Forwarded from گفت‌وشنود
۸ بهمن ۱۴۰۳، چهارمین نشست بررسی ادواری جهانی (UPR) جمهوری اسلامی ایران در شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو برگزار شد. در این نشست، کشورهای عضو سازمان ملل نگرانی عمیق خود را درباره نقض گسترده حقوق بشر در ایران، به‌ویژه سرکوب سیستماتیک بهائیان، اقلیت‌های دینی و قومی، و زنان و دختران ابراز کردند. همزمان با این بررسی، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ۱۱ زن بهائی را به اتهامات بی‌اساس بازداشت کردند. کشورهای مختلف، از جمله ایتالیا، اتریش، لیتوانی، لوکزامبورگ، بلژیک، کانادا، اسپانیا، و استونی در بیانیه‌های خود خواستار توقف آزار بهائیان شدند و بر تضمین حقوق برابر برای اقلیت‌های دینی تأکید کردند. ایتالیا از ایران خواست ترتیبات لازم را برای تضمین حقوق برابر برای تمام شهروندان، به‌ویژه بهائیان، اتخاذ کند. اتریش بر هماهنگی قوانین ایران با حقوق بشر بین‌المللی تأکید کرد. لیتوانی و استونی خواهان توقف تبعیض علیه اقلیت‌های دینی شدند و لوکزامبورگ بر پایان دادن به آزار بهائیان، کردها، بلوچ‌ها و ترکمن‌ها تأکید کرد. ایرلند، هلند، و اسپانیا نیز از ایران خواستند آزادی دین و عقیده را برای اقلیت‌های دینی تضمین کنند. در آستانه این بررسی، جامعه جهانی بهائی (BIC) همراه با دیگر سازمان‌های حقوق بشری، گزارشی تحت عنوان «چکمه روی گردنم» ارائه کرد که نقض سیستماتیک حقوق بهائیان ایران را مستند کرده است. در این گزارش، از مصادره اموال و محرومیت از تحصیلات تا بازداشت‌های خودسرانه به عنوان ابزارهای سرکوب بهائیان نام برده شده است. مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل، محرومیت سیستماتیک بهائیان را یکی از شدیدترین موارد سرکوب دینی در جهان توصیف کرد. سیمین فهندژ، نماینده جامعه جهانی بهائی، تأکید کرد که آزار و سرکوب بهائیان در قوانین ایران نهادینه شده و حقوق انسانی آنان به طور کامل نادیده گرفته می‌شود. حمایت گسترده کشورها در این بررسی و موج فزاینده اعتراضات جهانی علیه سرکوب بهائیان بر ضرورت اقدام فوری برای توقف این تبعیض‌ها تأکید کرد.
#حقوق_بشر #بهائیان_ایران #داستان_ما_یکیست #اقلیت_دینی #حجاب_اجبارى #گفتگو_توانا
@Dualogue1402
#حقوق_بشر #بهائیان_ایران #داستان_ما_یکیست #اقلیت_دینی #حجاب_اجبارى #گفتگو_توانا
@Dualogue1402
نمایش فریبکارانه حقوق بشری در سایه ماشین اعدام و شکنجه
رضا محمدحسینی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، در نامه‌ای، بازدید مسئولان از زندان را نمایشی فریبکارانه دانست، چرا که همچنان ماشین اعدام و شکنجه مشغول کار است. او علاوه بر تاکید بر وضعیت وخیم زندان‌های شهرهای مختلف، به وجود بازداشتگاه‌ها و خانه‌های امن غیرقانونی و عدم پاسخگویی حکومت در قبال مرگ زندانیان در اثر عدم رسیدگی پزشکی یا شکنجه اشاره کرده است.
