مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، تاکید کرد که مقامات جمهوری اسلامی از تحویل پیکر و یا اعلام محل دفن حمید حسین‌نژاد، زندانی سیاسی که روز ۳۱ فروردین اعدام شد، خودداری کرده‌اند.

متن کامل نوشته خانم ساتو به شرح زیر است:


«‏روز ۳۱ فروردین ۱۴۰۴ زندانی سیاسی کرد، حمید حسین‌نژاد حیدرانلو اعدام شد. طبق گزارش‌هایی که دریافت کردم روند دادرسی ناقض حقوق اساسی او بوده است، از جمله عدم دسترسی کافی به وکیل و مترجم. در عین حال ادعاهای جدی‌ای منبی بر اینکه از او تحت شکنجه اعتراف گرفته شده است وجود دارد.

با وجود درخواست‌های مکرر خانواده‌اش مقامات از تحویل پیکر او و یا اعلام محل دفن خودداری کرده‌اند. این مساله حق خانواده برای دانستن حقیقت و خاکسپاری و عزاداری برای عزیزشان، طبق سنت‌های مذهبی و فرهنگی خود را، نقض می‌کند.

در رابطه با این پرونده با دولت جمهوری اسلامی ایران مکاتبه کرده‌ام. پاسخ آن‌ها به تازگی منتشر شده است. این پاسخ دفن مخفیانه را نه تایید و نه رد می‌کند. صرفا اشاره شده که: «اطلاعات لازم ارائه شده‌اند». اما تا امروز (پانزدهم مرداد ۱۴۰۴، ششم اوت ۲۰۲۵) خانواده‌ی آقای حیدرانلو از محل دفن او بی‌اطلاع‌ند. پاسخی برای اینکه چرا از همان ابتدا پیکر او تحویل خانواده داده نشد ارائه نشده. همچنین در پاسخ اظهار شده که «دفن در محل مناسب و با درنظرگرفتن ملاحظات و کرامت» صورت گرفته اما توضیحی در مورد جزئیات این «ملاحظات» نداده است.

این پرونده نشان می‌دهد که مجازات اعدام بسیار فراتر از لحظه‌ی اعدام ادامه پیدا می‌کند. امتناع از تحویل پیکر، حق خانواده برای یادبود و تدفین مناسب را نقض می‌کند و عملا به نوعی مجازات ظالمانه‌ی مضاعف تبدیل می‌شود. خودداری از بازگرداندن پیکر، رنج خانواده را تشدید می‌کند و این پرسش را برایشان پیش می‌آورد که پیکر فرد اعدام شده در چه وضعیتی بوده که نیاز به چنین پنهان‌کاری پیدا کرده است.»

#حمید_حسین‌نژاد_حیدرانلو #ناپدیدسازی_قهری
#نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

به دعوت مرکز صلح نوبل، امروز چهارشنبه، ۶ اوت (۱۵ مرداد)، خانم نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل سال ۲۰۲۳، در نشست سالانه مرکز صلح نوبل، به صورت زنده و مجازی سخنرانی کرد.

بخش‌هایی از سخنان خانم محمدی به شرح زیر است:

«من، از سرزمین ایران سخن می‌گویم؛ سرزمینی که مردم آن، قربانی سیاست‌های رژیم حاکم، از جمله برنامه‌های هسته‌ای‌ای شده‌اند که پیامدی جز گسترش فقر، فلاکت، تحریم، انزوای بین‌المللی، تخریب گسترده‌ی محیط زیست و تهدید جنگ در پی نداشته‌اند؛ سیاست‌هایی که مردم ایران هیچ نقشی در شکل‌گیری آن نداشته‌اند.
در حالی که ایران، علاوه بر منابع نفت و گاز، از دو منبع عظیم و بی‌پایان انرژی پاک، خورشید و باد، بهره‌مند است، امروز مردم این سرزمین با قطعی‌های مکرر برق و آب روبه‌رو هستند، به‌طوری‌که زندگی در بسیاری از نقاط کشور ساعت‌ها و حتی روزها فلج می‌شود. با این حال، حکومت ۴۰۰ کیلوگرم اورانیوم با غنای ۶۰ درصد در اختیار دارد که اکنون ناچار است آن را پنهان کند.
بر کسی پوشیده نیست که ادعای صلح‌آمیز بودن سیاست هسته‌ای جمهوری اسلامی، بیش از آن‌که واقعیت داشته باشد، تعارفی سیاسی و نوعی بازی زبانی‌ست. هم در مذاکرات بین‌المللی و هم برای مردم ایران، روشن است که مسئله‌ی اصلی، همواره «قدرت» و «رقابت» بوده است.
در مورد کشور ایران، با قاطعیت می‌توانم بگویم که مردم، امنیت، اقتدار و شکوهِ خود را وابسته به قدرتِ هسته‌ای رژیم نمی‌دانند و اگر فرصت و امکان مشارکتِ واقعی در «تعیین سرنوشت» خود داشته باشند، دموکراسی، آزادی، برابری، حقوق بشر، توسعه، رفاه و روابطِ سازنده و تعامل و همکاری با تمامِ کشورهای دنیا را انتخاب خواهند کرد.
شما سال‌های اخیر شاهدِ جنبشِ با شکوهِ «زن، زندگی، آزادی» در سرزمین ایران بوده‌اید. مردم ایران، برای حق «تعیین سرنوشت‌شان» در حال مبارزه‌اند و جمهوری اسلامی با اعدام، کشتار، زندان، شکنجه و تهدید، پاسخ مطالبات بر حق آن‌ها را می‌دهد.
این روزها مردم ایران در داخل کشور فریاد می‌زنند و در مقابلِ شعارِ حکومت که می‌گوید «انرژی هسته‌ای، حق مسلم ماست»، می‌گویند: «نان، آب، برق، کار، تحصیل، آزادی، صلح، زندگی، شأن انسانی، حق مسلم ماست.»
گذار از نظامِ دینی استبدادی به دموکراسی و دستیابی به آزادی و برابری، با تضمین حقوق بشر و توانمندسازی مردم، جامعه‌ی مدنی و تکیه بر عاملیتِ مردم ایران، راه‌حل اساسی خاتمه دادن به بحران‌های کنونی ایران، از جمله بحران سلاح اتمی است.
من برای گذار دموکراتیک و پایان دادن به نظامِ دینی استبدادی، در‌ کنار مردم ایران به مبارزه ادامه خواهم داد. ما خواهان برگزاری رفراندومی آزاد، شفاف و تحت نظارت سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی بر سر اصلِ حیاتِ نظام جمهوری اسلامی هستیم تا مردم ایران بتوانند حاکمیت ملی خود را به دست آورند و در این راه خواهان حمایتِ تمامی آزادی‌خواهان، صلح‌طلبان و دموکراسی‌‌خواهان جهان هستیم.
امید که با تلاشِ صلح‌طلبان، آزادی‌خواهان و دموکراسی‌خواهان، شاهدِ جهانی عاری از جنگ، استبداد و تهدیدِ سلاح‌های اتمی باشیم.»


متن کامل این سخنرانی را در لینک زیر بخوانید:

https://narges.foundation/narges-mohammadi-joins-nobel-peace-conference-a-call-for-humanity-and-nuclear-disarmament/


#نرگس_محمدی #آب_برق_زندگی #نه_به_جمهوری_اسلامی #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ویدیویی از تولد غزاله چلابی بر سر مزارش به تاریخ ۱۳ مرداد ماه ۱۴۰۴ که مادرش منتشر کرد.

آخرین کلام غزاله چلابی پیش از جاودانه شدن این بود: «نترسید، نترسید»

در روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، در حالی که در خیابان فیلم می‌گرفت، ناگهان، گلوله‌ای به سمت غزاله چلابی شلیک شد و بر زمین افتاد. تلفنش هنوز در دستش بود و در حال ضبط تصویر مردمی که بهت‌زده و حیران بالای سر غزاله جمع شده بودند و فریاد می‌زدند: «یکی رو کشتند.»

