بازداشت میثم بیگ‌محمدی، زندانی سیاسی سابق، در عباس‌آباد مازندران

میثم بیگ‌محمدی، فعال مدنی و دانش‌آموخته موسیقی، شامگاه یکشنبه سوم آذر در محل سکونتش در شهر عباس‌آباد مازندران بازداشت شده است.

به گفته یکی از دوستان بیگ‌محمدی، او در لحظه بازداشت تنها بوده و بنابراین هنوز اطلاع دقیقی از نهاد بازداشت‌کننده در دست نیست.

گفتنی است میثم بیگ‌محمدی از بازداشت‌شدگان وقایع عاشورای ۱۳۸۸ است که در دادگاه علنی عاشورا محاکمه و با حکم قاضی صلواتی به یک سال حبس تعزیری محکوم شد؛ حکمی که به طور کامل در زندان اوین سپری کرد. او فارغ‌التحصیل ادبیات انگلیسی از دانشگاه علامه طباطبایی و دارای کارشناسی ارشد موسیقی از دانشگاه هنر نیویورک است.

سال گذشته نیز در پی انتشار یک استوری که به «توهین به رهبری» تعبیر شد، دادگاه انقلاب مازندران او را به سه ماه حبس تعزیری محکوم کرد. برای اجرای این حکم ابلاغیه صادر شده بود اما بیگ‌محمدی پس از مراجعه درخواست استفاده از پابند الکترونیک داد و هنوز اجرای حکم آغاز نشده بود.

#میثم_ببگ_محمدی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«سیم‌کارت سفید»؛ رانت ارتباطی، نه «معافیت از مجازات»

نقد استدلال عباس عبدی درباره «سیم‌کارت سفید»

پیام همراهان

عباس عبدی، فعال رسانه‌ای اصلاح‌طلب و از اشغالگران سفارت آمریکا در تهران، در گفت‌وگوی اخیرش با سایت جماران، تلاش می‌کند پدیده‌ی «سیم‌کارت سفید» را نه به‌عنوان تبعیض، بلکه نوعی «بازگرداندنِ حقِ ازدست‌رفته» معرفی کند؛ گویی حق مردم را حکومت از همگان گرفته و بعد لطف کرده بخشی از آن را به گروهی خاص بازگردانده است. این نوع روایت‌گری، در واقع ساده‌سازی مسئله تبعیض و بزک‌کردنِ یک نظام امتیازدهی سیاسی است؛ نظامی که در آن حق عمومی تبدیل به رانت می‌شود و رانت به ابزار تثبیت قدرت.
عبدی با جا‌به‌جایی مسئله، فیلترینگ را یک «مجازات جمعی» می‌نامد و سیم‌کارت سفید را «معافیت از مجازات». اما فیلترینگ تصادفی یا خطای سیاستی نیست؛ تصمیم عامدانه و ساختاری برای محروم‌کردن اکثریت و تقویت حلقه‌های نزدیک به قدرت است. اینترنت سفید، بازگرداندن حق نیست؛ اختصاص حق به صاحبان با حامیان قدرت است. این تفاوت، کل مسئله را از ریشه تغییر می‌دهد.

۱. معافیت یا امتیاز؟
در منطق عبدی، برخورداران از اینترنت بدون فیلتر فقط «از زیر فشار بیرون آمده‌اند» و منتقدان گویا باید قدردان باشند. اما واقعیت روشن است:
اینترنت سفید معافیت نیست، امتیاز سیاسی است.
در ایران، اینترنت ابزار قدرت است: ابزار روایت، ابزار سازمان‌دهی اجتماعی، ابزار دیده‌شدن. دادن چنین دسترسی‌ای به گروهی محدود ــ خبرنگاران نزدیک به حاکمیت، نهادهای امنیتی، نمایندگان، چهره‌های همسو ــ و محروم‌کردن اکثریت، یعنی ساختن یک طبقه‌ی «برخوردار ارتباطی» در برابر «محرومان دیجیتال». این وضعیتی تصادفی نیست؛ مهندسی‌شده است.
۲. قیاس زندان و فیلترینگ؛ تحریف مسئله
عبدی می‌گوید: «اگر من زندان باشم، بهتر است ناراحتِ آزادی دیگری نباشم؛ برای آزادی خودم تلاش کنم.»
این قیاس، بیش از آنکه توضیح باشد، پنهان‌سازی واقعیت است.
در زندان، آزادی دیگری بر زندانی اثر مستقیم ندارد؛ اما در اینترنت طبقاتی، آزادی گروه برخوردار، قدرت روایت و تأثیرگذاری آنها را چند برابر می‌کند و محرومیت اکثریت را عمیق‌تر. اینجا «آزاد بودن دیگری» بخشی از سازوکار کنترل است، نه حادثه‌ای بیرونی. اعتراض مردم حسادت نیست؛ اعتراض به ایجاد طبقه‌ی برتر ارتباطی است.
اینکه بگوییم «چون نمی‌توانیم برای همه رفع فیلتر کنیم، پس از برخورداری بعضی ناراحت نباشیم»، دقیقاً همان راهبرد روانی است که هر سیستم تبعیض‌آمیز استفاده می‌کند: تبدیل نقد ساختاری به مسئله‌ی اخلاق فردی.

