دنیا راد، سینماگر، ضمن انتشار این تصاویر نوشت:

عکس اول از اردیبهشت ۹۱، تهران، پارک هنرمندان؛
روزی که دلم خواست دامن بپوشم. زیر این دامن بلند یه جوراب شلواری کلفت پام بود که هیچ اثری از پوستم دیده نشه. شال روی سر و تی‌شرتی که تو تصوراتم هم نمی‌دیدم بشه بدون رویه‌ای تو خیابون پوشید. تنها جسارتم در پوشیدن دامن بود و نداشتن مانتو. کمی بعد از این عکس وقتی خواستم سوار تاکسی شم، دستگیر شدم و رفتم وزرا.
عکس دوم از مهر ۱۴۰۱، تهران، محله جوادیه؛
روزی که خواستیم مثل آدم‌های عادی نه زن‌هایی در جامعه مردسالار با قوانین تبعیض‌آمیز، صبحانه بخوریم. روز بعد پلیس فتا بودم، شب ۲۰۹ اوین و هفته‌ی بعد زندان زنان (قرچک).
عکس سوم از تیرماه ۱۴۰۴؛
محتویات پرونده همین صفحه اینستاگرامی بود که اسکرین‌شاتی در اسلاید چهارمه. از عکس پروفایل اینستاگرام تا عکس دوستی که فوت کرده و گفتن نباید عکس بی‌روسری ازش منتشر می‌کردم.
قبل از من زن دیگری نشسته بود و دادگاهی می‌شد بابت عکس بی‌روسری در اینستاگرام، بعد از من مردی از راه رسید به جرم رانندگی در حال مستی.
عکس پنجم از رأی دادگاه؛
کمی قبل از جنگ ۱۲ روزه، رئیس پلیس امنیت عمومی نامه‌ای رو امضا کرده با عنوان «جریحه دار نمودن عفت عمومی از طریق انتشار تصاویر مکشفه حجاب در فضای مجازی» و معاون دادستان تهران هم زیرش دستور رسیدگی داده و پرونده تشکیل شده. کمی بعد از جنگ فرستاده شده دادگاه دیگری تا ازم بپرسن چرا «عکس مستهجن» منتشر می‌کنم! فارغ از خالی کردن معنا از کلمه، اون روز صبح داشتم فکر می‌کردم من این‌جا چه کار می‌کنم؟ به چه جرمی؟
به لطف وکیلم خانم زهرا مینویی و دفاعیه‌اش معاف از کیفر شدم.
تو این چندماه بارها دیدم نوشتن حجاب که آزاد شده ولی واقعیت اینه تا وقتی قوانین تبعیض‌آمیز تغییر نکنه هیچ آزادی‌ای اتفاق نیفتاده و هر آینه ما مجرمینی هستیم که باید در دادگاه جواب‌گو باشیم.
زنان دارن جلوتر از قانون قدم برمی‌دارن، هر لحظه از زندگی برای ابتدایی‌ترین حقوقشون می‌جنگن، مقاومت و ایستادگی می‌کنن و قدم‌هاشون رو محکم‌تر برمی‌دارن و اسمش صبر نیست.
صبر وقتی بود که مردها آواز خواندن و نپرسیدن پس زن‌ها چی؟ مردها رفتن ورزشگاه و نگفتن بدون زن‌ها نه! طبق قانون حق و حقوق بیش‌تری گرفتن و زن رو نصف حساب کردن و صدای اعتراضی ازشون در نیومد. مقابل بی‌شمار تبعیض سکوت کردن و زنان رو دعوت به سکوت کردن. حالا چیزی از صبوری ما باقی نمونده.
من یکی از هزاران زن عصبانی و خشمگینم از تبعیض و نابرابری.
عکس آخر شهریور ۱۴۰۴، لاهیجان، محله گابنه.
ما راه زیادی رو اومدیم و هنوز راه زیادی در پیش داریم.⁩
تا ابد #زن_زندگی_آزادی

@Tavaana_TavaanaTech

چندی پیش شده یک پست از ما پرسیدیم:
‌
چرا اسلامگرایان با برابری حقوقی میان زن و مرد مخالف هستند؟

اسلامگرایان با تفسیری که از دین ارائه می‌دهند، بر تفاوت‌های جنسیتی تأکید می‌کنند و نقش‌های محدود و از پیش تعیین‌شده‌ای را برای زنان قائل هستند. آن‌ها معتقدند که زنان باید در حوزه‌های خاصی مانند خانواده و خانه‌داری متمرکز شوند و در نتیجه، از بسیاری از حقوق اجتماعی، سیاسی و فردی محروم می‌شوند.

به نظر شما، چگونه می‌توان با این نوع نگرش‌های تبعیض‌آمیز مقابله کرد و راه‌حل‌های موثر برای دستیابی به برابری حقوقی چیست؟

در اینجا پاسخ برخی مخاطبان را با هم مرور می‌کنیم.

شما هم دیدگاه‌های خود را با ما به اشتراک بگذارید.



#گفتگو_توانا #برابری_جنسیتی #حقوق_زنان #آزادی_انتخاب

@dialogue1402

عزيزالله رزاقی، قاضی شعبه ۳۹ دیوان، کیست و چه احکامی صادر کرده است؟

او صادرکننده احکام اعدام آزادی‌خواهان و معترضان زیادی ست؛
محمد ثلاث، محمد قبادلو، مجاهد کورکور و ... که اعدام شدند.
و تاییدکننده احکام اعدام هم‌وطنان اهل تسنن: فرهاد شاکری، حکیم عظیم گرگیج، عبدالرحمن گرگیج، تاج‌محمد خرمالی و مالک فدایی‌نسب که فروردین‌ماه امسال اعدام شدند.
این ناقض حقوق انسانی ایرانیان را بیشتر بشناسید:
https://tavaana.org/azizolah-razaghi/


#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_اعدام

@Tavaana_TavaanaTech