غزاله چلابی، ۳۳ ساله، فارغ‌التحصیل رشته‌ «امور بانکی» و حسابدار یک شرکت خصوصی بود. او عاشق سفر‌های هیچهایکی و طبیعت‌گردی بود و همیشه رمان‌های تازه را دنبال می‌کرد، با همه مهربان بود و برای شنیدن حرف‌های آدم‌های اطرافش گوشی شنوا داشت. غزاله از سگ‌های بیمار و گرسنه‌ خیابانی حمایت می‌کرد و چند سالی بود که هر جمعه ساعت چهار صبح راهی یکی از کوه‌های اطراف آمل می‌شد. علَم‌کوه و دماوند و خیلی از قله‌های معروف ایران را فتح کرده بود و هر روز می‌دوید که برای کوهنوردی آماده باشد. غزاله یکی از همان زن‌هایی بود که در سال‌های اخیر هرجا که می‌توانست روسری‌اش را برمی‌داشت.

غزاله پس از اصابت تیر، پنج روز در کما بود. چنانکه خاله‌اش می‌گوید یک گلوله جنگی به پیشانی‌‌اش شلیک شده بود، پیشانی‌اش را سوراخ کرده بود و به حالت انفجار از سرش بیرون رفته بود. طوری که پشت سرش به اندازه یک نارنگی سوراخ شده بود. دکترهایش گفته بودند بصل‌‌النخاعش آسیب ندیده بود و برای همین با اینکه دچار مرگ مغزی شده بود اما حرکات غیرارادی بدنش مثل تپش قلب و عملکرد شُش‌ها ادامه داشت. غزاله می‌خواست که در صورت مرگ مغزی اعضای بدنش اهدا شود. دوبار هم در سال‌های گذشته کارت‌های اهدای عضو را پر کرده بود. وقتی که دکترها اعلام کردند راهی برای زنده نگه‌داشتنش نیست، هنوز ۹ عضو بدنش سالم بود و می‌شد که برای پیوند به دیگران اهدا شود. ولی مأموران امنیتی به خانواده‌اش اجازه‌ی این کار را ندادند و گفتند که «با این کار از غزاله اسطوره‌سازی می‌شود.»

اما او اسطوره شد، چون دماوند سرفراز و استوار.

#نه_به_جمهوری_اسلامی
#شجاعت_را_تکثیر_کنیم
#اتحاد_رمز_پیروزی
#دادخواهی
#غزاله_چلابی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

زرتشت احمدی‌راغب، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، در این فایل صوتی حمله وحشیانه نیروهای گارد و اطلاعاتی به بند زندانیان سیاسی قزل‌حصار در روز ۴ مرداد ماه را شرح می‌دهد. حمله‌ای که متعاقب آن زندانیان را با ضرب و شتم به انفرادی منتقل کردند، سعید ماسوری را به زاهدان بردند (اما زندان زاهدان از پذیرش او امتناع کرد و به ناچار دوباره به قزل‌حصار بازگرداندند)، دو زندانی (مهدی حسنی و بهروز احسانی) را اعدام کردند و وسایل زندانیان را تخریب کردند.

#بیانیه #از_قزلحصار_بگو #زرتشت_احمدی_راغب #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

فردین چیره‌نژاد، ۲۹ ساله، در شهرستان بهمئی استان کهگیلویه و بویراحمد بازداشت شد.

روز پانزدهم مرداد ماه، فردین چیره‌نژاد، اهل و ساکن شهرستان بهمئی، با هجوم ماموران امنیتی به محل کارش (تعمیرگاه موبایل)، بازداشت و به شهرستان یاسوج منتقل شد.

آقای چیره‌نژاد در بهمن ماه ۱۴۰۲ هم همراه با دوستش داوود حدادی بازداشت شد و مدتی را در زندان دهدشت گذراند.

فردین در سال ۱۴۰۱ هم مدت ۵۰ روز را در بازداشتگاه‌های رژیم گذرانده بود.

از علت بازداشت و اتهامات انتسابی و وضعیت سلامتی فردین چیره‌نژاد خبری در دست نیست.
آقای چیره‌نژاد از داشتن وکیل محروم بوده است.

