سخنرانی نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل، در جلسه ویدیویی با هیئت حقوق زنان مجلس سنای فرانسه و نمایندگان پارلمان فرانسه

نمایندگان محترم،

اکنون که با شما صحبت می‌کنم، چوبه‌های دار در زندان‌های سراسر سرزمینم به دست جلادان برافراشته شده است. هر روز در این سرزمین، سرهای جوانان ما بر طناب‌های دار می‌نشیند و جامعه روزبه‌روز خشمگین‌تر می‌شود. جمهوری اسلامی پس از ۱۵ سال، دوباره به اعدام زنان روی آورده است.

آن‌ها تلاش دارند انتقام جنبش باشکوه "زن، زندگی، آزادی" را از زنان بگیرند. طناب دار پخشان عزیزی و وریشه مرادی، که در بند زنان زندان اوین محبوس‌اند، بر بالای سر زنان تاب می‌دهند تا زنان شجاع و آگاه ایران را وادار به عقب‌نشینی کنند.

از شما می‌خواهم در پاره کردن طناب دار از گردن آن‌ها، دست‌های خود را به دست ما بدهید. برای توقف اعدام که هر روز افزایش می‌یابد، برای تحقق حقوق بشر و حقوق زنان، رژیم جمهوری اسلامی را تحت فشار بگذارید.

به جای عادی‌سازی روابط با رژیمی که مرتکب جنایت علیه بشریت است، از مکانیزم‌های بین‌المللی مانند صلاحیت قضایی جهانی برای پاسخگو کردن مقامات این رژیم استفاده کنید.

امروز، از دولت فرانسه از طریق پارلمان و مجلس سنای این کشور می‌خواهم حقوق بشر را پیش‌شرط و محور اصلی هر نوع مذاکره‌ای با رژیم جمهوری اسلامی قرار دهند. تاکید می‌کنم، هر مذاکره‌ای با رژیم جمهوری اسلامی بدون توجه به حقوق اساسی مردم ایران، حقوق بشر، حقوق زنان و جامعه مدنی، تقویت استبداد دینی و تضعیف مبارزه مردم ایران برای رسیدن به دموکراسی، آزادی و برابری خواهد بود.

مبارزات ما مردم ایران برای رهایی از استبداد و گذار مسالمت‌آمیز به دموکراسی محقق خواهد شد و شما شاهد پیروزی ما خواهید بود.

تا آن روز، "زن، زندگی، آزادی."

جمهوری اسلامی نهادهای مدنی ما را سرکوب می‌کند، زنان را از حقوق انسانی‌شان محروم می‌کند، از اعدام برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه استفاده می‌کند و ناقض فاحش حقوق بشر است.

نکته مهم دیگر این است که جمهوری اسلامی، به عنوان یک رژیم استبدادی دینی، اساساً ظرفیت دموکراسی، حقوق بشر و حقوق زنان را ندارد و طی دهه‌های گذشته آشکارا نشان داده است که امکان اصلاح‌پذیری هم ندارد.

لذا، من بر پایان دادن به استبداد دینی و گذار از جمهوری اسلامی باور داشته، تلاش کرده‌ام و تلاش خواهم کرد.


#نرگس_محمدی #زن_زندگى_آزادى #نه_به_اعدام #نه_به_جمهوری_اسلامی #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

الهه اجباری، فعال حقوق بشر، این ویدیو را منتشر کرده و نوشته:

«زنبور تا داخل خونه اومده :)

📌به قول “بی‌هیولا”
@bihayoula
کنش‌های زنبوری سیخونگی حداکثر کاریه که میشه بهش توصیه کرد با کمترین هزینه. اولویت مستهلک نشدن کنشگران داخله و کنشگری آهسته و پیوستس.

گاهی وقتا برای تغییر، لازمه از منطقه امن خودمون بیرون بیایم. اما یادمون باشه:
• هر حرکت کوچیک، یک قدم به سمت تغییره.
• عقل و درایت، امنیت و تاثیرگذاری رو تضمین می‌کنه.
• آهسته و پیوسته، زنجیره بی‌عدالتی رو می‌شکنه.

🌍 تغییر از خودمون شروع میشه. کنشگری رو به سبک زندگی تبدیل کنیم و برای دنیای بهتر تلاش کنیم. ✊»



لازم به ذکر است، قبلا مجموعه «بی‌هیولا» را معرفی و بخش‌هایی از آن را منتشر کرده بودیم.
.

در همین رابطه پیشنهاد می‌کنیم که کتاب «کنش‌های کوچک ایستادگی» را بخوانید:

https://tavaana.org/small-acts-of-resistance/

#مقاومت_مدنی
#کنشگری #آگاهی #زنان #عدالت #امنیت #تغییر #زن_زندگی_آزادی #ژن_ژیان_ئازادی #حقوق_بشر #الهه_اجباری
#مقاومت_زندگی #مبارزه_مدنی #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

از صفحه الهه اجباری، فعال حقوق بشر

“اگر زندگی شما یک فیلم بود، چه ژانری داشت؟”
.

.
مرسی از نگین شیرآقایی عزیز،کنشگر و بنیانگذار آزادی نتورک

که ما کلی ازش یادگرفتیم.
“چرا پایبندی به ارزش‌ها این‌قدر مهم است و چطور می‌توانیم آدم‌هایی را پیدا کنیم که در کار گروهی واقعاً قابل اعتماد باشند؟”
داشتم فکر می‌کردم که وقتی از آدم‌ها سوال‌هایی مثل رنگ مورد علاقه‌اشون یا غذای محبوبشون می‌پرسیم، واقعاً چیزی از عمق شخصیت و ارزش‌هاشون دستگیرمون نمی‌شه. اما یه سوال خوب می‌تونه یه گفتگوی عمیق و ارزشمند بسازه.
مثلا اگر شازده کوچولویی با ادم‌ها می‌خواستیم اشنا بشیم ازشون بجای سوالا می‌پرسیدیم؟
“اگر زندگی شما یک فیلم بود، چه ژانری داشت؟”

.
.
#نسل_زد #حقوق_بشر #اتحاد #ایران #ژن_ژیان_ئازادی #زن_زندگی_آزادی #فیلم #اکسپلور #الهه_اجباری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
احمدی شاهرودی، مدرس درس خارج حوزه:
طبق دین زن نباید از خانه‌اش بیرون بیاید الا برای ضرورت

سخنان احمدی شاهرودی که خروج زنان از خانه را تنها در موارد ضروری مجاز می‌داند، نادیده گرفتن زنان در جامعه و حقوق انسانی آنان است.

زنان نیمی از جامعه را تشکیل می‌دهند و حق دارند از آزادی‌های فردی، اجتماعی و شغلی برابر با مردان برخوردار باشند.

#حجاب_اجباری #حقوق_زن #پوشش_اختیاری #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

۸ بهمن ۱۴۰۳، چهارمین نشست بررسی ادواری جهانی (UPR) جمهوری اسلامی ایران در شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو برگزار شد. در این نشست، کشورهای عضو سازمان ملل نگرانی عمیق خود را درباره نقض گسترده حقوق بشر در ایران، به‌ویژه سرکوب سیستماتیک بهائیان، اقلیت‌های دینی و قومی، و زنان و دختران ابراز کردند. همزمان با این بررسی، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ۱۱ زن بهائی را به اتهامات بی‌اساس بازداشت کردند. کشورهای مختلف، از جمله ایتالیا، اتریش، لیتوانی، لوکزامبورگ، بلژیک، کانادا، اسپانیا، و استونی در بیانیه‌های خود خواستار توقف آزار بهائیان شدند و بر تضمین حقوق برابر برای اقلیت‌های دینی تأکید کردند. ایتالیا از ایران خواست ترتیبات لازم را برای تضمین حقوق برابر برای تمام شهروندان، به‌ویژه بهائیان، اتخاذ کند. اتریش بر هماهنگی قوانین ایران با حقوق بشر بین‌المللی تأکید کرد. لیتوانی و استونی خواهان توقف تبعیض علیه اقلیت‌های دینی شدند و لوکزامبورگ بر پایان دادن به آزار بهائیان، کردها، بلوچ‌ها و ترکمن‌ها تأکید کرد. ایرلند، هلند، و اسپانیا نیز از ایران خواستند آزادی دین و عقیده را برای اقلیت‌های دینی تضمین کنند. در آستانه این بررسی، جامعه جهانی بهائی (BIC) همراه با دیگر سازمان‌های حقوق بشری، گزارشی تحت عنوان «چکمه روی گردنم» ارائه کرد که نقض سیستماتیک حقوق بهائیان ایران را مستند کرده است. در این گزارش، از مصادره اموال و محرومیت از تحصیلات تا بازداشت‌های خودسرانه به عنوان ابزارهای سرکوب بهائیان نام برده شده است. مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل، محرومیت سیستماتیک بهائیان را یکی از شدیدترین موارد سرکوب دینی در جهان توصیف کرد. سیمین فهندژ، نماینده جامعه جهانی بهائی، تأکید کرد که آزار و سرکوب بهائیان در قوانین ایران نهادینه شده و حقوق انسانی آنان به طور کامل نادیده گرفته می‌شود. حمایت گسترده کشورها در این بررسی و موج فزاینده اعتراضات جهانی علیه سرکوب بهائیان بر ضرورت اقدام فوری برای توقف این تبعیض‌ها تأکید کرد.


#حقوق_بشر #بهائیان_ایران #داستان_ما_یکیست #اقلیت_دینی #حجاب_اجبارى #گفتگو_توانا

@Dualogue1402

نمایش فریبکارانه حقوق بشری در سایه ماشین اعدام و شکنجه

رضا محمدحسینی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزل‌حصار، در نامه‌ای، بازدید مسئولان از زندان را نمایشی فریبکارانه دانست، چرا که همچنان ماشین اعدام و شکنجه مشغول کار است. او علاوه بر تاکید بر وضعیت وخیم زندان‌های شهرهای مختلف، به وجود بازداشتگاه‌ها و خانه‌های امن غیرقانونی و عدم پاسخگویی حکومت در قبال مرگ زندانیان در اثر عدم رسیدگی پزشکی یا شکنجه اشاره کرده است.

متن کامل این نامه به شرح زیر است:

حشمت‌الله حیات‌الغیب، مدیرکل زندان‌های استان تهران، روز چهارشنبه ۱۰ بهمن ۱۴۰۳، همراه با گروهی از مشاوران، دستیاران و مدیرانش از کشتارگاه و شکنجه‌گاه زندان مشترک رجایی‌شهر و قزلحصار بازدید کرد. این بازدید در شرایطی انجام شد که ماشین اعدام جمهوری اسلامی همچنان بی‌وقفه به کار خود ادامه می‌دهد، سلول‌های انفرادی به ابزار شکنجه روحی و جسمی زندانیان تبدیل شده‌اند، و قتل‌های سیستماتیک در زندان‌های این حکومت همچنان جریان دارد. اما آیا این نمایش فریبکارانه تغییری در وضعیت هزاران زندانی رنج‌کشیده و تحت شکنجه ایجاد خواهد کرد؟

سرکوب زندانیان، خانه‌های امن غیرقانونی و وضعیت وخیم زندان‌های شهرستان‌ها

جمهوری اسلامی نه‌تنها در زندان‌های رسمی، بلکه در خانه‌های امن غیرقانونی و بازداشتگاه‌های مخفی، همچنان به شکنجه و سرکوب ادامه می‌دهد. وضعیت زندان‌های بسیاری از شهرها، از مشهد، ارومیه، زاهدان و اهواز گرفته تا دیگر نقاط ایران، فاجعه‌بار است. زندان‌های این شهرها به شکنجه‌گاه‌هایی تبدیل شده‌اند که حتی ابتدایی‌ترین نیازهای زندانیان، از جمله مراقبت‌های پزشکی و بهداشتی، نادیده گرفته می‌شود. زندانیان در این مراکز نه‌تنها از حقوق قانونی خود محروم‌اند، بلکه تحت شکنجه‌های مداوم و شرایط غیرانسانی قرار دارند.

لزوم پاسخگویی درباره مرگ زندانیان سیاسی؛ پرونده‌ای سیاه از جنایت

قبل از اینکه حکومت بخواهد با نمایش‌های تبلیغاتی، خود را حامی حقوق بشر جلوه دهد، ابتدا باید پاسخگوی قتل سیستماتیک زندانیان سیاسی در سال‌های گذشته باشد. حکومت جمهوری اسلامی باید توضیح دهد که چگونه زندانیانی مانند:
وحید صیادی نصیری – که به دلیل اعتصاب غذا و عدم رسیدگی پزشکی جان باخت،
علیرضا شیرمحمدعلی – که در زندان تهران بزرگ توسط عوامل حکومتی به قتل رسید،
عادل کیانپور – که پس از اعتصاب غذا در اعتراض به وضعیت زندان‌ها جان خود را از دست داد،
ستار بهشتی – که در بازداشتگاه پلیس فتا در زیر شکنجه کشته شد،
بکتاش آبتین – شاعر و مستندسازی که به دلیل اهمال پزشکی و عدم رسیدگی به موقع، جانش را از دست داد،
ساسان نیک‌نفس – که در اثر شکنجه‌های جسمی و عدم درمان پزشکی کشته شد،
شاهین ناصری – که به عنوان شاهد شکنجه نوید افکاری، در زندان جان خود را از دست داد،
و ده‌ها زندانی دیگر که قربانی سیستم سرکوبگر جمهوری اسلامی شدند.

رژیمی که با گلوله، شکنجه، اعدام و سرکوب مردم ایران را به سکوت واداشته، نمی‌تواند اکنون خود را مصلح و مدافع حقوق بشر جلوه دهد.

دوران فریبکاری و سرکوب به پایان رسیده است

این نمایش‌های حقوق بشری، نه‌تنها چیزی از جنایات جمهوری اسلامی کم نمی‌کند، بلکه تنها یک هدف دارد: سرپوش گذاشتن بر سال‌ها نقض گسترده حقوق بشر، سرکوب مخالفان و بقای غیرقانونی حکومت. اما ملت ایران که ۴۶ سال است سرکوب، شکنجه و جنایت را تجربه کرده، دیگر فریب این ترفندهای تبلیغاتی را نخواهد خورد.

تمامی عوامل این رژیم، از صدر تا ذیل، باید بدانند که با روش‌های نخ‌نما، بازدیدهای نمایشی و تبلیغات دروغین، نمی‌توانند مانع گذار کامل مردم ایران از این حکومت فاسد، بی‌کفایت و جنایتکار شوند.

✍ رضا محمدحسینی
۱۰ بهمن ۱۴۰۳ – زندان قزلحصار

#رضا_محمدحسینی #نه_به_اعدام #حقوق_بشر #شکنجه #زندان_قزلحصار #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

توانمندسازی حقوقی جامعه مدنی
با حضور امیرسالار داودی، وکیل دادگستری

موضوع: زندان

در کلاب‌هاوس توانا
https://www.clubhouse.com/invite/KNpF61W4blEDQj4RE2W9l1jrqz4at4V3O9v:gtEve6ml_thTjiGt7E1CVKhzXbbak8jUV_142acfapo


پنجشنبه، ۱۱ بهمن ۱۴۰۳
ساعت ۲۱ به وقت تهران

#زندان #امیرسالار_داودی #حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تیمور حسینی، رییس پلیس راهور فراجا، با تاکید بر تعیین تکلیف قانونی برای صدور گواهینامه موتورسیکلت زنان، گفت: «خانم‌ها به واسطه هوش ذاتی می‌توانند موتورسواران خوبی باشند اما اگر آن‌ها به این حجم اضافه شوند با مشکل ترافیکی بیشتری روبه‌رو خواهیم شد که باید تدابیر اندیشیده شود.»

رئیس پلیس راهور فراجا، با طرح دغدغه افزایش ترافیک در صورت صدور گواهینامه موتورسیکلت برای زنان، در واقع بهانه‌ای برای تداوم محرومیت از یک حق اجتماعی اساسی آورده‌اند.

چرا بار مسئولیت افزایش ترافیک تنها بر دوش زنان گذاشته می‌شود؟

آیا محدود کردن آزادی زنان در رانندگی موتورسیکلت راه حل مناسبی برای کاهش ترافیک است؟
یا اینکه این محدودیت تنها بهانه‌ای برای حفظ وضع موجود و محرومیت زنان از حقوقشان است؟

در نهایت باید پرسید: آیا زنان به دلیل جنسیتشان باید از حقوق برابر با مردان محروم شوند؟
یا اینکه همه شهروندان، صرف نظر از جنسیت، باید از حقوق برابر برخوردار باشند؟

این نگاه نه تنها نشان از عدم درک صحیح از حقوق زنان دارد، بلکه حاوی کلیشه‌های جنسیتی مقبول نظام ضد زن نیز هست.

#حقوق_زنان #موتورسوارای #گواهینامه_موتور #گفتگو_توانا
@Dialogue1402