۳. مغالطه‌ی «بی‌اثر بودن اعتراض»

عبدی استدلال می‌کند اگر مخالفت با اینترنت سفید فیلترینگ را لغو نمی‌کند، پس اهمیتی ندارد. این همان مغالطه‌ی کلاسیک «فایده‌نداردپس‌بی‌خیال» است. نقد تبعیض، حتی اگر فردا ساختار را تغییر ندهد، وظیفه‌ی سیاسی و اخلاقی است. روشن‌گری وظیفه شهروند است، نه نتیجه فوری آن.

۴. «ابزار کار خبرنگار» یا ابزار کنترل؟

عبدی می‌گوید اینترنت سفید «ابزار کار» خبرنگار است و با سهمیه‌ی کنکور قابل قیاس نیست. اما ابزار کارِ خبرنگاری که آزادانه به جهان وصل می‌شود، در واقع برتری ساختاری در میدان روایت است. آنکه با سیم‌کارت سفید آنلاین است، به‌طور طبیعی در شبکه‌ی مدنظر حکومت دیده می‌شود و با سرعت، گستره و امنیت بیشتری روایت می‌سازد.
وقتی چنین خبرنگاری درباره تبعیض سکوت کند یا مسئله را کوچک جلوه دهد، این ابزار کار به ابزار هم‌زیستی با قدرت تبدیل می‌شود؛ همان نقطه‌ای که نقد عبدی عملاً به دفاع از ساختار تبعیض تبدیل می‌گردد.
خبرنگاری از سیم‌کارت سفید بهره‌مند است که در مواقعی که حکومت می‌خواهد مثل آبان ۹۸، هواپیمای اوکراینی، جنگ ۱۲ رپزه، کرونا و ... روایت حکومت را ترویج دهد.

۵. فروکاستن یک ساختار به اخلاق فردی

در بخش دیگری عبدی می‌گوید دارندگان اینترنت سفید «باید برای رفع فیلترینگ برای همه تلاش کنند».
این حرف، ظاهراً اخلاقی است اما ساختار تبعیض را دست‌نخورده می‌گذارد؛ فقط از ذی‌نفع می‌خواهد در کنار بهره‌مندی‌اش، کمی هم «هم‌دلی» نشان دهد. این دقیقاً همان منطق سیستم‌های اقتدارگراست:
رانت را بگیر، اما درباره‌اش کوچک‌نمایی کن یا ساکت باش.
وقتی وابستگی حرفه‌ای به این امتیاز ایجاد شد، خودسانسوری و محافظه‌کاری هم پدید می‌آید. هیچ توصیه‌ای جای ضدساختاری عمل‌کردن را نمی‌گیرد.

۶. جایگزینی نقد ریشه‌ای با دعوت به «همدلی»

عبدی از مخاطب می‌خواهد با برخورداران «همدلی» کنند. اما وقتی حق عمومی به امتیاز تبدیل شده، «همدلی» نام دیگر عادی‌سازی تبعیض است ــ اگر با نقد جدی ساختار همراه نباشد.
اینترنت سفید، محصول یک سیاست عامدانه است و سیاست را نمی‌توان با توصیه‌های اخلاقی شست‌وشو داد.

#سیمکارت_سفید #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
پاپ لئو چهاردهم در سفر خود به ترکیه از مسجد سلطان‌احمد معروف به مسجد آبی در استانبول بازدید کرد. او در جریان این بازدید از سوی رئیس اداره دولتی امور دینی ترکیه مورد استقبال قرار گرفت.

پاپ مطابق مقررات، بدون کفش وارد مسجد شد. این دیدار تحت تدابیر شدید امنیتی انجام گرفت. واتیکان پیش‌تر اعلام کرده بود که پاپ قصد دارد "دعایی در سکوت" در مسجد به جا آورد. اما طبق گزارش‌ها این اتفاق رخ نداد.

مؤذن ارشد مسجد سلطان‌احمد، پاپ را در این مکان عبادی همراهی کرد. لئو به او گفته بود که ترجیح می‌دهد تنها از مسجد بازدید کند و نیایش نکند. این دیدار حدود ۲۰ دقیقه به طول انجامید.

دو پاپ پیشین، بندیکت شانزدهم و فرانسیس، در جریان بازدید از این مکان مقدس اسلامی هر بار لحظاتی را در سکوت به دعا سپری کرده بودند. فرانسیس در سال ۲۰۱۴ با خم کردن سر خود به سوی مکه و ابراز احترام آشکار به اسلام، توجه جهانیان را جلب کرده بود.