#فردین_چیره_نژاد #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
‏دبیر ستاد اربعین گیلان:
۳۰ میلیون نفر از گیلان برای ‎اربعین راهی عراق شدند
۴۰ درصد زن و ۹۰ درصد مرد ثبت نام کردند

بر اساس آخرین آمار رسمی سال ۱۳۹۵ جمعیت کل استان گیلان در حدود دو و نیم میلیون نفر بوده است.
برخی منابع این آمار در سال ۱۴۰۰ را چیزی در حدود دو میلیون و هفتصد هزار اعلام کردند.
ارائه آمار غیرواقعی و اغراق‌آمیز در جمهوری اسلامی مسبوق به سابقه است.

#اربعین #گیلان #گفتگو_توانا
@Dialogue1402

عباس واحدیان از زندان وکیل‌آباد: فقط اتحاد می‌تواند رژیم را زمین‌گیر کند

عباس واحدیان شاهرودی، از امضاکنندگان بیانیه ۱۴ و زندانی سیاسی محبوس در بند ۶/۱ زندان وکیل‌آباد مشهد، در پیامی سرگشاده بار دیگر بر ضرورت «همبستگی ملی برای نجات ایران» تأکید کرد و نسبت به «فریب‌کاری اصلاح‌طلبان» و «اتاق‌های فکر رژیم» هشدار داد.

او با اشاره به بیانیه‌ی اخیر میرحسین موسوی نوشت: «مطالبی که ایشان با لکنت بسیار و لفافه‌پیچی، قصد تبیین‌اش را داشتند، سال ۱۳۹۸ توسط اعضای بیانیه ۱۴ تن نخست و ۱۴ شیرزن با صراحت کامل بیان شد و هنوز هم در حال تاوان دادن آن گفته‌ها هستند.»

واحدیان نسبت به پروژه‌ی بازسازی چهره‌ی برخی چهره‌های سیاسی هشدار داده و نوشته است: «ترس اینجانب، از بازی پشت پرده اصلاح‌طلبان بود؛ کسانی که می‌خواهند با کمک اتاق فکر رژیم... خود را مهیای فریب بزرگ دیگری نمایند.»

او بار دیگر بر این نکته تأکید کرد که هیچ گروه سیاسی به‌تنهایی قادر به سرنگونی جمهوری اسلامی نیست و نوشت: «بیانیه‌ی ۱۴ ثابت کرد که هرگاه نجات ایران را محور مبارزه‌ی خود قرار دهیم... می‌توانیم با همین دستان خالی، قلم‌ها و اراده‌ها، رژیم را با همه ابزارهای سرکوبش مقهور قدرت همبستگی کنیم.»

او از اپوزیسیون خواسته است: «متمرکز کردن فعالیت‌های مبارزاتی بر دشمن اصلی یعنی رژیم آخوندی، و تلاش جهت ایجاد همکاری ملی برای نجات ایران.»

واحدیان تأکید می‌کند: «زمانی دنیا به ما کمک خواهد کرد که بداند ما دارای یک آلترناتیو ملی هستیم... نه مداخله نظامی، نه سیاسی؛ همین که باور کنند ما توان خلق بدیلی واقعی برای رژیم داریم، کافی است.»

او با اشاره به وضعیت وخیم داخل کشور و خستگی نسل جوان از «شعارهای توخالی و رهبران بی‌عمل»، تأکید می‌کند: «بیایید همه با هم، با ادای سوگند به والاترین و عزیزترین باوری که داریم، به نام آفریدگار و مام میهن، دوشادوش یکدیگر تا نابودی این رژیم ویرانگر بکوشیم.»

متن کامل نامه را اینجا بخوانید:

https://tinyurl.com/yra5r34b

#عباس_واحدیان_شاهرودی #بیانبه #همبستگی #اتحاد_رمز_پیروزی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امروز چهارشنبه ۱۵ مرداد ماه ۱۴۰۴، جمعی از مردم شهر رشت در سبزه‌میدان تجمع کردند و به قطع مکرر آب و برق اعتراض کردند.

در روزهای گذشته مردم در شهرهای مختلف در گیلان بارها در اعتراض به نبود آب و برق دست به راهپیمایی و اعتراض زدند.
روز شنبه چهارم مرداد مردم خشکبیجار در اعتراض به قطع مکرر آب و برق راهپیمایی اعتراضی برگزار کردند و با سردادن شعارهایی چون «آب، برق، زندگی، حق مسلم ماست» و «مرگ بر بیکفایتی» اعتراض خود را به قطع مکرر آب و برق بیان کردند.
‌
سه‌شنبه هفتم مرداد هم مردم در شهرستان خمام در اعتراض به قطعی‌های برق و آب تجمع کرده و شعار دادند.

