محمد حسن‌زاده از فعالان انقلاب ۱۴۰۱ در شهر بوکان بود که یک بار در جریان مبارزات به چشمش ساچمه خورده و مصدوم شد، او اما باز به خیابان برگشت و در شهر بوکان در اعتراضات شرکت کرد و به قتل رسید.

روز ۲۵ آبان ماه ۱۴۰۱ او در آخربن استوری اینستاگرامش نوشته بود: «شاید امروز روز آخر زندگیم باشد برای خوشبختی ملت» و در یک استوری دیگر نوشته بود: «ما سرانجام شبی با بدن‌های بە خون غلطیدە دست در دست خدا بر مزار نجس و نحس شما می‌رقصیم...»

پیکر او توسط عوامل جمهوری اسلامی دزدیده شد، جاویدنام شهریار محمدی، دلاورانه پیکر رفیقش محمد را پس گرفت و شب تا صبح در کنار او سر کرد ...

#محمد_حسن_زاده #بوکان #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

احمد حسن‌زاده، شهروند اهل بوکان و یکی از اعضای خانواده‌های دادخواه خیزش انقلابی ۱۴۰۱، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» توسط شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری بوکان به ریاست قاضی مهدی فخری به ۳ ماه حبس تعزیری محکوم شد. این اتهام به دلیل تلاش او برای تشویق کسبه و بازاریان به اعتصاب هم‌زمان با دومین سالگرد جنبش مطرح شده است.

بر اساس گزارش‌های حقوق بشری، در جلسه دادگاه اجازه ارائه دفاعیات به وی داده نشده و پرونده دیگری نیز علیه او در جریان است.

احمد حسن‌زاده طی دو سال گذشته بارها توسط نهادهای امنیتی احضار و یا بازداشت شده است. در آخرین مورد، او روز ۹ مرداد امسال همراه با دخترش، سولماز حسن‌زاده، در جریان یورش نیروهای امنیتی به منزل خانوادگی‌اش بازداشت شد. این بازداشت هم‌زمان با سالروز تولد فرزند جان‌باخته‌اش، محمد حسن‌زاده، صورت گرفت.

محمد حسن‌زاده در اعتراضات آبان ۱۴۰۱ در بوکان، با ضربات چاقو جان باخت. او پیش از آن در جریان اعتراضات از ناحیه چشم مصدوم شده بود.
پرونده احمد حسن‌زاده بخشی از فشارهای مداوم بر خانواده‌های دادخواه در ایران است.
چندی پیش اعلام شده بود، سولماز حسن‌زاده نیز به یک سال حبس محکوم شده است.

#بوکان #محمد_حسن_زاده #احمد_حسن_زاده #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

طبق گزارش دریافتی، عبدالله قلی‌زاده و هیمن قلی‌زاده، پدر و پسر اهل بوکان، بیش از ۲۳ روز است که توسط نیروهای اطلاعات سپاه ارومیه بازداشت شده‌اند.
این بازداشت در شرایطی انجام شد که نیروهای امنیتی بدون حکم قضایی یا احضاریه قبلی، از طریق پشت‌بام و شکستن قفل‌ها وارد منزل این خانواده شدند. در هنگام یورش، اعضای خانواده در حال صرف ناهار و میزبانی از مهمانان خود بودند.

نیروهای امنیتی با بی‌احترامی کامل و درحالی‌که به خانواده اجازه ندادند لباس‌های خود را به درستی بپوشند، پدر و پسر را تحت تهدید اسلحه بازداشت و با خود بردند. تنها تماس آن‌ها با خانواده، یک تماس کوتاه ۱۰ ثانیه‌ای پس از گذشت یک هفته از بازداشت بوده است.

پیگیری‌های خانواده نشان داده که این دو نفر در هیچ‌یک از زندان‌های رسمی حضور ندارند و در قرارگاه «ال‌مهدی» بین ارومیه و مهاباد نگهداری می‌شوند. مسئولان به خانواده اعلام کرده‌اند که "تا دو هفته دیگر" خبری خواهند داد.

لازم به ذکر است چهار سال پیش، ریبوار قلی‌زاده، یکی دیگر از اعضای این خانواده، توسط حکومت کشته شده است.

دلیل بازداشت عبدالله و هیمن قلی‌زاده نامشخص است و این موضوع نگرانی‌های جدی درباره سلامت و وضعیت آن‌ها ایجاد کرده است.