#اسلام #مسیحیت #مسجد #پاپ #کاتولیک #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

ساخت تندیس شنی جاویدنام عرفان زمانی در سواحل عمان
کاری از فرهاد پوریاری

«بچه‌ها تیرخوردم، نمیرم فقط»

این آخرین جمله‌ای بود که عرفان زمانی،معترض اهل سیاهکل،  قبل از به قتل‌رسیدن با شلیک گلوله‌های ماموران بر زبان آورد، همان مأمورانی که بالای سر عرفان ایستادند، اجازه ندادند کسی به او کمک کند و جان‌دادنش را تماشا کردند.

«عرفان زمانی، کارگر ۲۳ ساله که در محله «شعرباف» لاهیجان از فاصله نزدیک با شات‌گان هدف قرار گرفت. گلوله از پشت به پهلو و کلیه عرفان آسیب زده بود و شاهدان می‌گویند او در آن لحظه به گیلکی گفته بود: «بچه‌ها من تیر خوردم. فقط نمیرم.»

او نگران بوده است که کسی به مادرش خبر ندهد.

از این محل تا بیمارستان «شفا» فاصله زیادی نیست و می‌شد جان عرفان را نجات داد اما به گفته شاهدان، وقتی او کف خیابان افتاده و در حال خون‌ریزی بوده است، ماموران بالای سرش ایستاده و با تهدید مردم و شلیک هوایی، مانع از رساندن عرفان به بیمارستان شده بودند.

در تصاویر ثبت‌ شده از این جنایت، یکی از ماموران را می‌بینیم که پایش را روی گردن او گذاشته و مثل شکارچیان، ژست پیروزی گرفته است.

#عرفان_زمانی #لاهیجان #دادخواهی #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پنج فعال سیاسی دهدشت در مجموع به ۴۷ سال حبس محکوم شدند

روز گذشته، خبر صدور حکم سنگین علیه فیض‌الله آذرنوش پدر دادخواه جاویدنام پدرام آذرنوش را منتشر کردیم. اما این پرونده چند متهم دیگر هم داشته است.

این فعالان که در خرداد ماه جاری بازداشت شده و مدتی بعد با صدور قرار وثیقه آزاذ شدند با حکم ناعادلانه توسط قاضی شعبه ۱۰۲ کیفری دهدشت، کریم ریسی، به حبس محکوم شدند.

در این پرونده آقای آذرنوش (متهم ردیف اول) به ۲۳سال حبس تعزیری، متهم ردیف دو میلاد کریمی نسب به ۱۱سال حبس تعزیری، متهم ردیف سه امیر حسین محسنی‌پور به ۸سال حبس تعزیری، متهم ردیف چهار مهدی کرمی به پنج سال حبس تعزیری و متهم ردیف پنجم حمید دستوانه به یک سال حبس تعزیری محکوم شدند.

مصداق اتهامات این افراد مرتبط به تشکیل گروه گارد جاویدان کهگیلویه و بویراحمد یا فعالیت در شبکه‌های اجتماعی و دیوارنویسی بود و کیفرخواست بر اساس اعترافات اجباری از متهمین علیه خود و یکدیگر تنظیم شده است.

عناوین اتهامی این افراد، در سامانه ثنا به شرح زیر است:
اهانت به مقام معظم رهبري و تبليغ عليه نظام جمهوری اسلامی و اهانت به مقدسات اسلام و تشکیل دسته یا جمعیت با هدف برهم زدن امنیت کشور و تشویق مردم به ارتکاب جرم جنایت عليه امنيت داخلي خارجي فعاليت تبليغي در فضاي مجازی در جهت تأیید یا تقویت رژیم صهیونیستي و انتشار اکاذیب از طریق رایانه و عضویت در دسته یا جمعیت یا شعبه جمعیت‌هایی که در داخل کشور با هدف برهم زدن امنیت کشور تشکیل شده است.

#دهدشت #فیض_الله_آذرنوش #میلاد_کرمی_نسب #امیرحسین_محسنی_پور #مهدی_کرمی #حمید_دستوانه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

برادر و خواهر شهرام سدیدی، زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی در تبعید، بازداشت شدند

شهرام سدیدی، فعال سیاسی اهل سبزوار و زندانی سیاسی سابق مقیم خارج از ایران، از بازداشت برادر و خواهرش خبر داد.
او در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:

«صبح امروز یکشنبه ۹ آذر ۱۴۰۴
ساعت ۸ صبح

به‌طور جداگانه برادرم شهروز سدیدی و خواهرم شکوه سدیدی (در مقابل دختر ۸ساله‌اش)
توسط نیروهای اطلاعات سبزوار در منزل‌شان بازداشت شدند.»

