‌
مارتا نوسبام، فیلسوف برجسته آمریکایی، یکی از متفکران معاصر در حوزه اخلاق، فلسفه سیاسی و نظریه عدالت است.

او استاد دانشگاه شیکاگو و نویسنده آثار متعددی است که به موضوعات عدالت، احساسات انسانی، و نقش آموزش در پرورش جوامع دموکراتیک می‌پردازند.
رویکرد او به «قابلیت‌ها» (Capabilities Approach)، که بر ایجاد فرصت‌های برابر برای شکوفایی توانمندی‌های انسانی تأکید دارد، شهرت جهانی دارد.

نوسبام با تلفیق فلسفه کلاسیک، ادبیات، و تحلیل اجتماعی، دیدگاه‌هایی عمیق و انسانی درباره مسائل پیچیده اجتماعی ارائه می‌دهد.

نقل‌قول او درباره ضرورت گفت‌وگوی باز و صادقانه برای دموکراسی، نشان‌دهنده اعتقاد عمیقش به اهمیت تعاملات انسانی و تنوع دیدگاه‌ها در ساختن جامعه‌ای عادلانه است.

کتاب نه برای سود: چرا دموکراسی به علوم انسانی نیاز دارد (Not for Profit: Why Democracy Needs the Humanities) که این نقل‌قول از آن برگرفته شده، استدلالی پرشور در دفاع از نقش علوم انسانی در آموزش است.


#مارتا_نوسبام #اخلاق #فلسفه #دموکراسی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

وخامت حال پریوش مسلمی و آغاز اعتصاب غذا؛ ادامه بی‌توجهی به رشد غده هیپوفیز و اختلال در تعادل حرکتی و گفتاری

پریوش مسلمی، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، در پی وخامت وضعیت جسمانی‌اش و بی‌توجهی مسئولان به درمان فوری، از امروز ۱۷ خرداد ماه ۱۴۰۴ دست به اعتصاب غذا زده است.
خانم مسلمی چند ماه پیش هم به همین دلیل اعتصاب غذا کرده بود.

خانم مسلمی با رشد غیرعادی غده هیپوفیز، سردرهای مزمن، کم‌کاری غده تیروئید، کم خونی شدید، پایین بودن سیستم ایمنی بدن، استخوان درد و درد عضلات مواجه است.

بنا بر گزارش دریافتی، نتیجه‌ MRI هفته گذشته نشان داده است که غده هیپوفیز او رشد بیشتری داشته؛ به‌گونه‌ای که تعادل حرکتی و گفتاری‌اش دچار اختلال شده است.

در شرایطی که تیم پزشکی زندان نیز پیش‌تر بر لزوم اعزام وی به مراکز درمانی تخصصی خارج از زندان تأکید کرده بود، مقام‌های قضایی همچنان از اعزام او به مرخصی درمانی یا اعطای آزادی مشروط خودداری می‌کنند.

هم‌زمان با وخامت حال جسمی، یک پرونده جدید نیز علیه خانم مسلمی با عنوان «نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی» بدون ارائه هیچ‌گونه مصداق مشخصی گشوده شده است.

پریوش مسلمی در تاریخ ۱۷ تیرماه ۱۴۰۳، پس از مراجعه به دادسرای اوین بازداشت و سپس به بند زنان زندان اوین منتقل شده است. این زندانی سیاسی در دادسرای اوین بابت اتهاماتی همچون تبلیغ علیه نظام، اهانت به بنیانگذار و رهبری و اجتماع و تبانی مورد تفهیم اتهام قرار گرفت.

وی در نهایت در تاریخ ۳۰ مردادماه ۱۴۰۳، توسط دادگاه انقلاب تهران بابت اتهام اجتماع و تبانی به دو سال حبس، بابت اتهام اهانت به رهبری به یک سال حبس و بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به هشت ماه حبس محکوم شد.

خانم مسلمی پیشتر در شهریورماه ۱۴۰۲، همزمان با سالگرد وفات مهسا امینی، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و نهایتا یک ماه بعد با قرار تامین کیفری از زندان قرچک ورامین آزاد شد.همچنین وی در فروردین ماه سال جاری نیز توسط نیروهای امنیتی در شهر نور بازداشت شد. او پس از سه روز از یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی این شهر آزاد شده بود.

خانواده و نزدیکان او نسبت به سلامت وی در زندان ابراز نگرانی کرده و خواهان اعزام فوری او به بیمارستان تخصصی هستند. با توجه به وخامت وضعیت، نگرانی‌ها از بروز آسیب‌های جبران‌ناپذیر جسمی و عصبی در صورت تداوم این بی‌توجهی جدی است.


#پریوش_مسلمی #حق_درمان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بیش از ۸۰۰ فعال سیاسی‌مدنی با انتشار بیانیه‌ای در باره وضعیت سلامت ابوالفضل قدیانی، در زندان هشدار دادند.

ابوالفضل قدیانی ۸۰ ساله است و با وجود ابتلا به بیماری‌های متعدد همچنان در زندان محبوس است. در روزهای گذشته هنگامی که این زندانی سیاسی با انتقال به بیمارستان با دستبند و پابند، مخالفت کرد، از حق درمان محروم شد اما پس از اعتراض جامعه مدنی، نهایتا بدون این محدودیت‌ها به یکی از بیمارستان‌های تهران منتقل شد و کماکان در بخش مراقبت‌های ویژه قلب (CCU) بستری است. به گفته فرزند ابوالفضل قدیانی:
"پدرش نظام قضایی فعلی را به رسمیت نمی‌شناسد و حاضر به تمکین در برابر روش‌هایی که ناقض کرامت زندانیان سیاسی است، نیست."

متن کامل بیانیه صادرشده فعالان سیاسی‌مدنی:
«ما، امضاکنندگان این نامه، جمعی از شهروندان، فعالان مدنی، سیاسی و فرهنگی کشور، با ابراز نگرانی جدی نسبت به وضعیت سلامت و شرایط جسمی جناب آقای ابوالفضل قدیانی، که در ۸۰ سالگی از بیماری‌های مزمن و جدی رنج می‌برد، خواستار بازنگری فوری در وضعیت قضایی و آزادی ایشان، دستکم با توجه به ترتیبات قانونی مختلف از جمله توقف، مرخصی و … هستیم.
#ابوالفضل_قدیانی امروز در شرایطی قرار دارد که تداوم حبس می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری برای جان و سلامت وی به‌همراه داشته باشد.
ما بر این باوریم که ادامه بازداشت ایشان، نه‌تنها با موازین قانونی و انسانی سازگار نیست، که با حفظ کرامت انسان نیز در تضاد است.
بنابراین انتظار می‌رود با صدور دستورات عاجل و قاطع، زمینه بررسی مجدد وضعیت آقای قدیانی فراهم و با اقدام به موقع، از بروز هرگونه آسیب بیشتر به سلامت ایشان جلوگیری شود.»

صدای زندانیان باشیم

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانیان_سیاسی #بیانیه
@Tavaana_TavaanaTech

‌
زخمی شدن ۱۴ هزار نفر در ترکیه حین انجام قربانی !

کمال ممیش‌اوغلو، وزیر بهداشت ترکیه اعلام کرد در روز عید قربان بیش از ۱۴ هزار و ۳۷۲ نفر به سبب جراحات وارده در حین انجام قربانی به بیمارستان های این کشور مراجعه کرده اند!

آمار مجروحان همین مراسم در سال گذشته بیش از ۱۶هزار نفر بود.

بر اساس داده‌های سال ۲۰۲۴، در آن سال حدود ۸۴۶٬۰۰۰ رأس دام بزرگ (مانند گاو) و ۲٬۷۷۱٬۰۰۰ رأس دام کوچک (مانند گوسفند و بز) قربانی شده‌اند. با توجه به روند سال‌های گذشته، انتظار می‌رود که ارقام سال ۲۰۲۵ نیز در محدوده مشابهی باشد.

عید قربان از مهم‌ترین اعیاد اسلامی در راه اطاعت از خداوند است. این عید در ترکیه اهمیت خاصی دارد و مسلمانان با ذبح قربانی، به اجرای سنت دینی می‌پردازند.


#عید_قربان #گوسفند #گاو #قربانی #اسلام #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

افشاشدن این فاجعه‌ها یکی پس از دیگری نشان از نبود سلامت روان در جامعه است. نشان از عمق بحرانی که هنوز تمام آن قابل مشاهده نیست.
مردی زن جوانی را به مدت ۶ سال در قفس پرندگان زندانی کرده و به او تجاوز می‌کرده. این زن دختر خردسالی هم داشته که همراه او محبوس شده بوده، مرد هم زن تجاوز می‌کرده هم به فرزند خردسال زن. زن چند باری تلاش کرده فرار کند اما هر بار بازگردانده می‌شده. حتی یک بار حین فرار پاهایش شکسته‌اند.
ابعاد این فاجعه هنوز کامل روشن نشده اما به گزارش خبرگزاری‌های داخلی مرد اکنون به قتل رسیده و زن هم در زندان سپیدار اهواز محبوس است.

از یاد نبریم اسیدپاشی‌ها زن‌آزاری‌ها زن‌کشی‌ها قتل دختران و زنان و این چرخه را که پایانی بر آن نیست در سایه حاکمیت جمهوری اسلامی.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #تجاوز #ایران #اهواز
@Tavaana_TavaanaTech

بایدها و نبایدهای مرخصی زندانیان

زندانی در مرخصی چه کارهایی را باید انجام دهد و چه کارهایی را نباید انجام دهد؟ زندانی در زمان مرخصی، آزاد است که مثل سایر مردم، هر کار مجاز و قانونی را انجام دهد و برای رفت و آمد یا انجام کارهایش، هیچ محدودیتی نه در قانون و نه در آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها دیده نمی‌شود؛ مگر در مواردی که بنا به پیشنهاد شورای طبقه‌بندی زندان، قاضیِ اجرایِ احکام یا دادستان به زندانی تکلیف کنند که در طول مدت مرخصی به طور نوبه‌ای برای معرفی خود به مراجع انتظامی مراجعه و حضور خود را در آنجا ثبت کند. یا مواردی که او را از حضور در بعضی اماکن منع کند. طبق ماده ۲۰۳ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، این موارد حتماً قبل از رفتن زندانی به مرخصی، به صورت کتبی به او اعلام و تفهیم می‌شود. و بر اساس ماده ۲۰۸ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندانها، زندانیان در حین مدت مرخصی باید مواظب رفتار و کردار خود باشند و از ارتکاب هر نوع جرمی خودداری کنند، چرا که برای بار اول، ۶ ماه و برای بار دوم یک سال و برای بار سوم، ۲ سال از مرخصی محروم خواهند شد.
https://tavaana.org/detailsleave/

در یوتیوب:
https://youtu.be/T-Ni6t_AZlo

در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id622550420

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/xqje5q5u0e8x

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر

#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

رئیس زندان اوین به سایه صیدال گفت «اعتصابت را بشکن وگرنه تلف می‌شوی!»

وضعیت سایه (مهوش صیدال) در سیزدهمین روز اعتصاب غذا و دارو، وخیم‌تر شده است.

سایه صیدال، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، در سیزدهمین روز اعتصاب غذا و دارو، در این گفتگوی تلفنی می‌گوید که دچار مشکل تنفسی و نوسان فشار خون شده است.

طبق گزارش‌های رسیده، سایه صیدال از ضعف شدید جسمی، دل درد شدید، نوسان فشار خون، مشکل تنفسی و میگرن شدید رنج می‌برد و خونریزی یک کیست داخلی، جان او را به خطر انداخته است، چندین بار تعادلش را از دست داده، اما مسئولان زندان تاکنون از ارائه خدمات درمانی مناسب به او خودداری کرده‌اند.

به گفته خانم صیدال، روز چهارشنبه هدایت‌الله فرزادی، رئیس زندان اوین، به او گفته که اعتصابت را بشکن، وگرنه تلف می‌شوی!

خانم صیدال ضمن اعتراض به این سخن وقیحانه رئیس زندان، می‌گوید این رفتار نمودی از جنایت خاموش و سیستماتیک است و دارند مرا به سمت مرگ تدریجی سوق می‌دهند.
او تاکید می‌کند که من به خاطر برآورده شدن چهار خواسته که در قوانین و میثاق‌های بین‌المللی که جمهوری اسلامی هم امضا کرده، اعتصاب غذا و دارو کرده‌ام، ولی پاسخی که دریافت کردم این است که اعتصابت را بشکن وگرنه تلف می‌شوی و عملا ارزشی برای جانم قائل نیستند.

لازم به ذکر است، خانم صیدال مادر یک دختر جوان است. او دارای دکترای حقوق بین‌الملل است و تا کنون چندین بار بازداشت شده است.
خانم صیدال که دو سال پیش از محل کارش در شهرداری تهران به دلیل واکنش به اعتراضات ۱۴۰۱ اخراج شده بود، در بازداشت سال ۱۴۰۲ خود هم به مدت یک ماه در اعتصاب غذا بود.

#سایه_صیدال #مهوش_صیدال #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

کارشناسان حقوق‌بشر سازمان ملل، روز پنج‌شنبه ۱۵ خرداد، با انتشار بیانیه‌ای خواستار آزادی فوری و بی‌قیدوشرط احمدرضا جلالی، پزشک و پژوهشگر ایرانی‌ـ‌سوئدی شدند.
در بخشی از این بیانیه با توجه به وضعیت جسمی احمدرضا جلالی آمده است:
«آقای جلالی، ماه گذشته دچار حمله قلبی شده و از مراقبت پزشکی مناسب محروم مانده است. وخامت شرایط جسمی وی نگران‌کننده است، ادامه این وضعیت می‌تواند به آسیب‌های جبران‌ناپذیر منجر شود و جان او را به طور مستقیم تهدید کند.»

احمدرضا جلالی، پژوهشگر در سال ۱۳۹۵ به دعوت رسمی دانشگاه‌های شیراز و تهران برای شرکت در کنفرانس علمی به ایران سفر کرد. او پس از مدت کوتاهی بازداشت و با استناد به اتهام «محاربه از طریق جاسوسی برای اسرائیل» توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به اعدام محکوم شد.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #احمدرضا_جلالی #گروگانگیری
#زندانیان_سیاسی
@Tavaana_TavaanaTech

‌
‌
کاملیا سجادیان، مادر جاوید نام محمد ترکمان جانباخته خیزش سراسری مردم ایران، در واکنش به قتل مظلومانه الهه حسین‌نژاد توسط یک ولایت‌مدار مذهبی با انتشار این ویدئو نوشت:

شرط اول انسانیت و آزادگی، نه دین است نه مذهب،، داشتن شرافت و شعور و شجاعت و آزادگی ست،، دین نه لباسی دارد و نه شکل و اندازه ای،، دین یعنی انسان باشیم، همان اشرف مخلوقات بودن است،



#محمدحسن_ترکمان #کاملیا_سجادیان #الهه_حسین_نژاد
#شیعه_گری #ولایت_مدار #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

گلاره عباسی برای تحمل حبس، راهی زندان شد

گلاره عباسی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، بار دیگر راهی زندان شد. طبق گزارش دریافتی، چندی پیش حکم ۳ سال و ۹ ماه حبس گلاره عباسی، فعال سیاسی، تایید شد

شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران حکم بدوی صادره علیه گلاره عباسی، فعال سیاسی، را عینا تایید کرد.

به گزارش منابع حقوق بشری، گلاره عباسی پیشتر توسط شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به اتهام اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت کشور و تبلیغ علیه نظام به مجموعا ۳ سال و ۹ ماه حبس تعزیری محکوم شده بود که این حکم چندی پیش در دادگاه تجدیدنظر تایید شده و به دایره اجرای احکام کیفری نیز ارسال شده بود.

گلاره عباسی پیشتر در بهمن ماه سال گذشته، در منزل شخصی خود واقع در غرب تهران، توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت و به زندان اوین منتقل شده بود. یکی از دلایل بازداشت خانم عباسی، تلاش او برای فروش صنایع دستی ساخته شده توسط زندانیان سیاسی بوده است.

گلاره عباسی چند سال پیش نیز به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به دو سال و نیم زندان محکوم شده بود، به دلیل مشکلات جسمی و پس از یک حمله قلبی در زندان اوین، مشمول حکم «عدم تحمل کیفر» شد و از زندان آزاد گردید.

او از بیماری‌های متعددی از جمله دیسک کمر، رماتیسم و آرتروز رنج می‌برد و پزشکان تأکید کرده‌اند که شرایط زندان برای او غیرقابل‌تحمل است. با این حال، او بار دیگر هدف سرکوب قرار گرفته و راهی زندان شده است.

#گلاره_عباسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

در یکی از عجیب‌ترین و تاریک‌ترین فصول تاریخ معاصر اسپانیا، هزاران زن و دختر جوان به اتهام «ضعف اخلاقی» در دوران دیکتاتوری ژنرال فرانکو، به مراکز بازپروری کاتولیک فرستاده شدند. اکنون، پس از دهه‌ها سکوت، سازمان‌های کاتولیک اسپانیا برای نخستین بار در مراسمی رسمی، از این قربانیان طلب بخشش می‌کنند.
به این بهانه نگاهی بیندازیم به گذار اسپانیا به دموکراسی
مرگ ژنرال فرانکو در ۱۹۷۵ به دیکتاتوری تقریبا ۴۰ساله او پایان داد و خوآن کارلوس - جانشین او - به قدرت رسید ولی راه ژنرال را نرفت. او می‌دانست اسپانیا دیگر تحمل این تیره‌روزی‌ها را ندارد. پس اصلاحات سیاسی را کلید زد؛ اصلاحاتی که در حدود سه سال به ثمر نشست و دموکراسی را برای اسپانیا به ارمغان آورد.

گذار اسپانیا به دموکراسی یکی از الگوهای موفق در این زمینه است. اما چطور؟ چه شد که اصلاحات به ثمر رسید؟
یوتیوب
https://www.youtube.com/watch?v=THL_Hs4U7cI

متن نوشتاری
https://tavaana.org/spanish-transition-democracy/
#پادکست #جنبش‌_ها_و_خیزش_ها
#اسپانیا #گذار_به_دموکراسی
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی


@Tavaana_TavaanaTech

پیام گلاره عباسی قبل از رفتن به زندان جهت تحمل حبس

این ویدیو در صفحه اینستاگرام خانم گلاره عباسی منتشر شده است

گلاره عباسی، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق، بار دیگر راهی زندان شد. طبق گزارش دریافتی، چندی پیش حکم ۲ سال و ۹ ماه حبس گلاره عباسی، فعال سیاسی، تایید شد

شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران حکم بدوی صادره علیه گلاره عباسی، فعال سیاسی، را عینا تایید کرد.

به گزارش منابع حقوق بشری، گلاره عباسی پیشتر توسط شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به اتهام اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت کشور و تبلیغ علیه نظام به مجموعا ۲ سال و ۹ ماه حبس تعزیری محکوم شده بود که این حکم چندی پیش در دادگاه تجدیدنظر تایید شده و به دایره اجرای احکام کیفری نیز ارسال شده بود.

گلاره عباسی پیشتر در بهمن ماه سال گذشته، در منزل شخصی خود واقع در غرب تهران، توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت و به زندان اوین منتقل شده بود. یکی از دلایل بازداشت خانم عباسی، تلاش او برای فروش صنایع دستی ساخته شده توسط زندانیان سیاسی بوده است.

گلاره عباسی چند سال پیش نیز به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به دو سال و نیم زندان محکوم شده بود، به دلیل مشکلات جسمی و پس از یک حمله قلبی در زندان اوین، مشمول حکم «عدم تحمل کیفر» شد و از زندان آزاد گردید.

او از بیماری‌های متعددی از جمله دیسک کمر، رماتیسم و آرتروز رنج می‌برد و پزشکان تأکید کرده‌اند که شرایط زندان برای او غیرقابل‌تحمل است. با این حال، او بار دیگر هدف سرکوب قرار گرفته و راهی زندان شده است.

#گلاره_عباسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌

قتل الهه حسین‌نژاد نه در راه تهران–اسلامشهر، که در بسترِ جاده‌ای فراهم‌آمده از خشونت حکومتی علیه زنان و به پهنای ایران رخ داد.

خبر تکان‌دهنده‌ی قتل الهه، پس از دو هفته از مفقود شدنش، جامعه را نگران و خشمگین کرده است. چه باید کرد؟ در این شرایطِ آکنده از خشم و حسرت، ساده‌ترین تصویر، تصورِ مردِ قاتل و الهه و جاده‌ی تهران–اسلامشهر است؛ صحنه‌ای که پلیس حتی از بازسازی صوری‌اش نیز عاجز است. تا امروز، انگیزه‌ی قتل (گوشی آیفون، حجاب اجباری، تجاوز و…) مدام در حال تغییر است. محاکمه و مجازات قاتل الهه ضروری است، اما واقعیت این است که در نگاه جامعه، تصویر بس فراخ و دردآلود است: قتل‌های ناموسی که به‌گواه آمارهای منتشرشده، هر یک روز در میان، زنی به دست پدر، شوهر یا برادر کشته می‌شود؛ و نامش را «قتل ناموسی» می‌گذارند، و قانون، به‌نوعی، در حال هوار کشیدن است. حمله‌ی شیمیایی سیستماتیک به مدارس دخترانه، که حکومت تنها آن را انکار کرده است. زنانِ سوخته از اسیدپاشی، که حکومت در برابرشان سکوت کرده است. بازداشت، شکنجه، زندان، اعدام، تجاوز و تعرض‌های جنسی به معترضانِ حجاب اجباری و جنبش «زن، زندگی، آزادی»؛ که حکومت، علی‌رغم همه‌ی اعتراض‌ها، نه‌تنها آن‌ها را متوقف نکرده، بلکه خود مسبب و عامل آن‌هاست. قوانینی که زن را به‌طور سیستماتیک در خانه، خانواده، و زندگی خصوصی و عمومی، تحت تبعیضی کشنده و فلج‌کننده قرار می‌دهند، و حکومت بر آن‌ها بار ارزشیِ دینی می‌نهد، مبادا عاملانِ تبعیض، زیر سؤال بروند، مورد سرزنش قرار گیرند یا پشیمان شوند. حکومتی که ۴۶ سال است برای سلطه بر زن و فرودست‌سازیِ آنان، از خشونت قانونی و ساختاری تا آموزش و تبلیغات بهره گرفته است. حکومتی که آشکارا از پیوستن به «کنوانسیون رفع همه‌ی اشکال تبعیض علیه زنان» (CEDAW) سر باز می‌زند، و لایحه‌ی منع خشونت علیه زنان در مجلس اسلامی، هنوز به سرانجام نرسیده است. حکومتی که هنوز خیابان، خانه و خودروهای شخصی را محل ناامنی، کنترل، تهدید و اعمال خشونت علیه زنان کرده است. کدام قوه‌ی قضائیه، قاتل الهه و خشونت مشمئزکننده علیه او را محاکمه و محکوم خواهد کرد؟ جز قاتلی که چاقو در سینه‌ی الهه فرو کرده و قطعاً مستوجب مجازات است، چه مسببانی را در جایگاه متهم خواهد نشاند؟ در این پرونده، قوه‌ی قضائیه‌ی غیرمستقل و سرکوبگر جامعه، دادگاهی برگزار خواهد کرد که به دلیل نقشِ تعیین‌کننده‌ی حکومت – و از قضا همین قوه‌ی قضائیه – در امر «خشونت علیه زنان»، عدالت هرگز تحقق نخواهد یافت.

نرگس محمدی ۱۷ خرداد ۱۴۰۴

#الهه_حسین_نژاد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

غیرت، اگر نقد نشود، باز هم می‌کُشد؛
تأملی در خشونت‌های مبتنی بر غیرت و مسئولیت نظام حاکم

✍حسن باقری‌نیا

هانیه بهبودی، ورزشکار جوان و موفق، دیگر در میان ما نیست. مرگ او، اگرچه یک فاجعه شخصی به‌نظر می‌رسد، اما ریشه در ساختاری دارد که خشونت علیه زنان را نه‌تنها ممکن، که مشروع، مقدس و حتی «ضروری» جلوه می‌دهد. این ساختار، فقط خانواده سنتی یا فرهنگ محلی نیست؛ بلکه نظام سیاسی-ایدئولوژیکی است که در رأس آن، جمهوری اسلامی با همه ابزارهای مذهبی، حقوقی و رسانه‌ای‌اش ایستاده است.

🔸وقتی منبر به میدان آموزش خشونت تبدیل می‌شود

در ایرانِ امروز، منبرها، تریبون‌های نماز جمعه، و رسانه‌های رسمی بارها و بارها بر لزوم کنترل زنان تأکید می‌کنند. روحانیونی که با زبان «مردانگی» و «غیرت»، محدودسازی زنان را توصیه می‌کنند، سهم بزرگی در مشروع‌سازی خشونت دارند. در این منبرها، زنان نه به‌عنوان شهروند، بلکه به‌عنوان ناموس مردان تعریف می‌شوند و دفاع از آن‌ها، نه وظیفه دولت، که وظیفه مرد خانه است؛ حتی اگر با «مشت آهنین» باشد.

این فرهنگ، به‌صورت مکرر بازتولید می‌شود؛ نه در حاشیه جامعه، بلکه در قلب رسمی‌ترین نهادهای ایدئولوژیک نظام.

🔸قانون، مدافع مردان؛ قاضی زنان

قوانین جمهوری اسلامی، نه‌تنها حافظ جان زنان نیستند، بلکه در مواردی خاص، به قتل آنان «تخفیف» می‌دهند. مردی که همسر یا دختر خود را بکشد، با مجازات کمتری مواجه می‌شود. قوانین مربوط به «قصاص»، «ولایت پدر» و «اختیارات شوهر» در خروج زن از خانه، همگی بر این ایده استوارند که زن ملک مرد است، نه انسان مستقل.

در چنین ساختاری، اگر مردی دست به خشونت بزند، قانون نه بازدارنده است و نه پناه. قانون در ایران، بخشی از مسأله است، نه راه‌حل.

🔸رهبری که از حجاب می‌گوید، اما از خون نمی‌گوید

رهبر جمهوری اسلامی، بارها و بارها با لحنی تند درباره «لزوم رعایت حجاب» سخن گفته، و بی‌حجابی را به «بی‌حیایی» و «فساد اجتماعی» پیوند زده است. اما همان رهبری، هیچ‌گاه درباره خشونت خانگی، قتل‌های ناموسی، یا زنان قربانی سکوت را نشکسته است. این سکوت، بی‌طرفی نیست؛ مشارکت در جنایت است.

وقتی رأس نظام، حجاب را مسئله اصلی جامعه می‌داند و حضور اجتماعی زنان را با دقت و حساسیت رصد می‌کند، اما نسبت به جان آنان بی‌تفاوت است، چه پیامی به جامعه مخابره می‌شود؟ اینکه «زن»، نه انسان، بلکه ابزار کنترلی برای ساختار قدرت است؛ و کنترل او، مسئولیت هر مردی.

🔸روان‌شناسی غیرت یا ناتوانی نظام در تولید امنیت عاطفی

غیرت، از منظر روان‌شناسی، اغلب واکنشی‌ست به اضطراب، ترس از دست‌دادن کنترل و بحران عزت‌نفس. اما در جامعه‌ای که این اضطراب با آموزه‌های رسمی دینی و فرهنگی تقویت می‌شود، «غیرت» از سطح احساس فردی به یک ارزش اجتماعی ارتقا می‌یابد. مرد نگران، در این فضا، احساس می‌کند وظیفه‌ای مقدس بر دوش دارد؛ وظیفه‌ای که به او مشروعیت می‌دهد برای نظارت، سرکوب و حذف.

و نظام، با سیاست‌هایش، با قوانینش، و با تربیت فرهنگی‌اش، این مشروعیت را هر روز تولید و توزیع می‌کند.

🔸هانیه، نه یک استثنا؛ بلکه یک نشانه

هانیه، یکی از هزاران زنی‌ست که در سکوت قانونی، در سایه تفسیرهای مذهبی، و در بستر فرهنگی مبتنی بر تملک مردانه جان باخته‌اند. قتل او، هشدار یک‌باره نیست؛ پژواک صدای بلند ساختاری‌ست که خشونت را آموزش می‌دهد، غیرت را تقدیس می‌کند، و زنان را به سکوت و حذف می‌راند.


🔸راه رهایی: نقد صریح و بازسازی فرهنگی

اگر به‌راستی خواهان تغییر هستیم، باید با شجاعت:

مفهوم غیرت را از جایگاه قدسی‌اش پایین بکشیم،

نظام حقوقی را به‌نفع برابری و عدالت بازنویسی کنیم،

سکوت مسئولان را افشا کرده و از آنان پاسخ بخواهیم،

و زنان را نه به‌عنوان «ناموس»، بلکه به‌عنوان انسان‌های کامل و دارای حق بشناسیم.

تا آن زمان، باید به‌روشنی گفت:

غیرت، اگر نقد نشود، باز هم می‌کُشد.
و تا نظام سیاسی قرون وسطایی جمهوری اسلامی حاکم باشد، این درد هرگز دوا نمی‌شود.
#هانیه_بهبودی #خشونت_علیه_زنان
#حسن_باقری_نیا #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شاهزاده رضا پهلوی، در ارتباط با قتل الهه حسین‌نژاد و خشونت علیه زنان، در پیامی که در شبکه‌های اجتماعی نوشت:

‏الهه حسین‌نژاد، یکی دیگر از دختران آزادی‌خواه و میهن‌دوست ایران، قربانی رژیم زن‌ستیز و سرکوبگر جمهوری اسلامی شد. راهی جز پیروزی در برابر این بیداد نداریم. تا زمانی که پیروز نشویم، آنها فرزندان ما را خواهند کشت.

حتی در روایت تحریف‌شده‌ای که رژیم از این جنایت منتشر کرده، تاثیر مستقیم نگاه سرکوبگرانه جمهوری اسلامی علیه شهروندان به ویژه زنان ایرانی کاملاً مشهود است.

تا زمانی که این رژیم بر سر کار است و خشونت سیاسی را تجویز، و نفرت علیه زنان را عادی‌سازی می‌کند، الهه‌ها، مهساها، نیکاها و آرمیتاهای ایران در امان نخواهند بود.

در جامعه‌ای که حقوق شهروندی وجود نداشته باشد، امنیت و حقوق زن بیشتر نقض خواهد شد.

امنیت و آزادی تنها زمانی به جامعه، به‌ویژه به دختران بی‌گناه ایران‌زمین، بازمی‌گردد که جمهوری اسلامی سرنگون شود و یک دولت ملی و مسئول در کشور ما استقرار یابد.

تا رسیدن آن روز، حفاظت تک‌تک شهروندان ایران از یکدیگر -به‌ویژه از زنان جامعه- یک وظیفه ملی است. مردان آزاده‌ی ایرانی نشان داده‌اند چه اندازه در این زمینه یار و یاور و همگام هم‌رزمان زن خویش هستند.


#الهه_حسین_نژاد #خشونت_علیه_زنان #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

محمدتقی نقدعلی، نایب رییس کمیسیون قضایی مجلس با اشاره به دور جدید فشارها به دارندگان سگ، به سایت دیده‌بان ایران گفت: «سگ‌گردانی به عنوان تظاهر به امر حرام و ترویج سبک زندگی غربی و غیراسلامی طبق قانون قابل جرم‌انگاری است.» او افزود: «اساسا سگ‌گردانی یک عمل غیرشرعی است.»

🔷️اظهارات محمدتقی نقدعلی درباره «سگ‌گردانی» نه‌تنها پایه‌ای شرعی مستند ندارد، بلکه خلاف سنت نبوی نیز هست. در منابع معتبر اسلامی هیچ روایت صریح و قابل اتکایی دال بر نجس بودن ذاتی سگ‌ها وجود ندارد؛ بلکه شواهد تاریخی و روایی نشان می‌دهد که در زمان پیامبر اسلام، سگ‌ها در اماکن عمومی و مسجد آزادانه رفت‌وآمد داشتند و پیامبر اسلام نیز چنین حضوری را نهی نکرده‌اند.

بنابراین، جرم‌انگاری سگ‌گردانی با ادعای «تظاهر به حرام» نه‌تنها از منظر فقهی محل تردید جدی است، بلکه در تعارض با آزادی‌های فردی و حقوق شهروندی نیز قرار دارد. این نوع رویکردها بیشتر بیانگر نگرانی از سبک زندگی مردم است تا دغدغه‌ای واقعی نسبت به ارزش‌های دینی.
#سگ #سگ_گرردانی #حرام #فقه_شیعه #حکومت_ایدئولوژیک #رواداری #گفتگو_توانا@Dialogue1402

ساخت تندیس شنی الهه حسین‌نژاد در سواحل عمان
فرهاد پوریاری ده ساعت وقت گذاشت و این اثر را خلق کرد

الهه حسین‌نژاد فقط یک قربانی جنایت نیست، او نماد زنی‌ست که در بستر خشونت ساختاری، بی‌عدالتی قضایی و تبعیض نهادینه‌شده کشته شد. قتل او، نه فقط نتیجه‌ی یک لحظه خشم یا طمع، که ثمره‌ی نظامی‌ست که سال‌هاست زنان را هدف سرکوب، تحقیر و حذف قرار داده است.

الهه، زنی که توسط مردی به قتل رسید که روایت رسمی از انگیزه‌اش مدام تغییر می‌کند: سرقت، نیت شوم، مسئله‌ حیثیتی؟ اما پرسش اصلی این است: در کشوری با هزاران دوربین و پلیسی که برای شناسایی موی بیرون‌افتاده‌ی زنان از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند، چرا جان او هیچ ارزشی نداشت؟

ماجرا تنها قتل یک زن نیست؛ این قتل، بر بستری از فقر، ناامنی، سرکوب و سکوت حکومتی روی داده است. در حکومتی که زنان معترض را بازداشت، زندانی، و حتی اعدام می‌کند؛ در ساختاری که زن را نه یک فرد مستقل، که نماد شرف مرد یا ابزاری برای کنترل اجتماعی می‌بیند، الهه‌ها، مهساها، آرمیتاها و نیکاها همواره در خطرند.

الهه را حکومتی کشت که با اصرار بر حجاب اجباری، انکار خشونت علیه زنان، و بی‌تفاوتی در برابر قتل‌های ناموسی، زمینه را برای چنین جنایاتی فراهم کرده است.

عدالت برای الهه، تنها در محاکمه یک قاتل معنا ندارد. تا زمانی که سیستم قضایی مستقل نیست، قانون بر پایه تبعیض نوشته می‌شود و ساختار سیاسی زن‌ستیز باقی می‌ماند، هیچ زنی در ایران در امان نخواهد بود.

الهه یک هشدار است؛ یادآوری‌ست که در جمهوری اسلامی، زن‌بودن خود یک خطر است. و اگر ما نپرسیم، مقاومت نکنیم، روایت‌ها دفن می‌شوند، درست مثل پیکر الهه در خاک بی‌عدالتی.

#هنر_اعتراض #الهه_حسین_نژاد #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

چرا رهبر جمهوری اسلامی در برابر قتل‌های ناموسی مسئول است؟

✍️ حسن باقری‌نیا

در سه دهه گذشته، آقای خامنه‌ای در جایگاه رهبری جمهوری اسلامی، به کرات درباره «حجاب»، «عفاف»، «نقش زنان در خانواده» و «تهاجم فرهنگی» سخن گفته است. اما در تمام این سال‌ها، در هیچ‌یک از سخنرانی‌های رسمیِ منتشرشده، حتی یک‌بار هم به پدیده فاجعه‌بار «قتل‌های ناموسی» اشاره‌ای نشده است.

این سکوت، تنها یک غفلت ساده نیست. در یک نظام ایدئولوژیک، سکوت در برابر خشونت، به معنای مشروعیت‌بخشی به آن است.

🔸تأکید بر کنترل زن، غفلت از خشونت علیه او

ایشان در دیدار با مداحان اهل بیت (۱۴۰۲/۱۱/۳) بی‌حجابی را «حرام شرعی» دانست و در سخنرانی‌های متعدد دیگر (از جمله در حرم روح الله خمینی، ۱۴۰۲/۳/۱۴) بی‌حجابی را «نقشه دشمن برای فروپاشی خانواده ایرانی» توصیف کرد. اما در مقابل، حتی زمانی که موارد علنی از قتل دختران و زنان جوان به دست پدر، برادر یا همسرانشان جامعه را به لرزه درمی‌آورد، واکنشی از جانب ایشان دیده نشد.

این عدم توازن، خود نوعی جهت‌گیری است: تأکید مداوم بر کنترل رفتار زن، اما بی‌توجهی به خشونتی که در پوشش «غیرت» به او تحمیل می‌شود.

🔸قانون، منبر، و قدرت: مثلثی علیه زن

در نظام جمهوری اسلامی، قوانین متعددی به طور مستقیم یا غیرمستقیم از قتل‌های ناموسی پشتیبانی می‌کنند. ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی، پدر را از مجازات قصاص بابت قتل فرزند معاف می‌دارد. همچنین، فقدان قانون حمایتی از زنان در برابر خشونت خانگی، باعث شده تا بسیاری از زنانی که در خطر خشونت هستند، پناهی نداشته باشند.

در این میان، منبرهای رسمی نیز با ستایش مفاهیمی همچون «غیرت مردانه»، این خشونت‌ها را تئوریزه و توجیه می‌کنند. وقتی سخنرانان مذهبی، غیرت را «دفاع از شرف» می‌نامند و حجاب را «دژ اخلاق» معرفی می‌کنند، فضا برای پذیرش اجتماعی خشونت خانگی مهیا می‌شود.

در هیچ‌کدام از این سال‌ها، خامنه‌ای نه به نقد این منابر پرداخت، نه به اصلاح این قوانین توصیه کرد، و نه از زنانی که قربانی خشونت شدند، یاد کرد. در یک کلمه: بی‌اعتنا ماند.

🔸مسئولیت رهبری در یک نظام متمرکز

در جمهوری اسلامی، اختیارات رهبری بی‌نظیر است. اصل ۱۱۰ قانون اساسی، سیاست‌گذاری کلان نظام را در اختیار ولی فقیه گذاشته است. با چنین سطحی از قدرت، رهبر جمهوری اسلامی نمی‌تواند نسبت به نهادهایی که خشونت را بازتولید می‌کنند، بی‌تفاوت باشد. اگر برای موضوع بی‌حجابی سیاست‌گذاری می‌شود، چرا برای پیشگیری از خشونت خانگی نمی‌شود؟

سکوت رهبری، به‌ویژه وقتی با تأکیدات مکرر بر کنترل زنان همراه می‌شود، پیام روشنی دارد: حفظ اقتدار مرد در خانواده، حتی به قیمت جان زن، در اولویت است.

🔸نامی که نیست، خونی که هست

هیچ‌یک از قربانیان قتل‌های ناموسی، در فهرست دغدغه‌های رسمی رهبری جایی نداشتند. اما نام آن‌ها در حافظه جمعی ما باقی خواهد ماند. هر زنی که به دلیل خواستن حق انتخاب، آزادی، یا تنها «خود بودن» کشته شد، بخشی از فهرست بلندبالای سکوت‌های نظام است.

سکوتی که نه‌فقط تماشاگر خشونت است، که زمینه‌ساز و شریک آن است.

کارتون از ساناز باقری

#قتل_ناموسی #حسن_باقری_نیا #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
‌
‌
محمدجعفر پوینده، نویسنده، مترجم و جامعه‌شناس ایرانی، متولد ۱۷ خرداد ۱۳۳۳، از چهره‌های برجسته جنبش روشنفکری ایران بود که در آخرین مصاحبه خود پیش از کشته شدنش گفت: «تأیید وضع موجود، توهین به زندگی است» و به دفاع از آزادی، عدالت و حقوق بشر پرداخت.

او با ترجمه آثار مهمی چون تاریخ و آگاهی طبقاتی لوکاچ و فعالیت در کانون نویسندگان ایران، نقشی کلیدی در ترویج اندیشه‌های انتقادی و دموکراتیک داشت.

پوینده به دلیل تعهدش به آزادی بیان و مبارزه با سانسور، هدف فشارهای سیاسی قرار گرفت و سرانجام در ۱۸ آذر ۱۳۷۷، در جریان قتل‌های زنجیره‌ای، ربوده و به طرز فجیعی به قتل رسید.

مرگ او، که در خیابان فریاد زد «مردم، من محمدجعفر پوینده، نویسنده‌ام»، نمادی از مقاومت روشنفکران ایرانی در برابر سرکوب است.
در سالروز تولدش، یاد او را به‌عنوان سمبل شجاعت و شرافت فکری گرامی میداریم

#محمدجعفر_پوینده #قتل_های_زنجیره_ای #نقد_اجتماعی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402

‌
‌
‌
محمدجعفر پوینده، نویسنده، مترجم و جامعه‌شناس ایرانی، متولد ۱۷ خرداد ۱۳۳۳، از چهره‌های برجسته جنبش روشنفکری ایران بود که در آخرین مصاحبه خود پیش از کشته شدنش گفت: «تأیید وضع موجود، توهین به زندگی است» و به دفاع از آزادی، عدالت و حقوق بشر پرداخت.

او با ترجمه آثار مهمی چون تاریخ و آگاهی طبقاتی لوکاچ و فعالیت در کانون نویسندگان ایران، نقشی کلیدی در ترویج اندیشه‌های انتقادی و دموکراتیک داشت.

پوینده به دلیل تعهدش به آزادی بیان و مبارزه با سانسور، هدف فشارهای سیاسی قرار گرفت و سرانجام در ۱۸ آذر ۱۳۷۷، در جریان قتل‌های زنجیره‌ای، ربوده و به طرز فجیعی به قتل رسید.

مرگ او، که در خیابان فریاد زد «مردم، من محمدجعفر پوینده، نویسنده‌ام»، نمادی از مقاومت روشنفکران ایرانی در برابر سرکوب است.
در سالروز تولدش، یاد او را به‌عنوان سمبل شجاعت و شرافت فکری گرامی میداریم

#محمدجعفر_پوینده #قتل_های_زنجیره_ای #نقد_اجتماعی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402