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
حشمت‌الله حیات‌الغیب، مدیرکل زندان‌های استان تهران، روز چهارشنبه ۱۰ بهمن ۱۴۰۳، همراه با گروهی از مشاوران، دستیاران و مدیرانش از کشتارگاه و شکنجه‌گاه زندان مشترک رجایی‌شهر و قزلحصار بازدید کرد. این بازدید در شرایطی انجام شد که ماشین اعدام جمهوری اسلامی همچنان بی‌وقفه به کار خود ادامه می‌دهد، سلول‌های انفرادی به ابزار شکنجه روحی و جسمی زندانیان تبدیل شده‌اند، و قتل‌های سیستماتیک در زندان‌های این حکومت همچنان جریان دارد. اما آیا این نمایش فریبکارانه تغییری در وضعیت هزاران زندانی رنج‌کشیده و تحت شکنجه ایجاد خواهد کرد؟
سرکوب زندانیان، خانه‌های امن غیرقانونی و وضعیت وخیم زندان‌های شهرستان‌ها
جمهوری اسلامی نه‌تنها در زندان‌های رسمی، بلکه در خانه‌های امن غیرقانونی و بازداشتگاه‌های مخفی، همچنان به شکنجه و سرکوب ادامه می‌دهد. وضعیت زندان‌های بسیاری از شهرها، از مشهد، ارومیه، زاهدان و اهواز گرفته تا دیگر نقاط ایران، فاجعه‌بار است. زندان‌های این شهرها به شکنجه‌گاه‌هایی تبدیل شده‌اند که حتی ابتدایی‌ترین نیازهای زندانیان، از جمله مراقبت‌های پزشکی و بهداشتی، نادیده گرفته می‌شود. زندانیان در این مراکز نه‌تنها از حقوق قانونی خود محروم‌اند، بلکه تحت شکنجه‌های مداوم و شرایط غیرانسانی قرار دارند.
لزوم پاسخگویی درباره مرگ زندانیان سیاسی؛ پرونده‌ای سیاه از جنایت
قبل از اینکه حکومت بخواهد با نمایش‌های تبلیغاتی، خود را حامی حقوق بشر جلوه دهد، ابتدا باید پاسخگوی قتل سیستماتیک زندانیان سیاسی در سال‌های گذشته باشد. حکومت جمهوری اسلامی باید توضیح دهد که چگونه زندانیانی مانند:
وحید صیادی نصیری – که به دلیل اعتصاب غذا و عدم رسیدگی پزشکی جان باخت،
علیرضا شیرمحمدعلی – که در زندان تهران بزرگ توسط عوامل حکومتی به قتل رسید،
عادل کیانپور – که پس از اعتصاب غذا در اعتراض به وضعیت زندان‌ها جان خود را از دست داد،
ستار بهشتی – که در بازداشتگاه پلیس فتا در زیر شکنجه کشته شد،
بکتاش آبتین – شاعر و مستندسازی که به دلیل اهمال پزشکی و عدم رسیدگی به موقع، جانش را از دست داد،
ساسان نیک‌نفس – که در اثر شکنجه‌های جسمی و عدم درمان پزشکی کشته شد،
شاهین ناصری – که به عنوان شاهد شکنجه نوید افکاری، در زندان جان خود را از دست داد،
و ده‌ها زندانی دیگر که قربانی سیستم سرکوبگر جمهوری اسلامی شدند.
رژیمی که با گلوله، شکنجه، اعدام و سرکوب مردم ایران را به سکوت واداشته، نمی‌تواند اکنون خود را مصلح و مدافع حقوق بشر جلوه دهد.
دوران فریبکاری و سرکوب به پایان رسیده است
این نمایش‌های حقوق بشری، نه‌تنها چیزی از جنایات جمهوری اسلامی کم نمی‌کند، بلکه تنها یک هدف دارد: سرپوش گذاشتن بر سال‌ها نقض گسترده حقوق بشر، سرکوب مخالفان و بقای غیرقانونی حکومت. اما ملت ایران که ۴۶ سال است سرکوب، شکنجه و جنایت را تجربه کرده، دیگر فریب این ترفندهای تبلیغاتی را نخواهد خورد.