در چند شهر استان مازندران از جمله فریدون‌کنار و بابل هم اعتراض‌هایی گزارش شده است.
ویدیوهایی از شعارهای شبانه مردم در شهرهای کرج و تهران، در پی قطع برق، در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.

#رشت #آب_برق_زندگی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سازمان عفو بین‌الملل خواستار توقف فوری اجرای حکم اعدام بابک شهبازی شد

سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای خواستار توقف فوری اجرای حکم اعدام بابک شهبازی شد. این زندانی سیاسی که در اردیبهشت ۱۴۰۴ به اتهام «جاسوسی برای اسرائیل» از سوی شعبه پانزده دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی به اعدام محکوم شده، به گفته عفو بین‌الملل از محاکمه‌ای ناعادلانه و آکنده از شکنجه رنج برده است.
بر اساس این بیانیه، بابک شهبازی پس از بازداشت، برای ماه‌ها از دسترسی به وکیل محروم بوده و در تمام این مدت تحت شکنجه قرار داشته تا به اعترافات اجباری تن دهد. عفو بین‌الملل همچنین به حبس انفرادی طولانی‌مدت و تهدید به آسیب رساندن به خانواده او به‌عنوان بخشی از این فشارها اشاره کرده است.
وکیل بابک شهبازی اخیراً درخواست اعاده دادرسی را به دیوان عالی کشور ارائه کرده بود که بلافاصله از سوی این مرجع رد شد.
عفو بین‌الملل با تأکید بر بی‌عدالتی آشکار در روند دادرسی این پرونده، خواستار اقدام فوری جهانی برای جلوگیری از اجرای حکم اعدام او شده است.

#بابک_شهبازی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

وقتی بعد از ماه‌ها انفرادی به بابک شهبازی اجازه ملاقات دادند، بازجو به پسر خردسالش گفت: با پدرت خداحافظی کن که می‌خواهیم ببریم اعدامش کنیم.

این را برادر بابک شهبازی روز گذشته در اسپیس برگزارشده توسط آموزشکده توانا گفت.

در پی رد درخواست اعاده دادرسی بابک شهبازی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام، در کمتر از ۲۴ ساعت، روز گذشته برادر آقای شهبازی در اسپیس توانا سخن گفت. در این برنامه آقای معین خزائلی، از مرکز آموزش و مشاوره حقوقی دادبان هم حضور داشت و نکاتی در خصوص تناقضات پرونده آقای شهبازی بیان کرد.

در روز چهاردهم مرداد، دیوان عالی کشور درخواست اعاده دادرسی بابک شهبازی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام را رد کرد. این تصمیم، تنها سه روز پس از ثبت رسمی این درخواست در یازدهم مرداد و با امضای قاسم مزینانی، رئیس شعبه نهم دیوان عالی کشور اتخاذ شد؛ تصمیمی که با توجه به ابهامات جدی پیرامون روند پرونده، باز هم بر نگرانی‌ها در خصوص استفاده ابزاری از اتهام «جاسوسی» و فقدان دادرسی عادلانه در ایران دامن زده است.

شهبازی در دی‌ماه ۱۴۰۲ بازداشت و پس از ماه‌ها حبس در سلول انفرادی، توسط قاضی ابوالقاسم صلواتی، رئیس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب، به اتهام «افساد فی‌الارض از طریق جاسوسی برای اسرائیل» به اعدام محکوم شد. این حکم در دهم تیرماه ۱۴۰۳ در شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور نیز تأیید شده بود.

بابک شهبازی، متولد ۱۳۶۰ در نهاوند، متأهل و پدر دو فرزند است. او در ۱۶ دی‌ماه سال ۱۴۰۲ بازداشت شد و ماه‌ها را در سلول‌های انفرادی زندان اوین و خانه‌های امن نهادهای امنیتی گذراند. منابع مطلع می‌گویند او تحت فشارهای شدید جسمی و روانی قرار داشت و با نقض حقوق اولیه، از جمله حق برخورداری از وکیل در مراحل بازجویی، روبه‌رو بوده است.

اتهاماتی که علیه او مطرح شده، غیرمستند و بی‌پایه‌اند. از جمله این‌که ارسال پیامی برای رئیس‌جمهوری اوکراین به‌عنوان «ارتباط با اسرائیل» تفسیر شده، یا این‌که ادعا شده او با آموزش نرم‌افزار Word توسط موساد برای جاسوسی آماده شده است.

شهبازی در نامه‌هایی که از زندان نگاشته، از شکنجه، تهدید، بازجویی‌های غیرقانونی، و اعتراف‌گیری نمایشی سخن گفته است. در یکی از این نامه‌ها، او توضیح داده که مأمور امنیتی از او خواسته بود با دست‌خط خودش متن اعترافات را بنویسد تا به ظاهر نشان دهد این اعترافات با رضایت و آگاهی انجام شده‌اند. او همچنین توصیف کرده که چگونه به محل‌هایی درزندان منتقل می‌شد ـ جایی که به گفته‌اش شبیه صحنه اجرای حکم اعدام بود ـ تا با ایجاد رعب و بی‌خوابی مداوم، تسلیم شود.

شهبازی تأکید کرده که تمام بازجویی‌ها در غیاب وکیل، همراه با فحاشی جنسی، تهدید به تجاوز و ضرب و شتم بوده‌اند، و مأموران به صراحت گفته‌اند نیازی به مدرک ندارند و فقط قصد پرونده‌سازی دارند.

خانواده‌ی این زندانی سیاسی نیز در این مدت تحت فشارهای شدید بوده‌اند. مأموران امنیتی بارها هشدار داده‌اند که در صورت اطلاع‌رسانی درباره بازداشت یا حکم صادره، روند اجرای اعدام را تسریع خواهند کرد. پدر بابک شهبازی در پی این فشارها دچار سکته قلبی شد و تحت عمل جراحی قلب باز قرار گرفت. هم‌چنین گزارش شده که شهبازی در دوران بازداشت، در کنار زندانیان جرایم خشن قرار داده شده و حتی یک بار تلاش برای خفه کردن او صورت گرفته است.

یکی از هم‌پرونده‌های او، اسماعیل فکری، که در خرداد ۱۴۰۴ به اتهام «جاسوسی برای اسرائیل» اعدام شد، در حضور دیگر زندانیان اعلام کرده بود که اعترافاتش علیه شهبازی تحت فشار بوده و آن‌ها را تکذیب کرده بود.
در اسپیس توانا گفته شد که در اقدامی ظالمانه اسماعیل فکری را به تماشای اعدام محسن لنگرنشین بردند تا او را وادار کنند که آنچه بازجویان می‌خواهند را علیه بابک شهبازی بیان کند.

خانواده شهبازی با ارسال نامه‌ای به دیوان عالی کشور، مجموعه‌ای از اتهامات واردشده را غیرواقعی خوانده‌اند که هیچ‌گاه با سند و مدرک همراه نبوده است.
یکی از نکات مضحک و البته تاسف‌بار این پرونده ادعای دریافت ۱۲ میلیون دلار پول از اسراییل است، که آنطور که بابک شهبازی به برادرش گفته، این عدد از صحبت‌های بازجو درباره رقم قرارداد کریستیانو رونالدو به مبلغ ۱۲۰ میلیون دلار خارج شده و به پرونده وارد شده است و در جریان دادگاه وقتی دیدند که خیلی رقم غیرواقعی است، آن را تبدیل به ۱۲ میلیون دلار کردند که هیچ سند و مدرکی که مؤید این ادعا باشد وجود ندارد و خانواده شهبازی در خانه‌ای استیجاری و در تنگنا زندگی می‌کنند.