او همچنین در متنی که برای ما ارسال کرده خطاب به نیروهای اطلاعاتی نوشت:
«۳ سال است تقی به توقی خورده سراغ خانواده‌ام رفته‌اید.
کجای دین و شرع‌تان،
کجای همان قانون جنگلی که دارید نوشته خانواده‌‌ی فردی که هزاران کیلومتر آن‌ورتر است را به جرم نکرده آزار بدهید؟

ته زورتان چیست؟
خانواده‌ام‌ را بگیرید؟
شما وطن را از من گرفته‌اید. بالاتر از این بلایی برای من نبود.⁩
جان از کسی که مرده نمی‌توان گرفت!
زورتان را بزنید…⁩»

#شکوه_سدیدی #شهروز_سدیدی #شهرام_سدیدی #سبزوار #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مسعود مقیسه، زندانی سیاسی سابق، در سبزوار بازداشت شد

‏‌مسعود مقیسه⁩ (زندانی سیاسی سال ۱۴۰۱) ‏که برادرانش مجتبی و مهرداد مقیسه هم‌اکنون در زندان‌های مشهد و سبزوار زندانی هستند، صبح امروز توسط نیروهای امنیتی در ‌سبزوار⁩ بازداشت شد

لازم به ذکر است، امروز برادر و خواهر شهرام شدیدی نیز در سبزوار بازداشت شده‌اند.

سبزوار از شهرهایی بود که در طی سال‌های گذشته صحنه اعتراضات مردمی بوده است.

#سبزوار #مسعود_مقیسه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

⁨ ‌
یورش ماموران به مراسم تولد علی شادمان
او به همراه ۲۰ میهمان دیگر از جمله بازیگران بازداشت شد.

علی شادمان، بازیگر سینما، به همراه بیش از ۲۰ نفر از جمله پارسا پیروزفر، ستاره پسیانی، سحر دولت‌شاهی، مهران میری و احمد سلگی، در مهمانی تولد او که پنجشنبه برگزار شد، بازداشت شدند. علی شادمان و ستاره پسیانی همچنان در بازداشت به سر می‌برند.

‏به‌گفته منابع، پارسا پیروزفر پس از حمله ماموران به این مراسم دچار ناراحتی شده و به بیمارستان منتقل شده است.

‏اطلاعات رسیده حاکی از آن است که برای علی شادمان و شش نفر دیگر در دادسرای ارشاد پرونده تشکیل شده است. اتهام‌های مطرح‌شده شامل «جریحه‌دار کردن عفت عمومی»، «اشاعه فحشا»، «شرب خمر» و «نگهداری مشروبات الکلی» عنوان شده است. برای دیگر بازداشت‌شدگان که بیشتر آنان از اعضای تئاتر هستند، پرونده‌های جداگانه با اتهام‌های مختلف در دادسرای ارشاد گشوده شده است.

‏شادمان در شهریورماه پس از دریافت جایزه ویژه هیات داوران در جشن «نگاه»، این جایزه را به حسین محمدی، بازیگر تئاتر و از بازداشت‌شدگان اعتراضات ۱۴۰۱، تقدیم کرد. به گفته منابع، این اقدام باعث شد او تحت فشار نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی قرار گیرد.

منبع: ایران اینترنشنال


#علی_شادمان⁩ #سحر_دولتشاهی #پارسا_پیروزفر #ستاره_پسیانی #مهران_میری #احمد_سلگی #حریم_خصوصی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امیرحسین بریمانی، شاعر، نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر، با حکم دادسرای فرهنگ و رسانه تهران به مدت ۶ ماه از «هرگونه مديريت نقش‌آفرینی و بازی در تئاتر و نمایش‌های هنری» منع شده است.
‏بر اساس این حکم امیرحسین بریمانی، ‌فرناز مویدی، علیرضا فردمقدم، محمد چیت‌سازی، حسین مهدوی، و هلیا سادات‌هاشمی به اتهام «تظاهر به عمل حرام منتهی به جریحه‌دار شدن عفت عمومی» به مدت ۶ ماه از هرگونه فعالیت هنری منع شده‌اند.

امیرحسین ‏بریمانی پیشتر هم در تاریخ سوم مهر ۱۴۰۱، ‌در جریان جنبش مهسا بازداشت شده بود. در نهایت ۱۹ بهمن همان سال از زندان فشافویه آزاد شده بود.
‏این هنرمند پس از اعترافات اجباری به ۵ سال حبس محکوم شده بود که دو سال آن قابل اجرا ست.
این در حالی ست که پزشکیان بارها از «گفت‌وگو با اپوزیسیون» دم زده و وزیر ارشاد از بازگشت هنرمندان تبعیدی می‌گوید اما هم‌زمان هنرمندان داخل کشور با حبس و ممنوعیت از کارکردن و احکام ناعادلانه مواجه می‌شوند.

#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech

‌
خبر بازداشت علی شادمان و گروهی از هنرمندان در یک مهمانی خصوصی، بار دیگر بحث نقض حریم خصوصی در ساختار حکمرانی جمهوری اسلامی را برجسته کرده است.

براساس گزارش‌ها، نیروهای امنیتی با یورش به یک خانه شخصی، چندین هنرمند را با اتهاماتی چون «شرب خمر» و «جریحه‌دار کردن عفت عمومی» بازداشت کرده‌اند؛ اتهام‌هایی که سال‌هاست ابزار کنترل فرهنگی و اجتماعی‌اند.

