@AdabSar

ز مهر تو دیری‌ست تا خسته‌ام
به بند هوای تو دلبسته‌ام

نگار تو اینک بهار من است
بر این پرنیان غمگسار من است

همین بود کام دل‌افروزی‌ام
که روزی بُوَد دیدنت روزی‌ام

دهم جان گر از دل به من بنگری
کنم خاک تن تا به من بسپری

#اسدی_توسی
@AdabSar

@AdabSar

به اندازه بِه، هرکه او مِی خورد
که چون خوردی افزون، بکاهد خِرَد

اَروسی‌ست مِی، شادی آیین او
که شاید خِرَد داد کابین او

به زور آنکه با باده کَستی کند
فکنده‌ست هر گه که مَستی کند

دل تیره را روشنایی مِی است
که را کوفت غم؟ مومیایی مِی است

به دل مِی کند بددلان را دلیر
پدید آرد از روبهان کار شیر
@AdabSar
به رادی کشد زفت و بد مرد را
کند سرخ لاله‌رخ زرد را

به خاموش چیره‌زبانی دهد
به فرتوت زور جوانی دهد

خورش را گوارش مِی افزون کند
ز تن ماندگی‌ها به بیرون کند

بُدم مانده‌ی راه و مِی خوردنم
بدان بد که تا ماندگی بِفکَنَم

تو مِی ده، مگو کاین چِسان وآن چِراست
مبر مهر بر بیش و کم، کژ و راست


اَروسی = عروسی

#اسدی_توسی
#چکامه_پارسی
@AdabSar

@AdabSar

مده روز فَرخ به روز نژند
ز بهر جهان دل در اندُه مبند

جهان دامداری‌ست نیرنگ‌ساز
هوای دلش چینه و دام آز

کشد سوی دام آنکه شد رام او
کُشد پس چو آویخت در دام او

از آن او بجایَست و ما برگذار
که چون ما نکاهد وی از روزگار

پسِ پیری از ما ببرّد روان
چو او پیر شد، بازگردد جوان

تو تا ایدری شادزی، غم مخور
که چون تو شدی، باز نایی دگر

به امروز ما باز کی در رسیم
که تا پیش‌تازیم، پیش از پسیم

#اسدی_توسی
#چکامه_پارسی
@AdabSar

🔷🔶🔹🔸
@AdabSar

🔅آشنایی با نام‌های ایرانی

«ستایش»
نام خوش آوا و دخترانه‌ی "ستایش" به چم نیایش، پرستش، ستودن، نیکویی گفتن و سپاسگزاری از ایزد یکتا است.

🙏 نام "ستایش" ریشه در واژه‌ی "سَتا" یا "سَتی" دارد و "ستا" نیز کوتاه‌شده‌ی(مخفف) واژه‌ی "اوستا" است. هرچند درباره‌ی ریشه‌ی واژه‌ی "اوستا" هم دیدگاه‌ها گوناگون‌اند ولی بیشتر پژوهشگران باور دارند که "اوستا"(اوس/افس+ستا/ستی) به چم سروده‌ی شگفت‌انگیز نیایش و نیایش شگفت است. "ستایش" همچنین نام یکی از سروده‌های زرتشتیان است.
"ستایش" در زبان پهلوی "ستایَشن" خوانده می‌شد.

🙏 "ستا" و "ستایش" در ادبسار(ادبیات) ایران:
-ستایش‌ات به حقیقت "ستایش" خویش است
که آفتاب "ستا" چشم خویش را "بستود"!
#مولوی

-به میدان دانش به اسب هنر
نشین و ببند از "ستایش" کمر!
#اسدی

-بدو گفت رودابه کای شاه‌زن
سزای ستایش به هر انجمن!
#شاهنامه #فردوسی

-ستایش خوش آیدش بر هر هنر
نکوهش نبایدش خود زیچ در!
#بوشکور

🇮🇷 شماری از نام‌های ایرانی دخترانه و پسرانه‌ی هم‌آوا:
👧🏻 سپیتا، سپیدخت، نیایش، ستوده، سپیناز، ستاره و...
👦🏻 سرایش، ساتیار، سترگ، سپنتا، ساسان و...


#پریسا_امام_وردی
#نام_دخترانه_ایرانی
#ستایش
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادب‌سار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

💫

اگر چند پویی و جویی بسی

ز گیتی بی اندُه نیابی کسی

#اسدی_توسی
#چکامه_پارسی
@AdabSar

🔷🔶🔹🔸
goo.gl/hMoHde
زبانت ارچه پوشنده‌ی راز توست
همی رنگ چهرت بگوید درست #اسدی_توسی

روز ۲۱ فوریه «روز جهانی زبان مادری» است. روزی که از سوی یونسکو برای پاسداری از زبان‌های در آستانه‌ی نابودی و پاسداشت گوناگونیِ زبان‌ها نامگذاری شده است.

زبان، بازتاب‌دهنده‌ی فرهنگ مردمی است که به آن زبان سخن می‌گویند. نماینده‌ی کیستی آنهاست و جهان آنها را می‌شناساند.
زبان پدیده‌ای است که همچون باشَنده‌ای(موجودی) جاندار، با مردمان خود زندگی می‌کند، آنها را در بازگوکردن جهان‌شان یاری می‌دهد، در کنارشان می‌بالد، دگرگونی پیدا می‌کند و هَتا(حتی) گاهی می‌میرد.

یک نکته بر همگان روشن است و آن‌ اینکه گوناگونی(تنوع) زبانی رو به پسرفت است. چنانچه بر پایه‌ی آمارهای یونسکو، نزدیک به نیمی از شش‌هزار زبان زنده‌ی جهان که گویِش‌وَر دارند، در پرتگاه نابودی هستند و تا پایان سده‌ی ٢١ از میان خواهند رفت.

مرگ هر زبان به ماناک(معنای) ازدست‌رفتن زنجیره‌ای از فرهنگ، دیروک(تاریخ) و آیین گروهی از زمینیان، و یا بهتر بگوییم، به ماناکِ مرگ گوشه‌ای از فرهنگ آدمی است.

در ایران افزون بر زبان پارسی، روی‌هم‌رفته نزدیک به ۷۰ زبان و گویش رواگ(رواج) دارد. بزرگ‌ترین گروه‌های زبانی ایران، زبان پارسی، آذری، کُردی، ترکمنی، گیلکی، مازندرانی، تالشی، لری، اَربی(عربی)، بلوچی، لکی، تاتی و ارمنی است.

گوناگونی زبانی بخشی از گوناگون زیستی است و پاسداری از بَرماندِ(میراث) نابَسودنی(ناملموس)، که زبان بخش بزرگی از آن است، در کنار بَرماندِ بَسودنی، خویشکاری(وظیفه‌ی) همه‌ی ایرانیان و جهانیان است.

روز جهانی زبان مادری، بر همه‌ی گویِش‌وَران به زبان مادری فرخنده و گرامی باد.

#مجید_دری
#روز_جهانی_زبان_مادری
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

💫

گِرِستن به‌هنگام، با سوز و درد
به از خنده‌ی نابهنگام سرد

اگر چند پویی و جویی بسی
ز گیتی بی‌اندُه نیابی کسی

#اسدی_توسی
#چکامه_پارسی
@AdabSar

💫

چو مرگ آمد و کار رفتن بِبود
نه دانش نماید نه پرهیز سود

ره پیری و مرگ را باره نیست
به نزد کس این هردو را چاره نیست

#اسدی_توسی
#چکامه_پارسی
@AdabSar

🔷🔶🔹🔸
goo.gl/hMoHde
زبانت ارچه پوشنده‌ی راز توست
همی رنگ چهرت بگوید درست #اسدی_توسی

روز ۲۱ فوریه «روز جهانی زبان مادری» است. روزی که از سوی یونسکو برای پاسداری از زبان‌های در آستانه‌ی نابودی و پاسداشت گوناگونیِ زبان‌ها نامگذاری شده است.

زبان، بازتاب‌دهنده‌ی فرهنگ مردمی است که به آن زبان سخن می‌گویند. نماینده‌ی کیستی آنهاست و جهان آنها را می‌شناساند.
زبان پدیده‌ای است که همچون باشَنده‌ای(موجودی) جاندار، با مردمان خود زندگی می‌کند، آنها را در بازگوکردن جهان‌شان یاری می‌دهد، در کنارشان می‌بالد، دگرگونی پیدا می‌کند و هَتا(حتی) گاهی می‌میرد.

یک نکته بر همگان روشن است و آن‌ اینکه گوناگونی(تنوع) زبانی رو به پسرفت است. چنانچه بر پایه‌ی آمارهای یونسکو، نزدیک به نیمی از شش‌هزار زبان زنده‌ی جهان که گویِش‌وَر دارند، در پرتگاه نابودی هستند و تا پایان سده‌ی ٢١ از میان خواهند رفت.

مرگ هر زبان به ماناک(معنای) ازدست‌رفتن زنجیره‌ای از فرهنگ، دیروک(تاریخ) و آیین گروهی از زمینیان، و یا بهتر بگوییم، به ماناکِ مرگ گوشه‌ای از فرهنگ آدمی است.

در ایران افزون بر زبان پارسی، روی‌هم‌رفته نزدیک به ۷۰ زبان و گویش رواگ(رواج) دارد. بزرگ‌ترین گروه‌های زبانی ایران، زبان پارسی، آذری، کُردی، ترکمنی، گیلکی، مازندرانی، تالشی، لری، اَربی(عربی)، بلوچی، لکی، تاتی و ارمنی است.

گوناگونی زبانی بخشی از گوناگون زیستی است و پاسداری از بَرماندِ(میراث) نابَسودنی(ناملموس)، که زبان بخش بزرگی از آن است، در کنار بَرماندِ بَسودنی، خویشکاری(وظیفه‌ی) همه‌ی ایرانیان و جهانیان است.

روز جهانی زبان مادری، بر همه‌ی گویِش‌وَران به زبان مادری فرخنده و گرامی باد.

#مجید_دری
#روز_جهانی_زبان_مادری
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

@AdabSar

کنون چون نهادم سوی راه گوش
کِه و مِه نیوشید پندم به هوش

پس از من همه راهِ داد آورید
به نیکی‌م گه‌گاه یاد آورید

ز دل جز به یزدان منازید کس
همه نیک و بد زو شناسید و بس

ز یزدان و فرمانِ شاه و خرد
مگردید کز بن نه اندر خورد

مجویید همسایگی با بدان
مدارید افسوس بر بخردان

به درد کسان دل مدارید شاد
که گردون همیشه نگردد به داد

بسازید با خوی هرکس به مهر
ز نیکان به تندی متابید چهر

ممانید بر کِهتران کار خوار
نکوهیدگان را مگیرید یار

به مست و به دیوانه مدهید پند
مخندید بر پیر و بر دردمند

مَبُرید پیوند خویشان ز بن
مگویید درویش را بد سُخُن

همه دوستان را به مهر اندرون
گهِ خشم و سختی کنید آزمون

سزاوار درخور گزینید جفت
به چیز کسان کش مباشید و زفت

کس از گنده پیران و بیگانه نیز
ممانید در خانه و دزد چیز

به نرمی چو کاری توان برد پیش
درشتی مجویید از اندازه بیش

مبندید دل در سرای سپنج
کش انجام مرگ است و آغاز رنج

#اسدی_توسی
#چکامه_پارسی
@AdabSar

🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
🔅پالایش زبان پارسی


🔻موزیک= Music، خُنیا، خُنیاک، هونیاک، نیواک، آهنگ، نوا، نواشناسی، نایموس، رامِش، دانش ساز و آواز، فن آوازخواندن و نواختن ساز
🔻موزیکال= Musical، خُنیاییک، خُنیایی
🔻موزیکان/موزیگان= سازها، خُنیایگان، خُنیاوِگان، خُنیاابزار، نَوااَبزار
🔻موزیک پاپ= خُنیای/آهنگِ مردم‌پسند
🔻موزیک‌گردی= Music tourism، خُنیاگَردی
🔻موزیک فولکلور= Folk music، خُنیای مردمی
🔻موزیک ویدیو = Music video، نَماهَنگ
🔻موزیسین= Musician، خُنیادان، خُنیاگر، هونیاکَر، نوازنده، خوش‌نواز، نَواگَر، رامِشگر، رامِشی، گوسان، کوسان

✍نمونه:
🔺چنان برکش آواز «خُنیاگری»
که ناهیدچنگی به رقص آوری #حافظ

🔺چون بت رودساز من چنگ به ساز در زند
من به فغان «نواگری» یاد دهم رباب را #خواجوی_کرمانی

🔺ز «رامِش» جهان بانگ «خُنیا» گرفت #اسدی_توسی


گردآوری و نگارش #مجید_دری
#پارسی_پاک
#موزیک #موزیکال #موزیکان #موزیگان #موزیسین #Music #Musical #Musician
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادب‌سار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

💫

چو مرگ آمد و کار رفتن بِبود
نه دانش نماید نه پرهیز سود

ره پیری و مرگ را باره نیست
به نزد کس این هردو را چاره نیست

#اسدی_توسی
#چکامه_پارسی
@AdabSar

🔷🔶🔹🔸
goo.gl/hMoHde
زبانت ارچه پوشنده‌ی راز توست
همی رنگ چهرت بگوید درست #اسدی_توسی

روز ۲۱ فوریه «روز جهانی زبان مادری» است. روزی که از سوی یونسکو برای پاسداری از زبان‌های در آستانه‌ی نابودی و پاسداشت گوناگونیِ زبان‌ها نامگذاری شده است.

زبان، بازتاب‌دهنده‌ی فرهنگ مردمی است که به آن زبان سخن می‌گویند. نماینده‌ی کیستی آنهاست و جهان آنها را می‌شناساند.
زبان پدیده‌ای است که همچون باشَنده‌ای(موجودی) جاندار، با مردمان خود زندگی می‌کند، آنها را در بازگوکردن جهان‌شان یاری می‌دهد، در کنارشان می‌بالد، دگرگونی پیدا می‌کند و هَتا(حتی) گاهی می‌میرد.

یک نکته بر همگان روشن است و آن‌ اینکه گوناگونی(تنوع) زبانی رو به پسرفت است. چنانچه بر پایه‌ی آمارهای یونسکو، نزدیک به نیمی از شش‌هزار زبان زنده‌ی جهان که گویِش‌وَر دارند، در پرتگاه نابودی هستند و تا پایان سده‌ی ٢١ از میان خواهند رفت.

مرگ هر زبان به ماناک(معنای) ازدست‌رفتن زنجیره‌ای از فرهنگ، دیروک(تاریخ) و آیین گروهی از زمینیان، و یا بهتر بگوییم، به ماناکِ مرگ گوشه‌ای از فرهنگ آدمی است.

در ایران افزون بر زبان پارسی، روی‌هم‌رفته نزدیک به ۷۰ زبان و گویش رواگ(رواج) دارد. بزرگ‌ترین گروه‌های زبانی ایران، زبان پارسی، آذری، کُردی، ترکمنی، گیلکی، مازندرانی، تالشی، لری، اَربی(عربی)، بلوچی، لکی، تاتی و ارمنی است.

گوناگونی زبانی بخشی از گوناگون زیستی است و پاسداری از بَرماندِ(میراث) نابَسودنی(ناملموس)، که زبان بخش بزرگی از آن است، در کنار بَرماندِ بَسودنی، خویشکاری(وظیفه‌ی) همه‌ی ایرانیان و جهانیان است.

روز جهانی زبان مادری، بر همه‌ی گویِش‌وَران به زبان مادری فرخنده و گرامی باد.

#مجید_دری
#روز_جهانی_زبان_مادری
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

💫

گِرِستن به‌هنگام، با سوز و درد
به از خنده‌ی نابهنگام سرد

اگر چند پویی و جویی بسی
ز گیتی بی‌اندُه نیابی کسی

#اسدی_توسی
#چکامه_پارسی
@AdabSar

🔷🔶🔹🔸
@AdabSar
🔅پالایش زبان پارسی


🔻اقامت= ماندن، ماندگاری، مانِش، بود و باش، باشِش، دِرَنگیدن
🔻اقامت کردن= ماندن، ماندگار شدن، جای گزیدن، زیستن، فروکشیدن، دِرَنگیدن
🔻اقامتگاه= کاژه(کازه)، نشستنگه، مانِشگاه، باشِشگاه، جای‌باش
🔻اقامتگاه موقت= سپنج
🔻اقامه= برپاداشتن، گزاردن، بجا آوردن
🔻مقیم= مانیشتَک، ماندگار، نشیننده، باشنده، جای گرفته
🔻مقیم شدن= ماندن، ماندگار شدن، جای گزیدن، زیستن، فروکشیدن
🔻مقیمان= ماندگاران، نشینندگان

✍نمونه:
🔺«نشستنگهی» زان میان بازجست
که دارد «نشیننده» را تندرست #نظامی

🔺که گیتی «سپنج» است و جاوید نیست
فری برتر از فر جمشید نیست #فردوسی

🔺گه چاشت چون بود روز دگر
بیامد برهمن ز «کازه» بِه‌دَر #اسدی

🔺به تماشای هرات رفت در نظرش خوش آمد، آنجا «فروکشید» (تاریخ گزیده)

🔺اجازه‌ی اقامت گرفت=
پروانه‌ی مانِش/ماندن گرفت

🔺اقامتش در قزوین طولانی شد=
باشِش‌اش/ماندنش در کاسپین به درازا کشید

🔺به ابرقو رفت و در آنجا مقیم شد=
به ابرکوه رفت و در آنجا ماندگار شد/ماند

🔺کسری در برجرد اقامت گزید=
خسرو در پیروزگرد دِرَنگید/جای گزید/ماندگار شد

🔺سال‌های آخر عمرش را در اصفهان اقامت داشت=
سال‌های پایانی زندگی‌اش را در اسپهان زیست

🔺برای اقامه‌ی صلات به مسجد رفت=
برای به‌جا آوردن نماز به مزگت رفت
برای خواندن نماز به مزگت رفت
برای نمازگزاردن به مزگت رفت


گردآوری و نگارش #مجید_دری
#اقامت #اقامتگاه #اقامه #مقیم #مقیمان
#پارسی_پاک
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادب‌سار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

دّرین ره مدان توشه و بار نیک
به از دانشِ نیک و کردارِ نیک

از این گیتی ار پاک و دانا شوی
به هر گامی آنجا توانا شوی

که نادان بدانجای خوارّست و زشت
شه آنجاست درویش نیکوسرشت

به دانایی این ره به جایی بری
به بی‌دانشی هیچ ره نسپری

#اسدی_توسی
#چکامه_پارسی

🌠 @AdabSar

ز مهر تو دیری‌ست تا خسته‌ام
به بند هوای تو دلبسته‌ام

نگار تو اینک بهار من است
بر این پرنیان غمگسار من است

همین بود کام دل‌افروزی‌ام
که روزی بُوَد دیدنت روزی‌ام

دهم جان گر از دل به من بنگری
کنم خاک تن تا به من بسپری

#اسدی_توسی
#چکامه_پارسی

🍂🍃 @AdabSar

به اندازه بِه هرکه او مِی خورد
که چون خوردی افزون بکاهد خِرَد

اَروسی‌ست* مِی، شادی آیین او
که شاید خِرَد داد کابین او

به زور آنکه با باده کَستی کند
فکنده‌ست هر گه که مَستی کند

دل تیره را روشنایی مِی است
که را کوفت غم؟ مومیایی مِی است

به دل مِی کند بددلان را دلیر
پدید آرد از روبهان کار شیر

به رادی کشد زفت و بد مرد را
کند سرخ لاله‌رخ زرد را

به خاموش چیره‌زبانی دهد
به فرتوت زور جوانی دهد

خورش را گوارش مِی افزون کند
ز تن ماندگی‌ها به بیرون کند

بُدم مانده‌ی راه و مِی خوردنم
بدان بد که تا ماندگی بِفکَنَم

تو مِی ده مگو کاین چِسان وآن چِراست
مبر مهر بر بیش و کم کژ و راست


#اسدی_توسی
#چکامه_پارسی

🍇 پ.ن: عروسی از واژه‌ی پارسی «اَروسی» است.

💃🏻🍷 @AdabSar

‌
خورش باید از میزبان گونه‌گون
نه گفتن کزین کم خور و زان فزون

خورش گر بود میهمان را زیان
پزشکی نه خوب آید از میزبان


#اسدی_توسی
#چکامه_پارسی
🥘 @AdabSar

زبانت ارچه پوشنده‌ی راز توست
همی رنگ چهرت بگوید درست #اسدی_توسی

روز ۲۱ فوریه «روز جهانی زبان مادری» است. روزی که از سوی یونسکو برای پاسداری از زبان‌های در آستانه‌ی نابودی و پاسداشت گوناگونیِ زبان‌ها نامگذاری شده است.

زبان بازتاب‌دهنده‌ی فرهنگ مردمی است که به آن زبان سخن می‌گویند. نماینده‌ی کیستی آن‌هاست و جهان آن‌ها را می‌شناساند.
زبان پدیده‌ای است که همچون باشَنده‌ای(موجودی) جاندار با مردمان خود زندگی می‌کند، آن‌ها را در بازگوکردن جهان‌شان یاری می‌دهد، در کنارشان می‌بالد، دگرگون می‌شود و هَتا(حتی) گاهی می‌میرد.

یک نکته بر همگان روشن است و آن‌ اینکه گوناگونی(تنوع) زبانی رو به پسرفت است. چنانچه بر پایه‌ی آمارهای یونسکو نزدیک به نیمی از شش‌هزار زبان زنده‌ی جهان که گویِش‌وَر دارند، در پرتگاه نابودی هستند و تا پایان سده‌ی ٢١ از میان خواهند رفت.

مرگ هر زبان به ماناک(معنای) ازدست‌رفتن زنجیره‌ای از فرهنگ، دیروک(تاریخ) و آیین گروهی از زمینیان و یا بهتر بگوییم به ماناکِ مرگ گوشه‌ای از فرهنگ آدمی است.

در ایران افزون بر زبان پارسی، روی‌هم‌رفته نزدیک به ۷۰ زبان و گویش رواگ(رواج) دارد. بزرگ‌ترین گروه‌های زبانی ایران، زبان پارسی، آذری، کُردی، ترکمنی، گیلکی، مازندرانی، تالشی، لری، اَربی(عربی)، بلوچی، لکی، تاتی و ارمنی است.

گوناگونی زبانی بخشی از گوناگون زیستی است و پاسداری از بَرماندِ(میراث) نابَسودنی(ناملموس) که زبان بخش بزرگی از آن است، در کنار بَرماندِ بَسودنی، خویشکاری(وظیفه‌ی) همه‌ی ایرانیان و جهانیان است.

روز جهانی زبان مادری، بر همه‌ی گویِش‌وَران به زبان مادری فرخنده و گرامی باد.


✍ #مجید_دری
#روز_جهانی_زبان_مادری
goo.gl/hMoHde
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