#عبدالله_قلی_زاده #هیمن_قلی_زاده #بوکان #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

در طی موج بازداشت‌های اخیر که در کمتر از دو هفته گذشته اتفاق افتاده، دست‌کم ۳۸ هموطن در شهرهای مختلف استان‌های آذربایجان غربی و کرمانشاه توسط نیروهای امنیتی دستگیر و به مکان‌های نامعلوم منتقل شده‌اند. از سرنوشت و وضعیت سلامتی آنان اطلاعی در دست نیست.
تنها یکی از بازداشت‌شدگان، آقای سیامند سید احمدی که در روز ۲۴ آذر دستگیر شده بود، پس از چند ساعت بازجویی در همان روز آزاد شد. اما تا بدین لحظه از سرنوشت بقیه بازداشت‌شدگان اطلاعی در دسترس نیست.
صدای جان‌های در خطر باشیم؛ جان‌هایی که احتمالا در زیر شکنجه‌اند و چشم امیدشان به ما دوخته شده است.

اسامی ۴۱ نفر بازداشت شده در یک ماه اخیر:

ریبوار رسولی، ایوب رسولی،عثمان جهانی‌فر (شوانه)، یوسف قال، آرام مبذوله، زانیار صیداحمدی، سیامند صیداحمدی، قادر خرامان‌فر، کمال‌مسعودی، جلال صدفی، دانا احمدی، پویا دلجو، یوسف_رنجبر، کاوه‌ سهرابی، امید صالحی، اَیمن صفایی، کومار‌صالحی، هیمن پالانی، عرفان مرادی، خالد کمری، پیام رنجبر، رحمان دانا، عبدالله عمری، عبدالله قلی‌زاده، هیمن قلی‌زاده، حمید عنایتی، فرید عنایتی، عبدالله قوه، کاوە استوار، هیمن‌ بهرامی، سوران‌ ارشد، چیا نصراللهی، نازنین الیاسی، آرام محمدی، بهزاد محمودی، افشین ساعدی، توفیق امینی، نورالدین ملا‌علیزاده، ابراهیم گل‌عنبر، محمد بهروزی، سالار شمسی‌برهان

اطلاع‌رسانی درباره بازداشت‌شدگان از کارهای اولیه‌ای است که خانواده، دوستان و وکلای بازداشت‌شدگان باید انجام دهند.
خانواده بازداشت‌شدگان لازم است که اطلاعات حقوقی خود را افزایش دهند و با مراجعه به دادسرا پیگیر وضعیت عزیزان خود باشند و در خصوص آن‌ها اطلاع‌رسانی کنند و به رسانه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری اطلاع دهند.

#زندانی_سیاسی #بوکان #پیرانشهر #جوانرود #مهاباد #سرپل_ذهاب #پاوه #اشنویه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پیام امروز مادران دادخواه بوکان و پست مشترکشان از صفحه دایه مینا (mina_soltani1348)، مادر جاویدنام شهریار محمدی، همراه با دیگر مادران دادخواه بوکان منتشر شد.

با وجود فشارهای سنگین رژیم، این مادران شجاع توانستند مراسم را برگزار کنند و بار دیگر پیمان اتحاد و همبستگی خود را تازه نمایند. آنان با ایستادگی و مقاومت، پیامی روشن به تمام مردم ایران و جهان ارسال کردند: صدای عدالت خاموش‌شدنی نیست، و راهی که برای آزادی آغاز کرده‌اند، با قدرت ادامه خواهد داشت.


پیام جمعی مادران دادخواه بوکان جنبش «ژینا»
در سکوت تلخ این روزها،
قلب‌هایمان پر از غم اما سرشار از عشق و خشم است.
امروز، روزی است که اگر ظلم و بی‌عدالتی نبود، پسرمان، هژار مام‌خسروی، همراه با خواهر دوقلویش، تولد ۲۳ سالگی‌شان را جشن می‌گرفتند.
اما هژار در میان ما نیست. او را از ما گرفتند، اما یاد و نامش هرگز خاموش نخواهد شد، زیرا او فرزند همه ماست، نماد مقاومت یک ملت و فریادی است که تا ابد در گوش تاریخ خواهد پیچید.

