ویدئویی از خانم «پوری بنایی» - بازیگر برجسته سینمای پیش از انقلاب - که در آن از نقش شهبانو فرح پهلوی در برپایی جشن هنر شیراز تجلیل می‌کند و آن را فرصتی برای هنرمندان ایران و عرضه هنرنمایی‌شان در عرصه‌های مختلف می‌داند.

این جشن از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۶ به مدت ۱۱ دوره برگزار شد و هر تابستان، به مدت نزدیک به دو هفته ایران را تبدیل به یک مرکز هنری بزرگ می‌کرد. شهبانو فرح پهلوی کلید آغاز آن را زد و «رضا قطبی» - رییس سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران - و فرخ غفاری - معاون فرهنگی رضا قطبی - از جمله کسانی بودند که از همان آغاز طرح جشن هنر شیراز در برگزاری آن مدخلیت داشتند.

پوری بنایی قبل از وقوع انقلاب اسلامی قراردادهایی با کشورهای آمریکایی و اروپایی داشت که با وقوع انقلاب نتوانست دو سه سالی از ایران خارج شود. البته تصمیم هم نداشت ایران را ترک کند. در این باره می‌گوید: «می‌خواستم هر کاری که می‌کنم در همین آب و خاک باشد.»

درباره‌ی پوری بنایی بیشتر بخوانید :
bit.ly/2UIDBfO
.
#پوری_بنایی #جشن_هنر #جشن_هنر_شیراز #فرح_پهلوی #سینمای_ایران #هنر #هنرمند #توانا #آموزشکده_توانا #انقلاب_اسلامی

@Tavaana_TavaanaTech

شاید خیلی‌ها یادتان نیاید یا هنوز متولد نشده بودید، روز هشتم آذر ۱۳۷۶، جشن خیابانی مردم پس از بازی ایران استرالیا ... در سراسر کشور ایران، در خیابان‌ها چنین جوی حاکم بود. مردم روی اتوبوس‌ها و همه جا می‌رقصیدند. در حالی که پیش از آن رقصیدن در خیابان، آن هم به این وسعت، امکان نداشت. خیابان‌ها تسخیر شده بود با مردمی که می‌رقصیدند.

رضا صائمی در این باره نوشته:

.🔸️
«✍بیست و هفت سال گذشت....چه روز با شکوهی بود هشت آذر هفتاد و شش ( روز راهیابی ایران به جام جهانی بعد از بازی با استرالیا )...سرشار از شوق و مسرت...حالا اما یک حسرت تاریخی است بر حافظه زخمی ملت....حسرت حال خوش ملی که دیگر تکرار نشد....کاراناوال شادی و جشن‌های جمعی، آن روز متولد شد...هم جَو خیابانش خوب بود هم جواد خیابانی‌اش....همدلی بود و اتحاد...که با تماشایش چه حال خوشی دست می‌داد...نه شر که شوری عجیب در رگ‌های خیابان جاری بود.......حتی نیروی انتظامی‌اش به جای باتوم، بشکن می‌زد....بعد از آن دیگر شادی مردم را اینچنین از عمق جان ندیدیم...تجمیع خوشی به تجمع‌های خونین بدل شد و اشک آورها جای اشک شوق‌ها نشست...حماسه ملبورن حالا یک نوستالژی حسرت برانگیز است...حتی خدادادش هم دیگر نه عزیز که نفرت‌انگیز است....بعد از آن، شادی‌های ما همه در آفساید بود...ما خیلی وقت است که از ته دل شادی نکرده‌ایم...حتی فوتبال هم دیگر حال ما را خوش نکرد که شادی از ترنم آزادی می‌آید نه استودیوم آزادی....از سبزی وطن می‌آید نه زمین چمن....از سرخوشی حال می‌آید نه دلخوشی فوتبال....ما میراث‌های خاطرات خوش جمعی را یکی یکی از دست داه‌ایم.....شوری که در حماسه ملبورن بود در هراس و ملال ما گم شد.....ما حالا سالهاست که در حصار غم‌ها، تماشاگر نوستالژی‌هایی هستیم که به تراژدی‌ها می‌بازند!»


saemi_1355

ـ به نظر شما چه زمان دیگری، بار دیگر مردم در خیابان‌ها جشن خواهند گرفت؟ آن روز را تصور کنید!

#جشن_خیابانی #خبر_مرگش #ایران_استرالیا #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‏@dialogue1402

جشن شکرگزاری (Thanksgiving)

جشن شکرگزاری که در چهارمین پنج‌شنبه ماه نوامبر برگزار می‌شود، فرصتی است برای گردهمایی خانواده‌ها و دوستان و جشن گرفتن به مناسبت برداشت محصول و شکرگزاری برای داشته‌ها؛ امسال این روز مصادف با ۲۸ نوامبر شده است.

ریشه‌های جشن شکرگزاری در آمریکای شمالی به دورانی که مردم با شکرگزاری به درگاه خداوند برای افزایش محصولات دعا می‌کردند بازمی‌گردد. در گذشته این جشن بیشتر از امروز شکل مذهبی داشت. هرچند امروز این جشن کمتر جنبهٔ مذهبی دارد و بیشتر یک تعطیلات فرهنگی است، ولی همچنان بسیاری از مردم این روز را به عنوان فرصتی برای شکرگزاری و سپاسگزاری از آنچه در زندگی دارند، گرامی می‌دارند.

از نظر سنتی، در این روز معمولا غذاهایی مثل بوقلمون، سیب‌زمینی پوره، سس کرنبری و پای کدوحلوایی سرو می‌شود. این غذاها نمادهایی از فصل پاییز و فراوانی نعمت‌ها هستند. البته مراسم مذهبی هنوز در برخی کلیساها برگزار می‌شود، اما بخش اصلی جشن شکرگزاری بیشتر به گردهمایی خانوادگی و زمان سپری کردن با عزیزان تبدیل شده است.

در انجیل، تأکید فراوانی بر شکرگزاری و سپاسگزاری از خداوند برای نعمت‌ها وجود دارد. برای مثال، در نامه اول به تسالونیکیان (۵:۱۸)، آمده است:

«در همه چیز شکرگزاری کنید، زیرا این است اراده خدا در مسیح عیسی برای شما.»

همچنین، در کتاب مزامیر، بارها از لزوم شکرگزاری به درگاه خداوند به خاطر نعمت‌ها و رحمت‌های او صحبت شده است. از این رو، گرچه جشن شکرگزاری به‌طور خاص به عنوان یک روز مذهبی در کتاب مقدس ذکر نشده است، اما روح و مضمون آن با اصول مسیحیِ سپاسگزاری و قدردانی هماهنگ است.

به نظر می‌رسد که جشن شکرگزاری بیشتر از جشن‌های برداشت محصول در اروپای قرون وسطی و بعدها به مهاجران اولیهٔ آمریکای شمالی انتقال پیدا کرده و تبدیل به یک تعطیلات خاص شده است. این جشن‌ها از جشن‌های سنتی برداشت محصول، که در فرهنگ‌های مسیحی و غیرمسیحی رایج بوده‌اند، تأثیر گرفته‌اند و به این صورت با یک مضمون شکرگزاری در زمینهٔ برداشت محصول و نعمت‌های طبیعی همراه شده‌اند.

#مسیحیت #جشن #شکرگزاری #دین #آیین #رواداری #گفتگو

‏@dialogue1402

در تقویم ایران باستان، هر روز سال یک نامی داشته است و دومین روز هر ماه، «بهمن» نامیده می‌شده است. بنابراین در ماه بهمن که یازدهمین ماه سال است، دومین روز، نام ماه و نام روز یکی می‌شود؛ یعنی می‌شود بهمن‌روز از ماه بهمن! این روز را جشن می‌گرفته‌اند.

در صفحه انجمن زرتشتیان تهران در مورد این جشن آمده است: «روز دوم بهمن‌ماه به نام بهمن خوانده می‌شود که مربوط به امشاسوند بهمن است و به مناسبت هم‌نام بودن ماه و روز به بهمنگان و یا بَهْمَنْجَه نامیده می‌شود. امشاسپند بهمن، بنا به نوشته‌های باستان و اوستا، نگهبان چهارپایان سودمند است.»

در قرون اولیه پس از فروپاشی ساسانی که هنوز بسیاری از جشن‌ها و آیین‌های ایرانی نزد مردم برگزار می‌شد و مشهور بود، شاعران هم به جشن بهمن اشاره‌ها می‌کردند. انوری از جمله سروده است:

«بعدها کز سر عشرت همه روز افکندی / سخن رفتن و نارفتن ما در افواه / اندر آمد ز در حجره من صبحدمی / روز بهمنجنه یعنی دوم بهمن‌ماه »

[ یعنی: صبح دوم بهمن شد و گاه جشن آمد و پیکی از ناحیه شاه، شاعر را دعوت به دربار کرد… ]

ابوریحان بیرونی و علی‌بن طوسی و چند تن دیگر از نویسندگان ایرانی‌تبار به این جشن و آیین‌هایش اشاره کرده‌اند. ابوریحان در کتاب التفهیم می‌گوید: در این روز شیر خالص و پاک می‌خورند و معتقدند که حافظه تقویت می‌شود و فراموشی می‌برد. در خراسان، دانه‌های روغنی را با گوشت می‌پزند و با تره می‌خورند. یکی از کامل‌ترین مقالات در مورد این جشن در دانشنامه جهان اسلام یافتنی‌ست. از جمله در دانشنامه جهان اسلام با تکیه بر منابع آمده است که «بهمن» نام گیاهی بوده و بهمن‌چنه به معنای روز چیدن این گیاه هم هست که خوردن آن را فرخنده می‌دانستند. بنابراین، مقارنه سه نام «بهمن»، یکی نام روز، دیگری نام ماه، و دیگری نام گیاه، موجب خجستگی این وقت بوده است. در همین منبع آمده است که ایرانیان تا روزگار مغول این جشن را پاس می‌داشته‌اند.

رنگ سپید و خروس، از دیگر نشان‌های این وقت از سال بوده است.

#هویت #آیین #جشن #فستیوال #دین #دین_مزدایی #امشاسپندان
‏@dialogue1402

‌
امسال نیز پس از گذشت دو سال از ثبت جهانی جشن سده از سوی ایران در یونسکو، مسئولان انجمن‌های زرتشتیان در تهران و کرمان به ایسنا اعلام کردند که این جشن فقط با حضور زرتشتیان برگزار خواهد شد. پیگیری‌ها از یزد نیز حاکی از این است که برگزاری جشن باستانی سده در این استان، شرایط مشابهی با تهران و کرمان دارد.


«جشن سده» ۱۵ آذر ۱۴۰۲ به‌ عنوان بیست‌وچهارمین عنصر میراث فرهنگی ناملموس ایران و در پرونده‌ای مشترک با تاجیکستان، در فهرست جهانی میراث ناملموس یونسکو ثبت شد.

در طول این دوسال، بسیاری از کارشناسان و میراث‌دوستان بر این عقیده بوده‌اند که «سده» با پیشینه تاریخی و رویکرو فرهنگی و آیئنی که دارد، به عنوان یک جشن ملی باید بدون در نظر گرفتن مذهب، به صورت گسترده و با حضور عموم مردم برگزار شود، اما این جشن باستانی هر سال کوچک‌تر شده، به فضاهای روستایی کشانده شده و یا فقط با حضور زرتشتیان برگزار شده است.

مسئولان انجمن‌های زرتشتیان به رسانه‌های داخلی اعلام کردند، این مراسم صرفا با حضور زرتشتیان به‌صورت محدود برگزار خواهد شد و حضور عمومی مردم حتی برای تماشا میسر نخواهد بود.

#جشن_سده #زرتشتی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

آتش جشن سده بر سر مزار جاویدنام عرفان خزائی

«جشن سده
بزم نور و آتش خجسته باد
این نور در دل تاریکی پیغام روشنی است بر همه آزادی‌خواهان، همچون آتش تاریکی را کنار خواهیم زد و به روشنی روز خواهیم رسید.»

#عرفان_خزایی #جشن_سده #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

برگزاری جشن نوروز در شهر سقز

۱۴۰۳/۱۲/۲۴


ـ با وجود همه مانع‌تراشی‌ها و تهدیدها، مردم ایران در شهر سقز و سایر شهرها به ویژه در استان‌های کردنشین در حال برگزاری جشن‌های باشکوه نوروزی هستند.

#سقز #جشن_نوروز #کردستان #آتش_نوروز #نوروز #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مراسم جشن نوروز در روستای قلاواری از توابع سرپل‌ذهاب
مردم این منطقه از پیروان آئین یارسان هستند.
یارسانی‌ها یا اهل حق، از اقلیت‌های تحت تبعیض در ایران هستند.


اهل حق یا یارِسان به پیروان دین یاری گفته می‌شود که به‌طور عمده در دو کشور ایران و عراق زندگی می‌کنند. آیینی با باورهای رازورانه (باطنی) که تاریخ دقیق شکل‌گیری آن مشخص نیست، ولی پیروان آن به ازلی و ابدی بودن این آیین باور دارند. این دین در دوره‌های مختلف تاریخی مراحل مختلفی را پشت سر گذاشته است. اگرچه قدمت قدیمی‌ترین متون مذهبی دین یاری تا سدهٔ چهارم هجری (دوره شاه خوشین) و قدمت برخی از نیایشگاه‌های آن به پیش از اسلام نیز می‌رسد، اما ساختار کنونی آن از سدهٔ نهم هجری و توسط سلطان سهاک بنیان نهاده شده است که این شخصیت در اعتقادات مردم یارسان بالاترین جایگاه را در نظام آیینی دارد.

اعتقادات نظری و برخی آداب و مناسک عملی در میان همگی جامعهٔ یارسان مشترک است، اما ممکن است بسته به اینکه سرسپردهٔ دین یاری در چه جغرافیایی زندگی کند، آداب و رسوم متفاوتی نیز در میان آن‌ها وجود داشته باشد. دین یاری نشانه‌هایی از تأثیر آموزه‌های ادیان مختلف را بر آموزه‌های عملی و برخی مبانی نظری خود نشان می‌دهد و شباهت‌هایی با دین‌های دیگر همچون: مهرپرستی، مانویت، یهودیت، مسیحیت و شیعه… در این دین به چشم می‌خورد؛ با این وجود دین یاری از اسلام، جدا است.

در سال ۱۳۹۲ یکی از پیروان این کیش به نام محمد قنبری، ۲۴ ساله در اعتراض به آن‌چه او «بی‌احترامی به اعتقادات» خود می‌دانست خود را به آتش کشید. در همان سال دو نفر دیگر از اهل حق به همین دلیل خود را آتش زده بودند.

طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، دین رسمی کشور، اسلام و مذهب شیعه‌ی دوازده‌امامی است. اصل دوازدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی می‌گوید: «دین رسمی ایران، اسلام و مذهب جعفری اثنی‌عشری است و این اصل الی‏الابد غیر قابل تغییر است..» اصل سیزدهم قانون اساسی در مورد آزادی اقلیت‌های مذهبی در ایران می‌گوید: «ایرانیان زرتشتی، کلیمی و مسیحی تنها اقلیت‌های دینی شناخته می‌‏شوند که در حدود قانون در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصیه و تعلیمات دینی بر طبق آیین خود عمل می‌کنند.»طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی پیروان مذاهب دیگر به رسمیت شناخته نمی‌شوند.

#نوروز #جشن_نوروز #قلاواری #سرپل_ذهاب #کرمانشاه #اهل_حق #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

چهارشنبه‌سوری خانواده جاویدنام محمدرضا اسکندری، یا یاد و خاطر جاویدنامان ایران

شبنم اسکندری، خواهر جاویدنام محمدرضا لسکندری، این ویدیو را منتشر کرد و نوشت:

جشن باستانی «چهارشنبه سوری» مبارک است و فرخنده تر خواهد شد آنزمان که هدفِ محمدرضای قهرمان و جاویدنامان شجاع ، انجام شود.✌🏻

امید که دل های ایرانیان اگاه و ازاد اندیش چُنان گرم و شاد شود که
لبخند برادر قهرمانم را برانگیزد .🤍


#محمدرضا_اسکندری #شهریور_خونین۱۴۰۱ #جاویدنامان_آزادی #آبان_۹۸ #محمدرضااسکندری #جشن_چهارشنبه_سوری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خانواده جاویدنام مهسا موگویی، سفره هفت‌سین‌شان را بر سر مزار او گذاشتند و سرود ملی و میهنی «ای ایران» را طنین انداز کردند.

میلاد موگویی، ضمن انتشار این ویدئو، نوشت:

«بنام خدای بهار آفرین
بهار آفرین را هزار آفرین
به جمشید و آیین پاکش درود
که نوروز از او مانده در یادبود

جشن نوروز نشانه هویت ما ایرانیان است و پاسدار آیین پیشینیان و اجداد خود هستیم.
انتهای روز‌های سخت و سرد زمستان همیشه بهار منتظر است
به امید تغییرات بزرگ در سال جدید و بهاری که پیش روست
زمستان هرچقدر سخت و طاقت فرسا باشد نمیتواند جلوی رویش جوانه‌ها و تغییرات را بگیرد
هر آغازی پایانی دارد و زمستان هم میگذرد
غم عزیزان ما همچون خنجری در قلب ماست تا زنده‌ایم
اما همچنان استوار و سربلند نام آنها را فریاد میزنیم و افتخار میکنیم
که در افکار و رگهای ما عشق به وطن و امید و آزادگی جریان دارد
امیدواریم به روزهای روشن همراه با سلامتی و شادی برای ایران و ایرانیان»

#مهسا_موگویی #بانوی_سردار #نوروز۲۵۸۴ #نوروز_باستانی #جشن_ایرانی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
‌
نوروز و جشن‌های نوروزی فقط به مردم ایران اختصاص ندارد. کشورهای دیگری هم هستند که نوروز را گرامی می‌دارند. افغانسـتان یکی از آن کشورها است. نگاهی گذرا داریم به نوروز در افغانستان.

⚠️یادآوری
زمان ساخت این ویدئو پیش از تسلط مجدد طالبان بر افغانستان است و پس از بازگشت حکومت طالبان در افغانستان بسیاری از محدودیت‌ها از جمله برگزاری جشن نوروز مجددا ممنوع یا محدود شده.


https://youtu.be/MT5DmLnXhsw?si=EU1ezT4Ey83bvXDE

#نوروز #جشن_نوروز #ایران #ایران_باستان #امپراطوری_پارس
#گفتگو_توانا
@Dialogue1402

‌
علی‌اکبر شورورزی، مدیر مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه، گفت که خانواده‌ها در دید و بازدید نوروزی برای همدیگر ۱۰ تا ۲۰ دقیقه «فضائل» امام اول شیعیان را بخوانند. او افزود: «نوروز فرصتی ناب است که می‌توانیم هم از نعمت‌های دنیوی لذت ببریم و هم به تقویت روحیه‌ی معنوی خود بپردازیم.»

‼️توصیه‌ی مقام حوزه علمیه برای خواندن فضائل امام علی در دید و بازدیدهای نوروزی، نمونه‌ای از تلاش مستمر روحانیت شیعه برای تغییر هویت این جشن باستانی ایرانی است.

نوروز ریشه‌ای عمیق در فرهنگ و تاریخ ایران دارد و به‌عنوان جشنی ملی، از دیرباز نماد شادی، نو شدن و همبستگی اجتماعی بوده است.

در مقابل، روحانیت شیعه همواره رویکردی دوگانه نسبت به این آیین داشته است؛ از یک‌سو، برخی آن را پذیرفته و تلاش کرده‌اند تا آن را با آموزه‌های مذهبی تطبیق دهند، و از سوی دیگر، در دوره‌های مختلف تاریخی تلاش‌هایی برای کاهش جایگاه آن یا جایگزینی‌اش با مناسبت‌های مذهبی صورت گرفته است.

این نوع توصیه‌ها عملاً تلاشی است برای مذهبی‌سازی یک سنت ملی که ذاتاً به حوزه‌ی دین تعلق ندارد و نشان‌دهنده‌ی استمرار گرایشی است که همواره در پی دگرگون کردن عناصر فرهنگی مستقل از مذهب بوده است.

#نوروز #جشن_ایرانی #ایران #سکولاریسم #شیعه_گری
#گفتگو_توانا

@Dialogue1402