فایل کامل اسپیس توانا را در لینک زیر بشنوید، برادر آقای شهبازی حدود ۴۰ دقیقه صحبت کردند و نکات زیادی بیان شد:
https://x.com/Tavaana/status/1952771554930258169?t=hqH_TAvjdbUVGLVSCSMtxA&s=19

در این کلیپ بخش کوتاهی از این سخنان را می‌شنوید

#بابک_شهبازی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، روز چهارشنبه در کاخ سفید هشدار داد که جمهوری اسلامی ممکن است ادعا کند برنامه هسته‌ای‌اش را از سر می‌گیرد، اما چنین اقدامی «بسیار خطرناک» خواهد بود، چون:

«ما بر خواهیم گشت. به محض اینکه آنها دوباره آغاز کنند ما برگشتیم.»

ترامپ گفت باور دارد جمهوری اسلامی این موضوع را می‌داند و صرفاً لفاظی می‌کند. او با تأکید بر نقش آمریکا در مهار تهران افزود:

«ما جنگ در خاورمیانه را با متوقف کردن ایران از دست‌یابی به سلاح هسته‌ای متوقف کردیم.»

وی همچنین جمهوری اسلامی را «عامل نفرت‌های بسیار» خواند و وعده داد که سال‌های آینده با گذشته بسیار متفاوت خواهد بود.

در حاشیه مراسمی که برای اعلام سرمایه‌گذاری جدید اپل در آمریکا برگزار شده بود، ترامپ ماکتی از یک فروند بمب‌افکن بی-۲ را که در حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران شرکت داشت، در برابر خبرنگاران به نمایش گذاشت.

او گفت این مدل تازه به او داده شده و در جریان عملیات موسوم به چکش نیمه‌شب، این هواپیماها با اسکورت جنگنده‌های F-22 و F-35 به مدت ۳۶ ساعت بی‌وقفه پرواز کردند و «۵۲ فروند سوخت‌رسان هوایی در آسمان بودند که به این هواپیماها سوخت می‌دادند.»

ترامپ افزود:

«همه بمب‌ها به اهدافشان خوردند و سپس از ۳۰۰ مایل دورتر، زیردریایی‌های آمریکایی موشک‌های تاماهاک خود را به تاسیسات هسته‌ای در ایران شلیک کردند. هر یک از آنها به هدف خوردند. عالی بود.»

او تأکید کرد اگر این عملیات انجام نمی‌شد، جمهوری اسلامی ممکن بود در کمتر از دو ماه به بمب هسته‌ای دست یابد و گفت:

«ما ظرفیت هسته‌ای نظامی آنها را محو کردیم.»

ترامپ عملیات چکش نیمه‌شب را «بدون نقص» توصیف کرد و خطاب به تیم کوک، مدیرعامل اپل، گفت:

«حتی تو هم می‌گویی که بی‌نقص بود تیم.»

وی پیشتر نیز اصرار جمهوری اسلامی بر غنی‌سازی را «احمقانه» خوانده و گفته بود:

«کدام آدمی چنین کاری می‌کند؟ ... چقدر یک فرد باید احمق باشد که چنین چیزی بگوید؟»

@usabehfarsi

#ایران #ج_ا_یعنی_جنگ #دونالد_ترامپ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بازداشت سحر سلطانی، پژوهشگر و فعال حقوق کودک در بندرانزلی

سحر سلطانی، فعال حقوق کودک و پژوهشگر حوزه تعلیم و تربیت، روز شنبه ۱۱ مردادماه در بندرانزلی بازداشت و به زندان لاکان رشت منتقل شد.

به گزارش منابع مطلع، هنوز اتهام مشخصی از سوی مقامات قضایی علیه این فعال مدنی اعلام نشده و دلیل بازداشت او نیز روشن نیست. تنها برادر سحر سلطانی موفق شده برای مدتی کوتاه با وی ملاقات داشته باشد.

سحر سلطانی دارای مدرک دکترای فلسفه تعلیم و تربیت است و سال‌ها در حوزه آموزش و پرورش کودکان، به‌ویژه ادبیات کودک، آموزش فلسفه به کودکان، و تقویت مهارت‌های اجتماعی و تربیتی در میان کودکان و والدین فعالیت داشته است.

بر پایه اصول حقوقی، دستگاه قضایی موظف است حداکثر ظرف ۷۲ ساعت از زمان بازداشت، دلایل و اتهام انتسابی را به فرد بازداشت‌شده تفهیم کرده و خانواده او را نیز در جریان قرار دهد. در غیر این صورت، بازداشت صورت‌گرفته، غیرقانونی و خودسرانه تلقی می‌شود.

