زرتشت احمدی‌راغب و رضا محمدحسینی، زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزل‌حصار، به مناسبت هفتم آبان «روز کوروش»، بیانیه‌ای به شرح زیر صادر کردند:

امروز دوشنبه ۷ آبان ماه ۱۴۰۳ در آستانه «چهلمین هفته کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام» هستیم که همراه با اعتصاب غذا خواهد بود، اما این کنش در حمایت از جان انسان‌ها ما را به یاد انسانی بزرگ در تاریخ ایران و جهان می‌اندازد که نامش از دیر باز تاکنون با حقوق بشر گره خورده است و این نام همچنان لرزه بر اندام خودکامگان می‌اندازد.
هفتم آبان روز گرامیداشت کوروش بزرگ است، انسانی که درباره او بسیار گفته‌اند و نوشته‌اند. از حکمت و عدالت‌خواهی‌اش، از احترامی که به عقاید، آیین و مذاهب مردم خود و دیگر ملل جهان می‌گذاشت، او با وجود قدرت فراوانی که داشت هیچ‌گاه دست به ستم نزد و از جمله پادشاهان بی‌همتایی بود که بردگان را رهایی بخشید و در دوران کهن تاریخ، بزرگ‌ترین امپراطوری جهان را بر پایه عدل و داد بنیان نهاد، که اساس آن حکومت مطلقه نبود چرا که به دادگری و مشورت و استفاده از دیدگاه نیک و انسانی خردمندان و شایستگان باور داشت، ماندگاری نامش به جهت تسخیر قلب‌های انسان‌ها بود و فرهنگ ایران با یاد او می‌درخشد.

اما اکنون که درگیر حکومتی استبدادی هستیم که از جنگ و تروریست و انسان‌کشی حمایت می‌کند و این سیستم تبهکار حتی از رفتن مردم به پاسارگاد برای بزرگداشت یاد کوروش ،سخت در وحشت و هراس است، می‌خواهیم روش و منش نیک آن بزرگمرد تاریخ انسانیت را پاس بداریم تا با همدلی و همبستگی ایران را نجات بدهیم.

ما ضمن گرامیداشت هفتم آبان خواهان رعایت حقوق بشر، صلح و دادگری در ایران و جهان هستیم.

زرتشت احمدی راغب
رضا محمد حسینی
زندان قزلحصار
۷ ابان ۱۴۰۳


#روز_کوروش #کوروش_بزرگ #زرتشت_احمدی_راغب #رضا_محمدحسینی #بیانیه #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تعرض جنسی و ربایش یک دانشجو دختر توسط حراست دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

منابع خبری دانشجویی در ایران از تعرض جنسی و ربایش یک دختر دانشجو توسط حراست دانشگاه آزاد، واحد علوم تحقیقات، در تهران خبر داده‌اند.

به گزارش کانال تلگرامی خبرنامه امیرکبیر که اخبار حوزه دانشجویی در ایران را پوشش می‌دهد، این واقعه، ظهر امروز شنبه ۱۲ آبان و پس از آزارهای چنیدن هفته‌ای نیروهای بسیج و حراست دانشگاه علوم تحقیقات اتفاق افتاده است.

به نوشته این کانال تلگرامی، یک دانشجو دختر پس از آزار و اذیت توسط یک نیروی بسیجی به دلیل نداشتن مقنعه و پس از پاره کردن لباسش توسط نیروهای حراست، در حرکتی احتمالا اعتراضی تمام لباس‌های خود را از تن درآورده است.

بنا بر این گزارش، پس از آن این دانشجو دختر با حرکت به سمت محوطه دانشگاه مجددا توسط ۴ تن از نیروهای حراست دانشگاه علوم تحقیقات مورد ربایش قرار گرفته و با اعمال فشار و ضرب و شتم شدید، او را در پراید نقره‌ای (مدل هاچبک ۱۱۱) سوار کرده و به محل نامعلوم گریختند.

این گزارش به نقل از یک شاهد عینی نوشته در نتیجه ضرب و شتم صورت گرفته علیه این دختر، سر او به در یا ستون خودرو برخورد کرده و خونریزی شدیدی داشته و رد خون بر روی لاستیک ماشین رویت شده است.

به نوشته خبرنامه امیرکبیر از وضعیت عمومی، شرایط نگهداری و محل نگهداری این دانشجو اطلاعاتی در دسترس نیست.