امروز، ما مادران و خانواده‌های دادخواه بوکان، با قلب‌هایی که از داغ فرزندان‌مان می‌تپد و اشک‌هایی که از درد بی‌پایان جاری است، دوباره گرد هم آمدیم. در کنار هم، یاد و خاطره هژار را گرامی داشتیم و به خون پاک او و تمام عزیزانی که ناعادلانه از ما گرفته شدند، قسم خوردیم که راهشان را ادامه دهیم و صدای عدالت را روشن نگهداریم.

دو سال و چند ماه از روزی که عزیزانمان را از دست دادیم می‌گذرد. اما این زخم، ما را نه تنها پراکنده نکرد، بلکه به هم نزدیک‌تر کرد. این درد مشترک، ما را از خانواده‌هایی پراکنده به یک خانواده بزرگ تبدیل کرده است. خانواده‌ای که عشق به عدالت و مقاومت، آن را زنده نگه داشته است. اتحاد ما، چراغی است که در تاریکی ظلم روشن مانده است.

هژار مام‌خسروی، که در ۲۴ دی‌ماه ۱۳۸۱ در بوکان به دنیا آمد، در ۲۶ آبان‌ماه ۱۴۰۱ با شلیک مستقیم کشته شد و جان خود را از دست داد. اما او دیگر تنها پسر خانواده مام‌خسروی نیست؛ او فرزند تمام ماست، فرزندی که راهش ادامه دارد و خونش هرگز هدر نخواهد رفت.

هژار امروز ۲۳ ساله است. شاید جسم او در میان ما نباشد، اما خونش در رگ‌های ما جاری است و راهش در قدم‌های ما ادامه دارد.
ما خانواده‌های دادخواه بوکان هستیم و تا روزی که عدالت بر این سرزمین جاری شود، صدای عدالت را روشن نگه خواهیم داشت.


#هژار_مام_خسروی #هیمن_آمان #ابراهيم_شريفى_فر #هیوا_جان_جان #امجد_عنایتی #شهریار_محمدی
#ژن_ژیان_ئازادی #زن_زندگی_آزادی #دادخواهی #عدالت #بوکان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دایه مینا، مادر جاویدنام شهریار محمدی، برای محاکمه به دادگاه احضار شد

اسرین و میلاد محمدی، خواهر و برادر شهریار محمدی، خبر دادند که مادرشان مینا سلطانی به دادگاه احضار شده و قرار است بابت اتهام‌های تبلیغ علیه نظام و حضور زنان در معابر و انظار عمومی بدون حجاب شرعی محاکمه شود.

این خواهر و برادر دادخواه نوشتند:
«محاكمه‌ى مادران، آزادى براى قاتلان!

⚠️ دادگاه #دایه_مینا | لطفاً رسانه‌اى كنيد!

با “بسمه تعالی” در ایران ظلم می‌کنند!

📌 شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری بوکان
🗓 تاریخ :٢٧ بهمن ١٤٠٣ - ساعت ۱۲:۳۰

📌 اتهامات:١. تبلیغ علیه نظام ج. ا
۲. حضور زنان در معابر و انظار عمومی بدون حجاب شرعی

📢 جرم واقعی #دایه_مینا چیست؟
🔹 دادخواهی برای فرزند شهیدش!

🔻 در ماهی که ج.ا انقلاب خود را جشن می‌گیرد( ۲۲ بهمن )، مادری که تنها خواسته اش عدالت است، محاکمه می‌شود!

⚠️ قاتلان آزادند، اما مادران دادخواه را به دادگاه مى کشانند!

📢 #رسانه‌ها، #فعالان_حقوق_بشر، مردم آزاده!
امروز #دایه_مینا را احضار کرده‌اند، اگر ساکت بمانیم، فردا نوبت چه کسی خواهد بود؟»

#دایه_مینا #مینا_سلطانی #شهریار_محمدی
#مادران_دادخواه #دادخواهی_جرم_نیست
#دادخواهی #بوکان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جاویدنام میلاد معروفی، امشب باید شمع تولد ۲۶ سالگی‌اش را فوت می‌کرد.

میلاد جوانی پر از انرژی و شور زندگی بود. او سوارکاری می‌کرد و در آن بسیار خبره بود. ۲۶ آبان‌ ۱۴۰۱ با گلوله ماموران در بوکان به‌شدت زخمی شد و یک روز بعد در بیمارستان جان باخت. جمعیت بزرگی از مردم بوکان برای مراسم خاکسپار او در روستای «کوسته» بوکان گرد هم آمدند . مادر میلاد بر مزار فرزندش گفت: «پسرم شهید است. تقدیمش می‌کنم به کردستان. من مادر میلاد نیستم اگر انتقامش را نگیریم.» و پدر نیز گفت: «میلاد شهید کردستان است و انتقامش را می‌گیرم. ۷دی ۱۴۰۱ مراسم چهلمین روز کشته‌شدن میلاد معروفی در روستای کوسته برگزار شد. ماموران سرکوبگر در این مراسم به مردم حمله کردند. آن‌ها با گاز اشک‌آور به منزل یکی از بستگان یورش بردند و پدر و برخی از اعضای خانواده را بازداشت کردند.

میلاد از آغاز اعتراض‌ها تا روز کشته شدنش، بسیار در شبکه‌های اجتماعی فعال بود:

«از موقعی که اعتراضها شروع شد گفت تا شرایط خوب نشه هیچ پست و استوری خارج از بحث اعتراضها در اینستاگرام نمیذاره. حتی یه استوری گذاشت و نوشت هرکسی استوری بی‌مورد بذاره آنفالو می‌کنه. روزی دو تا استوری درباره اعتراضها میذاشت. یه بار از شرایط زندان اوین نوشت و گفت از همه نوع قشر و شغل توش هست. یه شهر کامله. یکی از دوستاش گفت فقط یه سوارکار کم داره. میلاد توی جوابش گفت اگه لازم باشه و کمکی به مردم کشورم بکنه حاضرم برم. زن، زندگی، آزادی برای میلاد مفهوم آزادی و رها شدن یک ملت بود. خیلی خوشحال بود میگفت این بار دیگه کارشون تمومه. »

آخرین استوری اینستاگرام میلاد معروفی این شعر از مولوی بود: «آبی که از دیده چو خون می‌ریزد/خون است بیا ببین که چون می‌ریزد»

منبع نزدیک به خانواده می‌گوید: «ادبیات فارسی خونده بود. عاشق حیوانات بود. همیشه میگفت یه روزی دامپزشک میشم.»

https://tavaana.org/milad_maroofi/
در یوتیوب:
https://youtu.be/KB5YiW1fUZg

#میلاد_معروفی #بوکان #مهسا_امینی #انقلاب_ملی #یادمون_نمیره #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

سیزده‌بدرِ خاموش…

شهر در سکوتی سنگین فرو رفته بود؛ نه صدای خنده‌ای، نه هیاهوی کودکانی که سبزه گره بزنند. حتی پرنده‌ای هم در آسمان پر نمی‌زد. اما یک نفر، در شهر ماند…
#دایه_مینا.

نه در دل طبیعت، نه در سایه‌ی درختان، که در میان سنگ‌های سرد و خاموش.
در گورستان، کنار جگرگوشه‌اش شهریار و تنها برادرش. همان‌جا که جمهوری اسلامی، پسر و برادرش را از او گرفت و جز تنهایی، چیزی برایش باقی نگذاشت.

اشک‌هایش را از ما پنهان می‌کند، مثل همیشه که نمی‌خواهد کسی ضعفش را ببیند.
اما چشم‌های سرخ و ورم‌کرده‌اش، سکوت دردناکش، و عکس‌هایی که از او مانده‌اند، فریاد می‌زنند از دردی که هیچ زبانی توان توصیفش را ندارد.

با همان دستان مهربانی که عمری گرما و عشق بخشیده بودند، آرام بر خاک مزار پسرش دست می‌کشد؛ گویی هنوز امیدی هست که گرمای تن او را احساس کند. اما نه!
فقط سرما مانده،
سرمای خاک، سرمای فقدان، سرمای جهانی که او را بی‌رحمانه تنها گذاشت.

اما #دایه_مینا، شکستنی نیست.
داغ دید، اما خاموش نشد.
گریست، اما سر خم نکرد.
يكى از فرزندانش را كشتند يكى را زخمى و تبعيد ديگرى را بازداشت كردن و آواره ،اما صدایش را نتوانستند بمیرانند.

او هنوز همان #مادر است، همان زن که درد را تاب آورد اما دادخواهی را واننهاد.
او هنوز ایستاده است.
برای شهریار ، برای فرزندانش اسرين و ميلاد ، و تمام فرزندان به‌خاک‌افتاده‌ی این سرزمین.

و او تنها نیست.
ما کنارش ایستاده‌ایم.

