Forwarded from گفتوشنود
🔷️ محسن حاجیمیرزایی، رییس دفتر مسعود پزشکیان، با اشاره به قانون تحمیل حجاب اجباری گفت به ازای هر هزار نفر در کشور یک مسجد وجود دارد و اگر آنها جذابیتی داشته باشند که مردم را به خود جذب کنند، آثار عمیقی را بر جا میگذارند.
محسن حاجیمیرزایی افزود: «اگر بخواهیم باوری را با اقتدار و زور به جمعیتی منتقل کنیم، ممکن است صورت و شکل چیزی را بتوانیم بزک کنیم اما روح و حقیقت و ارزش ندارد و این انتخاب باید آگاهانه باشد.»
‼️ رییس دفتر پزشکیان هرچند سعی کرده درباره حجاب، با لحنی نرم و انتقادی نسبت به تحمیل نظر دهد، اما این اظهارات همچنان بر یک پیشفرض نادرست استوار است: اینکه جامعه ایران یکدست و یکسان در باور به حجاب تعریف میشود.
واقعیت این است که همه خانوادهها چادری و مقید به پوشش سنتی نیستند و حتی در میان خانوادههای مذهبی و محجبه نیز بسیاری، بهویژه نسل جوان، به حجاب اعتقادی ندارند.
تعمیم یک گزاره غلط به کل جامعه، آن هم از سوی یک مقام رسمی، نهتنها نادیده گرفتن تنوع دیدگاهها و سبکهای زندگی است بلکه حقوق و آزادیهای مدنی افراد را نیز بیاعتبار میسازد. امروز جامعه متکثر ایران نیازمند سیاستی است که به انتخاب آزادانه و آگاهانه شهروندان احترام بگذارد، نه اینکه ارزش واحدی را به همه تحمیل کند.
#حجاب_اجبارى #پوشش_اختیاری #آزادی_انتخاب #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
محسن حاجیمیرزایی افزود: «اگر بخواهیم باوری را با اقتدار و زور به جمعیتی منتقل کنیم، ممکن است صورت و شکل چیزی را بتوانیم بزک کنیم اما روح و حقیقت و ارزش ندارد و این انتخاب باید آگاهانه باشد.»
‼️ رییس دفتر پزشکیان هرچند سعی کرده درباره حجاب، با لحنی نرم و انتقادی نسبت به تحمیل نظر دهد، اما این اظهارات همچنان بر یک پیشفرض نادرست استوار است: اینکه جامعه ایران یکدست و یکسان در باور به حجاب تعریف میشود.
واقعیت این است که همه خانوادهها چادری و مقید به پوشش سنتی نیستند و حتی در میان خانوادههای مذهبی و محجبه نیز بسیاری، بهویژه نسل جوان، به حجاب اعتقادی ندارند.
تعمیم یک گزاره غلط به کل جامعه، آن هم از سوی یک مقام رسمی، نهتنها نادیده گرفتن تنوع دیدگاهها و سبکهای زندگی است بلکه حقوق و آزادیهای مدنی افراد را نیز بیاعتبار میسازد. امروز جامعه متکثر ایران نیازمند سیاستی است که به انتخاب آزادانه و آگاهانه شهروندان احترام بگذارد، نه اینکه ارزش واحدی را به همه تحمیل کند.
#حجاب_اجبارى #پوشش_اختیاری #آزادی_انتخاب #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
👍22❤5
پیکر یا محل دفن پیکر اسماعیل فکری کجاست؟
بر اساس اطلاعات دریافتی، بیش از دو ماه پس از اعدام اسماعیل فکری، نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی هنوز پیکر این زندانی سیاسی را به خانوادهاش تحویل ندادهاند و از محل دفن او اطلاعی در دست نیست. یک منبع نزدیک به خانواده اعلام کرد که خانواده به تمامی سازمانها و ارگانها از جمله قوه قضاییه، سازمان زندانها، زندان اوین و قزلحصار مراجعه کردهاند، اما مسئولان از ارائه هرگونه پاسخ خودداری کردهاند.
اسماعیل فکری، جوان ۲۷ ساله متخصص رایانه و شبکههای ارتباطی، پیش از اعدام دو نامه مهم نوشت: یکی به دیوان عالی کشور و دیگری به رییس قوه قضاییه، او در این نامهها خواستار توقف اجرای حکم و اعاده دادرسی شده بود. او اعلام کرد اتهام همکاری اطلاعاتی با اسرائیل بر اساس اقرارهای تحت فشار، گزارش ضابط پرونده و قصد بر تصاحب رمزارزهایش صادر شده، در حالی که رمزارزها حاصل فعالیت قانونی در حوزه مالی و به قصد سرمایهگذاری بودهاند. فکری توضیح داد که ضابط پرونده با وعده آزادی و بازگرداندن رمزارزها، او و خانوادهاش را فریب داده و حتی گفته بود نیازی به وکیل نیست. او تحت فشار و تهدید شدن به مرگ، در دوران بازداشت در انفرادی و تحقیقات مقدماتی برخی اظهارات علیه دوست سابقش، بابک شهبازی، را تأیید کرده بود.
او در جلسه ده دقیقهای دادگاه بدوی متوجه شد تمام روند پرونده و اتهامات علیه او صحنهسازی و ساختگی بوده است. فکری اعلام کرد که اتهامات منتسبه، شامل دسترسی و انتقال حجم عظیمی از اطلاعات محرمانه نظامی، از اساس غیرممکن بوده و تمام اعترافات اولیه را منکر شد. او خواستار بررسی مجدد پرونده و رعایت عدالت پیش از اجرای حکم شده بود، اما نامههایش پیش از اعدام به نتیجه نرسید.
او در نامههایش به اخاذی ضابطین پرونده از خانوادهاش اشاره کرده و از دستگاه قضائی جمهوری اسلامی خواسته بود با توجه به اسناد رسمی ارائهشده، برسی کند که «این آقایان چرا این پول را گرفتند و چه کردند».
اسماعیل فکری در نامهاش همچنین اشاره کرده بود که ضابطین به خانواده او گفتهاند: «قاضی “خر” ما است و هرچه بگوییم مینویسد.»
اخیرا گفته شده است که برای اعتراف گیری از اسماعیل فکری، او را به تماشای اجرای حکم اعدام یکی از متهمان امنیتی برده بودند و پس از آن او را برای تایید ادعاهای بازجویان بیشتر تحت فشار گذاشته بودند.
متن کامل نامه اسماعیل فکری خطاب به رئیس دیوان عالی کشور را در لینک زیر بخوانید:
https://tavaana.org/esmail-fekri-executed-letter/
#اسماعیل_فکری #نه_به_اعدام #ناپدیدسازی_قهری #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
بر اساس اطلاعات دریافتی، بیش از دو ماه پس از اعدام اسماعیل فکری، نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی هنوز پیکر این زندانی سیاسی را به خانوادهاش تحویل ندادهاند و از محل دفن او اطلاعی در دست نیست. یک منبع نزدیک به خانواده اعلام کرد که خانواده به تمامی سازمانها و ارگانها از جمله قوه قضاییه، سازمان زندانها، زندان اوین و قزلحصار مراجعه کردهاند، اما مسئولان از ارائه هرگونه پاسخ خودداری کردهاند.
اسماعیل فکری، جوان ۲۷ ساله متخصص رایانه و شبکههای ارتباطی، پیش از اعدام دو نامه مهم نوشت: یکی به دیوان عالی کشور و دیگری به رییس قوه قضاییه، او در این نامهها خواستار توقف اجرای حکم و اعاده دادرسی شده بود. او اعلام کرد اتهام همکاری اطلاعاتی با اسرائیل بر اساس اقرارهای تحت فشار، گزارش ضابط پرونده و قصد بر تصاحب رمزارزهایش صادر شده، در حالی که رمزارزها حاصل فعالیت قانونی در حوزه مالی و به قصد سرمایهگذاری بودهاند. فکری توضیح داد که ضابط پرونده با وعده آزادی و بازگرداندن رمزارزها، او و خانوادهاش را فریب داده و حتی گفته بود نیازی به وکیل نیست. او تحت فشار و تهدید شدن به مرگ، در دوران بازداشت در انفرادی و تحقیقات مقدماتی برخی اظهارات علیه دوست سابقش، بابک شهبازی، را تأیید کرده بود.
او در جلسه ده دقیقهای دادگاه بدوی متوجه شد تمام روند پرونده و اتهامات علیه او صحنهسازی و ساختگی بوده است. فکری اعلام کرد که اتهامات منتسبه، شامل دسترسی و انتقال حجم عظیمی از اطلاعات محرمانه نظامی، از اساس غیرممکن بوده و تمام اعترافات اولیه را منکر شد. او خواستار بررسی مجدد پرونده و رعایت عدالت پیش از اجرای حکم شده بود، اما نامههایش پیش از اعدام به نتیجه نرسید.
او در نامههایش به اخاذی ضابطین پرونده از خانوادهاش اشاره کرده و از دستگاه قضائی جمهوری اسلامی خواسته بود با توجه به اسناد رسمی ارائهشده، برسی کند که «این آقایان چرا این پول را گرفتند و چه کردند».
اسماعیل فکری در نامهاش همچنین اشاره کرده بود که ضابطین به خانواده او گفتهاند: «قاضی “خر” ما است و هرچه بگوییم مینویسد.»
اخیرا گفته شده است که برای اعتراف گیری از اسماعیل فکری، او را به تماشای اجرای حکم اعدام یکی از متهمان امنیتی برده بودند و پس از آن او را برای تایید ادعاهای بازجویان بیشتر تحت فشار گذاشته بودند.
متن کامل نامه اسماعیل فکری خطاب به رئیس دیوان عالی کشور را در لینک زیر بخوانید:
https://tavaana.org/esmail-fekri-executed-letter/
#اسماعیل_فکری #نه_به_اعدام #ناپدیدسازی_قهری #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
💔31❤6🕊4
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
روز و شب گذشته شماری از شهروندان در شیراز تجمع کرده و شعارهایی علیه سیاست خارجی جمهوری اسلامی سر دادند، از جمله شعارها «فلسطین رو رها کن، فکری به حال ما کن» و «نه غزه، نه لبنان، فقط ملت ایران» بودند. در یکی از ویدیو میبینیم که یکی از معترضان گفت: «ما جان دادیم، خون دادیم، جوانی دادیم؛ جان دادیم برای وطن، نه برای ایدئولوژی.»
سالهاست که شهروندان ایران، راه خود را از جمهوری اسلامی جدا کردهاند. سیاست کلان جمهوری اسلامی بر آمریکاستیزی و اسرائیلستیزی استوار است و این رژیم حتی تامین ملزومات اولیه زندگی مردم را فدای این سیاست خود کرده است.
#آب_برق_زندگی #نه_غزه_نه_لبنان_جانم_فدای_ایران #فلسطین_رو_رها_کن_فکری_به_حال_ما_کن #شیراز #اعتراضات_سراسری #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
سالهاست که شهروندان ایران، راه خود را از جمهوری اسلامی جدا کردهاند. سیاست کلان جمهوری اسلامی بر آمریکاستیزی و اسرائیلستیزی استوار است و این رژیم حتی تامین ملزومات اولیه زندگی مردم را فدای این سیاست خود کرده است.
#آب_برق_زندگی #نه_غزه_نه_لبنان_جانم_فدای_ایران #فلسطین_رو_رها_کن_فکری_به_حال_ما_کن #شیراز #اعتراضات_سراسری #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤28🕊5
Forwarded from گفتوشنود
از مرداد ۵۹ تا امروز؛
۴۵ سال بیپاسخ
دربارهٔ ناپدید سازی قهری نخستین محفل ملی بهائیان ایران
در مردادماه ۱۴۰۴، جامعهٔ بهائی ایران به چهلمینوپنجمین سالگرد یکی از تلخترین رخدادهای تاریخ معاصر خود میرسد؛ سالگرد ربایش و ناپدیدسازی قهری اعضای نخستین «محفل ملی بهائیان ایران» پس از انقلاب ۵۷. روز پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۵۹ (۲۱ اوت ۱۹۸۰) نیروهای امنیتی به ساختمانی در خیابان نفت تهران یورش بردند و یازده نفر از رهبران منتخب جامعهٔ بهائی را بازداشت کردند. از آن روز تاکنون هیچ خبر موثقی از سرنوشت آنان اعلام نشده است و مقامات جمهوری اسلامی هرگز مسئولیت این اقدام را برعهده نگرفتهاند.
افراد بازداشتشده شامل نه عضو محفل ملی و دو مشاور قارهای بودند: کامبیز صادقزاده میلانی، عبدالحسین تسلیمی، هوشنگ محمودی، ابراهیم رحمانی، حسین نجی، منوچهر قائممقامی، عطاالله مقربی، یوسف قدیمی، بهیه نادری (تنها زن در میان اعضا)، و همچنین یوسف عباسیان و حشمتالله روحانی بهعنوان اعضای هیئت معاونت. این افراد از اقشار گوناگون جامعه ـ پزشک، استاد، مهندس، کارمند، و فعال اجتماعی ـ گرد آمده بودند تا وظیفهٔ ادارهٔ امور جامعهٔ بهائی را بهصورت مسالمتآمیز و در چارچوب قوانین کشور انجام دهند.
پس از بازداشت، گزارشهایی مبنی بر انتقال آنان به زندان اوین منتشر شد، اما پس از چند روز تمام ردهای احتمالی قطع شد. خانوادهها هیچگاه اجازهٔ ملاقات یا دریافت اطلاعات رسمی پیدا نکردند. حتی مقاماتی مانند اکبر هاشمی رفسنجانی در ابتدا خبر بازداشت را تأیید کردند، اما بعدها آن را انکار نمودند. این سکوت و تناقضگویی، بر درد و ابهام خانوادهها افزود و عملاً آنان را در وضعیت انتظار و بیخبری دائمی نگاه داشت.
این واقعه بخشی از روند گستردهتر سرکوب جامعهٔ بهائی در سالهای نخست انقلاب بود؛ روندی که به مصادرهٔ اموال، تعطیلی اماکن مذهبی، بازداشتهای جمعی، اعدامها و در نهایت انحلال رسمی تشکیلات اداری بهائی در مرداد ۱۳۶۲ انجامید. تنها یک سال و نیم پس از ناپدیدسازی محفل نخست، هشت عضو محفل دوم نیز در دی ۱۳۶۰ اعدام شدند. این وقایع نشاندهندهٔ سیاستی سازمانیافته برای حذف حضور بهائیان از عرصهٔ اجتماعی و مدنی کشور بود.
مطالعه بیشتر در وبسایت گفتوشنود:
https://dialog.tavaana.org/bahaeisetizi_khomeyni/
#داستان_ما_یکیست #بهائیان_ایران #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
از مرداد ۵۹ تا امروز؛
۴۵ سال بیپاسخ
دربارهٔ ناپدید سازی قهری نخستین محفل ملی بهائیان ایران
در مردادماه ۱۴۰۴، جامعهٔ بهائی ایران به چهلمینوپنجمین سالگرد یکی از تلخترین رخدادهای تاریخ معاصر خود میرسد؛ سالگرد ربایش و ناپدیدسازی قهری اعضای نخستین «محفل ملی بهائیان ایران» پس از انقلاب ۵۷. روز پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۵۹ (۲۱ اوت ۱۹۸۰) نیروهای امنیتی به ساختمانی در خیابان نفت تهران یورش بردند و یازده نفر از رهبران منتخب جامعهٔ بهائی را بازداشت کردند. از آن روز تاکنون هیچ خبر موثقی از سرنوشت آنان اعلام نشده است و مقامات جمهوری اسلامی هرگز مسئولیت این اقدام را برعهده نگرفتهاند.
افراد بازداشتشده شامل نه عضو محفل ملی و دو مشاور قارهای بودند: کامبیز صادقزاده میلانی، عبدالحسین تسلیمی، هوشنگ محمودی، ابراهیم رحمانی، حسین نجی، منوچهر قائممقامی، عطاالله مقربی، یوسف قدیمی، بهیه نادری (تنها زن در میان اعضا)، و همچنین یوسف عباسیان و حشمتالله روحانی بهعنوان اعضای هیئت معاونت. این افراد از اقشار گوناگون جامعه ـ پزشک، استاد، مهندس، کارمند، و فعال اجتماعی ـ گرد آمده بودند تا وظیفهٔ ادارهٔ امور جامعهٔ بهائی را بهصورت مسالمتآمیز و در چارچوب قوانین کشور انجام دهند.
پس از بازداشت، گزارشهایی مبنی بر انتقال آنان به زندان اوین منتشر شد، اما پس از چند روز تمام ردهای احتمالی قطع شد. خانوادهها هیچگاه اجازهٔ ملاقات یا دریافت اطلاعات رسمی پیدا نکردند. حتی مقاماتی مانند اکبر هاشمی رفسنجانی در ابتدا خبر بازداشت را تأیید کردند، اما بعدها آن را انکار نمودند. این سکوت و تناقضگویی، بر درد و ابهام خانوادهها افزود و عملاً آنان را در وضعیت انتظار و بیخبری دائمی نگاه داشت.
این واقعه بخشی از روند گستردهتر سرکوب جامعهٔ بهائی در سالهای نخست انقلاب بود؛ روندی که به مصادرهٔ اموال، تعطیلی اماکن مذهبی، بازداشتهای جمعی، اعدامها و در نهایت انحلال رسمی تشکیلات اداری بهائی در مرداد ۱۳۶۲ انجامید. تنها یک سال و نیم پس از ناپدیدسازی محفل نخست، هشت عضو محفل دوم نیز در دی ۱۳۶۰ اعدام شدند. این وقایع نشاندهندهٔ سیاستی سازمانیافته برای حذف حضور بهائیان از عرصهٔ اجتماعی و مدنی کشور بود.
مطالعه بیشتر در وبسایت گفتوشنود:
https://dialog.tavaana.org/bahaeisetizi_khomeyni/
#داستان_ما_یکیست #بهائیان_ایران #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
💔25❤4
Forwarded from گفتوشنود
کارتون هفته
اثر هنرمند کارتونیست مانا نیستانی
منتشر شده در دویچهوله فارسی
یکی از بزرگترین مشکلات حکومت جمهوری اسلامی حمایت هنرمندان جامعه از حرکتهای اعتراضی مردمی بوده، خصوصا آنها که خلاقیت خود را در خدمت اعتراض و انتقاد قرار داده اند. بسیاری از هنرمندان کارتونیست و گرافیست طی این سالها مورد عتاب و خطاب قرار گرفتهاند، از احضار و بازجویی و تهدید مخفی گرفته تا بازداشت و تشکیل پرونده رسمی. این اقدامات حکومت همگی در جهت ساکت و مطیع کردن هنرمندان جامعه بوده است. یکی از تازهترین موارد از این دست برخورد حکومت با نواب قزلباش، هنرمند طراح گرافیک منتقد است که تنها برای بیان عقیده در قالب پوستر و طرح، با اتهام "فعالیت تبلیغی علیه نظام" و مسدود شدن صفحه اینستاگرامی خود از طرف نهادهای قضایی روبرو شده است. یکی از طرحهای معروف قزلباش در زمان اعتراضات ۱۴۰۱ طرحی با عنوان "شیخ" است که کلمه شیخ را به نمایش میگذاشت اما مگسی جای نقطه حرف "خ" را گرفته بود. این موضوع دستمایه مانا نیستانی برای کاریکاتور هفته بوده است.
@dw_farsi
@mananey
#شیخ #حکومت_ایدئولوژیک #نواب_قزلباش #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
کارتون هفته
اثر هنرمند کارتونیست مانا نیستانی
منتشر شده در دویچهوله فارسی
یکی از بزرگترین مشکلات حکومت جمهوری اسلامی حمایت هنرمندان جامعه از حرکتهای اعتراضی مردمی بوده، خصوصا آنها که خلاقیت خود را در خدمت اعتراض و انتقاد قرار داده اند. بسیاری از هنرمندان کارتونیست و گرافیست طی این سالها مورد عتاب و خطاب قرار گرفتهاند، از احضار و بازجویی و تهدید مخفی گرفته تا بازداشت و تشکیل پرونده رسمی. این اقدامات حکومت همگی در جهت ساکت و مطیع کردن هنرمندان جامعه بوده است. یکی از تازهترین موارد از این دست برخورد حکومت با نواب قزلباش، هنرمند طراح گرافیک منتقد است که تنها برای بیان عقیده در قالب پوستر و طرح، با اتهام "فعالیت تبلیغی علیه نظام" و مسدود شدن صفحه اینستاگرامی خود از طرف نهادهای قضایی روبرو شده است. یکی از طرحهای معروف قزلباش در زمان اعتراضات ۱۴۰۱ طرحی با عنوان "شیخ" است که کلمه شیخ را به نمایش میگذاشت اما مگسی جای نقطه حرف "خ" را گرفته بود. این موضوع دستمایه مانا نیستانی برای کاریکاتور هفته بوده است.
@dw_farsi
@mananey
#شیخ #حکومت_ایدئولوژیک #نواب_قزلباش #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
👍18❤3
کامران صمیمی؛ اعدام به جرم اعتقاد
شب ۲۲ آذرماه ۱۳۶۰ خورشیدی است. تعدادی از شهروندان بهائی ایرانی در منزل فردی به نام ذوقالله مومن مهمان هستند. سپاه پاسداران به منزل ذوقالله هجوم میآورد و هشت نفر از افراد حاضر در این جلسه را بازداشت میکند. دو هفته بعد و در سحرگاه ششم دیماه بدون تشکیل دادگاه علنی و حق داشتن وکیل و دادرسی عادلانه، این افراد اعدام میشوند.
کامران صمیمی یکی از آنها بود. او در نهم دیماه ۱۳۰۴ در یک خانواده بهائی در تهران به دنیا آمد. در سن هفده سالگی و در سال ۱۳۲۱ برای ادامه تحصیل به هند رفت و در عنفوان جوانی در همانجا با فریده صمیمی ازدواج کرد که حاصل این ازدواج پنج فرزند است. کامران صمیمی پس از بازگشت به ایران یک موسسه آموزش زبان انگلیسی دایر کرد.
پس از مدتی او تصمیم می گیرد برای ترویج آیین بهائیت به اندونزی سفر کند. اقامتش در اندونزی ۱۵ سال طول میکشد. پس از آن به تهران بازمیگردد و عضو هیئت ملی تربیت بهائی میشود و تا زمان انقلاب مسئولیت منشیگری این هیئت را به عهده میگیرد.
بیشتر مطالعه کنید:
https://tavaana.org/kamran_samimi/
#پروفایل #کامران_صمیمی #بهائی #اعدام
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech
شب ۲۲ آذرماه ۱۳۶۰ خورشیدی است. تعدادی از شهروندان بهائی ایرانی در منزل فردی به نام ذوقالله مومن مهمان هستند. سپاه پاسداران به منزل ذوقالله هجوم میآورد و هشت نفر از افراد حاضر در این جلسه را بازداشت میکند. دو هفته بعد و در سحرگاه ششم دیماه بدون تشکیل دادگاه علنی و حق داشتن وکیل و دادرسی عادلانه، این افراد اعدام میشوند.
کامران صمیمی یکی از آنها بود. او در نهم دیماه ۱۳۰۴ در یک خانواده بهائی در تهران به دنیا آمد. در سن هفده سالگی و در سال ۱۳۲۱ برای ادامه تحصیل به هند رفت و در عنفوان جوانی در همانجا با فریده صمیمی ازدواج کرد که حاصل این ازدواج پنج فرزند است. کامران صمیمی پس از بازگشت به ایران یک موسسه آموزش زبان انگلیسی دایر کرد.
پس از مدتی او تصمیم می گیرد برای ترویج آیین بهائیت به اندونزی سفر کند. اقامتش در اندونزی ۱۵ سال طول میکشد. پس از آن به تهران بازمیگردد و عضو هیئت ملی تربیت بهائی میشود و تا زمان انقلاب مسئولیت منشیگری این هیئت را به عهده میگیرد.
بیشتر مطالعه کنید:
https://tavaana.org/kamran_samimi/
#پروفایل #کامران_صمیمی #بهائی #اعدام
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech
💔32❤3
جمعی از زنان زندانی سیاسی، از زندان قرچک:
آقای اژهای! ما را در سیاهچالی از ظلم و تبعیض به اسارت گرفتهاید
تعدادی از زنان زندانی سیاسی در زندان قرچک در بیانیهای به رئیس قوه قضائیه از شرایط سخت این زندان نوشتند. آنها اشاره کردند که
«ما در زندان قرچک نیستیم؛ ما در کنج ستم، در گوشهای طراحیشده برای محو کردنمان محبوس شدهایم.»
امضاکنندگان این بیانیه؛ زهره سرو، گلاره عباسی، محبوبه رضایی، پریوش مسلمی، مهنازطراح، مرجان دیبا و فرزانه محمدیپارسا تاکید کردند که «دیگر بحث بر سر این که ما زندانی سیاسی هستیم یا امنیتی، بیمعناست، ما در این سیستم انسان به شمار نمیآییم.»
متن کامل بیانیه:
آقای اژهای، رئیس قوه قضاییه
ما، زنان دربند، از کنج ستم زندان قرچک برای شما مینویسیم؛ جایی که به جرم تفاوت در نظر سیاسی، نهتنها حقوق شهروندیمان، بلکه انسانیتمان پایمال شده است. جایی که درهای عدالت را با قفلهای آهنینِ محرومیت از ابتداییترین حقوق انسانی به روی ما بسته و ما را در سیاهچالی از ظلم و تبعیض به اسارت گرفتهاید. ما در زندان قرچک نیستیم؛ ما در کنج ستم، در گوشهای طراحیشده برای محو کردنمان محبوس شدهایم.
شما تنها به این دلیل که باورمان با شما یکی نیست زندگی را از ما سلب کردهاید. وظیفه شما، بهعنوان حاکمیت، فراهم آوردن حداقل شرایط زیستی برای ماست؛ وظیفهای که نهتنها از عهده آن برنیامدهاید، بلکه با بیکفایتی ما را به شرایطی صدچندان ظالمانهتر از زندان قرچک سپردهاید. حکومتی که سالها کباده جنگ کشیده و هنوز هم میکشد، در شرایط جنگی حتی توانایی فراهم آوردن ابتداییترین امکانات و حقوق برای کسانی که به اسارت گرفته است را ندارد. ما را از دسترسی به کارگاه قرچک، از آب آشامیدنی، از برق و گاه حتی از غذا محروم کردهاید؛ این ستم سیستماتیک است. دیگر بحث بر سر این که ما زندانی سیاسی هستیم یا امنیتی، بیمعناست، ما در این سیستم انسان به شمار نمیآییم. شرایط اسفناک قرچک را ضرب در ده کنید، باز هم به عمق فلاکت ما در این کنج ستم نمیرسد. ما را نه در رده یک قاتل زنجیرهای، که کمتر از موجودات زنده میدانید؛ گویی از بمب و موشک نیز خطرناکتریم.
دو ماه است که در این کنج ستم و در بلاتکلیفی مطلق اسیر شدهایم. دو ماه است که وعدههای پوچ آزادی یا انتقال به اوین، تا طنین تلخ «همینجا خواهید ماند»، زندگی ما را به تمسخر گرفتهاید. دو ماه است که صدای بمب و موشک در گوشمان میپیچد و ما را به آرزوی پایان این کابوس سیاه وا میدارد.
آقای اژهای، شما بهعنوان رئیس قوه قضاییه موظفید حداقل شرایط زیستی را برای ما فراهم کنید، نه این که ستم و تبعیضی چندبرابر زندانیان محروم از زندگی قرچک به ما تحمیل کنید؛ مایی که سرافرازی وطنمان همواره خواستهمان بوده، مایی که انسانیم. این شرایط ضدبشری، این ظلم آشکار، شایسته هیچ جنبندهای نیست. ما نه رحم میخواهیم و نه چشمانتظار وعدههای بیسرانجام شما هستیم، محکومیت این ستم را فریاد میزنیم و پایان فوری اسارت در این سیاهچال ظلم را مطالبه میکنیم. وضعیت ما باید بیدرنگ تعیین تکلیف شود. این کابوس سیاه باید ویران شود. ما انسانیم و حق حیات و کرامت انسانیمان را با صدای بلند فریاد میزنیم.
زهره سرو
گلاره عباسی
محبوبه رضایی
پریوش مسلمی
مهنازطراح
مرجان دیبا
فرزانهمحمدی پارسا
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #بیانیه #زندانیان_سیاسی
@Tavaana_TavaanaTech
آقای اژهای! ما را در سیاهچالی از ظلم و تبعیض به اسارت گرفتهاید
تعدادی از زنان زندانی سیاسی در زندان قرچک در بیانیهای به رئیس قوه قضائیه از شرایط سخت این زندان نوشتند. آنها اشاره کردند که
«ما در زندان قرچک نیستیم؛ ما در کنج ستم، در گوشهای طراحیشده برای محو کردنمان محبوس شدهایم.»
امضاکنندگان این بیانیه؛ زهره سرو، گلاره عباسی، محبوبه رضایی، پریوش مسلمی، مهنازطراح، مرجان دیبا و فرزانه محمدیپارسا تاکید کردند که «دیگر بحث بر سر این که ما زندانی سیاسی هستیم یا امنیتی، بیمعناست، ما در این سیستم انسان به شمار نمیآییم.»
متن کامل بیانیه:
آقای اژهای، رئیس قوه قضاییه
ما، زنان دربند، از کنج ستم زندان قرچک برای شما مینویسیم؛ جایی که به جرم تفاوت در نظر سیاسی، نهتنها حقوق شهروندیمان، بلکه انسانیتمان پایمال شده است. جایی که درهای عدالت را با قفلهای آهنینِ محرومیت از ابتداییترین حقوق انسانی به روی ما بسته و ما را در سیاهچالی از ظلم و تبعیض به اسارت گرفتهاید. ما در زندان قرچک نیستیم؛ ما در کنج ستم، در گوشهای طراحیشده برای محو کردنمان محبوس شدهایم.
شما تنها به این دلیل که باورمان با شما یکی نیست زندگی را از ما سلب کردهاید. وظیفه شما، بهعنوان حاکمیت، فراهم آوردن حداقل شرایط زیستی برای ماست؛ وظیفهای که نهتنها از عهده آن برنیامدهاید، بلکه با بیکفایتی ما را به شرایطی صدچندان ظالمانهتر از زندان قرچک سپردهاید. حکومتی که سالها کباده جنگ کشیده و هنوز هم میکشد، در شرایط جنگی حتی توانایی فراهم آوردن ابتداییترین امکانات و حقوق برای کسانی که به اسارت گرفته است را ندارد. ما را از دسترسی به کارگاه قرچک، از آب آشامیدنی، از برق و گاه حتی از غذا محروم کردهاید؛ این ستم سیستماتیک است. دیگر بحث بر سر این که ما زندانی سیاسی هستیم یا امنیتی، بیمعناست، ما در این سیستم انسان به شمار نمیآییم. شرایط اسفناک قرچک را ضرب در ده کنید، باز هم به عمق فلاکت ما در این کنج ستم نمیرسد. ما را نه در رده یک قاتل زنجیرهای، که کمتر از موجودات زنده میدانید؛ گویی از بمب و موشک نیز خطرناکتریم.
دو ماه است که در این کنج ستم و در بلاتکلیفی مطلق اسیر شدهایم. دو ماه است که وعدههای پوچ آزادی یا انتقال به اوین، تا طنین تلخ «همینجا خواهید ماند»، زندگی ما را به تمسخر گرفتهاید. دو ماه است که صدای بمب و موشک در گوشمان میپیچد و ما را به آرزوی پایان این کابوس سیاه وا میدارد.
آقای اژهای، شما بهعنوان رئیس قوه قضاییه موظفید حداقل شرایط زیستی را برای ما فراهم کنید، نه این که ستم و تبعیضی چندبرابر زندانیان محروم از زندگی قرچک به ما تحمیل کنید؛ مایی که سرافرازی وطنمان همواره خواستهمان بوده، مایی که انسانیم. این شرایط ضدبشری، این ظلم آشکار، شایسته هیچ جنبندهای نیست. ما نه رحم میخواهیم و نه چشمانتظار وعدههای بیسرانجام شما هستیم، محکومیت این ستم را فریاد میزنیم و پایان فوری اسارت در این سیاهچال ظلم را مطالبه میکنیم. وضعیت ما باید بیدرنگ تعیین تکلیف شود. این کابوس سیاه باید ویران شود. ما انسانیم و حق حیات و کرامت انسانیمان را با صدای بلند فریاد میزنیم.
زهره سرو
گلاره عباسی
محبوبه رضایی
پریوش مسلمی
مهنازطراح
مرجان دیبا
فرزانهمحمدی پارسا
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #بیانیه #زندانیان_سیاسی
@Tavaana_TavaanaTech
💔23❤6🕊4
تداوم بازداشت و بلاتکلیفی معلم محبوس در زندان شیبان اهواز
بیش از ۱۶ ماه است که امان جلالینژاد به صورت بلاتکلیف در زندان شیبان اهواز نگهداری میشود. با وجود وضعیت نامناسب جسمی این زندانی و نیاز وی به درمان، مسئولان زندان از اعزام او به مرخصی استعلاجی خودداری میکنند.
به گزارش شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران، این متهم سیاسی محبوس در بند ۵ زندان شیبان اهواز، با شرایط جسمانی نامناسبی روبهرو است. پای وی از ناحیه مچ تا زانو متورم شده و دچار تغییر رنگ به قرمز و سیاه شده است. در ماههای اخیر، برای کنترل درد، به او داروی تزریقی تجویز شده است تا امکان استراحت شبانه داشته باشد.
در این گزارش آمده است، هفته گذشته نیز این زندانی به بیمارستان منتقل شد و از پای او امآرآی گرفته شد. با وجود تأیید نیاز فوری به درمان، مقامات امنیتی مانع از اعطای مرخصی درمانی به این زندانی شدهاند.
هرچند امان جلالینژاد اواخر سال گذشته از اتهامات مطروحه در دادگاه کیفری تبرئه شد. بیش از ۵ ماه هم از برگزاری جلسه رسیدگی در دادگاه انقلاب اهواز میگذرد، با این حال تاکنون حکمی توسط این دادگاه صادر نشده است. این در حالی است که با درخواست آزادی وی با تودیع وثیقه هم موافقت نشده است.
امان جلالی نژاد، ۳۳ ساله، متولد زاهدان و اهل بیرجند، فارغ التحصیل رشته نقاشی، معلم و عضو شورای هنرستان امیرکبیر اهواز در تاریخ ۲۰ فروردین ۱۴۰۳، توسط نیروهای امنیتی در محدوده ورودی شهر اهواز بازداشت شد.
#امان_جلالی_نژاد #اهواز #یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech
بیش از ۱۶ ماه است که امان جلالینژاد به صورت بلاتکلیف در زندان شیبان اهواز نگهداری میشود. با وجود وضعیت نامناسب جسمی این زندانی و نیاز وی به درمان، مسئولان زندان از اعزام او به مرخصی استعلاجی خودداری میکنند.
به گزارش شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران، این متهم سیاسی محبوس در بند ۵ زندان شیبان اهواز، با شرایط جسمانی نامناسبی روبهرو است. پای وی از ناحیه مچ تا زانو متورم شده و دچار تغییر رنگ به قرمز و سیاه شده است. در ماههای اخیر، برای کنترل درد، به او داروی تزریقی تجویز شده است تا امکان استراحت شبانه داشته باشد.
در این گزارش آمده است، هفته گذشته نیز این زندانی به بیمارستان منتقل شد و از پای او امآرآی گرفته شد. با وجود تأیید نیاز فوری به درمان، مقامات امنیتی مانع از اعطای مرخصی درمانی به این زندانی شدهاند.
هرچند امان جلالینژاد اواخر سال گذشته از اتهامات مطروحه در دادگاه کیفری تبرئه شد. بیش از ۵ ماه هم از برگزاری جلسه رسیدگی در دادگاه انقلاب اهواز میگذرد، با این حال تاکنون حکمی توسط این دادگاه صادر نشده است. این در حالی است که با درخواست آزادی وی با تودیع وثیقه هم موافقت نشده است.
امان جلالی نژاد، ۳۳ ساله، متولد زاهدان و اهل بیرجند، فارغ التحصیل رشته نقاشی، معلم و عضو شورای هنرستان امیرکبیر اهواز در تاریخ ۲۰ فروردین ۱۴۰۳، توسط نیروهای امنیتی در محدوده ورودی شهر اهواز بازداشت شد.
#امان_جلالی_نژاد #اهواز #یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech
💔17🕊3❤2
به گزارش بنیاد عبدالرحمن برومند، جمهوری اسلامی از ابتدای ماه آگوست تاکنون، تنها در ۲۲ روز، بالغ بر ۱۰۵ نفر را اعدام کرده است.
همچنین بر اساس گزارشهای رسمی، از ابتدای سال ۲۰۲۵ تاکنون بیش از ۸۰۰ نفر در ایران اعدام شدهاند.
از زمان جنگ ۱۲ روزه میان اسرائیل و جمهوری اسلامی، تعداد اعدامها بهطور چشمگیری افزایش یافته است.
تاکید میکنیم هماکنون ۵۴ زندانی امنیتی و سیاسی در زندان زیر حکم اعدام هستند. و البته تعداد بسیار زیادی از هموطنانمان هم با اتهامات دیگر مثل «جرائم مرتبط با موادمخدر» «قتل» و .... به اعدام محکوم شدهاند.
صدای زندانیان محکوم به اعدام باشیم
آیا شما هم در پویش سهشنبههای نه به اعدام شرکت میکنید؟
#نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech
همچنین بر اساس گزارشهای رسمی، از ابتدای سال ۲۰۲۵ تاکنون بیش از ۸۰۰ نفر در ایران اعدام شدهاند.
از زمان جنگ ۱۲ روزه میان اسرائیل و جمهوری اسلامی، تعداد اعدامها بهطور چشمگیری افزایش یافته است.
تاکید میکنیم هماکنون ۵۴ زندانی امنیتی و سیاسی در زندان زیر حکم اعدام هستند. و البته تعداد بسیار زیادی از هموطنانمان هم با اتهامات دیگر مثل «جرائم مرتبط با موادمخدر» «قتل» و .... به اعدام محکوم شدهاند.
صدای زندانیان محکوم به اعدام باشیم
آیا شما هم در پویش سهشنبههای نه به اعدام شرکت میکنید؟
#نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech
💔20❤2🕊2
زخمهای پنهان؛ راهنمای مقدماتی برای فهم تراما در قربانیان سرکوب، اثر مانی عظیمزاده
«کمککردن به قربانیان شکنجه با هدف توانمندسازی ایشان در مقابله با شکنجه، تنها محدود به روانشناسان و درمانگران و پزشکان نیست؛ بلکه اطرافیان قربانیان و کسانی که در شرایط خفقان و خطر به یاری ایشان میشتابند، نقش بسیار مهمی در توانمندساختن قربانیان دارند.»
از کتاب «زخمهای پنهان؛ راهنمای مقدماتی برای فهم تراما در قربانیان سرکوب» نوشته مانی عظیمزاده
بازداشت و شکنجه مخالفان سیاسی، نقض فاحش آزادی بیان و حقوق بشر است؛ امری رایج در کشورهایی با حکومتهای دیکتاتوری و تمامیتخواه همچون جمهوری اسلامی. طبیعتا نمیتوان از حکومتی که ناقض حقوق بشر است انتظار داشت به سلامت روان قربانیان و اطرافیانشان اهمیت دهد. حال آنکه قربانیان نقض حقوق بشر با چالشهایی جدی در این زمینه مواجه هستند.
یکی از مشکلات رایج در میان زندانیان سیاسی و به طور کلی قربانیان نقض حقوق بشر و سرکوب، تجربه تراما یا آسیب روانی ناشی از حادثه است. از چگونگی و زمان و مکان بازداشت و انواع تماسها از سوی ماموران حکومت گرفته تا روندهای بازجویی و دادگاه و غیره، از جمله دلایل بروز تراما است. اینجاست که قربانی و اطرافیان او علاوه بر انواع موانعی که حکومت بر سر راه زندگی عادی آنان قرار میدهد، باید با مشکلاتی در زمینه سلامت روان نیز دست و پنجه نرم کنند.
در چنین شرایطی نزدیکان توانمند، رواندرمانگران، روانشناسان، مددکاران، پزشکان و پرستارانی که با زندانیان و خانوادهشان در ارتباط هستند تا اندازهای میتوانند یاریگر باشند. اما برخورد صحیح و کماهمیت جلوهندادن آنچه «حادثه منجر به تراما» خوانده میشود و نیز خود «تراما» از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
کتابچه حاضر یک راهنمای مقدماتی برای گروههای یادشده است که تلاش میکند با تعریف مفاهیمی از جمله شکنجه و خشونت سیاسی شرایط زندانیان را تا اندازهای ترسیم کند و نیز به رویکردهای درمانی و غیربالینی میپردازد. همچنین این کتابچه از اهمیت روایتگری میگوید و مثالهایی را از وضعیتهای مشابه در اروگوئه تحت حکومت خورخه پاچکو، در میانه دهههای هفتاد و هشتاد میلادی، ارائه میدهد.
به رایگان دانلود کنید و بخوانید!
https://tavaana.org/trauma-among-political-prisoners-in-iran/
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #روانشناسی #ایران #کتاب
@Tavaana_TavaanaTech
«کمککردن به قربانیان شکنجه با هدف توانمندسازی ایشان در مقابله با شکنجه، تنها محدود به روانشناسان و درمانگران و پزشکان نیست؛ بلکه اطرافیان قربانیان و کسانی که در شرایط خفقان و خطر به یاری ایشان میشتابند، نقش بسیار مهمی در توانمندساختن قربانیان دارند.»
از کتاب «زخمهای پنهان؛ راهنمای مقدماتی برای فهم تراما در قربانیان سرکوب» نوشته مانی عظیمزاده
بازداشت و شکنجه مخالفان سیاسی، نقض فاحش آزادی بیان و حقوق بشر است؛ امری رایج در کشورهایی با حکومتهای دیکتاتوری و تمامیتخواه همچون جمهوری اسلامی. طبیعتا نمیتوان از حکومتی که ناقض حقوق بشر است انتظار داشت به سلامت روان قربانیان و اطرافیانشان اهمیت دهد. حال آنکه قربانیان نقض حقوق بشر با چالشهایی جدی در این زمینه مواجه هستند.
یکی از مشکلات رایج در میان زندانیان سیاسی و به طور کلی قربانیان نقض حقوق بشر و سرکوب، تجربه تراما یا آسیب روانی ناشی از حادثه است. از چگونگی و زمان و مکان بازداشت و انواع تماسها از سوی ماموران حکومت گرفته تا روندهای بازجویی و دادگاه و غیره، از جمله دلایل بروز تراما است. اینجاست که قربانی و اطرافیان او علاوه بر انواع موانعی که حکومت بر سر راه زندگی عادی آنان قرار میدهد، باید با مشکلاتی در زمینه سلامت روان نیز دست و پنجه نرم کنند.
در چنین شرایطی نزدیکان توانمند، رواندرمانگران، روانشناسان، مددکاران، پزشکان و پرستارانی که با زندانیان و خانوادهشان در ارتباط هستند تا اندازهای میتوانند یاریگر باشند. اما برخورد صحیح و کماهمیت جلوهندادن آنچه «حادثه منجر به تراما» خوانده میشود و نیز خود «تراما» از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
کتابچه حاضر یک راهنمای مقدماتی برای گروههای یادشده است که تلاش میکند با تعریف مفاهیمی از جمله شکنجه و خشونت سیاسی شرایط زندانیان را تا اندازهای ترسیم کند و نیز به رویکردهای درمانی و غیربالینی میپردازد. همچنین این کتابچه از اهمیت روایتگری میگوید و مثالهایی را از وضعیتهای مشابه در اروگوئه تحت حکومت خورخه پاچکو، در میانه دهههای هفتاد و هشتاد میلادی، ارائه میدهد.
به رایگان دانلود کنید و بخوانید!
https://tavaana.org/trauma-among-political-prisoners-in-iran/
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #روانشناسی #ایران #کتاب
@Tavaana_TavaanaTech
🕊10❤3👍1
Forwarded from گفتوشنود
رئیس جدید کمیسیون آزادی مذهبی بینالمللی ایالات متحده اعلام کرد که ایران، چین و نیجریه بهعنوان کشورهایی که همچنان مرتکب نقض گستردهٔ حقوق انسانی مردم خود میشوند، در کانون توجه و رصد این کمیسیون قرار دارند.
ویکی هارتزلر پنجشنبه، ۳۰ مرداد، به خبرگزاری کاتولیکنیوز گفت در ایران بیش از ۹۰۰ مورد اعدام در سال میلادی ۲۰۲۴ رخ داده و ۹۶ مسیحی ایرانی نیز در مجموع به بیش از ۲۶۰ سال زندان محکوم شدهاند.
خانم هارتزلر در مورد چین هم گفت این کشور در منطقهٔ سینکیانگ به سیاست «چینیسازی» در قبال مسلمانان اویغور ادامه داده و مساجد و کلیساها را ملزم میکند تصاویر رهبر کشور و تبلیغات حزب کمونیست حاکم را نشان دهند؛ نمودهایی از سرکوب و ادامهٔ تلاش سیستماتیک برای ضربهزدن به مناسک دینی.
این مقام آمریکایی افزود نیجریه مرگبارترین کشور جهان برای مسیحیان است، زیرا ۶۹ درصد از مسیحیان کشتهشده در سال ۲۰۲۳ در سراسر جهان، مسیحیان نیجریهای بودهاند.
#آزادی_دین #آزادی_عقیده #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
رئیس جدید کمیسیون آزادی مذهبی بینالمللی ایالات متحده اعلام کرد که ایران، چین و نیجریه بهعنوان کشورهایی که همچنان مرتکب نقض گستردهٔ حقوق انسانی مردم خود میشوند، در کانون توجه و رصد این کمیسیون قرار دارند.
ویکی هارتزلر پنجشنبه، ۳۰ مرداد، به خبرگزاری کاتولیکنیوز گفت در ایران بیش از ۹۰۰ مورد اعدام در سال میلادی ۲۰۲۴ رخ داده و ۹۶ مسیحی ایرانی نیز در مجموع به بیش از ۲۶۰ سال زندان محکوم شدهاند.
خانم هارتزلر در مورد چین هم گفت این کشور در منطقهٔ سینکیانگ به سیاست «چینیسازی» در قبال مسلمانان اویغور ادامه داده و مساجد و کلیساها را ملزم میکند تصاویر رهبر کشور و تبلیغات حزب کمونیست حاکم را نشان دهند؛ نمودهایی از سرکوب و ادامهٔ تلاش سیستماتیک برای ضربهزدن به مناسک دینی.
این مقام آمریکایی افزود نیجریه مرگبارترین کشور جهان برای مسیحیان است، زیرا ۶۹ درصد از مسیحیان کشتهشده در سال ۲۰۲۳ در سراسر جهان، مسیحیان نیجریهای بودهاند.
#آزادی_دین #آزادی_عقیده #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
❤10🕊3
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مردم معترض در شیراز در شب پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۴۰۴ با سردادن شعار «ما تماشاگر نمی خوایم، به ما ملحق شوید» از سایر مردم خواستند تا به اعتراضات آنها بپیوندند. آنها همچنین شعار دادند «ایران ارث بابات نیست.»
ایران متعلق به همه ایرانیان است و همه باید در تعیین سرنوشت این جغرافیا سهیم باشند و حق داشته باشند. حکومت جمهوری اسلامی، ایران را برای ایدئولوژی خود مصرف کرده است. برای شعارهای ناکجاآبادی، برای سیاستهای ویرانگر و اشتباه، برای باورهای خرافی، برای چپاول بیشتر و غارت منابع ...
#شیراز #ایران_برای_همه_ایرانیان #نه_به_جمهورى_اسلامى #اعتراضات_سراسری #آب_برق_زندگی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
ایران متعلق به همه ایرانیان است و همه باید در تعیین سرنوشت این جغرافیا سهیم باشند و حق داشته باشند. حکومت جمهوری اسلامی، ایران را برای ایدئولوژی خود مصرف کرده است. برای شعارهای ناکجاآبادی، برای سیاستهای ویرانگر و اشتباه، برای باورهای خرافی، برای چپاول بیشتر و غارت منابع ...
#شیراز #ایران_برای_همه_ایرانیان #نه_به_جمهورى_اسلامى #اعتراضات_سراسری #آب_برق_زندگی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
❤31👍2