقر گرسنگی نیست بلکه فقر تمتع و رفاه و فقر اشتغال مطلوب است چرا که نوع توقعات بر اساس مطالبات جدید است».
.
این سخن به یک معنای دیگر و به بیانی عریان‌تر یعنی اینکه مردم ایران توقع بالایی دارند و چون این توقعات بالا برآورده نمی‌شود، احساس فقر می‌کنند!
.
بیشتر بخوانید
http://bit.ly/2VrJlpP
#مصطفی_پورمحمدی #خاوران #کشتار۶۷ #تابستان۶۷ #دهه۶۰
@Tavaana_TavaanaTech
این سخن در نگاه نخست شاید یک شوخی نچسب از جانب گوینده به نظر برسد؛ اما واقعیت این است که این جمله در یک فضای جدی سیاسی، از سوی یکی از شخصیت‌های جمهوری‌اسلامی ادا شده است.
این سخنی‌ست که «مصطفی پورمحمدی» - از جنایتکارترین چهره‌های جمهوری اسلامی - در نشست شورای مرکزی «حزب بیداری اسلامی» بیان کرده بود.
.
پورمحمدی که از اعضای هیئت مرگ بود و در قتل‌عام چند هزار زندانی سیاسی مشارکت مستقیم داشت، از چهره‌های امنیتی - قضایی جمهوری اسلامی است.
او در توضیح آن جمله خود گفت: «فقر ایران، فقر گرسنگی نیست بلکه فقر تمتع و رفاه و فقر اشتغال مطلوب است چرا که نوع توقعات بر اساس مطالبات جدید است».
.
این سخن به یک معنای دیگر و به بیانی عریان‌تر یعنی اینکه مردم ایران توقع بالایی دارند و چون این توقعات بالا برآورده نمی‌شود، احساس فقر می‌کنند!
.
بیشتر بخوانید
http://bit.ly/2VrJlpP
#مصطفی_پورمحمدی #خاوران #کشتار۶۷ #تابستان۶۷ #دهه۶۰
@Tavaana_TavaanaTech
«حاج داوود رحمانی، رئیس دوران وحشت زندان قزل‌حصار و مبدع شکنجه مخوف «قبر» یا «قیامت» پیش از پاسخگویی در پیشگاه عدالت درگذشت.
معصومه (شورانگیز) کریمیان در دوران «قبر» یا «قیامت» ۷ ماه را در «تابوت‌ها» به سر برد و در جریان کشتار ۶۷ همراه با خواهرش اعدام شد.
پزشک متخصص ارتوپد از انگلستان و از هواداران سازمان مجاهدین خلق بود. همراه با خواهرش زهرا (مهری) کریمیان در جریان درگیری‌ها در تظاهرات ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ به داخل یک ساندویچ‌فروشی پناه بردند اما پاسداران آنها را در آنجا دستگیر کردند. معصومه کریمیان در دوران بازجویی شکنجه شد و به گفته هم‌بندانش در نتیجه قپان بستن مدت‌ها کتفش درد می‌کرد و دستش بی‌حس بود.
یکی از هم‌بندی‌های خانم کریمیان درباره رفتار او در زندان می‌نویسد: «او در بند مورد احترام بود. برای جوانترهای مجاهد تکیه‌گاه بود و برای بیماران دردهای مفاصل و استخوان مشاور پزشکی. او به زندانیانی که مایل بودند، طریقه ماساژ را یاد می‌داد و به بیمارانی که نیاز به فیزیوتراپی داشتند، آن را یاد می‌داد.»
او هفت سال در زندان‌های اوین و قزل محبوس بود. هم‌بندانش به خاطر می‌آورند که به دلیل اینکه قد بلند و تحصیلات عالی داشت از طرف رئیس زندان مورد تهاجم بیشتری بود. بیشتر وقت‌ها در بندهای تنبیهی، که در آنجا درِ اتاق‌ها بسته بود، نگهداری می‌شد. زمانی که شکنجه از طریق برپا کردن «قیامت» یا «قبر» به راه افتاد، معصومه به مدت ٧ ماه در این تابوت‌ها به سر برد.
«قبر»، «قیامت»، «تابوت»، «دستگاه» یا «قفس» به معنی نشاندن زندانی در «جعبه» با چشم‌بند برای ماه‌های متوالی است. دیوارهای تخته‌ای در دو طرف زندانی امکان هر گونه حرکتی را سلب می‌کرد.
به گفته مینا انتظاری، معصومه کریمیان در دادگاه اولی که پس از دستگیری او تشکیل شد به ۱۵ سال زندان محکوم شده بود. در مرداد یا شهریور ۱۳۶۷ همراه با خواهرش در زندان اوین به دار آویخته شد».
- متن و تصویر برگرفته از بنیاد برومند
@iranrights
- داوود رحمانی بدون آنکه عدالت درباره او اجرا شود، درگذشت.
به نظر شما چگونه می‌توان به فرآیند دادخواهی افرادی که شکنجه‌دیده و کشته شدند، یاری رساند؟
#یاری_مدنی_توانا #حاج_داوود_رحمانی #شکنجه #اعدام #دادخواهی #دهه۶۰ #معصومه_کریمیان
@Tavaana_TavaanaTech
معصومه (شورانگیز) کریمیان در دوران «قبر» یا «قیامت» ۷ ماه را در «تابوت‌ها» به سر برد و در جریان کشتار ۶۷ همراه با خواهرش اعدام شد.
پزشک متخصص ارتوپد از انگلستان و از هواداران سازمان مجاهدین خلق بود. همراه با خواهرش زهرا (مهری) کریمیان در جریان درگیری‌ها در تظاهرات ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ به داخل یک ساندویچ‌فروشی پناه بردند اما پاسداران آنها را در آنجا دستگیر کردند. معصومه کریمیان در دوران بازجویی شکنجه شد و به گفته هم‌بندانش در نتیجه قپان بستن مدت‌ها کتفش درد می‌کرد و دستش بی‌حس بود.
یکی از هم‌بندی‌های خانم کریمیان درباره رفتار او در زندان می‌نویسد: «او در بند مورد احترام بود. برای جوانترهای مجاهد تکیه‌گاه بود و برای بیماران دردهای مفاصل و استخوان مشاور پزشکی. او به زندانیانی که مایل بودند، طریقه ماساژ را یاد می‌داد و به بیمارانی که نیاز به فیزیوتراپی داشتند، آن را یاد می‌داد.»
او هفت سال در زندان‌های اوین و قزل محبوس بود. هم‌بندانش به خاطر می‌آورند که به دلیل اینکه قد بلند و تحصیلات عالی داشت از طرف رئیس زندان مورد تهاجم بیشتری بود. بیشتر وقت‌ها در بندهای تنبیهی، که در آنجا درِ اتاق‌ها بسته بود، نگهداری می‌شد. زمانی که شکنجه از طریق برپا کردن «قیامت» یا «قبر» به راه افتاد، معصومه به مدت ٧ ماه در این تابوت‌ها به سر برد.
«قبر»، «قیامت»، «تابوت»، «دستگاه» یا «قفس» به معنی نشاندن زندانی در «جعبه» با چشم‌بند برای ماه‌های متوالی است. دیوارهای تخته‌ای در دو طرف زندانی امکان هر گونه حرکتی را سلب می‌کرد.
به گفته مینا انتظاری، معصومه کریمیان در دادگاه اولی که پس از دستگیری او تشکیل شد به ۱۵ سال زندان محکوم شده بود. در مرداد یا شهریور ۱۳۶۷ همراه با خواهرش در زندان اوین به دار آویخته شد».
- متن و تصویر برگرفته از بنیاد برومند
@iranrights
- داوود رحمانی بدون آنکه عدالت درباره او اجرا شود، درگذشت.
به نظر شما چگونه می‌توان به فرآیند دادخواهی افرادی که شکنجه‌دیده و کشته شدند، یاری رساند؟
#یاری_مدنی_توانا #حاج_داوود_رحمانی #شکنجه #اعدام #دادخواهی #دهه۶۰ #معصومه_کریمیان
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
وحید پوراستاد، روزنامه‌نگار، با انتشار این ویدئو نوشت:
«کشته‌شدگان ٨٨ - آنها فقط یک اسم نیستند. آنها یک زندگی بودند.»
حرف درستی است، هر انسان تنها اسم نیست، یک زندگی است، یک تجربه است، هزاران رویا است، افکارش است... ما چقدر این عزیزان را شناختیم؟ چقدر با خانواده‌های آنها همراه و همدل شدیم؟ چه بسیارند جان‌باختگانی که هنوز نام آنها را نمی‌دانیم. جان‌باختگان دهه شصت، جان‌باختگان دی ۹۶، آبان ۹۸.... مبادا فراموششان کنیم، مبادا از یاد ببریم که چه جان‌هایی در راه آزادی و برابری فدا شدند، مبادا از یاد ببریم که ما مسئولیم.
#علیه_فراموشی #خرداد۸۸ #دی۹۶ #آبان۹۸ #دهه۶۰ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«کشته‌شدگان ٨٨ - آنها فقط یک اسم نیستند. آنها یک زندگی بودند.»
حرف درستی است، هر انسان تنها اسم نیست، یک زندگی است، یک تجربه است، هزاران رویا است، افکارش است... ما چقدر این عزیزان را شناختیم؟ چقدر با خانواده‌های آنها همراه و همدل شدیم؟ چه بسیارند جان‌باختگانی که هنوز نام آنها را نمی‌دانیم. جان‌باختگان دهه شصت، جان‌باختگان دی ۹۶، آبان ۹۸.... مبادا فراموششان کنیم، مبادا از یاد ببریم که چه جان‌هایی در راه آزادی و برابری فدا شدند، مبادا از یاد ببریم که ما مسئولیم.
#علیه_فراموشی #خرداد۸۸ #دی۹۶ #آبان۹۸ #دهه۶۰ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
موسوی‌تبریزی، دادستان کل انقلاب در دهه ۶۰، در مصاحبه با خبرگزاری انصاف‌نیوز گفت:
«پس از اعدام‌ها خانواده‌ها امکان شکایت داشتند ولی شکایتی صورت نگرفت.»
مریم اکبری‌منفرد، زندانی سیاسی، در نامه‌ای خطاب به موسوی‌تبریزی نوشت:
«من شکایت کرده‌ام بامن چه کرده‌اید؟ جز تهدید و تبعید و ادامه زندان غیرقانونی؟»
او در ادامه نوشته است:
«شاید شما یادتان رفته بگذارید من یادآوری کنم که خانواده‌ها حتی حق برگزاری مراسم را هم نداشتند؛ در همان مراسم‌های خانوادگی برای عزا آنها را با همه میهمانان بازداشت و راهی زندان می‌کردید؛ به خانواده‌ها نه پیکر عزیزانشان را دادید، نه گفتید کجا دفن شدند و نه حتی یک نشانی! و حالا بعد از ۳ دهه از کشتارتان از شکایت اسم می‌برید؟»
متن کامل این نامه را اینجا بخوانید
مریم اکبری‌منفرد پس از حوادث عاشورای ۸۸ بازداشت شد و به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. در زندان هم پرونده جدیدی برای ایشان گشوده شده به اتهام «تبلیغ علیه نظام».
جمهوری اسلامی سه برادر و یک خواهر مریم اکبری‌منفرد را در دهه ۶۰ اعدام کرده است.
#بیانیه #دهه۶۰ #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«پس از اعدام‌ها خانواده‌ها امکان شکایت داشتند ولی شکایتی صورت نگرفت.»
مریم اکبری‌منفرد، زندانی سیاسی، در نامه‌ای خطاب به موسوی‌تبریزی نوشت:
«من شکایت کرده‌ام بامن چه کرده‌اید؟ جز تهدید و تبعید و ادامه زندان غیرقانونی؟»
او در ادامه نوشته است:
«شاید شما یادتان رفته بگذارید من یادآوری کنم که خانواده‌ها حتی حق برگزاری مراسم را هم نداشتند؛ در همان مراسم‌های خانوادگی برای عزا آنها را با همه میهمانان بازداشت و راهی زندان می‌کردید؛ به خانواده‌ها نه پیکر عزیزانشان را دادید، نه گفتید کجا دفن شدند و نه حتی یک نشانی! و حالا بعد از ۳ دهه از کشتارتان از شکایت اسم می‌برید؟»
متن کامل این نامه را اینجا بخوانید
مریم اکبری‌منفرد پس از حوادث عاشورای ۸۸ بازداشت شد و به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. در زندان هم پرونده جدیدی برای ایشان گشوده شده به اتهام «تبلیغ علیه نظام».
جمهوری اسلامی سه برادر و یک خواهر مریم اکبری‌منفرد را در دهه ۶۰ اعدام کرده است.
#بیانیه #دهه۶۰ #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«اگر بعضی هموطنان ما زمان واقعه کربلا حضور داشتند و فردای عاشورا صداوسیما با ایشان مصاحبه می‌کرد.»
مانا نیستانی
@mananey
شرح بیشتری نیاز نیست، جان مطلب را مانا نیستانی گفته است.
#کارتون_بازنشر #صداوسیما #عاشورا #عاشورای۸۸ #آبان۹۸ #تابستان۶۷ #خرداد۶۰ #دهه۶۰ #دی۹۶ #خرداد۸۸ #پروپاگاندا #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مانا نیستانی
@mananey
شرح بیشتری نیاز نیست، جان مطلب را مانا نیستانی گفته است.
#کارتون_بازنشر #صداوسیما #عاشورا #عاشورای۸۸ #آبان۹۸ #تابستان۶۷ #خرداد۶۰ #دهه۶۰ #دی۹۶ #خرداد۸۸ #پروپاگاندا #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
این سخنان از جانب کسی بیان می‌شود که بعدها به یکی از چهره‌های برجسته «اصلاح‌طلب» در جمهوری اسلامی تبدیل شد؛ بهزاد نبوی.
این سخنان مربوط به سال ۱۳۶۰ است.
پدیده اعدام کودک و خردسال بسیار فاجعه‌بار است و کنوانسیون‌های مختلف قضایی و بین‌المللی تاکید کرده‌اند که با کودکان - افراد زیر ۱۸ سال - نبایستی به مثابه مجرمان عادی برخورد کرد.
میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون حقوق کودک دو عهدنامه بین‌المللی هستند که مشخصا اعدام کودکان را نفی می‌کنند.
جمهوری اسلامی خود را متعهد به این عهدنامه‌ها دانسته است.
#دهه_شصت #دهه۶۰ #اعدام #خمینی #بهزاد_نبوی #اعدام_کودکان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
این سخنان مربوط به سال ۱۳۶۰ است.
پدیده اعدام کودک و خردسال بسیار فاجعه‌بار است و کنوانسیون‌های مختلف قضایی و بین‌المللی تاکید کرده‌اند که با کودکان - افراد زیر ۱۸ سال - نبایستی به مثابه مجرمان عادی برخورد کرد.
میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون حقوق کودک دو عهدنامه بین‌المللی هستند که مشخصا اعدام کودکان را نفی می‌کنند.
جمهوری اسلامی خود را متعهد به این عهدنامه‌ها دانسته است.
#دهه_شصت #دهه۶۰ #اعدام #خمینی #بهزاد_نبوی #اعدام_کودکان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
۳۰ آگوست؛ روز جهانی ناپدیدشدگان است.
هدف سازمان ملل از نامگذاری چنین روزی جلب توجه به سرنوشت کسانی بوده که در بی‌خبری مطلق ربوده و ناپدید شده‌اند.
سازمان ملل تایید کرده که ۵۱۸ ناپدیدشده قهری در زمان حاکمیت جمهوری اسلامی در ایران وجود دارد.
در هشت سال جنگ ایران و عراق هم بیش از شش هزار نفر ناپدیدشده اعلام شده است.
#کارتون؛ هشتگ فرزندت کجاست؟
طرح از بهنام محمدی
bit.ly/2OY8Qwj
#فرزندت_کجاست
زندان یونسکوی دزفول و جنایات در این زندان
bit.ly/2w2SCI2
فایل صوتی دیدار هیات مرگ با آیت‌الله منتظری
bit.ly/2wlzQOC
#روز_جهانی_ناپدیدشدگان
#جنگ #ایران #سعید_زینالی #پیروز_دوانی #خاوران #دهه۶۰ #کشتار۶۷ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
۳۰ آگوست؛ روز جهانی ناپدیدشدگان است.
هدف سازمان ملل از نامگذاری چنین روزی جلب توجه به سرنوشت کسانی بوده که در بی‌خبری مطلق ربوده و ناپدید شده‌اند.
سازمان ملل تایید کرده که ۵۱۸ ناپدیدشده قهری در زمان حاکمیت جمهوری اسلامی در ایران وجود دارد.
در هشت سال جنگ ایران و عراق هم بیش از شش هزار نفر ناپدیدشده اعلام شده است.
#کارتون؛ هشتگ فرزندت کجاست؟
طرح از بهنام محمدی
bit.ly/2OY8Qwj
#فرزندت_کجاست
زندان یونسکوی دزفول و جنایات در این زندان
bit.ly/2w2SCI2
فایل صوتی دیدار هیات مرگ با آیت‌الله منتظری
bit.ly/2wlzQOC
#روز_جهانی_ناپدیدشدگان
#جنگ #ایران #سعید_زینالی #پیروز_دوانی #خاوران #دهه۶۰ #کشتار۶۷ #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
حسن نوروزی، نماینده مجلس رژیم:
:«یکی از آن‌هایی که به مردم (در آبان ۹۸) شلیک کرد من بودم، ما کُشتیم. حالا چه کسی می‌خواهد ما را محاکمه کند؟»
این جمله را حسن نوروزی در مصاحبه با نازیلا معروفیان، روزنامه‌نگار و زندانی سابق سیاسی، گفته بود. نازیلا معروفیان که حالا ناچار به زندگی در تبعید شده است، در حساب اپلیکیشن ایکس خود این را نوشت.
افرادی مثل حسن نوروزی که دشمن مردم ایران و قاتل آنها بوده‌اند، در تمام دوره‌های مجلس رژیم حضور داشته‌اند. مجلسی که به ویژه پس از «نظارت استصوابی» شورای نگهبان، روز به روز دایره افرادی که به آن راه یافتند تنگ‌تر شد.
امروز دیگر برای اغلب مردم مهم نیست که چه کسی عضو این مجلس باشد، به ویژه بعد از دی ماه ۹۶، در اعتراضات مردم هدف «اصل نظام» بوده است و همه شعبه‌های رژیم و افرادی که خواهان بقای این رژیم هستند، از دایره انتخاب مردم خارج شده‌اند.
آنقدر جنایت‌ها واضح، گسترده و وقیحانه بوده که کسی که از رژیم دفاع کند، مورد غضب مردم قرار می‌گیرد. حکومت دیگر رسماً و علنا تبدیل به حکومت باندهای تبهکار و آدم‌کش‌ها بدل شده است، نه اینکه قبلا نبوده باشد ولی اینقدر علنی از قتل و کشتار مردم سخن نمی‌گفتند. مثلا سال‌ها کشتار دهه شصت را انکار می‌کردند، ولی حالا افرادی مثل نوروزی می‌گویند مردم را کشته‌اند.
#رای_بی_رای #انگشت_در_خون #رای_نمیدهم #رای_من_سرنگونی #آبان۹۸ #دی۹۶ #دهه۶۰ #انقلاب۱۴۰۱ #یادمون_نمیره #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
:«یکی از آن‌هایی که به مردم (در آبان ۹۸) شلیک کرد من بودم، ما کُشتیم. حالا چه کسی می‌خواهد ما را محاکمه کند؟»
این جمله را حسن نوروزی در مصاحبه با نازیلا معروفیان، روزنامه‌نگار و زندانی سابق سیاسی، گفته بود. نازیلا معروفیان که حالا ناچار به زندگی در تبعید شده است، در حساب اپلیکیشن ایکس خود این را نوشت.
افرادی مثل حسن نوروزی که دشمن مردم ایران و قاتل آنها بوده‌اند، در تمام دوره‌های مجلس رژیم حضور داشته‌اند. مجلسی که به ویژه پس از «نظارت استصوابی» شورای نگهبان، روز به روز دایره افرادی که به آن راه یافتند تنگ‌تر شد.
امروز دیگر برای اغلب مردم مهم نیست که چه کسی عضو این مجلس باشد، به ویژه بعد از دی ماه ۹۶، در اعتراضات مردم هدف «اصل نظام» بوده است و همه شعبه‌های رژیم و افرادی که خواهان بقای این رژیم هستند، از دایره انتخاب مردم خارج شده‌اند.
آنقدر جنایت‌ها واضح، گسترده و وقیحانه بوده که کسی که از رژیم دفاع کند، مورد غضب مردم قرار می‌گیرد. حکومت دیگر رسماً و علنا تبدیل به حکومت باندهای تبهکار و آدم‌کش‌ها بدل شده است، نه اینکه قبلا نبوده باشد ولی اینقدر علنی از قتل و کشتار مردم سخن نمی‌گفتند. مثلا سال‌ها کشتار دهه شصت را انکار می‌کردند، ولی حالا افرادی مثل نوروزی می‌گویند مردم را کشته‌اند.
#رای_بی_رای #انگشت_در_خون #رای_نمیدهم #رای_من_سرنگونی #آبان۹۸ #دی۹۶ #دهه۶۰ #انقلاب۱۴۰۱ #یادمون_نمیره #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech