«چرا انقلاب شد؟ آیا هدف پیشرفت نظامی و علمی بود یا هدف از انقلاب، شامل دین و فرهنگ نیز می‌شد؟ امروز به گونه‌ای وانمود می‌شود که خواسته ما، تنها رفاه مادی است».
.
«محمد تقی مصباح یزدی» به جد بر این باور بود که انتظارات اقتصادی با اهداف آن انقلاب همخوان نیست. او انگیزه‌های دینی را هدف اصلی انقلاب اسلامی تعریف می‌کرد.

دکتر «قاسم افتخاری» - استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران - این نظر که خواسته اصلی روحانیت انقلابی، اجرای شریعت بود را تایید می‌کند و در توضیح می‌گوید: «محور مطالبات روحانیون این بود که حکومت‌ها قوانین اسلامی را اجرا کنند».

این سخن مورد تایید «روح الله حسینیان» - رییس مرکز اسناد انقلاب اسلامی - نیز هست. او نیز سخنی به صراحت در این باره گفته بود: «فرض کنید ایرانی مانند ژاپن ساختید، در انتها چه نتیجه‌ای حاصل می‌شود؟ انقلاب‌اسلامی حرف دیگری داشت. شاه هم می‌توانست ایران را آباد کند، اما ما انقلاب کردیم تا آبادانی همراه با معنویت و دین داشته باشیم».

پس از پیروزی انقلاب اسلامی و سال ۱۳۵۹ که «محمد علی رجایی» - نخست وزیر وقت - از مرتضی نبوی درخواست می‌کند که به شرکت مخابرات برود و در آنجا مسئولیت بپذیرد. در آنجا نبوی سمت معاونت اداری - مالی شرکت را برعهده می‌گیرد؛ اما نخستین فعالیت او در شرکت به چه مربوط می‌شد؟ از زبان خود او بخوانیم: «در آن شرکت ابتدا مبارزه با بی‌حجابی را شروع کردیم. چون تیپ کارمندان آنجا مناسب نبود...پس از مدتی یک جو اسلامی در شرکت حاکم شد».

شاید این تردید مطرح شود که پرپیداست که انگیزه‌های اسلامگرایانه، در پی دموکراسی و آزادی لیبرالی نبودند. پس چرا بر این سخن ظاهرا بدیهی ابرام و اصرار ورزیده می‌شود؟ دلیل آن است که اگر این مدعای اصلی را بپذیریم و نیز به یاد بیاوریم که روحانیت حکومتی و حامیان آنان، پیروز اصلی نزاع بر سر قدرت بودند، طبیعی‌ست نمی‌توانیم از حکومتی با بن مایه‌هایی این چنین انتظار داشته باشیم اهداف شریعت محورانه خود را به کناری بنهد و با چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای نقش حکومتی نرمال و مداراگرا را بازی کند.

یا باید به رفتار اسلامگرایانه حکومت تن داد یا اینکه علیه آن فعالیت کرد. بر این اساس است که انقلاب کنونی ملت ایران را می‌توان انقلابی برای مدارا و رواداری دانست. انقلابی علیه اسلامگرایی و در جستجویی مداراگرایی.

#انقلاب_اسلامی #فقه_شیعه #حکومت_ایدئولوژیک #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

«آقایان فقه شیعه را دستاویز قدرت‌طلبی خود کردند. عمامه از سر برمی‌دارم و کلاه شرف ایران‌دوستی بر سر می‌گذارم و در برابر خواست ملت ایران، سر تعظیم فرود می‌آورم».

این سخنان عین‌الله رضازاده جویباری است؛ روحانی معترضی که با ضبط یک ویدئو و برداشتن عمامه از سر مقابل دوربین و گفتن سخنان بالا رنج زندان را به جان خرید و در زندان نیز دچار بیماری شد و هنوز نیز تحت آزار نیروهای «امنیتی» جمهوری اسلامی است.

نکته جالب توجه اما در سخنان رضازاده جویباری این است که او فقه شیعه را دستاویز قدرت‌طلبی دانست و نگاه قدرت‌طلبانه به فقه شیعه را مقابل ایران‌دوستی قرار داد و تاکید کرد به خواست «ملت ایران» احترام می‌گذارد و نه لزوما به خواست مسلمانان ایران یا شیعیان ایران.

این نگاه در برابر نگاه امثال خمینی قرار دارد که با هویت ایرانی مخالف بود و اسلام را مخالف ایرانیت می‌دانست.

درباره عین‌الله رضازاده جویباری بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/eynollah_rezazadeh_jouybari/

#گفتگو_توانا #عین‌_الله_رضازاده_جویباری #فقه_شیعه #مداراگری_دینی

@dialogue1402

چرا صدیقه وسمقی پدیده مهمی است؟

۱- فقه شناس است. بنابراین سخنانش از روی شناخت و آگاهی ست.

۲- منتقد فقه است. پدیده ای که در جامعه دینی و فقهی نادر است. در جامعه دینی و فقهی افراد به طور سنتی دو گروه اند، یا متعصب و فقه باورند یا سکولار و دین گریزند. به همین دلیل هر دو در طرح مسئله «دین زدگی» عاجزند.

۳- یک زن فقیه است که مقابل ساختار معیوب مردانه فقاهت ایستاده است.

۴- نقد دین زدگی و فقه زدگی را نه با شعار و فحاشی که با استدلال عقلانی و رفتار مدنی انجام می دهد.

۵- نقد فقه در جامعه دین زده را نه از منظر یک آکادمیسین دین پژوه که از منظر یک فعال سیاسی و همسو با جنبش «زن، زندگی، آزادی» انجام می دهد. بنابراین نقد او ماهیتی کاملا سیاسی دارد.

۶- ذهن وسمقی غیر ايدئولوژيك و غیر تئولوژیک است. زیرا در هیچکدام از این دو چارچوب اسیر نیست.

۷ - و سرانجام اینکه فهم او از مستله «زن و فقه» همراه با «عمل» است. نه پیش از عمل، نه بعد از عمل، بلکه همراه با عمل. و این یعنی حل مسئله «فهم و عمل» برای اولین بار در تاریخ چندصدساله اخیر ایران.

***
صدیقه وسمقی از یک آکادمیسین و از یک فعال سیاسی فراتر رفته و به «مقام روشنفکری» رسیده است.

او جایگاه مهمی در شکل گیری «مدنیت و عقلانیت مدرن» در ایران آینده خواهد داشت.
***
امیدوارم همان طور که در رخداد معیوب ۵۷، روشنفکری دکتر مصطفا رحیمی و نقد عالی او به زمانه، نادیده گرفته شد، پدیده صدیقه وسمقی و نقد درخشان او به فقه بسته و ناکارآمد نادیده گرفته نشود و جوهر نقد عالمانه و روشنفکرانه او (که هیچ ربطی به تئولوژیک اندیشی و ايدئولوژيك اندیشی سنتی ندارد) نادیده گرفته نشود.

هر چند که خود او هم محصول زیبای جنبش اعتراضی- مدنی ۱۴۰۱ ایران است و صدای ملی، جهانی، عقلانی، انتقادی آن جنبش اعتراضی.

--------------

- مطلب بالا که ارسالی از همراهان است، نوشته «محسن خیمه‌دوز» در صفحه فیس‌بوک شخصی ایشان است.

#گفتگو_توانا #انقلاب_ملی #صدیقه_وسمقی #فقه_شیعه

@Dialogue1402

«آیا مصرف بیت‌المال یا خزانه عمومی کشور، برای نقض حقوق اساسی ایرانیان، حلال است؟»

مصطفی دانشگر، پژوهشگر، در برنامه بگو-بشنو، ۴۹، با موضوع آزارگری آتش‌به‌اختیارها علیه زنان، به این پرسش، پاسخ می‌دهد. مصطفی دانشگر، پژوهشگر، در این برنامه گفت: «فقه اسلامی نسبت به حقوق زنان دگم است».

این برنامه ۲۳ اسفند ۱۴۰۲ با حضور صاحبنظران، خداناباوران و حقوق‌دانان در کلاب‌هاوس آموزشکده توانا برگزار شده است.

گرداننده: ماهمنیر رحیمی، روزنامه‌نگار

لینک وبسایت:
https://dialog.tavaana.org/islam-women-s-rights/

لینک یوتیوب:
https://youtu.be/Yd0T8BfQGoY

#گفتگو_توانا #حکومت_دینی #فقه_اسلامی #حقوق_زنان

@Dialogue1402

‌
موارد متعددی وجود دارد که در تنگناهای سیاسی و اجتماعی شاهد تغییر در مباحث اعتقادی و فقهی رهبران شیعه در ایران بوده‌ایم.

از تغییر حکم حرمت در شطرنج تا تغییر یک دشمن بعنوان کشور برادر ! و البته نمونه‌های تاریخی‌تر.

با توجه به شرایط امروز آیا احتمال تغییر فتوای حرمت ساخت بمب اتم را قابل پیش‌بینی می‌دانید؟

یا چه نمونه های دیگری از این تغییرات را به یاد دارید؟

#اسلام_سیاسی #فقه_شیعه #بمب_اتم #گفتگو_توانا

@Dialogue1402