#دایه_مینا #شهریار_محمدی #بوکان #سیزده_بدر #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تولد #مصطفی_شعبانى بود؛

مادرش سال‌هاست که نیست؛

اما امروز جای خالیش با دستان پُر از مهر مادران دادخواه بوكان ، دايه مينا مادر #شهریار_محمدى، #امجد_عنايتى #هژار_مام_خسروى ، #هیوا_جان_جان #هیمن_امان و #ابراهیم_شريفى_فر ، در كنار برادرش پُر شد

آمدند
تا نشان دهند حتی در نبود مادر،
فراموش نمی‌شود
کسی که با مردمش زنده است

از صفحه اینستاگرام اسرین محمدی

#دادخواهی #بوکان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تولد #مصطفی_شعبانى بود؛

مادرش سال‌هاست که نیست؛

اما امروز جای خالیش با دستان پُر از مهر مادران دادخواه بوكان ، دايه مينا مادر #شهریار_محمدى، #امجد_عنايتى #هژار_مام_خسروى ، #هیوا_جان_جان #هیمن_امان و #ابراهیم_شريفى_فر ، در كنار برادرش پُر شد

آمدند
تا نشان دهند حتی در نبود مادر،
فراموش نمی‌شود
کسی که با مردمش زنده است

از صفحه اینستاگرام اسرین محمدی

#دادخواهی #بوکان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

اگر دستان خونین مزدوران جمهوری اسلامی، شهریار محمدی را به قتل نمی‌رساندند، امروز، در سی‌و‌یکمین زادروزش، در آغوش مادرش بود؛ خواهر و برادرش کنار او، و لبخندها میان خانه‌شان جاری.

اما شهریار، شیر دلیر بوکان، تاب ستم نیاورد. در برابر هیولای استبداد، بی‌هراس ایستاد و جان خویش را در راه آزادی مردم سرزمینش فدا کرد.
او رفت، اما نامش، آرمانش، و راهش، در دل ما جاری‌ست.

امروز، مادر داغدار اما قهرمان او، کنار رودخانه‌ای، شمع و کیک در دست، با بادکنک‌هایی بر دوش باد، نام فرزندان جاوید ایران را به آسمان می‌سپارد؛ نام‌هایی که خاموش نشدند، بلکه در سپیده‌دم آزادی روشن خواهند درخشید.

او تولد فرزند شهیدش را، نه در سکوت، که با نجوای مادرانه خود در دل طبیعت، گرامی می‌دارد؛ آوایی از جنس عشق، دادخواهی، و امید به فردایی روشن.

شهریار زنده است، در قلب هر که آزادی را می‌خواهد.


#شهریار_محمدی #دادخواهی #مینا_سلطانی #بوکان
#زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

اقدام به خودکشی پیام ستاری؛ فریادی خاموش پس از تجاوز، تهدید و بی‌عدالتی در زندان بوکان

پیام ستاری، زندانی سیاسی ۳۴ ساله و اهل بوکان، پس از گذراندن بیش از یک‌سال‌ونیم حبس در زندان بوکان، در پی فشارهای روحی و تهدیدهای مداوم، اقدام به خودکشی کرد. او یکی از بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ بود که پس از افشای تجاوز در بازداشتگاه، با فشارهای شدید قضایی و امنیتی مواجه شد.
ستاری پس از بازداشت اولیه، در بازداشتگاه آگاهی بوکان تحت شکنجه و تجاوز جنسی قرار گرفت. عامل این تجاوز، علی بیگ‌محمدی از مأموران آگاهی معرفی شده است. او در جریان دادگاه، موضوع را مستقیماً با علی زاهد، دادستان وقت بوکان، در میان گذاشت، اما با دخالت نهادهای امنیتی و همدستی بازپرس پرونده کمال رزاق‌پور، نه تنها به شکایت او رسیدگی نشد، بلکه از ارجاع پرونده به پزشکی قانونی هم جلوگیری شد.
مدتی بعد، ستاری به‌دلیل پیگیری همین شکایت، دوباره بازداشت و روانه زندان شد. قاضی امین ولایی در دادگاه شهرستان میاندوآب به‌جای بررسی شکایت او، وی را تحت فشار قرار داد تا از دادخواهی دست بکشد. این قاضی حتی تهدید کرده بود در صورت ادامه پیگیری، اتهامی ساختگی مانند «داشتن سلاح کلاشینکف» به پرونده اضافه خواهد شد؛ در حالی‌که هم‌بندی‌ها و نزدیکان ستاری تأکید کرده‌اند او هیچ ارتباطی با سلاح یا اقدامات خشونت‌آمیز نداشته است.
ستاری که پس از این روند فرساینده، به‌کلی از احقاق حق ناامید شده بود، در ماه‌های اخیر به‌شدت دچار بحران روانی شد و نهایتاً دست به خودکشی زد. منابع محلی، حال جسمی و روحی او را وخیم و بحرانی توصیف کرده‌اند.

#پیام_ستاری #زندانی_سیاسی #بوکان #تجاوز #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

اسماعیل اسماعیل‌پور، شهروند ساکن بوکان، بازداشت شد

طبق گزارش دریافتی، اسماعیل اسماعیل لود، شهروند ۶۰ ساله ساکن بوکان، در تاریخ ۲۹ خرداد، حدود ساعت ۲ بامداد، در منزل خود توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.

بر اساس گزارش‌های دریافتی، او به احتمال زیاد توسط اداره اطلاعات استان آذربایجان غربی بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات ارومیه منتقل شده است. آقای اسماعیل‌پور از بیماری قلبی رنج می‌برد و نیازمند مصرف منظم داروست. نگرانی جدی وجود دارد که در بازداشت از دسترسی به داروهای حیاتی خود محروم شده باشد.

#اسماعیل_اسماعیل_پور #بوکان #کردستان #بازداشت #ج_ا_یعنی_جنگ #نه_به_جمهپوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بی‌خبری از امیر (هژار) عبدالله‌پور، چهارده روز پس از بازداشت خشونت‌آمیز

امیر (هژار) عبدالله‌پور، جوان ۳۴ ساله اهل بوکان در استان آذربایجان غربی، در نیمه‌شب ۲۸ خرداد ماه ۱۴۰۴، در منطقه عشایر بوکان توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد.

طبق گزارش‌های محلی، حدود ساعت ۱۲ شب، پنج خودروی نیروهای امنیتی بدون ارائه حکم قضایی با شکستن در منزل مادری او وارد خانه شدند و امیر را با خشونت و ضرب‌وشتم بازداشت کردند.

در جریان این یورش، خانواده تلاش کردند مانع بازداشت او شوند اما نیروهای امنیتی مادرش را به‌شدت مورد ضرب‌وجرح قرار دادند. همسایگان نیز که نسبت به خشونت اعتراض کرده بودند، با تهدید و فشار مجبور به سکوت شدند. نیروها بلافاصله امیر را با خود برده و منطقه را ترک کردند.

اکنون ۱۴ روز از این بازداشت خشن می‌گذرد، و خانواده هیچ اطلاعی از محل نگهداری یا وضعیت او ندارند.

امیر عبدالله‌پور رسماً ناپدید شده است.
جان او در خطر است.

مسئولیت جان این شهروندان با اداره اطلاعت استان است.

#هژار_عبدالله_پور #امیر_عبدالله_پور #بوکان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

روایت اردلان مامه از شلیک به مادر و ناپدیدسازی قهری پدرش

بیش از هزار روز بی‌خبری از عثمان مامه


اردلان مامه، فرزند عثمان مامه – قربانی ناپدیدسازی قهری – و شهین عبدالقادری، از آسیب‌دیدگان انقلاب مهسا، در ویدیویی که برای آموزشکده توانا ارسال کرده، جزئیات شلیک به مادرش و ناپدید شدن پدرش را روایت کرده است.

به گفته اردلان مامه، شامگاه هفتم مهر ۱۴۰۱، هنگامی که خانواده او برای مراسم فوت مادربزرگش به سمت خانه او در حرکت بودند، حوالی میدان مادر شهر بوکان، در میان ترافیک ناشی از بوق‌های اعتراضی، هدف تیراندازی مستقیم نیروهای امنیتی قرار گرفتند. شش یا هفت گلوله به خودروی آن‌ها اصابت کرد که یکی از آن‌ها مستقیماً به سر مادرش برخورد کرد و باعث جدا شدن گوش راست او و باقی ماندن ساچمه‌ها در سرش شد.

اردلان توضیح می‌دهد که در بیمارستان بوکان اعلام کردند پزشک متخصص حضور ندارد و روز بعد نیز هیچ پزشکی حاضر به مداوا نشد. در نهایت مادرش را به سقز منتقل کردند، جایی که پزشک تنها توانست گوش او را پیوند بزند و به دلیل خطر بالای فلج کامل، از خارج کردن ساچمه‌ها خودداری کرد.

به گفته او، در زمان بستری شدن مادرش، چندین بار از خانواده بازجویی شد و نیروهای امنیتی علت تیرخوردن را «اشتباه» عنوان کردند. پس از ترخیص، اطلاعات سپاه سقز، خانواده را تهدید کرد که از انتشار هرگونه تصویر یا فیلم از وضعیت مادرش خودداری کنند.

اردلان مامه می‌گوید پنجاه روز بعد، در شب ۲۷ آبان ۱۴۰۱، پدرش، عثمان مامه، در مسیر بازگشت به خانه توسط نیروهای امنیتی بازداشت و ناپدید شد. اکنون ۱۰۰۱ روز از آن زمان می‌گذرد و با وجود پیگیری‌های مکرر، هیچ اطلاع رسمی از سرنوشت او به دست نیامده است. اردلان نقل می‌کند که فرمانده سپاه بوکان به آن‌ها گفته: «پدرت در بازداشت وزارت اطلاعات است و تا خودشان نخواهند، خبری از او نخواهید گرفت.»

او در پایان این ویدیو از همه نهادهای حقوق بشری و فعالان می‌خواهد که صدای پدرش و دیگر زندانیان سیاسی باشند.

#عثمان_مامه #شهین_عبدالقادری #بوکان #زن_زندگی_آزادی #ناپدیدسازی_قهری #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

اسرین، خواهر جاویدنام شهریار محمدی، که به همراه برادر دیگرش میلاد، در تبعید و دور از وطن زندگی میکند، به مناسبت زادروز مادر دادخواهش، دایه مینا (مینا سلطانی) این ویدیو را منتشر کرد و نوشت:

«مامان، کنارَت نیستیم…
تنها مانده‌ای و ما را از آغوشی که سال‌ها با وجود فقر و ستم رژیم، اما برایمان گرم و امن بود، محروم کرده‌اند.

مامان، دایه‌جان، فراق و دوری‌ات آتیش به جانمان زده؛
اما به خاک شهریار و به موهایت قسم، دنیا این‌طور نخواهد ماند.

فدای قطره‌قطره اشک‌هایت بشوم.
تولدت را امروز تنها گذراندی،
در حالی‌که سه فرزندت را از تو گرفتند.»

#دایه_مینا #مینا_سطانی #شهریار_محمدی #دادخواهی #بوکان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

اسرین، خواهر شهریار محمدی:
من خواهر دادخواهی هستم که برای عدالت و آزادی می‌جنگم

اسرین محمدی، خواهر جاویدنام شهریار محمدی از کشته‌شدگان خیزش «زن، زندگی، آزادی»، در مراسمی در شهر تورنتو کانادا سخنرانی کرد.
وی در سخنان خود با اشاره به روزهای پرالتهاب پس از قتل ژینا (مهسا) امینی گفت در حالی‌که در تهران برای اعتراض به کشته‌شدن حمیدرضا روحی در خیابان حضور داشت، همزمان برادرش در بوکان هدف گلوله قرار گرفته و جان باخته بود. او تأکید کرد جمهوری اسلامی حتی اجازه نداد خانواده‌اش برای آخرین بار با پیکر شهریار وداع کنند.
محمدی با تأکید بر این‌که «دادخواهی برای انسان‌هاست، نه برای خاک»، خطاب به ایرانیان گفت: «یک نفس از یک خاک مهم‌تر است. من خواهر دادخواهی هستم که برای عدالت و آزادی می‌جنگم.»
او در بخش دیگری از سخنانش به وضعیت زندانیان محکوم به اعدام اشاره کرد و نام‌هایی چون رزگار بیگ‌زاده بابامیری (با سه حکم اعدام) و پژمان سلطانی (با چهار حکم اعدام) را یادآور شد و تأکید کرد: «حق آن‌هاست که برایشان بجنگیم.»
محمدی همچنین خواستار کنار گذاشتن اختلافات و ایستادگی مشترک برای عدالت شد و گفت: «جوانانی که به خیابان آمدند به جناح سیاسی فکر نمی‌کردند، برای بی‌گناهی ژینا و جان‌باختگان آبان رفتند.»


#شهریار_محمدی #بوکان #مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech