#جسمیت #معلولیت #سلامتی #توانا 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

فریبا معصومی، #هنرمند معلول ۲۷ ساله ساکن روستای #صالح‌سرا شولم از توابع شهرستان #فومن است. فریبا با زندگی‌اش، #معلولیت را تعریفی دیگر کرده است. معلولیتی که دیگر محدودیت نیست و اگر محدودیتی وجود دارد کم‌کاری ِ کسانی است که باید از هنر او حمایت کنند و نمی‌کنند. او حدود ۱۱ سال است که با کم‌ترین امکانات و در اوج معلولیت آثار بسیار ارزش‌مندی خلق کرده است. او در وبسایت خود در معرفی خود چنین آورده است:

«از آثار من می‌توان به پولک‌دوزی، کاموا‌بافی، عروسک‌سازی، نقاشی، گل‌سازی و... اشاره کرد. علت معلولیت من راشیتیسم و پوکی استخوان است. که شاید ناراحتی‌هایی که مادرم در دوران بارداری‌اش بعد از شنیدن خبر تصادف برادرش داشته، در آن بی‌تأثیر نبوده است. آرزو داشتم به آن چیزی که می‌خواهم برسم و به پدر و مادرم در تأمین زندگی کمک کنم. البته با وجود این معلولیت، از خداوند مهربان بسیار راضی‌ام و هر روز او را شکر می‌کنم زیرا استعدادهای بسیاری به من داده و شاید در صورت سالم بودن قدر این نعمت‌ها‌ را نمی‌دانستم ولی اکنون سعی می‌کنم نهایت بهره را از این استعدادها و ذوق هنری‌ام ببرم.»

#توانا #زنان_توانا #معلول #جسمیت
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

کسب مدال نفره آسیا و سهمیه #المپیک توسط یک ورزشکار معلول
زهرا نعمتی در ورزش ایران جاودانه شد

زهرا نعمتی ملی پوش تیم ملی تیراندازی با کمان بانوان ایران ضمن کسب سهمیه المپیک ۲۰۱۶ ریو، مدال نقره اسلحه ریکرو را به خود اختصاص داد.

وی اولین ورزشکار #معلول ایرانی است که در المپیک حضور خواهد داشت.

زهرا نعمتی نخستین و تنها #زن در تاریخ #ورزش ایران است که موفق به کسب مدال طلا در سطح بازی‌های جهانی پارالمپیک شده است. و هیچ زن ایرانی تا کنون مدال طلای المپیک کسب نکرده است.

همچنین وی مفتخر به دریافت جایزه معتبر ورزشکار پار المپیک شده بود.

باید دید او که توانسته با کسب مدال طلای پارالمپیک تاریخ سازشود، می تواند این مدال را در المپیک ریو تکرار کند؟ رویدادی هیجان انگیز برای نعمتی و ایرانیان.
@Tavaana_TavaanaTech
#معلولیت #جسمیت #توانا #زنان #زنان_توانا #زنان_موفق #زنان_موثر

جامعه برای همه: بدون #تبعیض
به مناسبت روز بین المللی معلولان

سعید #سبزیان

جامعه #عادلانه، قوی، و #اخلاقی جامعه‌ای است که در آن #حقوق_بشر به «همه» بسط بیابد. معلولان بزرگ‌ترین اقلیت دنیا هستند و در ایران جمعیتی بالغ بر ۱۰ میلیون نفر از نوعی معلولیت رنج می‌برند و این رنج آنان به خانواده‌های آن‌ها و به کلیت زندگی این افراد هم سرایت می‌کند.

هر سال بیش از ۷۰ هزار نفر به علت‌های ژنتیکی، تصادفات، بیماری‌ها و صدمات معلول می‌شوند. معلولیت صرفا یک مساله پزشکی نیست بلکه «سیاسی» و «حقوقی» است. از این رو کوشندگی و یادگیری درباره معلولیت به سود همه است.

سوم دسامبر مصادف با ۱۲ آذر هر سال روز بین‌المللی معلولان است. این سنت از سال ۱۹۹۲ از سوی سازمان ملل رسمی شده است و دولت‌ها و مردم در این روز برای ارتقای #آگاهی از معضلات معلولان می‌کوشند.

اهدافی که مردم در این روز دنبال می‌کنند عبارتند از: ارتقای آگاهی از معضلات و مشکلات معلولان، کوشش برای احقاق حقوق مدنی و منزلت اجتماعی معلولان، تاکید بر حذف #تبعیض، و کوشش برای گروش معلولان به جامعه فعال. معلولیت‌های افراد نباید سبب شود که ادارت حکومتی و شرکت‌های خصوصی از #استخدام آنها ممانعت کنند. همچنین، مردم باید هشیار باشند که معلولان در تولید و مصرف فرهنگ (نوشتن، #خلاقیت و مشاهده و بهره‌وری از ابعاد فرهنگ و هنر) محروم نباشند.

از جمله مواردی که عموما سبب جداسازی و انزوای معلولان شده عبارتند از: فقدان سامانه حمل و نقل (مثلا «تمام» اتوبوس‌های حمل و نقل درون‌شهری باید صندلی‌های مخصوص معلولان را فراهم کرده باشند)، استخدام (به عنوان مثال در روزنامه ها تبعیض بر اساس «سلامت بدنی» و گواهی پزشک مورد تایید قرار می‌گیرد و این مصداق نقض حقوق بشر است)، حیثیت و شان اجتماعی (به عنوان مثال مردم در زبان روزمره و نویسندگان در آثار ادبی و فیلم‌سازان در فیلم‌ها این تصویر را از معلولان نشان می‌دهند که گویی نیازمند ترحم هستند، حال این‌که باید ساختارهای زبانی، حقوقی، معماری و استخدامی مورد انتقاد باشند که معلولان را نه بر اساس تفاوت بلکه بر اساس مغلوب شدن آنها در ساختارهای اخراج‌گر قضاوت و تحقیر می‌کنند).

مردم همچنین باید نظارت و دقت کنند که تکنولوژی و صنعت (از جمله اینترنت، حمل و نقل و ابزار آموزش) اماکن رفاهی (مانند پارک‌ها و رستوران‌ها، سینماها)، مدارس و دانشگاه‌ها و خیابان‌ها به گونه‌ای دسترسی‌پذیر باشد که معلولان بدون نیاز به همراهی و کمک افراد خانواده یا سایر شهروندان بتوانند مانند افراد سالم رفت و آمد و زندگی کنند.

به طور خلاصه می‌توان روز سه دسامبر را یادآوری وضعیت معلولان در جوانب زیر دانست:

۱. شهرها سرتاسر (از مجتمع‌های مسکونی و آسانسورها و پله‌های ورودی همه ساختمان‌های اداری و آوزشی و پارک‌ها و رستوران‌ها و بازارها و دستشویی‌ها) برای معلولان مناسب‌سازی شده باشد به نحوی که نیازمند دستگیری افراد دیگر نباشند.

۲. افزایش آگاهی آماری از تعداد انواع معلولیت‌ها و اقدامات و گزارش‌های حکومت برای بهبود زندگی معلولان

۳. گنجاندن افرادی که معلولیت‌های «ناپیدا» دارند در زمره معلولان و ارائه خدمات به آن‌ها

۴. گسترش و تحقیق در معنای معلولیت و کشف انواع معلولیت‌هایی که تاکنون بر اساس معیارهای بین‌المللی معلولیت تلقی نشده‌اند.

۵. اختصاص وکلای حقوقی به معلولان و اعطای مجوز به این وکلا که بتوانند حقوق مدنی آنها را از دولت مطالبه کنند و در صورت مناقشه با ادارات و کارفرمایان، وکلای حقوقی آگاه به معلولیت بتوانند از آنها دفاع کنند.

برای آشنایی بیش‌تر با موضوع #معلولان:

نام کتاب: #جسمیت و #قدرت: مباحثی در #معلولیت و #تحول_اجتماعی
https://goo.gl/Ijn82L

#توانا

شگفتی‌های دختر #هنرمند ۷۰سانتی در تهران

تنها سرش حرکت می کند و بخشی از انگشت ها و مچ دستش. حتما باورش برای شما هم سخت خواهدبود اگر بگویند تمام کارهایی که بر روی میز می بینید از شال گردن، پاپوش ها، عروسک ها، لیف ها، گل ها و... کار دست های خودش است که به شکل خوابیده بر روی زمین آنها را درست کرده و بافته. شاید به همین خاطر باشد که میل بافتنی از دستش نمی افتد و هر از گاهی دستی به میل و کامواهایش می برد که کمی باورپذیری این ماجرا را برای بازدیدکننده ها ساده تر کند.

فریبا معصومی، معلولیتی دارد که از زمان تولد دچار بیماری #راشیتیسم بوده و تا امروز که ۳۰ ساله است تنها سرش رشد کرده؛ اما با این وجود بیکار ننشسته و برای اینکه خودش را به همگان ثابت کند با هر روشی از نقاشی گرفته تا پولک‌دوزی، کاموا‌بافی، عروسک‌سازی، گل‌سازی و...سعی کرده هنرش را به نمایش بگذارد؛ آن هم با شرایطی که از نظر هر انسانی با جسم سالم دشوار به نظر می رسد. می گوید از ۱۲ سالگی کارهای مختلفی انجام داده است اما ۴ سال می شود که تقریبا کارهایش به خوبی فروش می رود و بهزیستی تا حدودی به او رسیده و حتی سه سال پیش برای او معلمی می گیرند تا بتواند درس بخواند. از فنی حرفه ای مدرک بافندگی اش را هم گرفته است و دیگر با راه اندازی کارگاهش می تواند آموزش را نیز شروع کند.

فربیا با همین کارهایی که انجام داده برای پدر و مادرش خانه ای در فومن گیلان ساخته است و با هم زندگی می کنند. در حال حاضر هم از زندگی اش راضی است و خدا را شکر می کند و حتی می گوید از جوان های امروزی هم پرانرژی تر است و #امید به زندگی فراوانی دارد. دلش می خواهد همه بیایند و کارهایش را ببینند. نه به این دلیل که بتواند آنها را بفروشد بلکه به این خاطر بیایند و کارهایش را ببیند که متوجه شوند وقتی کسی مانند فریبا با چنین وضعیت جسمی می تواند چنین کارهایی انجام دهد آنها هم می توانند کارهای بزرگ تر از فریبا بکنند.

بار دومش است که به تهران آمده. اینبار هم به دعوت شهرداری در بازارچه کارآفرینی و صنایع دستی که در خیابان بهشتی، خیابان مفتح شمالی قرار دارد کارهایش را برای فروش گذاشته است. ما هم به آنجا رفتیم و برای ساعاتی میهمان این #کارآفرین با انرژی بودیم.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/MFIptt

#توانا
#معلولیت #جسمیت #توانمندسازی #توانمندی #روحیه #معلولان

@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

فریبا معصومی، #هنرمند معلول ۲۷ ساله ساکن روستای #صالح‌سرا شولم از توابع شهرستان #فومن است. فریبا با زندگی‌اش، #معلولیت را تعریفی دیگر کرده است. معلولیتی که دیگر محدودیت نیست و اگر محدودیتی وجود دارد کم‌کاری ِ کسانی است که باید از هنر او حمایت کنند و نمی‌کنند. او حدود ۱۱ سال است که با کم‌ترین امکانات و در اوج معلولیت آثار بسیار ارزش‌مندی خلق کرده است. او در وبسایت خود در معرفی خود چنین آورده است:

«از آثار من می‌توان به پولک‌دوزی، کاموا‌بافی، عروسک‌سازی، نقاشی، گل‌سازی و... اشاره کرد. علت معلولیت من راشیتیسم و پوکی استخوان است. که شاید ناراحتی‌هایی که مادرم در دوران بارداری‌اش بعد از شنیدن خبر تصادف برادرش داشته، در آن بی‌تأثیر نبوده است. آرزو داشتم به آن چیزی که می‌خواهم برسم و به پدر و مادرم در تأمین زندگی کمک کنم. البته با وجود این معلولیت، از خداوند مهربان بسیار راضی‌ام و هر روز او را شکر می‌کنم زیرا استعدادهای بسیاری به من داده و شاید در صورت سالم بودن قدر این نعمت‌ها‌ را نمی‌دانستم ولی اکنون سعی می‌کنم نهایت بهره را از این استعدادها و ذوق هنری‌ام ببرم.»

#توانا #زنان_توانا #معلول #جسمیت
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

تهران، شهری #نامهربان با معلولان
در تاریخ ایران موضوع #اقلیت معلولان مورد غفلت واقع شده است و اگر کتابی یا فیلمی در این‌باره ساخته‌اند بیش‌تر با این نگاه تولید شده است که معلولان را با نگاه خیریه‌ای و ترحمی حمایت کنند. این ویدیو که صنم کیوانی آن را ساخته است، نگاهی مستند به وضعیت معلولان شهر تهران دارد.
شهرها، بناها، ادارات، وضعیت استخدام و آموزش و پرورش ایران عمدتا برای #معلولان نامناسب هستند. معلولیت بهترین نمونه از گروه اقلیت‌هاست که نشان می‌دهد اغفال از یک گروه اجتماعی چگونه به ستم بر آن‌ها منجر شده است.

دوره اقلیت‌ها و سیاست فرهنگی با نگاهی به وضعیت معلولان:
https://goo.gl/1BTrrQ
جزوه #جسمیت و قدرت: مباحثی در #معلولیت و تحول اجتماعی را از اینجا دانلود کنید:
https://goo.gl/XdACu0

فایل های مرتبط ا این دوره و نیز کتاب گفته شده در کانال تلگرام توانا قبلا به اشتراک گذاشته شده است

@Tavaana_TavaanaTech

فوتبالیست‌های زن ایران و مساله پوشش اجباری

شاید به جرات بتوان گفت که اصلی‌ترین مساله در فوتبال زنان ایران،مساله پوشش بازیکنان است. مسئولان ورزشی جمهوری اسلامی حجاب بازیکنان زن را مانع پیشرفت ندانسته و بر حفظ پوشش اسلامی بازیکنان در بازی‌ها تاکید دارند، اما فیفا تبلیغ یک ایدئولوژی خاص با پوششی خاص را ممنوع می‌داند.البته فیفا یک استدلال دیگر هم در رد پوشش سر هنگام بازی‌ها دارد.فیفا استدلال می‌کند که داشتن روسری یا مقنعه هنگام بازی فوتبال خطرناک است، چون حین مسابقه و هنگام جدال بازیکنان دو تیم بر سر تصاحب توپ،امکان کشیده شدن روسری یا مقنعه توسط بازیکن تیم مقابل و خطر خفگی برای بازیکن باحجاب وجود دارد.

به هرحال،شاید بتوان بزرگ‌ترین ضربه تفاوت پوشش بازیکنان زن ایرانی با دیگر کشور‌ها را در بازی‌های مقدماتی المپیک ۲۰۱۲ ردیابی کرد. در آن بازی‌ها،ایران در چارچوب یک دیدار مقدماتی در اردن به دیدار این تیم رفت اما داور بحرینی به علت نوع پوشش بازیکنان ایرانی،از برگزاری مسابقه خودداری کرد.داور مسابقه بر این نکته تاکید داشت که زنان ملی‏‌پوش ایران باید حجاب‏شان را کنار بگذارند و مانند اردنی‏‌ها بازی کنند. اما مسئولین فدراسیون فوتبال ایران کوتاه نیامدند و همین موجب حذف تیم ملی فوتبال زنان از مسابقات مقدماتی المپیک شد.

با این حال بعدا فیفا پذیرفت که زنان فوتبالیست می‌توانند از کلاه یا روسری هنگام بازی‌ها استفاده کنند.البته مسئولان ایرانی نیز هیچ‌گاه سر مساله حجاب فوتبالیست‌های زن کوتاه نیامدند. یک بار بهرام افشارزاده، دبیر وقت کمیته المپیک ایران،در پاسخ به این پرسش که چرا در گرما و شرجی فوتبالیست‌های زن ایران باید حجاب را رعایت کنند در حالیکه - به عنوان مثال - بازیکنان تیم ملی فوتبال زنان کشور مسلمان ترکیه در هنگام بازی‌ها حجاب ندارند، این موضوع را به کم اعتقادی ترکیه‌ای‌ها نسبت داد! یا مهدی تاج، نایب رییس وقت فدراسیون فوتبال،با لحنی جالب توجه تاکید کرد که فیفا مجبور است با این قضیه (حجاب بازیکنان) کنار بیاید و جمهوری اسلامی بر سر حرفش مبنی بر بازی فوتبالیست‌های زن با حجاب می‌ایستد!

اما حتی اگر فیفا حجاب فوتبالیست‌های زن ایرانی را بپذیرد باز این بازیکنان در ابعاد دیگر این مشکل را سد راه پیشرفت خود می‌بینند. می‌توان از بهناز خیاط،دروازه‌بان وقت تیم ملی #فوتسال زنان ایران،نام برد که حجاب مانع از حضور او در لیگ اسپانیا شد.او که چندسال پیش با تیم «تجارتخانه بندرعباس» در یک تورنمنت دوستانه در اسپانیا شرکت کرده بود توجه یک تیم اسپانیایی را به خود جلب کرد و چون دروازه‌بان بود حتی در مرحله اول پوشش او مشکل‌ساز نشد اما در ‌‌نهایت فدراسیون فوتبال اسپانیا با حجاب او موافقت نکرد و خیاط از بازی در لیگ اسپانیا بازماند.

خود او می‌گوید:«ما از رفتن به یک کشور اروپایی استقبال کرده بودیم،آن هم کشوری مثل اسپانیا که مهد فوتسال است.ما اگر می‌توانستیم در آن کشور بازی کنیم،هم برای تجربه خودمان خوب بود و هم به هر حال می‌توانستیم آن تجربیاتی که در آن کشور به‌دست می‌آوریم را در تیم ملیمان هم به کار بگیریم و برای تیم ملیمان مفید‌تر از گذشته باشیم.ولی خوب برای حضور ما در کشورهای اروپایی فعلا مشکل حجاب مطرح است.»

درواقع اگرچه به نظر می‌رسد فوتبالیست‌های زن ایرانی با مساله حجاب کنار آمده‌اند، اما انکارناپذیر است که مساله #حجاب و پوشش، دغدغه بخش عمده‌ای از زنان ایرانی است که نمی‌خواهند حجاب بر سر و تن داشته باشند. در واقع خیلی از #زنان هستند که اگر چه تحت پوشش اجباری قرار دارند اما صدایی و رسانه‌ای برای اعتراض ندارند و اگر مساله فوتبالیست‌های #زن مطرح می‌شود، شاید به خاطر مشهور و معروف بودن آن‌ها و اهمیت این مساله است.همین یکی دو ماه پیش بود که مریل استریپ، سوپر استار آمریکایی، در «کنفرانس زنان جهان» از «مسیح علی‌نژاد»، فعال زن ایرانی، برای فعالیت‌هایش در راستای اختیاری کردن حجاب در ایران تقدیر کرد.

علی‌نژاد در آن کنفرانس گفته بود: «حجاب اجباری فرهنگ ایران نیست، قانونی است #تبعیض آمیز که توسط حکومت ایران اعمال شده است… ما دوست داریم وقتی مردم ایران می‌خواهند صدایشان را بلند کنند، بی‌تفاوت نباشید.از شما نمی‌خواهیم بیایید و زنان ایران را نجات دهید زیرا آنها خودشان به اندازه کافی شجاع و باهوش هستند تا صدای خودشان را بلند کنند. نگویید که #حجاب_اجباری قانون است. برده‌برداری هم قانونی بود و اگر کسی علیه برده‌داری اعتراض نمی‌کرد، هنوز هم #برده‌داری وجود داشت.»

سعید سبزیان،از مدرسان توانا،نیز می‌کوشد با نگاهی فراتر به این مساله شرح دهد چگونه در ایران تفاوت‌های جسمیتی و #جنسیتی با هم گره می‌خورند و بر پایه کلیشه‌های شناختی، انسان‌هایی که با معیارهای تثبیت شده از #جسمیت تفاوت دارند،از #حقوق_شهروندی محروم می‌شوند.
رایگان دانلود کنید و بخوانید؛
http://ow.ly/V3BW300WFbf

روزهای سخت بابای مدرسه
http://ow.ly/UAhy304wnfa
حسین ساجدی بابای مدرسه است که سال ها ، با عزت نفس و صداقت کامل به مدرسه و دانش آموزان خدمت کرده ، بیماری دیابت به یک باره مسیر زندگی او را عوض کرده ، و موجب شد او هر دو پایش را از دست دهد ، دیابت یا بیماری قند (Diabetes یا Diabetes Mellitusیک اختلال سوخت و سازی (متابولیک) در بدن است. در این بیماری توانایی تولید هورمون انسولین در بدن از بین می‌رود و یا بدن در برابر انسولین مقاوم شده و بنابراین انسولین تولیدی نمی‌تواند عملکرد بیعی خود را انجام دهد. بابای مدرسه که مسکنی از خود ندارد ، تمام هزینه های زندگی خود ، هزینه های تحصیل دو فرزندش و اقساط هزینه های دارو و درمان خود را با تک حقوقش تامین می کند ؛ او که در حال حاظر توان خرید پای مصنوعی را نیز ندارد ، ضمن حفظ امید و روحیه بالا در تلاش است در شروعی دوباره به کمک همسرش امور مربوط به خود در مدرسه را اداره کند و زندگی خود و خانوادش را حفظ کند.
متن و عکس ها از خبرگزاری مهر

کتاب #جسمیت و قدرت: مباحثی در #معلولیت و تحول اجتماعی که توسط توانا منتشر شده است را بخوانید:
http://bit.ly/1zkLYOt

@Tavaana_TavaanaTech

رنگ‌های بی‌رمق یک زندگی
https://goo.gl/wdvC5R

زینب اسلامی، زنی ۳۵ ساله در قائم‌شهر استان مازندران است که ۴ سال پیش، پس از بدنیا آمدن فرزند دومش “مائده” به بیماری خود پی برد; ALS. ALS یک بیماری عصبی پیشرونده و صعب‌العلاج است که سبب زوال تدریجی سلول‌های عصبی‌ ماهیچه‌ها می‌شود. تکلم با سرعت کم، دشواری در تنفس و بلع، خنده و گریه‌های غیر ارادی و از دست دادن توانایی‌های حرکتی از عوارض این بیماری‌ست. وی که همواره در همه‌ امور کشاورزی و باغداری به همسرش کمک شایانی می‌کرد به مرور با پیشرفت بیماری خانه‌نشین شده، بطوری که اکنون برای انجام کارهای معمول خود نیاز به پرستار تمام وقت دارد ولی مادر،همسر و فرزندانش وظیفه‌ی پرستاری او را بدوش می‌کشند.

گفتنی‌است در تابستان سال ۲۰۱۴، چالش اینترنتی «سطل آب یخ» با هدف اطلاع ‌رسانی و جمع آوری کمک مالی برای پژوهش در مورد بیماری «آی ال اس» برگزار شد که بیش از ۱۷ میلیون نفر در این چالش شرکت کردند و ۱۱۵ میلیون دلار هم کمک مالی جمع‌آوری شد.

در همین رابطه:
جسمیت و قدرت: مباحثی در معلولیت و تحول اجتماعی
سعید سبزیان
http://bit.ly/1I0beqv

معلولیت به منزله هویتی جدید
http://bit.ly/2deAg1E

بلاغت استبداد و اکتیویسم در معلولیت
http://bit.ly/1nXaHCY

معلولیت در سینما
http://bit.ly/2d3BA4m

عکس: زکیه باباجانی- ایسنا

@Tavaana_TavaanaTech