#سحر_سلطانی #بندر_انزلی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بابک دادبخش زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ، در نامه‌ای سرگشاده خطاب به رئیس قوه قضاییه جمهوری اسلامی، نسبت به شرایط نامناسب این زندان و فساد مالی، فقدان خدمات درمانی و بهداشتی، محدودیت‌های شدید رفاهی و فرهنگی، و سوءاستفاده‌ از موقعیت‌های مدیریتی اعتراض کرد.

این زندانی سیاسی در این نامه از دشواری‌های مضاعف در زندان تهران بزرگ و گسترش فساد مالی و اداری، نبود خدمات درمانی و بهداشتی، محدودیت‌های شدید رفاهی، تبعیض در دسترسی به امکانات، و وضعیت غیرانسانی حاکم بر زندان تهران بزرگ انتقاد کرده و این شرایط را مصداقی از نقض گسترده و ساختاری حقوق زندانیان دانسته است.
شرایط بهداشتی زندان تهران بزرگ در سطح بسیار پایینی قرار دارد.
شیوع حشرات موذی همچون ساس و شپش، گسترش بیماری‌های پوستی نظیر گال و کمبود شدید مواد شوینده و بهداشتی از دیگر مشکلات اصلی هستند.
برای هر اتاق ۲۵ نفره، جیره یک‌ماهه تنها شامل یک صابون، یک پودر لباسشویی ۴۰۰ گرمی و یک شامپوی کوچک داروگر است.
هر دو ماه یکبار نیز به هر زندانی یک عدد خمیر دندان ۳ گرمی یک‌بار مصرف داده می‌شود، آن هم بدون مسواک.
همچنین قطعی چند ساعته آب به‌طور روزانه در این زندان اتفاق می‌افتد و در زمان قطعی، بطری‌های آب معدنی با قیمت چند برابری به زندانیان فروخته می‌شود.

از میان حدود ۳۵۰۰ زندانی در ۱۰ اندرزگاه، تنها تعداد معدودی اجازه استفاده از واحد فرهنگی را دارند.
امکانات ورزشی به کلی در اختیار زندانیان قرار ندارد.
با وجود جمعیت بالا، واحد مددکاری نیز با کمبود شدید نیرو مواجه است و برای ۳۳۰ زندانی، تنها یک مددکار وجود دارد که آن هم صرفا هفته‌ای یک یا دو بار از پشت میله‌ها به مدت کوتاهی حاضر می‌شود.

بابک دادبخش در پایان این نامه، تأکید کرده که این وضعیت‌ زندگی انسانی را از زندانیان سلب کرده و خانواده‌های آنها را در تنگنای شدید اقتصادی قرار داده است.

بابک دادبخش، زندانی سیاسی که هم‌اکنون ۴۵ سال دارد، در آبان‌ماه ۱۳۹۷ توسط پلیس امنیت تهران بازداشت شد و به وزارت اطلاعات تحویل داده شد. دوران بازداشت خود را در بازداشتگاه ۲۰۹ اوین، زندان تهران بزرگ و بیمارستان روانپزشکی رازی گذراند و نهایتا در بهمن‌ همان سال به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل شد. به دلیل وضعیت جسمی و روانی نامناسب، ابتدا در بند بیماران خاص و سپس در بند زندانیان سیاسی نگهداری شد.

در بهمن‌ ۱۳۹۸، شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه او را بابت حمل و نگهداری سلاح و مهمات به ۴۳ سال حبس تعزیری محکوم کرد که با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، ۱۶ سال آن برای او قابل اجراست. دادبخش همچنین سابقه حبس بین سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۸۸ در زندان اوین را دارد و به دلیل غیبت در دوران مرخصی آن دوره، با یک پرونده باز دیگر مواجه است. وی پیش از بازداشت، متأهل و پدر دو فرزند بود که یکی از فرزندانش را به همراه همسرش در سانحه‌ای از دست داد.


صدای زندانیان باشیم

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #زندانیان_سیاسی #بابک_دادبخش


@Tavaana_TavaanaTech