اهمیت این بازداشت وقتی بیشتر می‌شود که به یاد بیاوریم علی شادمان پیش‌تر از حسین محمدی ـ بازیگر تئاتر که پس از اعتراضات ۱۴۰۱ بازداشت و محکوم شد ـ علناً حمایت کرده بود.

این پیشینه، برای بسیاری، جنبه سیاسی ماجرا را پررنگ‌تر می‌کند.

اما مسئله اصلی اینجاست: یورش به خانه یک شهروند، بدون توجه به مرز میان فضای عمومی و خصوصی، نشانه چه نوع حکمرانی است؟

در نظامی که خود را «ولی» جامعه می‌داند، حکومت نه‌تنها قانون‌گذار که ناظر اخلاقی نیز هست؛ و این نظارت تا عمق خانه مردم ادامه می‌یابد.

این الگوی حکمرانی دینی ـ ایدئولوژیک، به‌صورت ساختاری حریم خصوصی را «حق» نمی‌داند، بلکه «امتیازی قابل لغو» تلقی می‌کند.

در چنین نظامی، حکومت خود را مجاز می‌بیند که هر زمان احساس کند رفتاری «گناه» یا «نابهنجار» است، با ابزار امنیتی مداخله کند.

این رویکرد پیامدهای فرهنگی و اجتماعی عمیقی دارد: ترس دائمی از دیده شدن، تضعیف اعتماد عمومی، و فروریختن مرزهای بین دولت و زندگی فردی.

بازداشت هنرمندان ـ افرادی که معمولا حامل سرمایه نمادین جامعه‌اند ـ نه صرفا یک اقدام انتظامی، بلکه پیام سیاسی است: «حریم خصوصی شما محدود به رضایت ماست.»

در نهایت، این رویداد نشان می‌دهد که بحران بنیادین امروز، نه فقط اختلاف در سبک زندگی، بلکه دعوا بر سر تعریف «حق» است؛ حقی که در بسیاری از جوامع بدیهی است، اما در نظام‌های دینی ـ اقتدارگرا، هنوز باید برای آن جنگید.

#حریم_خصوصی #حکومت_ایدئولوژیک #حقوق_شهروندی #گفتگو_توانا #علی_شادمان

@Dialogue1402

تشدید بحران آلودگی هوا در ایران
امروز، یکشنبه ۹ آذر، هوای ۱۱ شهر استان خوزستان در وضعیت قرمز و ناسالم برای همه گروه‌های سنی اعلام شد.
شاخص آلودگی هوا در تبریز هم طی ۱۰ روز گذشته به‌طور پیاپی در وضعیت ناسالم برای همه گروه‌های سنی گزارش شده است.

در استان‌های تهران، البرز و اصفهان هم آلودگی هوا به بحرانی بزرگ تبدیل شده است.

بنا بر آمار رسمی منتشرشده، ۵۹ هزار ایرانی در سال گذشته به دلیل آلودگی هوا جان باخته‌اند.
همچنین معاون وزیر بهداشت اعلام کرده بود آلودگی هوا بیش از ۱۷ میلیارد دلار خسارت اقتصادی به زندگی و معیشت ایرانیان وارد کرده است.
البته راه حل جمهوری اسلامی تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها بوده است. دهه‌ها ست که کارشناسان و حتی مردم عادی از مازوت‌سوزی و خشک‌کردن عمدی هورها به عنوان عامل اصلی آلودگی هوا می‌نویسند.
آیا در سایه حاکمیت جمهوری اسلامی امیدی به حل مشکلات زیست‌محیطی دارید؟
#یاری_مدنی_توانا #نه_به_جمهوری_اسلامی #ایران #آلودگی_هوا
@Tavaana_TavaanaTech

🔹دانشجویان و علاقه‌مندان گرامی
دوره آموزشی خداناباوری و انسان‌گرایی در عمل


🔷️فردا دوشنبه ۱۰ آذر مطابق با برنامه اعلام شده جلسه نخست این دوره آموزشی برگزار خواهد شد.

⚠️توجه داشته باشید ساعاتی پیش از هر جلسه فرم پیش‌آزمون و پرسش و پاسخ و همچنین حضور و غیاب منتشر خواهدشد.

پرکردن این فرم‌ها در روند ارزشیابی و همچنین ارائه پاسخ به پرسش‌های دانشجویان توسط استاد ضروری است.

هر جلسه راس ساعت و تاریخ اعلام شده در این کانال و سپس در پلتفرم‌های دیگر در دسترس خواهد بود.

این دوره آموزشی، با هدف آشنایی بیش‌تر مخاطبان با مفاهیم آتئیسم، خداناباوری و اگنوستیسیزم یا ندانم‌گرایی و همین‌طور اومانیسم یا انسان‌گرایی تدوین شده است.


