جعفر پناهی، کارگران، در نشست رسانه‌ای فیلم «یک تصادف ساده» در جشنواره کن، با اشاره به زندانی‌شدن حسین شنبه‌زاده و مهدی محمودیان، گفت:
«نمی‌توان بی‌تفاوت بود.»
فیلم «یک تصادف ساده» روایت‌کننده تجربه زندان و شکنجه به‌طرزی غیرمنتظره و صریح است. این اثر مخفیانه ساخته شده است.

پناهی روی صحنه گفت که فیلم خود را به کارگردانان ممنوع‌الکار در ایران، به‌ویژه زنان فیلم‌ساز و بازیگری تقدیم می‌کند که از جنبش‌های اعتراضی در دفاع از حقوق زنان حمایت کرده‌اند.
این نخستین حضور جعفر پناهی در یک جشنواره بین‌المللی طی ۱۵ سال گذشته است. نام مهدی محمودیان، زندانی سیاسی شناخته‌شده، نیز در تیتراژ فیلم به‌عنوان یکی از همکاران فیلمنامه‌نویسی دیده می‌شود.

ویدیو از حساب بابک غفوری‌آذر در شبکه اجتماعی ایکس


#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #جعفر_پناهی #فیلم #سینما

@Tavaana_TavaanaTech

جعفر پناهی، کارگردان برجسته ایرانی، با فیلم «یک تصادف ساده» موفق شد دومین نخل طلای تاریخ سینمای ایران را از جشنواره فیلم کن دریافت کند. این جایزه توسط کیت بلانشت، بازیگر سرشناس استرالیایی، به او اهدا شد.فیلم «یک تصادف ساده» بدون دریافت مجوز و به‌صورت مخفیانه در ایران ساخته شده و با نگاهی انتقادی به تحولات اجتماعی معاصر، توجه داوران را جلب کرده است. پیش از این، تنها عباس کیارستمی در سال ۱۹۹۷ با فیلم «طعم گیلاس» موفق به دریافت نخل طلا شده بود.


#جعفر_پناهی #جشنواره_کن #زن‌_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جعفر پناهی، کارگردان سرشناس ایرانی، پس از دریافت نخل طلای جشنواره فیلم کن برای فیلم «یک تصادف ساده»، با تاکید بر ضرورت کنار گذاشتن اختلاف‌ها در این برهه برای ایران گفت: از تمام ایرانیان با هر عقیده و مرام، چه در داخل و چه در خارج از کشور، که برای آزادی، کرامت انسانی و دموکراسی تلاش می‌کنند، خواهش می‌کنم اختلافات را کنار بگذارید. مهم کشور ما و یکپارچگی است.
پناهی با آرزوی آزادی ایران افزود: به امید اینکه به روزی برسیم کسی به ما نگوید چه بکن و چه نکن، چه بپوش و چه نپوش، و اینکه چه چیزی بسازیم و چه نسازیم.


#جعفر_پناهی #جشنواره_کن #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سخنرانی جعفر پناهی

جعفر پناهی، کارگردان سرشناس ایرانی، پس از دریافت نخل طلای جشنواره فیلم کن برای فیلم «یک تصادف ساده»، با تاکید بر ضرورت کنار گذاشتن اختلاف‌ها در این برهه برای ایران گفت: از تمام ایرانیان با هر عقیده و مرام، چه در داخل و چه در خارج از کشور، که برای آزادی، کرامت انسانی و دموکراسی تلاش می‌کنند، خواهش می‌کنم اختلافات را کنار بگذارید. مهم کشور ما و یکپارچگی است.

پناهی با آرزوی آزادی ایران افزود: به امید اینکه به روزی برسیم کسی به ما نگوید چه بکن و چه نکن، چه بپوش و چه نپوش، و اینکه چه چیزی بسازیم و چه نسازیم.


#جعفر_پناهی #زن_زندگی_آزادی #نه_به_جمهوری_اسلامی #جشنواره_کن #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

مهدی محمودیان، زندانی سیاسی، که با جعفر پناهی هم‌بند بود و نامش هم در تیتراژ فیلم «یک تصادف ساده» به عنوان یکی از نویسندگان فیلمنامه آمده است، پیام تبریکی به شرح زیر برای جعفر پناهی، برنده جایزه نخل طلایی جشنواره کن فرانسه، نوشته است:

«وقتی یک روایتِ ساده، جهانی می‌شود

پیام تبریکی از زندان اوین

استاد پناهی عزیز

دریافت نخل طلا برای «یک تصادف ساده» فقط یک افتخار سینمایی نیست؛ پیروزی حقیقت است بر سانسور، مقاومت است در برابر خاموشی، و اثباتی‌ست بر اینکه تصویر، حتی اگر در پستو ساخته شود، می‌تواند بر فراز جهان بدرخشد.

در روزهایی که هنوز در زندانم، این خبر برایم مثل روزنه‌ای از نور بود در میان دیوارهای بسته. افتخار همکاری هرچند اندک با استاد بزرگی چون شما در این فیلم، یکی از ارزشمندترین تجربه‌های زندگی‌ام بوده؛ روایتی که از دل شما در زندان آمد و حالا صدای کسانی‌ست که خاموش‌شان می‌خواهند.

استاد عزیز، تو فقط نخل طلا را نگرفتی، دل بسیاری از ما را هم بردی.
به تو، به تیم بی‌نظیر فیلم، و به همه‌ کسانی که هنوز ایمان دارند روایت انسان، حتی اگر ساده باشد، بی‌انتهاست—صمیمانه تبریک می‌گویم.

مهدی محمودیان
زندان اوین – ۳ خرداد ۱۴۰۴»

#جعفر_پناهی #مهدی_محمودیان #جشنواره_فیلم_کن #نخل_طلا #بیانیه #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

واکنش‌های چهره‌های اپوزیسیون جمهوری اسلامی به دریافت نخل طلایی توسط جعفر پناهی

در یکی از درخشان‌ترین لحظات تاریخ معاصر سینمای ایران، جعفر پناهی، فیلم‌ساز برجسته و مردمی ایرانی، موفق به دریافت نخل طلایی جشنواره کن شد؛ افتخاری که نه‌تنها بر دستاوردهای سینمایی او مهر تأیید زد، بلکه به نمادی از مقاومت، ایستادگی و دفاع از آزادی بیان در ایران بدل شد. این موفقیت تاریخی، با موجی از واکنش‌های ستایش‌آمیز از سوی چهره‌های شناخته‌شده‌ی اپوزیسیون جمهوری اسلامی همراه بود.

شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، در پیامی تأثیرگذار نوشت که این نخل طلا، صرفاً جایزه‌ای سینمایی نیست، بلکه پاسداشتی‌ست بر سال‌ها ایستادگی هنرمندی که با دوربین پنهان و در دل سانسور، صدای رنج و امید مردم ایران شد. عبادی تأکید کرد که جعفر پناهی به‌جای آن‌که در کنار قدرت بایستد، صدای زنان، کارگران، دانشجویان و محرومان شد و به ما یادآوری کرد که هنر، وقتی در کنار مردم باشد، از هر ارتشی نیرومندتر است.

شاهزاده رضا پهلوی در پیامی رسمی، این افتخار را نه فقط متعلق به جعفر پناهی، بلکه مایه‌ غرور برای همه‌ ملت ایران دانست. او با اشاره به سخنان پناهی درباره‌ آزادی، از خواست عمومی ایرانیان برای رهایی از جمهوری اسلامی سخن گفت و ابراز امیدواری کرد که روزی همه‌ سینماگران ایرانی بتوانند در کشور خود، آزاد و بدون سانسور فیلم بسازند.

نرگس محمدی، فعال سرشناس حقوق بشر و برنده نوبل صلح، در پیامی رسمی نوشت که این جایزه نتیجه‌ یک تصادف یا بخت و اقبال نیست، بلکه ثمره‌ سال‌ها تلاش خستگی‌ناپذیر پناهی در تعمیق مفاهیم انسانی و حقوق بشری‌ست. او این موفقیت را به ملت ایران، سرزمین پر افتخار و خود پناهی تبریک گفت و آرزو کرد که این پیروزی‌ها ادامه‌دار باشد.

حامد اسماعیلیون، نویسنده و از اعضای خانواده‌های دادخواه پرواز PS752، در پیامی پناهی را «قهرمانی واقعی» خواند و نوشت که شجاعت او الهام‌بخش همه‌ کسانی‌ست که برای آزادی و عدالت می‌جنگند. او افزود که این پیروزی نه‌تنها امیدبخش، بلکه هشداری‌ست به کسانی که به دنبال سازش با مستبدان هستند.

#جعفر_پناهی #جشنواره_فیلم_کن #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

♦️تبریک بیش از ۱۵۰ کنشگرسیاسی، فرهنگی و مدنی به جعفر پناهی برای دریافت نخل طلای جشنواره کن ۲۰۲۵

ما، جمعی از فعالان سیاسی و مدنی و فرهنگی و هنری ، با شادمانی و سرافرازی، دریافت نخل طلای جشنواره کن ۲۰۲۵ را به جعفر پناهی، فیلم‌ساز برجسته و شجاع ایرانی، صمیمانه تبریک می‌گوییم. این دستاورد تاریخی، که پناهی را به دومین کارگردان ایرانی برنده این جایزه معتبر پس از زنده یاد عباس کیارستمی تبدیل کرده، افتخاری بزرگ برای سینما و جامعه مدنی ایران است.

جعفر پناهی، که سال‌ها با وجود فشارها، زندان و سرکوب‌ به خلق آثار ارزشمند ادامه داده، با این موفقیت‌ها بار دیگر ثابت کرد که هنرمند پیشرو و متعهد به آرمان‌های انسانی می‌تواند حتی در دشوارترین شرایط، الهام‌بخش امید و تغییر باشد.

این نخل طلا، که در کنار جایزه شهروندی جشنواره کن به او اهدا شده، تعهد پناهی به ارزش‌های والای انسانی را برجسته می‌کند و پیامی روشن از استقامت و خلاقیت اوست.

این موفقیت‌ها، نشانه‌ای است از آنکه هنر متعهد و صدای حقیقت، حتی در میان دیوارهای سانسور و فشار، می‌تواند جهانی را به تحسین وادارد. این دستاوردها، افتخاری برای همه ایرانیانی است که در راه آزادی، عدالت و کرامت انسانی مبارزه می‌کنند.

ما به جعفر پناهی درود می‌فرستیم و برایش آرزوی تداوم این مسیر درخشان و الهام‌بخش را داریم. نخل طلای کن ۲۰۲۵، همراه با جایزه شهروندی، گواهی است بر اینکه صدای حقیقت و هنر، هرگز در برابر ستم خاموش نخواهد شد.

📌اسامی به ترتیب حروف الفبا:

اسامی به ترتیب حروف الفبا:
الف: مصطفی آل‌احمد، ابوطالب آدینه وند، حمید آصفی، سیامک ابراهیمی، پیمان احمدی، نوشین احمدی‌خراسانی، حسن اسدی زیدابادی، علی افشاری، شهرام اقبال‌زاده، حسن اعتمادی، مینا اکبری، حمیدرضا امیری،  مژگان ایلانلو، هوشیار انصاری‌فر، محمد اولیایی‌فرد، محسن امیریوسفی
ب: مسعود باستانی، اسماعیل بخشی، رسول بداقی، محمدباقر بختیار، هانیه بختیار، مجید برزگر ، ‏‌علیرضا بهشتی شیرازی، محمود بهشتی لنگرودی، تیرداد بنکدار
پ: مهناز پراکند، محمد پیرهادی، حبیب‌الله پیمان  
ت: مصطفی تاجزاده ،مصطفی تنها، نیره توحیدی ، مجید تولّایی
ج: روزبه جامه‌شورانی، محمود جعفری ، ابوالفضل حاجی زادگان
ح: محمد حبیبی، سیاوش حاتم
خ: هادی خوانساری
د: بهنام دارایی‌زاده،  امیرسالار داوودی، رضا دُرمیشیان، خسرو دلیرثانی،  سعيد دهقان، معصومه دهقان، آزاده دواچی
ر: ویدا ربانی، علیرضا رجایی،تقی رحمانی، زهرا رحیمی، کیوان رحیمیان، حسین رزاق، ‏‌‎محمد رسول‌اف، سپیده رشنو، حسین رفیعی، سعید رضوی فقیه،
س: نسرین ستوده، بهروز ستوده، خشایار سفیدی، فرج سرکوهی، میثم سعادت، مریم سطوت، عبدالفتاح سلطانی، بلقیس سلیمانی، محمد سیف‌زاده
ش: بهروز شاهرخ‌نیا، صادق شجاعی، احسان شریعتی، آرمین شریفی، صبا شعردوست، مونا شکرریز، بهزاد شیشه‌گران
ص: توماج صالحی، عباس صادقی، فیروزه صابر، کوروش صحتی ، هایده صفی‌یاری، کیوان صمیمی
ض: منظر ضرابی
ف: مهدی فتاپور، مسعود فتحی، سهیلا فرزاد، مسعود فرهیخته، یغما فشخامی، محمدتقی فلاحی
ق: اجلال قوامی، عزیز قاسم زاده، حاتم قادری، ابوالفضل قدیانی، محسن قشقائی‌زاده، میرا قربانی‌فر، عبدالنبی قیم
ع: شیرین عبادی، داوود عباسی، اسماعیل عبدی، مهدی عربشاهی، فرزانه عظیمی، رضا علامه‌زاده، رضا علیجانی، محمود عمرانی
ک: مهرانگيز كار، مرتضی کاظمیان، خسرو کردپور، مسعود کردپور، کاظم کردوانی، مریم کیان‌ارثی، ساجده کیانوش راد، محمد کیانوش راد
گ: مهدیه گلرو، ‏‌‎مطهره گونه‌ای، ‏‌‎فاطمه گوارایی
ل: سوران (اسکندر)لطفی، مونا معافی
م: نرگس محمدی، مهدی محمودیان، سعید مدنی، علی مصفا، عالیه مطلب زاده، عبدالله مومنی ،حافظ موسوی، کیوان مهتدی، مصطفی مهرآئین، خزر مهرانفر، حمید مشایخی، فاطمه معتمدآریا، محمدرضا مویینی، هدا مویینی، میثم مویینی، فرهاد مهرانفر، مهدی مطهرنیا، اسفندیار منفردزاده، فرهاد میثمی، شارمین میمندی‌نژاد، جواد موسوی خوزستانی ، سلمان موسوی، مهدی مظفری
ن: مهشید ناظمی، عبدالله ناصری، محمد نجفی، سعید نعیمی، حسین نقاشی، علی نورانی، مانا نیستانی، مصطفی نیلی، محمدرضا نیکفر
و: صدیقه وسمقی،زمان وفاجویی
ه: مجتبی هاشمی
ی: مهدی یراحی، حسین یزدی ،حسن یوسفی ‌اشکوری


#جعفر_پناهی #جشنواره_کن #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

محمود بهشتی لنگرودی، معلم و فعال صنفی که بارها بازداشت و زندانی شده است، تصویری از حضور جعفر پناهی در تولدش در زمان کوتاه مرخصی از زندان منتشر کرده و درباره آقای پناهی متن زیر را منتشر کرده است:

«جعفر پناهی؛ هنرمندی از دل مردم، برای مردم

این عکس، فقط یک قاب ساده از یک دیدار نیست. برای من، لحظه‌ای‌ست از نفس کشیدن در کنار مردی که سال‌هاست نفس‌های مردم این سرزمین را با دوربینش ثبت کرده؛ بی‌هیاهو، بی‌ادعا، اما با دلی پر از درد و امید. جعفر پناهی، هنرمندی‌ست که دوربین را نه برای شهرت، که برای گفتن حقیقت به دست گرفته. برای ثبت لبخندهای خاموش، اشک‌های پنهان، و فریادهای بی‌صدا. در روزگار ما، صداقت بهای سنگینی دارد. اما او ایستاده، با تمام قلبش، با تمام جانش، با تمام آن‌چه هنوز از انسانیت باقی‌ست. عکس مربوط به زمانیست که در مرخصی زندان بودم . در حین بریدن کیک تولد کنارم ایستاد. حس کردم هنوز می‌شود به روشنی دل بست. هنوز کسانی هستند که اگرچه زیر فشارند، اما خنیاگران روشنایی‌اند. پناهی یکی از آن‌هاست که از دل مردم آمده، برای مردم مانده، و به‌خاطر مردم می‌سازد، حتی اگر هیچ پرده‌ای برای نمایش نمانده باشد. جعفر پناهی، برای من فقط یک فیلم‌ساز نیست؛ صدایی‌ست که در خاموشی‌ها شنیده می‌شود، نوری‌ست که از روزنه‌های بسته عبور می‌کند. و من، مفتخرم که روزی، در میان لحظاتی کوتاه اما ناب، در کنارش ایستاده‌ام.»

mahmood.beheshti.l

ـ چند سینماگر را می‌شناسید که به دیدار زندانیان سیاسی و خانواده‌های دادخواه رفته باشد؟

#محمود_بهشتی_لنگرودی #جعفر_پناهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جعفر پناهی، برنده جایزه نخل طلایی فستیوال فیلم کن، دقایقی پیش با استقبال مردمی که شعار «زن، زندگی، آزادی» می‌دادند، وارد ایران شد.

جعفر پناهی، کارگردان سرشناس ایرانی، پس از دریافت نخل طلای جشنواره فیلم کن برای فیلم «یک تصادف ساده»، با تاکید بر ضرورت کنار گذاشتن اختلاف‌ها در این برهه برای ایران گفت: از تمام ایرانیان با هر عقیده و مرام، چه در داخل و چه در خارج از کشور، که برای آزادی، کرامت انسانی و دموکراسی تلاش می‌کنند، خواهش می‌کنم اختلافات را کنار بگذارید. مهم کشور ما و یکپارچگی است.

پناهی با آرزوی آزادی ایران افزود: به امید اینکه به روزی برسیم کسی به ما نگوید چه بکن و چه نکن، چه بپوش و چه نپوش، و اینکه چه چیزی بسازیم و چه نسازیم.


#جعفر_پناهی #زن_زندگی_آزادی #نه_به_جمهوری_اسلامی #جشنواره_کن #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

لحظه‌ای جعفر پناهی ما را به اصل خودمان برگرداند
هنر به مثابه مقاومت و سینما به مثابه اعتراض

✍️مریم ابراهیم‌وند، کارگردان و زندانی سیاسی سابق

وقتی جعفر پناهی با «نخل طلا» گفت: به خانه برمی‌گردیم، من فقط یک لحظه، طعم آزادی را زیر زبانم مزه‌مزه کردم. طعمی نه در واقعیت، بلکه از زبانی زیر زبانی حس شد. نه آزادی‌ای که بشود به آن دست یافت، بلکه در اشاراتی که زبان نمی‌گوید اما دل می‌فهمد. در ایران، آزادی را نه می‌گذارند ببینی، نه اجازه می‌دهند بچشی.
تنها گاه‌گاهی، در صدای فیلمی توقیف‌شده چیزی شبیه آزادی را حس می‌کنی.
نخل طلای جعفر پناهی، فقط یک جایزه نبود. این نخل، صدای خفه‌شده‌ی میلیون‌ها انسانی بود که در دل سانسور، هنوز خواب بازگشت به خانه را می‌بینند. برای من، به‌عنوان یک هنرمند تبعیدشده و سرکوب‌شده از ایران، لحظه‌ای جعفر پناهی، ما را به اصل خودمان برگرداند،به هنر به‌مثابه مقاومت، به سینما به‌مثابه اعتراض.

در سرزمینی که حقیقت را شلاق می‌زنند، و تصویر را سانسور می‌کنند، جعفر پناهی یادمان داد هنر همیشه زنده است. حتی وقتی وطن، زنده نیست. و چه زیباست اگر پایان این مسیر، بازگشت به خانه باشد.

مریم ابراهیم وند هنرمند تبعیدی


#جعفر_پناهی #سینما #ایران #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جعفر پناهی که با فیلم «یک تصادف ساده» در جشنواره سینمایی کن درخشید و موفق شد نخل طلا را نصیب خود کند، به ایران بازگشت.
نخستین ساعات بامداد امروز گروهی از ایرانیان با فریاد زن، زندگی، آزادی به پیشواز جعفر پناهی رفتند.
فیلم «یک تصادف ساده» به صورت مخفیانه و بدون نظارت وزارت ارشاد و پیروی از قانون تحمیلی حجاب اجباری ساخته شده بود.
جعفر پناهی پس از دریافت جایزه نخل طلای جشنواره کن، از تمام ایرانیان، با هر عقیده و مرام، در داخل و خارج از کشور خواست اختلاف‌ها را کنار بگذارند و بر «آزادی، کرامت انسانی و دموکراسی» تمرکز کنند.
طرح از مانا نیستانی منتشرشده در دویچه‌وله فارسی

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #جعفر_پناهی #فیلم #سینما

@mananey
@dw_farsi
@Tavaana_TavaanaTech

دلنوشته‌ی تعدادی از سران طوایف، مردم و فعالین بلوچ، فارس و عشایر خطاب به جعفر پناهی

«آقای جعفر پناهی، برادر گرامی و ارزشمند،
درود ما را از جنوب شرق ایران، از سرزمین مردم سختکوش و عزتمند، بپذیرید.
درودی آکنده از عطرِ کَهور و گندم، به شما که از خودمان و برادرمان هستید.

این دلنوشته فارغ از هر سمت‌وسو و نظر سیاسی، تنها سپاسگزاری از برادری‌ است که حس سربلندی و افتخار را مهمانِ خانه‌های گِلی و کپرهای ساخته از نخل‌های سوخته‌ی ما نمود و تا همیشه در خاطرِ مردم این پهنه از ایران بزرگ، ماندنی‌ است.

در فرهنگ و باور ما طوایف بلوچ و فارس و عشایر، "برادر" به کسی گفته می‌شود که راستی و پاکی و همدلی‌اش را اثبات کرده است؛ با شادی‌ها و موفقیت خواهران و برادرانش شاد می‌شود و برای کم کردن دردها و رنج‌هایمان تلاش می‌کند؛ تواضع دارد و خود را صاحب خانه و خانواده‌ای بزرگ می‌داند.

ما هزاران سال است که در تکه‌ای از بهشتِ باقی‌مانده بر زمین، با وجود تفاوت‌های مذهبی و قومی، کنار هم، چون خانواده‌ای بزرگ، زندگی می‌کنیم. و از این پس، شما جناب جعفر پناهی گرامی، برادر همه‌ی ما هستید.

آنچه تا به‌ حال از زندگی ما اطلاع‌رسانی شده، تنها قسمتی کوچک و هویدا از ظلمی است که بر مردم ما روا شده و می‌شود.
اینکه تنها دغدغه‌ی این مردم آزاده را رنج معیشت و نداشتن شناسنامه بدانیم و به استعدادها، امید و کوشش این مردم، به سال‌ها فداکاری و مقاومت و تعهد آنان در ساختن ایرانی شکوهمند و دفاع جانانه در برابر بیگانگان و دشمنان اشاره نشود، تمام حقیقت هویدا نمی‌شود.
نیاز و تلاشی بیشتر برای روایت واقعی فرهنگ، اخلاق و تاریخ این سرزمین لازم است.

برادر عزیز جناب پناهی،
شما را دعوت می‌کنیم به خانه‌ی اجدادی‌مان؛
به دیدن بیابان‌های کَهور و سوز لوار و تموز،
به کوهستان‌های پُر از دُرمنه،
به خنکای نسیم شب و آسمان لبریز از ستاره،
به دیدن برق امید چشمان کودکانی که تاولِ پاهایشان، بهترین سرگرمی کودکانه است،
به نشستن بر سر سفره‌هایی که اگرچه از نان خالی‌ است، اما مهماندار است.

فرش قرمزی برایتان از هزاران گره عزت، که دختران‌مان زده‌اند، می‌افکنیم،
و با بادبزن‌های حصیری که مادران‌مان بافته‌اند و دستارهای پاک مردان‌مان، گرما را کم و عرقتان را می‌زداییم.
بادبان کهنه‌ی قایق‌هایمان را به افتخار این برادری افراشته می‌کنیم.

شما را به تماشای جنگل‌های کهور و نخلستان‌ها، به دیدن کشتزارها و دیدن گاندو و غزال و خرس سیاه می‌بریم.
صبح‌ها نان کبابی بلوچی می‌خوریم و شب‌ها شیر بزهای عشایر می‌نوشیم.
بر کوهان شتر تکیه می‌دهیم و پدربزرگ و مادربزرگ‌ها، حکایت تلاش و رنج‌ها و جنگ‌ها و امیدهای هزاران‌ساله را می‌گویند.
با نوای دلنشینِ سازهای دست‌ساز، خاطره‌ی پهلوانان و نام‌آوران، رزم‌جویان و میهن‌دوستان، و روایت صبوری و عزت، زنده می‌شود.
و رقص دوپاری را به همان زیبایی هزاران سال پیش می‌بینیم.

برادر عزیز،
گفتن آنچه بر ما گذشته و آنچه می‌گذرانیم، در وصف نمی‌آید.
باید بیایید و ببینید و زندگی کنید.
فرخنده باد این برادری.

از طرف تعدادی از سران طوایف، مردم و فعالین بلوچ، فارس و عشایر جنوب ایران»

#جعفر_پناهی #ایران #همبستگی #برادری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

صفحه اینستاگرام محمد نوریزاد، ویدیویی از دیدار جمعی از هنرمندان، وکلا و فعالین مدنی با آقای جعفر پناهی در روز ۶ خرداد ماه ۱۴۰۴ منتشر کرده که در جریان این دیدار، آقای پناهی با محمد نوری‌زاد، زندانی سیاسی، تلفنی صحبت کرد.

در این دیدار، نرگس محمدی و توماج صالحی هم حضور داشتند.

#زن_زندگی_آزادی #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #محمد_نوریزاد #freenourizad #جعفرپناهی #جعفر_پناهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‍ 📝آنان در دل آتش، انسان باقی ماندند...

🖋️ جعفر پناهی

🔻در گزارشی که ابوالفضل قدیانی و مهدی محمودیان از بمباران زندان اوین ارائه کردند، صحنه‌ای روایت شده است که کمتر در حافظه‌ی تاریخ جهان به آن بر می‌خوریم، لحظه‌ای شگفت که مرز میان اسارت و آزادی، قدرت و شرافت، از نو معنا می‌شود.

🔻در روایت آنان آمده است:
«نزدیک ظهر روز دوشنبه، زندان اوین با صدای چند انفجار پیاپی لرزید. دو یا سه انفجار نزدیک بند ۴ رخ داد و هنگامی که زندانیان از درِ بند بیرون آمدند، مشاهده کردند که بهداری در چند متری‌شان در حال سوختن است و انبار کالاهای غذایی و بهداشتی زندان تخریب شده. عده‌ای از زندانیان برای کمک به مجروحان وارد بهداری شدند و شماری از کشته‌شدگان و زخمی‌ها را بیرون کشیدند.

🔻همزمان، بند امنیتی زندان ـ که ده‌ها زندانی را در سلول‌های انفرادی مخوف خود جای داده بود ـ آسیب دید. درها باز شدند و زندانیان و مأموران امنیتی با چهره‌هایی وحشت‌زده از بند خارج شدند. تا حدود ساعت ۲ بعدازظهر، در حالی‌که تعداد مأموران زندان و نیروهای امنیتی اندک بود، پیکر حدود ۱۵ تا ۲۰ نفر از کارکنان بهداری، زندانیان، انباری‌ها، و مأموران بند ۲۰۹، توسط خود زندانیان از زیر آوار بیرون آورده شد.»

🔻در این لحظه‌ی پرهراس و خطرناک، آن‌چه برای زندانیان طبیعی به نظر می‌رسد، فرار از چنگال استبداد بود؛ اما آن‌چه رخ داده است، سراسر حکایت از فداکاری دارد. در چنین لحظه بی نظم طبیعی‌ است که باید به فکر گریز بود . اما زندانیان بی‌هیچ وسیله‌ی امداد ، خود را به دل آتش و ویرانی می‌زنند و زخمی‌ها و بدن‌های بی‌جان کادر زندان را بیرون می‌کشند، حتی زمانی که زندانیان و مأموران بند امنیتی ۲۰۹با چهره‌هایی هراسان بیرون آمدند، بدون کوچک‌ترین تبعیضی میان زندانی و بازجو، به یاری‌مصدومان شتافتند.

🔻در آن روز ، زندانیان بند ۴ با انتخابی روبه‌رو می‌شوند میان نجات خود از چنگال استبداد یا نجات انسان‌های دیگر با هر مرام و مسلک. آن‌ها آزادی فیزیکی خود را فدای جان انسان‌هایی کردند که پیش از این در مقابلشان ایستاده بودند. آن‌ها نه انتقام گرفتند، نه خشونت را با خشونت پاسخ دادند، بلکه به ساده‌ترین و شریف‌ترین شکل، «انسان» باقی ماندند و انسانیت را معنا بخشیدند و این همان لحظه‌ای است که انسان دوستی ، دیوارهای بلند زندان را درمی‌نوردد و در حافظه‌ی تاریخ ماندگار می‌شود.

🔻اما در همین سرزمینی که این زندانیان جان زندانبانان خود را نجات می‌دهند، در خیابان‌هایش در دوره‌های مختلف، در آبان ۹۸ و در روزهای خیزش «زن، زندگی، آزادی»، در ۱۴۰۱ صحنه‌ای معکوس رخ داد؛ مأموران حکومت، نه در دل جنگ، بلکه در آرامش خیابان، اسلحه‌ها را به‌سوی مردم نشانه رفتند. پیکرهای جوانان این سرزمین را در خون غلتاندند، به چشم‌هایشان گلوله فرو کردند و اعتراف کردند که نه تنها به سرها، بلکه به پاها نیز شلیک کرده‌اند. نه برای نجات جان کسی، بلکه برای حفظ سلطه‌ی قدرت . حتی در همان روز حمله به اوین، تنها ساعاتی پس از فروکش کردن شوک بمباران زندان، نیروهای سپاه و وزارت اطلاعات، تفنگ‌ها را به سوی زندانیانی نشانه رفتند که هنوز در حال امدادرسانی بودند. در شرایطی که احتمال حمله‌ی دوم هنوز وجود داشت، درهایی که باز شده بودند، دوباره قفل شدند. آب قطع شد، برق رفت و تاریکی بار دیگر بر همه جا چیره شد.

🔻اما حقیقت، پیش از آن‌که درها قفل شوند، شکل گرفته بود:
زندانیان سیاسی با بدن‌هایی زخمی، اما دل‌هایی آزاد، کاری کردند که تاریخ آن را فراموش نخواهد کرد. آنان نشان دادند که شرافت را نمی‌توان به زنجیر کشید و انسانیت را نمی‌توان سرکوب کرد.
حالا این پرسش برای همیشه باقی است:
چه کسی زندانی بود و چه کسی آزاد؟

برگرفته از اینستاگرام جعفر پناهی

#زندان_اوین #جعفر_پناهی #ج_ا_یعنی_جنگ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«در واکنشی جسورانه و پرطنین به موج جنایت‌بار اعدام‌های شتاب‌زده و تحریف عامدانهٔ سرود «ای ایران» در مراسم رسمی ، حکومتی که نه‌تنها آداب، رسوم و فرهنگ ایرانی، بلکه تاریخ و بزرگان این سرزمین را سال‌هاست تحقیر و تمسخر می‌کند. زندانیان سیاسی زندان تهران بزرگ، با تجمع در هواخوری زندان، فریاد اعتراض خود را با اجرای یکپارچهٔ این سرود ملی به گوش رساندند.
آنان که خود سال‌هاست قربانی سرکوب، شکنجه و محاکمات فرمایشی‌اند، فریاد زدند: ایران را نمی‌توان به دار آویخت، و صدای مردم را نمی‌توان سانسور یا تحریف کرد.
این اقدام، نه فقط واکنشی به ماشین مرگ جمهوری اسلامی در زندان‌ها، که ضربه‌ای مستقیم و بی‌ملاحظه به حاکمیتی‌ست که می‌خواهد با خشونت، تاریخ را بازنویسی و هویت ملت را از ریشه قطع کند.
اما فریاد «ای ایران» از دل زندان برخاست تا نشان دهد هنوز قلب این سرزمین می‌تپد، هنوز امید زنده است، و هنوز صدای مردم خاموش نشده است.»

متن و ویدیو از صفحه اینستاگرام جعفر پناهی

#ای_ایران_بخوان
#نه_به_اعدام
#زندانیان_سیاسی
#زندان_تهران_بزرگ⁩ #ایران #ایرانی #جعفر_پناهی⁩ #نه_به_جمهوری_اسلامی #ای_ایران #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مراسم گرامیداشت روز سینما با عنوان «در ستایش قصه‌های ماندگار یک ملت» شامگاه جمعه ۲۱ شهریور در موزه سینمای ایران برگزار شد.
در این مراسم  ستاره اسکندری گفت: «دل همه ما برای سینمای متفکر و مستقل تنگ شده است. تاریخ سینمای این مملکت همیشه بعد از اینکه حذف می‌کند به آن افتخار می‌کند.»
او افزود: «بسیار متاسفم که ترانه علیدوستی، باران کوثری، شقایق دهقان، پانته‌آ بهرام، هنگامه قاضیانی و دیگران در اینجا نیستند. سال‌ها بعد در روز ملی سینما دوباره حسرت می‌خوریم برای ستاره‌‌هایی که حذفشان کردیم و بعدها به آنها افتخار کردیم همچون بهروز وثوقی و ناصر ملک‌مطیعی و ....»
اسکندری افزود: «امیدوارم سیاست‌گذاران برای سینماگرانی که تنها به‌دلیل دگراندیش بودن با مسائل امنیتی دست و پنجه نرم می‌کنند، چاره کنند.»

لازم به ذکر است، در سال‌های اخیر بسیاری از هنرمندان عرصه سینما و تئاتر، به دلیل مواضع انتقادی‌شان، تحت پیگرد نهادهای امنیتی و قضایی قرار گرفته، بازداشت، زندانی، ممنوع‌التصویر و ممنوع‌الکار شدند.

این در حالی است که در تمام دوران جمهوری اسلامی، سانسور شدیدی بر هنر و اندیشه اعمال شده است و فیلمنامه‌ها با حذف، سانسور، عدم مجوز و فیلم‌های نامنطبق بر سلیقه حاکمیت با توقیف مواجه شده‌اند و بسیاری از سینماگران خانه‌نشین یا ناچار به  مهاجرت شده‌اند.

#سینما #سانسور #کتایون_ریاحی #جعفر_پناهی #مصطفی_رسول_اف #هنگامه_قاضیانی #ترانه_علیدوستی #باران_کوثری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جعفر پناهی: مهسا نمرده است، ما به عقب باز نمی‌گردیم

جعفر پناهی، زندانی سیاسی سابف، کارگردان سرشناس ایرانی و برنده جایزه نخل طلایی کن، به مناسبت سومین سالگرد کشته شدن مهسا امینی در اینستاگرام خود نوشت که خون مهسا و فریادهای نسل جوان ایران اجازه نمی‌دهد هیچ چیز مثل قبل باشد و جنبش آزادی‌خواهانه او ادامه دارد.

۲۵ شهریور، یادآور حقیقتی است که با خون مهسا آشکار شد. مهسا امینی دختری ساده و بی‌ادعا بود، اما جانش را که گرفتند، پرده‌ای از دروغ کنار رفت و نسلی برخاست که تصمیم گرفت دیگر سکوت نکند. با کشتار و ارعاب می‌خواستند سکوت را حاکم کنند، اما فریادی بزرگ‌تر پژواک پیدا کرد.

از آن روز، هیچ‌چیز مثل قبل نیست، خیابان دیگر آن خیابان نیست، شهر دیگر آن شهر نیست، ما دیگر آن انسان‌های پیشین نیستیم، خون مهسا و صدها تن اجازه نمی‌دهد که دیگر هیچ چیز عادی به نظر برسد.

مهسا نمرده است؛ او در هر نگاهِ سرکش، در هر قابی که سانسور را می‌شکند، در هر فریادی که آزادی می‌طلبد، زنده است. مهسا نمرده است؛ او در نگاه دخترانی که موهایشان را به باد سپرده‌اند نفس می‌کشد.

۲۵ شهریور یادآور این است:
“ما به عقب باز نمی‌گردیم.”

— جعفر پناهی

#جعفرپناهی #جعفر_پناهی #مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جعفر پناهی کارگردان در واکنش به فوت ناصر تقوایی نوشت:
«ناصر تقوایی بزرگ در تمنای آزادی رفت.
او از نسل طلایی سینمای ایران بود؛ نسلی که سنگِ بنای سینمای مؤلف و مستقل را گذاشت تا الهام‌بخش نسل‌های پس از خود باشد.
جمهوری اسلامی با سختگیری‌های تمامیت‌خواهانه ، مقصر اصلی به انزوا رفتن و کار نکردن بسیاری از استعدادها در گستره‌ی هنر و سینما شد. عرصه را چنان به ناصر تقوایی این سینماگر توانا و برجسته‌ تنگ کردند که تصمیم گرفت با فیلم نساختن به این کارزار سانسور و خودی و ناخودی پایان دهد.
اما چه حیف که استعدادهای ما را این چنین به انزوا بردند یا تبعید ناخواسته را بر آن ها تحمیل کردند و جامعه از آثار آن‌ها محروم ماند.
سیاست‌های دگم ایدئولوژیک، جامعه ما را از پیشرفتی که توسط نخبگان ممکن می‌شد، باز داشت.
ناصر تقوایی رفت، اما اثرش را چه با ساختن و چه با عصیانش برای نساختن گذاشت.»
روز گذشته ناصر تقوایی کارگردان بزرگ ایرانی در ۸۴ سالگی از دنیا رفت.
#یاری_مدنی_توانا #سینما #ناصر_تقوایی #جعفر_پناهی


@Tavaana_TavaanaTech