تمامی عوامل این رژیم، از صدر تا ذیل، باید بدانند که با روش‌های نخ‌نما، بازدیدهای نمایشی و تبلیغات دروغین، نمی‌توانند مانع گذار کامل مردم ایران از این حکومت فاسد، بی‌کفایت و جنایتکار شوند.
✍ رضا محمدحسینی
۱۰ بهمن ۱۴۰۳ – زندان قزلحصار
#رضا_محمدحسینی #نه_به_اعدام #حقوق_بشر #شکنجه #زندان_قزلحصار #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
رضا محمدحسینی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، در نامه‌ای، بازدید مسئولان از زندان را نمایشی فریبکارانه دانست، چرا که همچنان ماشین اعدام و شکنجه مشغول کار است. او علاوه بر تاکید بر وضعیت وخیم زندان‌های شهرهای مختلف، به وجود بازداشتگاه‌ها و خانه‌های امن غیرقانونی و عدم پاسخگویی حکومت در قبال مرگ زندانیان در اثر عدم رسیدگی پزشکی یا شکنجه اشاره کرده است.
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
حشمت‌الله حیات‌الغیب، مدیرکل زندان‌های استان تهران، روز چهارشنبه ۱۰ بهمن ۱۴۰۳، همراه با گروهی از مشاوران، دستیاران و مدیرانش از کشتارگاه و شکنجه‌گاه زندان مشترک رجایی‌شهر و قزلحصار بازدید کرد. این بازدید در شرایطی انجام شد که ماشین اعدام جمهوری اسلامی همچنان بی‌وقفه به کار خود ادامه می‌دهد، سلول‌های انفرادی به ابزار شکنجه روحی و جسمی زندانیان تبدیل شده‌اند، و قتل‌های سیستماتیک در زندان‌های این حکومت همچنان جریان دارد. اما آیا این نمایش فریبکارانه تغییری در وضعیت هزاران زندانی رنج‌کشیده و تحت شکنجه ایجاد خواهد کرد؟
سرکوب زندانیان، خانه‌های امن غیرقانونی و وضعیت وخیم زندان‌های شهرستان‌ها
جمهوری اسلامی نه‌تنها در زندان‌های رسمی، بلکه در خانه‌های امن غیرقانونی و بازداشتگاه‌های مخفی، همچنان به شکنجه و سرکوب ادامه می‌دهد. وضعیت زندان‌های بسیاری از شهرها، از مشهد، ارومیه، زاهدان و اهواز گرفته تا دیگر نقاط ایران، فاجعه‌بار است. زندان‌های این شهرها به شکنجه‌گاه‌هایی تبدیل شده‌اند که حتی ابتدایی‌ترین نیازهای زندانیان، از جمله مراقبت‌های پزشکی و بهداشتی، نادیده گرفته می‌شود. زندانیان در این مراکز نه‌تنها از حقوق قانونی خود محروم‌اند، بلکه تحت شکنجه‌های مداوم و شرایط غیرانسانی قرار دارند.
لزوم پاسخگویی درباره مرگ زندانیان سیاسی؛ پرونده‌ای سیاه از جنایت
قبل از اینکه حکومت بخواهد با نمایش‌های تبلیغاتی، خود را حامی حقوق بشر جلوه دهد، ابتدا باید پاسخگوی قتل سیستماتیک زندانیان سیاسی در سال‌های گذشته باشد. حکومت جمهوری اسلامی باید توضیح دهد که چگونه زندانیانی مانند:
وحید صیادی نصیری – که به دلیل اعتصاب غذا و عدم رسیدگی پزشکی جان باخت،
علیرضا شیرمحمدعلی – که در زندان تهران بزرگ توسط عوامل حکومتی به قتل رسید،
عادل کیانپور – که پس از اعتصاب غذا در اعتراض به وضعیت زندان‌ها جان خود را از دست داد،
ستار بهشتی – که در بازداشتگاه پلیس فتا در زیر شکنجه کشته شد،
بکتاش آبتین – شاعر و مستندسازی که به دلیل اهمال پزشکی و عدم رسیدگی به موقع، جانش را از دست داد،
ساسان نیک‌نفس – که در اثر شکنجه‌های جسمی و عدم درمان پزشکی کشته شد،
شاهین ناصری – که به عنوان شاهد شکنجه نوید افکاری، در زندان جان خود را از دست داد،
و ده‌ها زندانی دیگر که قربانی سیستم سرکوبگر جمهوری اسلامی شدند.
رژیمی که با گلوله، شکنجه، اعدام و سرکوب مردم ایران را به سکوت واداشته، نمی‌تواند اکنون خود را مصلح و مدافع حقوق بشر جلوه دهد.
دوران فریبکاری و سرکوب به پایان رسیده است
این نمایش‌های حقوق بشری، نه‌تنها چیزی از جنایات جمهوری اسلامی کم نمی‌کند، بلکه تنها یک هدف دارد: سرپوش گذاشتن بر سال‌ها نقض گسترده حقوق بشر، سرکوب مخالفان و بقای غیرقانونی حکومت. اما ملت ایران که ۴۶ سال است سرکوب، شکنجه و جنایت را تجربه کرده، دیگر فریب این ترفندهای تبلیغاتی را نخواهد خورد.
تمامی عوامل این رژیم، از صدر تا ذیل، باید بدانند که با روش‌های نخ‌نما، بازدیدهای نمایشی و تبلیغات دروغین، نمی‌توانند مانع گذار کامل مردم ایران از این حکومت فاسد، بی‌کفایت و جنایتکار شوند.
✍ رضا محمدحسینی
۱۰ بهمن ۱۴۰۳ – زندان قزلحصار
#رضا_محمدحسینی #نه_به_اعدام #حقوق_بشر #شکنجه #زندان_قزلحصار #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
صلح، توسعه و حقوق بشر، اثر آندره ساخاروف
آندره ساخاروف (Andrei Sakharov) یکی از دانشمندان فیزیک هسته‌ای روسیه بود که بمب هیدروژنی شوروی را ساخت. بعدها او به یکی از برجسته‌ترین چهره‌های مدافع حقوق بشر در قرن بیستم تبدیل شد. ساخاروف یکی از بنیان‌گذاران کمیته حقوق بشر اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۷۰ بود، همچنین اولین شخصیت روسی است که برنده جایزه صلح نوبل شده است.
خطابه ساخاروف در مراسم اعطای جایزه نوبل در سال ۱۹۷۵ با عنوان «صلح، پیشرفت و حقوق بشر» نشانگر باور عمیق او به این نکته است که: «… غیرممکن است که یکی از این سه هدف (صلح، پیشرفت و حقوق بشر) با بی‌اعتنایی به دو هدف دیگر به دست آید.» ساخاروف با این استدلال که حقوق مدنی و سیاسی سرنوشت بشر را شکل می‌دهند، نه شرایط اقتصادی و اجتماعی؛ اذعان می‌کند که تنها یک جامعه باز که حقوق اساسی در آن پذیرفته شده، می‌تواند پایه‌ای برای تفاهم متقابل باشد و به پیشرفت و امنیت بین‌المللی بیانجامد.
به گفته مجله تایم «تا زمان درگذشت او در سال ۱۹۸۹ این فیزیکدان فروتن موجب پراکنده‌شدن ایده‌های دموکراتیک در سرتاسر دنیای کمونیست شده بود. چالش‌های اخلاقی او با استبداد، اعتقاد او به عقل فردی و قدرت آن، شجاعتش در مقابل محکومیت (از طرف شوروی) و نهایتا حبس خانگی‌اش، او را به قهرمانی برای شهروندان عادی در همه جای دنیا تبدیل کرد.»
«صلح، پیشرفت و حقوق بشر» را با ترجمه آموزشکده توانا به فارسی، به رایگان دانلود کنید و بخوانید!
https://tavaana.org/peace-progress-humanrights/
#آزادی_بیان #ساخاروف #حقوق_بشر #سخنرانی #کتاب_توانا #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
آندره ساخاروف (Andrei Sakharov) یکی از دانشمندان فیزیک هسته‌ای روسیه بود که بمب هیدروژنی شوروی را ساخت. بعدها او به یکی از برجسته‌ترین چهره‌های مدافع حقوق بشر در قرن بیستم تبدیل شد. ساخاروف یکی از بنیان‌گذاران کمیته حقوق بشر اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۷۰ بود، همچنین اولین شخصیت روسی است که برنده جایزه صلح نوبل شده است.
خطابه ساخاروف در مراسم اعطای جایزه نوبل در سال ۱۹۷۵ با عنوان «صلح، پیشرفت و حقوق بشر» نشانگر باور عمیق او به این نکته است که: «… غیرممکن است که یکی از این سه هدف (صلح، پیشرفت و حقوق بشر) با بی‌اعتنایی به دو هدف دیگر به دست آید.» ساخاروف با این استدلال که حقوق مدنی و سیاسی سرنوشت بشر را شکل می‌دهند، نه شرایط اقتصادی و اجتماعی؛ اذعان می‌کند که تنها یک جامعه باز که حقوق اساسی در آن پذیرفته شده، می‌تواند پایه‌ای برای تفاهم متقابل باشد و به پیشرفت و امنیت بین‌المللی بیانجامد.
به گفته مجله تایم «تا زمان درگذشت او در سال ۱۹۸۹ این فیزیکدان فروتن موجب پراکنده‌شدن ایده‌های دموکراتیک در سرتاسر دنیای کمونیست شده بود. چالش‌های اخلاقی او با استبداد، اعتقاد او به عقل فردی و قدرت آن، شجاعتش در مقابل محکومیت (از طرف شوروی) و نهایتا حبس خانگی‌اش، او را به قهرمانی برای شهروندان عادی در همه جای دنیا تبدیل کرد.»
«صلح، پیشرفت و حقوق بشر» را با ترجمه آموزشکده توانا به فارسی، به رایگان دانلود کنید و بخوانید!
https://tavaana.org/peace-progress-humanrights/
#آزادی_بیان #ساخاروف #حقوق_بشر #سخنرانی #کتاب_توانا #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from گفت‌وشنود
تردیدی نیست که خمینی در مقطع ۵۷ سخنانی آزادی‌ستیزانه علیه آزادی عقیده و دیگری‌ستیزانه علیه اقلیت‌های مذهبی بیان می‌کرد. تردیدی نیست که او بهاییان را «نجس» نامیده بود. تردیدی نیست که او به دفعات علیه یهودیان سخن گفته بود. تردیدی نیست که او باوری به آزادی مذاهب غیرشیعه در ایران نداشت. تردیدی نیست که او کشور متکثر ایران را «اسلامی» می‌خواست.
و در عین حال تردیدی نیست که خمینی در مقطع بهمن ۱۳۵۷ طرفداران زیادی داشت. طرفدارانی از همین مردم. حتی بسیاری از روشنفکران و تحصیلکرده‌ها. حتی بسیاری از کسانی که دنیای آزاد را دیده بودند. بسیاری از کسانی که سبک زندگی متفاوت با خمینی داشتند.
پس چرا ما از خمینی حمایت کردیم؟
این «ما» در اینجا اشاره به همین بخش بزرگی از ما مردم دارد. ریشه این پشتیبانی و حمایت از خمینی - علی‌رغم اینکه حرف‌های آزادی‌ستیزانه و دیگری‌ستیزانه‌اش را شنیده بودیم - در کجا بود؟
درباره این مسئله حرف بزنیم تا نسبت به ترفند و فریب آزادی‌ستیزان و دیگر‌ی‌ستیزان بیشتر آگاه باشیم.
شما درباره این چه فکر می‌کنید؟
#گفتگو_توانا #خداناباوران #خداباوران #حقوق_بشر #مدارای_مذهبی
@Dialogue1402
و در عین حال تردیدی نیست که خمینی در مقطع بهمن ۱۳۵۷ طرفداران زیادی داشت. طرفدارانی از همین مردم. حتی بسیاری از روشنفکران و تحصیلکرده‌ها. حتی بسیاری از کسانی که دنیای آزاد را دیده بودند. بسیاری از کسانی که سبک زندگی متفاوت با خمینی داشتند.
پس چرا ما از خمینی حمایت کردیم؟
این «ما» در اینجا اشاره به همین بخش بزرگی از ما مردم دارد. ریشه این پشتیبانی و حمایت از خمینی - علی‌رغم اینکه حرف‌های آزادی‌ستیزانه و دیگری‌ستیزانه‌اش را شنیده بودیم - در کجا بود؟
درباره این مسئله حرف بزنیم تا نسبت به ترفند و فریب آزادی‌ستیزان و دیگر‌ی‌ستیزان بیشتر آگاه باشیم.
شما درباره این چه فکر می‌کنید؟
#گفتگو_توانا #خداناباوران #خداباوران #حقوق_بشر #مدارای_مذهبی
@Dialogue1402
Forwarded from گفت‌وشنود
مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در ایران، وضعیت مسیحیان در جمهوری اسلامی را موضوعی «جدی و نگران‌کننده» خواند که نیازمند توجه مداوم است.
او افزود: «فعالیت‌های جامعه مدنی در مستندسازی موارد نقض حقوق بشر و حمایت از آزادی‌های دینی بسیار ارزشمند است.»
پیشتر سازمان ماده ۱۸ با همکاری سه سازمان جهانی مسیحی، «درهای باز»، «همبستگی جهانی مسیحی» و «دیده‌بان خاورمیانه»، در هفتمین گزارش سالانه خود را درباره وضعیت مسیحیان ایران از افزایش شش برابری احکام زندان برای مسیحیان طی سال ۲۰۲۴ خبر داده بود.
در سال ۲۰۲۴، مجموعاً ۹۶ مسیحی به ۲۶۳ سال زندان محکوم شدند، در حالی که این رقم در سال ۲۰۲۳، ۲۲ مسیحی و ۴۳ سال و شش ماه زندان بود.
طبق دیگر آمار سرکوب مسیحیان در سال ۲۰۲۴، حداقل ۱۳۹ مسیحی به دلیل باور مسیحی یا فعالیت‌های دینی مسالمت‌آمیز دستگیر شدند. در سال ۲۰۲۳ این تعداد ۱۶۶ نفر بود.
#مسیحی #نوکیشان_مسیحی #حقوق_بشر #رواداری #مای_ساتو #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در ایران، وضعیت مسیحیان در جمهوری اسلامی را موضوعی «جدی و نگران‌کننده» خواند که نیازمند توجه مداوم است.
او افزود: «فعالیت‌های جامعه مدنی در مستندسازی موارد نقض حقوق بشر و حمایت از آزادی‌های دینی بسیار ارزشمند است.»
پیشتر سازمان ماده ۱۸ با همکاری سه سازمان جهانی مسیحی، «درهای باز»، «همبستگی جهانی مسیحی» و «دیده‌بان خاورمیانه»، در هفتمین گزارش سالانه خود را درباره وضعیت مسیحیان ایران از افزایش شش برابری احکام زندان برای مسیحیان طی سال ۲۰۲۴ خبر داده بود.
در سال ۲۰۲۴، مجموعاً ۹۶ مسیحی به ۲۶۳ سال زندان محکوم شدند، در حالی که این رقم در سال ۲۰۲۳، ۲۲ مسیحی و ۴۳ سال و شش ماه زندان بود.
طبق دیگر آمار سرکوب مسیحیان در سال ۲۰۲۴، حداقل ۱۳۹ مسیحی به دلیل باور مسیحی یا فعالیت‌های دینی مسالمت‌آمیز دستگیر شدند. در سال ۲۰۲۳ این تعداد ۱۶۶ نفر بود.
#مسیحی #نوکیشان_مسیحی #حقوق_بشر #رواداری #مای_ساتو #گفتگو_توانا
@Dialogue1402