فرم ثبت نام:
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSebunyFmHmv8ayYsAg06396kKE_QvrMbuGA49jR9JSilx7KNw/viewform?usp=header

کانال تلگرام دوره:
https://t.me/Nonbelievers_iran

#خداباوری #آتئیسم #اگنوستیسیزم #اومانیسم #ندانم_گرایی #گفتگو_توانا


@Nonbelievers_iran

چرا در جمهوری اسلامی مسئله خشونت علیه زنان جدی است؟
آیا جامعه جهانی از خشونت سیستماتیک علیه زنان در جمهوری اسلامی آگاه است؟
وضعیت زنان زندانی چگونه است؟
به نظر شما نقش «زنان» در سرکوب حقوق زنان در ایران چیست؟

https://tavaana.org/suppression-of-women/
طرح از مانا نیستانی
#یاری_مدنی_توانا
#زنان
#زن_زندگی_آزادی

@Tavaana_TavaanaTech

ابوالحسن ابتهاج؛ از طلایه‌‌داران توسعه ایران در دوران پهلوی
ابوالحسن ابتهاج در سال ۱۲۷۸، در رشت زاده شد، مادرش زمين‌دار و پدرش پيشكار سپهدار اعظم، بزرگترين زمين‌دار زادگاهش بود.
در۳۷سالگی معاونت بانك ملی را به عهده گرفت و ۵سال بعد سرپرست بانک ملی شد.
او درباره اقدامات صورت‌گرفته در زمان عهده‌داری این سمت گفته بود: «از اصلاحات مهمی كه در زمان تصدی من انجام شد، تغيير پشتوانه پول ايران از نقره به طلا بود كه قيمتش تا آغاز دهه ۵۰ ثابت بود.»
ابتهاج همچنین مشاور مدیرعامل صندوق بین‌المللی پول،مدیربخش خاورمیانه صندوق بین‌المللی پول، رئیس سازمان برنامه،مشاور بانک جهانی،سفیر ایران در فرانسه و موسس بانک خصوصی ایرانیان هم بود.بسیاری او را پایه‌گذار برنامه‌های توسعه ایران در دهه ۳۰خورشیدی می‌دانند.
بعدازانقلاب ۵۷ تمام اموالش مصادره شد، دراین باره می‌گوید:‌ «پس از انقلاب ۵۷همه چيز ما را گرفتند و اسم ما را درليست سياه گذاشتند.»
بخوانید:

https://tavaana.org/abolhasan_ebtehaj/

#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

امروز سومین سالگرد قتل جاویدنام مهران سماک است، برادرش مهرشاد در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
«بازم شبش رسید ۱۴۰۱/۹/۹ واسه من هنوزم همون شبه میدونی ما هنوزم خوشحالیم که باختیم ولی بدون تو همه ناراحتیم دیگه فقط تمام خوشحالیمون شده کنار سنگ مزار تو بودن همه عکسا و فیلما شده یه سنگ زیبا با اسم چشم آبی راستی از وقتی رفتی همه بیشتر دوستت دارن همه بهت افتخار میکنن میدونم حالت خوبه ولی بدون تو ما دیگه هیچوقت خوب نمیشیم هنوز پای قولم هستم میدونم دیر شده ولی میشه همیشه دوستت دارم قلب من چشم آبی ایران»

mehrshad.samaak

مهران ، جوان ۲۷ ساله شامگاه ۸ آذر ۱۴۰۱ پس از شکست تیم ملی فوتبال ایران در مقابل آمریکا در اقدامی اعتراضی در خودروی خود بوق می‌زد که هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد. در این شب مردم به شکل گسترده در شهرهای مختلف ایران به خیابان‌ها آمدند و اعتراض خود را با بوق زدن و شادمانی به نمایش گذاشتند.

او ساعاتی قبل از این اتفاق در صفحه اینستاگرام خود نوشت: «امشب فارغ از هر نتیجه فقط باشیم کنار هم»

طرح از مانا نیستانی
@mananey
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

پدر و مادر احسان فریدی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام، با انتشار پیامی تصویری، از مردم خواستند که به همراهی خود با این خانواده ادامه دهند و اعلام کردند که این همراهی به آن‌ها نیرو و امید می‌دهد.

دانشجویان، کارگران، فعالان مدنی و حقوق بشری، اساتید دانشگاه و معلمان، خواهران و برادران و پدران و مادران مخاطب خاص این پیام بوده‌اند. افرادی که انتظار می‌رود که درد و اضطراب خانواده یک زندانی سیاسی را بیشتر درک کنند.


احسان فریدی، دانشجوی جوان ۲۲ ساله تبریزی، نمونه‌ای تکان‌دهنده از نحوه صدورحکم مرگ در ساختار امنیتی–قضایی جمهوری اسلامی است؛ مسیری که بر پایه فشار، نیت‌خوانی و اتکا به کیفرخواست یک بازپرس فاسد بنا شده است.