#دانشگاه_علوم_تحقیقات #تعرض_جنسی #حقوق_دانشجویان
#یاری_مدنی_توانا
#دانشجو
#نه_به_جمهوری_اسلامی

@Tavaana_TavaanaTech

‌
مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران، با تاکید بر اینکه وضعیت زنان و دختران در ایران از لحاظ حقوق بشر «بدتر شده است»، از حکومت ایران خواست تا حقوق زنان و همچنین حق حیات را در اولویت قرار دهد.

خانم ساتو روز جمعه ۱۱ آبان با اشاره به نخستین گزارش خود که چندی پیش به کمیته حقوق بشر مجمع عمومی سازمان ملل ارائه کرد، تصریح کرد که به ویژه نگران واکنش حکومت ایران به جنبش «زن، زندگی، آزادی» و لایحه «حجاب و عفاف» است.

به نوشته گزارشگر ویژه سازمان ملل، تنها در ماه اوت سال جاری میلادی دست‌کم ۹۳ نفر در ایران اعدام شدند.

او همچنین به شمار زیادی از زندانیان اشاره کرده است که با اتهاماتی از قبیل بغی، افساد فی الارض و محاربه در معرض خطر احکام اعدام هستند.

ماموریت گزارشگر ویژه بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران است.

با این حال جمهوری اسلامی در دهه‌های گذشته به گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل اجازه سفر به به ایران و تهیه گزارش نداده است.

آخرین باری که یک گزارشگر سازمان ملل برای حقوق بشر در ایران به این کشور سفر کرد مربوط به دهه ۱۳۷۰ است.

#حقوق_بشر #حقوق_زنان #مای_ساتو #گفتگو_توانا

@dialogue1402

‌
بدن زن در ایران نمادی از مبارزه و مقاومت علیه فشارها و محدودیت‌های اجتماعی و حکومتی است.

برای سال‌ها، بدن زنان ایرانی به عنوان ابزاری برای سرکوب و کنترل توسط حکومت دیکتاتوری مذهبی استفاده شده است، اما در همین حال، به یکی از اصلی‌ترین ابزارهای مقاومت در برابر این فشارها تبدیل شده است.

مبارزات زنان ایرانی برای آزادی پوشش، حق انتخاب و حق بیان، نمادی از مبارزه وسیع‌تر علیه حکومتی است که تلاش می‌کند هویت و حقوق فردی را سرکوب کند.

زنان ایرانی از طریق تظاهرات، خیزش‌های اجتماعی و حتی هنر و ادبیات، پیام خود را برای آزادی و برابری به جهان مخابره کرده‌اند.

این مبارزه با وجود خطرات، مانند بازداشت، زندان و حتی جان‌سپاری، همچنان ادامه دارد.

زنان با شجاعت با باورها و هنجارهایی که بر آن‌ها تحمیل می‌شود مقابله کرده و به نمادی از ایستادگی و اراده برای تغییر تبدیل شده‌اند.

#دختر_علوم_تحقیقات #آهو_دریایی #حقوق_زنان #گفتگو_توانا
@dialogue1402

Les femmes en Iran. Jusqu’à quand ?

طرح از کارتونیست فرانسوی روزنامه لوموند


🔗 PLANTU Officiel (plantu)

#آهو_‌دریایی #دختر_علوم_تحقیقات #نه_به_پوشش_اجباری #نه_به_جمهورى_اسلامى #حقوق_زنان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
وضعیت زنان در ایران تحت تأثیر قوانین مذهبی و سنت‌های خانوادگی، بسیاری از جنبه‌های زندگی آنها را محدود کرده است.

این محدودیت‌ها شامل حوزه‌هایی چون پوشش، تحصیل، کار، و روابط اجتماعی می‌شود که نه‌تنها با قوانین حکومتی، بلکه با انتظارات سنتی و خانوادگی نیز تقویت می‌شوند.

در چنین فضایی، زنان به‌عنوان «ناموس» خانواده شناخته می‌شوند و کنترل بدن و زندگی آن‌ها به نوعی وسیله‌ای برای حفظ آبرو و ارزش‌های مذهبی تلقی می‌شود.

در سال‌های اخیر، جنبش آزادی‌خواهی زنان در ایران شکل تازه‌ای به خود گرفته است.

این جنبش نه‌تنها خواهان حقوق برابر، بلکه خواستار حق انتخاب، آزادی پوشش، و پایان کنترل‌های تحمیلی است.

از اعتراضات خیابانی تا تلاش‌های فرهنگی و هنری، زنان ایران در مقابل فشارهای ساختاری و نابرابری ایستاده‌اند و با شجاعت در راه احقاق حقوق خود تلاش می‌کنند.

این جنبش نشانگر امید و آرزوی نسل جدید برای رهایی از قیدوبندهای سنتی و مذهبی است.

#زنان #جنبش_زنان #حقوق_زنان #آهو_دریایی #گفتگو_توانا

@dialogue1402

کمپین حمایت از معلولان این ویدیو را منتشر کرد و نوشت:

«مادری تنها در پله‌های بی‌پایان محرومیت

💢"مادری پیر در محله‌ای محروم از تبریز، خانه‌ به دوش روزگار است. در کوچه‌های پیچ‌درپیچ و پله‌های بی‌شمار، با شانه‌های خسته، پسر ۳۲ ساله معلولش را بر دوش می‌کشد؛ ویلچری که باید در کوچه بماند، پاهایی که دیگر نمی‌توانند بار این درد را بکشند. اینجا، دیوارها هم بار تنهایی و محرومیت را حس می‌کنند؛ پله‌ها می‌دانند که هر قدم، باری است بر شانه‌های مادری که زندگی‌اش را در سکوت کوچه‌های تنگ و فرسوده، از دست داده است."

🔻اینجا، کوچه‌ها و پله‌ها و دیوارها هم شرمنده‌اند اما...

🔻مسکن معلولان، شعاری گوش‌نواز و رویایی دست‌نیافتنی است...

🔻در حال حاضر حدود ۱۲۵ هزار معلول پشت‌نوبت مسکن قرار دارند.»

⚖@dscampaign

ایران برزخ افراد دارای معلولیت است. در اکثر کشورها افراد دارای معلولیت به طور ماهانه مبالغی را برای گذراندن امور از دولت‌ها دریافت می‌کنند. علاوه بر آن برای بسیاری از آن‌ها پرستارهایی تخصیص داده می‌شود تا به وضعیتشان رسیدگی کنند. همچنین از لوازمی کمکی برای بهبود شرایط زندگی آن‌ها بهره‌برداری می‌شود، خانه‌شان به گونه‌ای طراحی می‌شود که راحت‌تر امکان تردد و دسترسی داشته باشند.

در ایران، قانونی برای حمایت از افراد دارای معلولیت پس از سال‌ها تلاش کنشگران این حوزه و خود افراد دارای معلولیت به تصویب رسیده است ولی بودجه لازم تخصیص داده نمی‌شود و قانون اجرا نمی‌شود.

بودجه‌ها کجا می‌روند؟ همه می‌دانیم و لازم به تکرار نیست!

وظیفه شهروندان در برابر افراد دارای معلولیت
goo.gl/tnNfhV
مطالعه موردی: لایحه معلولان آمریکایی
bit.ly/304vjNg


#معلولیت #حقوق_معلولان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حق من: بازرسی بدنی در زندان‌های جمهوری اسلامی

«بارها در زندان در برهنگی کامل تفتیش بدنی شدم».

این عین عبارتی‌ست که مژگان کاوسی - نویسنده و محقق زندانی - در مهر ۱۴۰۰ بیان کرد.

خانم کاوسی این رفتارها را «مصداق بارز شکنجه روحی» و «تجاوز به خصوصی‌ترین حریم شخصی و انسانی» دانست.

این رفتار سال‌هاست در زندان‌های جمهوری اسلامی ادامه دارد در حالیکه حتی قوانین تنظیم‌شده در خود جمهوری اسلامی در امور مربوط به زندانیان این رفتار را منع کرده است.

آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، به صورت کلی بازرسی بدنی بدون لباس یا بازرسی مواضع داخلی بدن زندانیان - اعم از متهم یا محکوم به حبس را ممنوع کرده است.

حتی در موارد ویژه و در صورت لزوم بازرسی بدنی بدون لباس، این آیین‌‌نامه تاکید کرده است این بازرسی نباید همراه با لمس بدن زندانی یا همراه با بیان عبارات جنسی و جنسیتی باشد.

ولی واقعیت در زندان‌ها به‌ گونه‌ی دیگری‌ست؛ چنانکه سپیده قلیان در روایت خود از زندان بوشهر در تابستان ۱۴۰۰ گفته بود: «چیز دیگری می‌گویند و کار دیگری انجام می‌دهند. می‌گویند «کرامت انسانی» یک زن باید حفظ بشود اما همان زن را توی صف آمار لُخت می‌کنند...کرامت انسانی یک زن را با تمام وجود زیرپا له می‌کنند، جلو دیگران او را برهنه می‌کنند...».

https://youtu.be/Fmqf3ZtiXns

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/9pb0yypsitl1

#حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

حق من: دهن‌کجی جمهوری اسلامی به قوانین رسیدگی به زندانیان بیمار

«بعد از آزمایش و اطمینان از ابتلای من به کرونا بلافاصله من را به اوین برگرداندند و در یکی از اتاق‌های سرد درمانگاه اوین من را زندانی کردند. نه غذای مناسبی بود و نه حتی سرویس بهداشتی آن آب گرم داشت. شوفاژ اتاق هم خراب بود و گرم نمی‌شد…. در حالی که توان قدم‌برداشتن نداشتم، از یک سوپ گرم یا میوه و یا غذایی که مناسب بیمار باشد خبری نبود و واقعا سخت‌ترین و تاریک‌ترین روزها و لحظات عمر من همین مدت بود.»

این روایت یک زندانی سیاسی است که در سال ۱۳۹۹ در زندان اوین، علی‌رغم ابتلا به ویروس کرونا، از رسیدگی درمانی در بیمارستان محروم ماند و روزهای سخت بیماری را این چنین گذراند.

ولی واقعیت این است که جمهوری اسلامی عملا به قوانین مصوب قضایی خود نیز دهن‌کجی می‌کند و آن‌ها را زیر پا می‌گذارد.

اساسا این‌که یک زندانی به علت نوع باور سیاسی یا فعالیت مسالمت‌آمیز خود به زندان برود، نقض آشکار حقوق بدیهی انسان‌هاست.

لینک سایت
https://tavaana.org/coronaprison/
یوتیوب
https://www.youtube.com/watch?v=h2ccifgcOGc

#یاری_حقوقی_توانا #حق_من #حقوق_زندانیان

@Tavaana_TavaanaTech

‌
گزارشی از آخرین وضعیت زندانیان سیاسی بند ۸ زندان شیبان

در پی اعتصاب «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، فشارها و محدودیت‌ها بر زندانیان بند ۸ زندان شیبان به طرز چشمگیری افزایش یافته است. تازه‌ترین اطلاعات حاکی از اعمال محدودیت‌های شدید در ارتباطات، تغذیه و خدمات پزشکی برای این زندانیان است.

کاهش امکانات ارتباطی

تعداد تلفن‌های موجود در بند ۸ که پیشتر ۶ دستگاه برای ۱۸۰ زندانی بود، به یک دستگاه کاهش یافته است. این اقدام به عنوان یک فشار روانی بر زندانیان تلقی می‌شود و به آن‌ها هشدار داده شده که همین یک دستگاه نیز به زودی جمع‌آوری شده و ارتباط با بیرون به طور کامل قطع خواهد شد.

محدودیت‌های غذایی

تمامی اجاق‌های گاز از بند ۸ جمع‌آوری شده‌اند. پیش از این، زندانیان می‌توانستند شام خود را تهیه کنند، اما اکنون با این محدودیت، امکان تهیه غذای شخصی به شدت کاهش یافته است. کیفیت غذای زندان، به‌ویژه وعده شام، بسیار پایین است و زندانیان عملاً وابسته به تهیه غذای شخصی بودند.

کاهش خدمات پزشکی

رسیدگی‌های پزشکی که پیش‌تر نیز محدود بود، اکنون تقریباً به صفر رسیده است. زندانیان از نبود پیگیری درمانی رنج می‌برند و این موضوع می‌تواند سلامت آن‌ها را به‌طور جدی تهدید کند.

افزایش فشار روانی

طبق اظهارات خود زندانیان، این فشارها به ویژه پس از انتشار اخبار اخیر از زندان شیبان تشدید شده است. به نظر می‌رسد این اقدامات برای جلوگیری از اطلاع‌رسانی و ارسال اخبار به بیرون طراحی شده‌اند و فشار روانی شدیدی بر زندانیان اعمال می‌کنند.

وضعیت نگران‌کننده زندانیان بند ۸ زندان شیبان نشان از افزایش فشارها و محدودیت‌های شدید در حوزه ارتباطات، تغذیه و بهداشت دارد، که سلامت و حقوق انسانی آنان را به طور جدی تهدید می‌کند.

از ریما شیرمحمدی، فعال حقوق بشر


#زندان_شیبان #کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام #نه_به_اعدام #حقوق_زندانی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

رشد عدم اعتقاد به باورهای ایمانی در جامعه ایران

ایران به عنوان یک کشور با سابقه‌ای طولانی در اعتقادات دینی و مذهبی، همواره محل مباحث و بحث‌های گسترده‌ای پیرامون دین و ایمان بوده است. با این حال، در سال‌های اخیر نشانه‌هایی از تغییر در رویکردها و باورهای دینی در جامعه به چشم می‌خورد. موسسه گمان در سال ۱۳۹۹، آماری را ارائه کرده که تغییراتی قابل توجه را در زمینه‌ی باورهای دینی و اعتقادی میان ایرانیان نشان می‌دهد.

طبق نظرسنجی موسسه گمان در سال ۱۳۹۹، حدود ۲۲ درصد جمعیت ایران خود را متعلق به هیچ دینی نمی‌دانند. بیش از ۸ درصد خداناباور و حدود ۶ درصد ندانم‌گرا محسوب می‌شوند که به طور کلی ۳۸ درصد از جمعیت ایران را تشکیل می‌دهند. جالب توجه این‌که ۶ درصد این افراد در خانواده‌های خداباور مذهبی، ۳۲ درصد در خانواده‌های خداباور غیرمذهبی و ۳ درصد در خانواده‌های خداناباور و یا ضدمذهبی رشد کرده‌اند؛ این موارد به نوعی از رشد نرخ عدم اعتقاد به باورهای ایمانی در جامعه حکایت دارد.

نظر شما چیست؟ آیا مشاهدات شما نیز حاکی از رشد بی‌باوری به ادیان است؟

در وبسایت گفت‌وشنود بیشتر بخوانید:

https://dialog.tavaana.org/nonbelieving/

#خداناباوری #حقوق_خداناباوران #اسلام #گفتگو_توانا

@dialogue1402

اخیرا ‏گزارش جدیدی با عنوان «بیگانگان: خشونت چندوجهی علیه بهائیان در جمهوری اسلامی ایران» در نیویورک توسط بنیاد برومند تهیه و منتشر شده است.

این گزارش خشونت‌هایی را که از زمان انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ در طول ۴۵ سال آزار و سرکوب مستمر در تمامی جنبه‌های زندگی بر بهائیان تحمیل شده مورد توجه قرار داده است.

سفیر و معاون نمایندۀ دائم آلمان در سازمان ملل، آقای توماس پیتر زاهنیسن در مراسم رونمایی از گزارش که در محل نمایندگی آلمان در سازمان ملل برگزار شد ، با اشاره به آزار سیستماتیک بهائیان در ایران گفت: بهائيان تنها به دليل استفاده از حق‌شان درانجام آیین‌هاى دينى خود از آزادی‌هايشان محروم شده‌اند ... ما از گزارش‌هاى متعددی از شكنجه، اعترافات اجباری وديگر انواع آزار و اذیت مطلع هستیم که نشان می‌دهد این رویه‌ها متاسفانه رایج‌اند.

برای ما حقوق بشر امری عمومی است که نمی‌توان آن را تفکیک کرد.
ما همچنان از ایران می‌خواهیم که تعهدات بین‌المللی خود را در زمینه حقوق بشر ادا کند.

#گفتگو_توانا ‎#ایران ‎#بهائی ‎#حقوق_بشر ‎#داستان_ما_یکیست

@Dialogue1402

حق من: درباره حق مرخصی زندانیان سیاسی

در آذر ۱۴۰۰ بود که خبری در رسانه‌های حقوق بشری منتشر شد که فرهاد میثمی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر از تماس تلفنی محروم شده است و اعلام شده است که تا اطلاع ثانوی او حق هیچ‌گونه تماسی با بیرون از زندان را ندارد.
فرهاد میثمی زندانی سیاسی است که به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده است و اکنون سال چهارم حبس خود را می‌گذارند بدون آن‌که حتی یک روز مرخصی شامل حال او شده باشد
فرهاد میثمی یک معلم بوده است و بنیان‌گذار یک انتشارات. او به عنوان یک فعال فرهنگی مطرح است. چرا چنین فردی اساسا بایستی زندانی شود و در زندان نیز چنین ستمی بر او وارد شود؟
طبق مقررات و آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، مسئولان مربوطه موظف هستند حتی برای مجرمان سیاسی و به اصطلاح امنیتی نیز مرخصی قائل شوند ولی برای آن‌که بتوانند راه نفوذ ستمگرانه خود را باز نگاه دارند دست‌کم دو قید بر این حق بار کرده‌اند.
در ماده ۱۹۵ همین آیین‌نامه و ذیل بحث مرخصی آمده است زندانیان امنیتی که اجرای حکم آن‌ها قابل تعلیق نیست، اگر یک‌سوم از میزان مجازات تعیین‌شده را گذرانده باشند می‌توانند از حق مرخصی استفاده کنند. همچنین در صورت کسب امتیاز لازم از برنامه‌های به اصطلاح «اصلاحی - تربیتی» و «به تشخیص دادستان» می‌توانند هر چهار ماه یک بار به مدت پنج روز از مرخصی برخوردار شوند.
فرهاد میثمی اکنون بیش از دو سوم از حکم ۵ساله را در زندان بوده است و می‌تواند از حق مرخصی استفاده کند ولی تا کنون حتی یک روز هم به مرخصی نرفته است. آیا در آنچه مسئولان زندان، «اصلاح و تربیت» می‌خوانند نمره قبولی نگرفته است و یا تشخیص دادستان بر این قرار گرفته که میثمی نباید به مرخصی برود؟
هرچه هست، آنچه مقابل چشمان ناظران می‌گذرد ستم آشکاری است که بر فعالان مدنی در ایران وارد می‌آید. زندانی‌کردن این فعالان خود وجهی از ستم است و این محدودیت‌ها در زندان، خود ستمی مضاعف است.

https://youtu.be/gjIgIEHlLEE

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/morakhasi-zendan1

#حقوق_زندانی #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #حق_مرخصی #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

رضا شفاخواه، وکیل دادگستری، درباره پرونده بچه‌های اکباتان:

«اطلاع‌رسانی لازم از طرف رسانه‌ها و مردم و خانواده‌ها درباره رونده اکباتان اتفاق نیفتاده است.
متاسفانه خانواده‌‌ها نیز اطلاع‌رسانی لازم را نداشته‌اند و اطلاع رسانی کنونی با همکاری عده‌ای محدود است و خانواده‌ها هنوز تصور می‌کنند که اگر صحبتی کنند بر روی پرونده تاثیر می‌گذارد.»
اما چرا ماموران جمهوری اسلامی و بازجوها همواره خانواده زندانیان سیاسی را ترغیب به سکوت می‌کنند؟
به‌ویژه گاهی با ظاهری خیرخواه، به اطرافیان زندانیان گمنام توصیه می‌کنند که برای حل سریع‌تر پرونده، اطلاع‌رسانی نکنند. اما سکوت خانواده و اطرافیان، دست بازجویان و ماموران را برای فشار بیش‌تر بر زندانیان، به‌ویژه زندانیان ناشناخته، باز می‌گذارد.
سعید دهقان، حقوق‌دان: آن‌ها [ماموران] از خبری‌شدن می‌ترسند. [این] نشان می‌دهد در حال ظلم‌کردن بیش‌تر به متهمانی هستند که ناشناخته مانده‌ و در نتیجه، افکار عمومی هم درباره آن‌ها ساکت مانده‌‌اند.
اطلاع‌رسانی درباره زندانیان و احکام صادرشده برای آنان، می‌تواند حمایت گسترده افکار عمومی از آن‌ها را در پی داشته باشد. لغو حکم اعدام امیرحسین مرادی، محمد رجبی و سعید تمجیدی، از بازداشتی‌های آبان ۹۸، تا اندازه‌ای متاثر از فشار افکار عمومی بر جمهوری اسلامی بود.
اگرچه اطلاع‌رسانی همیشه به یک نتیجه مشخص ختم نمی‌شود، اما تنها راه چاره برای برخورد با جمهوری اسلامی است. در نظر داشته باشیم که برخورد جمهوری اسلامی با شهروندان و کنشگران همواره با نقض حقوق آنان همراه است. اگرنه در سیستم عادلانه قضایی کشورهای آزاد روند پرونده‌ها، شفاف و بدون نقض حقوق زندانیان طی می‌شود.

در یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=xUIgRZ_qHdU

#یاری_حقوقی_توانا #اسلایدشو #زندان #زندانی_سیاسی #حقوق_زندانی #حقوق_بشر #حقوق_متهم
@Tavaana_TavaanaTech

حق من: کف‌خوابی، پدیده نامطلوب و غیرقانونی در زندان
«گاهی تراکم به حدی بود که در یک سلول، زندانیان زخمی و کتک‌خورده روی‌هم ریخته می‌شدند و آن‌هایی که به دلیل ضعف جسمانی توان تحمل نداشتند، به دلیل خفگی جان می‌باختند.»
کف‌خوابی یکی از رایج‌ترین پدیده‌های زندان‌های ایران است که ناشی از تراکم بالا در زندان‌ها، و کمبود شدید تخت برای زندانیان است.
این مسئله با بی‌اعتنایی بسیار زیاد سازمان زندان‌ها نیز مواجه است. برخی اوقات هم آن‌ها از تراکم بالا برای آزار بیش‌تر زندانیان استفاده می‌کنند.
این وضعیت نامطلوب حتی موجب شده کسانی که به اصطلاح به عنوان «وکیل بند» شناخته می‌شوند و در واقع افرادی با سابقه زیاد تحمل حبس هستند، تراکم بیش از حد را موضوعی عادی و همیشگی در نظر بگیرند و از طرف دیگر به پدیده عجیب «اجاره تخت» دامن بزنند؛ بدین صورت که زندانیان تازه‌وارد باید تخت‌ها را هفتگی یا روزانه از وکیل‌بندها اجاره کنند تا پس از دو سال بتوانند خودشان صاحب تخت شوند!
هوشنگ پوربابایی، وکیل پایه یک دادگستری، درباره کف‌خوابی و اجاره تخت می‌گوید: «در هیچ کدام از مقررات ِ قانون اقدامات تامینی و تربیتی اشاره‌ای نشده که فرد زندانی باید برابر دریافت خدماتی که در زندان به او ارائه می‌شود، وجهی پرداخت کند.»
بله! دقیقا در ماده ۱۵۷ آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها تاکید شده است که از جمله وسایل رفاهی‌ای که بایستی در اختیار زندانی قرار بگیرد، به غیر از ملحفه، بالش و دو تخته پتوی مناسب، «تخت فلزی و قابل شستشو» است.
توجه کنیم که این تبعیض و نقض فاحش حقوق زندانیان کاملا زیر نظر زندانبانان و عوامل ناظر رخ می‌دهد. چرا زندان‌بان‌ها در قبال نقض بدیهی‌ترین حقوق زندانیان واکنشی نشان نمی‌دهند؟
https://youtu.be/Idk5Rk2s-vk
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/afkatt6vjszo
#یاری_حقوقی_توانا #حق_من #حقوق_زندانی
@Tavaana_TavaanaTech

@dialogue1402

در مسیر برابری: با هم یا بدون هم؟!

تبعیض به هر صورت که باشد یکی از اشکال اصلی ظلم بر مردم و زیرپاگذاشتن حقوق بشر است.

با درنظرگرفتن تنوع و پیچیدگی پدیده تبعیض است که گروهی از صاحب‌نظران و کنشگران برای پایان‌دادن موثر به آن، بر ایجاد یک رویکرد جامع برای پیشبرد برابری به جای اقدامات مجزا تاکید می‌کنند.

این نوشتار به اهمیت این دیدگاه جامع و کل‌نگر برای ترویج برابری و نقش مهم ائتلاف‌ها و اتحادها در پایان‌دادن به تبعیض اشاره دارد.

همچنین نگاهی دارد به آنچه بشر در نقاط مختلف دنیا از سر گذرانده است: با طرح این پرسش که آیا می‌توان در بینش‌های به‌دست‌آمده از تجربیات کنشگران در بوتسوانا، ارمنستان، هند و فیلیپین دریافت که ساختن ائتلاف و اتخاذ استراتژی‌های جامع‌نگرانه در پرداختن به تبعیض سیستماتیک و ترویج حقوق برابر موثر است؟

باورهای محلی قدیمی در کنار سازوکارهای دیگر، فعالان بوتسوانایی مانند دومیسو گاتشا (Domiso Gatsha)، دانشجوی حقوق، را به این نتیجه رسانده است که برای رفع تبعیض به جای پرداختن صرف به موارد خاص آن – که در واقع علائم یک بیماری هستند و نه خود آن بیماری – بهتر است به سمت تغییر سیستماتیک و کل‌نگر و جامع حرکت کرد. جامعه مدنی در جای جای جهان متوجه ضرورت چنین رویکردی شده‌ است.

متن کامل را در وبسایت گفت‌وشنود بخوانید:
https://dialog.tavaana.org/path-to-equality/

#گفتگو_توانا #برابری #تبعیض_مذهبی #حقوق_بشر

@dialogue1402

سلطه بر زنان، ابزار اعمال زور در حکومت‌های سرکوبگر است

«پیشینه‌ای که در اسلام درباره زنان وجود دارد تایید می‌کند که منظور از رجل سیاسی مردان است. در قرآن صریحن مردها بر زنان برتری داده شده‌اند و زنان جنسیت فرودست معرفی شده‌اند بنابراین اجازه ندارند بر جنسیت فرادست، مردان، حکومت کند.»

محسن بنایی، پژوهشگر، در برنامه بگو-بشنو، ۶۳ با موضوع «رجال مذهبی و سیاسی؛ اسم رمز ۴۵ سال انواع حذف» می‌گوید: «سلطه بر زنان، ابزار اعمال زور در حکومت‌های سرکوبگر است.»

در این برنامه بیش‌تر به شرط «رجال سیاسی و مذهبی‌» بودن کاندیداهای ریاست جمهوری در ایران پرداخته‌ایم.

این برنامه ششم تیر۱۴۰۳ با حضورمحسن بنائی، پژوهشگر تاریخ اسلام و ایران، مجید محمدی، جامعه‌شناس، و شماری از صاحب‌نظران و کنشگران در اتاق کلاب‌هاوس آموزشکده توانا برگزار شده است.

لینک وبسایت:
https://dialog.tavaana.org/ir-suppression-women/

لینک یوتیوب:
https://youtu.be/DgdrdaMrvKE

لینک ساندکلاد:
https://on.soundcloud.com/ZCZepePf4Tw9vfdaA

#گفتگو_توانا #تاریخ_اسلام #تاریخ_ایران #حقوق_زنان #حقوق_بشر

@Dialogue1402

جمهوری اسلامی در ذات خود ناقض حقوق‌ بشر است

«همان اصل چهار قانون اساسی به‌تنهایی کافی ست تا ما عدم مشروعیت کل سیستم جمهوری اسلامی و نابرابری نهاینه‌شدن در آن را به اثبات برسانیم. تجربه ۴۶ ساله جمهوری اسلامی هم نشان داده که این حکومت در ذات خود نابرابر است و حقوق شهروندان را نقض می‌کند. این موضوع به عملکرد مجریان قانون ربطی ندارد و نتیجه مستقیم اجرای قانون اساسی است. هر کسی که باور متفاوتی با باور شیعی حاکم داشته باشد، در وضعیت نامناسبی قرار خواهد گرفت.»

شاهین ‌میلانی، مدیر مرکز اسناد حقوق‌بشر، در برنامه بگو_بشنو ۶۷ با موضوع «آیا قانون اساسی ولایت فقیه ناقض حقوق‌بشر است؟» می‌گوید: «جمهوری اسلامی در ذات خود ناقض حقوق‌بشر است.»

این برنامه ۳ مرداد ۱۴۰۳ با نیره انصاری، حقوق‌دان، شاهین صادق‌زاده‌میلانی، مدیر مرکز اسناد حقوق‌بشر ایران، میرزامحمد مهرابی، منتقد مذهبی و شماری از صاحب‌نظران و کنشگران در اتاق کلاب‌هاوس آموزشکده توانا برگزار شده است.

لینک کامل بگو-بشنو، ۶۷: آیا قانون اساسی «ولایت فقیه» ناقض حقوق بشر است؟

لینک وبسایت:
https://dialog.tavaana.org/ir-violator-human-rights/

لینک یوتیوب:
https://youtu.be/_k7mc44BjLM

لینک ساندکلاد:
https://on.soundcloud.com/3DYr3BKTmWAF9keY8

#گفتگو_توانا #حقوق_بشر #ولایت_فقیه #قانون_اساسی