تصاویری از راهپیمایی اعتراضی مردم در شهر خشکبیجار گیلان منتشر شده است.
این راهپیمایی اعتراضی امروز، شنبه چهارم مرداد، برگزار شده مردم در اعتراض به قطع مکرر برق و آب شعار می‌دهند
«آب، برق، زندگی/ حق مسلم ماست».

در روزهای اخیر ویدئوهای زیادی از سراسر ایران منتشر شده که نشان می‌دهد کارخانه‌های کوچک مرغداری‌ها، استخرهای پرورش ماهی، نانوایی‌ها و دیگر کسب‌وکار ایرانیان با مشکلات بی‌برقی و قطع برق نابود شده‌اند.

قطعی گسترده برق از پیامدهای حاکمیت جمهوری اسلامی است. با وجود منابع عظیم نفت و گاز در کشور و همچنین مالیاتی که دولت از مردم دریافت می‌کند، آیا تأمین برق و گاز برای خانواده‌ها و صنایع نباید یکی از بدیهی‌ترین وظایف حاکمیت باشد؟

هر یک لحظه که از عمر جمهوری اسلامی می‌گذرد آسیب‌ها و ضررهای بیشتری به ایران و ایرانی وارد می‌شود. تفاوتی ندارد کجا ساکن باشیم جنوب یا شما، شرق یا غرب، تمام ایران درگیر مصائب ناشی از حاکمیت جمهوری اسلامی است.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #ایران #بحران_آب #قطعی_برق
@Tavaana_TavaanaTech

لیلا مهدوی، مادر جاویدنام سیاوش محمودی، با انتشار متنی از همبستگی دادخواهان و از فشارهایی که به خانواده‌های دادخواه وارد می‌شود نوشت.

«دادخواهی در ایران، سخت‌ترین راهی‌ست که یک خانواده می‌تواند در آن قدم بگذارد.
این مسیر، در سکوت و زیر سایه‌ی سانسور، با قلبی شکسته اما استوار طی می‌شود. خانواده‌ها باید در حالی برای عدالت تلاش کنند که نه تریبونی دارند، نه امنیتی، و نه حمایتی. اما آنچه همیشه از آن‌ها دیده‌ایم، اتحاد بوده؛ دادخواهی نه فقط برای فرزندان خود، بلکه برای همه‌ی عزیزان آسمانی. در سکوت غم‌شان، با چیدن عکس‌ عزیزان جان‌باخته، عدالت را فریاد زده‌اند.

ما با فشارها و تهدیدهای بی‌شماری روبه‌رو شده‌ایم:
حمله به خانه‌ی جاویدنام جواد حیدری،
حمله به خانه‌ی من،
حمله به خانه‌ی جاویدنام عرفان خزایی،
حمله به خانه‌های دیگر خانواده‌های داغدار.
صدور احکام سنگین برای خانواده‌هایی که تنها خواستار حقیقت و عدالت‌اند.
و حتی زندانی شدن عزیزانی که صدای عدالت بودند.

تصور کنید:
اسلحه‌ای که بر سر کودک گرفته می‌شود، فقط برای یافتن موبایل مادر.
دو کودک که از ترس، همدیگر را در آغوش می‌گیرند.
کودک شیرخواری که رختخواب خواب است
وکودکی دیگر که در معرض گاز اشک‌آور قرار می‌گیرد.
مادری تنها، خواهری داغدار، خانه‌ای که تنها پناه دل‌شکسته‌ای بوده، تبدیل به میدان سرکوب می‌شود.
و مادری که ۲۵ روز در انفرادی ونتونست برای فرزندش سالگرد بگیره عرفان رضایی

این‌ها فقط بخشی کوچک از تجربه‌های تلخ ماست. تنها یک درصد آنچه واقعاً بر ما گذشته.

بیایید صدای هم باشیم.
کنار هم بایستیم.
برای هم، برای ایران، برای عدالت، برای دادخواهی.»


#دادخواهی
#عدالت
#ایران
#یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

‌
🔲 زندانی سیاسی کیست؟

✍️مصطفا آل‌احمد

مصطفا آل‌احمد، کارگردان سرشناس ایرانی، در متنی که در اینستاگرام منتشر کرده، درباره منش زندانیان سیاسی، از خودگذشتگی و عشق آن‌ها به ایران و مردم نوشت و خواستار آزادی آن‌ها شده است. او همچنین گفته که پزشکیان که مدعی است که می‌خواهد با اپوزیسیون گفتگو کند، اپوزیسیون در زندان است! سری به آنجا بزند!

متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:

بنابر مستندات متعدد در بمباران اوین در حالی که دیوارها فرو ریخته بود و ده‌ها زندانی با جرم‌های غیرسیاسی فرار کردند، این زندانیان سیاسی بودند که نه تنها فرار نکردند، بلکه با از خودگذشتگی کادر زندان و زندان‌بان‌هایشان را که زخمی شده بودند از زیر آوار بیرون آوردند. کمک کردند تا اجساد ماموران و بازجوهایشان از زیر آوار بیرون آید.

زندانیان سیاسی همواره با کنش‌هایشان نشان داده‌اند که از با اخلاق‌ترین و دلسوزترین افراد جامعه هستند. آن‌ها می‌توانستند به راحتی دنبال زندگی معمولی خود باشند یا حتی دنبال ثروت بروند، اما عشق به‌ میهن و مردم آن‌ها را وا داشته است تا در موارد متعدد، منتقد سیاست‌های حکومت باشند به قیمت این که می‌دانند جریمه و زندانی می‌شوند و بایستی تاوان مخالفت‌های خود را بدهند. امروز ثابت شده است که حکومت جمهوری اسلامی در عرصه‌های اقتصادی، اخلاقی، اجتماعی، فرهنگی، زیست‌محیطی، نظامی، امنیتی و سیاسی ناکارآمد بوده و حتی با این همه مصیبت باید با شدت بیشتری نقد می‌شده است.
حالا با توجه به اذعان مهمترین مسئولین نظام به نفوذ در سطوح بالا ، آیا می‌توان پرسید که طرح دستگیری و به انزوا کشاندن این کنشگران دلسوز و با اخلاق، خود طرحی نفوذی و انحرافی برای سرگرم کردن نهادهای قضایی و امنیتی بوده است؟ یا این که حکومتی با این همه ناکارآمدی خود را از اساس حق و کامل دانسته و مخالفان (اپوزیسیون) را باطل و مستلزم عذاب و حذف می‌داند؟

مسعود پزشکیان، رئیس‌الوزرا گفته است اپوزیسیون را پیدا کنید با ایشان هم مذاکره می‌کنیم.
حضرت رئیس، اپوزیسیونی که می‌خواهی با آن‌ها گفت‌وگو کنی در زندان‌ها هستند. سری به آن جا بزن.

نگارنده خود الزاما با برخی عقاید سیاسی و روش‌های این زندانیان عزیز موافقت ندارد، اما همواره مخالف دربند شدن و سانسور هرگونه عقیده‌ایست.

#مصطفا_آل_احمد
#مصطفی_آل_احمد

#زندانی_سیاسی
#آزادی_بیان
#زندان_اوین

#فاطمه_سپهری : فعال حقوق زنان و کنش‌گر اجتماعی
#حسین_شنبه‌_زاده : مترجم ، ویراستار و کنش‌گر اجتماعی
#سعید_مدنی : نویسنده و پژوهشگر علوم اجتماعی
#محمد_نوری_زاد : فیلمساز
#حسین_رونقی : کنش‌گر حقوق بشر و روزنامه‌نگار
#مصطفی_تاجزاده : سیاستمدار و فعال سیاسی
#ساسان_چمن_آرا : خواننده، نوازده و کنش‌گر اجتماعی
#مهدی_محمودیان : روزنامه‌نگار و فعال اجتماعی
#مصطفی_مهرآیین : نویسنده، استاد دانشگاه و پژوهشگر علوم اجتماعی

این فهرست ادامه دارد ....


#یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

احسان روازژیان، زندانی محبوس در زندان تهران بزرگ، لب‌های خود را دوخت و اعتصاب غذا را آغاز کرد

احسان روازژیان، زندانی محبوس در زندان تهران بزرگ، در اعتراض به بی‌توجهی نهادهای قضایی به درخواست ادغام احکام و تعلل در اجرای آزادی مشروط، از تاریخ ۳ مرداد ۱۴۰۴ اعتصاب غذا را آغاز کرده و از ۵ مرداد با دوختن لب‌های خود، اعتصابش را به اعتصاب خشک ارتقا داده است.

او در پیامی از داخل زندان اعلام کرده که بیش از دو سوم دوران محکومیت خود را سپری کرده و بر اساس قانون، مستحق آزادی مشروط است؛ اما با وجود موافقت داخلی زندان با این درخواست، پرونده او بیش از دو هفته است که در دفتر قاضی نیری، قاضی ناظر بر زندان، معطل مانده و خانواده‌اش روزانه با وعده‌های «فردا بیا» از سوی این مقام روبه‌رو هستند.

احسان روازژیان تصریح کرده که اگر احکام صادره علیه او ادغام شده بود، مدت محکومیتش به پایان می‌رسید.

او اعلام کرده است تا زمانی که به این پرونده رسیدگی شفاف نشود و خانواده‌اش از سردرگمی خارج نگردند، اعتصاب خود را ادامه خواهد داد—حتی اگر به قیمت جانش تمام شود. وی مسئولیت هر اتفاقی را متوجه قوه قضائیه، دادستانی، و شخص قاضی نیری دانسته است.

#احسان_روازژیان #باری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بازداشت چهار شهروند در شهرستان بهمئی توسط نیروهای لباس شخصی

چهار شهروند اهل شهرستان بهمئی از استان کهگیلویه و بویراحمد، روز یکم مرداد ۱۴۰۴ توسط نیروهای امنیتی با لباس شخصی بازداشت شده‌اند. این افراد عبارتند از:

بهرام چیره‌نژاد، ۳۷ ساله، شغل آزاد

صادق سروش، ۳۹ ساله، تعمیرکار موبایل

اسماعیل فتحی، ۳۶ ساله، تعمیرکار موبایل

کمال مهرپرور، ۳۰ ساله، تعمیرکار موبایل


به گفته منابع محلی، بازداشت این افراد بدون ارائه حکم قضایی یا توضیح درباره اتهامات صورت گرفته و تاکنون خانواده‌های آنان از محل نگهداری و وضعیت حقوقی‌شان هیچ اطلاعی ندارند.

در همین رابطه، فردین چیره‌نژاد، زندانی سیاسی سابق، با انتشار استوری در اینستاگرام، بازداشت برادرش بهرام چیره‌نژاد را تأیید کرده و نوشته است:

> «اینجانب فردین چیره‌نژاد در تاریخ ۱ مرداد ۱۴۰۴ اعلام می‌کنم که برادرم بهرام چیره‌نژاد و چندین نفر دیگر توسط نیروهای لباس شخصی دستگیر شده‌اند. تأکید می‌کنم که بهرام چیره‌نژاد در سلامت کامل جسمی، روحی و روانی بوده است و چنانچه خلاف این ثابت شود، مسئولیت آن بر عهده اطلاعات سپاه، امام‌جمعه لیکک و دادستان شهرستان خواهد بود.»


این بازداشت‌ها در شرایطی رخ داده‌اند که موج سرکوب امنیتی در شهرهای کوچک و بزرگ همچنان ادامه دارد و نهادهای امنیتی بدون پاسخ‌گویی شفاف، اقدام به دستگیری‌های فراقانونی می‌کنند.

#بهرام_چیره_نژاد #کمال_مهرپرور #اسماعیل_فتحی #صادق_سروش #بهمئی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

میثم غلامی، زندانی سیاسی، با دوختن لب‌های خود به جمع سایر معترضان سیاسی تیپ۲سالن۴ زندان تهران بزرگ پیوست.
شب کذشته چهارمین شب تحصن آن‌ها در حیاط هواخوری سالن ۴ بود.
در روزهای گذشته کوشان پیرزاده با دوختن پلک چشم چپ خود و فرهاد حافظی، قدرت کهریزی و وحید سرخ‌گل با دوختن لب‌های خود، اعتراضشان به وضعیت وحشتناک زندانیان انتقالی از زندان اوین و رفتار تحقیر آمیز رئیس تیپ دو «حسین یوسفی»، اعلام کرده بودند.

#میثم_غلامی #کوشان_پیرزاده #فرهاد_حافظی #قدرت_کهریزی #وحید_سرخ_گل #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

وقتی از آزادی حرف می‌زنیم، از چه چیزی حرف می‌زنیم؟

از رفع اجبار، تا فراهم کردن امکان

وقتی گفتیم آزادی، عده‌ای با خشم گفتند: شما به دنبال بی‌بندوباری هستید!
البته بی‌تقصیر هستند؛ کسی برایشان معنا نکرده این کلمه را.
سؤال اینجاست: آزادی یعنی چه؟
ما ایرانی‌ها سال‌هاست برای آزادی جنگیدیم، ولی بیشتر وقت‌ها منظورمان فقط آزادی‌های سلبی بوده.
یعنی چه؟
یعنی آزادی از اجبارها، یعنی نهی‌ها را از روی زندگی‌مان برداشتن.
آزادی سلبی یعنی دولت حق ندارد تو را زندانی کند چون انتقاد کردی؛
حق ندارد پوششت و حجابت را تعیین کند؛
حق ندارد برای فکر و انتخابت مجازات تعیین کند و تعزیرت کند و...
یعنی تو آزاد باشی که بگویی «نه»، که اعتراض کنی، که رد کنی، که حقّت را بگیری.
این آزادی یعنی حاکم فقط باید یک چیز بلد باشد: دخالت نکند.
اما سؤال اینجاست: آیا فقط دخالت نکردن کافی‌ست؟
آیا صرفاً رها شدن تو را توانا می‌کند؟
آزادی سلبی قطعاً ضروری‌ست، اما فقط یک شروع است.
مسیر هنوز ادامه دارد...
چون آزادی فقط نبود مانع نیست، بلکه وجود امکان هم هست.
اینجاست که پای آزادی ایجابی وسط می‌آید.
یعنی چه؟
یعنی حکومت فقط تماشاگر بی‌طرف نیست، بلکه متعهد به این است که زمینه‌ی رشد تو را هم فراهم کند.
جامعه‌ای آزاد فقط این نیست که درِ قفس را برای باشندگانش باز کنند، بلکه باید به آن‌ها پرواز کردن هم یاد بدهند.
یعنی آموزش، سلامت، برابری فرصت، نه از سر لطف، بلکه به عنوان حقّ تو، به عنوان شهروند، در اختیارت باشد.
آزادی فقط آن چوب «نکن و بکن» نیست که دیگر بالای سرت نباشد؛
زمین هم هست که زیر پای تو باید محکم باشد برای پریدنت به سوی بالندگی.
آزادی یعنی نه فقط در را برای تو باز کنند، بلکه راه هم ایجاد شود، نور هم باشد و راهنما برای رسیدن به مقصد هم در اختیارت باشد.
چون ما فقط نمی‌خواهیم رها باشیم، ما می‌خواهیم آزاد باشیم.
و آزادی یعنی تو، آن کسی که می‌خواهی بشوی.
با در اختیار داشتن امکانات مساوی با دیگری، و فقط با تلاش و فکر و برنامه‌ریزی خودت بتوانی تو را بالاتر ببری یا درجا بزنی.
و در نهایت، آزادی، معنای انسان است؛
هدف انسان از زندگی، و تفاوتش با بقیه‌ی موجوداتی که آن‌ها هم تحت لوای حمایت انسان‌ها و با رعایت حقوق و خواست طبیعی‌شان زندگی می‌کنند.
آزادی باید هم سلبی باشد و هم ایجابی.
آنجاست که می‌گوییم: این، جامعه‌ای‌ست آزاد و برابر، و منتظر تو برای ساختن و رشد و تعالی خودت و جامعه‌ات.

- متن بالا را یکی از مخاطبان توانا ارسال کرده است.


مرتبط:
ترجمه‌ای اختصاصی از فصل چهارم کتاب «درباره آزادی»، جان استوارت میل
https://tavaana.org/john-stuart-mill-on-liberty/


#آزادی #کتاب_توانا #توانا #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

میزان، خبرگزاری قوه قضاییه، از اجرای حکم اعدام دو زندانی سیاسی به نام‌های بهروز احسانی و مهدی حسنی در زندان قزلحصار خبر داد

اتهامات مطروحه علیه این دو زندانی “بغی، محاربه، افساد فی الارض، عضویت در مجاهدین، جمع آوری اطلاعات طبقه بندی شده و اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی” عنوان شده است.

در روز دوشنبه ۷ آذر ۱۴۰۱، آقای احسانی در منزل شخصی خود در تهران بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. همچنین آقای حسنی در ۱۸ شهریور ۱۴۰۱ هنگام خروج از کشور در زنجان بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. این دو شهروند ماه‌ها در بلاتکلیفی و بی‌خبری بودند.

بهروز احسانی ۶۴ ساله است، مهدی حسنی، نیز متولد ۱۳۵۵، متاهل و پدر دو فرزند، پیش از بازداشت در زمینه املاک فعالیت داشت.

لازم به ذکر است، همزمان با بازداشت آقای احسانی، دختر ایشان را هم برای تحت‌فشار قراردادن پدر بازداشت کرده و پس از بیست روز آزاد کردند. آقای احسانی مدت‌ها از آزادی دخترش بی‌اطلاع بود.

اعدام قتل حکومتی است و وسیله‌ای برای ارعاب و وحشت شهروندان است. فرآیند دادرسی در جمهوری اسلامی ناعادلانه است و پرونده‌ها بر اساس اعترافات اجباری زیر شکنجه تنظیم می‌شوند.

حتی اجرای احکام اعدام نیز بدون طی تشریفات قانونی و بدون انجام ملاقات آخر و به طور ناگهانی انجام می‌شود.

جمهوری اسلامی ادعا کرده است که این دو زندانی فعالیت تروریستی انجام داده‌اند.

لازم به ذکر است، جمهوری اسلامی محسن شکاری را چند هفته پس از بازداشت در سال ۱۴۰۱ به خاطر جا به جایی یک سطل زباله اعدام کرده است. سرعت صدور حکم و اجرای آن شگفت‌انگیز بود! چطور این حکومت مدعی است این افراد کار مسلحانه کردند و سه سال آن‌ها را در زندان نگه داشته است؟

جمهوری اسلامی به جای حل معضلات اجتماعی و اقتصادی و سیاسی، شهروندان معترض را پرونده‌سازی و اتهامات واهی به قتل می‌رساند، تا همچنان به غارت و چپاول مملکت ادامه دهد.


#نه_به_اعدام #مهدی_حسنی #بهروز_احسانی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

هشدار
دیدن این تصاویر ممکن است برای همه مناسب نباشد
در خیابان‌های پایتخت در روز روشن، سارقان مسلح به سلاح سرد به جوانی حمله می‌کنند و چنین بی‌پروا او را مورد ضرب‌وجرح با سلاح سرد قرار می‌دهند.
اینجا محله باغ فیض تهران است. سارقان ضمن سرقت گردنبند، دستبند و انگشتر با ضربات چاقو به گردن این جوان، وی را به شدت مصدوم کردند.

همین چند ماه پیش بود که سارقان مسلح، امیرمحمد خالقی را وحشیانه به قتل رساندند. دانشجوی ۱۹ ساله‌ای که از اولین روز کاری خود به خوابگاه بازمی‌گشت هدف سارقان مسلح قرار گرفت و با ضربات چاقو به قتل رسید.
این تصاویر رعب‌آور تکرار می‌شود در خیابان‌ها کوچه‌پس‌کوچه‌ها به زن و مرد و بچه و پیر و جوان حمله می‌کنند.

جمهوری اسلامی همواره ادعا کرده تامین‌کننده امنیت در کشور بوده است. به بهانه برقرار امنیت صدها نفر را هر سال اعدام می‌کند اما در حقیقت ناتوان است از برقراری امنیت حتی در خیابان‌های پایتخت.

آیا شما هم چنین تجربه تلخی داشته‌اید؟
دلیل شما برای گفتن نه به جمهوری اسلامی چیست؟

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #امنیت #ایران

@Tavaana_TavaanaTech