احسان پس از آنکه اسفند ۱۴۰۲‌ و در ایام چهارشنبه‌سوری به‌دلیل کشف دو کوکتل مولوتف بازداشت شد، با وثیقه آزاد شد و با توجه به سن پایین، فقدان هرگونه تخریب یا جرح، و اولین‌بار بودن بازداشت، توقع می‌رفت که مشکلی برایش ایجاد نشود. اما روند پرونده ناگهان مسیر دیگری رفت: سیدعلی موسوی اقدم، بازپرس شعبه یک، هنگام احضار احسان در خردادماه ۱۴۰۳ برگه‌ای از جیب خود بیرون آورد و از او خواست «موارد آماده» را گردن بگیرد تا «مسئله حل شود». احسان که اتهامات را نپذیرفت، همان‌جا بازداشت شد؛ در واقع بازپرس می‌خواست از احسان اعتراف اجباری بگیرد.

دادگاه انقلاب ابتدا اتهام محاربه و سپس عنوان افساد فی‌الأرض را بر او منتسب کرد؛ در حالی که نه اقدامی خشونت‌آمیز رخ داده، نه تخریبی صورت گرفته و نه هیچ شهروندی آسیب دیده است. حتی حکم ۱۸ ماه حبس صادره در دادگاه کیفری بابت همان کوکتل‌ها نیز به‌طور کامل اجرا شده بود، اما همان موضوع دوباره در پرونده امنیتی علیه او استفاده شد؛ اقدامی مغایر اصل منع محاکمه مجدد.

مهم‌تر اینکه کیفرخواست اصلی این پرونده توسط موسوی اقدم تنظیم شده؛ بازپرسی که چند ماه بعد به‌دلیل «تشکیل باند فساد» از کار برکنار شد. اتکا به کیفرخواست فردی که سلامت اداری‌اش مخدوش شده، برای صدور یکی از سنگین‌ترین احکام ممکن، نه فقط بی‌اعتبارکننده کل روند رسیدگی است، بلکه این پرسش را پررنگ می‌کند که چگونه ممکن است جان یک انسان بر پایه مستندات فردی فاسد به خطر بیفتد.

#نه_به_اعدام
#احسان_فریدی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
در این بخش از گفتگو، دکتر احمدرضا یزدی به یکی از مهم‌ترین سوءاستفاده‌های حکومت‌های سرکوبگر اشاره می‌کند: تبدیل روان‌پزشکی به ابزار خاموش کردن اعتراض. او یادآوری می‌کند که همه انسان‌ها، با هر تشخیص روان‌پزشکی، حق اعتراض دارند و جامعه باید از زندانیان سیاسی حمایت، از انگ‌زنی جلوگیری و با افشای عاملان بستری‌های اجباری، جلوی سوءاستفاده از علم را بگیرد. جامعه آگاه، بزرگ‌ترین ترس نظام‌های اقتدارگراست.

سپاس از بهرنگ رهبری

#روانشناسی #مجنون_انگاری #زندانیان_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

راه تغییر در ایران از دل همبستگی، سازمان‌یابی و برساختن آلترناتیو معتبر می‌گذرد

در سال‌های اخیر، پرسش درباره امکان تغییر سیاست‌های غرب، به‌ویژه ایالات متحده، در قبال جمهوری اسلامی، بار دیگر در مرکز بحث‌های سیاسی قرار گرفته است. برخلاف تصور عمومی، مسئله بر سر «خواست» یا «عدم‌خواست» قدرت‌های غربی نیست؛ بسیاری از تحلیل‌گران اذعان دارند که در سطح راهبردی، نه آمریکا و نه اروپا تمایلی به بقای جمهوری اسلامی ندارند. آنچه مانع از حرکت به سمت سیاست «تغییر رژیم» می‌شود، نه نبودِ انگیزه، بلکه نبودِ شرایط لازم است؛ شرایطی که تنها از دل جامعه ایران و اپوزیسیون ایرانی قابل ساختن است.

تجربه نشان داده است که غرب تنها زمانی وارد فاز حمایت جدی از تغییرات بنیادین در یک کشور می‌شود که سه مؤلفه به‌صورت هم‌زمان در آن کشور شکل گرفته باشد:
۱) جنبش مردمی گسترده و پایدار؛
۲) انسجام نیروهای اجتماعی و وجود شبکه‌های ارتباطی و مدنی فعال در داخل؛
۳) ظهور یک آلترناتیو قابل اتکا که بتواند حدی از نمایندگی سیاسی و ظرفیت مدیریت کشور را نشان دهد.

اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» بار دیگر نشان داد که ظرفیت مردمی برای تغییر وجود دارد؛ اما ضعف در سازمان‌یابی، نبود شبکه‌های منسجم مدنی و مهم‌تر از همه، فقدان یک آلترناتیو معتبر و قابل معرفی در سطح بین‌المللی، موجب شد که این موج بزرگ اجتماعی نتواند به تغییر ساختاری منجر شود. این همان نقطه‌ای است که جمهوری اسلامی سال‌هاست روی آن سرمایه‌گذاری می‌کند: جلوگیری از شکل‌گیری هر نوع انسجام، اعتماد و ائتلاف در میان نیروهای مدنی و سیاسی.

حکومت این کار را با نفوذ سیستماتیک، تخریب فعالان سیاسی، تولید محتوای تفرقه‌انگیز. توسط اکانت‌های جعلی، هدایت کارزارهای نفرت‌پراکنی، پرونده‌سازی و ایجاد تفرقه در صفوف مخالفان انجام می‌دهد. هدف روشن است:
از شکل‌گیری هرگونه اپوزیسیون کارآمد جلوگیری شود تا هیچ نیرویی نتواند در لحظه بحرانی، به عنوان جایگزین سیاسی قابل اعتماد مطرح گردد.

اما راه تغییر، دقیقاً از نقطه مقابل این تلاش حکومتی عبور می‌کند.

مسیر واقعی تغییر در ایران از دل سازمان‌یابی داخلی و همبستگی اپوزیسیون می‌گذرد

اگر قرار است جامعه جهانی در لحظه تصمیم‌گیری، از گذار سیاسی در ایران حمایت کند، باید در داخل کشور نشانه‌هایی روشن از شکل‌گیری بدیل سیاسی، شبکه‌های اجتماعی-مدنی و انسجام نیروهای مردمی دیده شود. این امر از طریق موارد زیر ممکن می‌شود:

برقراری شبکه‌های ارتباطی بین فعالان مدنی، صنفی، کارگری، دانشجویی و اجتماعی داخل کشور؛

ایجاد ظرفیت هماهنگی و تولید گفتار و عمل مشترک میان هسته‌های مستقل فعال در ایران؛

تقویت اعتماد عمومی و نشان دادن توان مدیریت، بحران‌پذیری و تصمیم‌سازی جمعی؛

کاهش شکاف‌ها، ایجاد حداقل‌های همکاری میان نیروهای سیاسی و اجتماعی؛

و مهم‌تر از همه، تلاش برای ساختن یک آلترناتیو قابل معرفی، ولو حداقلی، که بتواند برای جهان قابل فهم و برای مردم قابل اتکا باشد.

در نبود چنین ساختاری، هیچ کشوری در جهان، اعم از آمریکا یا اروپا، مسئولیت تغییر در ایران را به عهده نخواهد گرفت. نه از سر بی‌میلی، بلکه به دلیل نبود نیرویی که بتواند بعد از تغییر، ثبات، امنیت و گذار دموکراتیک را تضمین کند.
این مسئولیت ناگزیر بر دوش خود جامعه ایران و نیروهای مدنی و سیاسی ایرانی است.

ایران در نقطه‌ای قرار دارد که تغییر نه تنها ممکن است، بلکه در دسترس است؛ اما تنها به شرط آن‌که نیروهای اجتماعی، فعالان مدنی، گروه‌های صنفی، هنرمندان، دانشجویان، زنان و جوانان، گام به گام به سمت ایجاد شبکه‌های سازمان‌یافته و مستقل حرکت کنند.
در کنار آن، اپوزیسیون خارج و داخل، با وجود اختلاف‌ها، باید به حداقل‌های همکاری، احترام و هم‌افزایی برسند.

تغییر در ایران زمانی آغاز می‌شود که جامعه نشان دهد نه فقط خواهان گذار است، بلکه توانایی و بلوغ لازم برای ساختن آینده‌ای بدون جمهوری اسلامی را نیز دارد.
این همان لحظه‌ای است که جهان نیز در کنار مردم ایران خواهد ایستاد.

#همبستگی #نه_به_جمهوری_اسلامی #آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بازداشت اسمر حمیدی، خواننده کرمانجی اهل خراسان و مسدود شدن اینستاگرام او

یک‌شنبه ۹ آذر ۱۴۰۴، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران اسمر حمیدی، خواننده و هنرمند جوان کرد از شهرستان مانه‌وسملقان در استان خراسان شمالی را بازداشت و به محلی نامشخص منتقل کردند.

براساس گزارش‌های دریافتی، مأموران امنیتی روز شنبه ۸ آذر، با یورش به منزل این هنرمند، او را بازداشت کرده‌اند. منابع نزدیک به خانواده می‌گویند که از لحظه بازداشت تاکنون هیچ اطلاعی از محل نگهداری و وضعیت او ارائه نشده و صفحه اینستاگرام وی نیز توسط نهادهای امنیتی مسدود شده است.

اسمر حمیدی از چهره‌های فعال در حوزه موسیقی کرمانجی در خراسان و از زنان تاثیرگذار در عرصه فرهنگی این منطقه است. او در سال‌های گذشته نیز به دلیل فعالیت‌های مدنی، حضور در برنامه‌های فرهنگی و بیان دیدگاه‌های انتقادی، چند بار توسط نهادهای امنیتی احضار شده بود.

با وجود گذشت بیش از یک روز از بازداشت، هیچ اطلاعات رسمی درباره دلیل بازداشت، اتهامات احتمالی، یا سرنوشت این هنرمند جوان منتشر نشده است و نگرانی‌ها درباره وضعیت او رو به افزایش است.

#اسمر_حمیدی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech